| All Blog |
ขาวขาว มาเฟียบนหลังคา
ขาวขาวไม่ใช่แมวแมวทั่วไปนะจ๊ะ เรียกได้ว่าเป็นแมวที่มีสกุลรุนชาติเลยทีเดียว
ขนของขาวขาว มีสีขาวสมชื่อ ขาวเนียนไม่มีสีอื่นสิ่งเจือปน เนื่อของขาวขาวเป็นสีชมพูระเรื่อ แถมลูกกะตาของขาวขาวสองข้างสีไม่เหมือนกันอีกตะหาก ข้างนึงสีฟ้า อีกข้างเป็นสีเหลือง  ใช่แล้วหล่ะค่ะ ขาวขาวเป็นแมวพันธ์ขาวมณีนี่เอง แต่แมวขาวขาวไม่รู้หลงมาจากไหนมาอยู่บนหลังคาบ้านเรา ครั้งแรกที่เราสบตากันบนหลังคา เราก็หลงรักขาวขาวเข้าอย่างจัง เอ๋....แต่แมวขาวมณีจะมาเร่ร่อนอยู่ได้งัย คงเป้นแมวมีเจ้าของแหละ หนีออกมาเที่ยวหรือจ๊ะเจ้าขาว .. กลับบ้านไปได้แล้วเดี๋ยวเจ้าของเราเขาจะเป็นห่วงนะ วันเวลาผ่านไป ความคิดที่ว่าขาวขาวเป็นแมวมีเจ้าของก็เริ่มเลือนหายไปจากหัวเรา .. ขาวววววว...มาอีกแล้ว มาทุกวันเลย  จากไปไปมามาก็กลายเป็นมาอย่างเดียว ไม่ยอมไป ที่อยู่ของขาวขาวคือบนหลังคา หรือไม่ก็ใต้รถ สาเหตุที่ขาวขาวไม่ได้upgradeเข้ามาอยู่ในบ้าน เพราะ คุณนายทามะค่ะ (ไปอ่านเรื่องของคุณนายทามะเต็มๆในอีก blog นะคะ) ขาวขาวเป็นคู่อริของคุณนายทามะ ประกอบด้วยช่วงนั้นคุณนายทามะยังเป็นสาวอยู่ ครั้นจะมีแมวผู้ชายมาขอร่วมชายคา คุณนายแกก็สะบัดสะบิ้งไม่ยอมท่าเดียว วันไหนคุณนายทามะออกไปสำรวจหน้าบ้านแล้วเจอขาวขาวส่งเสียง "ม๊าวววว ม๊าววว" อยู่ในบริเวณบ้าน คุณนายทามะจะแสดงอาการหวงบ้านขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง โดยการเปิดศึกประลองวิทนายุทธกับขาวขาวเป็นประจำ ในทางกลับกัน คนในบ้านต่างก็เริ่มติดใจขาวขาว อยากจะเอามาอยู่ด้วย แต่ทำไงดีหล่ะ ในเมื่อคนที่มีอำนาจที่สุดในบ้านซึ่งก็คือคุณนายทามะไม่ยอมนี่สิ  วันนึงพวกเราก็ตัดสินใจกันว่าขาวขาวต้องมีบ้าน เลยพาขาวขาวไปอยู่บ้านพ่อแถวรามอินทรา ขาวขาวดูมีความสุขกับบ้านใหม่มากกก บ้านหลังใหญ่ (เมื่อเทียบกับตัวของขาวขาว) มีอาหารวางให้ตลอดเวลา มีคนคอยดูแลเอาใจใส่ อาบน้ำให้ทุกอาทิตย์ ขาวขาวเลยอ้วนเอา อ้วนเอา สังเกตุได้จากหน้า ขาวขาวจะหน้าอ้วนอูมคางเป็นชั้นๆ ว่างๆก็จะพาหน้าอูมๆกลับมาเยี่ยมทามะที่บ้าน  เวลาพาไปหาหมอ หมอยังตกใจเลยว่าเลี้ยงแมวได้อูมมาก อิอิ  ว่าแต่ว่าในที่สุดตอนนี้ขาวขาวก็จากพวกเราไปแล้วด้วยโรคชราด้วยวัยประมาณ 15ปีup  ก็อย่าไปทะเลาะกับคุณนายทามะต่อบนสวรรค์นะ ขาวขาว คิดถึงขาวขาวจ้า  หม่ามี๊..ไมโล
"ออกมาดูเร็ววววววว....มีแมวสีเทาอยู่ที่โรงรถ" เสียงน้องชายตะโกนตอนเกือบๆจะเที่ยงคืน ทำให้คนทั้งบ้านต้องรีบวิ่งออกไปดูแขกที่มาเยือน
