แค่ได้เขียนก็เป็นสุขหัวใจ แค่มีใครผ่านเข้ามาก็รู้สึกดี แต่ถ้าใครใจดี..ช่วยเม้นท์ให้ จะรู้สึกขอบคุณจริง ๆ ...จากหัวใจ...
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2559
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
4 พฤษภาคม 2559
 
All Blogs
 
ความฝันที่ (กำลังพยายาม) ให้เป็นจริง





  เวลาของฉันเหลือน้อยลงเต็มทีแล้วสินะ
ไม่มีอะไรจะบ่น ไม่มีสิ่งใดจะระบายออกมา
ไม่ใช่อะไร ๆ มันดีขึ้นหรอกนะ
นับตั้งแต่นั่งอยู่ตรงนี้ ที่ที่หนึ่งซึ่งผู้คนมากมาย
ไม่เคยมีอะไรดีขึ้น มีแต่จิตใจของเราเท่านั้นเอง
ที่ชินชา ดูเหมือนจะรับมันได้

ข้อจำกัดและสัญญาเต็มไปหมด
ไม่รู้แม้แต่จะเริ่มต้นที่ตรงไหน 

ที่จริงคิดไว้นานมากแล้ว ที่จะทำอย่างนี้
แต่วันนั้นความพร้อมของตัวเองและแวดล้อมยังไม่เพียงพอ
จนกระทั่งไม่นานมานี้แหละ 
พี่ได้ดูละครแนวจิตวิทยาเรื่องหนึ่ง
มันทำให้คิดถึงสมัยที่เราเรียนอยู่ปีสาม
ช่วงหนึ่งที่อาจารย์สอนเกี่ยวกับ การกำหนดทิศทางของวรรณกรรม

ขอแวะเข้าหาสาระสักหน่อย
เราจะแบ่งประเภทการกำหนดทิศทางไว้สองอย่าง
คือหนึ่ง วรรณกรรมสะท้อนสังคม และ
สอง สังคมสะท้อนวรรณกรรม

ทุกวันนี้ งานประเภทแรก เกลื่อนบ้านเกลื่อนเมืองทีเดียว
แต่ไม่ได้ทำอะไรให้สังคมของเราดีขึ้น
มีแต่เสื่อมทรามลงทุกที ๆ ๆ 
คือมันไม่ได้มีมาจ้างหรือบังคับให้เราเฝ้ามองหรอก
แต่ถามหน่อยเหอะ อดมองกันได้ป่ะวะ

ใครแม่งทำได้ บอกกุทีดิ๊
จะต้องจัดการกับหัวใจตัวเองยังไง
ให้ไม่ต้องสนใจใยดีกับอะไรต่อมิอะไรเลย

กุแม่งใช้เวลา ใช้หลากหลายวิธีมาก
เพื่อจะหยุดยั้งความเสือกของตัวเอง
ให้ไม่ต้องสนใจชาวบ้านชาวเมือง
กุทำไม่ได้ ไม่เคยทำได้เลย แม้แต่ครั้งเดียว
ถึงไม่ได้รับการหยิบยื่น ก็จะถูกยัดเยียด

..........................................

เอาวะ ..ในเมื่อไม่ยุ่งไม่ได้
กลับหลังหัน วิ่งเข้าชนแม่งเลย 
ลองดูสักตั้ง เผื่อชีวิตจะดีขึ้น
เหมือนตอนที่เราไม่ชอบวิชาเลข
เกลียดเกลี๊ยดเกลียด พอหนีไม่พ้น วิ่งชนก็ไม่เห็นจะยาก

ฉัน แม่ง ไม่รู้หรอก 
กุไม่รู้แม้กระทั่งว่า 
กุจะต้องเริ่มต้นทำอะไร เพื่อให้สิ่งที่เป็นอยู่ มันดีขึ้นมาได้
ทุกวันนี้นะ 
ไม่ใช่เพราะเราขาดแคลนทรัพยากร
ไม่ใช่เพราะเราโง่กว่าคนอื่น
ไม่ใช่เพราะเราไม่มีความพร้อม

แต่หลาย ๆ สิ่งที่มันเป็นอยู่
มันเกิดจากการอยู่ไม่เป็นที่ไม่เป็นทาง
การใช้คนผิดประเภท
และที่สำคัญที่สุดเลย คือความไม่จริงใจ ไม่บริสุทธิ์ใจต่อสิ่งที่กระทำ

ฟังแล้วงงใช่ม่ะ ..งงก็ดีแล้ว
พี่ไม่ได้ต้องการให้ใครเข้าใจ
ที่ตัดสินใจเขียนนี้ เพื่อจะชำระจิตใจตัวเอง
เพื่อจะทำให้แวดล้อมของตัวเองดีขึ้น
ไม่ได้เกี่ยวกับใครเลย

ไม่เข้าใจก็ดีแล้ว

อย่าคิด ว่าเราจะพาดพิงใคร
เราจะพูดถึงใคร ไม่จ้ะ
หากจะมีบุคคลที่สามบ้าง ก็แค่คนที่สร้างปัญหาให้เราไม่สบายใจก็เท่านั้นแหละ

เราคิดเสมอว่า ถ้าตัวเราดีขึ้น
แวดล้อมเราดีขึ้น
เข้มแข็ง ทั้งร่างกายและจิตใจ
บ้านเราดี บริวารเราดี สังคมเล็ก ๆ ของเราเป็นปึกแผ่น
แค่นี้ ก็เท่ากับเราพึงพอใจแล้ว

และถ้ามันจะดีไปกว่านี้ 
ทุก ๆ คนที่เรารู้จัก 
ชีวิตเขาดีขึ้นเหมือน ๆ กัน
หลาย ๆ คนรวม ๆ กัน
หลาย ๆ สังคมรวม ๆ กัน
และถ้าทุกสังคมเหมือน ๆ กัน

ปัญหาความเสื่อมทรามที่เห็นกันอยู่
มันจะหมดลงได้ไม่ยาก ใช่ไหม?

อย่าเพ้อเจ้อไป 

ฉันก็แค่ฝัน 

ฉันฝันมาสองรอบแล้ว
รอบแรก ไม่สำเร็จ ถอดใจวาง
รอบนี้ ได้ถึงวันที่ ๕๔แล้ว 
สิริรวมทั้งสิ้น ๓๖๕ วัน
ฉันไม่รู้แม้กระทั่ง จะครบวันได้เมื่อไร

วันนี้ต้องก้าวข้ามตัวเองเป็นครั้งที่เท่าไร ไม่ไหวนับ
มากกว่า๕๔ ครั้งก็แล้วกัน

ฉันก็ทำได้แค่นี้แหละ ถนัดที่สุด
ทำแล้วมีความสุขที่สุด

สัญญากับตัวเองว่า 
จะเพ้อเจ้อให้น้อยที่สุด
ถึงแม้นมันจะมีเรื่องอึดอัดใจแค่ไหนก็ตาม

ฉันไม่รู้หรอกว่า ตัวเองอยากมีสิ่งใดในความฝัน
ฉันรู้แต่ว่า ทุกครั้งที่หลับตาลง
มันมักจะมีภาพหลอนที่โคตรเหมือนจริง
ทำให้เราเสียสุขภาพจิต

ฉันจึงต้องหาทางหยุดมัน
เราจะเริ่มต้นวาดฝันเมื่อยามตื่นโดยใช้จินตนาการของเราให้เกิดประโยชน์สูงที่สุด
เผื่อว่า วันหนึ่งเมื่อหลับลงโดยไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย
เราจะได้หลับอย่างมีความสุข.

#วันที่๕๔ อีกสักครั้ง ..พี่ไม่ฝันเล่น ๆ นะ พี่ฝันจริง.





Create Date : 04 พฤษภาคม 2559
Last Update : 4 พฤษภาคม 2559 2:10:39 น. 100 comments
Counter : 2060 Pageviews.

 
เริ่มต้นก็พลาดเสียแล้ว ..เป็นเช่นนี้บ่อยมากนะ
ผ่านห้าสิบมานี่กว่าจะนับได้แต่ละวัน รากเลือด

เพราะแดดมันร้อน กลางคืนไม่ได้นอน
หมกตัวอยู่แต่ในตึกที่มีไอของแอร์เย็น ๆ
วัน ๆ นี่ ก่อนห้าโมงเย็นไม่เดินออกไปไหน
พอต้องออกจากบ้านตอนกลางวัน
แทบคลั่งแสงตะวันจะแย่อยู่แล้ว
เห็นแตงโมที่จับยัดใส่ตู้เย็นแล้วมันใจเสาะ

ขอหน่อยเถอะนะ น้ำเย็นไม่มีถ่อสังขารไปซื้อน้ำแข็ง
เพื่อบำเรอความอยากของตัวเอง
แพ้ใจตัวเองมากมายอะ
กุร้อนจนจะแดดิ้นตายอยู่แล้ว
ความยับยั้งชั่งใจไม่มีเหลือ
กระแทกน้ำแข็งใสใส่ปากไม่แยแสอะไรทั้งสิ้น

คิดดูสิ พี่จะห้ามใจไม่กินวัวเตี้ยได้ไงฟร่ะ
55555555555555555555555555555

ยิ่งตอนที่ได้เห็นกับข้าวที่บ้านนะ หืมมมม
กุจะทนไม่กินข้าวบ้านไหวไหม?
ก็ในเมื่อถ่อสังขารฝ่าแดดมาถึงนี่แล้ว

แค่เริ่มต้นฝัน ก็ฝันร้าย ฝันสลายเลยเห็นไหม?
จะให้กุไปทำอาร๊ายยยยย ใจ - กาย ตัวเองยังเอาไม่อยากรอดเลย

สังขารว่าแย่แล้ว นังใจนี่แย่กว่า
โรคเอาแต่ใจตัวเองคุกคาม
โรคกลัวลำบากกำลังก่อตัว
โรคติดสบายกำลังแพร่เชื้อ

ใจแย่มากเลยนะตอนนี้ ขาดอะไรหลาย ๆ อย่าง
ความหวังไม่เหลือ
ความฝันไม่ชัดเจน กระทั่งต้องการอะไรยังบอกตัวเองไม่ได้
ความศรัทธานี่ไม่ต้องพูดถึง
หลังจากถูกทำลายซ้ำซากแทบหาทดแทนต่อไม่ได้
พอมีอยู่นะ แต่ยังไม่พอสำหรับจะทำอะไร ๆ ได้ต่อ

..........................
วันนี้พานายกลับบ้าน
หลาย ๆ คนได้เห็นความเปลี่ยนแปลง
ล้วนพูดเหมือนกันคือ นายโตขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
นายช่วยเหลือตัวเองได้หมดทุกอย่างแล้วจริง ๆ
พี่ไม่ได้มโนหรือเข้าข้างตัวเอง
ตอนนี้ก็เหลือนายคนเล็กที่ต้องเอามาดัดนิสัยอย่างแรง
และเป็นงานยาก เพราะว่าก็ไม่ได้ ตีก็ไม่ได้
จะให้กุทำยังไงกับมันฟร่ะ??

จะมาอยู่ด้วยกันก็ไม่ได้อีก ฝากไว้ก่อน
ตอนนี้ยังคิดไม่ออก
มีสิ่งหนึ่งที่นายคนเล็กยอมถวายชีพคือ
การแลกกับเพลงอยู่อย่างจงรักฯ
แผลนายหายดีเมื่อไร
จะเริ่มต้นจัดการกับเด็กหัดเอาแต่ใจตัวเอง

สองสามวันนี้ ทำอะไรยังไม่สะดวกหรอก
เวลามันรวนอยู่
เอาตัว เอาใจตัวเองให้รอดก่อน
นายเตือนป้า ลืมทำโยคะหรือเปล่า
นายพี่เก่งขึ้นทุกที
นอกจากจะดูแลตัวเองได้แล้ว
ยังคอยเตือนเรื่องที่ป้ามักจะลืมด้วย
เตือนไม่พอ แถมหลอกด่าป้าอีก

ป้าอะ ลืมทุกที ลืมทุกเรื่องที่เคยบอกมิน
5555555555555555555555555

ยามที่เขาทำอะไรผิด แบบเดี๋ยวนี้เขารับรู้ผิดชอบชั่วดีบ้างแล้ว
เขาจะถามว่า "ป้าจะว่าอะไรไหม? ถ้า..."

วันนี้ พี่ให้นายกินข้าว และพี่ก็กินด้วยแต่มันกินไม่ลง ฝืนอยู่นานจนเขากินหมด พี่เช็คบิลแล้วจะกลับ ข้าวตัวเองยังไม่หมดจาน
"มินจะว่าอะไรป้าไหม? ถ้าป้ากินข้าวไม่หมด"
"ว่า ต้องว่าแน่ ๆ ป้าทำตัวเป็นเด็กน้อย กินข้าวไม่หมดจาน"

เวลาเขาไม่พอใ่จที่แย่งใช้คอมพ์ตอนเขาจะดูการ์ตูน
"ป้านี่ ไม่ค่อยดีเลยนะ แต่ก็อดทนไว้ก่อน" บ่นพึมพำคนเดียว

ดูภายนอกว่าเขาโต
แต่ในใจเขาโตกว่าอีกอะ

ตอนนี้นะ มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เริ่มมีกำลังใจที่จะพยายามทำอะไรต่อ ถึงจะใช้เวลาปลูกฝังมาหลายปี
แต่ตอนนี้มันก็เริ่มเห็นผลบ้างแล้ว

นายโตขึ้นและโตมากด้วย ยิ่งหลังจากกลับจากภูกระดึง
ยิ่งโตแบบก้าวกระโดดทีเดียว
พรุ่งนี้ จะไปหาผ้าเพื่อทำถุงอนามัยให้นาย
ในถุงจะประกอบไปด้วย แปรงสีฟัน ยาสีฟัน แก้วน้ำสำหรับดื่มน้ำ
แปรงฟัน ช้อนสำหรับกินข้าว

อายุเท่านี้ เอาแค่นี้ไปก่อน
เดินทางเองได้เมื่อไร ค่อยขยับไปเป็นถุงยังชีพ

ไม่เฉพาะเด็ก แต่ทุกคนควรมีนะ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 5 พฤษภาคม 2559 เวลา:4:46:59 น.  

 
#วันที่๕๔ ผ่านไปอย่างโคตรเหนื่อย
วันนี้ทั้งวัน ชีวิตจ่อมจมอยู่กับไอ้โรคจิต
ฟังเรื่องของมัน ขุดคุ้ยเรื่องของมัน
จนกุจะกลายเป็นติ่งมันเป็นแระ

ถอนหายใจหนัก ๆ ยาว ๆ
รู้สึกขอบคุณอย่างแรง ในความหยิ่งยโสและโอหังของตัวเอง
ถ้ากุเป็นคนอัธยาศัยดี มองโลกดี กุคงเอาตัวไม่รอดนะ

พรุ่งนี้ก็คงจะเป็นวันที่แพ้ตัวเองอีกเช่นเคย
สภาวะจิตใจเป็นแบบนี้ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย
รู้นะ ว่าต้องทำยังไงกับมัน
แต่พอมันอดนอนติดต่อกัน ทุกอย่างมันก็รวนไปหมด
ตอนกลางคืนไม่ได้นอน แทนที่กลางวันจะได้หลับพักผ่อน
ต้องมานั่งปรับทุกข์กับเรื่องชาวบ้าน ที่ไม่ได้สนุกเลย
วันนี้กุยอมแพ้
เรื่องของเมิงมันทำให้จินตนาการกุเป็นหมันซ้ำซาก
กุฝันอะไรต่อไม่ได้
คนเฮียไร เลวเกินจะบรรยาย
พี่บอกกับเธอไปว่า ตลกดีเนอะ
คนเลวตัวเป็น ๆ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น

กุคงไม่กล้าฝันว่า จะทำให้ทุกคนเป็นคนดีได้ทั้งหมดหรอกนะ
วันนี้ แค่คนดีดี ไม่ถูกคนเลว ๆ เอารัดเอาเปรียบ ข่มขู่ รีดไถ
ก็พอแล้ว
ก็แอบคิดเล็ก ๆ ว่าเธอจะตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว
ความเลวระยำที่มันทำมาทั้งหมด
ที่ปรากฎออกมาเป็นนความจริงแล้ว คงทำให้เธอสะดุ้งได้บ้าง
คนอะไรโง่ได้ขนาดนั้น

รีบ ๆ กลับมาเถอะ

พี่จะพอแล้ว ..สำหรับเรื่องเลว ๆ นี่
เคยเห็นแต่คนสร้างโปรไฟล์ในโลกโซเชียลเพื่อตบตาหลอกคน
อิเฮียนี่ สร้างโปรไฟล์ในชีวิตจริงเลย หลอกคนไปทั่ว
อยากเล่น อยากมีตัวตนในโซเชียลบ้าง
แต่เสือกโง่กับมัน ทำไม่เป็น ตบตาไม่เนียน ลบไม่ได้
เดชะบุญของสังคม ที่ยังคงเหลือร่องรอยไว้ให้ได้แกะ

นี่กุจะต้องมาเจอกับคนบ้าอีกสักกี่คนวะเนี่ย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 พฤษภาคม 2559 เวลา:8:33:50 น.  

 
กลัวกุจะมีความสุขมากเกินไปงั้นสิ
จัดกุซะ ..ทั้งรวนทั้งงง
ขอบใจ แต่ทีหลังไม่ต้อง

เมิงมันนอกจากจะจัน(ญ)ไรแล้ว ยังสันดานเฮียอีกนะ
เด็กตัวเล็ก ๆ อะ เมิงก็ยังทำได้

ลูกเมิงก็มี หัวอกคนเป็นแม่ เมิงเคยมีรึเปล่า
กุไม่คิดหรอก ว่าจะเป็นคนอื่นไปได้
เพราะกุไม่เคยมีปัญหากับใคร

หรือจะมีคนอื่นมากอีก
ไม่รู้แหละ ไม่ว่าใครก็ตาม ทำหลานกุ
กุบอกเลย รอบนี้กุไม่ปล่อย
หมดเมตตาแล้ว ให้โอกาสเมิงออกไปจากชีวิตกุนานแล้ว
หลายครั้งมาก ไม่ไปก็เรื่องของเมิง

ให้ไปอย่างเป็น ๆ ดี ๆ ไม่ชอบ
ก็ไป ตาย ซะ อย่าอยู่เป็นภาระสังคมเลย

คนอย่างเมิงมันไม่สมควรมีชีวิตอยู่
อยู่ไปก็มีแต่สร้างเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจให้คนอื่น

อะไรที่มันอยู่วน ๆ เวียน ๆ
เมิงรีบไปให้พ้น ๆ ที่ของกุ
กลับไปหาแม่เมิง
คนไม่เกี่ยวก็อย่าไปยุ่งกับเขา
ใครส่งเมิงมา เมิงกลับไปหาคนนั้น
ไม่ต้องมายุ่งกับกุ
ของกุมีเยอะแล้ว
หัดเข้าใจอะไรง่าย ๆ ซะบ้าง

เมิงทำกุตกอยู่ในภวังค์ของฝันร้ายนานเกินไปแล้ว

อยากให้กุจ่อมจมอยู่กับฝันร้ายใช่ไหม?
ต่อไปนี้กุจะทำให้เมิงแดดิ้นตายกับชีวิตที่โคตรจะมีความสุข
และความเป็นคนแสนดีของกุ ถ้าทนเห็นกุมีความสุขไม่ได้
ก็รีบ ๆ ตายห่านไปเลย อิบร้าส์

กุบอกเมิงไม่รู้กี่รอบแล้ว อยากให้กุเสียคน
อย่าทำให้กุไม่สบายใจ
เมื่อไรที่กุไม่สบายใจ กุจะเป็นคนดีที่สุดอย่างไม่มีที่ติ
เมิงต้องประเคนความสบายใจให้กุเซ่
กุถึงจะเสียคน อิโง่!!!!!

กุบอกเมิงไม่รู้กี่รอบแล้ว
ไม่รู้จักสำเหนียก

หมดเวลาของเมิงแล้ว สมน้ำหน้า
ต่อไปนี้กุตื่นแล้ว
ต่อให้เมิงมาในฝันด้วย
กุเจอเมิงที่ไหน กุจะกระทืบหน้าเมิงที่นั่น
ผีห่านซาตานทุกตัว
ดูหน้ากุซะก่อน กุนี่ น่ากลัวที่สุดแล้ว
นายกุบอก ไม่มีใครเลวและร้ายได้เท่ากุแล้ว

น้ำล้างตรีนมันวิเศษเว้ยยย
เหนื่อยนักใช่ไหม? ตายไปเลยเมิง
โทษฐานที่ทำให้กุเหนื่อยหลายครั้ง
รสชาติมันยังติดปาก ติดลิ้นกุอยู่เลย

คนอื่นอาจจะเคยแค่อาบ แต่กุนี่แดรก
แดรกน้ำล้างสร้นตรีนแม่

...................................

เมื่อก่อนไม่เคยเชื่ออะไรพวกนี้
จนเจอกับตัว ถึงได้รู้ว่า
คนสมัยนี้มันจังไรมาก ๆ
โอกาสที่จะเกิดขึ้นได้กับทุกคนมีมากพอ ๆ กับ
โอกาสของการติดเอดส์ ประมาทเมื่อไร ซวยเมื่อไร
ดวงตกเมื่อไร ก็เจอได้เมื่อนั้น
ยิ่งกับคนที่มีอำนาจ มีหน้าที่ มีผลประโยชน์
ยิ่งจะมีโอกาสซวยได้เท่านั้น
คนสมัยนี้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ มันก็เอาด้วยกล
ตัวใครตัวมันนะ
ฉันก็ทำได้แค่ เอาตัวเองให้รอด
รักษาศีลตัวเองให้บริสุทธิ์

เมิงอยากให้กุตาย กุก็จะหายใจเข้าลึกหายใจออกยาว
เมิงอยากให้กุทุกข์ กุก็จะอยู่อย่างมีความสุข
ชีวิตนี้เป็นของกุ ของกุคนเดียวที่จะมีอำนาจตัดสินใจ
จะทำอะไร หรือไม่ทำอะไร

พวกที่แม้แต่จะช่วยตัวเองยังทำไม่ได้
ไม่มีสิทธิ์จะควบคุมชีวิตการตัดสินใจของกุ

จบนะ.

คงมีสักวัน ฟ้าคงกระจ่าง
ของพวกนี้จะต้องถูกทำลายให้สิ้นไป
ศีลธรรมจะต้องกลับมา
โลกาจะไม่วินาศ...ในยุคที่เรายังมีชีวิตอยู่

ก็แค่ฝันไป.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 8 พฤษภาคม 2559 เวลา:0:21:31 น.  

 
วันนี้ร่างกายอ่อนแอที่สุดในรอบเดือน

แพ้อะไร ๆ หลายอย่าง
ปวดหลัง ปวดท้อง

ภาระงานของสัปดาห์หน้าคืองานกองโต
ต้องปิดงานก่อนวันศุกร์
พร้อมทั้งหาซื้อข้าวของที่ต้องใช้ในคืนวันเสาร์
แถมยังต้องถ่ายตลาดในคืนวันเสาร์อีกหลายรายการ
แบกน้ำหนักไม่อยากคิดว่ากี่กิโล
จะเท่าไรก็ต้องเอาไปให้หมด
พี่งานเลี้ยงอาหารจริง ๆ แล้วทำล่าช้ามาปีหนึ่ง
อยากให้มันผ่านไปด้วยดี

จะว่าไป ร่างกายชิงอ่อนแอตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน
ถึงวันที่ต้องใช้แรงงานอย่างหนักจะได้ไม่เป็นอะไร
ถึก ๆ ทน ๆ ได้หลาย ๆ ชั่วโมง

ที่จริงฝันไว้เยอะทีเดียว เกี่ยวกับงานที่กำลังจะทำ
พี่อยากให้มีการละเล่น อยากให้สามน้ามาร้องเพลงฉ่อยให้แขกฟังด้วย แต่คงทำให้เป็นจริงไม่ได้อ่ะ
น่าเสียดายนะ ตอนพี่เด็ก ๆ งานแบบนี้จะสนุกมาก
เดี๋ยวนี้ คนที่ทำแบบนั้นคงโตกันหมด รุ่นครูก็อาจจะตายกันไปแล้วก็ได้ วันนี้ใจไม่ค่อยดีเท่าไร
แต่ก็พอผ่านได้ ความรู้สึกที่มันคิดถึงนายมีมาก

เมื่อก่อนเป็นห่วง ว่าจะดูแลตัวเองไม่ได้
ตอนนี้คิดถึงมากกว่าจะเป็นห่วง

คืนนี้จะตั้งใจเขียนบันทึกเรื่องของนายไปภูกระดึงให้จบ
ถึงตอนที่เราตื่นไปดูตะวัน แล้วก็เดินเล่นไปตามป่าสนเขา
นั่งรถวิบากของเจ้าหน้าที่ซ้อนสี่ไปผาหล่มสัก
นิทายกระต่ายกับเต่า โดราเอม่อนตัวป้า โนบิตะตัวหลาน
และท่านนายอำเภอแพททีเซีย
บางทีเขาก็เป็นพลทหารยามิน แล้วก็มีเป็นลูกผู้ชายพันธุ์ดี
แถมด้วยการเป็นหนูน้อยหมวกแดงเดินไปบ้านคุณยาย
กว่าจะถึงที่หมายเล่นหลายบทบาท

มันเป็นเรื่องจริงที่ไม่เคยคิดฝันว่าจะทำได้เลยนะ
นับตั้งแต่วินาทีแรกที่นายออดอ้อนขอไปด้วย
พี่ไม่เคยมั่นใจกับการตัดสินใจของตัวเองเลยว่าเราจะรอดผ่านกันมาได้ยังไง ตลอดระยะทางที่มันไกลแสนไกล
แต่เราก็ยังคงย่างก้าวกันต่อไป
จนก่อนจะกลับบ้านวันนั้น
เราไปแบงค์กัน
พี่ถามนายว่า "เดินไปไหม? ไม่ไกลเลย ใกล้นิดเดียว"
นายไม่อยากเดินเพราะเหนื่อยกับแดดทีร้อนมาก
"ไม่ไปขึ้นรถดีกว่า ถ้ามอร์ไซด์ไม่มาก็ไปแท็กซี่"
คือแค่ไม่กี่ร้อยเมตร เมิงให้โบกแท็กซี่
สงสัยแผนการที่จะพามันไปลำบากคงไม่สำเร็จง่าย ๆ
เรื่องจะพาไปกินข้าวแกงร้านที่ไม่อร่อยนี่เลิกคิดไปได้เลย

"มันไม่มาง่าย ๆ หรอก นานกว่าจะมา"
พูดไม่ทันจบ ก็มีมอร์ไซด์ผ่านมา นายก็กวักมือเรียก
นี่ไงป้า ป้าบอกว่านาน มินบอกแล้ว ว่าไม่นาน
พอมั่นใจตัวเองว่า มันคิดถูกทีนี้มันขึ้นธรรมมาสน์ทันที
"ป้ามินบอกแล้ว ถ้าป้าคิดว่ามันนาน มันก็จะมานาน
แต่ถ้าป้าคิดว่ามันไม่นาน มันก็ไม่นานเดี๋ยวก็มา
ป้าอย่าคิดว่ามันจะมาอีกนานสิ ต้องคิดว่าแป๊บเดียวเดี๋ยวก็มา
เห็นไหม? มินบอกแล้ว ไม่นานหรอกเดี๋ยวก็มา"

คือ คือ คือ กุคุ้น ๆ ว่าอินี่ตรรกะนี้มันคุ้น ๆ ป่ะวะ

ตำราที่เคยรู้มาว่า เด็กสี่ห้าขวบทำอะไรได้บ้าง
พี่คงต้องไปฉีกทิ้งแล้วหาตำราเล่มใหม่
นายโตเกินไปนะ บางทีก็แอบรู้สึกอย่างนั้น
ผิดที่เราหรือเปล่าฟร่ะ แต่มันก็ควรจะต้องทำได้
กับสภาวะที่โลกปัจจุบันมันเป็นแบบนี้

เรื่องไม่ดีเขาก็มี เขาเริ่มรู้แล้วว่า สัจจะการรักษาคำพูดคืออะไร
บางที พี่ไม่ได้พูด แต่มันรู้ไง ว่าถ้าเราได้พูด ต้องทำ
มันก็แอบยัดเยียดคำที่เราไม่ได้พูดแล้วเอามาบอกว่า ลืมไปแล้วเหรอ?
กุขี้ลืมอะใช่ แต่เรื่องบางเรื่องเราก็ไม่เคยคิดจะพูดเลยปะวะ

ปากร้ายนี่คงแก้กันไม่หาย มันสืบทอดทางพันธุกรรม
นายมักจะคอมเพลนป้าเสมอ ๆ คอมเพลนด้วยคำที่รุนแรง
มันเป็นกระจกสะท้อนทุกคำพูด ทุกการกระทำทีเราเองนั่นแหละ
ไปกระทำใส่เขา

พี่มักจะพูดกับเขาเสมอ ๆ ว่า ป้าไม่ได้รักหนูตลอดเวลานะ
อย่ามโน คนเราจะรักกันต้องพยายามทำตัวให้น่ารักก่อน
คนอื่่นถึงจะรักเรา เข้าใจไหม?

ก็นั่นแหละ ยามใดที่ไม่เอาใจใส่มันด่าเลย เป็นป้าที่ห่วยแตกมาก
ทำอาหารก็ไม่อร่อย มันจี๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ
คืออยากตบเด็กน่ะ

เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เขาขวบครึ่ง
ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา
ไป ๆ มา ๆ แต่ก็เดินทางด้วยกันบ่อยมาก
ถ้าเทียบกับมาตราฐานเด็กทั่วไป

ตอนนี้เขามีความฝัน
พี่สั่งให้เขาไปตั้งใจเรียนหนังสือ
ถ้าได้ทำบัตรประจำตัวเด็ก จะพาไปทำพาสปอร์ตด้วย
พี่สั่งเขาว่าหนังสือที่โรงเรียนมีกี่เล่มอ่านให้หมดทุกเล่มเลยนะ
อ่านป้ายทุกป้ายให้ออก
ฟังพูดอ่าน ภาษาอังกฤษให้เข้าใจ เราจะได้ไปทุกทีไม่หลงทาง
เขามีเป้าหมายแล้ว ว่าจะต้องไปโรงเรียนเพื่ออะไร
และถ้าปิดเทอมเมือไร ป้าจะไปรับแล้วไปเที่ยวกัน
เดี๋ยวนี้เริ่มขอเล่นกล้องถ่ายรูปเล็ก ๆ ไม่
ขอเล่นตัวใหญ่
ภาพที่ออกมา ใช้ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง เบลอบ้าง ชัดบ้าง
แบบเห็นแล้วรู้น่ะ ว่าใครกดชัตเตอร์

นายเป็นกำลังใจที่มีตัวตน
การทำให้เขาเป็นคนที่พึ่งพาตัวเองได้
แต่จะยังทำมาหากินเองไม่เป็น
มันทำให้ใจชื้นขึ้นมา วันที่ไม่เหลืออะไรให้คิดถึง

และเมื่อนายพึ่งพาตัวเองได้
เราจะได้นายคนเล็กเป็นตัวแถมอีกคน
นายคนเล็กพร้อมเสมอที่จะล้อเลียนทุกพฤติกรรมที่พี่ชายทำ
งานนี้ฝึกเด็กคนเดียวเหมือนได้เด็กที่เอางานถึงสองคน

รู้สึกดีเยี่ยมและวิเศษที่สุดเลย.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 8 พฤษภาคม 2559 เวลา:20:04:13 น.  

