ถนนสายนี้มีตะพาบ : 102 : พิมพ์แล้วไม่ฮาจะทำยังไงเนี่ย!!!
สวัสดีค่ะ ถนนสายนี้มีตะพาบหนนี้มาตรงตามเวลาวันพระใหญ่ค่ะ หลังจากเกเรอยู่หลายครั้ง..มาช้าตลอด..กับโจทย์ครั้งที่ 102
พิมพ์ผิดแล้วฮา
โจทย์นี้ถึงกับกุมขมับเลยทีเดียว ท่านพี่คนไหนเป็นคนคิดโจทย์ ได้แต่บ่นในใจเพราะยากมากที่สุดในสามเรื่องที่โหวต นี่โจทย์ "พี่ก๋า" เหรอเนี่ย..อิอิ..นึกว่าโจทย์ท่านประธานซะอีกค่ะ เป็นคนเขียนอะไรแนวฮาๆไม่ออกขนาดแอบถามพี่ๆปรมาจารย์ความฮาแล้วก็ยังไม่ได้เรื่อง เอาเป็นว่าเล่าเรื่องตัวเองดีกว่า (อีกแล้วเหรอเนี่ย..ใครจะอยากอ่าน!!) ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ บทความจากเพื่อนบล็อกท่านหนึ่งได้อ่านเมื่อวาน (ขออนุญาตนะคะ..คุณหนึ่งหน่อง..) หัวข้อว่า "นุ่นก็ดีต่อสุขภาพ นี่ก็ดีต่อสุขภาพ" น่าจะสองวันมาแล้วล่ะ เห็นหัวข้อปุ๊บก็รู้ว่าพิมพ์ผิดแน่ๆ ..อิอิ นึกถึงเรื่องสมัยเด็กเลยค่ะ เคยโดนล้อเพราะเพลงๆนึงยังจำมาจนทุกวันนี้เลย โน่นก็ไม่ดี..นี่ก็ไม่ดี..ว๊ากฉันทุกที..อะไรว๊า เพลงของนักร้องเด็ก "อนัน อันวา" ที่ดังในสมัยนั้น เมื่อก่อนชอบมากสงสัยวัยใกล้กัน55 แล้วฮาตรงไหน พิมพ์ก็ไม่ผิด..นั่นสิคะ เพราะความที่ยังเด็กไงไม่ถึงสิบขวบด้วยซ้ำ ฟังเพลงนี้แล้วหูหาเรื่องมากมาย ฟังเป็น นุ่นก็ไม่ดี..นี่ก็ไม่ดี..ว่าฉันทุกที..อะไรว๊า คิดในใจ!! เอ๊ะ..พี่นันวาหลอกด่าเรานี่หว่า!!รับไม่ได้ๆๆ โดนนักร้องที่ชอบ (ตอนเด็ก) หลอกด่า ถึงขนาดร้องไห้ นึกไปแล้วท่าจะบ้า 555.. แม่บอกตลกแล้ว เค้าไม่ได้ด่าลูกนะ มันเป็นเพลงๆๆๆ เข้าใจมั๊ย 555 ไม่เอาๆๆๆ เอาไปทิ้งให้หมด พี่นันวาหลอกด่าลูก...พูดมาได้ไง..นุ่นก็ไม่ดี..นี่ก็ไม่ดี...บลาๆๆสารพัด แม่ต้องนึกในใจตอนนั้นแน่ๆ ว่าลูกเรานี่ติงต๊องไม่เบา >///< นั่นเป็นวีรกรรมครั้งหนึ่งในวัยเด็ก ที่เวลาไปไหนมักจะโดนร้องเพลงนี้ล้อเลียน ไม่ก็แกล้งเขียนแซวบ้าง..แกล้งพิมพ์ผิดให้มาสะกิดใจกันแล้วฮากันบ้าง แต่คนโดนล้อไม่ฮาเนี่ยสิ อยากร้องไห้มากกว่า...งืออออ พอๆๆ เปลี่ยนเรื่องดีกว่าค่ะ...ชักจะอายแล้ว +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ปกติเขียนนิยาย ไม่ชอบใช้ภาษาวิบัติ แม้แต่คำพูดหรือภาษาเขียนที่คุยกับเพื่อนแม้แต่ในแชทก็จะไม่ค่อยได้ใช้..แต่ก็มีบ้าง คำว่า..อะเคร..โอเช..ครัช..นะฮ๊าฟฟฟ..ครุคริ..คริคริ..กิกิ..งุงิ..อัลลัย..