Bloggang.com : ดอกไม้บานริมรั้ว : พิกเมเลี่ยน ผู้หลงรักรูปปั้น

พิกเมเลี่ยน ผู้หลงรักรูปปั้น

โดยเหตุที่เทวีวีนัสเป็นเจ้าแม่ครองความงาม และมีบุตรเป็นผู้บันดาลความรักแก่ชนทั้งปวง
เทวีวีนัสจึงมักมีบทบาทเกี่ยวข้องกับเรื่องพิศวาสของมนุษย์ไม่มากก็น้อย
เพราะว่าความงามมักเป็นต้นเหตุของความรักตามธรรมดาโลกียวิสัยเสมอ
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ก็เป็นนิทัศน์ถึงความเกี่ยวข้องในระหว่างความงามกับความรัก
และอานุภาพของเจ้าแม่วีนัสในเรื่องพิศวาสของมนุษย์เรื่องหนึ่ง

ในเกาะไซปรัสมีช่างปั้นรูปมีฝีมือคนหนึ่งชื่อว่า พิกเมเลียน (pygmalion)
เป็นโรคเกลียดผู้หญิง ถึงแก่ตั้งใจจะอยู่เป็นโสดตลอดชีวิต
พิกเมเลียนปั้นรูปผู้หญิงขึ้นรูปหนึ่ง ประกอบด้วยความงามอย่างน่าอัศจรรย์
จนผู้หญิงเป็นๆไม่กล้าเช้าใกลั เขาให้ชื่อรูปปั้นของเขาว่า กาลาเทอา (galatea)

เป็นรูปประติมาที่งามสรรพอย่างหาที่ติไม่ได้ และดูราวกับสำเร็จด้วยฝีมือธรรมชาติก็ปานกัน
พิกเมเลียนชื่นชมศิลปกรรมของตนยิ่งนัก เฝ้าแต่พิศชมรูปของกาลาเทอาไม่สร่างซา
ไม่ว่าจะพิศดูส่วนไหนก็ให้รู้สึกดังหนึ่งเนื้อหนังมังสาของคนเป็นไปเสียทั้งนั้น

ในที่สุดพิกเมเลียนก็หลงรักรูปประติมาของตนเองถึงแก่เข้าตระกองกอด
และจุมพิศด้วยทนต่ออำนาจสิเนหาอันร้อนรุมสุมกรุ่นอยู่ไม่ไหว
แต่รูปปั้นก็คงเป็นรูปปั้นที่แข็งทื่อและเย็นเฉียบอยู่นั่นเอง

แต่อำนาจสิเนหาทำให้พิกเมเลียนเคลิบเคลิ้มจนลืมนึกว่ากาลาเทอาเป็นแต่รูปประติมาไปเสียแล้ว
เขาจัดแจงแต่งรูปด้วยภูษาอาภรณ์และมณีต่างๆเหมือนอย่างเด็กๆแต่งตุ๊กตา
ถึงเวลานอนในราตรีกาลก็เอารูปกาลาเทอาไปนอนด้วย
เขาบรรจงวางรูปประติมาลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม
ให้หนุนหมอนที่อ่อนนุ่มและคลี่ผ้าห่มคลุมให้เสมือนหนึ่งว่ารูปนั้นเป็นคนจริงๆ

แต่พิกเมเลียนปฎิบัติอยู่ดังนี้ไม่นานเท่าใดก็ต้องเลิกล้ม
ด้วยไม่อาจที่จะฝืนสมมุติว่ารูปนั้นเป็นคนจริงๆต่อไปอีกได้
เมื่อตระหนักแน่แก่ใจว่าตนหลงรักรูปประติมาอันปราศจากชีวิต
พิกเมเลียนก็ถึงแก่จับเจ่าเฝ้าแต่ระทมทุกข์ท้อใจสุดประมาณ

ในตอนนี้เองเรื่องจึงร้อนถึงเจ้าแม่วีนัสต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง
ในขณะนั้นเป็นเทศกาลเฉลิมเกียรติเจ้าแม่ในเกาะไซปรัส มีงานมหกรรนสมโภชอย่างเอิกเกริก
ที่ศาลของเจ้าแม่เนืองแน่นไปด้วยฝูงคนที่ไปสักการบูชา ฝ่ายพิกเมเลียนก็ไปกระทำบูชาและอธิฐาน
ขอให้เจ้าแม่โปรดบันดาลให้ได้คู่ครองเป็นหญิงที่งามอย่างรูปประติมาของเขาสักคนหนึ่ง

เขาไม่กล้าที่จะระบุความประสงค์เจาะจงเฉพาะรูปกาลาเทอาก็จริง
แต่เจ้าแม่ก็ตระหนักความในใจของเขา จึงโปรดให้รูปกาลาเทอามีชีวิตขึ้น
และเพื่อเป็นเครื่องหมายว่าเจ้าแม่ตอบสนองคำอธิษฐานของเขา
เจ้าแม่จึงบันดาลให้เปลวไฟ ณ แท่นบูชาลุกขึ้นเป็นประกายโชติช่วงในอากาศสามครั้ง

พิกเมเลียนได้เห็นศุภนิมิตดังนั้นก็กลับไปบ้าน ตรงเข้าหารูปกาลาเทอาทีเดียว
รูปนั้นยังยืนนิ่งไม่ไหวติง แต่ดูงามยิ่งกว่าเก่า พิกเมเลียนให้บังเกิดความเคลิบเคลิ้มพิศวาส
เข้าจุมพิศที่ริมฝีปาก และก็ได้ประจักษ์ว่าริมฝีปากนั้นมีไออุ่น
พิกเมเลียนถึงแก่ผงะด้วยเอะใจ ลองเอามือลูบคลำที่แขน แขนก็หยุ่น
ไม่ว่าจะลูบคลำส่วนไหน ส่วนนั้นก็นุ่มนิ่มไปหมด ปราศจากความแข็งกระด้างดุจแต่ก่อน
ในที่สุดเขาลองจับข้อมือคลำชีพจร ชีพจรก็เต้น

เป็นอันแน่ถนัดว่ารูปกาลาเทอากลายเป็นร่างชีวิตขึ้นมาแล้วจริงๆ
เขาบรรจงประทับริมฝีปากฝากรอยจุมพิตลงบนริมฝีปากกาลาเทอาอีก
สีแก้มของกาลาเทอาก็เปล่งปลั้งอมเลือดฝาดขึ้นด้วยความกระดากกระเดื่อง
เขาเห็นดรุณีแน่งน้อยสุดที่รักลืมตาจ้องดูเขาและยิ้มอย่างเอียงอาย
ให้บังเกิดความปิติลิงโลดสุดที่จะหาที่เปรียบได้

ในที่สุดพิกเมเลียนก็ได้วิวาห์กับกาลาเทอาสมปรารถนา
และให้กำเนิดบุตรด้วยกันคนหนึ่งชื่อว่า พาฟอส (paphos)
อันเป็นชื่อที่ได้ขนานให้แก่นครที่โปรดของเจ้าแม่วีนัสนครหนึ่งด้วย

credit :: หนังสือเทวดาฝรั่ง กรีก-โรมัน โดย อ.สายสุวรรณ
ขอบคุณที่มา : https://www.cmxseed.com/cmxseedforumn/index.php?topic=71820.0
https://board.postjung.com/988813.html
โพสท์โดย: SpiderMeaw

Create Date : 22 ตุลาคม 2559

Last Update : 16 ตุลาคม 2560 23:31:46 น.

0 comments

Counter : 1936 Pageviews.