 
ก่อนจะไปนอนวันนี้..ขอฝันเผื่อพรุ่งนี้สักหน่อยก่อนนะ

ช่วงสาย เห็นเพื่อนในลิสต์คนหนึ่ง
แชร์บทความแล้วคอมเม้นท์ประมาณว่า
บ้านเรานั้นไม่น่าอยู่ ถ้าเป็นไปได้อยากหนีไปอยู่ให้ไกลที่สุด

แล้วก็จะมีพวกที่ตัดพ้อประมาณว่า
เป็นคนดีแล้วถูกไล่ให้ไปอยู่ที่อื่น
เขาก็เป็นคนดีคนหนึงทีรักบ้านไม่ต่างอะไรกับคนที่ไล่เขาไป

อ่านแล้วรู้สึกอย่างไรเหรอ?
"อยากลบเพื่อนไปเลยบอกตรง ๆ "
รู้สึกนานแล้ว ว่าจริตไม่ค่อยเข้ากัน เคมีแตกต่างขัดแย้ง
แต่ก็สัมผัสได้ถึงเจตนาบริสุทธิ์
ยังพอมีอะไรบางอย่างที่น่าจะเดินไปบนเส้นทางเดียวกันได้
อย่างน้อยเราก็รักบ้านหลังเดียวกัน
เพียงประสบการณ์ที่เจออาจจะแตกต่างกันบ้าง

หายใจเข้าลึก หายใจออกยาว
ต่อให้บ้านหลังนี้มันจะเน่า มันจะเฟะ
มันจะเป็นอย่างไรก็ช่างมันเถอะ
มันคือบ้าน ถึงมันจะดูเหมือนสลัม เป็นกองขยะ
เป็นอะไรก็แล้วแต่ที่เห็นแล้วน่าเวทนา
แต่เราก็เกิดและเติบโตขึ้นมาจากตรงนั้นใช่ไหมวะ?!

หรือไม่ใช่!!
ที่มีชีวิตอยู่รอดมาได้ทุกวันนี้
ที่มีที่ปักหลักทำมาหากิน
ที่ทำให้ตัวเองมีรายได้
ไม่ใช่ที่ ๆ ฟูมฟักเราขึ้นมา
ไม่ใช่ที่ที่มันเรียกว่าบ้านหรอกเหรอ?

ไม่อยากอยู่บ้าน เพราะคนในบ้านไร้วินัย
จ้องแต่จะเอาเปรียบ ลืมอะไรไปหรือเปล่าว่า
ตัวเองก็เป็นคนหนึ่งในบ้าน
ตัวเองก็สมควรที่จะมีหน้าที่สร้างวินัย
ทั้งของตนเองและของผู้อื่น
ถ้าคนทุกคนในบ้าน ตั้งหน้าตั้งตา
ที่จะฝึกตนหมั่นเอาใจใส่รอบข้าง
พยายามที่จะไม่เอาเปรียบใคร
ในทุก ๆ เรื่อง เจอใครที่คิดเอาเปรียบคนอื่น
ถึงแม้ว่า ผู้ที่ถูกเอาเปรียบเขาไม่รู้ตัว
แต่เราเห็นนี่
ช่วยเลิกนิ่งดูดายกับสิ่งที่มันไม่ถูกไม่ควร

เลิกคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องของตัวเอง
คนเรา เวลามันผิด มันมีความผิดอยู่สองประเภทเว้ยยย
ประเภทแรกคือ ผิดเพราะเป็นคนทำผิดเสียเอง
กับ ประเภทที่ สอง คือ รู้ว่าสิ่งใดทำแล้วดีกว่า ดีขึ้น
แต่ไม่คิดจะทำแล้วปล่อยให้เรื่องตรงหน้าพ้น ๆ ตัวเองไป
ทั้ง ๆ ที่เหตุการณ์นั้นมันยังไม่ได้รับการแก้ไข

คนสองประเภทนี้ มันก็ผิดพอ ๆ กัน

วันนี้ยังไม่อยากฝัน ยังไม่อยากนึกคิดอะไร

เหนื่อยเกินจะใช้ความคิด ขออยู่นิ่ง ๆ
แอบดูอยู่ห่าง ๆ ตอนเช้าได้เห็นว่า
มีคน ๆ หนึ่งเขาพยายามผลักดันแก้ไขให้บ้านเราน่าอยู่
และปลอดภัยมากขึ้น
ได้แต่หวังกับฝันลม ๆ แล้ง ๆ ว่า
คงมีใครบ้างสักคน ที่จะไม่นิ่งดูดาย
คนที่ไม่คิดว่า ไม่ใช่เรื่องของกุ ช่างมันเถอะ

ใครจะไม่รัก ไม่อยากอยู่ก็ช่างใคร
ใครอยากจะไปไหน ก็ไปเถอะ
คนนอกบ้านเขาย้ายเข้ามาเยอะแยะ
มันรกบ้านไปหมดแล้ว
คนในออก ๆ ไปบ้างก็ดี จะได้สมดุลกัน

บ้านเรานะ มหัศจรรย์จะตายไป
ทะเลาะกัน นินทากัน
หลอกด่ากัน จิกกันกัน
โอ้อวดกัน ข่มขู่กัน
ทำร้ายกันสารพัด
แต่สุดท้ายยังมีหน้ามาฉีกยิ้มให้กัน
หวังในใจว่า เรื่องร้าย ๆ ที่ทำใส่กัน
จะไม่เก็บมาเป็นอารมณ์

เพราะพวกเราเป็นแบบนี้ไง
ที่ทำให้บ้านเราน่าอยู่

น่าอยู่ฉิกไหเลยนะ จะบอกให้
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หั่นแน่ กุรู้นะ เมิงไม่ชอบขี้หน้ากุ

.................................
มันหมดเวลาสำหรับจะทดลองใช้ทฤษฏีอะไรแล้ว
เลิกอวดฉลาดกับความรู้ที่รู้มากันเถอะ
แล้วช่วยมาเริ่มต้นลงมาทำในสิ่งที่ตนเองรู้และถนัดทำแล้วมีความสุข

เมื่อคุณมีความสุข คุณแบ่งปัน ดุณดูแลเอาใจใส่
ทุกคนทำพร้อมกัน มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย
ก็ให้มันรู้ไปสิ.

ก็แค่ฝันไป ..ฝากไว้ก่อน
พรุ่งนี้น่าจะแข็งแรงกว่านี้.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 8 พฤษภาคม 2559 เวลา:22:03:12 น.  

 
เขาบอกให้ เรานิ่ง นิ่ง นิ่ง
กุจะนิ่งได้ยังไงฟร่ะ
แค่นี้ก็จะอกแตกตายทุกวันอยู่แระ

เห็นทีต้องจัดเวลาให้ตัวเองได้ไปพบจิตแพทย์สักวัน
กุต้องไปอ่ะ มิงั้นก็คงยังวิตกจริตอยู่แบบนี้แหละ
มันอะไรกันนักหนา กับคนพวกนั้น
มันไม่มีคนดีดี ปกติ ๆ เข้ามาให้รู้จักบ้างเลยรึไง
อยากเจอคนปกติเยอะ ๆ
ไม่ใช่เจอแต่อะไรก็ไม่รู้
ไทใหญ่มีเชื้อสายปอบ
นักร้องขายบริการพ่วง
ภารโรงแอบอ้างเป็นครู

ส่วนคนดีๆ ทยอยกันหนีหน้าหายไป
ปวดหัว มิไหวจะระวังตัว
รู้ไว้ก็ดี ว่ากุไม่ชอบขี้หน้า
ถ้าออกไปได้ ก็ออกไปซะ
อย่ามาลองของของกุ
ทำกุไม่ได้ ทำกุไม่ตาย
กุบอกเลย กุไม่เก็บเมิงไว้แน่ ๆ
ชะหนอยแน่

เขาบอกให้กุทำนิ่ง แล้วทำเป็นไม่รู้เรื่อง
กุนิ แทบอยากจะกระโดดถรีบหน้ามันทุกๆ วัน
เมื่อไร พี่จะหลุดพ้นเรื่องพวกนี้ หลุดพ้นจากคนพวกนี้
อิพวกนี้แม่งทำให้อยากหนีเข้าป่าวันละร้อยรอบ

พี่ต้องทำครัวใหม่
กินอะไรร่วมกันที่นี่ไม่ได้แล้ว
ไม่ใช่แค่ไม่กินข้าวหม้อเดียวกัน
จาน ถ้วย ช้อน แก้วน้ำก็ใช้รวมกันไม่ได้
ต้องพกของส่วนตัวเลยหราเนี่ย
กุไปซื้อถาดหลุมไว้กินข้าวเลยดีไหม?
สัส ชีวิต!!!!
ใช้ยากขึ้นไปทุกที ๆ
แต่เพื่อทำให้ปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็น กุยอม

คงถึงเวลาแล้วมั้ง ที่พี่ต้องเอาชีวิตตัวเองใส่ลงกรอบ
ทางรอดเดียวที่เหลืออยู่
ที่จะบอกทุก ๆ คนว่า ทำไมต้องทำตัวแปลกแตกแยก
ขนาดนี้

ปวดหัว ..วันนี้ก็ยังไม่โอเค
ไปนอนเถอะยาย
ฝากไว้ก่อน

พรุ่งนี้ ค่อยมาฟาดฟันกันใหม่
ต้องกลับไปเตรียมลิสต์รายการที่ต้องซื้อซึ่งมีอีกเยอะมาก

ใจกุเนี่ย มันใช่เวลาเขวไหม?
อิเฮีย มันเป็นเวลาต้องนิ่ง
ก็หัดนิ่ง ๆ ซะบ้าง
กุยังไม่พร้อมจะลังเลสงสัย
เมิงหยุด สงสัย หยุดลังเล

ตอนนี้กุไม่มีทางเลือก
บอกให้ทำก็ทำไป
อย่ามาเอาอะไรให้กุเลือก
กุบอกแล้ว กุเลือกตั้งแต่จะมาเกิดแล้ว

ไปนอน ไปนอน
หลับให้ได้ด้วยนะ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 พฤษภาคม 2559 เวลา:23:34:43 น.  

 
วันนี้เป็นวันที่เหมือนจะแทบสิ้นลมปราณนะ
แต่เปล่าเล้ยยย พละกำลังมันมาจากไหนไม่รู้ มากมายได้อีก

มีแต่ข่าวดี๊ดีใหญ่ ๆ บึ้ม ๆ
ถ้ากราบขอบพระคุณได้ จะขอบพระคุณงาม ๆ
พี่รู้ว่าพี่ทำไม่ได้
ถ้างั้นเดี๋ยวเลี้ยงขนมสามทองก็แล้วกัน เอิ๊กส์ๆๆๆ
น่านะ ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง จากร้านป้านงค์เชียวน้าาาา
จะหามาทันรึเปล่าก็ไม่รู้

งานทุกอย่างน่าจะจัดสรรคนทำได้ลงตัวแล้วนะ
พี่จัดให้นางกระต่ายน้อยมาดูแลเรื่องขนมที่หล่อนถนัดที่สุด
เคยทำเองนะ อย่างน้อย ๆ ก็ห้าอย่าง เจ็ดอย่าง สามอย่างก็ว่ากันไป ไม่ได้ทำง่าย ๆ ด้วยนะ ลูกชุบอย่างนั้น ตะโก้แบบเย็บกระทงงิ เม็ดขนุนลูกจิ๋วหลิ๋ว ถั่วแปลบอันจ้อย คือทำเองใช้เวลาเกือบสองวันอะ ซึ่งมันนานมาก กว่าจะแพ็คกว่าอะไรอีก
อย่ากินกันเล้ยยย ของยาก ๆ ให้ทั่นรับประทานลำพังก็พอแล้ว
จะไม่ทำเลย มันเหมือนขาดอะไรไป
เดี๋ยวจะมาทวงทีหลัง เฮ้ยยย เมิงเคยเลี้ยงได้ดีกว่านี้
5555555555555555555 กุจะซวยอีก

ทำให้ขนาดนี้ ..ช่วยสำนึก ช่วยกันทำงานเคลียร์พื้นที่ให้หน่อยนะ
เดือนหน้าพี่จะกลับไปนอนบ้านทุกวัน
อะไรที่ไม่อยากเห็น เอามันออกไป
กุจะอยู่ อะไรที่กุไม่ชอบ มันต้องออกไป
เข้าใจ๋ .. อย่าให้กุเห็นนะ
ของกุขึ้นเมื่อไร กุจุดไฟเผาทิ้งทั้งคอกอะ
จะลองดูก็ได้ ผีกับกุ ใครน่ากลัวกว่ากัน

............................
เคลียร์เรื่องเมื่อวานเหมือนจะจบ
เหมือนจะรู้สึกดี
วันนี้โดนเอาขี้มาปาใส่หน้า ให้กุเอาหน้ารับเต็ม ๆ
เฮ้ยยย อยากจิถอนหายใจเท่าเขาพระสุเมรุ
อยากไปทำหน้าที่เกาหลี จะได้ดูเป็นคนใส ๆ
ใจดี อ่อนแอ น่าสงสาร
ไม่ใช่นังยักษ์ ตาแข็ง หน้าดุ ใจดำ หน้าเค็ม
อิแข็งกระด้าง อิหน่วยกล้าตาย อิไม่น่าสงสาร

เห็นกุเป็นอะไร กุก็แค่นังชะนีตัวเล็ก ๆ
กุแค่ดูน่ากลัวกว่าผีหน่อยเดียวเอ๊งงงง
กุเครียด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กุรู้แล้วยาย ..เมิงมีปัญหาเฉพาะหน้าที่ต้องแก้ไขอย่างเร่งด่วน
วาระแห่งชาติเลย
เมิงต้องไปนอน กุแอบเห็นร่องลึกต้องปีกจมูงเมิง
ใต้ตาด้วย ปัญหาเฉพาะหน้าที่ใหญ่มาก

ใครทำให้เมิงนอนไม่หลับ แดรกกบาลมันเลย
เรื่องพวกนั้นจิ๊บจ๊อย ห่างหนังหน้ากุเย๊อะ

ด่ากุมาก กุก็แค่หนีเข้าป่า ไม่เห็นจะยากเลย
ฮ่า ฮ่า ฮ่า


เอาสิ ปากตลาด กับ ปากกุเนี่ย
กุุก็อยากรู้เหมือนกัน
ปากใครจะมีสกิลเหนือชั้นกว่ากัน

ไปนอนไป๊ เดี๋ยวได้เวลาไปกัดกันแล้วหน้ากุไม่สด
คือจะมีคนมารุมดูกุไง
เพราะฉะนั้นกุต้องเฟิร์ม และสด
เข้าใจป่ะ
55555555555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555555555



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 พฤษภาคม 2559 เวลา:2:52:41 น.  

 
วันนี้ไม่มีจิตใจจะทำงานเลย
ใจมันล่วงหน้าไปบ่ายวันเสาร์ที่นัดเขาเข้ามาเคลียร์
คือถ้ามา ก็โดนด่า ถ้าไม่มาวันจันทร์ก็ทำงานหนัก
หายใจหายคอไม่ค่อยสะดวก
เล่าให้ใครฟัง เขาก็ขำกับเรื่องตลกร้าย ๆ

มีใครคนหนึ่งเขาบอกไว้ในที่ที่หนึ่ง
เป็นคำกล่าวเดียวทีปลอบประโลมใจได้ในวันนี้
เขาบอกว่า "ความกลัว และ ความกังวล ไม่มีค่ามากพอให้คุณใช้เวลาด้วย" เออนั่นสิ

กุไม่คิดถึงมันทำไม
มันยังไม่เกิดขึ้นซะหน่อย
มันเป็นขี้ที่คนอื่นยื่นมาให้
กุจะรับไว้ทำไมฟร่ะ

ไม่ต้องไปรับ
ไม่ต้องไปคิด
ไม่ต้องเก็บไว้
ได้เวลาโดนด่า ก็ฟังไป ก็แค่นั้น เหรอ???

วันนี้ต้องแยกโสตประสาทตัวเองออกดีดีเลย
ทั้งเรื่องส่วนตัว เรื่องงาน เรื่องบ้าน
ความสัมพันธ์ ลูกน้อง การเดินทาง
สารพัดเรื่องที่เข้ามาพร้อมกัน

นี่เป็นแค่เริ่มต้น จะมีเรื่องให้เหนื่อยอีกเยอะ

ฝันต่อไปนี้ คือ หยิบกระดาษ พู่กัน ตวัดสีละเลงลงไป
สุดสัปดาห์หน้าโน้นนน จะไปนั่งมองตะวัน
มีแววได้ไปคนเดียวแหง ๆ เลย

ไปคนเดียว เปรี้ยวไปไหม ก็ลองดู๊
เผื่อจะผุดไอเดียดีดีออกมาระหว่างทางที่ปิดปากเงียบสนิท
ไม่ได้คุยกับใคร

เราควรจะให้ความสำคัญกับสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข
มากกว่า จะไปใส่ใจแต่เรื่องที่ต้องแก้ไข ไม่มีวันสิ้นสุด
ยิ่งแก้ยิ่งเหน็ดเหนื่อย จะไปสนใจกับมันทำไม

แตกต่างกันสิ้นเชิงกับสิ่งที่เราทำแล้วมีความสุข
ต่อให้ยิ่งเจออุปสรรคมากเท่าไร เราก็จะยิ่งรู้สึกเหมือนมีพละกำลัง
มหาศาล แตกต่างจริง ๆ

มัวแต่ทำอะไรอยู่ เคยทำได้นี่
ก็ต้องกลับมาทำได้สิ
วันนี้เริ่มต้นก่อน
จบงานแล้ว จะเขียนจม.ประจำปีขึ้นหนึ่งฉบับ
เป็นฉบับแรกของปีนี้ทีเดียว

มองดูรูปเก่า ๆ แล้วเศร้าใจเล็ก ๆ
ลูกศิษย์พี่ที่กลับไปแต่งงาน ไม่กลับมาอีกแล้้ว
และไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เขาจะกลับมาอีกหรือเปล่า
จะได้คุยกันอีกไหม?

ไปไม่ลา เสียใจ
แต่ก็ชินแล้ว คนที่รักมักไม่อยู่กับเรานาน

ตอนใกล้ค่ำ นั่งคุยกันอยู่เหลือบไปเห็นแสงส้มอมแดงสะท้อนกับสังกะสี รู้เลยพี่ตะวันแวะมาทักทาย
แวะมาก็เจอกันหน่อยเป็นไร

เดี๋ยวนี้พี่แรงไปหน่อยนะ แรงทุกวัน
แรงจนคนเขาไม่อยากให้อภัยแล้ว
ยิ้มหน่อยก็ได้ ร้องไห้บ้างก็ได้
ล้อเล่นกับลมบ้างก็ได้ เล่นซ่อนแอบกับปุยเมฆบ้างก็ได้
อย่าทำงานหนักนักนะ ยายเป็นห่วง


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 พฤษภาคม 2559 เวลา:20:07:44 น.  

 
กุเป็นโรคขี้เหงาเหรอเนี่ยยย???

หรือ เมิงเสพติดความเหงากันแน่???

ทำไมเดินทางคนเดียวไม่ได้???

ทำไมมันรู้สึกโลกมันอ้างว้างเกินไปถ้าต้องไปคนเดียวจริง ๆ ??

พี่จำได้ ครั้งล่าสุดที่เดินทางไปเดินเล่นคนเดียว แล้วรู้สึกเป็นลมในเรือ

มันเคว้งคว้างบอกไม่ถูกเมื่อมองโลกนั้นมืดดำ
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พี่ก็ไม่กล้าเสนอหน้าไปเดินที่ไหนคนเดียวอีก

มันกลัวจะหมดสติควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วไม่มีใครช่วย

ตั้งแต่เด็กหยอยบอกติดเรียนพิเศษ
หาเพื่อนเดินทางยากเหลือเกิน

ใครบอกวะ เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนเที่ยวหาง่าย
นั่งไล่ดูลิสต์เพื่อนในไลน์ ไม่มี ไม่มีเลย
ชวนหลายคนนะ แต่ไม่สะดวกสักคน

จนนังกระต่ายน้อยมันตอบตกลง ไปได้
โอ้ยยย ดีใจแทบกรี๊ด สิบสองปีแห่งความหลังที่ไม่ได้เดินทางด้วยกัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

นานมากกกกกกกก

นี่ก็เป็นอีกปัญหาหนึ่งของยาย
เมิงต้องรีบดูแลสุขภาพ
อย่าให้อาการวิงเวียนมันสิงสู่ได้ง่าย ๆ
กุยังอยากเดิน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ไปอีกตั้งไกลแสนไกล
สังขารพี่ต้องอดทนนะ

เพิ่งมั่นใจตัวเองเป็นครั้งแรกนะ
ว่ากุไม่ได้อินดี้ขนาดไปไหนมาไหนคนเดียวแล้วรู้สึกมีความสุข

นังยาย ..เมิงเป็นคนติดเพื่อน
นี่ไง สาเหตุของอาการนอยด์ทุกครั้งที่มีคนเดินออกไปจากชีวิต

นี่จะเป็นทริปแรกของการเดินทางที่ไม่มีเพื่อนแพททีเซีย
และอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะเดินทางในแบบอย่างนี้

ถ้าต้องไปคนเดียว การเดินซอกแซกทุกซอกมุม
คงไม่เหมาะสมกระมัง

ให้หยุดเดินทางคงไม่ได้
แต่จะเปลี่ยนวิถีเดินทางใหม่
ที่มันซัพพอตการไปไหนมาไหนคนเดียว
และกายสังขารพี่ต้องพร้อมกว่านี้

โชคดีที่ทริปนี้นังกระต่ายน้อยตกลงตอบรับไปเป็นเพื่อน
แต่นางคงไม่ได้ว่างตรงกันกับพี่บ่อย ๆ

มองย้อนไปอดีตที่เราไปด้วยกัน แล้วใจหาย
ต่อไปนี้จะไม่มีอะไรเอ๋อ ๆ โก๊ะ ๆ เรื่องตลก ๆ
จะมีใครล่ะ อยากไปลำบากด้วยกัน
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขำทั้งน้ำตาสินะ

จะต้องทำใจให้มั่นคง

และปิดเล่มลงให้ได้

พี่จะทำหนังสือเป็นความทรงจำให้เพื่อนตลอดการเดินทางอันยาวนานกว่าสามปี

เขียนมือจ้ะ.
สมุดเล่มนั้นที่อยากได้
ฉันรู้แล้ว ว่าอะไรมีค่าควรพอจะใส่ลงไปในเธอ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 12 พฤษภาคม 2559 เวลา:0:52:06 น.  

 
หายไปสี่วันเลยเหรอเนี่ยยยย ..

ฟาดฟันกันน่าดูเลยนะ ช่วงนี้
ตลบตะแลง พลิกไปพลิกมา
เมื่อวานเจออะไรที่คิดว่า น่าจะมาถูกทางแล้วรึเปล่า

ฝันไว้ก่อน ต้องฝันในสิ่งที่ถูกต้องสินะ
แค่เห็นว่าคิดได้ รู้ตัว ก็ดีถมที่ไปแล้วนะ

พี่จะคิดดี ถึงแม้ว่าจะอยู่ท่ามกลางอริและศัตรูก็ตาม
พี่จะพยายามข่มใจ ไม่ให้ไหลตามกระแสความอาฆาต
กุจะอยู่เหนือทุกปัญหา เพราะปัญหาไม่ใช่ของกุนิ

อิสลัด ...เรื่องของเมิง เมิงก็จัดการกันเอาเอง

อยากรู้เหรอ? กุมีของดีอะไร

จ้องมองดีดี นะ อย่ากระพริบตา
เดี๋ยวจะพลาดฉากสำคัญ

กุช๊อบชอบ บอกเมิงแล้วไง
จะทำลายกุ ต้องยัดเยียดความสบาย
ไม่ใช่สร้างโจทย์มากมายไว้ให้กุแก้

แก้ไม่ได้ ก็แค่เขียนโจทย์ใหม่
กุเก่ง กุเจ๋ง กุสุดยอด

สำเหนียกเอาไว้

ปัญหาของเมิง เมิงต้องแก้ไขเอง
ถึงกุเก่ง แต่กุก็ต้องรู้จักการเอาตัวรอด

พ่อกุสอนมาดี
พ่อบอกว่า "จงทำดี แต่อย่าเด่น จะเป็นภัย"
เพราะฉะนั้น เรื่องของเมิง
อยากจะปาหี่ขนาดไหนเรื่องของเมิง
จัดการสร้นตรีนหมาไรไม่ได้ ออกไป
อย่ามาโยนขี้ใส่หน้ากุ

แล้วกุก็มีนายแค่คนเดียวเท่านั้น
เมิงจงเร่งสำเหนียกไว้

เข้าใจนะ

...................................

ฝันตลกดีเนอะ มีแต่ตลกร้าย ๆ ว่ะ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 17 พฤษภาคม 2559 เวลา:7:57:45 น.  

 
ฝันร้ายเมื่อวาน ..วันนี้เพิ่งเริ่มชัดเจนขึ้นในรายละเอียดส่วนต่าง ๆ

แต่ละคนนี่ ล้วนแล้วแต่เอาตัวรอดเห็นแก่ได้กันทั้งนั้น
คงต้องเปลืองตัว เปลืองเวลาเพื่อทำอะไรสักอย่าง
เพื่อใช้ยาแรงสำหรับคนพวกนั้น
แต่จะทำยังไงฟร่ะ เดือนหน้าต้องถือศีลแล้วนิ
จะมีเวลาตรงไหนไปใช้สอยเรื่องของชาวบ้าน

ใช้เวลาเพียงลำพังเรื่องของตัวเองก็หมดแล้ว

วันนี้พี่เหนื่อยสุด ๆ ไปเลย
ในชีวิตไม่ค่อยได้คุยอะไรที่ใช้พลังขนาดนี้
คุยตั้งแต่บ่ายสามจนเกือบทุ่ม ไม่หยุดพูด ไม่หยุดคิด
และสุดท้าย ก็สำเร็จเสร็จไป แทบหมดลมหายใจ

ใช่ว่าเรื่องจะจบนะ คุยเสร็จเป็นสัญญาณว่า "นี่เพียงแค่เริ่มต้น"
ต่อไปนี้ จะเป็นของจริงล่ะนะ

ต้องเร่งสร้างความฝันแล้วสิ
อยากมีหาบเร่ ขายของ เหมือนตอนเด็ก ๆ
รับอะไรดีคะ ลองชิมก่อนได้จ้าาาา
เอากลับบ้านด้วยไหมจ๊ะ
เคยเล่นป่ะ ขายอาหารที่ทำจากผักตบ
โรยดินเป็นข้าว ตอนนี้จะเล่นจริง ๆ แล้วนะ
ลองเล่นมาแล้ว จะให้ลองชิม ลองกินดูบ้าง

พี่จะขายห้าบาท สำหรับคนที่เอาภาชนะมาเอง เพื่อช่วยประหยัดทรัพยากร ลดปริมาณการใช้โฟม
และขายสิบบาทสำหรับใส่ถ้วยเล็ก ๆ เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว
จะเก็บอะไรเยอะแยะ
ต้องไปหาหาบเร่ก่อนนะ มีขายที่ไหนฟร่ะ ขอแบบดีดี สวย่ ๆ เลย เจอผ้าผืนหนึ่ง ลายไทยมีน้ำทองด้วย แต่เป็นผ้าจากอินโดฯ
ว่างอีกนิดจะไปสอย พรุ่งนี้จะกลับบ้านก่อน
ลืมเอาน้ำจิ้มมา มิรู้ยังอยู่หรือไม่

และจะกลับไปดูอาการนาย ไปขายฝันร่วมกัน เราต้องใช้นายทำงาน นายบอก นายชอบทำงาน ทำงานได้แระ

วันนี้หายใจไม่ดี มัวแต่คิดถึงคนอื่นๆ งานการตัวเอง ไม่ได้ทำเลย

ต้องเล่นโยคะซะหน่อย ก่อนจะทำอะไรต่อมิอะไรต่อในคืนนี้

ต้องเคลียร์หลายอย่าง ระหว่างที่กำลังคิดถอดใจ
คุณลุงที่เพิ่งได้สัมผัสและทำความรู้จักวันนี้ แกสอนว่า
"คนเรานะ ถ้ามีเป้าหมายพุ่งชนอะไรแล้ว ต้องไปให้สุดทาง เพราะถ้าไม่อย่างนั้น เราจะถูกเหยียบซ้ำแล้วจะถูกกระทืบด้วย"

ขอบพระคุณแกนะ ..พี่จะจำไว้

เริ่มต้นทำอะไรแล้ว เปลืองตัวทำอะไรแล้ว
อย่าไปกลัวขี้ปากคน อย่าไปกลัวอะไร
คนเรานะ มีอะไรคุยกันได้
แต่ต้องทำให้สำเร็จจนสุดทาง
เพราะคนจ้องจะซ้ำเติม มันมีอยู่แล้ว
มันรออยู่ทุกเมื่อเชื่อวันทีเดียว

บอกตรง ๆ ว่าเหนื่อย แต่ถอยไม่ทันแล้ว.

จมดิ่มกับความฝันต่อไป
ถือซะว่า ..ชีวิตต่อไปนี้ "กุ ละเมอ" ก็แล้วกัน.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 18 พฤษภาคม 2559 เวลา:0:12:02 น.  

