Bloggang.com : weblog for you and your gang
'หัวใจ๋ข้า หัวใจ๋เจ้า ห้อยอยู่เก๊าเดียวกั๋น'
*
*คลิกเพื่ออ่านคำแปลเจ้า
:)
~ หรือ'พี่'เขาจะมาบอกข่าว...?(โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน!) ~
สวัสดีทุกท่านค่ะ...
ห่างหายไปจากหน้าบล็อกไปพักใหญ่ ๆ ทีเดียว
ไม่อยากจะออกตัวซ้ำ ๆ ซาก ๆ หรอกค่ะว่าภารกิจชีวิตช่วงนี้มันช่างวุ่นวายสับสนเสียจริง
เพราะดูเหมือนจะไม่เป็นมงคลเอาเสียเลย...
(ก็พระพุทธองค์ท่านทรงตรัสไว้ว่า...
"อะนากุลา จะ กัมมันตา - - การงานที่ไม่ยุ่งเหยิงสับสน"
เป็นหนึ่งในมงคลชีวิต ๓๘ ไง แหะ ๆ )
ซึ่งหากจะว่ากันตามจริงแล้ว ในช่วงนี้ฉันก็เจอแต่เรื่องอันไม่เป็นมงคลสักเท่าไหร่...
มันเริ่มตั้งแต่การเสียชีวิตก่อนวัยอันควรของพี่อิ้งเมื่อเดือนที่แล้วนั่นแหละ...
พี่อิ้งเป็นกึ่งญาติห่าง ๆ กึ่งเพื่อนรุ่นพี่ที่ค่อนข้างสนิทมากคนหนึ่งของฉัน
เดิมทีเราก็ไม่ได้สนิทสนมกันสักเท่าไหร่หรอก เพราะเมื่อก่อนฉันไม่ได้อยู่ที่บ้าน
และวัยของเราก็ค่อนข้างห่างกันอยู่พอสมควร น่าจะประมาณรอบหนึ่งได้
แต่หลังจากที่ฉันย้ายกลับมาอยู่บ้านอย่างถาวร เราก็มีการไปมาหาสู่กันบ่อยขึ้น
แม้เราจะมีอุปนิสัยใจคอ ความคิดความอ่านรวมถึงอุดมการณ์ในการดำเนินชีวิตที่ค่อนข้างแตกต่างกัน...
ชนิดที่แทบจะเรียกได้ว่า...คนละขั้วกันเลยทีเดียว
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราจูนกันติดและคบหากันได้สนิทใจก็คือ เราต่างก็เป็นหนอนหนังสือด้วยกันทั้งคู่
และแน่ล่ะ จากความแตกต่างเรื่องแนวคิด วิถีชีวิตดังที่กล่าวแล้วข้างต้น แนวการอ่านหนังสือของเราก็แตกต่างกันเช่นกัน ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่อุปสรรค กลับเป็นตัวช่วยให้เราได้ปรับเปลี่ยนมุมมอง
และแลกเปลี่ยนหนังสือกันอ่านได้หลากหลายมากขึ้น
อ้อ...ความเหมือนกันอีกอย่างหนึ่งก็คือ เราต่างเป็นสาวโสดโดดเดี่ยวกันทั้งคู่
ฉันอยู่บ้านกับแม่ ในขณะที่พี่อิ้งอยู่คนเดียวเพราะพ่อกับแม่แกเสียไปแล้วเมื่อหลายปีก่อน
แต่ที่บ้านพี่อิ้งเขาอยู่ในเขตรั้วเดียวกันกับบ้านน้องสาว ก็เลยดูไม่ค่อยเดียวดายนัก
กิจกรรมสุดโปรดอย่างหนึ่งของพี่อิ้งก็คือ...การจ่ายตลาด
ภาพที่ผู้คนในหมู่บ้านของฉัน(หรือกระทั่งในหมู่บ้านใกล้เคียง)เห็นกันจนชินตาในช่วงระยะ ๗-๘ ปีที่ผ่านมา
