สวัสดีจ้ะ ^^


ตั้งแต่ทำงาน เราก็ไม่ได้มาเขียนบล็อคเลย ไม่ค่อยว่างด้วยเพราะวันหยุดไม่ค่อยมี
เลยห่างหายกันไปนานมากกก โผล่มาอีกที ยอยวิวขึ้นเป็นแสน เรางงเลย
ขอบคุณทุกคนมากๆ นะจ๊ะ บล็อคนี้เล็กๆ แต่อบอุ่นเนอะ


วันนี้มารีวิวรูปตัวเองตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน
เห็นสาวๆ หลายคนทำกันเยอะ เราเองก็ชอบดูเป็นแรงบันดาลใจ 5555

พอดีวันนี้หยุด เก็บห้อง บังเอิญไปเจอกล่องลับ (กล่องเก็บรูปภาพตอนเงือก)
เอามาเปิดดูก็ขำๆ ดี เลยเอามาลงที่นี่ดีกว่า
แต่ก่อนนี่หวงกล่องนี้มาก เพื่อนเพิ่นก็ไม่ยอมให้เห็น แต่ไม่เข้าใจทำไมทิ้งไม่ลง

ฮ่าๆ วันนี้เอามาโชว์ คิดหนักเหมือนกัน



ขอบอกว่าในรูป อาจจะชัดบ้างไม่ชัดบ้าง กล้องมือถือบ้าง กล้องใครบ้างไม่รู้
และบางรูปมีการใช้แอพในไอโฟนนะจ๊ะ เป็นรูปที่ถ่ายเล่นๆ ลงในมือถือลงในเฟสบุค
(ไม่ได้รีวิวเรื่องสกินแคร์หรือเครื่องสำอาง คงไม่อะไรมากเนอะ)


ประเดิมด้วยรูปนี้








อันนี้เป็นรูปสมัย ม.ต้น ขอบอกว่าเราเองก็สะพรึงเหมือนกัน พยายามมองเป็นเรื่องขำๆ555
ตอนนั้นดำมะเมี่ยมมากก เพราะว่ายน้ำจ้ะ (แต่ในรูปนี่ดำเกินจริงไปหน่อยนะ )
ผมนี่สั้นติ่งหูเลย เด๋อด๋ามาก ฟันก็เหยิน










สมัยนั้นนี่อย่างฮิตอ่ะ ถ่ายสตูดิโอ แน่นอนว่าไม่พลาดด ที่พลาดคือหน้าตัวเองเนี่ยแหละ
หน้านี่เชิ่ดจิกนะค้าา ทำเล่นไป







รูปในตำนานนน!!! รูปแรกของการถ่ายสตูดิโอครั้งแรกเลย
 เดินห้างอยู่เจอร้าน ถ่ายคนเดียวด้วยนะ มั่นมาก ตอนนั้นตังค์ในกระเป๋ามีไม่น่าถึงสองร้อย
 แต่มั่นใจว่าผ่านแสงสีชั้นต้องสวยแน่ๆ ...

คือแบบ ผมเผิมนี่ไม่โอเค หน้าสิวเริ่มแรกสาว ตาแปลกๆ
แต่งตัวแบบ ชั้นมั่นอ่ะว่าดูดี เสื้อกีฬา เกงยีนส์ กระเป๋ามินนี่เม้าส์ชมพูแปร๋นนน

ท่าทางนี่แบบ เอิ่มม นางแบบบนกำแพงสตูเลยนะฮ้าา พูดเลย 5555
รูปนี่อัดมาอย่างเยอะอ่ะ แต่ไม่กล้าแจกใครเลย เก็บไว้ลึกสุดใจ
เลิกถ่ายสตูดิโออีก จนเพื่อนมาชวนนั่นแหละค่าา




ต่อมา ม.ปลาย แล้ว

ช่วงนั้นเราหน้าใสขึ้น แล้วก็มีปัญหาที่ลากยาวมาจากตอน ม.3 คือ บวม ตัน
ตอนนั้นเราสูงประมาณ 150 cm หนัก 49 kg บางคนอาจจะบอกว่าก็ไม่ได้อะไรมากนะ

แต่สำหรับคนที่ผอมตั้งแต่เด็ก มันไม่ธรรมดาแล้วล่ะ
ใส่เสื้อแขนสั้นแล้วแขนล่ำๆ ต้นขาใหญ่มาก
ตอนนั้นไม่กล้าใส่เสื้อแขนสั้นหรือกางเกงขาสั้นเลย พวกเสื้อแขนเต่อๆ นี่บายยย