 
วันนี้ตบะแตก พรุ่งนี้คิดว่า อยากเก็บให้ได้อีกสักวันก็ยังดี
ก่อนเดินทาง เอาฤกษ์เอาชัย เผื่อพี่ตะวันจะปราณีส่งแสงสวย ๆ
มาให้ได้นั่งมอง อยากให้ฟ้าระเบิด สาดแสงผ่านก้อนเมฆแบบภาพนั้นเลย คือฝันมาตั้งแต่ปี ๒๕๕๒ เจ็ดปีผ่านไปนะ
เพิ่งจะถึงเวลาเดินไปเก็บฝัน
ตอนนั้นเป็นบ้าไรไม่รู้ วิญญาณศิลปินเข้าสิงสู่ ฮ่ะฮ่า

จำได้ว่า พี่ฝัน ในฝันมันบอกว่า พี่เป็นศิลปินเอกของที่ไหนสักแห่ง
แล้วเราก็กำลังตวัดพู่กันวาดรูปที่โคตรสวย
สวยอย่างที่ชีวิตจริงกุไม่มีปัญญาทำแหละ
แล้วก็มีงานจัดแสดงภาพของตัวเอง กำลังกล่าวรายละเอียดให้ช่างภาพสื่อมวลชนรู้ว่า ภาพนี้มีแรงบันดาลใจมาจากอะไร
แบบพอตื่น กุคิดอะไรของกุอยู่วะเนี่ย รายละเอียดมันชัดเจนมาก

และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา พี่ก็ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาเพื่อภาพในความฝัน คือกุอยากได้ภาพนั้น จะจ้างใครทำก็อธิบายให้เขาฟังไม่ถูก ตอนนี้นะ กุไม่รู้อะ ไม่รู้หรอกว่าต้องทำยังไง แต่กุจะเอา
กุจะเอา กุจะเอา เข้าใจใช่ป่ะ
ฝันได้ ก็ต้องทำได้สิเว้ยยย มิงั้้นจะฝันไปทำเฮียไร

วาดรูปก็ไม่เป็น ลายเส้นก็ไม่ชัด ฉีกทุกทฤษฎีทิ้งหมดอะ
แต่กุจะเอา มีไรป่ะ??

เจอครูแล้วนะ แต่แบบกุนี่นะ จะเรียนศิลปะ
เคยลองเทคคอร์สแล้วด้วยนะ แต่เวลาไม่พอตอนนั้น
เลยหยุดไป

ตอนทำมีความสุขไหม? มากกกกก มากมายได้อีกอ่ะ
อย่างน้อยนะ ชีวิตนี้ก็มีโมเม้นท์แบบเดือนหนึ่งกับร้อยตะวัน
พี่ก็ผ่านมาแล้ว

นั่งนึก ๆ ย้อนดู เกลียดอิพวกที่ทำให้อารมณ์หยุดชะงัก
กำลังฝันอยู่ดี ๆ เหมือนถูกปลุก
ตอนนี้กำลังรวบรวมแรงใจขึ้นมาใหม่

กำลังก่อตัวเข้ามาแล้ว ต้องรักษาไว้ให้ดีงามทีเดียว

พี่รอมันมานานแสนนานมากมายเหลือเกิน
อย่าทำให้วันที่พี่รอคอยเสียหายไร้ประโยชน์อันน่าจดจำเสียล่ะ

เขาสองลูกนั้น ทะเลผืนนั้น ตะวันตรงนั้น
แค่คิดก็ฟินแระ
ไม่ได้คาดหวังนะ แต่พี่ขอร้อง
วันพระด้วย พระจันทร์เต็มดวง ต้องดูน้ำขึ้นน้ำลงไหม?

ใครจะไปรู้ฟร่ะ ..ว่าอัสดงตรงวันที่เท่าไร แสงตะวันถึงจะสวย
ไม่มี ไม่มีใครรู้ได้เลยสักคน

ที่สุดแระ ของความไม่คาดหวัง

แต่ก็นะ หนูรอมานานแสนนาน
วันกับเวลาไม่กี่นาที ขอหนูเถอะ
อยู่แบบอับแสงมาก็นานแล้ว
อุตส่าห์ไปตั้งไกล ถ้าไร้แสงแห่งกำลังใจ
แล้วจะเอาพลังที่ไหนกลับมาสู้อยู่กับวันเน่า ๆ ต่อไป

หมดเลยนะ แค่คิดก็หมดแรงจะก้าวเดินต่อแระ

จะบังคับก็หมดสิทธิ์แม้แต่จะคิด
ทำได้ก็แค่อ้อนวอนและร้องขอ
ไม่ให้ก็ได้ แต่ให้หนูเถ๊อะ
ตั้งเจ็ดปีที่รอคอย
ถ้าไปไม่เจอ คิดดูสิ หนูจะรู้สึกแย่ติดลบขนาดไหน

มีอยู่ไม่กี่สถานที่หรอก ที่ได้เห็นภาพแล้วคิดอยากไป
ไม่ใช่ทุกที่บนโลกนี้ที่สวยงาม
บางแห่งไม่ได้สวยเลยด้วยซ้ำไป

และนี่ก็เป็นอีกที่หนึ่งในจำนวนไม่กี่สถานที่
ที่สร้างภาพออกมาแล้ว บอกกับตัวเองว่า "อยากไปเห็นของจริง"

อะไรจะสวยงามปานจับวางขนาดนั้น
ขนาดวาดรูปออกมายังสวยงามเช่นนี้
ถ้าเห็นแสงงาม ๆ ในสถานที่จริงจะงดงามปานไฉน

พี่รู้ว่า มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
แต่หนูขอเถอะ
ขอแสงแรงแห่งตะวัน ส่องผืนฟ้าให้งดงาม
ในวันที่เพียงตะวัน วันฟ้าใสไปนั่งจ้องมองท้องฟ้าด้วยกัน.





โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 พฤษภาคม 2559 เวลา:2:21:34 น.  

 
#วันที่๕๕ เก็บได้บนขบวนรถไฟ
ทรมานหัวใจสุด ๆ ไปเลย
ยังไม่ดี ต้องแก้ไขสินะ
ในยามที่เราตกระกำลำบาก
มันให้อะไร ๆ กับเรามากมายหลายสิ่งหลายมิติ
ในแต่ละแว๊บวาบความคิดที่ผ่านเข้ามา
ในแต่ละภาพที่ได้เห็น
คือเริ่มเข้าใจแล้วว่า "ทำไมต้องไปคนเดียว"

เสน่ห์ของการเดินทางแต่ละอย่างแตกต่างกันออกไป
หากเราไปด้วยมิตรภาพ ความงามของมันคือ ภาพของความสัมพันธ์ฉันมิตรที่เกิดขึ้น มีความแบ่งปัน มีการแชร์ทุกข์สุข
มีเสียงหัวเราะ มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
และมีความเข้าใจในตัวตน จนกระทั่งมีความอดทน ปล่อยวาง
หาจุดยืนร่วม

หลาย ๆ อย่างที่เกิดขึ้นระหว่างคนร่วมทางเดินด้วยกันมี
แต่ในการเดินทางแบบคนเดียว จะไม่มี

ถามว่าชอบแบบไหน จริง ๆ แล้วได้หมด
พี่เป็นคนเข้ากับคนง่ายมากอยู่แล้ว
ไปคนเดียวก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร
แต่ถ้าให้เลือก บอกเลย ถ้าต้องไปกับคนที่ไม่อยากไป
เราไปคนเดียวจะดีกว่า
แต่ถ้าไปแล้วต้องเสี่ยงอันตราย มีเพื่อนไปจะดีกว่า

จริง ๆ ก็ไม่ได้อยู่ที่เราอยากได้แบบไหน
ถ้าจะไป ก็ดูที่ปัจจัยที่อาจจะเกิดขึ้นแต่ละที่มากกว่า
ถ้าต้องไปแล้วต้องผจญจนเอาตัวไม่รอด อย่างทีเ่คยผ่านมาแล้ว
ขอใครสักคนจะดีกว่านะ

กลับมาคิดเลย ..เหลือเวลาอีกไม่กี่วัน
พี่จะพยายามทำตัวให้อยู่ใกล้เคียงกรอบมากที่สุด
รู้ตัวนะ ว่าไม่สามารถอยู่ในกรอบแบบใคร ๆ ได้
ทำไม่ได้จริง ๆ ว่ะ อันนี้ต้องขอโทษด้วยมาก ๆ

แต่ไปกลับมาคราวนี้ ความละอายมันก่อตัวสูงขึ้น
จะตั้งใจทำ มันก็ทำได้ กับอิแค่แบกสัมภาระเพิ่มเติมอีกสามชิ้น
หนักไหม ก็หนัก กับอิแค่ปรับเครื่องแต่งกาย ลำบากไหม?
ลำบาก แต่ทำได้ไหม ทำได้

ถึงจะทำได้ไม่ค่อยดี แต่ก็พยายามบอกตัวเองว่า
พี่จะพยายามตัดความสบายจากที่ก็ไม่ค่อยมีอยู่แล้ว ออกไปอีก
เพื่อให้ตัวเองใกล้เคียงคำว่าสมบูรณ์ที่สุด

ไม่ได้ละอายแก่ใจในตัวเองหรอกนะ
รู้สึกละอาย หากจะมีใครมาบอกว่า พ่อแม่เลี้ยงลูกไม่ดี
เหมือนที่เคยได้ยินแม่บอกว่า มีลูกแต่บังคับให้เป็นคนดีไม่ได้

คือพ่อแม่เลี้ยงพี่มาอย่างดี แล้วก็บังคับให้พี่เป็นคนดีด้วยนะ
แต่กุไม่ฟังเอง ใครจะทำไม
หลายสิ่งที่เจอ หลายภาพที่เห็น มันสะท้อนความคิดในใจ

ไปรอบนี้ เจอตังค์ทั้งหมด 220.- มีคนทำหล่น
คืนพนักงานบขส.ไปสองร้อย อีกยี่สิบนี่ คงต้องเอาไปหยอดตู้บริจาค หาเจ้าของไม่เจอ

จนวันนี้ ..กลับมานั่งที่เดิม
เพิ่มเติมคือ ภาระอันหนักอึ้ง

มาสิ ..พี่ก็อยากรู้เหมือนกัน
ความฝัน
ชีวิตจริง และ
กุเนี่ย
อะไรมันจะน่ากลัวกว่ากัน

โลกนี้แม่งไม่มีอะไรน่ากลัวเท่าใจกุอีกแระ.

กุเชื่อเมิง

นังยาย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 พฤษภาคม 2559 เวลา:4:08:47 น.  

 
#วันที่๕๖ กายไม่ดี ใจไม่ค่อยดี

ความคิดมันล่วงหน้าเกินไปจนถึงสิ้นเดือน

มันอดคิดไม่ได้หรอกนะ ยังรู้้สึกเหนื่อยสะสม
ตั้งแต่วันที่ไปคุยมาวันนั้นยังไม่หายเลย
ไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง
เริ่มรู้สึกเกลียดผลประโยชน์

ไม่เคยมีความคิดจะด่าสั่งสอนผู้หลักผู้ใหญ่มาเนิ่นนานเต็มทีแล้วนะ
ถ้าต้องมานั่งเคลียร์เรื่องราวหลากหลายให้บ่อย ๆ ขนาดนี้
คิดว่ากุจะเก็บไว้ในใจไหม?

ไม่นะ พ่อแม่กุยังด่าได้ อย่าคิดว่าเป็นใครใหญ่โตมาจากไหน
พี่ไม่เก็บไว้หรอกนะ
กุบอกเลย
กุเลวพอ
กุทำได้
ถ้าทำให้กุลำบากใจบ่อยๆ ๆ
กุด่าหมดแหละ

..................
นังยาย ถ้าเหนื่อยเมิงไปนอน
อย่ามาละเมอเพ้อเจ้อ

คนพวกนั้นพอเอาเข้าจริงก็ใส่หน้ากากกินสตอใส่กุ
มันควรค่าแก่การเอาหนังหน้ากับปากหมา ๆ ของเมิงไปแลกไหม?

ดูด้วย จะด่าใคร มันคิดสู้เมิงไหม?
ทำเป็นขู่
ท่าจะบ้า ติ๊งต๊องประสาทเสื่อม
คนห่านไร จะไร้เหตุผลขนาดพูดอะไรหาความจริงไม่ได้

ให้มันมาให้ถึงก่อน แล้วค่อยคิด
วันนี้กุต้องการนอน และหายใจเข้าลึก หายใจออกยาว

เรื่องของกุก็เยอะพอแระ ไล่เก็บเขียนไม่หวาดไหว
นี่กุหมดปัญญาขนาดไปยืมเรื่องชาวบ้านมาเครียดแระหราาา

ไม่ย่ะ อิห่อ
กุเก่งพอ สร้างเรื่องเครียดให้ตัวเองได้
กุแยกแยะเป็น อะไรของเมิง อะไรของกุ
กุเก่งพอ กุมั่นหน้า
55555555555555555555555555555555555

ทำไรกุไม่ได้ล่ะซี้ ..เรื่องของเมิง
ทุรนทุรายก็ตายห่านไปเลย

มีเวลาเหลืออีกไม่กี่วัน
ก็ต้องปรับโหมดชีวิตมาใช้ตอนกลางวัน
นอนเร็ว ตื่นเช้าในรอบปีอีกแล้ว
ตื่นเต้น
ช่วงสัปดาห์แรก นี่จะตายเสียให้ได้
อยากรู้ว่า ปีนี้ ยังจะเป็นอีกไหม

งานชิ้นแรก เก็บได้แล้วนะ ถึงจะได้แสงที่ไม่สมบูรณ์ก็เถอะ
ต่อ ๆ ไป ก็ไล่เก็บลายเส้น ที่ยังขาดหายไป
ค่อย ๆ เก็บไป กลับไปเมืองตรังอีกคราวนี้
จะตวัดพู่กันให้มันส์ทีเดียว

คือมีความสุขว่ะ แค่คิด ก็ยิ้มได้

..............................

เมิงจะพยายามทำเฮียไร ก็เรื่องของพวกเมิงป่ะวะ
กุใจดี กุให้ยืมหน้าตา
กุรู้ เมิงต้องการใช้

แต่กุไม่เล่นปาหี่กับพวกเมิงด้วยหรอกนะ

....ชิส์....

บางที พี่ก็คิดนะ
แกล้งอ่อนแอ
แกล้งโง่
แกล้งร้องไห้
แกล้งบ้า

กุทำอะไรได้แนบเนียนที่สุด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 พฤษภาคม 2559 เวลา:23:15:04 น.  

 
วันนี้นะ ..แพ้ตัวเองมากมาย...
หายใจไม่ดี ร่างกายพอไหว

มีเวลาเหลืออีกสี่ชั่วโมงของวันเพื่อจะประคองตัวให้ลุกขึ้น

คิดว่าพี่จะเป็นอย่างนี้ไปทั้งวันเหรอ? ไม่จ้ะ

โน โน โน แปลว่า ไม่ เข้าใจใช่ไหม?

กุเก่ง เมิงจำได้ป๊าววววว กุเก๊ง

กลางวันที่กุไม่ได้นอน และวิญญาณไม่สิงสู่ร่างเดิม
กุยอมแพ้ราบคาบ

ไม่รู้เป็นอะไร ต่อให้ลืมตาตื่นกลางวันด้วย
สมองมันจะดูเบลอ ๆ แปลก ๆ
ยิ่งตอนเช้านะ
เป็นสร้นตรีนไร ไม่รู้
แว๊บไปเห็นสถานะบางอย่าง
ที่มันดูเหมือนว่าจะหลุดไปจากความสัมพันธ์ที่โคตรจะห่างไกล
แต่เคมีในตัวมันพลุ่งพล่านไปหมด อย่างกะคนเป็นวัยทอง
สร้นตรีนหมา!!!!

ถ้าจะมีอิทธิพลขนาดนั้นโดยไม่มีสาเหตุสนับสนุนอารมณ์รู้สึก
ไม่มีเหตุผล
ไม่มีอะไรที่สามารถเชื่อมโยงกันได้เลย
เมิงมากเกินไป

พี่คิดว่า ไม่ดีนะ ควบคุมไม่ได้แบบนี้
พี่จะตกที่นั่งลำบาก

ถ้าจะต้องเผชิญกับสิ่งเหล่านี้บ่อย ๆ เข้า
ความฝันที่อยากให้กลายเป็นจริงของพี่จะกลายเป็นเรื่องลำบากยากเย็น

ถ้าแม้แต่ใจตัวเอง ยังจัดการไม่ได้
พี่จะไปทำอะไรได้ฟร่ะ?!

หายใจเข้าลึก หายใจออกยาว
ขอไปอาบน้ำก่อน
เดี๋ยวจะไหว้พระอาทิตย์สักสิบรอบ แก้โรคเพ้อเจ้อไร้เหตุผลซัพพอต ไม่ชอบ!!!!

เสียเวลามาทั้งวันแล้ว
อีกสี่ชั่วโมงของวัน เก็บให้เรียบเลยยาย

จบงานวันพรุ่งนี้แล้ว อย่าลืมเขียนจดหมายนะ
แค่จดหมายเท่านั้น

^____________________^


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 24 พฤษภาคม 2559 เวลา:20:11:14 น.  

 
มีเวลาอีกแค่สี่ชม.ของวันนี้
น้อยไปนะ

หายใจเข้าลึก ..
หายใจออกยาว ..

ทำงานสบาย ๆ
555555555555555555555555555555555

ตั้งแต่รู้จักครูโยคะ คนนี้ ชีวิตง่ายขึ้นเยอะ

เครียดปุ๊บ กางเสื่อปูรอเลย

ขี้ไม่ออกเหรอ? กางเสื่อ กางเสื่อ
นอนไม่หลับเหรอ? กางเสื่อแล้วนอน (ใช่เหรอ?)

เสื่อมีมนต์ขลัง ทำให้ขี้ได้ ทำให้หลับได้

พอฝึกเสร็จ พลังมา ก็ไปทำอย่างอื่นต่อได้

กดดันกุเหรอ?
หายใจเข้าลึกกกกกกกกก ท้องพอง อกขยาย
หายใจออกยาวววววววววว ยุบสะดือ ขมิบก้น

แค่หายสบาย สบาย
แค่หายใจได้ ทุกอย่างก็่ง่ายเข้า

อย่าฝืนนะคะ เอาเท่าที่หายใจได้
ทำอะไรแล้วหายใจไม่สะดวก อย่าฝืนนะคะ
เอาเท่าที่เราหายใจได้

หายใจไม่ได้ ก็ตายสิคะ
ไม่อยากตาย เดินหนีแม่งเลย
55555555555555555555555555555555555555

หายใจเข้าลึก!!!
หายใจออกยาว !!!


จะว่าไป ลืมโอนตังค์ช่วยการกุศลให้ครูนะนี่.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 พฤษภาคม 2559 เวลา:6:22:33 น.  

 
#วันที่๕๗ ปวดหัวกันเลยทีเดียว

แค่ออกไปข้างนอกแป๊บเดียวเอง
เดี๋ยวนี้สังขารมันสำออย ไม่สำเหนียกว่าต้องถึก ๆ ทน ๆ
เป็นยายต้องอดทนสิเว้ยยย จะเป็นอะไรกันนักหนา

แค่เจอแดด แค่อดกาแฟ ก็แค่ไม่ได้กินข้าว (ฮา)
คงอยู่ในสภาพอย่างนี้อีกไม่นาน
เดือนหน้า ก็น่าจะต้องใช้ความอดทนมากกว่านี้
ลำบากแน่นอน ทำใจไว้ได้เลย
ไม่คิดว่า จะมีอะไรสบายไปกว่านี้หรอกนะ

วันนี้เอาชนะใจตัวเองได้อย่างหวุดหวิดและโคตรจะเสียวไส้แท้ ๆ
เดินผ่านร้านก๋วยเตี๋ยวแบบ ชะแว๊บ คนขายไม่อยู่
ดี งั้นไม่กิน ฮ่ะ ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แต่แบบ เฮ้ยยย กุหิวแล้ววววว ขำตัวเองว่ะ
เลยเดินไปซื้อสลัดมาสองถุง ว่าจะลากไส้ซะหน่อย
เข้าสัปดาห์ที่สองแล้ว ยังไม่คลอดออกมาอีก
เมิงจะหวงอะไรกันนักฟร่ะ
จะเก็บไว้ให้กุเที่ยวรอบราชอาณาจักรก่อนรึไง ค่อยไปปล่อยที่อ่านไทย อิเชี่ย!!!

กินองุ่นดองก็แล้ว ยำมะม่วงก็แล้ว ผัดผักบุ้งก็แล้ว สลัดผักก็แล้ว
มังคุดก็สองกิโลแล้ว มันยังไม่ออก
จนกุเดี้ยงไปแระ วันนี้ก็ไม่เกรนแล้ว
พรุ่งนี้จะเอาโรคไรมาให้กุอีกหง่ะ

เมิงอะ ตลอด ๆ ๆ ๆ ๆ กุเริ่มเซ็งแล้วนะ

ยิ่งนับวันยิ่งเหมือนคนบ้า
ทะเลาะกับตัวเองได้ทุกวี่ทุกวัน

ทุกวันนี้ใครมาหาเรื่องทำให้อารมณ์เสียนี่
กุด่าเลย อิเฮีย กุยังไม่ขี้
55555555555555555555555555555555555555555555

คือต่อให้เรื่องตรงหน้ามันจะหนักหนาสาหัสแค่ไหนก็เหอะ
แม่งเทียบไม่ได้กับ เรื่องกุไม่ยอมถ่ายอะ บอกเลย

เรื่องท้องเรื่องไส้ เวลากินไม่ได้ ขี้ไม่ออก นี่เครียดสุดยอดแระ
เคยเห็นป่ะ คนนอนไม่หลับ กินไม่ได้ ขี้ไม่ออก
สามวันเท่านั้นแหละ ตาย!!!! แบบเขาป่วยอ่ะ

แต่กรูนี่ สองสัปดาห์แล้ว กุบ้ารึเปล่า??

กินได้นะ แต่แบบ มันยังไม่ใช่อ่ะ สามวันกินแต่เส้น
กับข้าวไม่อร่อย ฝากท้องกับเซเว่น คือหากินยาก
แต่กุได้หม้อใบใหม่มาแระ เป็นใบเล็กจิ๋ว
นังยาย เมิงเตรียมทำครัวใหม่ได้เลย เอาแบบเล็ก ๆ กะทัดรัด

นอนได้นะ แต่แบบว่า กุทะเลาะกับที่นอน
ทุกวันนี้นะ ง่วงตรงไหนหลับตรงนั้น
ที่นอนคืออัลไล เดี๋ยวคนนี้ไม่อยู่ เดี๋ยวคนนั้นไม่อยู่
เวลาหลับเวลานอนคืออัลไล จะไม่ให้สังขารกุแปรปรวนก็ไม่ใ่ช่แระ

ขรี้เหรอ? ถ่ายได้ แต่แบบเข้าใจป่ะ คนปกติเขาถ่ายทุกวัน
ออกทีเป็นกิโล ๆ เคยทำแบบนั้นได้ช่วงแบบฝึกติดต่อกันแล้วพัฒนา ช่วงไปเรียนมวยก็เคยทำได้ ช่วงไปค่ายพัฒนาจิตฯ ก็เคยทำได้ เคยทำได้หลาย ๆ ครั้ง ก็อยากทำได้แบบนั้น
แต่ทุกวันนี้ที่ถ่าย คือ มันไม่ใช่ ลมปราณหายไป บอกเลย
โรคตดไม่เป็นกลับมาอีกแล้ว

จะว่าพี่กระแดะก็ยอมรับนะ แต่เป็นคนเรอไม่เป็น ตดไม่ได้
รู้สึกเสียชาติเกิด คนเรามันต้องทำได้ดิวะ ทั้งเรอทั้งตด
แต่ระยะหลังมานี่ ช่วงที่ฝึกโยคะ วันไหนทำได้ดี
ตดมาเว้ยยยยยยย หุยยยยยย อย่างภูมิใจอะ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ดีใจจนตรงแชทไปบอกนังช้างน้อยว่า
กุ ต ด ไ ด้ แ ล้ ว อิเชี่ย!!!!!

หลังจากที่นังช้างน้อยมันตดอัดหน้ากุมาหลายเพลา

เฮ้ออออ ..ชีวิต
ทำไมเรื่องง่าย ๆ ธรรมดา ๆ ต้องยากสำหรับกุด้วยฟร่ะ?!

เรื่องง่าย ๆ ยังไม่มีปัญญาจะทำเลย
แล้วกุจะไปทำอะไรที่ยากกว่านี้ได้???????

แค่บังคับตดอะ ... กุทำไม่ได้!!!!

แล้วใจที่มันอยู่ข้างใน
ใจที่มันมองไม่เห็น
ใจที่ตามมันไม่เคยจะทัน

กุจะเอาอะไรไปบังคับมันหง่าาาาา ??????????

เมิง กุอ่อยให้เมิงก่อน
ถ้าสังขารพี่แข็งแกร่งขึ้นมาเมื่อไร
เมิงลองนอกคำสั่งกุดิ
กุก็อยากรู้ ว่าแค่ใจตัวเองอะ จะเอาชนะไม่ได้เชียวรึ?

...ชิ...


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 27 พฤษภาคม 2559 เวลา:23:30:32 น.  

 
(ฝันห่านไรเนี่ย) ฝันแบบนี้ไม่ดีนะ พี่ไม่ชอบ.

หลับไปตอนตีสาม ก่อนหลับมีติดตามเพจเวรตะไลเพจหนึ่ง
คนคิดทำอะไรแบบนี้มันน่าจับมาตอนไข่ให้สูญพันธุ์ ไอ่ห่าน
คิดได้ ทำให้คนอื่นเขาฟาดฟันกัน อยากรู้นักว่ามันเป็นใคร
พวกไหน เผลอ ๆ ไม่พวกใดก็พวกหนึ่งที่อ้างว่าตัวเองเป็นคนดีนี่แหละ สันดานไม่ดีเลยนะคะ อิคุณเมิง

ดูเสร็จ ก็ไปทำท่านอน พอนอนเท่านั้นแหละ

ฝันเลยจร้าาาา อยากรู้ใช่ไหมว่ามันเป็นใคร
กุอยากจะร้องไห้ กุควรจะดีใจรึกุควรจะเสียใจดี
อิบร้าส์ คนอยู่ปวด ๆ หัวเป็น ๆ หาย ๆ อยู่

เดินเข้าไปในที่ ๆ ดูเหมือนเป็นปรำพิธี
ดูจากภายนอกเหมือนเป็นเขตพัทธสีมานะ
ผู้คนภายในดูเหมือนไม่ใช่คนในยุคนี้
แปลกใจที่มีกุเข้าไปอยู่ด้วย อยู่แบบใกล้ชิดด้วย
มีพี่สาวที่เลี้ยงเรามาอยู่ด้วย
แล้วก็มีแม่บ้านที่ยังอยู่นี่คนหนึ่ง ปากเราเรียกป้า
เราเข้าใจว่าเป็นแม่บ้าน เหมือนคนสนิทอะไรประมาณนั้น
แต่หน้าตา ไม่ใช่แม่บ้านคนปัจจุบันว่ะ เป็นยายแก่ ๆ ตัวเล็ก ๆ
ที่ไหนก็ไม่รู้ ที่ทำงานหนักจนหลับไปไม่รู้เรื่อง

หลับไปในกลางพิธีอะไรแปลก ๆ นั่นแหละ

ตัดมาก่อนคนที่เรียกว่าป้าคนสนิทจะหลับเป็นตายไป
เขาสวดอะไรกันไม่ทราบ ไม่เคยได้ยิน
พี่นั่งอยู่ด้านหลังคนทำพิธิ ซึ่งนั่งตรงกันในแนวเส้นเดียวกันเลย
เหมือนพระ แต่ก็ไม่ใช่ จะว่าพราหมณ์ก็ไม่เคยสัมผัสพวกนี้

แต่มีอีกพวกหนึ่งที่ดูคล้ายเราในปัจจุบันมากที่สุด ก้ำกึ่ง ๆ
เหมือนมีเพื่อนสนิทนั่งปนอยู่กับคนจำพวกนั้นอยู่สองคน

พอสวดจบยกหนึ่ง มีเปิดฝาครอบหน้าตาครึ่งทรงกลมสีดำ
แล้วเขาบอกให้กุมารเอาเหรียญมาหยอด พี่ก็กวาดตังค์เท่าที่มีตรงหน้า สิบกว่าบาทเอาไปวางไว้

แล้วเขาก็พักจิบน้ำชา อะไรกัน เล็กน้อย
พี่ไปปลุกป้าคนสนิทเท่านั้นแหละ เหมือนมันได้ยินว่า
ป้าตื่นนานแล้ว จ้องมองลงไปอยู่บนปุยเมฆเนี่ย ขยับตัวไม่ได้
เท่านั้นแหละ สภาพจิตใจกุไม่ปกติทันที
พยักหน้าเรียกคนที่เป็นพี่สาวในปัจจุบัน แต่หน้าเขาไม่เป็นแบบปัจจุบันนี้ ดูเข้มกว่าและอวบอ้วนกว่า บอกมีไรจะปรึกษา

พอคุยกับพี่ได้สักพัก คนที่นำทำพิธีก็จ้องหน้าพี่
เราคิดว่าจะอุ้มป้าคนสนิทออกไป พี่สาวบอกว่า
มันจะเป็นที่สงสัย

พอเข้าไปในคล้าย ๆ โบสถ์อีกที ป้าคนสนิทก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว
พอพี่เห็นว่าป้าฟื้นเท่านั้นแหละ แบบกุร้องไห้โฮ หนักมาก
เหมือนชาตินี้คิดว่าจะไม่ได้เจอกันอีกซะแล้ว
แล้วพี่ก็ด่าคนที่เข้าใจว่าเป็นลูกชายแก ว่าดูแลแม่ให้ดีดีหน่อย
แม่กลับมานี่ มาสั่งลานะ เขาอยู่กับเราไม่ได้นานหรอก

เหมือนจะรู้จักทุกคนในนั้น แต่เมื่อสังเกตหน้าตาดี ๆ แล้ว
มันไม่ใช่หง่ะ ไม่ใช่เลยสักคนเดียว

หน้าตาของโบสถ์ที่เห็นนี่ น่าจะหาได้แถว ๆ ชายแดนไทยพม่าที่ถูกน้ำท่วมจนกลายเป็นโบราณสถานไปแล้ว
รูปทรงสี่เหลี่ยมไม่มีการตกแต่งอะไรมากมาย
สภาพไม่น่าจะใช่เมืองไทยด้วยซ้ำไป

อะไรของกุ

ตัดภาพมา เหมือนมีการแข่งขัน ซ้อมรบ หรือสู้รบ หรืออะไรสักอย่างที่ต้องใช้อาวุธหนัก
ขีปนาวุธเฉียดหัวกุไป เฉียดหัวกุมา คนรอบตัวตายเกลี้ยง
หายไปไม่มีเหลือ มีแต่คนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก
แล้วสักพัก พี่ก็ตื่น

คือเข้าใจว่าไอ่คนกลุ่มแรก กับคนกลุ่มที่สองมันไม่ถูกกัน

แล้วอยู่ ๆ ไอ้กลุ่มที่สองก็ถล่มกลุ่มแรกเสียสิ้นซากไปเลย

กุเป็นเพียงคนเดียวของคนกลุ่มแรกที่รอดชีวิต

บัดซบ เมิงดูข่าวมากเกินไปนังยาย
เมิงอ่านสร้นตรีนหมามากเกินไป
เมิงมันคิดตอนตื่นนอนน้อยเกินไป
กุให้เมิงฝัน เมิงเข้าใจป่ะ
ฝันตอนตื่น ตอนหลับนอน กุให้เมิงนอนพักผ่อน
ให้หลับสนิทไม่ต้องฝัน

ฝันเฮียไร รายละเอียดถี่ยิบ อารมณ์รู้สึกครบ
กุไม่ได้อยากรู้แบบนี้ป่ะวะ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 28 พฤษภาคม 2559 เวลา:7:02:27 น.  

