ในบทกวี
ในดินแดนไกลสุดลูกหูลูกตา ที่ซึ่งจินตนาการเคยล่องลอยอย่างโดดเดี่ยว อาภรณ์เธอพลิ้วไหวในความเวิ้งว่าง ดวงตาซุกซ่อนความลับสวรรค์ เหม่อมองความว่างเปล่าไร้จุดหมาย ชีวิตยังคงอยู่กับชีวิต ขณะที่ความตายจากไปแล้ว เราอยู่เพื่อเฝ้ามองเรือนร่างมอดดับอย่างช้าๆ และตายเพื่อล่องลอยไปสู่บางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น โลกคือที่ที่เราได้พบกัน ความฝันของเธอยังอยู่กับเธอ ความฝันของฉันยังอยู่กับฉัน จวบกระทั่งแสงสุดท้ายหายไปจากท้องฟ้า เธอจะเข้าไปอยู่ในบทกวีของฉัน และดินแดนที่ถูกสร้างด้วยถ้อยคำนั้น จะถักทอความฝันให้เป็นความจริง
| Create Date : 30 มิถุนายน 2558 |
| Last Update : 30 มิถุนายน 2558 9:24:17 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 560 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [