เด็กก็มีความคิด

เราเคยสังเกตลูกเราไหมค่ะว่าที่เขาเล่นหรือทำอะไรต่างๆ เขาคิดอะไรอยู่ เราเคยถามลูกไหมคะว่าที่ทำแบบนี้เพราะลูกคิดอย่างไร ถ้าเราหมั่นสังเกตพฤติกรรมของลูก และคอยถามลูกบ่อยๆว่าลูกทำแบบนี้เพราะอะไร เราจะได้คำตอบที่มากมาย บางคำตอบอาจทำให้ผู้ใหญ่อย่างเราถึงกับอึ้งไปเลยก็ได้ค่ะ

เด็กมีความคิดที่ง่ายๆ ไม่ซับซ้อน พูดตรงๆ หากเรารับฟังความคิดของเขาบ้างเราก็จะเข้าใจโลกของเขาได้ดียิ่งขึ้นใครจะรู้บ้างว่าดวงใจน้อยๆ ดวงนี้คิดอย่างไรบ้างผู้ที่มีอิทธิพลต่อเขามากที่สุดคือพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย คนรอบข้างบางครั้งผู้ใหญ่ก็อยากแกล้งเด็กเล่นแรงๆ ให้เด็กร้องไห้ก็มี หรือไม่ก็เรียกเขาว่าเป็นหมาหัวเน่าบ้างเด็กเก็บมาเลี้ยงบ้าง พ่อแม่ไม่รักบ้าง ฯลฯ แล้วเราเคยคิดไหมคะว่าเด็กรู้สึกอย่างไรกับคำพูดเหล่านั้น หรือบางครั้งผู้ใหญ่อาจจะไม่คิดอะไรเลยเพราะคิดว่าเขาเป็นเด็กคงไม่รู้เรื่อง แต่ความจริงไม่ใช่อย่างที่ผู้ใหญ่คิดเพราะเด็กเขาก็มีหัวใจ มีความคิดของเขาเองเพียงแต่บางครั้งเขาไม่รู้จะบอกกับผู้ใหญ่อย่างไรดี

ดิฉันขอมาแบ่งปันประสบการณ์ของลูกที่เราได้พบเห็นมา เราจะได้รู้ความคิดของเด็กบ้าง ซึ่งดิฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่งดงามอย่างหนึ่งค่ะ

เมื่อลูกอายุได้ประมาณสามขวบก็จะมีญาติและเพื่อนบ้านมาหลอกลูกดิฉัน เช่น เดี๋ยวแม่ก็มีน้องใหม่เดี๋ยวก็ไม่มีใครรักเพราะพ่อ แม่ ไปรักน้อง ถ้าดื้อนะพ่อ แม่ จะเอาไปเป็นขอทานสิ่งที่ผู้ใหญ่ใส่ไปให้กับลูกเรานี้ เราไม่เคยรู้เลยว่าลูกเก็บมาคิดตลอดเวลาลูกก็จะบอกแม่ว่า ลูกไม่อยากมีน้องเพราะมีน้องแล้วพ่อ แม่ จะไม่รักเขาดิฉันก็ได้คุยกับลูกว่าพ่อ แม่ รักลูกเสมอไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรือตอนไหนๆแล้วแม่จะมีน้องใหม่ไหม ถ้าลูกยังไม่อยากมีน้องตอนนี้แม่ก็ยังไม่อยากมีน้องใหม่จ้ะแล้วแม่ทำยังไงไม่ให้มีน้องใหม่ แม่ฉีดยาไว้น้องเลยยังมาเกิดไม่ได้ฉีดยาเหมือนแม่พาลูกไปฉีดวัคซีน วันหนึ่งเพื่อนบ้านก็มาแหย่ลูกดิฉันว่าแม่จะมีน้องใหม่แล้ว แม่จะไม่รักพี่แล้วเราก็เห็นลูกเดินขึ้นไปบนบ้านไม่ได้พูดอะไร สักพักลูกไปได้ไซริ้งค์ฉีดยาถือลงมา แล้วลูกก็มาดึงเอวกางเกงดิฉันเลยถามว่าลูกจะทำอะไรจ้ะ ลูกบอกว่าจะฉีดยาให้แม่ แม่จะได้มีน้องใหม่งานนี้ผู้ใหญ่ฮาไม่ออกเลยค่ะ เห็นไหมคะว่าสิ่งที่ผู้ใหญ่คิดว่าเป็นความสนุกแต่เด็กเขาไม่ได้สนุกไปกับเราด้วย เด็กเขาก็มีความคิด ความเครียด แต่เขาบอกเราไม่ได้