ก็คือภาพของฉันกับพี่อิ้งขี่จักรยานเคียงกันไปตามทางที่มุ่งสู่ตลาดเย็นประจำหมู่บ้านเกือบจะทุกวัน
หรือเวลาที่ในหมู่บ้านมีงานอะไร ๆ (งานวัด งานศพ งานบวช ขึ้นบ้านใหม่ ฯลฯ)ก็จะเห็นเราไปคู่กันเสมอ ๆ
เพิ่งจะมาห่างหาย เลิกร้างกิจกรรมเหล่านั้นไปก็เมื่อประมาณปีเศษ ที่ผ่านมานี่เอง
ก็คือตั้งแต่พี่อิ้งเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองเป็นมะเร็งลำไส้นั่นแหละ
พี่อิ้งเลิกขี่จักรยาน และต้องเทียวไปรักษาตัวที่เชียงใหม่
ฉันเองก็จำต้องปรับเปลี่ยนตารางกิจกรรมของตัวเองตาม
เลิกไปตลาดเย็น(เพระเส้นทางที่ไปตลาดเย็นมีบางช่วงค่อนข้างเปลี่ยว)
เปลี่ยนเป็นไปตลาดเช้าแทน และถ้าช่วงที่พี่อิ้งอยู่ที่บ้าน แกก็จะโทรศัพท์มาฝากซื้อของนั่น ๆ นี่ ๆ แทบจะทุกวัน
เพราะทางไปตลาดเช้าต้องผ่านหน้าบ้านแกอยู่แล้ว
กลับจากตลาดฉันก็แค่แวะเอาของที่แกสั่งซื้อแขวนไว้ให้แกหน้าประตูบ้าน
แกตื่นมาสาย ๆ ก็ลุกออกมาหยิบของเข้าไป ไม่ได้ลำบากลำบนอะไรเลย
พี่อิ้งแกไม่ถนัดใช้โทรศัพท์มือถือ แกก็ใช้โทรศัพท์บ้าน
และโทรเข้าเครื่องที่บ้านฉันวันละหนึ่งถึงสองครั้งเป็นอย่างน้อย
ครั้งแรกราว ๆ บ่ายสองโมงครึ่ง(ฉันเพิ่งมารู้ในทีหลังว่านั่นเป็นเวลาหลังจบรายการครัวคุณต๋อย
พี่อิ้งแกดูรายการนี้ เห็นอะไรน่ากินแกก็จะจดไว้แล้วโทรสั่งให้ฉันซื้อมาให้แกในวันถัดไปนั่นเอง)
กับอีกครั้งก็เย็น ๆ ค่ำ หลังหกโมงเย็น เป็นการทบทวนเน้นย้ำสิ่งที่ฝากเมื่อตอนกลางวัน
(ซึ่งอาจจะมีการแก้ไขปรับเปลี่ยนหรือเพิ่มเติม)กับเป็นการบอกเล่าอัพเดตอาการเจ็บป่วยของตัวเอง
แล้วก็บ่นนั่น ๆ นี่ ๆ จิปาถะซะป๊ะซะเป้ส...
ถ้าฉันพอมีเวลาว่าง ก็แวะเข้าไปเยี่ยมเยียน พูดคุยกันเจ๊าะแจ๊ะ ๆ เรื่องนู้นเรื่องนี้
ประมาณอาทิตย์ละสองถึงสามครั้ง
จนเป็นที่รู้กันระหว่างฉันกับแม่ว่าถ้ามีเสียงโทรศัพท์บ้านดังละก็...นั่นคือพี่อิ้งแน่นอน
เพราะมาถึงยุคนี้สมัยนี้พี่น้องเพื่อนฝูงคนอื่น ๆ ของฉันไม่มีใครโทรถึงฉันด้วยเครื่องโทรศัพท์บ้านอีกต่อไปแล้ว
การณ์ก็ดำเนินมาเช่นนี้ร่วม ๆ ปี แกดูไม่เหมือนคนป่วยมะเร็งสักเท่าไหร่
เพราะดูภายนอกแกก็ยังใช้ชีวิตตามปกติแทบทุกอย่าง ยังทำกับข้าวเอง
(เผลอ ๆ ทำเผื่อคนอื่นอีกต่างหาก เพราะแกชอบทำอาหารทีละเยอะ ๆ
ทำเสร็จก็เที่ยวโทรเรียกคนโน้นคนนี้มาแบ่งไปกิน)
อ่านหนังสือดูละคร อัพเดตข่าวสารบ้านเมืองอยู่ตลอดเวลา....
