10-04-16 สร้างความรู้เอาจากความฝัน

#สร้างความรู้เอาจากความฝัน

สมัยเด็กๆ ผมก็เหมือนเด็กทั่วๆ ไปผมตั้งใจเรียนหนังสือก็เพราะชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง ชอบตั้งแต่สมัยเรียนเด็กเล็กเห็นเธอตั้งใจเรียนผมก็เลยตั้งใจเรียนด้วย และแข่งกันเรียนกับเธอจนจบ ม.ต้นและเรียนอยู่ห้องเดียวกันตลอด พอ ม.ปลายผมก็ย้ายไปเรียนต่อที่โรงเรียนยุพราชวิทยาลัย ในเมืองเชียงใหม่ ผลการเรียนตอนเด็กๆก็ถือว่าอยู่ในกลุ่มหัวแถวของห้อง พอโตขึ้นหน่อยก็เอาแต่เล่นกีฬาคะแนนเก็บเริ่มไม่มี เอาแต่ผลสอบเป็นตัวช่วยสำคัญจนเรียนจบ ม.ปลายด้วยเกรดห่วยๆ

เรียนมหาวิทยาลัยเริ่มต้นด้วยการเรียนกฏหมายแล้วก็ย้ายไปเรียนบัญชีเพราะพี่ชายที่เป็นคนเปลี่ยนวิธีการมองอนาคตเป็นคนอธิบายให้มองเห็นก็ตั้งใจเรียนจนจบด้วยเกรดห่วยๆ เช่นเดิม

ก่อนจะเรียนจบเจอวิกฤติส่วนตัวที่หนักหนาสาหัสจนคิดจะไม่อยู่เป็นคนแล้วก็สองหนพี่ชายเข้ามาช่วยปรับทัศนคติ สอนให้ใช้แรงกดดันที่มีเอามาสร้างเป็นพลังพี่ชายเปลี่ยนผมจากการคิดแบบผู้แพ้ให้กลายเป็นคิดแบบผู้ชนะนั่นเลยเป็นแรงฮึดที่ทำให้ตั้งใจเรียนจนจบแล้วก็เข้าสู่ตลาดแรงงานที่เป็นวิชาชีพในตอนนี้

สามปีในงานที่เป็นอาชีพที่ทำให้มีเงินเลี้ยงดูตัวเองได้นั้นมันก็เหมือนๆคนทั่วไป เพียงแต่ผมเรียนรู้ทุกอย่างที่ทำได้ ของานคนอื่นทำเท่าที่จะมีโอกาสงานตัวเองใช้เวลาทำงานน้อยลงเรื่อยๆ เลยมีเวลาไปของานพี่ๆ ได้มากขึ้นเรื่อยๆสามปีผมก็ทำงานได้ในระดับผู้จัดการแต่ก็ไม่มีอะไรจะเริ่มต้นที่จะเรียนรู้มาเป็นอย่างทุกวันนี้

วันที่ผมเบื่ออาชีพที่ทำสุดๆ จนคิดจะเลิก แล้วจะกลับบ้านไปค้าขายกับแม่แต่ก่อนที่จะทำอย่างที่คิด พี่ชายก็เข้ามาในชีวิตอีกครั้งและเริ่มสอนผมให้สร้างฝันให้กับตัวเอง สอนให้ผมมองสังคม มองสิ่งรอบๆตัวด้วยความสงสัย สอนผมให้คิดแตกต่างจากสิ่งที่เห็น และสอนให้มองในเรื่องหนึ่งๆด้วยมุมมองที่แตกต่างกัน ยุคนั้นรายการทีวีที่ชื่อว่า "กระจกหกด้าน"เป็นตัวอย่างที่ทำให้ผมมองอะไรหลายๆ อย่างในแต่ละเรื่อง

มุมมองที่แตกต่างทำให้เกิดความคิดที่แตกต่าง และแต่ละมุมมองที่เห็นก็มีกระบวนการ มีขั้นตอนที่ทำให้เกิดเหตุการณ์นั้นๆ แตกต่างกันนั่นจึงเป็นที่มาที่ทำให้ผมค้นหาวิธีการทำงานที่แตกต่างออกไปจากที่คนอื่นๆ เคยทำหลายๆ วิธีการ แต่อาจให้ผลลัพท์ที่เหมือนกัน และการแยกส่วนในแต่ละวิธีการออกเป็นส่วนย่อยๆก็ทำให้มองเห็นข้อจำกัดของวิชาที่ได้ร่ำเรียนมาทั้งหมดว่ายังบกพร่องอะไรอยู่บ้างแต่สิ่งบกพร่องที่เห็นนั้นก็มีให้เรียนรู้ในสาขาวิชาอื่นๆ บ่อยๆที่ผมต้องไปหาความรู้เอาตำราวิศวกรรมศาสตร์ เพื่อเอามาใช้งานในสาขาบัญชีซึ่งตำราบัญชีไม่เคยมีที่ไหนเขียนไว้เป็นตำรา