และอีกมากมาย จึงมักไม่ค่อยผ่านปากหรือมือเท่าไหร่จะมีก็ไม่กี่คำ เช่น อิอิ..อืมมม..หืมมม..ชิชิ..งืออออ..ประมาณนี้ อันที่จริงคำเหล่านี้มันเป็นกระแสก็น่ารักมุ๊งมิ๊ง ดูน่าเอ็นดูดี...แต่มันก็ไม่ใช่ตัวเราอีก (หรือว่า จขบ.แก่กว่าวัย...งืออออ แย่แล้ว T T) เวลาอ่านที่คนอื่นพิมพ์ผิด หรือกระทู้รวบรวมคำยอดฮิตพิมพ์ผิดในพันทิป ส่วนมากที่ฮากันก็ออกแนวสัปดนนิดๆ มันก็ฮานะแต่ก็ไม่ใช่แนวอีก...ยากจัง..ยาก..ยาก..ยาก มีครั้งนึงจำได้..คุยแชทกับคนคนนึง ด้วยความที่แป้นพิมพ์มันใกล้กันมาก เวลาพิมพ์มือมักจะไวกว่าความคิด.. หลายๆคนคงเป็นกันพิมพ์ผิดแล้วก็ฮากัน แต่มันแก้ไขอะไรไม่ได้ นอกจากอันไหนฮาก็ฮา อันไหนไม่ฮาก็หน้าม้านกันไป แล้วคำบางคำที่ไม่คิดว่าจะได้อ่านก็หลุดออกมา นาทีแรกที่เห็น...เฮ๊ย!! อะไรเนี่ย!! (ไม่บอกหรอกค่ะว่าคำไหน..เดาเองเถอะค่ะ..ฮ่าๆ) เค้ารีบขอโทษ ขอโทษแล้วขอโทษอีก ขอโทษอยู่นั่น...นานมาก ไม่ควรเป็นแบบนี้เลย มันไม่ควรเป็นแบบนี้..ไม่ควรเลย.. สารพัดหลายรอบมากจนนึกสงสารเลยก็ได้แต่ปลอบใจว่าไม่เป็นไร ของแบบนี้ผิดพลาดกันได้ น่าๆ อย่าคิดมาก แต่ในใจบอกไม่ถูก...รู้แต่ว่าหน้าเหวอไปเลย 55 รู้สึกอาย..ขำ..แต่ก็ต้องพูดให้เค้าสบายใจ ถ้าแชทมีเสียง เสียงหัวเราะของตัวเองคงดังลั่นบ้านไปสามบ้านแปดบ้านแล้วล่ะ ตอนนั้นสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยน..ของคนคนนึง..ที่ไม่ค่อยจะหลุดลุคเท่าไหร่ บอกไม่ถูกแต่รู้สึกดี..ความรู้สึกดีที่มาจากคำผิดๆคำนึงที่ออกอากาศไม่ได้ บางทีคำที่พิมพ์ผิดแล้วฮา..มันก็ฮาไม่ออก..แต่มันก็ฮาได้อยู่นะเวลานึกถึง..ก็แปลกดี.. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เรื่องสุดท้าย ไม่อะไรมากค่ะ กำลังอยู่ในโหมด คิดถึงวิทยา (รู้สึกเป็นติ่งเรื่องนี้ไงก็ไม่รู้..หลายรอบแล้วนะอย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ) คำที่ไม่ใช่ ถ.ท.ว. (ถูกทิ้งวิทยา) แบบที่ครูแอนในเรื่องให้คำนิยามไว้ ตอนเธอคิดว่าตัวเองเข้าใจหัวอกของแดจังกึมตอนถูกเนรเทศหรอกนะคะ ด้วยความที่ไม่เคยผ่านตาเรื่องนี้มาก่อนเลย เห็นโปสเตอร์หนังครั้งแรกตอนรถติดไฟแดงอยู่ก็ได้แต่คิด อืมมมม แม่ดูสิ..ใครนะช่างตั้งชื่อหนัง...ไม่มีอะไรจะตั้งแล้วมั๊ง..พิมพ์ผิดตกไปบางคำแหงเลย.. ตั้งชื่อหนังนี่กะเอาฮาใช่มั๊ย.. หนังจะได้เงินมั๊ยเนี่ยชื่อประหลาดได้อีก สารพัดจะค่อนแคะกับชื่อหนังเรื่องนี้..