จงเลือกเรียนในสิ่งที่รัก




  สวัสดีค่ะ...
วันนี้จะมาบันทึกเรื่องราวของ "จงเลือกเรียนในสิ่งที่รัก"
จากประสบการณ์ของเราเอง 

เราเรียนจบบัญชีมาค่ะ แต่ต้องบอกก่อนว่า
เราไม่ได้ชอบบัญชีเลยยยยยย
แต่เรียนเพราะตอนนั้นต้องยอมรับว่า เรายังไม่รู้ว่าเรียนมหาวิทยาลัยเรียนแบบไหน
เรียนวิชาออะไร แล้วทำไมต้องแยกเป็นคณะ
ด้วยความที่ตอนนั้น Internet ไม่ได้ครอบคลุมในแบบทุกวันนี้
จะเรียนรู้การเลือกคณะของมหาวิทยาลัยจากการปรึกษาคุณครูแนะแนวที่โรงเรียนเท่านั้น

เราชอบวาดรูปมาตั้งแต่เด็กค่ะ
รู้สึกดีเวลามีคนชมว่าวาดรูปสวย
แต่เราเองไม่ได้คิดว่าเราวาดสวย
เพราะเราคิดอยู่เสมอว่า มีคนที่เก่งกว่าเราเสมอ
แล้วผลงานสวยๆแบบนั้น สักวันเราจะทำให้สวยแบบนั้นให้ได้ แค่นั้นเอง

แต่ที่ไม่ได้เรียนด้านการออกแบบ
เพราะโดนคำถามกลับมาว่า "อยากเป็นศิลปินไส้แห้งหรอ?"
ถ้าเก่งต้องเก่งให้สุดแบบอาจารย์ด้านวาดภาพที่มีชื่อเสียง
แต่ถ้าเราจบมาแล้วไม่มีชื่อเสียง ไม่เก่งจริง ก็เป็นได้แค่ศิลปินไส้แห้ง

บทสรุป เลยได้เรียนบัญชี
ที่ได้เรียนบัญชีเพราะญาติพี่น้องเรียกได้ว่า 9 ใน 10 คน ทำงานบัญชี รวมไปถึงแม่เราด้วย

ตอนนั้นเสียใจ ร้องไห้ 
ความรู้สึกแรก คือ เราต้องอยู่กับมันไปอีก 4 ปีที่เรียน
แต่พยายามเปลี่ยนแนวคิดใหม่ เพราะยังไงทุนการศึกษาก็คือพ่อแม่เป็นคนจ่าย
เรามีหน้าที่เรียน เราก็ต้องฟังคนจ่ายค่าเทอม
(แต่จำเอาไว้เสมอนะคะ ว่าพ่อกับแม่ทุกคนอยากให้ลูกตัวเองได้ดี ทุกอย่างเราต้องเปิดใจคุยกันค่ะ ฟังเหตุผลของผู้ใหญ่แล้วก็อธิบายความคิดของเราให้ผู้ใหญ่ฟัง)

มีอีกคำหนึ่งที่อยากบอก คำนี้พี่ผู้จัดการ ชื่อ พี่แอร์ จากบริษัทแรกที่เข้าทำงานบอกในวันที่เราลาออกว่า
"เราจะบอกผู้ใหญ่ว่าเราชอบอะไร อยากเป็นอะไรแค่นั้นมันไม่พอ แต่สิ่งที่ผู้ใหญ่จะฟังเรา เราต้องบอกว่าเส้นทางที่เราจะเดินไปสู่สิ่งนั้นที่เราหวังเอาไว้ คืออะไร"


เมื่อถึงเวลาเรียนก็พยายามเรียนอย่างเต็มที่ที่สุด 
ตอนเรียนชั้นอนุบาล เราสอบได้ที่ 1 ตลอด
เข้ามัธยมต้น จะสอบได้ลำดับ 1-2 (แข่งกับเพื่อนอีกคนในกลุ่ม)
มัธยมปลายเรียน ศิลป์-คำนวณ ได้อันดับเลขตัวเดียวตลอด
และมหาวิทยาลัย เรียนจบมาด้วยเกรดเฉลี่ย 2.33 สำหรับเราถือว่าน้อยมาก
และได้ F มาอีก 4-5 ตัว 
โดยที่ F 3 ตัวมาจากวิชาเดียวที่เรียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
คือวิชาต้นทุนค่ะ

ยังไม่จบเพียงเท่านั้น
ตอนเรียนบัญชีแรกๆ ความฮึดจาก 100% หวังไว้อยากได้เกียรตินิยม
ก็มาจบด้วยขอแค่ไม่ F ก็พอ

เรียนไปก็เริ่มคิดไป
เห็นแววลางๆแล้วค่ะว่า 
เรียนขนาดนี้ ทำงานจะขนาดไหน 
แล้วต้องทำงานไปอีกจนอายุ 50 หรือจนเกษียณ เริ่มฟุ้งแล้วค่ะ ฟุ้งซ่าน
เลยพาตัวเองกลับมาสู้ปัจจุบัน ให้เรียนให้จบก่อนแล้วเรื่องอื่นค่อยว่ากัน

เลยอยากฝากบอกว่า
ตอนนี้ เทคโนโลยีก้าวหน้าไปมาก
น้องๆมืออินเตอร์เน็ตติดอยู่กับตัว
การหาความรู้ไม่ใช่เรื่องยากถ้าเราต้องการเข้าหามัน

และสิ่งสำคัญ คือเลือกเรียนในสิ่งที่ชอบ
ไม่ต้องกังวลว่าจะหางานไม่ได้
เพราะเมื่อเรารักในสิ่งที่ทำ (โดยไม่ทำให้ใครเดือดร้อน)
และพัฒนาสิ่งที่ทำให้มีประโยชน์แก่ผู้อื่นด้วยแล้ว
งาน+เงินก็จะเข้ามาหาเราเองค่ะ

^_^





Create Date : 19 สิงหาคม 2559
Last Update : 20 สิงหาคม 2559 11:40:34 น.
Counter : 379 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

สมาชิกหมายเลข 2040682
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



สวัสดี เราชื่อมิ้ว และนี่คือไดอารี่ชีวิตของเรา มีสาระบ้าง ไร้สาระบ้าง ก็หวังว่าเรื่องราวบางมุมของเราจะเป็นการแชร์ประสบการณ์ดีๆให้กับใครบางคนได้นะ
Group Blog
สิงหาคม 2559

 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
15
16
17
18
20
21
22
23
24
25
27
28
29
30
31