Pitching ครั้งแรกในชีวิต ถ้าเป็นงานบริษัทที่เราเคยทำ เราก็มักจะอยู่เบื้องหลังที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากับการไปขอทุนหรือขอเงินใคร ทำตามหน้าที่กันไป รวมถึงงานปัจจุบันก็ไม่จำเป็นต้องนำเสนองานเพื่อให้คนมาซื้อ มีแต่นำเสนอเพื่อให้คนเชื่อหรือแค่ฟังผลงานของเราพอ นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้ pitching งานอย่างมืออาชีพ คือการขายงานบทละครให้กรรมการฟังและตัดสินว่าจะซื้อหรือไม่ ขอบันทึกไว้หน่อย เราไม่ตื่นเต้นเลยจริงๆ คิดซะว่าเหมือนสอนหนังสือกับคนที่ไม่เคยเจอกันมาก่อน ก่อนเข้าห้องโค้ชกดดันมาก แต่เรากลับรู้สึกเฉยๆ มากกว่า ไม่ได้มั่นใจแต่แค่รู้สึกว่า ก็ไม่ได้คาดหวัง จะตื่นเต้นไปทำไมกัน เขาให้เลือกว่าจะใส่หน้ากากอนามัยหรือใช้เฟซชิลด์ เราเลือกอย่างหลัง เพราะอย่างน้อยเรื่องไม่สื่อสาร ดวงตาเล็กๆ ของเราเป็นหน้าต่างที่ดีไม่ได้ ก็ใช้สีหน้าและรอยยิ้มแทนละกัน แก้เก้อถ้าตอบไม่ได้ว่างั้น 555 แต่เราก็ไม่ลืมที่จะหยิบยาดมไปด้วย เผื่อฉุกเฉินจะเป็นลม และแก้เขินไป ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่นา เขามีเวลานำเสนอ 7 นาที เราต้องพูดให้ทันให้หมด เราซัดไป 6 นาที รัวๆ เวลายังเหลือ โค้ชจึงช่วยถามเรื่องแรงบันดาลใจ แต่มันก็ไม่ได้น่าสนใจเพิ่มขึ้น 555 ทีนี้กรรมการอึ้งไปเลยไม่รู้จะถามอะไรเหลือเวลาอีก 8 นาที กรรมการที่ตัดสินไม่ชอบเรื่องเราเลย แต่นักเขียนคนอื่นก็พยายามยิ้มให้ แนะนำโน่นนั่นอีกเหมือนจะให้ไปทำเพิ่ม 555 น่าเอ็นดู เอ็นดูตัวเองนี่แหละ มาทำไมวะเนี่ย 555 โชคดีของตัวเองที่ไม่คาดหวังและไม่เครียดอะไรเลย จนหมดเวลา ทุกคนโล่งใจไม่ต้องอึดอัดแทนเรา ดมยาดมสักปื้ดก่อนออกจากห้อง เป็นสิ่งแปลกใหม่ในชีวิตไป บันทึกไว้ว่าครั้งแรกและครั้งเดียวของการ Pitching Create Date : 23 พฤศจิกายน 2564 Last Update : 23 พฤศจิกายน 2564 11:22:42 น. 1 comments Counter : 719 Pageviews.   Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณนายแว่นขยันเที่ยว

ครั้งที่ 2 โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 27 พฤศจิกายน 2564 เวลา:23:59:51 น.