ที่่นี่เป็นความใฝ่ฝันของอิฉันเลยค่ะ  ยังไง๊ ยังไงชาตินี้จะต้องมาที่นี่ให้ได้

จะได้มาจิ้นถึงภาพออสการ์ของอิฉันได้ถึงสถานที่จริงๆ   มาเลยค่ะ...ที่นี่...

พระราชวังแวร์ซายด์..

วันที่เราเลือกไป มันวันเฮงอะไรไม่รู้.. อากาศที่อังกฤษว่าผันผวนสุด ๆ แล้ว เจอที่นี่เข้าไปต้องยอมชิดซ้าย เราเจอกันทั้งหนาว ลม ฝนเบา ฝนหนัก ลูกเห็บ และร้อน ในสถานที่เดียวกันนี่เลย  

มาเริ่มดูกันเลย  รูปเพียบขนาดนี้ เกรงว่าถ้ามัวแต่เม้าท์ คงจะได้ใช้เวลารีวิวแวร์ซายด์ซะ 3 อาทิตย์แน่

เรื่องของเรื่องมันเริ่มมาตั้งกะหลุยส์ที่ 13 ที่ชอบมาล่าสัตว์ที่นอกเมือง ในแถบแวร์ซายด์นี่ ก็เลยสร้างตำหนักไม่เล็กไม่ใหญ่ไว้หนึ่งหลังสำหรับพักเวลามาล่าสัตว์ เมื่อต่อมาถึงหลุยส์ที่ 14 เกิดอยากจะได้พระราชวังที่ใหญ่และสวยที่สุดก็เลยปรับปรุงจากตำหนักล่าสัตว์ให้ใหญ่โตอลังการขึ้นมา โดยใช้เงินถึง 500 ล้านฟรังก์ คนงาน 30,000 คน และสร้างมันยาวนานถึง 30 ปีเลยทีเดียว

พระราชวังแวร์ซายด์นั้น จะเรียกแค่พระราชวังอิฉันก็ว่าคงไม่ถูกนัก (เอ๊ะ.. ก็เจ้าของเค้าเรียก แล้วแกไปเจือกไรเค้าล่ะนี่  ) ก็เพราะมันไม่ได้มีแต่ตัวอาคารพระราชวังเท่านั้นนี่นา อิฉันว่ามันสมควรเรียกหมู่บ้านแวร์ซายด์มากกว่า

เพราะนอกจากตัวอาคารที่ประทับตัวพระราชวังใหญ่บิ๊กบึ้ม ในบริเวณรอบๆ ยังมีสวนส้ม คูคลอง และตำหนักเล็กใหญ่ (Grand Trianon, Petit Trianon) หมู่บ้านชนบท อยู่ทีมากมาย ถึงกับต้องใช้รถไฟในการนำชมเลยเชียว

เดินมาจากสถานีรถไฟ แวะซื้อตั๋วเข้าแบบ day pass หน้าสถานี แล้วก็ตากฝนหยิม ๆ เดินตามฝูงชนประมาณล้านแปดมาจนถึงประตูทางเข้า หัวหูอิฉันก็หมดสภาพ

ด้านหน้ามีรูปปั้นหลุยส์ที่ 14 ยกขา  เอ๊ย.. ขี่ม้ายกขา

ถึงแม้จะมีตั๋วแล้ว แต่แถวเข้าพระราชวังก็ยาวเฟื้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยอย่าบอกใคร 

เข้าคิวอยู่ประมาณ 30 นาที ก็ผ่านประตูเข้ามาได้ละ

เข้ามาถึงในตัวพระราชวัง จะมีห้องโถงทางเดินเข้าไป สวยอลังมากค่ะ

มีรูปปั้น มีรูปภาพ มีห้องหับต่าง ๆ ที่ดูแล้วแวร์ซ๊ายด์ แวร์ซายด์ มากมาย

ห้องนอน 

ขอบอกเตียงเค้าสั๊น สั้น เหมือนจะนอนห้อยขากันยังไงไม่รู้  

เดินหลุดจากห้องนั้นห้องนี้ ประชาชนนักท่องเที่ยวก็ประมาณล้านแปดแทบจะต้องผลักกันไป

ระหว่างห้อง ระหว่างทางเดิน เค้าก็จะมีมุมขายของที่ระลึก OTOP แวร์ซายด์กันตามรายทาง

มีทุกสิ่งทุกอย่างให้เลือกสรร แฟ้มพลาสติกลายมารีอังตัวเนตต์ ใบชาแวร์ซายด์  ช็อคโกแลต ลูกอม ปฏิทิน แยม ที่รองแก้ว  สมุดโน๊ด แม็กเนตติดตู้เย็นลายมารีอังตัวเน็ต มีทุกอย่างเท่าที่ OTOP ดี ๆ จะคิดขึ้นมาได้   ราคาก็ไม่เบาเลย..

