Bloggang.com : สมาชิกหมายเลข 3211484 : อาภัพพ่อ

ตัวอย่าง

เมษายน 2560

						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30

11 เมษายน 2560

อาภัพพ่อ

อาภัพพ่อ

ตามหาพ่อ
เด็กบ้านนอกคนหนึ่ง อาภัพพ่อ

นิ่มเป็นเด็กสาวอายุ17 ปี พยายามตามหามาหลายปีแล้วแต่ไม่เจอ ก็ตั้งแต่จำความได้
มีแต่คนรอบข้างและยายทวด ที่บอกเล่าเรื่องราวของพ่อให้พวกเราฟัง มาตลอด จนถึงทุกวันนี้ พ่อจากพวกเราสองพี่น้องไปตั้งแต่ เรามีอายุแค่3ขวบกว่า
ตอนนั้นจำได้ลางๆ :

พ่อเคย อุ้มน้องข้างช้าย อีกมือข้างขวา จุงมือลูกสาว ตัวเล็กไปเร่นงานบุณ ชึ่งตอนนั้นจำได้ ว่ามียายคนหนึ่งมาทักพ่อว่า ผู้หญิงคือลูกคนแรกใช้ไหม พ่อตอบว่าครับ แล้วยายคนนั้นก็ เอามือลูบหัวหนูเบาๆ แล้วพูดว่า นาลีเอย..สงสานลูกมึงเด.. มาตายปะลูกปะเต้า นอ ..

ต้อนนั้น ไม่คิดอะไร คิดแต่ว่าเรืองของผู้ใหญ่เขาคุยกัน ตอนนั้นคืออยากวิ่งเร่นอย่างเดียว เพราะตอนนั้นคนเยอาะของเร่นเยอะมาก

ต่อมา คืนวันหนื่ง เราได้ยินเสียงน้องร้องไห้แล้วตื่นขึ้นมาเห็นแต่พ่อกล่อมน้อง แล้วมองขื้นบนทองฟ้า เมื่อเรา มองหาแม่ไม่เจอ เลยถามพ่อว่า พ่อ ..แม่ไปไหนไม่มาให้นมน้อง พ่อตอบว่า.. แม่เราอยู่บน
สะหวันแล้วลูกเอย.. ..แล้วพ่อก็ชี้มือขื้นบนฟ้า เราถามพ่อว่า พ่อแม่เป็นดาวหรอค่ะ ทำไมแม่ต้องไปอยู่บนฟ้า ทำไม ไม่มาอยู่กับพ่อ จากนั้นพ่อก็เงียบไป แล้วเดินไปวางน้องนอน ตอนนั้น เราก็คิดไปต่างๆนานาว่า ถ้าแม่เป็นดาว ทำไมเราไม่ได้เป็นดาวเหมือนแม่ ความรู้สึกนี้มันฝั่งในใจตั้งแต่เล็กจนโต

ยายเคยเราให้ฟังว่า....แม่เป็นคนหนึ่งที่ที่ชอบไปขายของที่ตลาดเกียบทุกวัน วันหนึ่งมืเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ( ชึ่งก็คึอนิ่มเองตอนนั้นจำอะไรไม่ได้เลย แต่เมื่อยายมาเราให้ฟังถึงกับนำตาชึม )

ยายเล่าว่า มีเด็กหญิงคนหนื่ง ยืนจับรั่วบ้านแล้วเราะเรียบไปมา เมื่อมองเห็นเพื่อนของแม่ปั่นจักกะยานผ่านหน้าบ้านไปหน้าบ้านแต่ไม่เห็น แม่ของตัวเองมาสักที เด็ก น้อยคนนั้นก็ถามยายทวดไปว่า

แม่เราทำไมไม่มา ยายบอกมาว่า จะมาได้ยังไง แม่เราตายแล้วลูกเอย.... เด็กน้อยถามกลับว่า ตายคืออะไร ?

ตายเป็นยังไง ? เส็ดแล้วยายก็ไม่พูดอะไรกับเราเลย ชึ่งตอนนั้นจำได้ลางๆ
ตอนแม่เสียใหม่ๆ
ต่อมา พ่อบวดเป็นพระ พอศึกออกมา พ่อก็เดินทางไปกรุงเทพ แต่พ่อก็ส่งเงินมาให้บ้าง ตอนที่เรากำลังจะเรียนพ่อก็ ส่งชุดนักเรียนมาให้ จำไดลางๆว่าพ่อส่งของกับเงินมาให้แค่ 2ครั้ง

แต่พอเราโตขื้นมาพ่อก็หางหายไปจากชีวิตของพวกเรา เงียบหายไปเลย ต่อมาเรียนจบเราเรียนจบ ม.1 ก็จำเป็นต้องออกโรงเรียนมา เพื่อช่วยงานบ้านยาย
ต่อมา เราเดินทางมา กทม จึ่งได้เจอกับคนที่ชื่อว่าพ่อ แต่ตอนนั้น เรารู้สึกว่า ไม่ใช้พ่อ พ่อเราไม่ได้เป็นแบบนี้ เพราะรู้สึกว่า พ่อไม่เหมือนตอนที่เรายังเด็ก พ่อไม่เหมือนตอนนั้นเลยสักนิด เลยทำให้เราคิดอยากจะเลิกติดต่ดกับพ่อไป สักระยะ

ต่อมาพอคิดขื้นมาว่าอยากเจอจริง ๆ กับตามหาไม่พบ ตอนนี้ไม่มีรูป แต่รูปอยู่ที่พ่อน่าจะมี เพราะเคยถ่ายไว้ในโทรสับพ่อ ถ้าเกิดว่าคือคนที่พบกันเมื่อ4-5ปีหลังคือคนที่ชื่อพ่อจริง (ลูกขอโทษด้วยที่ตอนนั้นลูกมีอักคะติกับพ่อ )

ถ้าใช้พ่อจริงๆ น่าจะจำได้นะ ที่เคยตั้งชื่อลูกสาวว่า ยม มะลา ลูกชายว่า อันนา 😭😭

หลังจากนั้นมาเด็กคนนั้นก็โตขื้น เขาตามหาพ่อทุกหนทุกแหง ถามใคๆ ก็บอกไม่รู้ไม่เห็น แต่เด็กคนนั้นยังมีความหวังเล็กๆว่า จะได้พบพ่ออีกครั้ง .....//www.bloggang.com/emo/emo123.gif

Create Date : 11 เมษายน 2560

Last Update : 13 เมษายน 2560 0:29:14 น.

0 comments

Counter : 426 Pageviews.