เคยมีคนบอกว่า "เขียนบันทึกไว้สิ" เวลาที่ฉันเล่าเรื่องต่างๆ ให้ฟัง

แต่ฉันเป็นคนที่เขียนบันทึกได้ไม่เก่งเอาเสียเลย เคยลองหยิบเอาไดอารี่ที่เขียนเมื่อตอนเป็นเด็กไว้ส่งครูก็รู้สึกว่า "นี่เราเขียนอะไรไปเนี่ย" บางวันก็ช่างน่าอายเสียจริงจนอยากเผาทิ้ง บางวันก็ช่างไร้สาระเหลือเกิน

แต่เมื่อกลับมาคิดดู ณ ช่วงเวลาที่จดดินสอลงกระดาษเขียนเรื่องราวที่เกิดขึ้น ณ ช่วงเวลานั้นฉันไม่ได้รู้สึกสักนิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ ไม่ได้รู้สึกสักนิดว่ามันน่าอาย บางเรื่องรู้สึกจริงจังเสียด้วยซ้ำ จนรู้สึกแปลกใจที่กาลเวลาสามารถเปลี่ยนมุมมองของเรื่องเรื่องเดียวกันได้มากขนาดนี้

เอาเป็นว่า ฉันจะลองเริ่มเขียนบันทึกอีกสักครั้ง หวังว่าครั้งนี้ เมื่อวันหน้ากลับมาอ่านจะเป็นการอ่านที่ให้ความรู้สึกที่ดี เป็นการอ่านที่ทำให้คิดได้ว่า "เฮ้ย ครั้งหนึ่งเรื่องแบบนี้ก็เคยเกิดขึ้นกับฉันนะ" และสามารถยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ไปกับมันได้

เกริ่นนำ ณ วันที่สมัคร BlogGang 

12 Dec 2016

มาวันแรกฉันก็ลงวันที่ที่เขียนผิดซะแล้ว ช่างเป็นการเริ่มต้นที่...ซะเหลือเกิน(เป็นความรู้สึกหลากหลายที่ยากจะอธิบาย) เป็นความผิดพลาดที่เกิดจากความสะเพร่าล้วนๆ เพียงแค่เหลือบไปมองวันที่ที่มุมขวาล่างของคอมพิวเตอร์ เห็นตัวแรกเป็นเลข 12 ก็ทึกทักเอาไปเองว่าเป็นวันที่ 12 โดยที่ไม่มองเลขถัดมาซึ่งเป็นเลข 7 (ถ้ามองก็รู้แล้วเพราะรู้ตัวว่าเป็นเดือนธันวาคม) ทั้งๆ ที่ตัวเองก็เป็นคนตั้งให้แสดงวันที่เป็นแบบเดือนขึ้นก่อน ตามด้วยวัน แล้วตามด้วยปีแท้ๆ เฮ้อออออ

เกริ่นนำ ณ วันที่สมัคร BlogGang 

7 Dec 2016