(ขออภัย GTH ค่ะ) แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย คิดถึงวิทยา เป็นชื่อเรื่องที่ตั้งได้ละเมียดละไมและลึกซึ้งมากหลังจากดูหนังเรื่องนี้จบ โธ่เอ๊ย...หลอกให้คิดว่าอะไรอยู่ตั้งนาน..ที่แท้ก็ คิดถึงวิทยา..คือศาสตร์ของความคิดถึง นั่นเอง...แหม่... หลงคิดว่าตั้งชื่อกะเอาฮา..ที่ไหนได้..ไม่ใช่ซะหน่อย เรื่องนี้ให้ความรู้สึกฟีลกู๊ดมากมาย ทั้งความรู้สึกของคนสองคนที่มีโจทย์คือ สมการความเหงา คนเราสามารถดื่มกินความเหงาได้มากมายสักเพียงไหน.. คนที่เดินคนเดียวกับคนที่เดินสองคนความเหงาต่างกันหรือไม่..ใครเหงากว่าใคร?? สามารถถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือเยอะแยะมากมายในไดอารี่ เหงาจัง..เหงาจัง..เหงาจัง..เหงาจัง..เหงาจัง..เหงาเหมือนกัน หรือแม้แต่ความรู้สึกของครูที่มีต่อนักเรียน..แก่น..เซี้ยว..แฝงความน่ารักได้ทุกตอน ไหนๆจะเป็นติ่งแล้ว เดี๋ยวต้องไปหาการ์ตูนมาอ่านอีก ตามคุณชีริวแนะนำ.. (ขอบคุณนะคะ..คุณชีริว) +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ จบแล้ว!!! ดื้อๆแบบนี้แหละ ไม่ฮาใช่มั๊ยคะ แค่มีคำว่าพิมผ์ผิดแล้วฮาก็ได้แล้ว..ปกติไม่ค่อยฮาซะด้วย..แหะๆ เอาไว้คงต้องขอเรียนเสริมกับท่านอาจารย์หลายๆท่าน โอกาสหน้าฟ้าใหม่..ค่อยแก้มือเรื่องความฮากันนะคะ
มาลงช้าไปหน่อย..ที่จริงเขียนเสร็จตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ ไปส่งคุณนายแม่เค้าทำหน้าที่พลเมืองดีเลือกตั้งสว.มาค่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณของแต่งบล็อกสวยๆจากคุณยายเก๋าและคุณญามี่ค่ะ ขอบคุณภาพสวยๆ เพลงเพราะๆ จากอินเตอร์เนตค่ะ เดี๋ยวจะไปตามอ่านงานพี่ๆ เพื่อนๆ นะคะ (ท่าทางจะรับประกันความฮาได้ดีกว่านุ่นแน่ๆ) ปิดท้ายที่ภาพสวยๆค่ะภาพใต้น้ำ แต่ให้ความรู้สึกเหมือนนกที่กำลังโบยบินอย่างอิสระไปบนท้องฟ้ากว้าง.. เป็นภาพที่สวยมากทีเดียวค่ะ //image.ohozaa.com/i/639/2OJP1J.jpg)"> //image.ohozaa.com/i/639/2OJP1J.jpg)">
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ
| Create Date : 30 มีนาคม 2557 |
| Last Update : 1 เมษายน 2557 2:05:00 น. |
|
108 comments
|
| Counter : 2319 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 76 คน [
เดาได้เลยค่ะ
ว่าพิมพ์ผิดว่าอะไร