ความฝันช่วงแรกๆ จบลงที่ผลลัพท์ทางบัญชีแทบทั้งนั้นจนวันหนึ่งที่ได้เข้ามาทำงานในกลุ่มชินฯ มาเป็นหัวหน้าส่วนงบประมาณและทำหน้าที่ดูแลเรื่องระบบบัญชีของทั้งกลุ่มฯ ไปด้วยพร้อมๆ กันมุมมองที่ต่อยอดเอาจากเรื่องอดีตอย่างวิชาบัญชี เริ่มมองเห็นว่าจะเอาเรื่องบัญชีไปต่อยอดเป็นเรื่องอนาคตอย่างบัญชีบริหารได้อย่างไร

วิชาบัญชีคือการสรุปผลเรื่องราวที่เป็นอดีตส่วนวิชาบัญชีบริหารคือการมองเรื่องราวต่างๆ ไปในอนาคตแล้วจะวาดภาพอนาคตได้อย่างไรนั้น สิ่งที่เป็นพื้นฐานก็คือสถิติต่างๆทั้งด้านบัญชีและด้านอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับบัญชีโดยตรงนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ต้องไปเรียนรู้ด้านวิชาสถิติแล้วพัฒนามาเป็นสถิติประยุกต์ในที่สุด

เพราะทำบัญชีบริหารมากขึ้น และต้องใช้สถิติประยุกต์มากๆ เข้ารวมถึงการซอยขั้นตอนต่างๆ ทั้งเรื่องอดีตไปจนถึงเรื่องอนาคตเป็นส่วนเล็กๆก่อนที่จะเอามาจัดเรียงใหม่จนเป็นรูปร่างที่ต้องการนั้น ถ้าทำด้วยมือคงยากจะทำได้ก็เลยต้องเรียนรู้ด้านคอมพิวเตอร์เพื่อเอามาช่วยงานยากๆ ให้เป็นง่ายๆก็เลยต้องเรียนรู้การเขียนภาษาต่างๆ ของคอมพิวเตอร์เรียนรู้การออกแบบระบบฐานข้อมูล ระบบรหัสต่างๆ เพื่อให้คอมพิวเตอร์ทำงานได้เร็วขึ้น

พอได้มาดูเรื่องการลงทุนใหม่ๆ ก็ต้องเรียนรู้ว่าทำไมต้องลงทุนลงทุนแล้วจะได้อะไร ต้องหารายได้จากไหน นักลงทุนเขามีวิธีการคิดอย่างไรการวิเคราะห์โครงการมีอะไรบ้าง และที่สำคัญคือจะเอาเงินจากไหนมาลงทุนในโครงการก็เลยต้องเรียนรู้วิธีการหาเงิน เรียนรู้ว่าทำไมคนเก่งๆเขาถึงพูดว่าเงินทองมันลอยอยู่ในอากาศคนที่มีความสามารถเท่านั้นถึงจะเอามาใช้ได้อย่างไม่มีวันหมดสิ้น

พอมาเป็นผู้บริหารด้านบัญชีการเงินตอนนั้นรู้แต่วิธีหาเงินแต่ไม่เคยรู้วิธีบริหารเงินที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์สูงสุดอย่างไรก็เลยต้องเรียนรู้เรื่องการเงิน เรียนรู้เรื่องตลาดเงินและตลาดทุนต่อยอดมันไปเรื่อยๆ

วันหนึ่งพี่ชายก็ให้หัดเขียนโครงการต่างๆ เพื่อสาธารณะก่อนที่จะถูกนำเอาไปใช้เป็นนโยบายทางการเมืองภายหลังตรงนั้นเลยได้เรียนรู้ว่าเศรษฐศาสตร์การเมืองมันหมายความว่าอะไรและวัตถุประสงค์ของการเป็นนักบริหารมันหมายความว่าอย่างไร

การพูดคุยกับพี่ชายบ่อยๆ และพี่ชายก็หยิบยกเอาปัญหาต่างๆ มาคุยกันทำให้เกิดความคิดว่าถ้าเราทำโครงการอย่างหนึ่งแล้วจะได้อะไรตามมาถ้าทำเสร็จจากโครงการเล็กๆ หนึ่งเรื่อง กลายเป็นโครงการเล็กๆหลายสิบเรื่องที่ต่อยอดกันไปเรื่อยๆ