อาจจะเป็นเพราะช่วงวัยมี ปจด. ใหม่ๆ ผู้หญิงจะบวมหรือเปล่า
ของหวานอะไรๆ ก็อร่อยไปหมด กินเยอะมากตอนนั้น
ตอนนั้นคือเราเตี้ยด้วย ทำให้มันดูตันมาก เสียความมั่นใจไปเลย


แต่ในรูปเป็นช่วงปลายๆ ม.4 ก็ผอมลงแล้วค่ะ
สูงขึ้นนิดหน่อย น้ำหนักอยู่ที่ประมาณ 45 kg ได้
แขนขาเล็กลงหน่อย ช่วงไหล่ยังหนาๆ อยู่
 (แต่ช่วง ม.3 นี่เพื่อนบอกว่ามองข้างหลังดูบวมมากก)











สไตล์ผู้หญิงสปอร์ตๆ เนอะ ไม่ค่อยดูแลตัวเอง ผมไม่หวี แป้งไม่ทา แก้มบวมเชียว








ช่วง ม.5 ตอนนั้นพวกเทรนด์ผมลอนๆ โรลไฟฟ้าเริ่มเข้ามาในไทยจ้ะ
เราก็เอามาลองเล่นกับเค้าบ้าง อันละร้อยกว่าบาทที่มันเป็นสแตนเลสอ่ะ
มันกินผมมาก ม้วนแล้วเสียงมันกรอบๆ หลอนเหมือนผมเสีย
แต่ก็ม้วนได้ไม่เป็นทรงเท่าไหร่จ้ะ แป๊บๆ คลาย มูสเมิสอะไรไม่รู้จัก
ใช้แว็กซ์แกสบี้แบบผู้ชายในเซเว่นเนี่ยแหละค่ะ เป็นคราบขาวเชียว

ตอนนั้นเหมือนจะยังไม่มี how to ให้ดูเยอะเหมือนทุกวันนี้ อาศัยมั่วกันเองไป5555





อันนี้ ม.6 แล้วจ้าา ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าจะเป็นวันที่สอบโอเน็ตเสร็จพอดีเลย







ช่วงรอผลแอดมิชชั่นนี่ก็ไปออกทริปนั่งรถไฟฟรีไปไหว้พระที่อยุธยากับเพื่อนๆ 
ไปบนเรื่องมหาลัยกันนั่นแหละ555

แล้วช่วงรอผลแอดมิชชั่นเนี่ยแหละ ทำให้เราโคตรพลาด คืออยากสวยตอนเข้ามหาลัยไงคะ
แล้วตอนนั้นเป็นช่วงที่ etude skinfood พวกนี้เริ่มเข้ามาในไทย (เช็คอายุกันเลยทีเดียว)

ไอ้เราก็ลองใช้มาหลายอย่าง ไม่ได้แพ้อะไรเลย
ปกติไม่เคยแพ้ครีมตัวไหนเลย มาตกม้าตายที่ครีมตัวนึงของ skinfood ค่ะ
เราไม่ได้แพ้แบบผื่นขึ้นธรรมดานะ หน้าเราสิวอักเสบเห่อแดงทั่วทั้งหน้าภายในคืนเดียว!!

(เรื่องสิวถ้าใครอ่านบล็อคเราจะรู้เนอะว่าเราผ่านอะไรมาบ้าง555)







อันนี้คือกลับไปงานโรงเรียนสมัยปี 1 สมัยนั้นอายไลเนอร์กำลังมาแรงงงงง
ก็ไม่พลาดอีกนั่นแหละค่ะ555
ที่ไหนได้ พลาดอ่ะ หลายคนบอกว่าคนตาตี่ๆ ต้องกรีดอายไลเนอร์หนาๆ ใช่ปะ
แต่พอเราลองแล้ว มันไม่ใช่อ้ะ พลาดอย่างแรง ฮ่าๆๆ
บวกกับผมที่ช่างหน้ามหาลัยดันซอยทรงสก๊อยให้ด้วยแล้ว...