 
ตบะแตกแต่เช้า ..ว่าฝันร้ายแล้วนะ
ตื่นมาเจอยิ่งกว่าฝันร้ายอีก

พี่จะทำยังไง ให้ แพทเทินความคิดของตัวเองกระเด็นไปเข้าหัวคนบางคน โดยเฉพาะคนที่อ่อนแอไม่กล้าสู้คนได้ฟร่ะ วุ้ยยยย
หงุดหงิด มันปล่อยไม่ลงจริง ๆ

คนประเภทนั้น มันเฮียอยู่แล้ว
นอกจาเฮียแล้วยังติดโรคจิตชอบทำร้ายคนหน่อย ๆ ด้วย
สาเหตุก็เพราะตัวพ่อมันนั่นแหละที่ชอบทำร้ายแม่
ให้มันเห็นตั้งแต่เด็กๆ พอโตขึ้นพฤติกรรมมันจะเปลี่ยนไปไหนล่ะ

ทำไมคนในบ้าน มันถึงไม่ยอมรับนะ ว่าลูกตัวเองมีปัญหา
กุไม่เข้าใจ กุไม่เข้าใจ

คนมันเฮียอะ จะไปทนมันทำไม กุ ไม่ เข้า ใจ

เฮียขนาดคิดจะฆ่าคนได้นี่นะ จะเก็บมันไว้ทำพ่องเหรอ?

...................................
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เด็กต้องได้รับความคุ้มครอง
น่าเสียดาย บ้านเราเรื่องพวกนี้ไม่ได้รับความใส่ใจ
คนบ้านเราแม่งเห็นเป็นเรื่องชาวบ้าน
ทั้ง ๆ ที่มันเป็นปัญหาใหญ่ที่สุดที่ควรได้รับการเยียวยาอย่างเร่งด่วนที่สุด
จะปล่อยให้เด็กโตไปกับเรื่องที่พ่องเป็นแบบนี้ ก็ไม่ไหวนะ
แค่นี้เขาก็หมองเกินจะรับได้แล้ว

ไมเกรนแดรกกบาลกุเลย คิดอะไรของเมิงเนี่ยยย

หยุด.

กุฝากไว้ก่อน กุกลับบ้านเดือนหน้า
อย่าให้กุเห็นหน้านะ

อิเดรัจฉานทุกตัวที่มันคิดจะทำร้ายผู้อื่น

เฮียขนาดนี้ เก็บมันไว้ทำพ่องเหรอ?


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 28 พฤษภาคม 2559 เวลา:14:40:11 น.  

 
อนาคตของเด็ก ๆ บ้านเรานี่อยู่ตรงไหนฟร่ะ?!

สัดส่วนของเด็กที่ดีและอยู่รอดได้อย่างมีความสุข
กับเด็กที่ต้องผจญกับปัญหาทั้ง ๆ ที่ก็ไม่ใช่ของตัวเอง

เด็กชั้นกลางธรรมดา
เด็กเร่ร่อนไร้ที่อาศัย

ที่น่าใจหายที่สุดคือเด็กที่พ่อแม่แยกทางกัน
ไม่ว่าจะสาเหตุอะไรก็ตาม

นั่นมันความจริง ..จะไปสนใจทำไม
พี่อยากมีชีวิตอยู่กับความฝันเว้ยยย อิยายยย

ฝันเป็นไหม? มืดบอดแล้วรึ?????

..............................

นึกย้อนไป ตอนพี่ยังเป็นเด็ก
พี่เป็นเด็กที่ช่องว่างระหว่างวัยมีมากตั้งแต่เล็ก ๆ อยู่แล้ว
เพื่อนรุ่นเดียวกัน แทบไม่มีเลย

บางเจ็น เขาเกิดมาพร้อมเพื่อน ๆ หลาย ๆ คน
และทุก ๆ เจ็นเป็นแบบนี้

วัยเด็กของพี่ก็ไม่ได้สดใสสมวัยนักหรอก
จำได้ว่า เร่ร่อนมาตั้งแต่เด็ก ๆ
เป็นเด็กมีหลายบ้าน
โตมากับคนแปลกหน้า สำหรับเรา

จะว่าไปพี่ก็มีชีวิตไม่ได้ต่างกับเด็กที่พ่อแม่แยกทางกัน
เราจำแทบไม่ได้เลยว่า การดูแลเอาใจใส่ที่ได้จากพ่อแม่คืออะไร
พี่โหยหาความเอาใจใส่จากพ่อแม่มาตลอด

ยามใดมีใครมารับไปเลี้ยงดู
เราได้เห็นนะว่า บ้านนี้มีใครเป็นพ่อ มีใครเป็นแม่
แล้วเขาปฏิบัติกับลูกเขาอย่างไร
ถึงเขาจะดูแลเราเป็นอย่างดีก็เหอะ
แต่ความต้องการของเด็กคนหนึ่งอะนะ

ไม่เคยต้องการอะไรมากไปกว่าการเอาใจใส่จากพ่อแม่เลย
นี่ขนาดพ่อแม่ พี่ไม่ได้แยกทางกัน ไม่ได้มีปัญหากันด้วยซ้ำ
กุยังคิดได้ขนาดนี้
แล้วเด็กที่เขาต้องประสพกับชะตากรรม พ่อแม่ทะเลาะมีปากเสียงกัน แยกกันอยู่ ไม่รักกัน พวกเขาจะคิดกันขนาดไหน

ตอนเป็นเด็กพี่ฝัน อยากสร้างบ้านที่เป็นอาณาจักรของตัวเอง
บ้านที่สงบ บ้านที่มีพ่อ แม่ และลูกอยู่ด้วยกัน
ไม่ต้องมีใครต้องแยกออกไปทำงานที่ไหนไกล ๆ
ฝันอยากให้บ้านเป็นอย่างบ้านของมานี มีพี่ชาย มีสัตว์เลี้ยง
มีพี่ป้าน้าอา มีคุณครู แล้วก็ฝันอยากให้มีคุณครูใจดี
อย่างเรื่องของเด็กชายอะไรสักอย่างที่อยู่กับยาย บ้านยากจน
มีครูคอยเป็นผู้ปกครองปกป้องค้ำจุนให้รู้จักผิดชอบชั่วดี
เด็กชายชอบเล่นเรือรบจำลอง จำไม่ได้แล้วว่าไปอ่านเจอที่ไหน
ยังฝันอีกนะว่า ถ้าเกิดเด็กมีปัญหาไม่อยากอยู่บ้านแล้ว
สามารถเลือกบ้านหลังไหนก็ได้ ที่ตัวเองอยู่แล้วสบายใจและรู้สึกปลอดภัย วู้ เหมือนยามใดที่พี่ซนแล้วโดนพ่อไล่ตี พี่ก็หนีไปหาที่พึ่งพิงจากบ้านหลังใดหลังหนึ่งที่พี่เข้าได้ทุกหลัง

ไม้เรียวไม่เคยทำอะไรพี่ได้หรอก อยากฟาดพี่ก็ต้องไวนิดนึงนะ

พอโตมา พี่ก็ได้อย่างที่ต้องการ คือพ่อแม่ กลับไปอยู่บ้าน
แล้วตัวกุนี่กระเด็นออกมาอยู่ข้างนอก
บางทีก็รู้สึกแย่ กุมานั่งทำเฮียไรตรงนี้ตั้งนานสองนาน
ไม่เข้าใจตัวเอง

ไม่เคยมีความคิดอยากโตเลยสักวันเดียว
ถ้าย้อนเวลาได้ จะกลับไปตั้งใจเก็บข้าวของทุกสิ่งอย่างของตัวเอง
ไว้ให้ดีดี จะเก็บฝันทุกสิ่งที่เคยมีแล้วลงมือทำเสียตั้งแต่วันนั้น

บางทีก็คิดนะ ถ้าไม่ถอยซะอย่างเดียว
ใครจะทำอะไรกุได้ฟร่ะ

ถ้าป่านนี้ไม่กลัวคำสาปแช่ง คงได้เห็นอะไรบ้าง
ที่ไม่ใช่ความจริงที่เจอเช่นทุกวันนี้

กุจะกลัวคนอื่นไม่รักกุทำไม
ในเมือกุพร้อมจะให้มันเกลียดอยู่แล้ว

เกลียดกุเถอะ ถ้ามันทำให้ชีวิตเมิงดีขึ้น กุยอม

กุจะกลัวไม่มีใครอยากอยู่ด้วยทำไม
เพราะทุกวันนี้กุก็นั่งอยู่ลำพักท่ามกลางคนเยอะแยะอยู่แล้ว

........................................

เอาเรื่องจริงไหม?
เพราะเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่จำความได้ไง
โตมากับพี่สาว มีตา มีน้า มีพี่ชายคอยปกป้องดูแล
คนดูแลเราเยอะเสียจน กลายเป็นคนไม่ฟังใครเลยซะงั้น
สันดาน กิริยา มารยาทก็ไม่ค่อยจะดีเท่าไร
แต่ตอนพี่เป็นเด็ก ทุก ๆ ช่วงปิดเทอม
มันจะมีค่ายอบรมคุณธรรมจริยธรรมที่เปิดรอดัดนิสัยเด็กอยู่ทุกปีไง
ไม่เคยมีปีไหนที่ไม่ถูกจับไปอยู่ค่าย
ไปดัดนิสัยจนโตแล้ว เบื่อ ก็เลยคิดอุบายไปเรียนดนตรีไทย
เพื่อไม่ต้องไปค่ายช่วงปิดเทอม
เคยคิดอยากให้โครงการอบรมบ้าบอพวกนี้ยกเลิกไป
สุดท้ายเจ็นหลัง ๆ โตมา กลายเป็นเด็กพวกนี้
ไม่เคยได้รับการดัดนิสัยใด ๆ เลย

แล้วก็ดูเหมือนมันถูกยกเลิกไปจริง ๆ คนทำคงเหนื่อย
หรือเพราะอะไรไม่แน่ใจ
แต่พี่ว่า มันควรจะมีป่ะวะ

มันเป็นช่วงหนึ่งที่ดีของชีวิตที่มันขาดหายไป
ต่อให้เมิงเป็นเด็กที่นิสัยแย่มาจากครอบครัวไหน
แต่เมื่อต้องมาอยู่ที่นี่แล้ว ต่อไปนี้ เมื่อต้องไปเข้าสังคม
ก็ต้องเอาบรรทัดฐานเดียวกันอันนี้ไปใช้

บอกเลย พี่โตมาได้ กับการถูกดัดนิสัยช่วงปิดเทอมทั้งนั้น
แล้วดัดกุตั้งแต่เจ็ดขวบอะ ดัดจนสิบสองขวบ

เด็กสมัยนี้เหรอ? เฮ้อออ อย่าไปพูดถึงเลย

คิดแล้วเจ็บกบาล

ก็แค่ฝันไป

กลับบ้านรอบนี้จะลองเขียนเค้าโครงให้หน้าตาดูจับต้องได้

เด็กคนอื่น ๆ พี่ก็ไม่รู้หรอกนะ
แต่เด็กบ้านพี่นี่ นับ ๆ ดูก็พอจะสนุกสนานรื่นเริงบันเทิงใจได้ดีทีเดียว
พาเด็กเที่ยว เดี๋ยวเดียวก็โต
ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พ่อแม่มันเหรอ?
ไปดูแลตัวเองให้ได้ก่อน
ค่อยมาเผยอปากห้ามกรู

เกลียด.

มีปัญญาทำลูก แต่ไม่มีปัญญาจะเลี้ยงให้ได้ดี มีความสุข
อะไรที่เป็นความสุข และเป็นสิ่งดีของเด็ก
จำเป็นป่ะ ที่ต้องรอให้พ่อแม่มันอนุญาต

ต่อให้โลกความจริงจะโหดร้ายสักแค่ไหนก็เหอะ
แต่ในโลกแห่งความฝันต้องเด็กจะต้องสดใสเสมอ
จนกว่าเขาจะพร้อมผจญกับความเป็นจริง
ชีวิตเป็นของเขา เขาเลือกไม่ได้ว่าจะต้องมาเกิดกับครอบครัวเช่นไร
แต่เด็กเขาต้องเลือกได้ ว่าเขาจะมีชีวิตความเป็นอยู่ที่มีคุณภาพ
และมีอนาคตอย่างใจฝัน

ถ้าไม่หยุดฝันร้ายในวัยเด็กของแต่ละคนไว้
แล้วเมื่อไรฟร่ะ อนาคตที่สดใจของทุกคนจะเป็นจริง.

....................................

ดับฝันร้ายของนายทั้งสองได้แล้ว
ฝันร้ายของเด็กอีกสามคนก็ต้องดับได้เหมือนกัน

เกลียดกุเถ๊อะ อิเฮีย กุยอม.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 29 พฤษภาคม 2559 เวลา:23:29:36 น.  

 
การบ่น การระบาย การทบทวน มันต่างกันตรงไหนฟร่ะ??

แต่ที่แน่ ๆ มันไม่เหมือนกับความฝันแน่นอน.

เรื่อง ๆ เดียวกัน ต่างมุมมอง ต่างอารมณ์ ต่างเป้าหมาย
มันให้ความรู้สึกในหลากนิยาม

เมื่อก่อนนะ ถ้ามีคนมาบ่น คอมเพลน ความวิตกกังวลจะเข้ามาก่อนเพื่อน กลัวเขาจะลำบากกาย ลำบากใจ
กลัวนี่กลัวนั่น หลายอย่างทีเดียว

เดี๋ยวนี้เหรอ? ไม่รู้เพราะประสบการณ์เยอะ หรือรู้ทันไปหมด

วันเดียวกัน รับหลาย ๆ เรื่อง แต่วางได้หมดเลย
มีเครียดหน่อย ๆ มีอารมณ์ไม่ดี
แต่ก็ช่างแม่งได้ทุกเรื่อง ชอบไหมล่ะ แบบนี้

ก็ไม่นะ มันยังไม่ใช่ มันยังไม่โดน

อย่างอันแรก
เอาตังค์มาจ่ายค่าเสียหาย แล้วบ่นค่าไฟลดลงเยอะเลย หลายร้อย (ฮุ่ยยย) พี่ก็ได้แต่ฟัง ๆ เพราะอากาสมันร้อนไง แล้วโดยรวมมันก็ขึ้น เมิงมาบอกของเมิงลง สงสัยไปเปิดดูประวัติการใช้ หุยยยย
ลงมาจิ๊ดเดียว บอกลงเยอะ ไม่กี่สิบบาทนี่นะ มานเอาที่ไหนมาพูดว่าหลายร้อย กล้าเนาะ คือพอเห็นแล้วแบบ พี่ก็นิ่ง และนิ่งได้อีกหลาย ๆ เรื่อง มันอ่านชีวิตคน ๆ นี้ได้จบหมดจด ไม่เหลืออะไรให้เฝ้าติดตามได้อีกเลย คนเราแม่ง นะ บอกแล้ว
ต่อให้เมิงเลวขนาดไหนก็เถอะ อย่าบกพร่องเรื่องความจริงใจและความรับผิดชอบ พอขาดสองสิ่งนี้เมื่อไร เมิงหมดความชอบธรรมต่อทุกธรรมมะในใจทันที ภายนอกทำให้ดูเหมือนเป็นคนธรรมมะธรรมโม ไม่ต้องสืบกันต่อแระ ว่าเป็นธรรมมะสายไหน

ก็ได้แต่หวังว และฝันว่า คนประเภทนี้จะออกไปจากวงจรชีวิตเร็ว ๆ
ชอบคิดจะเอาไอ้นี่ไอ้นั่นมาให้กิน
มันยังน่าสงสัย กุไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นแหละ
มีตังค์ หาซื้อแดรกเองได้ ไม่ต้องทำเป็นใจดี
เพราะกุก็เห็น ๆ อยู่ ว่าเมิงขี้งกขนาดไหน
หลายต่อหลายครั้ง ที่มักจะได้รับของฝากจากคน ๆ นี้
กุทิ้งทุกรอบ บอกเลย แค่อาชีพก็ไว้ใจไม่ได้แล้ว
มีอาชีพหลอกลวงขายฝันชาวบ้าน
เอาออกไปเหอะ คนแบบนี้

ตกเย็นมาอีกคน แต่บอกฝากไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
อินี่บ่นน้ำแพง ไม่ค่อยได้อยู่ ไฟถูก !!!!
รีบไปดูข้อเท็จจริง ร้อยกว่าบาทนี่นะแพง มันเอาอะไรมาพูดฟร่ะ
ไฟบ้านพ่องเมิงสิถูก ตั้งสามพันกว่าเกือบเท่าราคาค่าห้อง
ก็เลยถามคนรับฝาก มันเมาหรือเปล่า ตอนมาบอกอ่ะ
เมาไม่เมาไม่รู้ มาบอกตอนตีสาม ตอนที่เพิ่งกลับจากไปร้องเพลง
บ้านก็มี ผัวก็มี ลูกก็มี ผัวดี ลูกน่ารัก แต่มาเพื่อจะเสพสู่กับกิ๊ก
กิ๊กรับผิดชอบทุกอย่าง คือคนสองคนนี่ทำร้ายคนตั้งหลายคน
ทำหลายสองครอบครัว ด้วยความสนุกสนานของตัวเอง
พี่นี่แบบ อย่าให้เจอ ผัวเมียจริง ๆ มันอีกรอบ
กุจะบอกมันว่า สลับคู่กันเถอะ
ถ้ามันจะสารเลวขนาดนั้นทั้งสองคน จะไปทนมันอีกทำไม

กุนี่ก็เสือกใช้ได้ นะ คือกุเบื่อ กุเบื่อ กุเบื่อ เข้าใจไหม?
กุเบื่อ ได้ยินไหม? ไม่รู้จะพูดยังไง
นางก็ยอมรับนะ ว่านางเกเร รักสนุก นางเป็นของนางอย่างนี้
มันก็เรื่องส่วนตัวของนางอะนะ
แล้วนี่ก็ไม่ใช่ธุระของพี่ที่ต้องไปยุ่งด้วย
สงสารลูกนาง แม่อยากเกเร แต่ไม่มีคนเลี้ยงลูก

ไม่ได้มีลูกแค่คนแรกด้วยนะ เคยมีลูกมาแล้ว
และโตแล้วด้วย เมิงยังไม่เลิกรักสนุกเปลี่ยนคนนอนด้วยอีกเหรอฟร่ะ????

แล้วกุก็ต้องมานั่งรับรู้เรื่องของเมิง
คนนี้แขกเมิง คนนี้กิ๊กเมิง คนนี้ผัวเมิง
คนนี้เมียของกิ๊กเมิง คนนี้คู่ขาเมิง
อิเฮีย เฮียขนาดกุสงสัยนะ ขนคนขึ้นไป
เมิงปล่อยของด้วยเปล่าฟร่ะ?????

ฝันนะ พี่ฝัน ฝันอะไรดีฟร่ะ
ฝันให้ร้านที่มันร้องเพลงอยู่ถูกปิด ๆ ไปซะ
อิพวกหากินแนวอโคจร หลอกผู้หญิงมาทำงาน
หลอกล่อผู้ชายให้จ่ายตังค์ง่าย ๆ
ปิด ๆ ไปเถ๊อะ เสียงก็ดัง อยากร้องเพลงไปเดอะวอยซ์สิวุ้ย
มาร้องเฮียไรข้างถนน กุรำคาญ ตึงตัง ๆ ๆ

แยกแยะหน่อยก็ดีนะ
จะแดรกข้าว
จะร้องเพลง หรือ
จะไปซื้อบริการ
เอามารวมกันหมดแบบนี้ มันทุเรศ
ไหน ๆ ก็จะทำเป็นอาชีพแล้ว
กล้า ๆ หน่อย
เปิดเสรีแม่งเลย ซ่อง คือ ซ่อง
แล้วเก็บภาษีคนเข้าซ่องให้เยอะ ๆ
เอาไปพัฒนาสาธารณสุข สำหรับพวกเป็นโรคติดต่อทางเพศ
ทั้ง๕ ชนิด

ทำไมเมิงต้องมาแฝงตัวอยู่กับ ร้านอาหาร
อยู่กับ อาชีพนักร้อง นักดนตรี
คนเป็นนักร้องดีดี นักดนตรีที่เขาตั้งใจจะได้ไม่เสียหาย
อิเฮีย กุเบื่อ.

เวลากุรับคนเข้ามา กรุณาบอกกุด้วย
เมิงทำอาชีพอะไร ขายอะไร หรือ ไม่ขายอะไร
ให้กุคอยสอดแนมแบบเสือก ๆ
บางที กุก็สุขภาพจิตแย่
กุเบื่อ.

พอแระ ..จะอะไร ช่างแม่ง.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 31 พฤษภาคม 2559 เวลา:19:47:13 น.  

 
ตลกดีเนอะ ..ชีวิต
เพิ่งบ่นไปตอนค่ำ พอตกดึกฝันกุใกล้เคียงความจริงแระ ฮ่ะฮ่า
555555555555555555555555555555555555

ตั้งแต่อากาสร้อนมานะ ไม่เคยมีวันไหนรู้สึกดีเท่าวันนี้เลย

ขอบคุณอากาศร้อนที่ทำให้คนแบบนั้นหลุดจากวงโคจรออกไป
น่ารักจริง ๆ พี่ตะวันของยาย
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อย่าหัวเราะมาก ยัง ๆ ๆ มีอีกตั้งคนหนึ่ง
แต่คนนี้พี่คิดว่า ถ้าจานบินออกจากยานแม่ไป
เดี๋ยวก็คงหมดทางทำมาหากิน
แล้วเดี๋ยวก็หลุดออกไปง่าย ๆ เอง
คนหากินกับความงมงายของคนอื่น
จะทำอะไรได้ นอกจากทำเหมือนเดิม
อย่างเคยชิน หากินกับความไม่สบายใจของคนอื่น ๆ
ทำเหมือนเห็นอกเห็นใจ
ทำเป็นกุใจใหญ่ กุใจดี
ทำตัวเป็นหมอ ทำเป็นอาจารย์ ฮุ้ยยยย
ตัวเองยังเอาไม่รอดเลย คิดจะเป็นผู้ปลดปล่อย
คิดจะเป็นผู้ช่วยชาวบ้าน

...............................
นางบอกพี่ เมื่อวานบ่นกับคนแก่
พอเจอตัวกุ ทำท่าจะบ่นๆ ๆ ๆ ๆ
แต่คงเถียงกุไม่ทันมั้ง
พอมันบ่น กุก็บ่นกลับสิ รอไร
นางขึ้นเสียง แต่ขอโทษเสียงกุดังกว่า
มีทำตาถลน แต่แหกดูตากุนี่
ใคร ๆ เขาก็รู้ กุตาเหลือกขนาดไหน
5555555555555555555555555555555555

หึ หึ ทำมายกุเป็นคนอย่างเน้
ทำท่าจะไม่ยอมเสียเปรียบ ไม่ยอมจ่ายตังค์
พี่เลยบอก ไม่จ่ายก็ได้ เบรกออกไป
หนีไปเลย มีการออกอุบายติดสินบนกุ
ให้กุไปหลอกคนอื่นต่องิ เอาเงินแบ่งกัน
หน้าเมิงสิ อิเฮีย ตอแหลใส่กุ
กุจะเหลือเหรอ?

ใจจริงอยากตะโกน จะไปไหนก็ไป
รวยนักก็ออก ๆ ไปซะแหม
ขืนเมิงอยู่นานกว่าานี้ กุจะขึ้นกัณฑ์เทศน์แล้วนะ

รีบเรย นางรีบเรย
น่ารักอ่ะ
ตอนนี้เหรอ?

พอก่อน พี่ติดคลาส๖ ไว้
เดี๋ยวพรุ่งนี้ คลาส๗ จะได้ไมมีปัญหา

อดทนอีกนิด ร่างกายมันติดโยคะแล้ว
จะได้เล่นไม่ยาก
ได้คอร์สเรียนมาฟรี ตั้งเดือนหนึ่ง
จะเอาปัญญาที่ไหนไปเรียนยังไม่รู้เลย
เวลาก็ไม่มี ร่างก็ยังไม่ยืดหยุ่น
ขืนไปตอนนี้ มีแต่พัง ๆ ๆ ๆ

เปลี่ยนตัวเองอย่างแรง นอกจากจะลดความเข้มของกาแฟ
แล้วต้องลดปริมาณกิน ตอนนี้เสริมอย่างอื่นให้เสพแทนกาแฟแล้ว

ฝันนะ แอบฝัน
วันพรุ่งนี้ตอนเช้า จะตื่นอย่างมีพลัง
ไม่ใช่ตื่นมาแล้วเหนื่อยเหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืน

เอาแค่นี้ก่อนนะยาย

ใครจะอยู่ ใครจะไป ช่างแม่งมัน
ไม่มีใครอยู่กับเราไปตลอดกาลหรอก.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 31 พฤษภาคม 2559 เวลา:22:17:55 น.  

 
เดือนนี้ทำงานขาดทุนยับเยินหลุดลุ่ยเลย.

แต่ก็ยอม เพื่อความสบายใจ
- งดเที่ยว ไม่มีเงินเก็บ ทำบุญอย่างเดียวเลย
- อ่านค่าตัวเลขผิดหลักร้อย คืนเงินให้ผู้เสียหายแปดร้อย พลาดเองคืนเอง
- สงสารเด็กที่ล้มเหลวในชีวิตจนแทบจะล้มละลาย ให้ทำไงฟร่ะ
การเชิญคน ๆ หนึ่งออกจากชีวิตและเป็นคนที่ไม่มีที่ไป
มันเป็นอะไรที่ลำบากใจที่สุดแล้ว งานนี้พี่เสียหายเยอะ แต่บอกเลย ต้องยอมอ่ะ หนี้สินล้นพ้นตัวขนาดนี้ ไม่ตายก็บุญแล้ว
ถ้าไม่หนักหนาจริง ๆ พี่ก็ไม่อยากทำ

ฯลฯ นี่ยังไม่รวมเด็กจบใหม่ อีโก้สูง มั่นหน้า อวดรวย กับเด็กนศ.ที่กำลังเรียนแต่ใช้ชีวิตเกินตัว

พี่ล้มเหลวในการรักษาความเค็มรึก็ไม่นะ
แค่ขาดทุนเหมือนทำงานฟรี ไม่ได้ค่าตอบแทน
แต่ดีหน่อย กุยังมีชีวิตรอด ร่างกายแข็งแรง สุขภาพจิตดี
ตัวเลขขาดทุนส่วนตัว ช่างแม่งเหอะ

เดี๋ยวก็หาเพิ่มได้ใหม่
เอาที่สบายใจ
ถ้ามันจะต้องเสียไป มันก็ต้องทำใจ
เราแค่เสียกำไร แต่ยังมีอะไร ๆ อยู่อีกตั้งมากมาย
ยังคงใช้ชีวิตอยู่ต่อได้อย่างสบาย ๆ
กับบางคน ที่เขาแทบจะเอาตัวไม่รอด
หาเงินประทังชีพแทบไม่ได้
เครียดจนสุขภาพเสื่อมโทรมทั้ง ๆ ที่ทำงานในวงการอนามัยด้วยซ้ำ น่าสงสาร ตัวเองดูแลคนอื่นให้ปลอดภัย มีชีวิตอยู่ต่อได้
แต่ร่างกายตัวเองทรุดโทรม สุขภาพจิตแย่
หน้าตาไร้ความสุข
หลังจากปล่อยเธอเดินออกไป น้องยกมือไหว้
ไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่บอกว่า "ไปดีมาดีนะ"
อย่างดี พี่ก็แค่โดนด่า หรือไม่ก็ทำงานฟรี ไม่มีค่าตอบแทน
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
5555555555555555555555555555555555555555555

- ยังไม่นับรวมร้านรวงที่เอาตรีนไปแกว่งหาเสี้ยนอีกนะ
ถ้าแม่รู้ว่าพี่คิดอะไรอยู่ แม่ด่ากรูแน่นอน
5555555555555555555555555555555555555555555

หมา เมิงมองหน้ากุทำไม???


..................................

เอาวะ ..ต่อให้ไม่ได้อะไร อย่างน้อย สุขภาพจิตกุดี
กุทำเพื่อความสบายใจ ยับเยิน
55555555555555555555555555555555555555555

เสียดายไหมเงินน่ะ เสียดายสิอิเฮีย
กุไปได้อีกไกล ตั้งหลายทริปแน่ะ
55555555555555555555555555555555555555555

มีความสุขกาย สบายใจ ทำงานขาดทุน
55555555555555555555555555555555555555555

บางทีก็อยากรู้นะ.. ใช้ชีวิตแบบไม่มีตังค์
หรือมีตังค์น้อย กุจะอยู่ได้ไหม?

ลองดู !!!!

อยากจะรู้เหมือนกัน
ในเมืองใหญ่ ๆ แบบนี้
กุจะใช้ชีวิตเอาหยาดเหงื่อแรงกายแลกข้าว
ขอเขากิน เหมือนอยู่บ้านนอกได้ไหม?

(เอาจริงเหรอ?) อ้าววว ก็จริงสิอิเฮีย
เลี้ยงเขามาเยอะแระ เมิงลองดู
จะไปอยู่แบบนั้น ต้องหัดลดค่าใช้จ่าย
ลองทำงานใช้แรงให้มาก ชี้นิ้วให้น้อย
ออกกำลังมากหน่อย อย่าเลือกกิน
งดของอร่อย ไม่ตามใจอยาก
กุอย่างรู้เหมือนกัน
กุจะมีชีวิตอยู่รอดได้ไหม????

ถ้าไม่ได้ทำงานอย่างที่ทำทุกวันนี้
กุจะหารายได้จากไหน
จะทำเงินได้ไหม?

อยากรุ้จริง ๆ
ลองเลยดีกว่า

เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลย

..........................
อุปกรณ์สื่อสารไม่มีปัญหาสำหรับพี่
ใช้ฟรีอยู่แล้ว

จ่ายมากหน่อย ค่ากาแฟนี่แหละ
ทำยังไงให้ได้กินกาแฟฟรีฟร่ะ??????????
5555555555555555555555555555555555555555

แค่คิดก็สนุก
เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง
ไถตังค์ใครไม่ได้ ไม่ต้องแดรกข้าว
5555555555555555555555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 1 มิถุนายน 2559 เวลา:19:42:39 น.  