พอเจ้าแมวสีเทานั่นเห็นคนเยอะๆก็รีบกระโดดเข้ามาเคล้าแข้งเคล้าขา ทำตัวประหนึ่งว่ารู้จักกันมานานนนมากก แถมยังส่งเสียงร้อง แง๊วๆตลอดเวลา "เฮ๊ยยยย เป็นแมวเวลาเจอคนแปลกหน้าต้องตกใจวิ่งหนีสิ มาวิ่งเข้าหาได้ยังไงฮะ" เอาไงดีหล่ะเรา เอาอาหารออกมาเลี้ยงแขกหน่อยละกัน เจ้าแมวตัวผอม กินอาหารอย่างกับอดอยากมานาน กินไปร้องไปด้วย.. กรุบๆๆแง๊ว กรุบๆๆๆๆๆแง๊ววๆๆกรุบๆๆๆแง๊ว แมวอารายยยยพูดได้ด้วย ว่าไง มาจากไหนหล่ะเรา "แง๊วววววว" หิวมั๊ย "แง๊ววววววววว" กินอาหารเม็ดเป็นป่าว "แง๊ววววววววว แง๊ววว" อย่ามาทำตัวอย่านี้นะเดี๋ยวเรารักนะ "แง๊ววววววววว แง๊ววววววววว" ตั้งแต่นั้นมา ไมโลก็มาที่บ้านทุกวัน ทำไงดีหล่ะ ถ้าจะเอาไมโลเข้าบ้าน คุณนายทามะจะว่ายังไง คุณนายจะงอนมั๊ยเนี่ย ต้องงอนแน่ๆเลยยย อยู่ในโรงจอดรถไปก่อนแล้วกันนะไมโล ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารนะ เดี๋ยวเอามาบริการทุกมื้อ เกือบสามอาทิตย์ผ่านไป .... ไมโลยังอยู่ในโรงจอดรถเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ.."ทำไมท้องมันโตอย่างงี้ฟะ" ท้องรึปล่าว ๆๆๆๆ ไปหาหมอเลย "เจ้าของไมโลครับ ยินดีด้วยครับ ผลการ X Ray คุณกำลังจะได้ลูกแมวอย่างน้อย 3ตัว อาทิตย์หน้าครับ" [ที่ต้องจับไมโลไป X Ray เพราะว่าก่อนหน้าที่จะรู้ว่าไมโลท้อง เราเอาไมโลไปฉีดยาโรคกลัวน้ำ เลยเป็นกังวลว่าเด็กๆในท้องจะยังอยู่ดีรึปล่าว] เอาแล้วววว แล้วไมโลจะไปคลอดที่ไหนเนี่ย เดี่ยวคลอดแล้วเด็กๆจะเดินออกไปนอกบ้านแล้วโดนหมากัดรึปล่าว แล้วถ้าแอบไปคลอดที่อื่นแล้วหายไปเลยเราต้องเป็นห่วงตายแน่เลย ........คิด คิด คิด ....แมวตัวนี้นี่ นี่แหละค่ะ เป็นสาเหตุให้ไมโลได้โปรโมท เข้ามาอยู่ในบ้าน อยู่กับคุณนายทามะ ตอนแรกคุณนายทามะก็จะเชิดๆ ไม่คุยด้วยกะไมโล ..ไมโลก็พยายามเข้าไปอ้อนคุณนายนอนทิ้งตัวเกลือกกลิ้งให้คุณนายทามะเขี่ยเล่น .. ในที่สุดคุณนายทามะก็ใจอ่อนยอมให้ไมโลเข้ามาเป็นสมาชิกอีกคนในบ้านค่ะ  เราก็เริ่มวิตกว่า บ้านเราก็แสนจะเล็กแสนเล็ก แล้วเราจะมีที่ให้ แมว5-6ตัวอยู่ได้ยังไงเนี่ย เอาไงดีหล่ะ เราไม่ปล่อยเขาอยู่แล้ว คงต้องอยู่กันเป็นชุมชนแออัด อบอุ่น อบอุ่นกัน  เราเคยพูดเล่นๆกะไมโลเลยว่าเอาลูกแมวสีส้มกับสีดำเท่านั้นนะ ออกมาสีอื่นจะไม่ช่วยเลี้ยงด้วย  อีกเกือบสองอาทิตย์ต่อมา วันที่ 23 มิถุนายน 2548 เราก็ได้สมาชิกใหม่ อีก 4 ตัว ค่ะ  ที่แปลกก็คือเด็กๆทั้ง4ตัว เป้นสีดำกะสีส้มทุกตัวเลย ... อิอิ ทำให้อดแอบนึกไม่ได้ว่าตอนที่พูดแหย่ไมโลเล่นๆ เด็กๆในท้องอาจจะได้ยินแล้วรีบเปลี่ยนสีกันใหญ่.. ลูกๆของไมโล เป็นเด็กผู้ชาย3ตัว ชื่อ มะตูม มะขาม และก้อ น้ำขิง เป็นเด็กหญิง 1 คนชื่อ กาละแมไมโลเป็นหม่ามี๊ที่ดีมาก รักลูกสุดๆ ทุกวันนี้ผ่านมาสองปี ลูกๆก็ตัวโตกว่าตั้งเยอะแล้ว ก็ยังมาอ้อนไมโลทั้งวัน ไมโลก็ยังเลียขนแต่งตัวให้ทุกตัว เวลานอนก็ชอบมานอนซุกไมโล เป็นครอบครัวแมวเหมียวที่อบอุ่นมากๆที่ซู๊ดดดเลยค่ะ   เรื่องน่ารักๆของไมโลยังมีอีกเยอะค่ะ ติดตามในblog ต่อๆไปนะคะ  คุณนายทามะ
