|
ดวงใจในสายลม
ผู้เขียน : กีรตี ชนา
ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ(พิมพ์ครั้งแรก มี.ค. ๒๕๔๒)
๕๖๐ หน้า ราคา ๒๘๕ บาท
ปกหลัง :
ชีวิตของคนเราทุกคนไม่สั้นจนเกินไป
ระยะเวลาของชีวิตนั้น
นานพอสำหรับคนที่รู้จักรัก รู้จักให้
แต่ชีวิตคนเรายาวนานมาก สำหรับคนที่ไม่รู้จักรักที่แท้จริง
น้อยคนเหลือเกินที่จะมี'ชีวิต'เต็มเปี่ยม
พร้อมที่จะตายในวันสิ้นลม
คนส่วนใหญ่ไม่เคยรู้จักค่าของชีวิต
และ 'ตาย'แล้วนานเป็นปี ๆ เป็นสิบ ๆ ปี...
ก่อนวันสิ้นลมเสียอีก
เรื่องย่อ (ย่อเอง)
ผไทกับนีราเป็นคู่รักที่รักกันมาเนิ่นนานนับตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย
เมื่อเรียนจบ ทั้งคู่ต่างเข้าทำงานคนละที่ และมีความก้าวหน้าในงานเป็นอย่างดี
ทั้งคู่วางแผนจะแต่งงานกันเมื่อสามารถสร้างหลักปักฐานได้มั่นคงแล้ว
แต่ความที่มารดาของผไทไม่ค่อยพอใจนีรานัก
เพราะเธอมาจากครอบครัวที่แตกแยก พ่อกับแม่แยกทางกัน
ผไทจึงวางแผนไปเรียนต่อและทำงานที่อเมริกา
เพื่อที่ว่า...เมื่อเขาเก็บเงินได้พอสมควรก็ให้นีราตามไป
และแต่งงานใช้ชีวิตคู่ด้วยกันที่นั่น
เมื่อนีรามีโอกาสได้ไปดูงานที่สหรัฐฯ ผไทตัดสินใจขอเธอแต่งงาน
นีราตอบตกลง แต่โชคร้าย...ผไทประสบอุบัติเหตุ ถูกรถชนจนเสียชีวิต
นีรารู้สึกเคว้งคว้างทันใด แต่ยังดีที่มีครอบครัวของน้านงนุช
น้าของผไทที่ทำงานเป็นพยาบาลอยู่ที่นั่นคอยปลอบโยนและให้กำลังใจ
ในวันที่ผไทเสียชีวิต น้านงก็ได้เป็นผู้ช่วยหมอผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจให้กับพระพาย
ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน เมื่อประมวลช่วงเวลาดูแล้วทำให้เธอรู้ว่า
ผู้ที่บริจาคหัวใจให้กับพระพายก็คือหลานชายของเธอนั่นเอง
ทำให้เธอรู้สึกเอื้อเอ็นดูและผูกพันกับพระพายเป็นพิเศษ
แต่ถึงแม้พระพายจะพร่ำถามถึงคนที่บริจาคหัวใจให้เขา
เพราะเขาอยากตอบแทนให้กับญาติพี่น้องของคนคนนั้น
น้านงนุชก็ไม่ยอมบอก...
พระพายไม่มีญาติพี่น้อง เนื่องจากพ่อกับแม่เสียชีวิตไปหมดแล้ว
เมื่อน้านงนุชมาดูแลเขา เขาจึงรู้สึกผูกพัน และพลอยสนิทสนมกับลูก ๆ ของน้านงนุชไปด้วย
และเลยได้รู้จักนีรา ซึ่งเขาเคยพบแล้วครั้งหนึ่งก่อนผ่าตัด แต่ตอนนั้นเธออยู่กับผไท
จึงแทบจะมองไม่เห็นเขา
พระพายนั้นประทับใจในตัวนีราตั้งแต่แรกพบ
เมื่อรู้ว่าคู่รักของเธอเสียชีวิต เขายิ่งรู้สึกเห็นใจและอยากปลอบประโลม
แต่เขาก็เกรงว่าเธอจะคิดว่าเขาฉวยโอกาส...
อนึ่ง...เขารู้ตัวดีว่าถึงแม้เขาจะได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจแล้ว
แต่เขายังมีความเสี่ยงที่ร่างกายของเขาอาจจะปฏิเสธเนื้อเยื่อหัวใจดวงใหม่
และอาจจะต้องเสียชีวิตลงเมื่อไหร่ก็ได้
เช่นนั้นแล้ว ถ้าหากนีราผูกพันกับเขา...
เธอมิต้องพบกับการพลัดพรากสูญเสียซ้ำอีกครั้งหรืออย่างไร...
หลังอ่าน...
นิยายรัก โรแมนติก ที่อาจจะนับเนื่องให้เป็นไพรัชนิยายเรื่องหนึ่งก็ว่าได้...
