(อย่าลืมใส่ถุงมือด้วยค่ะ) การจับกิ่งไม้นานๆ มือก็จะพองได้อีกเช่นกันค่ะ

และแล้วก็ได้เวลาแวะ พักรับประทานอาหารเที่ยง คำว่า "อยู่กลางดิน-กินกลางทราย"/ 

"ชีวิตมีขึ้น-ต้องมีลง"/ และ"บุกป่า-ฝ่าดง" ความหมายมันชัดเจนเห็นภาพมาก ณ เวลานั้น

สภาพแต่ละคน ไม่ไหวแล้ว 5555555






กว่าจะถึงปลายทาง "เขาสันหนอกวัว" ทุกคนอ่อนล้า บางส่วนบาดเจ็บ บ้างเพราะจับกบ บ้างเพราะสะดุดขาตัวเอง บ้างหัวเข่าเสียหาย บ้างเส้นเอ็นขายึด (สงสัยขาดส่ง)
ต้องออกกำลังกายอย่างสมำ่เสมอ บอกเลย!

มีคนแอบสารภาพ "ก็ตีแบดนะ แต่ยืนให้ลูกวิ่งมาหา" "ก็เล่นโยคะนะ แต่ไปบ้างไม่ไปบ้าง"

มาถึงด้านบนแระ แต่ยังไม่ใช่ยอด "เขาสันหนอกวัว" เราต้องกางเต้นท์กันตรงนี้่ค่ะ
เพราะบนยอดเขาลมแรงมาก ไม่สามารถกางเต้นท์ได้ ณ เวลานั้นน่าจะสักบ่าย 4 โมงเย็น
คุณพี่มานะอีกเช่นเดิม เริ่มตระเตรียมอาหารเย็น ส่วนพวกเราก็ตระเตรียมค่ะ
แต่เตรียมขึ้นยอดเขาฯ เพื่อไปถ่ายรูป










สัญลักษณ์นี้ คงพอจะเดาออกว่าที่มาของชื่อ "เขาสันหนอกวัว" มายังไง
พานทำให้นึกถึงโคขุนโพนยางคำ "เนื้อหนอก" ขึ้นมาซะงั้น

การเดินป่าให้ปลอดภัย ไม่เกิดการหลงป่าอย่างที่เป็นข่าวกันบ่อยคือ....
เดินไม่ทิ้งระยะห่างกันมากนัก แต่ก็ไม่ควรใกล้กันมากเกินไป
เพราะกิ่งไม่้จากคนด้านหน้าอาจจะดีดเข้าหน้าได้

เจ้าหน้าที่อุทยาน จะเดินนำหน้า 1 คน เดินปิดท้ายแถวอีก 1 คน
ช่วงกลางๆ แต่ละคนให้เกาะระยะกันไว้
หากเดินไม่ทันคนหน้า หรือเหนื่อยอยากพัก หันหน้าไปไม่เหลือใคร ก็ให้หยุดรอด้านหลังตามมา
ห้ามเดินไปเรื่อยๆเองโดยเด็ดขาด เพราะป่าที่นี่ไม่มีทางดินเป็นถนนหรือเห็นเป็นทางเดินชัดเจน
หรือมี ก็มีหลายแยก หลายทาง อาจหลงได้ง่ายมากๆ




บนยอดเขาสันหนอกวัว หมอกลงตลอดปีค่ะ (จนท บอก) ลมแรงด้วย
ณ จุดที่เรายืนช่วงเย็นวันนี้ จะมองเห็นยอดสันหนอกวัว อีกยอดนึง ลักษณะเดียวกันแต่เล็กกว่า
ซึ่งคือ จุดหมายปลางทางเช้าตรู่ของเช้าวันพรุ่งนี้ค่ะ





หลังอาหารเย็น ทุกคนแยกย้ายโดยเร็วมากกกกกก คืนนี้หลับเป็นตายกันถ้วนหน้า ZZzzzzz
เสียงรถไถนา บนยอดเขาสูง1,767 เมตรจากระดับน้ำทะเลมาจากไหน? 55555
เป็นหัวข้อสนทนาของเช้าตรู่ วันรุ่งขึ้น

ณ เวลาเกือบๆ ตี 5......อะไรนะ? เราต้องเดินขึ้นยอดเขาสันหนอกวัวเล็ก กันตอนมืดๆเหรอคะ?
ขนาดแสงสว่างโล่ เรายังเหนื่อยกันเกือบตาย นี่มืดสนิท?
สิ้นเสียงบ่น เดินต่อค่ะ เดินมันมืดๆเนี่ยแหล่ะ หยิบไฟฉายด่วน!

ทั้งขาเดี้ยง เข่าเสีย เส้นยึด มากันหมดทุกคนเลย รวมทั้งคนบ่นคนเมื่อกี้ด้วย อิอิ
ใครจะยอมพลาดคะ วิวตอนเย็นยังสวยซะขนาดนั้น วิวตอนเช้าจะสวยขนาดไหน ต้องไปค่ะ








บ้างปล่อยอารมณ์สุนทรีไปกับกาแฟร้อนๆคละเคล้าทะเลหมอก
บ้างเพลิดเพลินกับการถ่ายรูป สนุกสนาน





ทริปครั้งนี้ สำหรับดิฉัน ค้นพบอะไรหลายอย่าง
การเดินทางนั้น จุดหมายปลายทางสำคัญน้อยกว่าเพื่อนร่วมทางเสมอ
จุดหมายปลายทางนั้นแค่บอกให้เรารู้ว่า เรามีเป้าหมายเดียวกัน
แต่ความสนุกสนานและความสุข มันเกิดขึ้นระหว่างการเดินทาง

เคยเที่ยวมาทั้งทะเล ทั้งภูเขา มีครั้งนี้แหล่ะที่ตอบตัวเองได้ชัดเจนขึ้นอีกนิดว่า
"เออเนอะ! ชอบเที่ยวภูเขา (ว่ะ)"

ไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะ สมาชิก
ขอบคุณค่ะที่ติดตาม