 
จะมีชีวิตอยู่อย่างไรในเมืองใหญ่ ถ้าไม่ใช้เงิน??!!

-กาแฟนี่ พอคิดออก คือถ้าเมิงไม่คอสูงติดกาแฟสด
ก็พอจะซื้อห่อใหญ่แล้วขายสำเร็จรูป+ถ้วย+น้ำร้อน
คิดค่าบริการ ส่วนต่างกำไร คือต้นทุนของกาแฟที่จะได้กิน

พอถึงวันนั้น กุคงเลิกอยากกินแล้วแหละ ฮ่ะฮ่าาาาาาา

กุ คิด ได้ ยัง ไง อิ เฮีย

จริง ๆ อะ พี่หากินกับการเอาเปรียบคนอื่นได้สบาย ๆ เลยนะ
คิดค่าปรับนี่ไมไหวจิเก็บตังค์ แต่เมิงทำได้ลงคอเหรอ?

ไม่อะ กุทำไม่ได้

- คิดจะเก็บสมบัติส่วนตัวขายกิน กุก็งกและบ้าสมบัติอีก เรื่องขายงานตัวเอง คงไม่ แจกฟรีเป็นอย่างเดียว มีคนยุให้ทำหลายรอบแล้ว แต่มันทำไม่ได้ ตัดใจไม่ลง เขาถึงกับอาสาเปิดหน้าร้านให้ด้วยนะ ทำไม่ได้หรอก มันมีราคามากเกินกว่าจะไปตั้งราคาแค่นั้น
คุณค่าทางใจมันหาสิ่งอื่นเทียบไม่ได้

- จะทำของกินขาย กุก็ขี้เกียจเหลือทน ทำออกมาก็แจกเป็นอย่างเดียว เคยแต่ทำบุญทำทานอะ ให้ทำขาย กุจะขายได้เหรอ?

-ไปขายแรงงานเขา แค่ขอเด็กแม่ค้า บอกว่างมีงานให้ทำไหม?
เด็กบอกไรรู้ไหม? นางว่า พี่ทำงานร่วมกับใครไม่ได้หรอก
พี่สมควรแก่การอยู่คนเดียวแบบนี้แหละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ถ้าจะมีงานให้ทำ ก็เป็นงานแบบยกของไรงิ
มันคุ้มค่ากุไหม? กุป่วยหลังเดี้ยงทำไง ชิ

- งานผ่านเน็ตนี่ไปไกล ๆ สร้นตรีนหมาเน่าเลยนะ เกลียดที่สุด

- เอาหนังสือเก่า ของที่ไม่ใช่แล้วขาย ไม่เด็ดขาด

- สอนคอร์สพิเศษตามคำสั่ง???? อืมมมม มันทำได้แต่คอร์สสั้น ๆ สิ แล้วพี่ก็ไม่ชอบด้วย

- สอนภาษาไทยให้คนต่างด้าว ?????? อันนี้น่าสนใจ
เคยทำแล้วกับลูกศิษย์คนแรกชาวกะเหรี่ยง สนุกสนานบันเทิงเริงใจ แต่พี่สอนให้นางฟรีนะจ๊ะ อันนี้มีความน่าจะเป็นที่สุด
รอบตัวพี่นี่ สารพัดเชื้อชาติเลย แล้วจะดีใจมาก ถ้าได้สอนครูที่เข้ามาเพื่อสอนเด็กไทย
เราต้องเอาคืนบ้างนะ คนพวกนี้เข้ามาเพื่อกอบโกยทำมาหากินโดยเฉพาะ แล้วแต่ละคนมานี่ ไม่ได้ซึมซับเอาอะไรจากบ้านเราไปเลย
มีแต่แพร่หลายความแตกต่างทางวัฒนธรรม จนบางทีนะ
เราแยกแยะไม่ออก ว่าอะไรคือเรา อะไรคือเขา

งานอย่างอื่นพี่ไม่สันทัด และไม่ถนัด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องไปเริ่มต้นตรงไหน แต่งานนี้ มั่นหน้ามาก ว่ากุทำได้
แล้วที่ผ่านมาเก้าปี กุมัวแต่ทำอะไรอยู่ฟร่ะ?????????

สมองนี่ลีบหมดแระ จวนจะฟ่ออยู่แระ
นี่ถ้ากระเป๋าไม่แฟบก็คงยังไม่คิดจะทำอะไรสักอย่างสินะ
อิเฮีย อยากด่าตัวเองให้ดัง ๆ

ต่อให้จะทำแล้วไถตังค์มันได้ หรือต้องสอนฟรี
ก็ต้องทำ มีเหยื่ออยู่ในมือให้ทดลองแระ

เริ่มเลยก็แล้วกัน

เอาจากใกล้ตัวก่อนนี่แหละ.

ทำเสีย ทำเลย
เริ่มต้นเอาใหม่
เข้ามาสักหมื่นคน ได้สอนสักสิบคนก็ยังดี
การสอดรู้สอดเห็นเรื่องของทุกคนมันก็ดีอย่างนี้เนอะ

เวลาต้องการอย่างรู้อะไร
ดึงออกมาใช้ได้เลย
อ๋อเหรอ?

ขำตัวเอง.
555555555555555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 1 มิถุนายน 2559 เวลา:21:13:43 น.  

 
ยาย ..เมิงตั้งโจทย์ให้กุยากเกินไปนะ

ใช้ชีวิตโดยไม่ใช้ตังค์ ทำยังไงฟร่ะ?

สำรวจตู้เย็น มีนมจิตลดาอยู่แพ็คหนึ่ง
มีน้ำตาลปึก มีน้ำปลา มีข้าวสาร
มีบูดูทอดของแม่ มีหล่อฮังก๊วย
มีกาแฟของเฮียแอนดริว
รอบบ้านมีกะเพรา มีแมงลัก มีโหระพา มีผักชี มีใบมะกรูด
บนระเบียงห้องมีผักบุ้งต้นเรียวสวยจนพี่ไม่กล้ากิน
มีของพวกนี้ สำหรับพี่คิอไม่มีอะไรกิน

ในกระเป๋าตังค์มีเงินของตัวเองจริง ๆ อยู่สี่ร้อยบวกนิดหน่อย
ในบัญชีไม่ต้องไปพูดถึง โกรธตัวเองมาที่ทำงานผิดพลาด
ใจดีเกินเหตุพอสมควร กับพลาดอ่านตัวเลขผิดไปหลักร้อย
สันดานไม่ดี ไม่รู้จักระวัง ดัดนิสัย

ที่จริงมีพี่ขายอาหารอยู่ ในทุก ๆ วันจะมีกับข้าวเหลือเฟือ
บานเบอะ แต่ไม่หรอก พี่จะไม่พึ่งพี่เด็ดขาด
เราต้องทำได้สิ
เคยมีความคิดยกย่องคนที่เราทำงานเป็นจับกังเอาหยาดเหงื่อแรงกายทำงานแลกเงินเพื่อซื้อข้าวปลาอาหารประทังชีวิต
พี่ต้องทำได้สิ วันนี้ตื่นสายไปนะ
ตื่นไม่ทันไปตลาดเช้าเลย
ต้องตื่นให้เช้ากว่านี้อีก
ตื่นขึ้นมาแล้ว เมิงจะให้กุไปทำอะไร???

.....................
คนงานลาวอยู่ฝั่งขวา
คนงานเขมรอยู่ฝั่งซ้าย
ในบ้านพี่มีฟิลิปปินส์กับพม่า
หากจะเริ่มต้นต้องเริ่มต้นจากลูก ๆ ของมิสสิสฟิลิปปินส์
เด็ก ๆ มานี่ ภาษาไทยไม่รู้เรื่อง ภาษาอังกฤษก็ไม่ค่อยแข็งแรง

คนงานพม่านี่ขอคิดดูก่อน มีทั้งความอยากและความไม่อยาก
ที่จริงมีคนอยากให้สอนภาษาอาหรับกับลูกเขา แต่ตัวเองยังไม่เก่งพอเลย ไม่มีความมั่นใจที่จะสอนได้หรอก
แต่จะพยายาม

เหยยยย เมิงมีความคิดเป็นคนสอนคนได้ยังไงฟร่ะ???

กุให้เมิงไปทำงานตากเหงื่อแลกข้าว ทำงานลำบาก ๆ ๆ เข้าใจไหม?

เขาจะเชื่อเมิงเหรอ? ว่าเมิงไม่มีตังค์ อยากได้ตังค์??

เมิงทำตัวให้มันเนียนๆ สิ ไปในที่ ที่ไม่มีใครรู้จัก
อิยาย เมิงต้องทำนะ กุคิดได้แล้ว เมิงต้องทำได้
สักวันก็ยังดีนะ นะ กุอยากรู้ว่า ความรู้สึกของคนทำงานอย่าง
ไม่มีทางเลือกมันเป็นยังไง
กุอยากรุ้ว่า ทำไมคุณภาพชีวิตของคนพวกนั้น ทำไมมันไม่ดีขึ้นเลย
อยากรู้แค่ไปคุยเอาก็ได้ไหมฟร่ะ? ไม่ได้อิยาย เมิงต้องไปลอง

เมิงจะเดินเข้าไปที่นั่นจริง ๆ เหรอ???????
ตลาดนั้นแหละ เหมาะสมกับวงจรชีวิตเมิงที่สุด
เปิดตลาดตีสองปิดตอนสาย ๆ ไม่มีอะไรจะเพอร์เฟตขนาดนี้แล้ว

เมิงจะเหนื่อยมาก. ก็ใช่ไง กุต้องการอย่างนั้น

ปิดคอมพ์ เคลียร์งาน แล้วออกไปสำรวจ
แต่งตัวให้มันเนียน ๆ ด้วยล่ะ
พอเมิงเดินเข้าไป จะได้รุ้จักกับคนงานที่เมิงต้องการสอนมันไง
เข้าใจกุยัง อิยาย อยากได้เหงื่อต้องออกล่า
ไม่งั้นเมิงจะเอากบาลใครมาแดรก

ไปไป๊ ..ไปหาวิธีปลูกผักให้มันกินให้ได้ด้วย
ไม่ใช่ปลูกออกมากลายเป็นไม้ประดับ
สงสารคนให้เมล็ดมา
5555555555555555555555

วันนี้ยังมีเวลาอีกเยอะ
ที่จะหาของกิน กว่าจะได้เวลาก็ตอนเย็นโน้นนน
อย่างดี ก็ไถตังค์คนแถวนี้แหละ
ทำงานเสร็จ ไปงัดของมาอวด ๆๆๆๆ
เมิงต้องตัดใจขายออกไปก่อนสักชิ้น

ตัดใจ รู้จักละซะบ้าง ตายไปเขาก็ไม่เอาฝังลงหลุมไปให้ด้วยหรอก

เอาแค่นี้ อย่าคิดเยอะ.

ทำเลย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 2 มิถุนายน 2559 เวลา:9:36:23 น.  

 
เมื่อวานตอนเดินไปทำธุระ แล้วก็เลยไปสำรวจตลาด ตอนเย็น

ตั้งใจนะว่า จะไม่ซื้ออะไรเลย ถ้ายังหาตังค์เองแบบใช้แรงไม่ได้
พี่เดินไป เพื่อไม่ให้เสียค่ารถ
ทำธุรกรรมเสร็จ ก็เดินไปรอบ ๆ ดูแม่ค้าที่เป็นคนไทย
มีแต่คนแก่ ๆ อาซิ้มอาแป่ะ นาสงสาร
ยายแก่ ๆ ที่มีหลานนั่งใกล้ ๆ
เด็กนักเรียนขายพวงมาลัย
เห็นแล้วก็ละเหี่ยใจ แต่จะให้ซื้อของที่คนพวกนั้นขาย พี่ก็กินไม่ลง

เดินกลับมาที่ตลาดนัดตอนเย็น มีอาหารขายเยอะมากนะ
พี่กินหมดแล้วทุกร้าน และสามารถบอกได้ว่าอะไรอร่อย
อะไรแหลกม่ายล่าย ยกเว้นหมูแหละที่ยังไม่ได้ชิม

เวลาไปดูก็เลือกกินแบบ อ่ะ ร้านนี้ลองซิ และกินทุกเมนูที่มีขายด้วยนะ

สุดท้ายไปเห็นข้าวเหนียวทุเรียน คือ น้อยมากที่จะมีขาย ชุดละห้าสิบบาทแน่ะ แพงว่ะ
ก็รู้นะ ว่ามันไม่อร่อยเท่าของแม่ทำให้กิน แต่อยากกินอ่ะ
สนองกิเลสตัวเองซะ คือไร ไม่ใช้ตังค์คืออะไร?
55555555555555555555555555555555555555555

ฟาดเข้าไปห้าสิบบาท ขำตัวเองในใจ
กุอยู่แบบไม่ใช้ตังค์เป็นด้วยเหรอ? กุไม่ได้นอนอยู่บ้านสบาย ๆ นะ
อินี่ทำงานอยู่นะเนี่ย
เดิน ๆ ไปก็คิดถึงหลานชายเมือ่ตอนเด็ก ๆ
นางน่ารักนะ ตอนนี้โตแล้ว ความสนิทลดน้อยลง นางซ่ามาก
เพื่อนรุ่นเดียวกัน ไม่คบจ้ะ คบรุ่นพี่ ไปนอนคุกมาสองครั้ง
ทุกวันนี้ก็ยังต้องรายงานตัวอยู่ แม่เคยให้ทำงาน จะได้รู้จักค่าของเงิน ที่ทำงานก็ดี๊ดีนะ แต่นางอยู่กับเขาไม่ได้ ผู้หญิง ๆ อะนะ
นางไม่ชอบ ตอนนางเด็ก ๆ นางฉลาดมาก เป็นเด็กที่แบบว่า
ชอบทำตัวเป็นผู้ปกป้อง นางหล่อ เด็กผู้หญิงก็จะชอบมาขอเป็นแฟนนาง แล้วแฟนนางตะละคน ระดับนางงามตอนเด็ก ๆ ทีเดียว

ไปโรงเรียน แม่ให้ตังไปยี่สิบบาท นางเอาตังค์ไปซื้อขนมหมดเลยยี่สิบบาท เสร็จแล้วนางเรียกเพื่อนนางมากิน รุมกันกินขนม
พอกินเสร็จนางเรียกเก็บตังค์เพื่อน ๆ คนละห้าบาท
ปรากฎว่าเด็ก ๆ หกคนช่วยกันกินขนม นางเก็บตังค์เพื่อนได้ทั้งหมด ยี่สิบห้าบาท กลับมาบ้าน แม่ค้นกระเป๋าทำไมมีตังค์เกิน
ที่ให้ไป ลูกไม่ได้กินอะไรเลยเหรอ? วันนี้
เปล่าคับ กินซะอิ่มเลย อ้าววว!!!!

อิแม่ก็งง อิพี่นี่ก็งง จนไปถามครูที่โรงเรียน จึงถึงบางอ้อ
55555555555555555555555555555555555

ตอนนั้นนางเรียนอยู่อนุบาล1

ทุกวันนี้ยังคงคิดถึงนาง เป็นห่วงนาง
นางเสียคนตอนย้ายเข้าม.1 ปู่ย่าพ่อแม่ ให้ไปเรียนที่ตจว.
เพื่อเอาวิชาทางศาสนา ที่นางไม่ชอบและไม่ถนัดเลย
คือก่อนหน้านั้นปล่อยเรื่องนี้แบบแทบจะฟีดอมเลย
แล้วอยู่ ๆ ก็จับไปอยู่แบบนั้น จบมาเหมือนกัน
วิชาการที่นั่นอ่อนมาก เพราะเขาไม่ได้เน้น
เด็ก ๆ ก็อ่อนเสียเหลือเกิน แวดล้อมไม่ดี
นางคบเพื่อนรุ่นพี่นอกรร. นอกบ้าน ตั้งแต่นั้นชีวิตนาง
ก็วนเวียนอยู่กับห้องปกครอง ชนิดครูประจำชั้นแทบจะเป็นลม

นางดื้อ ก็ดื้อตรง ๆ ตื้อตาใส ๆ ไม่มีแอบ ไม่มีปิดบังซ่อนเร้น
เด็กบ้านพี่เป็นแบบนี้ ถูกสอนมาแบบนี้
อยากลองอะไรลองเล้ยยย เต็มที่
เฮียก็ได้ แต่เอาตัวให้รอดด้วย

ถ้าเป็นเด็กคนอื่น ๆ เวลาปกครองถามอะไร ก็จะโกหก
อินางนี่ มิมีจะโกหก พูดตรง ๆ พุดจริง ๆ คนขายของให้นางก็ซวยเลยไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ทุกวันนี้นางก็ติดบุหรี่แหละ
เฮ้อออ เห็นแล้วพี่อยากจะเสี้ยมนายกับนายคนเล็กให้เป็นเกย์ เป็นตุ๊ดไปซะเลย พี่ชอบคนพวกนี้ นางน่ารักและเก่ง รู้จักชีวิต ไม่ต้องสอนมาก

เด็กผู้ชายบ้านพี่ หาดีไม่ได้เลย ไม่รู้ทำไม
ทั้ง ๆ ที่ก็เลี้ยงให้เติบโตมาอย่างชนิดเดียวกัน
แต่มีสิ่งหนึ่งที่คนพวกนั้นมันคิดคือ มันเป็นผู้ชาย
มันจะได้รับการเลี้ยงดูพิเศษกว่าเด็กผู้หญิง
จริง ๆ นะ ลูกผู้ชายไปไหนก็ได้ จะกลับบ้านเมือ่ไรไม่เห็นมีใครว่า

เลอะเทอะ ผิดแล้ว ผิดประเด็น

ชอบคิดแทนคนอื่นเรื่อย กลับมาเรื่องของเมิง
เมื่อวานนี้ นอกจากข้าวเหนียวทุเรียนแล้ว
มีคนชวนพี่กินข้าวสองคน
คนหนึ่งอยู่กับสามี พี่ปฏิเสธ
ที่จริงเรามีนัดจะทำยำรวมกินกัน
แต่นางอยู่กับสามี ต้องคอยปฏิบัติพัดวีสามีแก่ หัวโบราณ
พี่ก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วยแระ

กับน้องที่อยู่ด้วยกัน นางไปซื้อต้มยำจากร้านแถวนี้แหละ
บ้านนี้เขามีเครื่องครัวทุกอย่างเลย
แต่ขี้เกียจจะทำนะ บางทีมีเยอะไป ก็ทำให้ขี้เกียจ
ตกลงกินข้าวเย็นกับบ้านนี้แหละ
ไม่เสียตังค์ เพราะหุงข้าวเอง ค่ากับข้าวน้องซื้อ
ปกติพี่จะเป็นคนทำถ้าได้กินด้วยกัน
แต่วันนี้ขี้เกียจ พรุ่งนี้แล้วกัน ค่อยหาวัตถุดิบมาทำ


สรุปใช้ตังค์ไปหกสิบบาท
กลับมาเย็นมากแล้ว ไม่มีใครอยู่ ต้องรีบกลับ
จะทอดน่องไม่ได้ ระหว่างทางที่เดิน คิดถึงนางหลานที่บ้านตลอดเวลา เด็กมันจะรุ้ว่า พี่ปากร้าย
เวลาพี่พูดอะไร จิกเรื่องอะไร พี่จะจิกยันจิตวิญญาณ
ถ้าไม่เลิกพฤติกรรม พี่จะไม่เลิกจิก
จนทุกวันนี้ เวลาเด็กเห็นพี่เดินเข้าบ้าน วงจะแตกกระเจิง
ไม่มีใครยอมอยู่คุยกับพี่ รู้ไง ถ้าอยู่จะถูกซักจนสะอาด
ปล่อยให้พี่คุยกับพ่อ คนแก่ ๆ คุยกัน

.................................

ค้นสมบัติบ้าตัวเอง มีน้ำมันสมุนไพร ทีทำจากไพลเหลือง
หลายขวด พ่อให้เอามาขาย
แต่พี่นะ เอามาแจกจ้ะ
5555555555555555555555555555555555555

มีเครื่องแป้งน้ำคูชั่น ที่สั่งมาใช้เองนี่แหละ แต่อยากได้ราคาส่ง
เลยซื้อมาเหมือนจะขาย แต่ขายไม่เป็นไง
ใช้ก็ไม่ค่อยได้ใช้ ขายก็ไม่ขาย เก็บไว้ทำไม
555555555555555

ตอนแรกคิดว่า จะใช้ตอนเดินทางไรงิ กันแดด
ปรากฎว่า อินี่แพ้บรรลัย หน้าเห่อสิวละเอียด
ทุกวันนี้ เดินทางต้องทำใจ แพ้ก็แพ้ฟร่ะ
ทั้งแพ้น้ำ แพ้อาหาร แพ้หลายอย่าง แต่ไม่เป็นไร
ไปแล้วสบายใจ รับได้ กลับมาค่อยรักษา

มีรูปที่ทดลองสั่งพิมพ์ แต่ไม่ได้พิมพ์มาเพื่อจะขาย
พิมพ์มาเพื่อจะให้ เก็บไว้ดูดีกว่า เสียดาย.

มีหนังสืออยู่จำนวนหนึ่ง
มีหมวกปั่นจักรยานที่ไม่ได้ใช้
มีข้าวของที่ซื้อมาแล้วไม่ได้ใช้หลายสิ่งอย่าง

บางสิ่งซื้อเพื่อการกุศล
ทำไมของไม่ได้ใช้เยอะจังฟร่ะ
มิน่าล่ะ หนักเหลือเกินแล้วชีวิต
สละออกไปบ้าง

วันนี้หลังจากทำงานเสร็จแล้ว
เด็ก ๆ ที่เดินไปเจอเมื่อวาน
เอาของที่ไม่ได้ใช้ไปให้เขาเสีย

กระเป๋าหลายใบ
ตุ๊กตาที่เหลือเล่น
ของที่ซื้อมาตุนแล้วไม่ได้กิน
ดูวันหมดอายุด้วย

นี่ ๆ ๆ เดี๋ยวนะ กุให้เมิงไปหาตังค์มิช่ายอ่อ

ไง๊กลายเป็นงี้ไปได้ฟร่ะ
อิเฮีย.
555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 มิถุนายน 2559 เวลา:10:40:01 น.  

 
การใช้ชีวิตแบบไม่ใช้ตังค์ คืออะไรเหรอ?
5555555555555

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แตกต่างจากตอนที่ไม่คิดว่าจะใช้แบบนี้นิดหน่อยตรงที่
เวลาจะควักตังค์จ่ายอะไร คือ กุคิดหนักมาก
555555555555555555555555555

คิดว่า จะพอเหรอ?
555555555555555555555555555555555

ก็ดีนะ ผ่านไปสามวัน ยังหาตังค์ไม่ได้สักบาท
แต่มีคนพยายามยัดเยียดรายได้ให้พี่อยู่นะ
แต่มันเอาไม่ลงคอหรอก

มีเด็กมาขอยืมหมอนผ้าห่ม จริง ๆ นางจะเช่าแหละ
แต่ก็น่าเห็นใจ พี่ก็เลยหยิบให้ยืมไป
ที่ไม่ได้ใช้แล้ว คุณภาพมันเสื่อม ผ้าห่มขาด
ปลอกหมอนหมองแล้ว ก็เลยบอกให้นางซักและรีดมาคืนให้เหมือนเดิมด้วย ก็เท่านั้น ถ้าต้องคิดค่าใช้จ่าย ชุดนั้นห้าสิบบาท
สองชุดหนึ่งร้อยพอดี ไม่เอา ไม่ได้ใช้แรง ไม่อยากได้ ฮ่าๆๆๆๆ

น้องเลี้ยงข้าว แต่พี่ต้องทำ พี่ก็ออกไปซื้อวัตถุดิบ
ตั้งใจจะทำยำรวมใส่วุ้นเส้น อยากได้ไก่บดแค่ขีดเดียว
พ่อค้าแม่ค้าแม่มไม่ขาย ขายขีดละสิบบาทแต่ต้องซื้อของเขาสองขีด น่าเกลียดว่ะ เอาเปรียบอ่ะ เดี๋ยวก่อนเมิง
กุเห็นแล้วแบบ อยากขายวัตถุดิบแบบแพ็คเลย กุจะขายให้ต่ำกว่าราคาตลาด เพื่อความสะใจ นึกออกป่ะ บางทีนะ
กุก็อยากทำกับข้าวแค่ถ้วยเดียว เพราะกุกินคนเดียวไง
ไม่มีใครทำขาย เห็นที่ห้างฯอยู่นะ แต่แพงอะ วัตถุดิบก็ไม่สด
ชิ นอกจากมื้อนี้จะไม่ประหยัดแล้ว พี่ยังเสียตังค์ค่ากับข้าวไป
กะละมังละร้อยหกสิบ กินห้าคน มะนาวลูกละแปดบาท ใส่สี่ลูกเลยเพื่อความสะใจ ได้น้ำตาลปีบของดีเมืองเพชรบุรีหนึ่งทัพพี
พริกสดตำซะเลย ขี้เกียจสับ ใส่หมดกระจาดเลย
โบโลน่าใส่สองแพ็คเลย วุ้นเส้นสดใส่ทั้งแพ็ค
เครื่องปรุงอย่างละสองต่อสองทัพที ไม่ต้องชิม

ได้ขนมฟรีมาสองแพ็ค ของฟรีกับพี่เป็นเรื่องปกติ
บางทีรับจนต้องคัดแยก ใครเป็นยังไง
รับมา่ถ้ารู้ว่าปลอดภัย ก็ต้องรีบส่งต่อ
ทำไงอะ ก็ส่งไปให้เด็กกินแพ็คหนึ่ง
ช่วงนี้ให้แต่กับคนใกล้ตัวทั้งนั้นเลย
คนห่างตัว ยังไม่มีโอกาสไปให้เขา

ถามน้อง พี่จะโล๊ะเครื่องสำอาง จะเอาไหม?
เด็กรีบบอกเอาเลย แต่ถ้าของที่ซื้อมาขาย พี่ขายต่อครึ่งราคา
ดีกว่าปล่อยมันไว้อย่างนั้น
อยากได้เมิงเอาไปใช้ก่อน เงินค่อยจ่าย เออ กุจะขายของได้ไหมนี่ 5555555555555555

ไม่รู้แหละ ยังไงก็ต้องเอาตังค์ไปคืนบช.ให้ได้
กุโกรธเมิง อิยาย รู้ตัวไว้ด้วย.

เมิงทำให้ความเค็มของกุเจือจาง
กุเคือง.

........................................

ตอนเดินกลับมา แง่ะไปเห็นต้นไม้ต้นหนึ่งสะดุดตามาก
ตามหามาหลายวัน ไม่มีความคืนหน้า
พอเห็นก็สงสัย ใช่ต้นนี้หรือเปล่าที่เรียกว่าส้มเช้า

ถ่ายรูปให้พี่ดู พี่ว่า ใช่
ให้กดกริ่งขอเจ้าของบ้านสักสองกิ่ง
ดู๊ พี่กุเห็นกุเป็นคนหน้าด้านช่างกล้าลูกอิช่างขอไปได้ 5555

คิดได้ยังไง ให้กุกดกริ่งขอต้นไม้หน้าบ้านคนไม่รู้จัก

เคยแต่มีคนมาขอ ให้กุไม่ขอของเขา กุทำม่ายล่าย
มีแต่เขาเอามาฝาก เอามาให้ ให้กุไปขอ กุทำม่ายยยยล่ายยยยย

ก็เลยโพสต์รูปต้นที่ว่า ลงบอกว่า พี่อยากได้ แต่ไม่ได้ขอนะ

อิเด็กอ้วนบอก ที่บ้านกุมี คือไร
กุหาตั้งนานสองนาน เมิงก็รู้ว่ากุหา
แค่เมิงไม่รู้ว่าต้นที่กุหาหน้าตายังไง
คือที่บ้านมันเรียกชื่อคนละอย่าง
มันเลยไม่รู้ว่าต้นเดียวกัน
55555555555555555555

ให้กุหาทั่วราชอาณาจักรเพื่ออะไร?!

บังคับและขู่เข็ญนางให้รีบนำมาให้โดยเร็ว
กุไม่ได้ขอนะ ทำความเข้าใจ
แต่เมิงมีหน้าที่ต้องนำมาให้ เข้าใจใช่ป่ะ

นางสั่งนางหนูผี บอกให้ตัดแนวเฉียงสี่สิบห้าองศา
หนูผีเอาขวดน้ำผ่าครึ่งแล้วใส่น้ำแล้วหย่อนกิ่งต้นนี้ลงไป
แล้วใส่ถุงถือมาให้ยาย กุเห็นแล้วอึ้ง
กุเพิ่งบอก แต่ได้แล้ว ไวแท้ ๆ
แล้วถาม ขอดู เมิงเอามาให้กุอย่างนี้เลยเหรอ?

เมิงไม่คิดจะใส่กระถางใส่ถุง ใส่ดินให้เรียบร้อยหน่อยเหรอ?
มาตอนพลบค่ำ ดินไม่มี กระถางไม่รู้อยู่ตรงไหน
แล้วจะให้กุปลูกยังไง กุปลูกต้นไม้เคยรอดตายเจริญเติบโตได้ดีด้วยเหรอ? 555 นางว่า นางถูกสั่งมาแค่นี้

อุตส่าห์สั่งให้เอามาให้ สั่งต่ออีกหน่อยให้เอามาให้แบบสำเร็จรูป
ก็ไม่ได้ นิสัย

พี่เลยสั่งหนูผี เอาไปฝากปักไว้แถว ๆ นี้ก่อน
ร้านต้นไม้เปิดจะไปซื้อกระถาง กับต้นอื่น ๆ ดินด้วย ไหวแบกไหมเมิง

แล้วนางก็บอกเล่าถึงค่าตอบแทน
เนี่ยนะ สองกิ่งนี้แลกด้วยบัตรคอนเสิร์ตอิโสของพี่
55555555555555555555555555555555

อิเฮีย แพงไปไหม?