การเขียนโครงการลงทุนจากเล็กๆ กลายเป็นใหญ่ขึ้น และใหญ่ขึ้นเรื่อยๆแต่ยิ่งทำให้ใหญ่เท่าไหร่ก็ยิ่งมีปัญหาในการบริหาร ผมก็เลยประยุกต์เอาการบริหารแบบABM (Activity Base Management) มาออกแบบโครงการออกแบบให้สามารถควบคุมผู้บริหารที่เล็กที่สุดได้ และให้อำนาจผู้บริหารเล็กที่สุดนั้นในขอบเขตที่เขาสามารถตัดสินใจได้ออกแบบไปจนถึงว่าใครมีอำนาจในเรื่องไหนก็วัดผลการทำงานเรื่องนั้นๆ เป็นการเฉพาะอะไรที่เขาไม่เกี่ยวข้องก็ไม่ต้องเอามาวัด

ตอนน้ำท่วมครั้งใหญ่ก็ช่วยคิดกับพี่ชายว่าจะหาทางระบายน้ำให้ลงทะเลได้เร็วที่สุดอย่างไรหากจะมีเหตุการณ์นั้นอีกในอนาคต และพี่ชายเอาไปเขียนในเวปบอร์ดเรื่อง #อุโมงค์น้ำไทยใยแมงมุมจากนั้นผมก้บพี่ชายก็ช่วยกันคิดต่อจนมีทีท่าว่าพรรคการเมืองใหญ่จะเอาไปใช้เป็นโครงการสร้างชื่อครั้งใหม่ด้วยนโยบายที่ว่า#หนึ่งอำเภอหนึ่งอ่างเก็บน้ำ ที่จะผันน้ำทางท่อไปเติมในอ่างเก็บน้ำหรือจะผันน้ำจากที่หนึ่งไปสู่อีกที่หนึ่งได้ทางท่อส่งน้ำใต้ดิน

ปัญหาเรื่องน้ำทำให้ต้องเรียนรู้ด้านภูมิศาสตร์ทั้งเรื่องความชันของพื้นที่ ระบบการอ่านภาพถ่ายทางอากาศ การอ่านแผนที่การอ่านก้อนเมฆ รวมถึงเรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวกับสภาพภูมิอากาศของภูมิภาค ด้วยเหตุผลที่ว่า#จะหาน้ำให้ใช้ได้อย่างไม่มีขีดจำกัดได้อย่างไร

ฝันทั้งหลายได้ทำให้มองเห็นจุดอ่อนที่ตัวเองมีและต้องหาความรู้เพิ่มเติมเพื่อสร้างให้ฝันทำได้จริงและสามารถอธิบายเหตุผลกับผู้รู้ในแต่ละสาขาอาชีพได้เพราะมีฝันและมีสิ่งที่คิดว่าต้องทำถ้ามีโอกาสได้ทำเลยทำให้เรียนรู้แบบไม่มีวันเรียนจบ

และโชคดีที่ได้บริหารงานจริงๆ หลายๆอย่างที่ฝันเลยเอามาทดลองทำจริงในที่ทำงาน อะไรที่ไม่เคยรู้ก็ได้รู้อะไรที่ไม่เคยทราบก็ได้ทราบ ยิ่งเรียนรู้มากก็ยิ่งคิดมาก ยิ่งฝันมาก ยิ่งสนุกรวมถึงยิ่งคิดว่าเวลาที่ใช้ทำงานมันต้องเร็วกว่านี้เพื่อให้มีเวลาเหลือไปทำเรื่องอื่น ยิ่งรู้ว่าทีมงานเป็นเรื่องสำคัญเพราะทำคนเดียวมีแต่จะโง่ลงเรื่อยๆ ยิ่งมีคนทำงานด้วยเยอะๆยิ่งทำให้ประสบผลสำเร็จมากขึ้น เร็วขึ้นแต่ก็ต้องเรียนรู้เรื่องการบริหารคนตามไปด้วย

ฝันทำให้เกิดความรู้ใหม่ๆ และหากจะทำให้ฝันเป็นความจริงได้ก็ต้องสร้างระบบให้ฝันนั้นมันสามารถทำจริงได้ด้วย ศาสตร์ต่างๆที่จำเป็นต้องใช้ก็ต้องสร้างขึ้นมา หรือประยุกต์เอาสิ่งที่มีมาใช้ให้ได้

ยิ่งต้องเรียนรู้มากๆ ยิ่งต้องอ่านหนังสือให้เร็วยิ่งต้องจับประเด็นให้ได้เร็วๆ ไม่อย่างนั้นก็จะสร้างฝันให้เป็นจริงไม่ได้หรือได้ช้า ทุกๆ สิ่งขึ้นอยู่กับความเร็ว ความถูกต้อง สามารถปฏิบัติได้และมีเหตุผลเพื่ออธิบายได้

เพราะเหตุนี้ความฝันจึงเป็นเรื่องสนุกและสร้างความรู้ไปด้วยพร้อมๆ กัน

ด้วยความเคารพ

ศราวุธ สุ

Create Date : 11 เมษายน 2559
Last Update : 11 เมษายน 2559 10:45:16 น.		0 comments
Counter : 354 Pageviews.
Share Tweet