จนถึงก่อนทางออกจากตัวอาคาร ก็จะมีห้องสูบเงินนักท่องเที่ยว ร้านขายของที่ระลึกนั่นเอง

ปกติร้านขายของที่ระลึกตามพระราชวังต่าง ๆ ยั้น มักจะมีแต่ของเห่ย ๆ เหมือน ๆ กันทุกที่ แล้วใช้วิธีพิมพ์ชื่อและรูปของสถานที่เหล่านั้นลงไป  แต่ของแวร์ซายด์ทำได้ดีกว่าที่อื่นเยอะเลยค่ะ  

มีแม้กระทั่งการ์ตูนกุหลาบแวร์ซายด์ด้วยยยย..  กรี๊ดดดดดด...

อยากได้อ่ะ    แต่ไม่มีปัญญาแบกกลับแน่ ๆ ..  

ออกมาจากอาคาร เพื่อขึ้นรถไปดูจุดอื่น ๆ 

สวนด้านนอก..

นั่งรถมาแป๊บนึง เค้าก็จะจอดให้แบบ Hop on - Hop off เราไปลงกันที่แรกเพื่อหาอะไรกิน มันมีร้านอาหารด้วยฮ่ะ 

ได้แซนวิชแข็งและเหนียว ไม่สมกับเป็นอาหารที่ฝรั่งเศสมาคนละดุ้น

นั่งโซ้ยกัน Outdoor ลมพัดถ้วยกาแฟกระเจิดกระเจิง

แล้วเราก็ไปแวะที่ Petit Trianon ซึ่งเป็นตำหนักเล็ก ๆ มีการสร้างสวนสไตล์อังกฤษอยู่ด้านข้าง หลุยส์ที่ 16 มอบตำหนักนี้ให้กับมารีอังตัวเนตต์ โดยบอกรักได้หวานซึ้งน่าอิจฉาว่า "ในเมื่อเธอรักดอกไม้ยิ่งนัก ฉันก็จะมอบช่อดอกไม้แก่เธอ นั่นก็คือตำหนัก Petit Trianon"  

และเมื่อมารีอังตัวเนตต์รักตำหนักนี้มาก เธอก็ได้สร้างอะไรต่อมิอะไรเต็มไปหมด อย่างเช่น หมู่บ้านชบนบท ที่มีการเลียนแบบบ้านคนชนบทไว้สวย ๆ ถึง 12 หลัง มีเลี้ยงหมู เลี้ยงไก่ เลี้ยงลากันไว้เต็ม..

พอเห็นส้วมที่นี่ แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า เคยได้ยินมาว่าที่พระราชวังแวร์ซายด์อ่ะ เค้าไม่มีส้วมกันนะ       ช่างน่าสะพรึง.. 

อิฉันเคยไปอ่านอะไรซักอย่างมา จำไม่ได้ว่าจากไหน ว่าสมัยก่อนที่สาวๆ ชาววังเค้าใส่ชุดสุ่มกันนั้น เวลาต้องการเข้าห้องน้ำ (ซึ่งมันไม่มี) ชีจะเดินเข้ามุม แล้วจัดการปลดทุกข์ในแบบยืนลงตรง ๆ ไม่ให้เลอะสุ่มนั้น พอเสร็จก็เดินสะบัดกระโปรงออกมา   ดังนั้น ในพระราชวังแวร์ซายด์ในขณะนั้น ตามมุมจะเต็มไปด้วยของเสียที่ไม่พึงปรารถนาเต็มไปหมด อันนี้จริงเท็จประการใดไม่ทราบนะก๊ะ (อิฉันไม่ขอรับผิดชอบประการใด )

Petit Trianon นี้เล็กจิ๋วจริง ๆ ค่ะ มีห้องแค่ไม่กี่ห้อง เดินซักพักก็หมด ออกมาเดินกันต่อที่สวนด้านนอก

เริ่มที่ Starter แบบฝรั่งเศ๊ส ฝรั่งเศส   

สลัดชีส (โคตรเหม็น) และขากบ (แบบสยองขวัญ)

ขนมล้างปาก...