วันนี้เป็นวันที่ใช้ชีวิตโดยไม่ใช้ตังค์(ซะที่ไหน?)
ย่างเข้าวันที่สามแล้ว
จะไปไหนก็ต้องเดิน เพื่อจะไม่เสียค่าเดินทาง
อีกหน่อยกุคงเอาพี่จิบมาปั่นกลับบ้านยี่สิบกิโลอะนะ
555555555555555555555555

เฮ้อ นั่นก็เกินไป๊

นี่ถ้ากุใช้ชีวิตแบบนี้บ่อย ๆ ทั้งเดือน ทั้งปี
ต่อให้ไม่มีรายได้เพิ่มเติม
กุนี่กุ้มใจแล้วนะ
ต้องขุดหลุมเก็บตังค์แระ
ธนาคารสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้
กั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
5555555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555

พรุ่งนี้ทำอะไร???
- พี่ยายนังผักบุ้งกระถางใหญ่ขึ้นดาดฟ้าแระ
บางทีก็คิดนะ เพราะแสงไม่พอมั้ง มันเลยหุ่นดี
วันนี้รดน้ำให้มัน ก็เลยคุยกับมันว่า "หนูเป็นผักนะลูก ต้องเติบโตมาให้กินได้ด้วย" ลำต้นมันไหว ๆ ตามแรงลมประหนึ่งจะบอกว่า
"จ้ะ ๆ แม่อิยาย เตรียมเด็กพ้มไปยัดห่านได้เล้ยยย"
แหม่ลุกกุปากดีไม่ผิดกุเลยทีเดียว
5555555555555555555555555555555555555


รอดูอีกสักระยะ จะหาวิธีปลูกกวางตุ้งกับป่าคอนกรีตให้ได้
ดูแลนางให้ดี เดี๋ยวนางไม่ยอมโตมาให้กิน

-ต้องเตรียมตัวเสือกเรื่องชาวบ้านสินะ
วันนี้เขาเดินมาหา กลาย ๆ ว่าจะโยนงานให้
เจอพี่สวนกลับ ทำให้ได้แต่ขอข้อมูลทั้งหมด
หน้าหงายไปเลย ไม่รู้จะมาอีกเมื่อไร
จะให้พี่เดินทวงชาวบ้าน พี่ไม่ทำหรอกนะ
พี่ไม่เคยแบมือขอตังค์ใคร
แม้กระทั่งพ่อแม่พี่น้อง พี่ยังไม่เคยขอตังค์ใช้เลย
ชีวิตพี่มีแต่คนประเคนใส่พานให้
ไม่ให้ก็ไม่เอา ไม่ใช้
ให้แล้วยังไม่มีสิทธิ์จะใช้ พี่ยังไม่ใช้เลย

ให้กุไปไล่บี้คนอื่นนี่นะ
กุก็ไล่ออกไปให้พ้น ๆ อย่างเดียวน่ะ
ไล่กระทั่งคนใช้กุด้วย เอาป่ะละ
ควรจะออกไปให้พ้นวงจรชีวิตพี่ได้แระ
พาเรื่องให้กุ้มใจมิวายได้บ่อย ๆ
คนกำลังอารมณ์ดี กำลังสบายใจ
หาเรื่องให้ได้ตลอด เรื่องตัวเอง หน้าที่ตัวเอง
งานตัวเองแท้ ๆ นี่ต้องเตรียมบท เตรียมแผนสำรองไว้แล้วสิ

งานนี้ต้องยอมเป็นหนังหน้าไฟเช่นเคย เบื่อตรงนี้อีกแล้ว

- ต้องสรรหางานยุ่ง ๆ ให้ตัวเองสิยาย
งานอะไรก็ได้ ที่ทำให้ตัวเองยุ่งวุ่นวาย
หาเรื่องไปเรียนคอร์สสั้น ๆ นอกสถานที่ไปี
ให้เขารู้ว่า "กุไม่ได้ว่างนะ" จะได้รอดตัวไง๊

5555555555555555555555555555555555555555555555


อะไรสักอย่าง คอร์สสั้น ๆ เยอะแยะ
ไปไป๊ ยิ่งไกล ยิ่งต้องไป

^_______________________________^





โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 4 มิถุนายน 2559 เวลา:20:03:08 น.  

 
เหนื่อยสุด ๆ เลยสองวันนี้


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 มิถุนายน 2559 เวลา:23:25:15 น.  

 
ฝันว่าจะทำงานใช้แรงแลกเงินนี่
ทุเรศสุด ๆ เลยว่ะ
55555555555555555

ทำงานเหมือนกัน หลังเดี้ยงอีกแล้ว
แค่สองวันเอง

การใช้ชีวิตแบบไม่ใช้ตังค์ล่ะ
ขนาดนอนอยู่กับบ้านเฉย ๆ ยังเดินออกมาหาซื้อกาแฟกินจนเสียตังค์ไปสามสิบบาทจนได้

ทำอะไรไม่ได้หลายอย่าง
แต่ก็ได้อะไรมาอีกหลายอย่าง
ไม่ได้ทำอะไรเพิ่มแต่ มีคนเอาของมาฝากให้
จริง ๆ แล้วมันเป็นเรื่องปกติมาก แต่ก็ต้องสแกนผู้ให้นิดนึง
ถ้าไม่ไหวใจก็จะไม่รับแล้วเอาไปใช้
เคยมีแบบ ให้มา ก็รับและทิ้งไป
คนรู้จะเสียใจก็ช่างมัน กุไม่ไว้ใจเมิงอะ มีไรไหม?

.....................................

ช่วงนี้เป็นเทศกาลจ่ายเพื่อให้อยู่แล้ว
ต้องลิสต์เป็นรายการ และรายชื่อสำหรับหาซื้อสิ่งของทีเดียว
ตักตวงความดีเสียให้เต็มที
ปีนี้คึกครื้นชื่นมื่นเป็นพิเศษ
นายและนายคนเล็กโตพอจะได้รับการขัดเกลา

ไปเฝ้าพระเจ้าด้วยทุกวัน วันแรกเหมือนจะไปไม่รอด
ยังอายๆ ยังทำท่าไม่ค่อยถูก ยังไม่เข้าพวก
แต่พอผ่านไปสามวัน นายพาน้องอัพเลเวลขึ้นไปเทียบเคียงกับคนผู้ใหญ่ทีเดียว ในตำแหน่งที่สำคัญระดับผู้นำเลยนะ
ก็พรมมันนุ่มและน่าใช้ดีนี่นา อยากรู้
5555555555555

ช่วงนี้ไม่มีหรอก เรื่องที่จะมาคิดทำขาย
ทำเหมือนกัน แต่แจกอย่างเดียวเลย

ฝัน ณ ตอนนี้ ก็คือ การได้เห็นว่า นายและนายคนเล็ก
กับเด็กอีกสองคนมีความสุขกับชีวิตวัยเด็กที่สุด
เป็นเด็กที่รู้หน้าที่ มีความรับผิดชอบส่วนตัวอย่างดีเยี่ยม
นายถามพี่ว่า "ป้ากลับมาบ้านทุกวันเลยเหรอ?"
ทำไมป้าถึงกลับบ้านได้ทุกวัน
ในความคิดเขาคือ สักชาติได้กระมังพี่จะกลับไปบ้านสักที
ไปทีก็อยู่ได้แป๊บเดียว ตอนนี้ไปนอนบ้านทุกวัน
นายดีใจและแปลกใจมาก

ก็ดี จะได้จัดการอะไร ๆ ที่ยังค้างไว้ให้สำเร็จซะในเดือนเดียว
ทั้งฝึกตัวเอง และฝึกเด็กน้อยไปด้วยกัน

หนึ่งเดือนที่ตื่นแต่ดึกทุกวันเช่นนี้
เส้นสายพี่นาจะยืดเหยียดได้ดีทีเดียวแหละ

^__________________________^


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 10 มิถุนายน 2559 เวลา:10:10:09 น.  

 
เมื่อวานพานายคนเล็กมาทำงานด้วย
แล้วก็ให้นายถือศีลด้วย ตอนแรก
คิดว่าจะให้ทำแค่ครึ่งวัน
พอครึ่งวันนายหลับตื่นขึ้นก็ก็ใกล้จะได้เวลากลับบ้านแล้ว
นายบ่นหิวน้ำตอนจะกลับบ้าน
พี่ก็เลยบอกว่า อดทนได้ไหม?
กลับไปกินน้ำที่บ้านเรานะ
ป้าไม่ไว้ใจน้ำที่นี่ ป้าขี้เกียจเดินออกไปซื้อข้างนอก
ไม่ใช่น้ำไม่สะอาดนะ แต่มีบางอย่างที่ไม่อยากพูดถึง
บางอย่างที่เมื่อนายมาที่นี่ทีไร กลับไปไม่สบายทุกที

พอใกล้จะถึงบ้าน นายบ่นหิวน้ำอีก
ที่จริง นายไม่ได้หิวน้ำอย่างเดียว
แต่เขาแย่แล้ว ไม่ไหวแล้ว
แต่เด็กพูดไม่เป็น บอกไม่ได้ ว่าแย่ ไม่ไหวนั้นคืออะไร
เขารู้แต่ว่า ร่างกายเขาต้องการน้ำ
และขอน้ำ คงเป็นอาการของคนใกล้ตายสินะ
555555555555555555555555555555

พอกลับถึงบ้านเท่านั้นแหละ พี่โดนแม่มันด่าซะ
เอาลูกเขามาทรกรรม 5555555555555

กุขำก๊ากๆๆๆๆๆๆ

อิเด็กผู้ชายที่โตแล้ว มานบอก
ดีนะ ที่มันโตแล้ว
ถ้ามานยังเด็ก ๆ อยู่ คงถูกป้าใจร้ายเอาไปดัดนิสัย
55555555555555555555555555555555555555


เข้าบ้านปุ๊บ นายก็อ้วกเลยจ้าาา
น้ำย่อยคงตีขึ้น
เป็นการฝึกที่มากเกินไป
นายคงเครียดด้วย
มาอยู่ในบรรยากาศที่เขากลัว
กลัวรูปปั้นบนหิ้ง
กลัวรุปปั้นบนหลังตู้
กลัวมาก

ขนาดโคมไฟบนบ้านนายยังกลัว
แล้วจะมีอะไรที่ทำให้นายไม่กลัว

..................................

ขนาดพี่ยังแย่ กลับบ้านแข่งกับลมฝน
การพกเด็กที่ไม่เคยออกจากบ้านช่วงนี้
ไม่ดีนะ นังยาย.
เอาเก็บไว้ก่อน
นายคนเล็กแตกต่างจากนายมาก
นายคนเล็กไม่ดื้อ ไม่กวน แต่รั้นมาก
ดุไม่ได้ พูดเสียงดังไม่ได้
นายดื้อ กวนประสาท แต่ดุได้ ว่าได้ แค่อย่าตีเป็นพอ

เมื่อวานตอนลมแรงพัดต้นไม้โยก
นายทำลิงวิ่งออกไปนอกบ้าน จะไปเปิดน้ำ
พี่โมโหที่พูดไม่ฟัง ซัดเข้าให้ทีหนึ่ง
ทำลิ้นจุกปาก พูดไม่ได้ โกรธมาก
ทำเป็นคนเสียสติ คือตีไม่ได้ ใครจะตีก็ได้
แต่ป้าห้ามตี ต้องไปคว้าเอามากอดถึงจะยอมหาย
ก็ไม่ได้เจ็บ ไม่ได้แรงอะไร แต่เสียใจมาก

อาการนายดูน่าสงสัยขึ้นทุกวัน ๆ
พี่สงสัยว่านายเป็นไฮเปอร์รึเปล่า
ถ้าเวลาได้ต้องพาไปหาหมอทดสอบอะไรบางอย่าง
เหมือนจะเป็นคนสองอารมณ์
บางทีก็ควบคุมตัวเองได้
และบางทีก็เหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้
เวลาที่แวดล้อมสงบดี ชอบก่อกวน
แต่ถ้าแวดล้อมเกิดเหตุอะไรร้ายแรง
คนอื่นสิ้นสติ นายกลับควบคุมสถานการณ์ได้ดี
หลาย ๆ ครั้งที่เราเดินทางด้วยกัน
เราเจอเรื่องร้ายด้วยกัน นายกลับพาป้าให้รักษาใจ
ออกมาได้อย่างดี แต่บางทีนายก็เล่นจนสิ้นสติไม่รับรู้ว่าจะมีอันตรายหรือไม่มีอันตรายใด ๆ เลย

...............................
นั่งกินข้าวกับแม่
แม่บ่นอยากกินแกงหน่อไม้ใส่เนื้อ
แม่ฝากเขาซื้อเนื้อ แพงนะแต่ได้เศษเนื้อมาแบบไม่สมราคา
ก็ช่างขายให้ได้ ต้องการเนื้อติดมัน
ไม่ได้จะเอามันติดเนื้อ หั่นลงไปนี่มีแต่ไขมันทั้งนั้น
นั่งมองกับข้าวกัน กินอะไรก็ไม่อร่อยเลย
มันช้ำใจ กินนี่ก็แพ้ กินนั่นก็ไม่ได้ แล้วจะให้กินอะไร

แม่เลยฝากซื้อของหลายอย่าง
อยากกินน้ำพริกหนุ่ม
อยากกินน้ำพริกป่นปลาทู
อยากกินหัวปลีต้ม
อยากกินผักบุ้งต้ม

กินข้าวอยู่ดีดี แม่บ่นปวดแขนยกแขนไม่ขึ้น
อิ่มแล้วจึงดัดหลังให้ตรง
ยกแขนขึ้นเปิดหัวไหล่
จะไม่ให้ปวดได้ไง ไขมันทั้งนั้น
ิเกาะอยู่กับสะบักหลัง
ต่อมน้ำเหลือดูบวม ๆ โต ๆ
หรือแม่อ้วนมากจนดูไม่ออก
บ่นปวดหัว พอนวดให้ อ้าวหาย
จะพาไปหาหมอแกบอก ไม่เป็นอะไรแล้ว

ดื้อจริงๆ

ออกมาวันนี้ ติดสินบนคนไว้เยอะ
ขายฝันทั้งแม่ ทั้งพ่อ ทั้งเด็ก ๆ
555555555555555555555555555

อย่าดื้อกันนะ เดี๋ยวจะซื้อของไปฝาก.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 มิถุนายน 2559 เวลา:10:50:07 น.  

 
เมื่อวานระเบิดอารมณ์ลงที่ทำงาน
ทั้งเวลากลางวันจึงไม่มีสติจะคิดถึงเรื่องอื่น ๆ
ตกเย็นได้เวลากลับบ้าน นึกขึ้นได้ว่า
เด็กสองคนรอพี่อยู่ที่บ้าน กับการขายฝันที่ให้ไว้

รวมนายและนายคนเล็ก ก็กลายเป็นเด็กสี่คน ซึ่งอยู่ในวัยเดียวกัน
เด็กสองคน มีเด็กชายเป็นพี่ซึ่งเป็นพี่คนกลาง
และเด็กหญิงเป็นน้องซึ่งเป็นน้องคนเล็ก
เด็กหญิงอายุเท่านาย
เด็กชายอายุมากกว่านายปีหนึ่ง
เท่ากับว่า ตัวเด็กชายอายุย่างเข้าหกขวบปี

ไปหาซื้อชุดสำหรับเด็กหญิงเพราะวันก่อน ให้ยืมของผู้ใหญ่
กับผ้าผืนใหญ่ที่ไม่เหมาะกับนาง
เป็นการสร้างฝันอันใหม่ ที่ดีงามและสดใส
เริ่มต้นฝัน พี่จะทำให้ฝันของเด็กน้อยมัวหมองไม่ได้

ทำธุระเสร็จ ก็รีบเดินตรงไปหา
ที่จริงตั้งใจแค่จะซื้อชุดไปฝากเด็กหญิงก็เท่านั้นแหละ
แต่มันเผอิญเหลือบตาไปเห็นกางเกงคล้ายผ้าขาวม้าแต่ผ้าลื่นกว่า
เหมาะสำหรับนาย หรือนายคนเล็ก เพราะพี่ไม่มั่นใจในความยาว
นายโตไว ตัวสูงแต่ผอม ส่วนเด็กชายจะสูงกว่านายนิดหน่อย

สรุปซื้อกางเกงมาอีกหนึ่งตัว และกระโปรงสำหรับเด็กหญิงหนึ่งตัว
รวมทั้งชุดของเด็กหญิงด้วย กลับบ้าน

ไปเรียกเด็กหญิงมาลองชุด เด็กชายเห็นก็เข้ามาดูแล้วก็พูดว่า
"โห!!! ป้าซื้อชุดให้น้อง.." ตอนแรกพี่ยังไม่ได้คิดอะไร
จนกระทั่งเขาไม่ไป พี่จึงบอกว่า
"มีแต่ของผู้หญิงลูก"
"แต่หนูเห็นกางเกงผู้ชาย"

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


เท่านั้นแหละ ภาพต่าง ๆ ก็พร่างพรูเข้ามาในโสตประสาทอินังยายทันที มันเห็นทุกภาพ เอามาประติดประต่อกัน
เด็กชายเป็นโรคขาดความรัก.!!!!!!!!!!


นี่เป็นครั้งแรกที่พี่เพิ่งจะสังเกตเห็นอาการชัดเจน
ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้มาอยู่ที่บ้านหลังนี้
เขาไปอยู่บ้านเดียวกับปู่ซึ่งมีพฤติกรรมอารมณ์รุนแรงชอบกระทำต่อย่า จนมีพ่อที่ซึ่งก็เสพติดอารมณ์รุนแรงมาจากปู่อีกที
จนกระทั่งมากระทำต่อแม่ผู้ซึ่งเป็นหลานของนังยาย

โอวววว .. ตอนเด็ก ๆ กุก็โดนเลี้ยงมาด้วยไม้เรียวนะ
แต่พ่อก็ไม่เคยทำอะไรที่พี่รับไม่ได้
ส่วนใหญ่แล้ว พี่จะหนีซะมากกว่า ไม้เรียวแทบจะไม่เคยกระทบผิวหนังถ้าไม่ผิดแบบร้ายแรงจนต้องยอมยืนให้ตีแต่โดยดี

มันไม่ใช่ฝันร้ายที่จะดับได้ง่าย ๆ ซะแล้ว
แบบนี้พี่ทำคนเดียวไม่ได้ ต้องได้รับความร่วมมือจากแม่ด้วย
มิเช่นนั้น เขาก็ยังจะคงขาดความรักอยู่เช่นเดิม
เพราะรักที่เขาต้องการคือรักของพ่อและของแม่
แต่เมื่อทั้งพ่อและแม่ของเขา กลายเป็นศัตรูตัวฉกาจที่ลูกไม่ต้องการแล้ว อะไรมันจะเกิดขึ้นต่อไปเล่า

เช้าวันนี้ได้โอกาสจึงเอาเรื่องนี้ไปชี้แจงให้พี่สาวทราบ
พี่จึงเล่าให้ฟังต่ออีกว่า "เมื่อวานมันบอกมันจะชกพ่อชกแม่"

เด็กหกขวบนี่นะ มีความคิดจะชกพ่อ ชกแม่แล้ว

ยังพอมีเวลาหน่าาา นังยาย อย่าเพิ่งตกใจ
อย่างน้อยผ้าขาวสองผืนก็ยังแค่เปื้อนนิดเปื้อนหน่อย
ยังพอมีเวลา เดือนเดียวจะช่วยได้มากน้อยแค่ไหน
อย่าเพิ่งไปคิดมันให้วิตกกังวลเปล่า ๆ

เรื่องอื่นไม่ต้องคิด ชีวิตใครชีวิตมัน
ยายทำเท่าที่เห็น ทำเท่าที่สัมผัสได้ ก็คงพอมั้ง

...........................................

วันนี้กลับบ้านเอาดินสอสีไปด้วยนะ
ทดลองไปทีละอย่าง ต้องมีสักอย่างที่เขาชอบและทำได้ดี
ขืนปล่อยให้เล่นสะเปะสะปะ ด็ไม่ค่อยดีเท่าไร
เพราะพวกนี้เคยเล่นเผาบ้านมาแล้ว

อีกหน่อยคงเล่นฆ่าตัวตาย
เพราะอินายตัวดีนี่แหละ วางแผนให้เพื่อนเขียนจม.ลาตาย
ส่งถึงนายกนายบอกว่าแม่ไม่รักก็เลยอยากตาย
กุจะบร้าาาาาส์

อย่าคิดว่ามันทำเป็นเล่น ๆ ตามประสาเด็กนะ
เพราะขนาดเล่นเผาบ้าน มันยังเผาจริงมาแล้ว
โชคดีที่เห็นทันและดับทัน
มิงั้นกุุหมดบ้านให้อยู่แล้ว

ฆ่าตัวตายนี่ก็เหมือนกัน มันทำท่าทำทางมาหลายทีแล้ว
แต่พี่ไปเห็นก่อน โดนดุก็หลายรอบ แต่ไม่เข้าใจว่า
ไปดูอะไรมา ถึงยังย้ำคิดย้ำทำว่า จะฆ่าตัวตาย

.......................................

เป็นห่วงจนจิตตก
อิแม่ก็ไม่รู้เครียดอะไรกันนักหนา
เครียดจนไม่อยู่กับปัจจุบัน
ไม่พูดถึงดีกว่า พูดไม่ดี.

........................................
เรื่องหาตังค์ไปถึงไหนแล้วเมิง
55555555555555555555555555555555

กุเอาไปคืนเมิงก็ได้อิงก
เอาน่าาาา

เออเมื่อวานมีคนมาจะขอซื้อแป้งแระ
ขายแป้งได้ ก็ดีถมไปแล้ว


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 มิถุนายน 2559 เวลา:9:29:37 น.  

 
เมื่อวานเป็นวันครบสี่วันที่พาเด็กชายไปเข้าเฝ้าพระเจ้าตอนค่ำคืน

เด็กหญิง นาย และนายคนเล็กไม่ได้ไป
นายไม่สบาย เด็กหญิง นางติดละคร แต่โกหกว่าไม่สบาย
ส่วนนายคนเล็ก พี่รู้เลย ขี้เกียจ

พอกลับมาแล้ว พี่ก็ลองทดสอบจิตใจของเด็กชาย
ให้อ่านอะไรนิด ๆ หน่อย ๆ เพราะท่าทางเขาทำได้ดีขึ้นมาก
เริ่มรู้จังหวะ รู้วิธี แต่ยังไม่ถูกต้องนักทีเดียว
พอให้ได้เริ่มอ่านอะไรๆ บ้าง เขาก็เหมือนจะสนุกและมั่นใจขึ้น

ให้ยกมือขอพร ว่าไปตามกำหนดที่พี่ก็ถูกปลูกฝังมาเหมือนกัน
ว่าต้องมีบทนี้ ๆ ๆ หลังจากนั้นก็ล้วงลึกเข้าไปในใจว่า
ลึก ๆ แล้วเขาต้องการอะไร ตอนถามเด็กหญิง
นางตอบได้ ฉะฉะฉะเลย จะเอาของเล่น ตุ๊กตาเจ้าหญิงน่ารักด้วย

แต่พอมาถึงเด็กชาย
เขาอึ้งกับคำถาม อยากได้อะไรลูก?
เด็กชายนั่งนิ่งเหมือนน้ำตาจะคลอเบ้า

เอาของเล่นไหม? เอา
เอาของเล่นอะไร? เงียบ
เอาดินสมุดระบายสีกับดินสอสีไหม? ไม่เอา
เอาขนมไหม? เอา
อยากได้ของเล่นอะไร? เงียบ.

คือเขาบอกความต้องการตัวเองที่ชัดเจนไม่ได้
รู้แต่ว่า ตัวเองก็มีความต้องการเหมือนกัน
ถ้าเห็นเด็กคนไหนมี ตัวเองก็ต้องมีด้วย

แล้วก็มักชอบมาแย่งของเล่นนายคนเล็ก ซึ่งอินายก็หวงของเล่น

ลองสอบถามยายเขาดู ว่าแม่กับพ่อเคยกอดลูกบ้างไหม?
ยายบอก ไม่มีเวลา
เคยซื้อของอะไรให้ลูกบ้างไหม?
ยายบอก เงินไม่พอใช้

....................................

วันนี้ติดรางวัลของเมื่อคืนวาน
เด็กชายไปคนเดียว มีสมาธิบ้าง ไม่มีบ้าง
ก็ยังดี ที่ได้ทำอะไรบ้าง

เช้ามาเดินเข้าไปหา ขอกอด
เด็กชายดูเริ่มรับรู้สัมผัสได้ดีกว่าตอนแรกเริ่ม
ที่ขัด ๆ เขิน ๆ ไม่รู้ว่ากอดเพื่ออะไร กอดยังไง

วันนี้วันที่ห้า ก็ได้แต่หวังว่า พี่จะเจอแผลที่มันบาดลึก
ทำให้เขาเห็นแม่เป็นศัตรู
อยากรู้ว่า มันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไร
ถ้าเด็กสื่อสารไม่เป็น พูดไม่ได้
พี่ก็ไม่รู้หรอก ว่าจะไปหาบาดแผลนั้นได้จากตรงไหน
หาแผลไม่เจอ แล้วจะเยียวยากันได้ยังไง

เขาไม่เหมือนนาย ที่พ่อแม่จะเลวร้ายยังไง เขาก็รัก
ไม่เหมือนนายคนเล็ก ที่ปากเบาอ้อนเก่งไม่เคยสนใจพ่อแม่อยู่แล้ว

นายมีพี่เคยสนับสนุนทุกเรื่อง
นายคนเล็กมียายที่ดูแลเอาใจใส่่ตลอดเวลา
เด็กหญิงก็แสบและพูดเก่งเอาตัวรอดได้
แต่เด็กชายเป็นคนไม่พูด ไม่แสดงออก
น่าห่วงตรงนี้

เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะ
อย่าเครียดกลัวไปก่อน
ชีวิตใคร ชีวิตมัน.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 มิถุนายน 2559 เวลา:12:21:32 น.  

 
ผ่านไปสองสัปดาห์ ..เดี๋ยวนี้ เจอหน้าเด็กชายเขาจะเดินเข้ามากอดยาย อย่างรู้หน้าที่ หนำซ้ำยังสอนพี่สาวที่อยู่คนละบ้านด้วยว่า
ให้มากอดยายสิ
สัมผัสที่เขามีก็แตกต่างจากตอนที่ได้กอดเขาแรก ๆ
เด็กบ้านนี้ไม่เคยได้รับการกอดจากทั้งพ่อและแม่
พ่อแม่มาจากครอบครัวที่ให้ความอบอุ่นแก่ลูกไม่เป็น

แม่น่ะใช่ แต่พ่อ พี่ก็ไม่แน่ใจ เพราะไม่เคยได้คลุกคลีอยู่กับเขา
แต่เท่าที่ดู ถ้าเขาเป็นคนที่เติบโตมาจากครอบครัวที่อบอุ่น
เขาจะไม่เป็นคนที่มีจิตบกพร่อง นิยมความรุนแรงเช่นนี้

พี่ก็เพิ่งจะทราบว่า ทำไมครั้งนี้ หลานตัวเองถึงกับไม่ยอมให้อภัย
ที่จริง ถูกกระทำมานานแล้ว ยังแอบสงสัยว่า
ยอมทนอยู่ได้ยังไง

นี่ถือว่าโชคดียังเข้าข้าง ที่แยกตัวออกมาได้ซะก่อน
ที่เด็กชายจะโตขึ้น

แดงเดือดมาหลายวัน ก่อนจะมา มีขี้เกียจ
แต่พอได้เวลาแล้ว ทั้งเด็กชาย เด็กหญิงมารอที่หน้าปากประตู
ถามหายาย จะไปไหม?

ต่อให้ขี้เกียจขนาดไหน ยายก็ต้องพยุงตัวขึ้น
แล้วเดินนำเด็ก ๆ ไปเฝ้าพระเจ้าจนได้
ปีนี้ได้ลูกสมุนเพียบเลย ตัวเล็กตัวน้อย
รวม ๆ กันแล้วเป็นฝูงใหญ่
ถ้าจะให้ดี พี่ขอให้พ่อกลับมามีกำลังใจมากกว่านี้
ถ้าพ่อเข้มแข็ง ดูอะไร ๆ จะสดชื่นขึ้น

เวลาหมดไปอีกหลาย ๆ วัน
ภาพของความสุข ไม่ชัดเจน
เส้นสายพี่เริ่มจะยืดขึ้นแล้วนะ
การฝึกโยคะให้เด็กดูจะเป็นเรื่องตลกขบขัน

แตงโมลูกหย่ายยยยย
จับผ่าครึ่ง
แยกไปทางซ้ายยยยย
แล้วย้ายไปทางขวาาา
เลื่อนไปข้างหน้าาาา
ทำท่าจอมยุทธ

555555555555555555555555555555555


เฮ้ออออ ..วันนี้นั่งรถเมล์กลับบ้านดีกว่า.
คิดถึง.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 21 มิถุนายน 2559 เวลา:16:37:41 น.  

 
พยายามจะยัดเยียดความตึงเครียดให้ฉันเสียเหลือเกินนะ..
พยายามจะขัดขวางการทำความดีของพี่ล่ะซี อิห่านจิก

คิดว่า กุจะยอมละเว้นเนื่องจากความยากลำบากไม่อำนวยความสะดวกงั้นเหรอ? ก็แค่เดินทางกลางคืน ไป ๆ มา ๆ
ลำบากนิดหน่อย หยุด นังยายไม่ได้หรอก

ทีเมิงคิดจะทำชั่ว สุดหล้าใต้แผ่นฟ้าผืนไหน ก็ไปให้ถึงจนได้
แค่บ้านกับที่ทำงาน ห่างกันไม่เกินยี่สิบกิโล ชิส์

เขาบอกว่า ยิ่งไกลเท่าไร ยิ่งลำบากเท่าไร บุญยิ่งตัวใหญ่เท่านั้นว้อยยยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปีก่อนโน้นนนน วางความตั้งใจไว้ ที่ระยะทาง ร้อยยี่สิบกิโลเมตร
นี่แค่ ยี่สิบกิโลเอ๊งงง เชอะ..

.....................................

อดีต สามีของผู้ช่วยนังยาย
โดนนังเมียคนใหม่วางยาหวังปลิดชีวิต
โทษฐานเมิงไปมีกิ๊กคนใหม่
ที่สุดแสนจะทรมานคือ ไม่ตายคาที่
ค่อยๆ บอกลาลมหายใจ

เวรกรรมแท้ ๆ มีลูกเล็กด้วยกันอีกหนึ่งคน
จะบอกเบาะแสกับตำรวจ ก็ห่วงลูกจะไม่มีคนเลี้ยง
คนสิ้นสติก็ยังปากแข็ง ยังมีการโทษผู้หญิงคนอื่นทำ
เพราะย่ามใจว่าไม่มีใครรู้ทัน
สงสัยนางจะดูละครมากไป ถึงได้ตีเนียนคิดว่าไม่มีใครรู้

บ้ากันไปใหญ่

นี่ขนาดนังยายไล่ให้รีบกลับไปนะ ยังเพิ่งจะไป
ถ้ากุไม่ไล่ให้รีบไปดูใจ
ก็คงจะรอให้คนร้ายคิดสั้น ผสมยาฆ่าหญ้าฆ่าให้ตายยกครัว
ถึงจะคิดเอาผิด คนเจตนาไม่บริสุทธิ์ได้

คือใจอำมหิตอะไรขนาดนั้นฟร่ะ คนเรา
เดี๋ยวนี้จะฆ่าจะแกงใคร มันทำได้ง่ายดายขนาดนั้นเชียวเหรอ???