จนกระทั่งเมื่อช่วงต้นเดือนกรกฎาที่ผ่านมานี่เอง จู่ ๆ อาการของพี่อิ้งก็ทรุดลงอย่างรวดเร็ว
น้อง ๆ ญาติ ๆ แกก็พาไปส่งโรงพยาบาล พี่อิ้งนอนโรงพยาบาลแค่ ๗ คืนก็เสียชีวิต...
นับแต่วันที่พี่อิ้งเข้าโรงพยาบาล และจากไป โทรศัพท์ที่บ้านฉันก็เงียบสนิท...
เงียบจนแม่บ่นแน่ะว่า ตกลงคนที่โทรมาบ้านนี้มีแต่พี่อิ้งเหรอเนี่ย พอไม่มีแกแล้วโทรศัพท์ก็เลยกลายเป็นใบ้ไปซะงั้น
หลังจากพี่อิ้งเสียชีวิต เวลาฉันไปไหนมาไหน พบปะใครในหมู่บ้านหลังดอยของฉันนี่
ก็จะมีผู้คนมาถามไถ่ทีเล่นทีจริงว่า เป็นยังไง เหงาไหม พีอิ้งมาหามั่งไหม บลา บลา บลา...
ฉันก็ได้แต่ตอบว่า ไม่มีหรอก พี่เขาคงไปสบายแล้วล่ะ เขาจะมาทำไม...
แต่บอกตามตรง ฉันกับแม่ก็แอบเหงาหูอยู่มั่งเหมือนกันแหละที่เสียงโทรศัพท์ที่เคยมีมาทุกวัน ๆ มันเงียบหายไป
มันเงียบจนฉันออกจะรู้สึกเหงา และสงสารมัน ร่ำ ๆ จะไปทำเรื่องยกเลิกโทรศัพท์บ้านไปเสียเลย
แต่คนอื่น ๆ ก็ติงว่าเอาไว้ก่อนเถอะ เผื่อฉุกเฉินอาจจำเป็นก็ได้...
แล้วก็มี "เหตุจำเป็น" อันเนื่องมาจากโทรศัพท์เกิดขึ้นจริง ๆด้วย...
บ่ายจัดวันหนึ่ง วันที่พี่อิ้งจากไปครบหนึ่งเดือนพอดิบพอดี...
ขณะที่ฉันกับแม่กำลังนั่งดูละครภาคบ่ายด้วยกัน เสียงโทรศัพท์ก็กรีดดังกริ๊งงง.....ยาว ๆ หนึ่งที
ฉันสะดุ้งโหยง ผวาไปที่โทรศัพท์ที่วางไว้บนหลังตู้หนังสือ แต่ตอนนั้นเสียงโทรศัพท์เงียบไปแล้ว
แม่มองหน้าฉันแล้วก็พูดลอย ๆ ว่า..."พี่อิ้งโทรมามั๊ง..."
ฉันก็บอกว่าไม่ใช่หรอก คงมีใครกดผิดแล้วเลยรีบวาง
พอฉันถอยกลับมานั่ง...โทรศัพท์เจ้ากรรมก็กรีดร้องขึ้นมาอีก...
ดังหนึ่งกริ๊งแล้วก็เงียบไป...หนึ่งกริ๊งแล้วก็เงียบไป เป็นเช่นนี้อยู่สามคำรบ
ฉันก็เลยอดรนทนไม่ไหว จึงไปยกโทรศัพท์ขึ้น กะจะดึงสายออกให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
แล้วฉันก็ต้องผงะ...เมื่อได้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้โทรศัพท์...