ด้วยเรื่องราวเกือบจะกว่าครึ่งค่อนเรื่องดำเนินอยู่ในต่างประเทศ
มีบทบรรยายถึงฉากอันงดงาม และเกร็ดสาระทางสังคมและวัฒนธรรมสอดแทรกอยู่อย่างน่าสนใจ
ถึงแม้เนื้อหาเรื่องราวในนิยายจะแสนเศร้า อ่านแล้วน้ำตาไหลพราก ๆ
สงสารนางเอกเป็นที่สุด...
แต่ในความเศร้า ผู้เขียนได้สอดแทรกคติธรรมว่าด้วยสัจจะแห่งชีวิตไว้อย่างกลมกลืนลึกซึ้ง
ด้วยสำนวนภาษาที่นุมนวล ละเมียดละไม
ให้ความรู้สึกอบอุ่น อ่อนโยนเกิดขึ้นในจิตใจอย่างดึ่มด่ำ
พร้อมกันก็ได้เรียนรู้ที่จะเผชิญกับความทุกข์ ความเจ็บปวด
อันเกิดจากความพลัดพรากสูญเสียอย่างเข้มแข็งและอดทน
โดยอาศัยความทรงจำที่งดงามที่เคยมีร่วมกันเป็นเครื่องค้ำจุนจิตใจ
ไม่ให้ตกจมอยู่กับความทุกข์นั้นเนิ่นนานนัก...
ในเรื่องของฉากรัก แม้จะมีอยู่น้อยมาก แต่ผู้อ่านจะสามารถสัมผัสได้
ถึงความรักอันอ่อนหวาน มากมาย มันคงแน่นหนาที่พระเอกมีให้ต่อนางเอก
หรือแม้แต่พระเอกคนที่สองที่เราอาจจะรู้สึกว่าเร็วไปไหม...
เพราะผไทเพิ่งเสียชีวิตไปไม่นานเลย พระพายก็ก้าวเข้ามาในชีวิตของนีราอย่างรวดเร็ว
ท่ามกลางเสียงเชียร์ของใครต่อใคร...
แต่เราก็จะรับรู้ได้ถึงความจริงจัง ความสมเหตุสมผล(รวมถึงความจำเป็น)ของความรักครั้งนี้
จนพลอยร่วมลุ้นและเอาใจช่วยไปด้วย
นอกเหนือจากเรื่องราวความรักอันงดงามของคู่พระ-นางแล้ว
ในเรื่องยังมีเรื่องราวความรักข้ามวัฒนธรรมที่เกิดจากความคาดหวัง...ระหว่างโรสกับรอย
ความรักข้ามรุ่นที่วูบไหว...ระหว่างโรสกับปาลี
ความรักวัยรุ่นแบบปั๊ปปี้เลิฟ...ระหว่างวินนี่กับหลิน
หรือกระทั่งความรักฉันพี่น้อง และความรักในครอบครัว
ในทุก ๆ ความรักจะมีแง่มุมที่งดงามและขมขื่นแฝงอยู่
ให้เราได้ร่วมเรียนรู้ไปพร้อม ๆ กันกับตัวละคร
"...เพราะไม่ว่าจุดจบของความรักจะลงเอยในรูปแบบใด
เมื่อเราได้รักใครจากหัวใจอย่างแท้จริง
ความรักก็จะยังคงอยู่ในหัวใจของเราตลอดไป
หลายคนคงมีกำลังใจ กล้าหาญมากขึ้นกับความรัก
การพลัดพราก จะบาดเจ็บอย่างไร
คงต้องขึ้นกับผู้ที่เคยสัมผัสมาแล้ว.. "
คนเขียนสร้างพล็อต และตัวละครได้อย่างเยี่ยมยอดจริง ๆ ชอบมาก ๆ
...........
จริง ๆ แล้วนิยายเล่มนี้วางอยู่บนชั้นมานานนับสิบปี
แต่เมื่อก่อน อาจจะยังเยาว์อยู่...จึงเพียงหยิบมาอ่านช่วงต้น ๆ
แล้วข้ามไปอ่านตอนจบ...แล้วก็วางคืนบนชั้น ด้วยกริ่งเกรงความรันทดสลดใจ
จนวันเวลาผ่านเลยล่วงมาจนบัดนี้
ชีวิตได้เดินทางผ่านการพบพานและการจากพรากมาบ่อยครั้งเข้า
รู้สึกเหมือนมีภูมิคุ้มกันในระดับหนึ่ง
ประกอบกับได้เห็นจากหน้าเพของสนพ.อรุณว่าได้มีการพิมพ์ครั้งใหม่เมื่อเร็ว ๆ นี้
ซึ่งนั่นก็น่าจะแปลว่า...หนังสือเค้าต้องดีจริงสิถึงมีการพิมพ์ซ้ำ
จึงหยิบเล่มเก่าของตัวเองลงมาจากชั้น...
แล้วก็ได้แต่ฉงนใจว่า ตัวเองมองเมินนิยายดีงามแบบนี้ได้ยังไง
แต่ในที่สุดก็ได้อ่านแล้วล่ะ ชอบมากด้วย...จึงหยิบมาบอกต่อ ชวนอ่านกันวันนี้ค่ะ
ภาพปกฉบับพิมพ์ใหม่ค่ะ...
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