ขอแนะนำให้รู้จักกะ ทามะ ก่อนเลยนะคะ
ทามะเป็นเด็กผู้หญิง น่าตาน่ารัก อยู่ๆวันนึงเรามองออกไปจากหน้าต่างห้องน้ำที่บ้านชั้น2 ก็เห็นแมวตัวขาวดำนั่งอยู่บนหลังคา มองไปมองมา เจ้าแมวขาวดำก็หันมาสบตาแถมเดินเข้ามาเอาตัวมาสีกับมุ้งลวดอีก เราเลยรีบลงมาข้างล่างออกไปที่โรงรถพร้อมทั้งน่องไก่น่ากินมากกแล้วร้องเรียก เมี๊ยว ๆๆๆๆๆ เจ้าตัวขาวๆ ดำๆก็วิ่งตามลงมากินไก่ซะเอร็ดอร่อย แมวอาร๊ายยย ไม่มีมาดเอาซะเรย ตั้งแต่วันนี้ เจ้าแมวตัวนี้ก็วนเวียนมาที่บ้านเป็นประจำ ทุกคนลงความเห็นว่า เจ้าเนี่ยต้องชื่อทามะ เพราะจะได้ชื่อเดียวกับแมวของอิกคิวซังในวัดอังโคะคุจิ อิอิ. จริงๆแล้วคำว่าทามะโกะภาษาญี่ปุ่นแปลว่าไข่หวานนะจ๊ะ อีกไม่นานคุณนายทามะก็มาแอบลงชื่ออยู่ในทะเบียนบ้าน แล้วก็เข้ามาอยู่ในบ้านเป็นการถาวรค่ะ. อยู่ๆกันไปคุณนายทามะก็เริ่มupgrade ตัวเองจากผู้อยู่อาศัยเป็นเจ้าของบ้านซะเลย แถมยังทำตัวเป็นที่รักของทุกคนในบ้านซะด้วย ทามะกลายเป็นสมาชิกของบ้านโดยปริยายแล้ว คนกินอะไรทามะก็กินด้วย นอนก็นอนด้วยกันบนเตียงด้วยกันทุกคืน ทามะจะตื่นประมาณตี4 พอตื่นแล้วก็จะมานั่งมองหน้าซักพักแล้วก็เอามือมาเขี่ยเบาๆที่หน้าประมาณว่า เปิดประตูให้หน่อยจิคะ มะจะไปห้องน้ำค่ะ ทามะเอ๊ย ทุกคนในบ้านหลงรักมะกันหัวปักหัวปำแล้ว ทามะเป็นแมวตัวอ้วน เป็นผู้หญิงแต่หนักถึง 6 กิโล เหมือนแม่หมูไม่มีผิด. สาเหตุของความอ้วนนี่เพราะหล่อนชอบกิน นมข้นหวาน, น้ำกะทิ, ขนมหวาน กินทุกอย่างที่ขวางหน้าค่ะ ที่เรียกว่าคุณนายทามะ เพราะหล่อนมีมาดคุณนายอย่างเต็มตัวเลยค่ะ เวลาที่ทำให้คุณนายเคือง คุณนายจะหันมาค้อน ค้อน ค้อน ซะเรารู้สึกผิด ทามะเป็นแมวที่มีแสดงออกทางสีหน้าและแววตาเก่งมา อิอิ. มีครั้งนึงพาทามะไปหาหมอพอคุณหมอควักทามะออกมาจากกรง คุณหมอก็อุทานว่า ดูดิ ดูดิ ดูเค้าทำหน้ามีนใส่หมอแต่ทามะเป็นแมวใจดีนะ เวลาทีทามะแต่งตัวให้ตัวเองเสร้จ ทามะก็จะมาเที่ยวเลียแต่ตัวให้คนรอบข้างด้วย เลียแต่งตัวให้เราทุกครั้ง เลียไปก็ค้อนไปเหมือนกับกำลังต่อว่าว่าทำไมเธอสกปรกจัง  ทามะแต่ทามะลิ้นสากมากนะจ๊ะตั้งแต่วันแรกที่เจอทามะจนถึงวันนี้ก็ผ่านมา 15 ปีแล้น ตอนนี้ทามะหนีเราไปอยู่บนสวรรค์แล้ว เกือบปีที่ทามะทิ้งเราไปทุกวันเราก็ยังคิดถึงทามะอยู่ พูดถึงทามะอยู่ได้ทุกวัน แมวอาร๊ายย ทำให้เรารักได้ขนาดนี้ ยังไงเราก็จะรักและคิดถึงทามะตลอดไปนะ มะจ๋า...     |
แมวสีชมพู
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ Friends Blog |