มีเรื่องทุกวัน
พี่คนน่ารัก ที่ไปกินกาแฟบ่อยๆ ก็เตือนให้ระวังตัวไว้นะ
อย่าไปขัดคอขัดลาภใครบ่อย ๆ

ล่าสุดนี่ พี่เจอคนบอกว่า ไม่สะดวกใจที่จะทำงานด้วยกัน
เออเนอะ รู้ตัวช้านะเมิง
บอกกันตรง ๆ ก็ได้ ยกคอมพ์หนีกรุทำมายยยย
อยากโกง ก็เดินมาบอกกันตรง ๆ
กุก็รู้อยู่แล้ว มากกว่านั้น กุก็รู้มาแล้ว

กุไม่ว่าอะไรเมิงร๊อกกก
กุไม่เก็บไปคิดให้รกสมองกุด้วย

แต่ช่วยไปไกล ๆ สร้นตรีนหมาได้ไหม?
เห็นหน้าแล้วปวดขี้ มิอยากจะเสวนาด้วย
ต่อไปนี้ กุจะไม่ยกมือไหว้ให้เสียมือ

เกลียด.

ช่วยเอามันออกไปจากชีวิตซะทีเถอะ
อยากตื่นขึ้นมาแล้วรู้ว่า ไม่มีอยู่อีกต่อไปแล้ว
บนโลกใบนี้.

.................................

พอ ๆ ๆ ๆ ๆ

ช่วยคิดอะไรให้กุสบายใจหน่อยได้ไหม?

ไม่มีเลย..

วันนี้วันพฤหัสฯ ด้วย
แต่ไม่ได้ทำอะไรเลย เสียดายเวลา

ครบเจ็ดวันยังฟร่ะ.

ทำท่านอน หรือ ไม่ก็ปูเสื่อฝึกโยคะดีกว่าเมิง

ไปไป๊ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
เมิงต้องหายใจ เข้าใจไหม?
นังย๊ายยยย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 มิถุนายน 2559 เวลา:21:28:20 น.  

 
วันนี้ไม่ดีเลย ทั้งกายใจ ลมหายใจ บรรยากาศก็ไม่ดี
จะนอนอยู่แล้ว มาเจอเรื่องหนึ่ง
บอกให้ระลึกถึง ๓ สิ่งดีดี ในแต่ละวัน
ของจิตแพทย์ท่านหนึ่งที่เล่าเรื่องการเยียวยาคนไข้ผู้ป่วยโรคซึมเศร้า

พี่รู้ตัวว่า ตัวเองอยู่ในกลุ่มเสี่ยง แค่กุรักตัวเองมากพอ
เกินกว่าจะปล่อยให้จมดิ่มจ่อมจมกับเรื่องเดิม ๆ ได้
ทั้ง ๆ ที่มันก็โคตรจะซ้ำซาก
โชคดีเข้าข้างหลายต่อหลายครั้ง
แล้วก็รอดตัวไปทุกครั้ง

แต่ก็เผลอไม่ได้
เมื่อวาน ได้ไปนั่งทำงานแป๊บหนึ่งในที่ของต้นกำเนิดเรา
ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกัน
มันเลยทำให้เราได้ระบายในส่วนที่ทำอะไรมากไม่ได้
เพราะตรงนี้ ไม่เคยคิดจะเล่าให้ใครฟัง
มันไม่ใช่เรื่องของเราที่จะต้องไปแก้ไข

ได้พูดออกไปบ้าง จึงทำให้รู้สึกดีขึ้นมาเยอะ
อย่างน้อยที่สุดก็ไม่ต้องแบกรับอะไรไว้มากมายคนเดียว
ที่ผ่านมามันรู้สึกเหมือนโดนผลักภาระให้กองไว้ในอก
สุมรวมไว้เป็นคลื่นใต้น้ำ เมื่อไรระเบิดออกมาก็รู้กันเอง
ไม่ได้พูดอะไรเยอะแยะ
ไม่ได้กล่าวให้ร้ายใครด้วยนะ
เพียงแต่บอกเล่าเหตุการณ์ให้ฟังก็เท่านั้น
ในส่วนที่เรารู้เห็น ในมุมของเรา
แค่นี้ เขาก็ว่า "ทำไมไม่เตือนให้เขารู้ตัว"

จะเตือนได้ยังไง เตือนแล้วจะฟังเราไหม?
ไม่ใช่ไม่เคยทำนะ ก็ทำมาทั้งหมดนั่นแล้ว
ถ้าคนเราพอจะมีสติอยู่บ้าง ก็ต้องมีระแวดระวังสงสัยไปแล้ว
ด้วยอีโก้ที่มีอยู่สูงเกินไป กับความมั่นใจในฐานานุรูปแห่งตนเองนั่นแหละ เห็นสมควร กรรมใครกรรมมัน มิรู้เหมือนกันนะว่า
มันกรรมหรือความซวยกันแน่ อยากรวยนักก็ซวยกันต่อไป

ให้พอได้ระบาย ยังไม่มีอะไรดีขึ้น

.................................
เป็นสองสามวันที่หงุดหงิด อยู่กับเด็กสองคน
เด็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
นอนไม่เป็นสุข ตื่นก็ยังไม่เป็นสุข
มันเป็นทุกข์อย่างหนึ่ง เก็บความดีอะไรไว้ไม่ได้สักอย่างเดียว
แย่ที่สุดในโลกเลย ไม่เคยได้รู้สึกอะไรแย่ขนาดนี้

การทำความดีว่ายากแล้ว การรักษาความดีนั้นยากยิ่งกว่า

..................................

คิดซิ มีอะไรดีบ้าง ในวันสองวันนี้

มีเรื่องของชุดประจำชาติ มิสแกรนด์ไทยแลนด์ ดี๊ดีอ่ะ
มีความสุข โดยเฉพาะชุดมิสแกรน์ราชบุรี ช๊อบชอบแหละ ฮ่ะฮ่า
แอ๊ อยากได้ผ้าลายขิดเฉพาะของหนังใหญ่ผืนนั้น สีดำ

มีเรื่องพิสูจน์อักษรให้ส่วนตัวอาจารย์ รุ้สึกดี๊ดี มีความสุข
ปกติก็ทำ แต่คราวนี้ตาดีเกินเหตุ เรื่องจับผิดจุดบกพร่องนี่เมิงเก่งเสียเหลือเกินนะ ท่านว่า พิมพ์ผิดเป็นประจำด้วยความเคยชิน
จริง ๆ แล้วมันผิดกันทุกคนแหละ มันขึ้นอยู่กับว่า เมื่อผิดแล้ว รู้ตัวแล้ว จะแก้ไขกันหรือไม่ เราจะทำร้ายภาษาไทยด้วยสันดานหยาบ ๆ ของเราหรือเปล่า ความเคยชินนี่ตัวร้ายกาจนัก
พี่ก็ผิด หลายต่อหลายครั้งที่นี่ ผิดและตั้งใจให้โชว์ว่ามันผิด
เพื่อประจานตัวเองว่า สติหลุดมากน้อยสักแค่ไหนเวลาพล่ามเรื่อยเปื่อย ผิดมาก สติก็หลุดมาก ผิดน้อย เท่ากับว่า ช่วงเวลานั้น มีสติดีมากทีเดียว ดี๊ดี รู้สึกมีความสุข

อีกสิ่งหนึ่ง ได้รู้ได้เห็นกลอนบทหนึ่ง ของคุณเพลงผ้า น่ารัก และน่าชื่นชม ตามหาคนเช่นนี้มานานแสนนาน รู้สึกสบายใจ
เอาวะ อย่างน้อยไม่ได้ทำงานคนเดียว ถึงจะทำอะไรได้ไม่ถึงไหน
แต่ก็ยังมีอีกตั้งคนหนึ่งที่ยังคอยรักษาไว้ให้คงอยู่ ภาษาไทยของนังยายมีทีท่าว่าจะอยู่รอดปลอดภัยแล้ว

พอกระมัง พอจะหาสิ่งดีได้บ้าง แวดล้อมช่างแม่งเหอะ
เบื่อจะตาม เบื่อจะสนใจ เบื่อจะคิด
เรื่องไม่ดีมันมีขึ้นได้ทุกวันแหละ

ลีซัมอุนเคยสอนว่า คนเราต้องมีความหวัง
ถ้าเราตั้งความหวังไว้ เราจะได้ในสิ่งนั้น

เอ้า ฝันเข้าไว้ ฝันไว้ไกล ๆ
พรุ่งนี้จะตื่นมาตามมันไป.

เนอะ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 27 มิถุนายน 2559 เวลา:0:13:38 น.  

 
เด็กน้อยสี่คนเดี๋ยวนี้ก้าวหน้าเป็นสี่ยอดกุมารแล้ว

เมื่อวานกลับไปคุยด้วย เขาว่า
"ป้า ๆๆ พวกเราเปลี่ยนชื่อกันหมดแล้วนะ"

ชื่อเดิมไม่ใช้แล้ว ให้ใช้ ดิน น้ำ ลม ไฟ
นายคนเล็กเป็นดิน
นายคนโตเป็นน้ำ
เด็กชายเป็นลม และ
เด็กหญิงเป็นไฟ

ขายฝันเด็กน้อยไว้มากมาย
และเขาก็รอคอยฝันที่เป็นจริงของพวกเขา

ฉิกไหแล้วไง นังยาย
55555555555555555555555555555555

ฝันตะละคน ยายจิเป็นลม

กลับบ้านดีกว่า
วันนี้ไหว้พระอาทิตย์ไปหลายรอบ
กลางวันไม่ง่วงแล้วนะ
แต่ท้องร้องจ๊อกกกกกกก
เมิงจะหิวอะไรปานฉะนั้น

สองวันแล้วนะ ที่ท้องร้องระหว่างวัน
พี่ไม่เคยได้ใช้ความรู้สึกหิวมาแสนนานแล้ว

มันกลับมาเว้ยยย
ถ้าจะดีกว่านี้ เมิงน่าจะหิวในวันที่พี่กินได้นะ

ไม่ใช่หิวตอนที่งดอาหารแบบนี้

สิ่งดีก็มีนะ มีบ้างเป็นหย่อม ๆ

ตั้งแต่เข้าเดือนนี้มา มีวันที่กินข้าวแล้วรู้สึกอร่อยแค่วันเดียวเอง
ทำไมฝีมือแม่ครัวตกต่ำขนาดนั้น
หรือว่าเราไม่หิว

สงสัยวันท้าย ๆ นี่ต้องทำกับข้าวเอง
พวกนั้นเขาทำอะไรใช้ชิม ไม่ใช้ตวง
รสชาติเลยเพี้ยนมั้ง

น้ำลายสอใหญ่แล้ว
คิดอะไรของเมิงเนี่ย
ลอยมาตะละอย่าง
นังย๊ายยยยย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 1 กรกฎาคม 2559 เวลา:16:34:39 น.  

 
เซ็ง.

โกรธ

เคือง

ลำพังตัวเองนะ ถ้าไม่แบกความฝันของเด็กน้อยไว้ถึงสี่คน
นังยายจะไม่ว่าอะไรเลย

กุเคือง บอกก็แล้ว ยังจะละเมอเพ้อพก
ยังจะไม่เชื่อ
คิดได้ยังไงฟร่ะ ว่าคนอื่นเขาจะมีสันดานตลบตะแลงเหมือนตัวเอง
พูดอะไรเอาประโยชน์ใส่ตัว งัดแต่ความดีตัวเอง คนอื่นชั่วหมด
พูดอะไรจริงไม่จริง ขอให้ได้ประโยชน์ กุทำได้ทั้งนั้น

ปัญญา.

อย่ามายัดเยียดชุดความคิดห่วย ๆ ใส่กบาลนังยายเด็ดขาด
กุขอพูดความจริง ต่อให้มีแต่คนเกลียด กุยอม
ปล่อยกุไปเถ๊อะ ปล่อยให้จมปลักอยู่แบบนั้นแหละ

จะให้กุไปทำอะไร ทำได้ ทำไม่ได้ ก็แค่นั้นแหละ
ไม่ใช่ตัวตนกุนิ

อย่าคิด ว่าจะได้ยินคำขอร้องอ้อนวอน

เมิงฝันไปยาว ๆ ก่อน

ถ้าจะไม่มีใครอยู่ ก็เรื่องของใคร
คิดว่ากุจะแคร์

.... ไม่ ....

ช่างแม่งทะ.

......................................

สองวันก่อน ฝนตกลงมา จ๊ากกกก หนึ่ง ระหว่างเดินทาง
มีร่มสองคัน มีเด็กสองคน มียาย มีพี่สาว
บอกเด็กน้อยชายหญิงสองคนว่า
กอดคอกันลูก จะได้ไม่เปียกฝน
เขาก็กอดคอกันแน่นแฟ้นกลมเกลียว

เดี๋ยวนี้เขาดูอ่อนโยนลง ไม่แข็งกร้าวเหมือนตอนย้ายมาใหม่ ๆ
ทุก ๆ เช้า - เย็น เจอหน้ายาย เด็กชาย เด็กหญิงจะวิ่งเข้ามากอด อย่างรู้งาน

มันคือสิ่งที่เขาต้องการ เด็กน้อยก็อยากได้แค่นี้
ความอบอุ่น ความรัก ความเอาใจใส่และของเล่นตามความฝัน

พาเด็กไปเข้าเฝ้าพระเจ้าทุกคืน ทำบ้าง ยุกยิกบ้าง
สนใจบ้าง เล่นบ้าง สงบบ้าง ก็ไม่เป็นไร
อย่างน้อยที่สุด เขาจะได้เรียนรู้ว่า
วันหนึ่งถ้าเขาหมดความหวังแล้วเขาจะตั้งความหวังสุดท้ายไว้ที่ใด
วันหนึ่งถ้าเขาหมดที่พึ่งแล้ว เขาจะวางใจไว้ที่ใด

เด็กหญิงทำได้ดีกว่าเด็กชาย
เพราะเป้าหมายเขาชัดเจน และยังคงชัดเจนอยู่ในความต้องการอย่างนั้น เขาต้องการตุ๊กตาเจ้าหญิงหน้าฝรั่ง น่ารัก
พี่คนโตเคยมีป้าทางฝ่ายโน้นนนน เขาซื้อให้
แต่ใบหน้ามันเหมือนเป็นมะเร็งเพราะบุบบี้ไปข้างหนึ่ง
เด็กหญิงไม่เคยได้ของเล่นชิ้นใด ๆ เลย
ของเล่นทุกชิ้นจะเป็นของพี่คนโต
ที่ส่งต่อมายังเขาอีกทอดหนึ่ง

ส่วนเด็กชาย เขามีความฝันไม่ชัดเจนเท่าใดนัก
บอกความต้องการของตัวเองยังไม่ได้ดีเท่าที่ควร
ยามเผลอ มักจะทำท่าเล่นปืน
แต่ของเล่นชนิดนี้ พี่จะไม่ซื้อให้ใครเด็ดขาด
ไม่ว่าจะเป็นนายคนเล็ก หรือเด็กชายก็ตามที
แต่พี่จะซื้อหุ่นยนต์ตุ๊กตายางซุปเปอร์ฮี่โร่ให้

....................................

วันก่อนได้คุยกับนาย เรื่องที่เคยไปภูกระดึงด้วยกัน
นายเข้ามาบอกว่า ปีหน้าขอไปใหม่ได้ไหม?
แต่จะพาเพื่อนไปด้วยสองคน เอาน้องไปด้วย

พี่แย้งว่า ป้าคนเดียว จะดูแลเด็กน้อยอย่างไรได้ตั้งสี่คน
ถ้านายอยากให้เพื่อนกับน้องได้ไปด้วย
นายก็ต้องเก่งมาก ๆ ทำทุกอย่างเองได้
แบกกระเป๋า จัดกระเป๋า อาบน้ำ กินข้าว แปรงฟัน
แต่งตัว เดินเอง ดูแลตนเอง มีสติดีเยี่ยม
ถ้าทำทุกอย่างเองแบบนั้นได้ ป้าก็โอเค

นายรับคำ ก็ได้ ทำเองก็ได้ เขาจะเก่ง
เขาจะทำอะไรเองให้ได้ทั้งหมด
เพื่อนกับน้องเขาจะได้ไปด้วยกันได้

จนเมื่อคืน ระหว่างคุยเรื่องงาน
นายเดินมาหาเรื่อง ประหนึ่งว่า จะเอาเรื่องนังยายให้ได้

นาย : ป้า!!! มินเจอหลักฐานชิ้นสำคัญ รู้ไหมอะไร?
ยาย: หลักฐานอะไรลูก
นายยกเสื้อที่เหน็บซ่อนหลักฐานไว้กับพุง
นาย : นี่ไง...ป้าแอบหนีไปเที่ยวโดยพละการและไม่พามินไปด้วย!!
ยาย : ป้าจะไปเที่ยวต้องขออนุญาตเมิง
??????????????

เขาไปค้นกระเป๋าเดินทางของยาย แล้วเจอบัตรผ่านประตูอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย พร้อมด้วยแผนที่ภายในอุทยานฯ

หลักฐานเด็ดมากกกกก ..นั่นแน่ ไปเที่ยวไม่บอกกันเลย
แถมยังไม่พาไปอีก ไปเมื่อไร ทำไมมินไม่รู้

อยากตบเด็กก็อยาก
แต่ก็อดขำไม่ได้

"ป้าสั่งให้เมิงไปอ่านหนังสือที่โรงเรียนให้หมดทุกเล่ม อ่านได้ยัง
บอกให้ไปเซ็นชื่อให้ได้ทำได้ยัง?"

รอดตัวหวุดหวิดเลยวุ้ยยย นังยาย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 กรกฎาคม 2559 เวลา:13:15:47 น.  

 
ตลอดเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมา..
ผลจากการกลับไปฝึกเด็กน้อยทั้งสี่คนเริ่มต้นสำแดงฤทธิ์เดชออกมาแล้ว

จากเดิมที่เคยคิดว่า เด็กชาย เป็นคนที่น่าเป็นห่วงที่สุด
กลายเป็นคนที่น่าห่วงที่สุด คือนายคนเล็ก และนายคนโต

นายคนโตนี่ดูเหมือนจะลอยตัวได้ไกล ๆ แต่เพราะสภาพแวดล้อม
ที่เขาไปเจอ ยายไม่สามารถติดตามไปด้วยทุกที่ได้
นายมีความกตัญญูรู้คุณแม่เป็นเลิศ กับคนอื่นถ้าทำดีด้วย น่าจะรู้จักบุญคุณ เป็นสิ่งดีที่ติดตัวเขามาโดยไม่ต้องสั่งสอน
และต่อให้สอนอย่างไร เขาก็ไม่รับ ต่อให้คนเป็นแม่จะทำตัวน่ารังเกียจเช่นไร นายก็ยังพร้อมจะกตัญญูอยู่แบบนั้น

ตรงนี้เองที่ พี่เป็นห่วงมาก ถ้าเกิดไปเจอคนไม่ดีเอาใจตัวเอง นี่ตายเลย จะรู้ไหม? จะเอาตัวรอดได้ไหม?
หายใจลึก ๆ ยาว ๆ ไป ตอนแรกนายไฟแรงทีเดียว
เทียบชั้นเป็นเพื่อนกับผู้นำ แล้วเขายังภูมิใจมาเล่าต่อด้วยว่า
เขาน่ะ เพื่อนผู้นำนะ เป็นเพื่อนกัน เมิงนี่นับเพื่อนกับใครไม่เช็ครุ่นหน่อยเลย (เหมือนใครฟร่ะ) ฮ่ะ ฮ่า

ส่วนนายคนเล็ก ที่น่าห่วงคือ การเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ค่อยกล้าแสดงออก สอนยากมาก เด็กแบบนี้ ทำได้แต่ต้องใช้เวลา
แล้วก็ต้องใจเย็นมาก ๆ นายคนเล็กติดหรู รู้จักว่าอะไรของดี อะไรของไม่ดี อะไรอร่อย อะไรไม่อร่อย อย่ามาบอกว่า เด็กไม่รู้รสชาติ เด็กคนนี้ ไม่ใช่ นายรู้แบบผู้เชี่ยวชาญ
เวลาไปซื้อขนม กระทั่งยังอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ แต่เห็นโลโก้แล้วนายจำได้ว่า อันนี้เขาเรียกว่าอะไร มีนิสัยชอบดูโฆษณาและชอบพูดสโลแกนเด็ด ๆ เจ๋ง ๆ ทำตัวประหนึ่งโฆษกปานนั้น
พูดเนิบ ๆ ช้า ๆ แต่ก็มาครบทุกคำ
กลัวทุกอย่าง แต่มีความใฝ่ฝันสูงลิ่ว ชนิดที่ใครจะไปให้เมิงได้ฟร่ะ
เจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง ใช้เงินเก่ง ฟุ่มเฟือย แล้วยายแม่ของพี่ก็ตามใจมากด้วย กุ้มใจ น่าเป็นห่วง พ่อแม่มีครบ แต่ไม่เอาพ่อ ไม่เอาแม่
เอาแต่ยายคนเดียว ห่วงตรงนี้

สำหรับเด็กหญิง ชีวิตวัยเด็กคงผ่านได้ไม่ยาก
จะไปห่วงอีกทีตอนเป็นสาวแล้ว
นางแก่นและเก่ง จัดจ้าน เอาตัวรอดได้ดีเยี่ยม
รู้ความต้องการของตัวเอง รู้จักปกป้องตนเองได้ระดับหนึ่ง
ใจดำนิด ๆ ด้วยนะ
มีอยู่เรื่องเดียวที่ต้องปรับคือ ปากจัด ด่าเก่ง แต่ยังเด็ก ๆ
ระยะหลัง ๆ ที่ได้บอกแล้ว ว่าอย่าพูดแบบนั้น อย่าทำแบบนั้นอีก
บอกให้เขารู้ว่า คำใดควรใช้ ทำอย่างไรน่ารัก
เขาก็เข้าใจ
เมื่อวานนี้ ยายเนรมิตความเป็นเอลซ่าให้ นางยิ้มหน้าบานปากไม่หุบ อยู่นาน จนยายออกจากห้องไป

ส่วนเด็กชาย ที่บอกว่า ไม่ค่อยน่าห่วงแล้วเพราะเขาโตพอที่จะรับรู้การขัดเกลาได้ดีกว่าเด็กคนอื่น ๆ เขาโตที่สุดในจำนวนเด็กทั้งหมด
เรียนรู้ได้เร็ว เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมได้อย่างน่าพอใจ
บอกให้ทำอะไร ก็ทำได้หมด ติดอยู่เรื่อง ที่สมาธิยังไม่ค่อยมี
เผลอ ๆ อาจจะเป็นเด็กสมาธิสั้น แต่เขาก็ทำได้ดีในระดับหนึ่ง
ถือว่า ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไร
ความต้องการไม่ชัดเจน ไม่เป็นอะไร
ชีวิตไม่เคยมีใครสนใจจะเอาใจใส่
เกิดมาเป็นลูกคนกลางที่พ่อแม่มีปัญหากันตั้งแต่ตัวเองยังเด็ก
ชื่อของเขา ยายตั้งให้ ตั้งใจจะให้เขาเป็นผู้ปกป้องทั้งแม่และ พี่น้อง
โชคไม่ดี ที่ไปโตในสภาพที่ได้เห็นแม่ถูกทำร้าย
ดูจะมีบาดแผลความก้าวร้าว
เด็กชายต้องการความรัก

สองวันก่อน ยายขอเด็กหญิงกอดต่อหน้าแม่เขา
แล้วถามว่า "อยากกอดแม่บ้างไหม?" เด็กหญิงพยักหน้า
แล้วเหลือบไปมองหน้าแม่

เห็นแล้วรู้ทัน ยายจึงเสี้ยมเด็กว่า
"อยากกอดก็เข้าไปขอกอดสิ บอกแม่ว่า ห้าวินาทีเองไม่เสียเวลาหรอก"
หลานยายกลายเป็นคนมีปัญหา ชีวิตไม่สดใส จนไม่รู้จักเติมความรักให้ลูกซะแล้ว พี่พยายามบอกนะ แต่เพราะเขาเป็นคนนิ่งเกินกว่าจะทำอะไรแบบนั้นออกมาได้

ติดถึงลูก จะให้ลูกวิ่งเข้าไปกอด ลูกก็คงอาย โตจนอายแม่เข้าไปแล้ว แต่เด็กเขายังมีความต้องการอยู่ไง
เด็กไม่ใช้ผลิดภัณฑ์กึ่งสำเร็จรูปนะเว้ยยย ที่คลอดมาแล้วโตขึ้นอย่างมีคุณภาพเลย แค่ทำงานใช้เงิน หาอาหารให้กิน
แล้วจะได้คนดีสู่สังคมเลย
เด็กไม่ใช่สัตว์เลี้ยง ที่ไม่พอใจเมื่อไร เอาไปปล่อยได้ง่าย ๆ สบาย ๆ จะเป็นจะตายช่างมัน ลำพังตัวกุก็ยังเอาไม่รอดแล้ว

นาย กับ นายคนเล็ก มักจะถูกสปอยจากพี่ป้าน้าอามากมายอยู่แล้ว
แต่กับ เด็กชาย เด็กหญิง แทบจะไม่เคยมีใครสนใจทำอะไรให้
ถามเด็กว่า หนูมีชุดสวยใส่หรือยัง? เด็กบอกไม่รู้ ต้องถามแม่

พี่เจอแม่ ก็เลยถามแม่ ลูกมีชุดใหม่ ใส่หรือยัง?
หลานพี่ทำหน้าละห้อย แล้วส่ายหัว
ตัวแม่ พี่ก็เลี้ยงมากับมือ เคยเป็นสมุนยาย เคยเป็นลูกมือยาย
เคยเป็นผู้ช่วยยายก็หลายครั้ง เราเพิ่งจะห่าง ๆ กันตอนเขาไปมีครอบครัว ไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับชีวิตครอบครัวใครมากนัก
เขาบอกว่า "เขาอยู่ได้" ถ้าไม่ถูกกระทำจนเขาเข็ดหลาบและไม่คิดจะให้อภัยอีกแล้ว เราก็คงจะไม่ได้มาเจอกันอีกอย่างนี้

จะบอกตัวเองว่า ให้ปล่อยผ่าน ชีวิตใครชีวิตมัน
สามชีวิตนี้ พี่คงปล่อยผ่านให้ไม่ได้หรอกนะ

นอกจากชุดใหม่สวยถูกใจแล้ว พี่ไปแอบหาซื้อของเล่น
ในแบบที่เขาฝันอยากได้ จ่ายเงินแล้วก็บอกให้แม่ค้า ห่อให้ด้วย
แม่ค้าก็น่ารัก ห่อให้อย่างดี มีโบว์ผูก
ไปขอกอดแล้วนัดแนะ เจอยายวันนี้นะ
เราจะไปขอพรกัน ของขวัญนี้หนูยังเปิดไม่ได้นะ
ถ้าเปิดก่อนวันขอพร แล้วมันะจกลายเป็นกล่องเปล่า
แต่ถ้าเปิดหลังจากขอพรแล้ว หนูจะได้ของเล่นอย่างที่อยากได้

เป็นเด็กก็หลอกง่ายอย่างนี้แหละ
เขาก็เชื่อฟัง แล้วก็เอามากอดไว้อย่างดี

นายสองคนไม่ได้หรอก
ทำตัวไม่น่ารัก
ขี้เกียจ เจ้าเล่ห์
ถ้าขืนสั่งนายสองคนอย่างนี้นะ
มันฉีกกระจุยอะไร
นอกจากจะสั่งแล้วไม่ได้
ยังแอบดูให้รู้ก่อน ว่าป้าวางแผนอะไร

เดี๋ยวนี้นอกจากหลอกขายฝันนายคนโตไม่ได้แล้ว
มานยังหาเรื่องจับผิดป้าอีก
แต่เขามีความอดทนสูงมากขึ้นนะ
ตั้งแต่ยัดเยียดการรอคอยและความอดทน
นอกจากรู้จักและทำได้ดีแล้ว
หนำซ้ำยังเอาคำป้ามาใช้ด่าป้าได้อีก

เด็กเวร

ทีนี้ก็จะเหลือชุดใหม่ของเด็กชาย ที่พี่ยังหาซื้อไม่ได้


......................................

พ่อดูสดชื่นขึ้นมาเมื่อวาน
ก่อนหน้านั้นนอนซมทั้งวัน ไม่กินไม่ลุก
กลับมาแล้วยายเอามือไปลูบหน้าแล้วถามว่า
"เป็นอะไร?" รุ่งขึ้นของอีกวัน
ลุกขึ้นแต่เช้า เข้าสวน วันนี้บอกจะถือศีลซะหน่อย
ถามว่าจะจ่ายข้าวสารสำหรับคนป่วยไหม?
แกว่า ไม่ เผื่อจะหายดี
ก็ยังดี มิเสียแรง
นี่เป็นอีกหนึ่งความฝันที่พยายามให้เป็นจริง
ตลอดเดือนที่ผ่านมา
กว่าจะได้มา ก็โค้งสุดท้ายพอดี

......................................

ถามแม่ว่า "จะทำอะไรกิน เลี้ยงลูกหลาน"
ทีแรกแม่มีโปรแกรมหลายอย่าง
พอมาดูรายละเอียดแต่ละอย่าง
มันทำไม่ได้สะดวกเท่าไร
แต่พี่พอรู้ แม่ไม่ค่อยสบายใจ
กับ ถ้าทำก็เปลืองแรงตัวเอง

เมื่อวานเลยบอกกับแม่ว่า
ไม่ต้องทำอะไร นั่งเฉย ๆ
แม่ทำกับข้าวให้กินมาตลอดเดือนแล้ว
เดี๋ยววันที่จะมาถึงนี้ ลูกจะทำให้กินเอง
นั่งเฉย ๆ ไม่ต้องเหนื่อย
โอเค้...

แม่ชอบประชดโดยเรียกพี่ว่าคุณหญิง คือไม่ได้ยกย่องอะไรหรอกนะ ที่เรียกนี่ด่ากรู วัน ๆ ไม่ทำอะไรเลย มีความเป็นลูกพ่อมาก
ผิดกับลูกผู้หญิงคนอื่น ๆ เป็นลูกผู้หญิงนี่ต้องจัดจ้านเรื่องงานบ้านมาก กับข้าวกับปล่าอย่าได้ให้ขาด
กุเหรอ? กินข้าวจานยังไม่ล้างเลย และไม่เก็บด้วย
555555555555555555555555555555555555555555

คือมีความเป็นลูกพ่อสูงลิ่ว
เวลาพี่เข้าครัวทุกคนในบ้านจะเดือดร้อน
กุใช้หมดอะ ลูกเด็กเล็กแดง ต้องมาเป็นผู้ช่วย
คนโน้น คนนี้จะต้องหาไอ้นี่ไอ้นั่นมาให้

แม่นั่งเฉย ๆ เดี๋ยวหญิงยายจัดการให้เอ๊งงงงงง

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 5 กรกฎาคม 2559 เวลา:8:57:49 น.  