มันคือปลวกค่ะคุณผู้ชม!!!
เจ้าแมลงสีขาว ๆ ตัวเล็ก ๆ กำลังเดินกันเป็นสายขึ้นมาจากหลังตู้ เลาะเลียบตามขอบผ่านใต้โทรศัพท์เพื่อลอดรูโหว่เล็ก ๆ (ที่ฉันใช้โทรศัพท์วางบังไว้)ลงไปหาหนังสือนับร้อยเล่มที่อยู่ในตู้...
(หนังสือชุดนี้เป็นหนังสือเก่าเก็บและหายากที่ฉันเฝ้าเก็บอย่างทนุถนอมมานานนับสิบ ๆ ปี)
โอ้วววว..ใพระเจ้าช่วยกล้วยทอด!!!
คราวนี้ฉันสะดุ้งยิ่งกว่าตอนที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ทีแรกเสียอีก เพราะเคยมีประสบการณ์การสูญเสียหนังสือเพราะเจ้าปลวกมาแล้วเข็ดขี้อ่อนขี้แก่อยู่เป็นนาน...
ฉันรีบสำรวจหนังสือในตู้อย่างเร่งด่วน เดชะบุญที่มันคงจะเพิ่งเริ่มปฏิบัติการ ทำให้หนังสือยังไม่ทันเสียหาย
แต่จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ฉันเชื่อว่าถ้าฉันช้าไปเพียงหนึ่งถึงสองวัน หนังสือฉันคงวอfวายหมดตู้เป็นแน่...
นึกแล้วสยองสุด ๆ !!!
ต้องขอบคุณเสียงโทรศัพท์ที่ดังอย่างไร้เหตุผลในบ่ายวันนั้นสินะ
ฉันวุ่นวาย สาละวนอยู่กับการกำจัดปลวกนานเป็นอาทิตย์ ต้องย้ายตู้ รื้อพื้น
เก็บหนังสือออกมาทำความสะอาด จัดเรียงใหม่ ฯลฯ
จนออกจะลืมเลือนสาเหตุแห่งการค้นพบเจ้าปลวกมหาภัยนี่แล้วล่ะ...
กระทั่งแม่บอกว่า...
"แกน่าจะทำบุญให้พี่อิ้งหน่อยนะ เขาคงมาเตือนเราเรื่องปลวกหรือเปล่า"
ฉันก็เฮ่ย...ไม่ใช่หรอก เรื่องบังเอิญน่า...
แต่ก็เอาเถอะ...เพื่อความสบายใจของแม่ วันพระถัดจากวันนั้น
ตอนที่ไปวัดตอนเช้าฉันก็ตั้งใจกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้พี่อิ้งเป็นพิเศษ
คืนนั้นก็เลยได้เรื่อง....
*(เรื่องราวมันยาวจัด ขออนุญาตแบ่งเป็นสองบล็อกนะคะ เดี๋ยวมาต่อค่ะ
)
ป.ล. เพื่อน ๆ บล็อกที่รออ่านรีวิวหนังสือ กรุณารออีกแป๊บนะคะ ตอนนี้กำลังอ่านชุด"อัญมณีเหนือกาล"เล่มที่สามอยู่ค่ะ จบแล้วจะมาเล่าต่อค่า...
Create Date : 19 สิงหาคม 2557
Last Update : 22 สิงหาคม 2560 12:42:53 น.
6 comments
Counter : 1166 Pageviews.
Share
Tweet
เจิม เจิม เจิม ค่ะ
กำลังสนุกได้ที่เลยค่ะคุณแม่ไก่
คืนนี้คงนอนไม่หลับอยากรู้ตอนต่อไป
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
แม่ไก่ Diarist ดู Blog
โดย:
หอมกร
วันที่: 20 สิงหาคม 2557 เวลา:9:29:15 น.
^
^
สวัสดีค่ะคุณหมอ
ห่างหายจาการอัพบล็อกไปพักใหญ่ ๆ กลับมาก็เล่าแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง แหะ ๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและโหวตให้นะคะ
โดย:
แม่ไก่
วันที่: 20 สิงหาคม 2557 เวลา:14:40:24 น.
