...ว่าย วน...
...
ผมสงสัยอยู่มานาน ว่าเราขาดอะไรไป... เมื่อวานนี้ ได้นั่งดูหนังเรื่องนึง american sniper มีฉากหนึ่ง ที่พระเอกพาสาวไปเที่ยวงานวัด ไปยิงปืนชิงตุ๊กตากัน อืม เราขาดเวลาแบบนั้นมานานมากแล้ว แต่ด้วยเหตุแห่งสงคราม ด้วยความคิดของพระเอก เขาก็เลยกลายเป็น คนอีกคนหนึ่งไป จนครอบครัวเขาเดือดร้อน ตอนท้ายๆ เขาก็กลับมาดีๆนั่นแหละ แล้วก็เสียชีวิตด้วยน้ำมือ ทหารผ่านศึกคนหนึ่ง....
คนเรานั่นแหละ ทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้น...
คนบางคน ทำให้เรื่องบางเรื่อง ...เกิดขึ้น...
คนที่เหลือ คือ เหยื่อ....
แต่บางคน ว่ายวนอยู่ในสายธารแห่งนี้ และ เอาตัวรอดได้ เขาไม่ใช่เหยื่อ แต่เป็นปลา ที่ว่ายวน.... แล้ววันหนึ่งคนก็จะลืมเรื่องเหยื่อไป... ... ว่ายวน ว่ายวน... ไม่ได้ว่ายวนนะ ว่าย วน... ว่าย วน...
...
Create Date : 29 พฤษภาคม 2558 |
Last Update : 29 พฤษภาคม 2558 10:34:50 น. |
|
4 comments
|
Counter : 462 Pageviews. |
|
|
|
ภูมิใจค่ะ..
ตอนเด็กเราไปงานวัดด้วยความรู้สึกแบบนึง
แต่ตอนนี้อีกแบบนึง มุมมองคนเราเปลี่ยนแปลงแต่คงไม่ใช่จากกาลเวลา
แต่จากประสบการณ์มากกว่า ว่าแต่ละวันเราไปซึมซับอะไรมา