เสียงเล็ก~เล็ก

บ่ายวันเสาร์ พี่เลี้ยงหอยขมโทรหาฉัน 2 ครั้ง แต่ .. ฉันไม่กล้ารับสาย

ฉันรู้ว่าคนที่มาคุยต้องเป็นหอยขม และฉันจะได้ยินคำพูดที่ว่า

“หนูคิดถึงน้า วันนี้น้ามาหาหนูนะ”  ฉันไม่อยากเอ่ยคำปฏิเสธกับเสียงเล็กๆนี้

ฉันไม่อยากตอบคำถามกับเสียงใหญ่ๆ ว่า “รถเป็นอะไร ทำไมซ่อมนานจัง”

รอให้รถเสร็จก่อน แล้ว ฉันจะกลับไป

.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. 

กลับมาเรื่องเดิม ~ จนมาก ~

เมื่อไม่มีรถ ก็เบิกค่าน้ำมันไม่ได้ ทุกวันที่ไปทำงาน ควักกระเป๋าตัวเองล้วนๆ

อิเปาก็สรรหาเหลือเกิน ชวนกินนู่น นี่ นั่น .. ไปเดินเซ็นทรัลกันมั้ยบลาบลา

แต่ .. อิเรื้อนและอิหมีก็จนมากเหมือนกัน สามคนเห็นตรงกัน ปิดประเทศก่อน

แล้ววันนี้ มันก็ชวนอีก มีโปรโมชั่น ร้านห่านอะไรไม่รุ .. อิเรื้อนแหกปากทันที

ม่ายปายยยยย ยังไม่มีตัง!!!! ฉันได้ที กระทืบซ้ำ “เมิงเป็นไรเนี่ยชวนกินของแพงตลอด”

อิเปาสวนกลับ “กุอ่ะปกติ เมื่อก่อนก็กินกันแบบนี้ พวกเมิงอ่ะ ผิดปกติชวนไปไหนก็ไม่ไป”

ฉันตอบทันควัน “โอ๊ยยยย จ่ายค่ารถมาทำงานหมดแล้ว ทุกวันนี้กุจะเดินมาทำงานแล้วเนี่ย”

หึหึ  สมน้ำหน้า เข็ดมั้ยล่ะเมิง .. เสียงถากถางจากอิเปา 

จบเรื่องอาหารการกินไป มาเจอเรื่องมัดจำค่าโรงแรมอิ๊กกกกก

คือจะไปเที่ยวสวนผึ้งกันเดือนพฤศจิกายนนี้ อิเรื้อนหาที่พักได้แล้ว

ต้องจ่ายค่ามัดจำ 1,700 บาท .. สภาวะแบบนี้ .. เกี่ยงกันจ่ายตังสิ่

อิเรื้อนบอก ไม่มีนะ ออกไปก่อนเลย อิเปาบอก ให้ฉันจ่ายเลย มี ebanking นิ่

“ใน ebanking กุไม่มีตัง!!!!” สรุปมันจ่ายกับฉันคนละครึ่ง วันไปให้อิหมีกะอิเรื้อนจ่ายที่เหลือ

เฮ้อออออออ .. เงินทองเหมือนมีปีก อยู่แป๊บๆ แล้วก็ไป TT____TT

Create Date : 22 กันยายน 2557 Last Update : 22 กันยายน 2557 23:14:30 น. Counter : 586 Pageviews.		4 comments
Share Tweet