สวัสดีค่ะ คุณแม่ไก่
ถึงว่าไม่ค่อยเห็นอัพบล็อคเลย
เป็นหนอนหนังสือ สิ่งที่รักสุดๆก็คือหนังสือ
ศัตรูของหนังสือก็คือปลวก ดีนะคะเนี่ยที่รู้ก่อน
จะว่าพี่เค้ามาเตือนรึเปล่าตามประสาคนชอบหนังสือเหมือนกัน
เพื่อนรุ่นพี่ของนุ่นคนนึง
เป็นมะเร็งเม็ดเลือดค่ะ เร็วมาก
แต่คิดอีกแง่เค้าสบายไปแล้วไม่ทุกข์ก็ดีเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่านะคะ
รออ่านต่อค่ะ
โดย:
lovereason
วันที่: 20 สิงหาคม 2557 เวลา:21:36:55 น.
มาลุ้นด้วยค่ะ
โดย:
maistyle
วันที่: 21 สิงหาคม 2557 เวลา:20:53:46 น.
แหมนี่ถ้าไม่ได้เข้ามาอ่านอีกรอบ
คงไม่รู้ว่าคุณแม่ไก่แอบคุยด้วยนะคะ
โดย:
หอมกร
วันที่: 23 สิงหาคม 2557 เวลา:20:10:38 น.
ชีวิตแต่ละคนสับสนวุ่นวายต่างกันไปครับ..
โดย:
Kaxrus
วันที่: 26 สิงหาคม 2557 เวลา:18:37:40 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
แม่ไก่
Location :
ลำปาง Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
?
]
**หลังไมค์เจ้า**
Cute Clock Click!
เออสิ,มาอยู่ใยในโลกกว้าง
เฉกชลคว้างมาเมื่อไรไม่นึกฝัน
ยามจากไปก็เหมือนลมรำพัน
โบกกระชั้นสู่หนไหนไม่รู้เลย
รุไบยาต ~ โอมาร์ คัยยัม
สุริยฉัตร ชัยมงคล : แปล
Latest Blogs
~ท่านหญิงในกระจก/แสงเพลิง ~
~เพชรรากษส/อลินา ~
~มนตร์ทศทิศ/ราตรี อธิษฐาน ~
~เมื่อหอยทากมีรัก 1-2/"ติงโม่"เขียน/พันมัย แปล ~
~ให้รักระบายใจ/"ณกันต์"เขียน ~
~ผมกลายเป็นแมว/Abandoned/Paul Gallico เขียน(ภูธนิน แปล) ~
~พ่อค้าซ่อนกลรัก & หมอปีศาจแสนรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~
~อาจารย์ยอดรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~
~จอมโจรพยศรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~
สารบัญหนังสือ: รวมลิงก์หนังสือที่รีวิวในบล็อก # ๑ + ๒
Group Blog
ชวนศึกษา(ธรรมะ)
ชวนปฏิบัติ(ธรรม)
เปิดบ้านแม่ไก่-ทักทายกันหน่อย
หนังสือเก่า...อยากเล่าต่อ
นิย๊าย ~ นิยาย
นิย๊าย-นิยาย(๒)
นิยายฝาหรั่ง & หนังสือแปล
นิยายสายจีน
วรรณกรรมเยาวชน
สาระ(ค)ดี-ดี (Non-fiction)
อ่านตามเกม
ชวนดู(K)ซีรี่ยส์
ฅนเมือง อู้กำเมือง
เรื่องเล่าจากหลังดอย
ปกิณกะ ซะป๊ะ ~ ซะเป้ส
บทกวีที่ผูกพัน
เดินทางไกลกับ"ไซอิ๋ว"
บ่นบ้า' ตามอารมณ์ '
สารบัญหนังสือในบล็อก
All Blogs
~ หรือ'พี่'เขาจะมาบอกข่าว...จริงๆ ?(ต่อ)(โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน!) ~
~ หรือ'พี่'เขาจะมาบอกข่าว...?(โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน!) ~
~ สาวน้อยร้อยชื่อ ... เธอคือแรงใจ ~
~ ความสุขง่าย ๆ ที่ปลายมือแม่...~
~ เรื่องเล่าจากหลังดอย ...เรื่อง "ผีลักซ่อน" ~
บทสวดมนต์พิเศษสองบท...ที่ใช้เตือนใจตนตลอดมา ^^
~ ๓ มีนาคม...วันที่คิดถึงพ่อ
นิทานของพ่อ เรื่องที่ ๓ เรื่อง...ตำนานแห่งนกฮูก
อุ่นไอหนาว
นิทานของพ่อ เรื่องที่ ๒ เรื่อง...สุกรกับสุนัข
นิทานของพ่อ เรื่องที่ ๑ (เรื่อง เสือ ช้างใหญ่ กับกระต่ายเจ้าปัญญา)
เรื่องของ"พ่อ" (๑๘.๒)
เรื่องของ"พ่อ" (๑๘.๑)
เรื่องของ"พ่อ" (๑๗.๒)
เรื่องของ"พ่อ" (๑๗.๑)
เรื่องของ "พ่อ" (๑๖)
เรื่องของ"พ่อ" (๑๕)
เรื่องของ"พ่อ" (๑๔)
เรื่องของ"พ่อ" (๑๓)
เรื่องของ"พ่อ" (๑๒)
เรื่องของ"พ่อ" (๑๑)
แด่พ่อ...ด้วยดวงใจ
เรื่องของ"พ่อ" (๑๐)
เรื่องของ"พ่อ" (๙)
เรื่องของ"พ่อ" (๘)
เรื่องของ "พ่อ" (๗)
เรื่องของ"พ่อ" (๖.๒)
เรื่องของ"พ่อ" (๖.๑)
เรื่องของ"พ่อ" (๕)
เรื่องของ"พ่อ" (๔)
เรื่องของ"พ่อ" (๓)
เรื่องของ"พ่อ" (๒)
เรื่องของ"พ่อ" (๑)
~บ้านของฉัน~
Friends' blogs
เมณี
บังอร-บังเอิญ
โมกสีเงิน
ป้ามด
แม่เฮือน
ปลิวตามลม
นวลกนก
January Friend
ดอกเสี้ยวขาว
อั๊งอังอา
กวินทรากร
Zhivago
BoOKend
ทิวาจรดราตรี
นัทธ์
nikanda
โสดในซอย
นายแจม
narumol_tama
Chulapinan
แพนด้ามหาภัย
beer87
yjam
วินนี่ย์หมีพูห์
เจ๋วะรัฐถะ
ammataya
ลูกปัดแก้ว
กะว่าก๋า
นิงัย
ร่มไม้เย็น
แก้วกังไส
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
ศรีสุรางค์
แพรจารุ
last_tibetstone
malarn cha
หอมกร
JewNid
กิ่งไม้ไทย
หวานเย็นผสมโซดา
komyooth
PTNCenter
rngja
dream-devil
เหมือนพระจันทร์
kangsadal
PhueJa
ปลายทางของสายรุ้ง
ปลาทองแก้มยุ้ย
Pribtaa
วิรตี
Friday Story
อุ้มสม
~:พุดน้ำบุศย์:~
สามปอยหลวง
ดอยสะเก็ด
lovereason
คนสวยที่ไม่เคยสวย
PZOBRIAN
ออโอ
เรียวรุ้ง
Webmaster - BlogGang
[Add แม่ไก่'s blog to your web]
Links
olddreamz
เมืองแจ๋ม
เปิดโลกลำปาง
ฅนเมือง
โลกล้านนา
ธรรมะดอทคอม
Yahoo !
Google
คนเมืองฟังกำเมือง
คำไท - คำถิ่น
คลังภาพ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
กำลังสนุกได้ที่เลยค่ะคุณแม่ไก่
คืนนี้คงนอนไม่หลับอยากรู้ตอนต่อไป
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
แม่ไก่ Diarist ดู Blog