อีกวันหนึ่งดิฉันไปเตรียมข้าวกลางวันให้ลูกปล่อยลูกนั่งขีดเขียนอยู่คนเดียว พอออกมาลูกหายไปไหน? เราก็ไปมองหา โอ!! ลูกนั่งอยู่บนขอบหน้าต่าง ดิฉันตกใจแทบจะเป็นลม(ตอนนั้นลูกอายุประมาณสองขวบ) ถ้าตกลงไปข้างล่างแล้วอะไรจะเกิดขึ้นรีบเดินไปหาลูกอุ้มลงมา ถามลูกว่าลูกขึ้นไปทำไมจ้ะ ลูกบอกว่าลูกทำเหมือนแมวดิฉันถึงบางอ้อเลยค่ะ เพราะที่บ้านจะมีแมวเพื่อนบ้าน มาหมอบอยู่ที่ขอบหน้าต่างบ้านดิฉันทุกวันลูกก็คงเห็นทุกวันวันนี้ได้โอกาส เลยทำตัวเป็นแมวบ้าง ลูกได้ความสุขแต่แม่หัวใจจะวายค่ะ

อีกหนึ่งวีรกรรมอันยิ่งใหญ่ของลูกวันหนึ่งพาลูกไปเดินห้างสรรพสินค้าซึ่งห้างนี้เขามีสวนน้ำและมีปลาช่อนอเมซอนตัวใหญ่ให้ดูด้วย ดิฉันก็พาลูกดูปลาช่อนให้ลูกเอามือแตะๆ น้ำในสระปลาช่อน ก็เห็นลูกยืนมองปลาช่อนตาไม่กระพริบเลยเข้าไปนั่งเกาะขอบสระดูปลาช่อนว่ายไปมา เราก็ไม่ได้ระวังอะไรเห็นลูกสนใจปลาก็ปล่อยเขาดูไป สักพักลูกกระโดดลงสระที่มีปลาช่อน ดิฉันตกใจกระโดดตามลูกลงไปตอนนั้นคนก็เยอะด้วย มีเสียงตะโกนเด็กตกน้ำๆพนักงานดูแลความปลอดภัยวิ่งมาอย่างเร็ว แต่ช้ากว่าดิฉันแล้วค่ะพอพาลูกขึ้นมาได้กอดลูกไว้แน่น กลัวลูกตกใจ หลังจากหายตื่นเต้นแล้ว ดิฉันถามลูกว่าลูกโดดลงไปทำไมจ้ะ ลูกบอกว่าลูกอยากไปดูจมูกปลาช่อน มันทำไมถึงหายใจในน้ำได้อยากจะหัวเราะเหมือนกันค่ะ แต่ว่าตอนนั้นเปียกกันทั้งแม่ทั้งลูก เห็นไหมคะเด็กๆเขามีความคิด เขาอยากรู้อยากเห็นไปซะหมดแต่ที่สำคัญเราต้องระวังเรื่องความปลอดภัยของลูกด้วยนะคะ ต่อไปถามลูกก่อนนะคะว่าเขาทำเพราะอะไรอย่าเพิ่งไปดุลูก แล้วเราจะเห็นความงดงามของความคิดเขาคะ

หมอนหัวทุย , พัดลม USB