ความทรงจำปี 2020  

 
                ปีนี้เป็นที่มีอะไรที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นในหลาย ๆ เรื่อง ขอเริ่มต้นด้วยเรื่องแรก เรื่องของงานเขียนของเรา เราไม่คิดว่านามปากกา โพล้เพล้ จะกลับขึ้นมาได้อีก หลังจากที่นิตยสารเรื่องผีและวิญญาณปิดตัวไปเมื่อประมาณปี 61 และสำนักพิมพ์ออลเวย์ไม่สามารถตีพิมพ์นิยายสยองขวัญของเราได้เพราะมีปัญหาเรื่องทุน เราก็คิดว่านามปากกานี้ก็คงจะเงียบหายไป เพราะเราตั้งใจว่าจะไปเขียนแนววาย แต่ปรากฏว่าพี่นานา เจ้าของช่องนานาบันเทิงกลับได้มาเห็นเรื่องผีที่เราโพสต์เอาไว้ในเว็บธัญวลัยแล้วเกิดสนใจ จึงติดต่อเข้ามาเพื่อขอนำไปทำพอดแคสต์ โดยมีค่าเรื่องให้ ทำให้นามปากกานี้กลับมาปรากฏอีกครั้ง
                เราไม่คาดคิดเลยว่าคลิปแรกจะมีคนฟังเป็นแสน มันเกินกว่าที่เราคาดหวังไว้เยอะ (แต่คลิปต่อ ๆ มา คนฟังไม่เยอะแล้วนะ แต่เราก็ถือว่าเยอะอยู่ เพราะอยู่ในหลักหมื่น) มันทำให้เราดีใจที่นามปากกา โพล้เพล้ ได้กลับมาโลดแล่น และสามารถสร้างรายได้จากงานเขียนเรื่องผีได้อีกครั้ง
                ปีนี้งานที่เราเขียนจึงเป็นเรื่องผี เรื่องสยองขวัญล้วน ๆ เรื่องแนววายนี่เรียกว่าพักไปเลย
                ปีนี้ถึงมีเรื่องของโควิด แต่เราก็สามารถทำงานได้อยู่ เราอยู่บ้านดูแลยาย และก็เขียนเรื่องผี
 
               
                ในส่วนเรื่องของความรัก ก็ยังเป็นความสัมพันธ์ที่เรายังไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นแฟนกัน เพราะยังไม่เคยเจอตัวจริงกันเลย เห็นแต่รูปในไอจี และทักทายกันผ่านทางไอจี
                ปีนี้ห่างไกลกันกว่าเดิม เพราะพี่เสือไม่เล่นไลน์ และย้ายที่อยู่ พี่เสือไปอยู่เพชรบูรณ์ จากแรกเริ่มอยู่นครปฐม แล้วย้ายไปสมุทรปราการ ตอนนี้ไปอยู่เพชรบูรณ์แล้ว ทำให้รู้สึกไกลขึ้น ไกลขึ้น แต่เห็นพี่เสืออยู่ที่นั่นแล้วมีความสุข เราก็มีความสุข
                เราไม่รู้ว่าพี่เสือยังอ่านบล็อกเราอยู่ไหม เพราะพี่เสือมีกิจกรรมทำเยอะมาก
                เราเองก็ตามดูไอจีพี่เสือ แต่ไม่กดไลก์ทุกรูปเหมือนที่ผ่าน ๆ มา เพราะเราก็มีอะไรที่ไร้สาระให้ทำเยอะ
                เรารู้สึกว่าเราติดพี่เสือน้อยกว่าเมื่อก่อน แต่เราก็ยังรักพี่เสือเหมือนเดิมนะ
                ขอบคุณพี่เสือที่ยังทักทายกันในไอจี ถ้าไม่มีไอจี เราคงจะขาดจากกันไปเลย
                ปีหน้าก็หวังว่าเราจะ ‘คงเดิม’ นะ แต่ถ้าจะห่างกันมากกว่าเดิมก็ไม่เป็นไร เรารับได้ทุกสถานการณ์อยู่แล้ว หวังว่าสักวันหนึ่งเราคงได้เจอกัน แล้วเราค่อยมาคุยกันอีกทีว่าสถานะของเราสองคนจะเป็นแบบไหน
                

                สำหรับเรื่องของเพื่อน เพื่อนสนิทเราแต่ละคนก็ก้าวหน้ากันไปหมดแล้ว ทำให้เราแอบคิดว่าถ้าเรายังทำงานออฟฟิศ เราคงไม่ได้เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้ แต่เราก็ไม่รู้ว่าถ้าเรายังทำงานออฟฟิศ เราจะเผชิญความกดดันอะไรบ้าง บางทีเราอาจจะป่วยเป็นโรคจิตเวชที่หนักกว่าเก่า (ขนาดเราไม่ได้ทำงานออฟฟิศ เรายังป่วยเลย)
                แม่เราจะบอกเสมอว่า “สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ” เราก็พยายามจะคิดให้ได้อย่างนั้น
                ปีนี้มีเพื่อนในเอกเราคนหนึ่งเสียชีวิต เขาป่วยเป็นมะเร็งแล้วก็เสียชีวิตลง พอได้ทราบข่าวก็รู้สึกใจหาย แวบหนึ่งเรารู้สึกอิจฉาเขา เพราะรู้สึกว่าเขาไม่ต้องมาเผชิญทุกข์อะไรในโลกนี้แล้ว แต่คิดในอีกมุมหนึ่งก็เสียดายที่เขาจะไม่ได้เห็นอะไรที่น่าสนุกในโลกนี้ต่อ
                 เราควรใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้ให้คุ้มค่าที่สุด เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะตายเมื่อไหร่ (คำว่าคุ้มค่าของเราหมายถึงใช้อย่างเป็นประโยชน์ด้วยนะ) เราไม่กลัวความตาย ถ้าความตายมาถึง เราพร้อมรับเสมอ เรากลัวการไม่ตายมากกว่า
 

                 สำหรับสถานการณ์บ้านเมืองที่หนักสุดก็เห็นจะเป็นโควิด ในส่วนของตัวเราไม่มีปัญหาเรื่องนี้ เพราะอยู่บ้านเป็นหลักอยู่แล้ว ปีนี้เราไม่ค่อยได้พายายไปฟอกไต เราอยู่บ้านดูแลบ้านแทน น้าก็จะเป็นหลักที่พายายไปฟอกไต แม่ก็จะมาช่วยเสริมเวลาที่มาบ้านนี้
                 เราออกจากบ้านไม่บ่อยนัก ออกทุกครั้งก็จะต้องใส่หน้ากาก ซึ่งบางครั้งเราก็ลืม ต้องไปซื้อเอาข้างนอก เราเลยหาวิธีแก้โดยมีหน้ากากผ้าติดอยู่ทุกกระเป๋า ถ้าลืมหยิบจากที่บ้าน ก็ยังมีในกระเป๋า
                 เราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่โควิดจะหมดไป แล้วเราไม่ต้องใส่หน้ากาก                 
                
                นอกจากเรื่องโควิดแล้ว เรื่องการเมือง เรื่องการชุมนุมก็เป็นอะไรที่น่าติดตาม ในทวิตเตอร์ก็ติดเทรนด์กันตลอด ในไลน์กลุ่มเพื่อนสมัยม.ปลายก็ส่งมาว่าควรหลีกเลี่ยงเส้นทางในจุดไหน แต่เราไม่ออกจากบ้านอยู่แล้วก็ไม่เป็นปัญหา เรื่องการเมืองเป็นเรื่องที่เราควรงดการแสดงออกว่าอยู่ฝั่งไหน เพราะอาจมีเรื่องกันได้ง่าย ๆ

 
                เรื่องบันเทิงปีนี้เราสูญเสียคนในวงการบันเทิงไปหลายคน คนที่เราชอบ และคิดถึงที่สุดก็จะเป็นพี่โรเบิร์ต สายควัน เราชอบการเล่นตลกของพี่เขา ดูแล้วฮาทุกที บางทีแค่เห็นหน้าก็ฮาได้ เวลามีคลิปตลกในติ๊กต็อก เราจะต้องไลก์เก็บไว้ทุกครั้ง ถ้าพี่เขายังอยู่ คงสร้างเสียงหัวเราะได้อีกมาก
 

                เรื่องละคร ปีนี้เราดูละครน้อยกว่าปีที่แล้ว ละครที่เราดูตั้งแต่ต้นจนจบจริง ๆ มี 2 เรื่อง นั่นคือ ฉลาดเกมส์โกง กับ รักแลกภพ ส่วนใหญ่เราจะดูวาไรตี้โชว์ แต่ 2 เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรางดดูวาไรตี้โชว์ไปเลย แต่เรายังคงตามข่าวคราวละครเรื่องอื่น ๆ อยู่ในห้องบางขุนพรหม เว็บพันทิป และคิดว่าถ้ามีเวลา บางเรื่องก็จะไปย้อนดู 

                ปีนี้เรายังท่องเว็บพันทิปเหมือนเดิม ห้องที่เราเข้าก็จะมี 4 ห้องหลัก ๆ นั่นคือห้องบางขุนพรหม ถนนนักเขียน(ห้องกลอน) สยามสแควร์ และสวนลุมพินี
                เรื่องการตอบกระทู้หลัก ๆ ของเราจะอยู่ที่ห้องสยามสแควร์ เพราะเป็นเรื่องความรัก เรื่องวัยรุ่น เรื่องการเรียน ซึ่งเราเคยผ่านประสบการณ์มาหมดแล้ว
                ห้องสวนลุมพินี เราจะเข้าไปดูในแท็กของสุขภาพจิต เราก็จะตอบเท่าที่เราตอบได้ จากประสบการณ์ที่ตัวเองป่วยเป็นโรคจิตเวช มีน้องชายเป็นไบโพลาร์ และมีคนรัก(พี่เสือ)เป็นโรคซึมเศร้า พารานอยด์ ก็จะพอรู้ว่าเวลามีอาการจะเป็นอย่างไร เราต้องระมัดระวังในคำพูด ระมัดระวังในการเขียนมากแค่ไหน
                การตอบกระทู้บางทีเราก็เครียดนะ แต่มันก็ทำให้เรามีความสุข เวลาที่เห็นเจ้าของกระทู้ตอบกลับมาว่าขอบคุณ
           
                ปีหน้าเราก็ยังคงท่องพันทิปเหมือนเดิม และแน่นอนบล็อกแก๊งก็ด้วย เราพยายามจะใช้เวลาให้เท่า ๆ กัน คิดว่าจะคอมเมนต์คนอื่นให้มากขึ้น ถ้าเราสามารถทำได้…       

Create Date : 31 ธันวาคม 2563 Last Update : 31 ธันวาคม 2563 16:54:27 น. Counter : 1801 Pageviews.		16 comments
Share Tweet