Bloggang.com : KoiJapan - สนุกเรียนภาษาญี่ปุ่นจากการอ่าน 2

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

สนุกเรียนภาษาญี่ปุ่นจากการอ่าน 2

ต้องขอออกตัว ว่าเป็นคนไม่ค่อยชอบเรียนจากตำรา จำ มาก ๆ ให้หนัก ๆ หัว
แต่เป็นคนที่ชอบอ่านโน่นอ่านนี่ ซึ่งก็ถือว่าเป็นการเรียนรู้ที่เราสามารถสนุกกับมันไปด้วย

คราวที่แล้วเคยลงเรื่องหนึ่งไปให้อ่านกันแล้ว แต่ไม่ได้แปลให้ (ฮิ ๆๆ ขอโทษทีค่ะ)

จริง ๆ ถ้าเราจะแปล อาจจะไม่ตรงทุกตัวแป๊ะ ๆ นะค่ะ เราจะแปลตามความเข้าใจของเรา ความรู้ภาษาญี่ปุ่นของเรานั้นยัง น้อยนิดนัก (เรียนตัวเองตลอด)

เอาละ วันนี้มาอ่านเรื่องสนุก ๆ กันเถอะ เรื่องนี้ อาจจะเศร้าอยู่บ้างนะค่ะ เตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ด้วยละ

かぐまの　ちから石

むかし　ある所に　おじいさんが　「あか」　と　言う
　名前の　犬と　仲良く　暮らしていました。
おじいさんが　山へ薪を取りに行く　時も　村へそれを売りに　行く　時も　あかは　いつも　一緒にでした。

ある日　いつものように　おじいさんとあか　は　あさ　早く　山へ　出かけました、　すると　山道で　あかが　急に　ほえてやぶの　中に　入って　行きました。

「これ　これ　待て　待て。」　と　おじいさんが　あかの　あと　追っていくとやぶの　中で　熊（くま）が　倒れていました。

あかに　ほえられても　くまは　動きません。　不思議に　思った　おじいさんが　よく　見ると　熊の　足に　は　　一本の矢（や）が　刺さっていました。

「おお　かわいそうに。」　と　言って　おじいさんは　やを　ぬいてあげました。

すると　傷口から　血が　たくさん　出て　地面が　真っ赤に　なりました。　そこで　おじいさんは　血を　止めるために　ヨモギの　はを　つんてきて　手当てを　してあげました。

次のひから　おじいさんと　あかは　毎日　やぶへ　行って　動けない　熊に　食べ物を　あげました。

おかげで　熊は　すっかり　元気に　なりました。　そして　あかと　一緒に　おじいさんの　手伝いを　するように　なりました。　

おじいさんが　荷車に　積むと　あかが　引っ張り熊が　押しました。
くまの　手伝いか　珍しいので　たくさんの　村人が集まってきて　薪はすぐに　売れました。

おじいさんと　にひきか　幸せに　暮らしていましたが　何年か　たったあと　おじいさんは　病気に　なって　死んでしまいました。　

残された　あかと　くまは　そのひから　山の　うえの　おじいさんの　お墓の　そばを　はなれませんでした。

それから　何日か　過ぎた　ある夜　
「　うぉーん　うぉーん。」　と　かなしそうにほえる　熊の　声が　しました。　村人たちが　見に行くと　えさも　食べずに　お墓の　前に　座り続けていた　あかが死んでいました。　

そして　くまも　どくかへ　行ってしまいました。

その後　おじいさんの　いえに　近いさかの　上り口の　熊の　姿に　よく　にた　おおきな　石が　おらわれました。　その　石に　向かって
「　熊さん　この　荷車を　おしておくれ。」　と　いのると　さかを　らくに　あがることができました。

村人たちは　その　坂の　上り口にを　「あかぐま」　と　呼び
いつのまにか　「　かぐま」　と　いうように　なりました。
「かぐまの　力石」　は　今も　その　坂の　上り口に　あるそうです。

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีึคุณตาอาศัยอยู่กับสุนัขที่ชื่อว่า เจ้าแดง

ึุ
คุณตาจะขึ้นเขาไปเก็บฟื้นเพื่อมาขายที่หมู่บ้าน ซึ่งก็จะไปกับเจ้าแดงทุกครั้ง

ต่อมาวันหนึ่ง คุณตาและ เจ้าแดงเดินทางไปเก็บฟื้นบนเขา เช้ากว่าทุกวัน ระหว่างทางนั้น จู่ ๆ แล้วเจ้าแดง วิ่งเขาไปพุ่มไม้

นี่ ๆ รอก่อน สิ คุณตาร้องเรียก เจ้าแดง แล้วก็ วิ่งตามเจ้าแดงไปในพุ่มไม้ แล้วก็เห็น หมีตัวหนึ่ง ล้มอยู่ตรงนั้น

เจ้าแดง เห่าเท่าไหร่ หมีตัวนั้น ก็ไม่ขยับเขยื้อน คุณตาคิดว่า มันน่าแปลกมาก จึงได้ สำรวจดูดี ๆ ก็ได้เห็นว่า ที่ขาของหมี มีธนู เสียบอยู่

โอ น่าสงสารจังเลย คุณตาพูด จากนั้น ก็เลยช่วยดึงธนูออกให้ แต่แล้ว ที่แผลก็มีเลือดไหลออกมามากมายไม่หยุด

คุณตาเลยไปหาใบไม้ มาบดและช่วยห้ามเลือดให้หมีตัวนั้น

วันต่อมาหลังจากนั้น ทั้งคุณตาและเจ้าแดง ก็ขึ้นเขา ทุกวัน เพื่อเอาอาหารไปให้กับหมีตัวนั้น ซึ่งไม่สามารถขยับตัวได้