ถ้าสังเกตดีๆ จะรู้ว่าเราโบกหน้าหนามากกกก
เลือกบีบีเวลคอสที่ตอนนั้นคนขายเคลมว่าปกปิดได้ดีที่สุดอ้ะ แป้งตลับช่วยอีกแรง

เพราะเราเป็นสิวไง เอากลบสิวให้อยู่ หน้าจริงคือสิวเยอะมาก กล้องช่วยแล้วนะ555
ช่วงนั้นไปเรียนทาบีบีทุกวันเพราะอายเรื่องสิว (ไม่ดีเน้อ อย่าทำตาม)



เราทนหาทางรักษาสิวอยู่เป็นปีๆ เลยกว่าจะหาย แต่ก็ไม่ได้หายขาดหรอกจ้ะ
ผิวเราไม่ได้แข็งแรงเหมือนแต่ก่อน แต่คือมันดีขึ้นมากก
เพื่อนที่มหาลัยที่เคยเห็นตั้งแต่ตอนสิวๆ ก็จะบอกว่าหน้าดีขึ้นมาก
ดูแทบไม่ออกว่าเป็นคนที่เคยปรุขนาดนั้น ไอ้เราก็ใจชื้นขึ้นมา แล้วก็บำรุงเรื่อยๆ
ตอนนี้ก็มีสิวบ้างช่วงปจด. แล้วก็มีรอยสิวจางๆ กับรูขุมขนกว้าง =_=

จากนั้นมาเราก็ออกจากบ้านได้โดยทาแค่กันแดดกับแป้งเด็ก คอนซีลเลอร์ปิดแพนด้า
ไม่ต้องมาพอกบีบีหรือรองพื้นเหมือนสมัยก่อน
กลายเป็นคนหน้าเกือบสดไปเลย แต่สิวหายแล้วมั่นใจนะ




พอหน้าเริ่มดีขึ้น เราก็ดัดฟัน
ตามความเชื่อที่หลายๆ คนพูดว่าดัดฟันแล้วจะดูดีขึ้นเองโดยอัตโนมัติ 555








แล้วก็ถอดเหล็กออกตอนปี 4 เรื่อยๆ มาจนถึงเกือบๆ ปัจจุบัน
ไม่รู้หน้าเรียวขึ้นมั้ย แต่เวลายิ้มนี่ แก้มมาเต็มมากค่ะ ตาเราตี่ด้วยแหละ เป็นแป๊ะยิ้มเลย












ปัจจุบัน เราทำงานได้สองเดือนแล้วจ้าา ทำงานอยู่ในโรงงานแห่งนึงตามสายที่เราเรียนมา
ซึ่งก็ไม่ได้เอื้อกับเรื่องความสวยความงามเท่าไหร่ ฮ่าๆ อวดชุดทำงานนิดนึง









น้ำหนักของเราลดตั้งแต่สมัย ม.ปลายจ้ะ ค่อยๆ ลงมา สูงขึ้นนิดนึง พอมหาลัยก็คงที่
ตอนนี้สูง 15x cm หนัก 39-40 kg
 ที่เคยรู้สึกว่าบวมๆ ล่ำๆ ค่อยๆ หายไปพร้อมกับ ม.ปลายแล้ว
แขนขาเล็กลงกว่าตอน ม.ต้นเยอะมาก ไหล่ก็ไม่หนาแล้ว มันไปเอง





หมดแล้วค่ะ บางคนอาจจะบอกว่าเปลี่ยนไม่มาก ยังไงก็ดูขำๆ เนอะ
อาจจะไม่มากเท่าคนอื่นงี้
ความรู้สึกเรา อาจจะไม่สวย แต่เราว่าก็มาไกลเหมือนกัน
 พอโตขึ้นแล้วรูปหน้ารูปตาอาจจะเปลี่ยนนิดหน่อย

มุมกล้อง แสง และแอพมือถือ เป็นส่วนสำคัญ555555

ทุกวันนี้ก็พยายามดูแลตัวเองอยู่เรื่อยๆ จ้ะ ทุกวันนี้ผิวไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่
มันคล้ำๆ ไม่ค่อยทาครีมกันแดด ไม่ค่อยหลบแดด ไม่ดีเลย

ก็พยายามทาครีมกันแดด ขัดมะขามเปียกอยู่ค่ะ หาสูตรทำไปเรื่อย
อันไหนเวิร์คเดี๋ยวมาแชร์เนอะ ^^







ขอบคุณทุกคนน้าา ขอบคุณน้องๆ ที่อินบอคมาในเฟสด้วยจ้ะ เป็นกำลังใจที่ดีมากๆ

มีอะไรโพสคอมเม้นได้นะคะ ไว้มาตอบให้ค่ะ


บ๊ายบายยยยยยยยยยยยยยยย ^______^