ด้วยความช่วยเหลือของคุณตา หมีตัวนั้นก็หายดีเป็นปกติ
หลังจากนั้น เจ้าหมี ก็เลยมาช่วยงาน เจ้าแดง กับ คุณตา

เจ้าแดงคอยลาก รถเข็นฟื้น ส่วนเ้จ้าหมี ก็คอย เข็นข้างหลังให้
ซึ่งเป็นภาพที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน หมีมาช่วยงานคน ทำให้ผู้เห็นในหมู่บ้านมามุงดู เลยทำให้สามารถขายฟื้นหมดอย่างรวดเร็ว

คุณตา และ เจ้าสองตัวนั้น ก็ดำรงชีิวิต อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
แต่แล้ว หลายปีผ่านมา คุณตาก็เกิดป่วยและเสียชีวิต หลังจากนั้น

เหลือทิ้งไว้แต่เจ้าแดง กับเจ้าหมี ซึ่ง จะขึ้นเขาไปเฝ้าอยู่บริเวณ หลุมศพของ คุณตา

เวลาผ่านไป ณ คืนหนึ่ง ก็มีเสียง โหยหวน อย่าง เศร้าโศก ของเจ้าหมี
คนที่หมู่บ้านก็ได้พากันขึ้นไปดู ที่บนเขา ก็ได้พบว่า เจ้าแดงซึ่งเคยนั่งอยู่หน้าหลุมศพของคุณตา ได้เสียชีิวิตไปเนื่องจากไม่มีอาหาร

หลังนั้น เจ้าหมีก็ได้หายไปที่ไหน ไม่มีเคยรู้

จากนั้นไม่นาน ใกล้ ๆ บ้านคุณตา ณ ทางขึ้นเนิน ก็เกิดมี หินก้อนใหญ่ รูปร่างคล้าย ๆ หมีวางอยู่

หินก้อนนั้น ถ้าหันหน้าไป อธิฐานก่อนขึ้นเนิน ว่า เจ้าหมี ช่วยดันรถเข็นนี้ขึ้นไปข้างบนหน่อยได้ไหม ก็จะทำให้ เข็นรถขึ้นไปอย่างง่ายดาย

คนในหมู่บ้าน ก็เลยตั้งชื่อให้กับ หินที่ทางขึ้นเนินนั้นว่า ( อะกะกูมะ (เจ้าแดงเจ้าหมี)) แต่แล้วเวลาผ่านไป ก็ค่อย ๆ กลายเป็น (กะกูมะ(หมีแดง))

พลังของหินหมีแดง ก็ยังอยู่บริเวณปากทางขึ้นเนินอยู่ จนถึงบัดนี้

หากมีข้อผิดพลาดประการใดจาการแปลอันนี้ รบกวนผู้เชี่ยวชาญ ช่วยแนะนำด้วยนะค่ะ

หวังว่านี้คงจะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยสำหรับ ผู้ศึกษาภาษาญี่ปุ่น หรือ เพื่อความบันเทิงสรับทุกท่าน ( ฮ่า ๆๆ เกริ่นยังกะ คำนำหนังสือ)

Create Date : 16 มกราคม 2552

Last Update : 17 มกราคม 2552 12:05:58 น.

3 comments

Counter : 1028 Pageviews.

น้องก้อยเก่งจังเลยอ่ะ
พี่ยังไม่ได้ครึ่งนึงน้องก้อยเลย

ไม่กล้าชี้แนะแฮ่ๆๆ เดี่ยวเซียนคงมาชี้แนะเองว่าผิดตรงไหนอ่ะ

นี่ตกลงมาโตเกียวไม่ได้เหรอ อยากเจออ่ะ ท่าทางจะเม้าท์สนุกฮิๆๆ

โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว ไม่ได้ล็อกอิน IP: 218.110.118.207 วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:13:36:31 น.

thanks a lot for your story, it helps me a lot to improve Japanese. want to see more your story.

โดย: jeab IP: 121.127.212.165 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:38:09 น.

อ่านได้อย่างเดียว แปลไม่ได้ครับ

โดย: WaMouse IP: 125.24.108.56 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:47:44 น.

KoiJapan

Location :
Nagoya Japan

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

เมื่อเราต้องพลัดถิ่นฐานไกลบ้านมา สิ่งที่ขาดหายในสถานที่ใหม่ ๆ ก็คือ มิตรภาพ และ เพื่อน ซึ่งเราจะต้องเริ่มต้นหาใหม่ อาจจะทำให้เราเหงาได้บ้าง หากไม่มีเพื่อน

เราไม่รู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่ฉันคิดเสมอ ว่า ปัจจุบันคือ ตัวกำหนดอนาคต ดังนั้น ฉันก็จะทำปัจจุบันให้ดีที่สุด

เป็นครั้งแรก ที่ฉันได้เขียนไดอารี่ เรื่องราวชีวิตที่เกิดกับขึ้น เมื่อฉันต้องมาอยู่ต่างเมือง ต่างภาษา เมื่อเวลาผ่านไป หากเราได้ย้อนกลับมาดูอีกครั้ง ความทรงจำทั้งดีและไม่ดี อาจจะทำให้เรายิ้มได้

และที่สำคัญ เมื่อฉันได้ทำไดอารี่ ที่นี่ สิ่งที่ฉันได้มาอีกอย่าง ก็คือ มิตรภาพ จากเพื่อน ๆ ที่เข้ามาเยี่ยมชม โลกเล็ก ๆ อีกใบของฉัน

ขอบคุณสำหรับมิตรภาพ กำลังใจ และความห่วงใย
ขอบคุณที่จะรับฉันไว้เป็นเพื่อนอีกคน

Friends' blogs

[Add KoiJapan's blog to your web]

Links

BlogGang.com