 
คนเรากินอิ่มมากเกินไปนี่ ไม่มีอะไรดีเลยนะ
กินจนตัวจะแตก

กินจนนอนไม่ได้

กินจนอาหารไม่ย่อย

กินเหมือนจะไม่ได้กินอีกหลายวัน

เห๊อะ .. สู้หิว ๆ อด ๆ อยาก ๆ ก็ไม่ได้
สบายท้อง สบายตัว

เหนื่อยจนเพิ่งจะฟื้นตัว
ภูมิแพ้กำเริบ ไม่รู้ว่าโดนอะไรเข้าไป
ถ้าไม่ใช่ปูดอก ก็หอยดอง หรือไม่ก็กุ้ง
ก็แพ้มั้นทั้งสามอย่างนั่นแหละ

หยุดเทศกาลนี้ ได้รู้ความจริงที่ใครๆ ก็อยากรู้เพิ่มมาอีกอย่างหนึ่ง
ใคร ๆ ก็หาตัวกันว่า แอดมินเพจบ้านยายนั้นเป็นใครกันแน่
ยายก็สงสัยนะว่า มานต้องอยู่ระแวกบ้านยายแน่ ๆ
เลยเพราะโลเคชั่นหลายที่ เขาถ่ายมาได้เหมือนเป็นคนพื้นที่แถวนั้นซะเอง สงสัยอยู่นาน
ถ้าเมื่อวาน ไม่ได้ถ่ายรูปในโลเคชั่นเดียวกัน พี่ก็คงไม่รู้
เพราะเห็นตากล้องหรอก พอเป็นเห็นภาพเข้าให้
อ้อ ถึงบางอ้อเลย อิคนนี้นี่เอง หาตัวมานาน
ตามเข้าไปดูในบ้าน ดันใช้รูปปกพิกัดเดียวกับยายอีก

ชัวร์!!!! เมิงนี่เอง
555555555555555555555555555555

พอยายรู้ตัว ปุ๊บ!!!
ข้อมูลต่าง ๆ นานา ก็พร่างพรูออกมา เพราะมันไม่ได้ห่างตัวจริง ๆ ที่จริงก็ไม่ได้เป็นความลับอะไรดอกนะ เพียงแต่เจ้าตัวเขาประกาศว่า จ้างให้ก็ไม่มีใครรู้ว่าแอดมินคือใคร
แต่ขอโทษ กุเจอตัวแระ ว่าง ๆ จะแวะเข้าไปแซวซะหน่อย
กั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

.........................................

ปีนี้เป็นปีแรกในรอบสิบกว่าปีได้มั้ง
ที่ไม่ได้ไปมิสยิดพร้อมกันกับหลาน แม่ของเด็กชายหญิง
หลังจากที่เขาแต่งงานและออกจากบ้านไป
วงโคจรใหม่ของเขา มันเข้ากับบ้านเราไม่ได้เลย

นั่งฟังเขาพูดสั่งสอนก่อนจะจับมือขออภัยกัน
น้ำตาคลอเบ้าตาพร้อมกับน้ำมูกที่พยายามจะไหลให้ได้
เด็กหญิงดูจะมีความสุขกว่าเขาเพื่อน
ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา กับชุดที่ทำให้เขารู้สึกว่า
เหมือนตัวเองได้เป็นเอลซ่า "ยาย ๆ หนูมีชื่อใหม่แล้วนะ เรียกหนูว่าเอลซ่า" เอลซ่าจะได้ทุก ๆ อย่าง แค่เพียงเอลซ่าเป็นเด็กดี

.................................

เวลาหมดไปอีกหนึ่งเดือน จบวันปุ๊บ
ตารางเที่ยวก็ผุดปั๊บ
แพททีเซียชวนไปสุไหงฯ นางว่าผ่านสัมภาษณ์งานเรือแล้ว
อีกหน่อยคงหมดโอกาสจะเดินทางด้วยกันแล้วจริงๆ

เราชอบที่จะไปไหนด้วยกันจนสุดทาง
ที่ที่ไป ไม่ได้มีอะไรสวยงามเลิศเลอนักหรอก
ในความไม่มีอะไร พอมีเรา มันกลับมีอะไร ๆ มากมาย
ที่เล่ายังไงก็ไม่รู้จบ

ยังคงค้างเรื่องเล่าไว้อีกเยอะ
ด้วยวิธีการเดินทางที่แสนลำบากซึ่งไม่มีใครเขาอยากทำ อยากไปกัน มันจึงทำให้หาเพื่อนเดินทางด้วยยากมากถึงมากที่สุดเลย

ส่วนมากแล้ว จะโดนหลอก พอบอกให้ไปอีก ก็ไม่เอาอีกแล้ว

เข็ดกระมัง 5555555555
แต่กับแพททีเซีย ทริปแล้วทริปเล่า ซ้ำแล้วซ้ำอีก
จนถึงเวลาต้องแยกจากกันแล้วจริงๆ

ไม่ใช่เพราะมีอะไรดี
เพราะมันยังไม่ดี เราถึงต้องไป เผื่อมันจะมีอะไรดีขึ้นมาบ้าง(ฮา)

..........................................
อีกสองเดือนต่อไป ถึงเวลาของการเก็บตกทุกเรื่อง
ยังพอมีเวลา ตลอดปีผ่านไป ทำได้แค่ ๗๕ วัน นับหนึ่งเมื่อเดือนธันวาคมนะ นับว่าน้อยมาก
จะมีสักเรื่องไหม? ที่ยายจะทำจนเสร็จเรียบร้อยดี
ยืดเส้นมาหลายเดือน เมื่อวานกลับมาใส่ส้นเข็ม แค่วันเดียว
ก็กลับมาเจ็บเส้นใต้เข่า ลามถึงฝ่าเท้าข้างขวาอีก
คืนนี้ต้องนั่งหายใจลึก ๆ ยาว ๆ ไป สักสองสามชั่วโมง

ถ้าฝืนเดินทาง โดยไม่ได้ยืดเส้นก่อน
กลับมาได้เดี้ยงซ้ำอีกรอบอะ

......................................

ปีนี้ ไม่ได้เรียนรู้อะไรเพิ่มเติมเลย
เห็นแต่เพียงข้อบกพร่องมากมายของคนอื่น
ซึ่งก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้เขาดีขึ้น หรือทำให้เราดีขึ้น
เมื่อวานเดินเข้าไปหาผู้ใหญ่ ไปขอกอด
เพราะเริ่มรู้สึกว่า เขาพวกนั้นชราลงมาก
ไม่รู้อีกเมื่อไรจะได้ เข้าหากันแบบนี้อีก
เหลืออยู่ไม่กี่คน
ภาพเหล่านี้มันทำให้มีความสุข ในระยะเวลาสั้น ๆ
พี่เคยจำได้ว่า มันเคยมีความสุขได้มากมายกว่านี้

กลับบ้าน มาขอกอดแม่ เสร็จแล้วก็มาขอกอดพ่อ
แม่กับพ่อนั่งยิ้ม อยู่ชายคลอง รอให้ลูกหลานลุยเลน ลุยโคลนที่มันเลอะเพราะฝนตก ให้เข้ามาหา
แทนที่จะนั่งอยู่บ้าน ให้เด็กๆ ไปหาได้สบาย ๆ ไม่จ้ะ
ไปนั่งรอ ใครจะไป ต้อลุยเล้าไก่เข้าไป ถึงจะได้เจอ

จะให้กินอะไร ก็ต้องยกไปประเคน
น่ารัก สร้างความลำบาก ชอบจริง ๆ

เด็กอ้วนมากระซิบบอกปรึกษายายว่า
แม่บอกมีเงินให้ฝากให้พี่สาวแม่ด้วย
เด็กอ้วนถามจะดีเหรอ? แล้วลูก ๆ เขาล่ะ??

เมิงทำไปเถอะ เรื่องแบบนี้ใครทำใครได้
ส่วนใครไม่ทำ ก็เรื่องของเขา
ถ้าจะมีอะไรที่มันพัฒนาขึ้นมาบ้างก็คงจะเป็นเรื่องนี้
แม่สั่งให้ทำดีกับคนอื่นประหนึ่งว่าทำดีเสมือนแม่ตนเอง

ทุกวันนี้ พอต้องหาอะไรกลับบ้าน
จะไม่ใช่หาไป สองสามชุดเท่านั้นนะ
ต้องเผื่อรอบ ๆ อีก ไม่ต่ำกว่าสิบชุด
เมื่อได้ ก็ต้องได้เหมือนกัน

หากต้องมีใครไม่ได้ ก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน

ส่วนใครจะทำอะไร หรือไม่ทำอะไร ไม่ใช่ธุระอะไรที่ต้องไปสนใจ.

เรามีหน้าที่ทำดีกับทุกคน โดยเฉพาะกับคนที่เราเกลียดหรือเกลียดเรา.









โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 7 กรกฎาคม 2559 เวลา:21:17:05 น.  

 
หมดเวลาไปอีกสามวัน..ได้พักใจอย่างเต็มที่
ได้ไปสัมผัสกับภาพฝันที่เสมือนจริง
อย่างน้อยที่สุด ก็ได้เห็นว่า
วันหนึ่ง ถ้าเราต้องเดินทางวิถีนี้จริง ๆ แล้ว
เราจะอยู่รอดไหม?
เราไปอยู่ได้ไหม?

ถามว่า ที่ที่ไปนี่สวยไหม? สวยนะ ชอบนะ
แต่มันยังไม่ใช่ มันมีความเป็นป่า มันมีความสงบส่วนตัว
แต่มันขาดความเป็นบ้านนอกไป
มันขาดความเป็นชุมชนเข้มแข็ง
พึ่งพาอาศัยกัน ช่วยกันสอดส่องดูแล
มันขาดความเป็นวิถีชีวิต
คือถ้าจะเอาไว้อยู่แบบสงบ ๆ เงียบ ๆ
ไม่ต้องติดต่อใครเลย พักผ่อนจริง ๆ
ที่นี่เหมาะมาก
ก็เหมาะสำหรับเจ้าของเขาแหละ

แต่เท่าที่เดิน ๆ ๆ สัมผัสกับแวดล้อมแล้ว
มันยังไม่ใช่ ชอบนะ แต่ไม่ใช่

พี่ชอบอยู่คนเดียว ในขณะที่แวดล้อมพลุกพล่านวุ่นวาย
ผู้คนจอแจ พี่ชอบเสียงไก่ขัน เสียงนกร้อง เสียงเด็กกระจองอแง
เสียงชาวบ้านตำครกสนั่นเมือง
ชอบบ้านนอกที่ไม่แออัดมาก แต่ก็ไม่เปลี่ยวขนาดมีบ้านหลังเดียวกลางป่ากลางเขา

ไปลองนอนมาสองคืน บอกเลย แบบนี้ต้องไปลองนอนที่มาบเอื้องดูสักคืนหลังจากที่ผลัดมาหลายครั้งแล้ว

...........................................

หายไปสามวัน ไปเจออะไรต่อมิอะไรมากมายได้อีกอะ
ดีที่รอดกลับมาได้ ปลอดภัยด้วย
หายใจเข้าออก ลึกและยาว ๆ ไปทีเดียว
ไม่เคยเจอคนประเภทนี้

คนอะไร มั่นหน้าหลายประตู
ทางไหนทางไหนก็มั่นใจว่าตัวเองรอด
หารู้ไม่ มีของดีอยู่กับมือ ไม่รู้จักใช้
อินี่ต้องเรียกลิงได้อภิมหาเพชร ไอ่สันดาน
จะอีโก้สูงไปไหน เก่งก็ไม่ได้เก่ง ราคาคุยเสียมากกว่า
คือมันมีคนแบบนี้อยู่เว้ยยย แล้วเด็กสมัยใหม่นี้นะ
ยอมรับก็ได้ว่า "กุแก่"
ทั้งมีความรู้ และไม่มีความรู้ แต่อวดรู้หมด
แล้วความรู้ที่แม่งมี คือเอามาใช้ประโยชน์ไม่ได้เลย
ทำงานไม่เป็น อิบ้า
หน่ายเหนื่อยหัวใจ

อินี่คิดเลย ถ้ากุเจอคนแบบนี้ กุทำไงฟร่ะนี่
บางทีก็คิดเยอะเกินไปนะ
มันยังมาไม่ถึง จะคิดล่วงหน้าไปเพื่อ
คนแต่ละคน ไม่เหมือนกัน
พี่ไม่เคยเจอปัญหาดูคนไม่ออก
แต่ขอให้เจอหนังหน้ากันเป็น ๆ ก่อนนะ
ถ้าไม่เคยเจอหน้า คาดเดายาก
เวลาเจอหน้าแล้วมันจับสังเกตและจดจำได้ง่ายกว่า
ต่อให้นานปานไหน พี่ก็ไม่ลืม

วันนี้ มีต้องทำธุรกรรมที่ต้องใช้เลขบัตรปชช.
พี่เขาจำเลขบัตรตัวเองไม่ได้
แล้วถามว่า ยายแกจำเลขบัตรตัวเองได้เหรอ?
เอ้าาา จำได้ดิ ของแม่ กับของพ่อ ก็จำได้นะ
คนอื่นเขาไม่จำกันเหรอ?
ไม่เคยรู้เลย ว่ามันไม่จำเป็นต้องจำ
พี่รู้แต่ ทุกเลขในชีวิต ต้องจำให้ได้ทั้งหมด
บัญชีธนาคาร ยังต้องจำเลย ทำไมเลขบัตรปชช.
ที่ใช้บ่อยมาก ถึงจำไม่ได้ฟร่ะ

อินังยายมองโลกแง่ร้ายขั้นสุด เพราะฉะนั้นคนทำท่าไม่จริงใจ
ส่วนมากแล้ว ไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้นักหรอก นอกจากกุจะซวยจริง ๆ พวกจ้องจะมาหาประโยชน์นี่ แทบมองไม่เห็น ขอทานกุยังไม่เคยสงสารเลย แต่กับเด็กไม่ได้อันนี้ยอม
เห็นเด็กไม่มีความสุขไม่ร่าเริงไม่ได้ ทนไม่ได้ รับไม่ได้
เป็นเด็กต้องร่าเริง เป็นเด็กต้องมีความสุข
ขนาดตอนเป็นเด็ก กุโคตรร่าเริง และกุโคตรมีความสุข
แก่ตัวกุยังคิดมากได้ขนาดนี้
แล้วเด็กที่รับรู้ทุกข์ อมทุกข์ตั้งแต่เด็ก โตขึ้นไปจะมีสภาพเช่นไรฟร่ะ นึกไม่ออก

หายเข้าป่าคราวนี้ ทำให้คิดถึงบรรยากาศตอนเป็นเด็กมาก
เราได้เข้าป่าอีกรอบ ทำไมเราไม่มีความอยากที่จะทำ
ไม่มีความอยากที่จะซนเอาซะเลย
ไปเจอเจ๊ปะทะคารมกับช่างแล้วรู้สึกหดหู่
กุจะปลอดภัยไหมเนี่ย
คิดถึงไอ่เบิร์ด ดงมูลเหล็ก
เห็นแทร็กเตอร์ก็คิดถึงพี่ชายจับหัวใจ
พี่ตายด้วยรถประเภทนี้
แค่เห็นก็เสียว
ถ้าประมาท พลาดได้ทุกวินาที
พี่โตกับมันมาแท้ ๆ ยังตายเพราะพวกมัน
ถ้าพี่ไม่ประกอบอาชีพกับวงการนี้
พี่จะตายยังไง

บ่อยครั้งมาก ที่เดินทางพร้อมกับความเสี่ยง
ไม่มีครั้งไหน ที่เดินทางแล้วไม่เสี่ยง
ตอนขากลับ คุยกันตลอดทาง
การได้เดินทางด้วยกัน
มันก็ทำให้เราได้เรียนรู้เพื่อนเดินทาง
ในขณะเดียวกัน ก็ได้ถูกเรียนรู้ไปด้วย
พี่เล่าเรื่องให้พี่เขาฟัง อย่างที่ไม่เคยเปิดใจเล่าให้ใครฟังเลย
เพราะประสบการณ์มีพื้นฐานที่เหมือนกัน
มันเลยเข้าใจ
หวุดหวิด บ่อยครั้งที่โชคช่วยให้รอดมาทุกที
โชคดีที่ได้ร่วมเดินทางกับคนดี
ได้เจอคนดี
และทุกการเดินทาง จะมีคนดีคอยช่วยเหลือให้รอดมาได้ตลอดทุกคราไป

ทุกวันนี้ ใครได้ยินเสียงริงโทนพี่จะตกใจ
ไม่มีใครเขากล้าใช้ริงโทนเสียงนี้หรอกนะ
แต่พี่ก็จงใจจะใช้มัน เพราะมันช่วยให้พี่ปลอดภัยมาได้
เป็นความภาคภูมิใจเดียวที่คนฟังแล้ว เข้าใจได้ทันทีว่า พี่เป็นอะไร

โดยไม่ต้องดูหน้า และไม่ต้องอธิบาย
สัมผัสได้ถึงความจงรักภักดี
รู้สึกถึงความเป็นคนมีศรัทธามั่นคง
ต่อให้มันจะแปลก แตกต่าง ทำให้ผู้คนตกอกตกใจ
หรือต่อให้เทคโนโลยีจะเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดไหน
ไม่มีริงโทนเสียงใดจะทำให้เราภูมิใจในความเป็นคนได้มากกว่าเสียงนี้อีกแล้ว พี่จะใช้มันตลอดไปจนกว่าจะตายจากกันไปข้างหนึ่ง
เคยมีความคิดจะเปลี่ยนให้เหมือน ๆ กับชาวบ้านนะ
แต่พอคิดถึงเหตุการณ์ที่มันช่วยเราไว้แล้ว
ก็หยุดความคิดไว้แค่อยากนั่นแหละ

......................................

กลับมาเส้นที่คอยืด น่าจะนอนผิดท่า
ต้องหาเวลานั่งยืดเส้น
คืนนี้อีกยาวนาน
ควรจะหาอะไรทำ
ทำไมช่วงนี้รู้สึก มึนและโง่จังเลย
ขี้เกียจและเหมือนจะป่วย

ร่างกายส่งสัญญาณแปลก ๆ
ใกล้จะเข้าพรรษาอีก

อย่าคิดว่าจะทำอะไรฉันได้
มาทางไหน ไปทางนั้นจ้าาาา



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 กรกฎาคม 2559 เวลา:0:55:25 น.  

 
มีอะไร ๆ ต้องทำเยอะนะ ..บางเรื่องก็เกี่ยวเนื่องกับคนอื่น ๆ ด้วย
แต่หมดแรงใจจะทำว่ะ

ความคิดดีดี มีอยู่เยอะแยะ แต่พอจะจับมันมาเรียบเรียง
ก็ไม่รู้มันฟุ้งเตลิดไปไหนหมด จับไว้ไม่ได้เลย

เป็นบ้าเป็นบอ เซ็งมาหลายวัน เฉื่อย

ก่อนหน้านี้ ถ้าเป็นแบบนี้จะกลับไปเอานายมาอยู่ด้วย
ตอนนี้นายไปโรงเรียนแล้ว อดไปสิ นังยาย

จะเป็นอะไรก็ต้องทำใจเอาเอง
หมดตัวช่วย

ทำอะไรสักอย่างสิ ..ก้าวข้ามตัวเองให้ได้
หายใจไม่ได้ กายหยาบไม่ดี

แค่หายใจ ยังทำให้ดีไม่ได้เลย
จะทำอะไรได้ดีล่ะช่วงนี้

จะบอกว่าขี้เกียจก็ไม่ใช่นะ มันหมดแรงใจ
มันโรคสร้นตรีน อยากLLดกน้ำล้างสร้นตรีนอีกรอบ กวนตรีน

.................................

วันนี้มีเรื่องเดียวที่กระทบใจ
เรื่องในมโนโซเชียล
คือเป็นกันเยอะ
พี่ก็มีแอบจิตวิตกจริต คือกลัวนะ
ว่าวันหนึ่งตัวเองจะเป็นอย่างนั้นไหม?

แต่ด้วยเราถือสัจจะบารมี
คงจะพอคุ้มกันโรคนี้ได้บ้าง

ถ้ารู้ว่ากุเข้าข่าย ไม่ต้องเป็นหรอก สะกิดกุ บอกกุ
ด่ากุ เตือนกุได้ กุไม่กลัวเสียหน้า หน้าพี่ไม่ได้บางขนาดนั้น

ไม่รู้กลัวอะไร แต่พี่กลัว
อ่าน ๆ ดู เหมือนจะหนักหนา
แต่เรื่องจริงที่นังยายกับเพื่อน ๆ เจอนี่
หนักหนาสาหัสยิ่งกว่านัก

พี่เคยนะ เล่นบทเตือนเพื่อน
จนทุกวันนี้ ยังหากันไม่เจอเลย
โกรธกุก็บอกกุดีดี หนีกุไม ทิ้งกุไม
กุเสียใจ กุสะเทือนใจรุนแรง

ที่กุเสียใจนี่ กุเสียใจจริง ๆ นะ กุไม่ได้มโน
ก็พูดไป๊ พวกนั้นเขารู้ว่า ฉันมีที่นี่
กุก็มโมไป๊ คนเคยคุย ๆ กัน
เผื่อจะคิดถึงกัน แอบมาอ่านของกุ
อย่างที่กุเข้าไปแอบดูชีวิตเขาบ้าง
มโนกันไป๊
ตะ เตือน ไต

เนี่ย ๆ เวลากุจิตตกอะ ชอบให้คิดเรื่องพวกนี้
บัดซบชีวิต
เรื่องดีดี ไม่มีหัดคิดซะบ้าง

พี่เป็นคนมีเพื่อนหลายกลุ่ม
แต่กลุ่มเดิม ๆ ก็ยังอยู่ ยังไม่ได้ไปไหน
แค่ไม่ได้เจอกัน ไม่ได้คุยกัน
จะว่าไป เราคุยกับใครไม่ค่อยจะรู้เรื่องนักหรอก
เมื่อวาน เพื่อนสมัยมัธยมไปขุดเพื่อนที่หายไปกว่ายี่สิบปี
โห คือนานมาก เปิดไลน์มา ตกใจ สามร้อยกว่า
ไล่อ่านกันไป กลุ่มนี้ดีอย่างหนึ่ง
คุยกัน ก็คุยจริง ๆ ไม่มีแบบ ส่งรูป ส่งข้อความ
ที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเพื่อนเลย

คือคุยกันจริง ๆ ไม่คุยก็ไม่คุยเลยเหมือนกัน
เคยสนิทกันมาก พอต่างคนต่างแยกย้ายก็ไม่คุยกันเลยจริง ๆ
เจอกันที นรกแตก แยกกันพูด อย่างกะจะไม่ได้พูดกันอีกเลยสามชาติแปดชาติ

ในแต่ละกลุ่มเพื่อน พี่จะมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งทุกกลุ่มเสมอ
กลุ่มนี้เพื่อนสนิทกันไปอยู่กับทอมแล้ว
เลยทำให้ยิ่งห่างกัน ที่เหลือก็คุยกันได้ แต่ไม่ได้สนิทกันถึงขนาดรู้ใจกันทุกเรื่อง แล้วไลฟ์สไตล์ก็แต่กต่าง พอแยกกันแล้ว ต่างคนต่างไปเลยทีนี้ ไม่มีจุดเชื่อมต่อกันได้เลยจริง ๆ

จะว่านังยายเป็นคนขี้เหงาไหม? ไม่ว่ะ
ที่พิมพ์ ๆ พล่าม ๆ อยู่นี่ คุยคนเดียวไหม?
ก็ไม่นะ ไม่พิมพ์ กุก็อยู่ของกุได้
ชีวิตกุก็สบายปกติ
ไม่ได้หรูหราฟุ่มเฟือย แต่กุไม่ได้ขัดสนลำบากอะไร
ไม่มีอะไรต้องโชว์
อยากกินข้าว ก็เดินไปร้านกาแฟ ร้านปิด ก็เดินไปตลาด
มืดแล้วมีร้านก๋วยเตี๋ยว หาไรไม่ได้ กุเข้าร้านสะดวกซื้อ
ข้าวปลาไม่ซี แต่จะเน้นกาแฟ

ตอนได้มโนโซเชียลนี่ดีหน่อย
ได้เจอคนหลากหลาย
ได้ลองทำอะไรเยอะแยะ
ทำคือทำจริง ๆ
ทำที่ปกติจะไม่ได้ลอง ถ้าไม่ขวนขวาย
มันเป็นความรู้สึกดีดี ช่วงขณะหนึ่ง
ถ้าไม่มีโซเชียล ข่าวสารและโอกาสที่อยากทำก็คงมาไม่ถึง

ได้เพื่อนเพิ่มอีกหลายกลุ่ม
แต่ละกลุ่มก็จะแบบนนี้ มีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง
ไม่ว่าชีวิตจริง หรือชีวิตเสมือนจริง
สุดท้ายก็ยังแยกจากกันอยู่ดี

เคยคิดนะ อยากจะหยุดเล่น อยากจะเลิกเล่น
เบื่อแล้ว ไม่รู้จะเล่นให้มันได้อะไรดีขึ้นมา
ชีวิตเราตอนไม่มีมัน ก็ยังอยู่มาได้
อยู่ได้ดีกว่านี้ด้วย

แต่พอคิดว่า เพื่อนหลาย ๆ คน
ถ้าไม่เปิดมันนี่ ก็ไม่รู้จะติดต่อกันได้จากที่ไหน
มันก็เลย ไปไม่พ้นเจ้าจอสี่เหลี่ยม ๆ นี่

นับวันจะดูเสพติดขึ้นไปเรื่อย ๆ
คิดดู ยิ่งกว่าสัตว์เลี้ยง
รักยิ่งกว่าอะไรทั้งปวง
ถ้ามันพัง หรือ มันหายขึ้นมา
จะจิตตกได้ขนาดไหน

.................................

รู้ตัวว่าจิตตกแล้วไง?!

จัดการมันให้ได้สิ

เอามันให้อยู่หมัด
อยากจะคิดอะไร เมิงก็คิดไปเถอะ
อาจารย์เคยบอกว่า

มีหน้าที่ มีงานการอะไร ก็รีบทำให้เสร็จ
หน้าที่เสร็จ จิตใจจะไม่หม่นหมอง และแจ่มใส

วันนี้ ได้ทำหน้าที่หรือยัง
ทั้งหน้าที่ต่อพระเจ้า
และหน้าที่ต่อมนุษย์

หน้าที่การงาน และหน้าที่รับผิดชอบตนเอง

เกิดมาพร้อมกายสังขารหนึ่ง มีดวงจิตอีกหนึ่ง
รักษาเขาให้ดีดี ปรนนิบัติร่างกายเขาให้มาก ๆ
เขาให้ยืมใช้ แล้วก็หัดสำเหนียกดูแลเขาบ้าง
เอาใจใส่เขาบ้าง เขาต้องการอะไร หรือไม่ต้องการอะไร
บางที มัวแต่ตามใจตัวเอง กินอะไรตามใจตัวเอง
ทำอะไรตามใจตัวเอง ลืมตื่นเช้า ลืมตากแดด
ลืมจับของดี มีประโยชน์ยัดใส่ปาก
ลืมยืดเส้นสาย ลืมกระทั่งหายใจดีดี
ทั้งก่อนนอน และตื่นนอน

นี่ไง ...เหตุผลแค่นี้ เพียงพอหรือยัง กับความเฉื่อยของหลายวันมานี้ รับอย่างเดียว รับนี่รับนั่น แต่ไม่เคยปลดปล่อยอะไรออกไปบ้างเลย

หมดเวลาเฉื่อยแระ

พอ

ยังมีอะไรให้ทำอีกตั้งแยะ

อิบร้าส์

หัดทำอะไรเองซะบ้างสิ
ต้องให้ของกุลงมาได้ บ่อย ๆ
อิเชี่ย

สำเหนียกเอง ไม่เป็นหรือไง

555555555555555555555555555555555555555555

มโนประหนึ่งว่า วิญญาณฝ่ายดี และฝ่ายชั่วมันคุยกัน

กุเป็นบ่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 12 กรกฎาคม 2559 เวลา:21:55:10 น.  

 
รู้สึกแปลก ๆ นะวันนี้.. ทำไมก้าวข้ามตัวเองไม่ได้
ไม่เข้าใจ มันจะยากเย็นอะไรหนักหนา


วันนี้ ตอนเช้า พ่อมีนัดต้องไปหาหมอ
เคยบอก ก่อนจะกลับมาทำงานว่า
จะกลับไปพาพ่อหาหมอเองนะ รอบนี้
ตีสองแล้ว ยังไม่ได้นอน
จะตื่นไหวไหมล่ะเมิง

.........................



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 14 กรกฎาคม 2559 เวลา:2:35:07 น.  

 
พิมพ์ตั้งเยอะ แล้วหาย

น่ารักมากนะ บล็อกแก๊ง
น่ารักตรงที่ กุพิมพ์บ่นนี่แหละ

นี่ถ้ากุไม่ได้พิมพ์บ่น
มันจะกลายเป็นเรื่องสร้นตรีนหมาไปในบัดดลนะ

555555555555555555555555555555555555

....................................

วันนี้เว้ยยย นัดพ่อจะพาไปรพ.
แต่พี่ไม่ได้ไปเว้ยยย เด็กเลว
แชทไปหาพี่ ถาม ใครพาป๊ะไปหาหมอ

พี่บอก ไปเอง ไปคนเดียว ป๊าดดดดดดดดดดดดดด

แล้วเขาก็ว่า เดี๋ยวจะแวะไปดูที่รพ.

พอบ่าย ๆ ส่งข่าวว่า แวะไปดูพ่อมาแระ
แต่พ่อไล่ให้กลับบ้าน

ตอนเช้าเขาว่า เห็นงานยุ่งก็เลยไม่ได้บอก ไม่อยากรบกวน
ตอนบ่ายไล่กลับ บอกว่า จะทดสอบความแข็งแกร่งตัวเอง
เดินจากรพ.มาตลาดแถมยังซื้อสมุนไพรมาทำยาอีก

ดู๊ ยังจะซ่าได้อีกนะ

เลยถามพี่ว่า ป่านนี้กลับถึงบ้านยัง
แกว่า กลับมาแล้ว โอเช

รอบหน้าไปลองเดินป่ากันไหมล่ะป๊าาาาาาา
5555555555555555555555555555


กลับบ้าน กลับบ้านก่อนเพื่อนเลยเมิง
อารมณ์สร้นตรีนหมาเน่าอย่างนี้
กลับบ้านอย่างเดียว ที่ช่วยได้




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 14 กรกฎาคม 2559 เวลา:19:09:17 น.  

 
ไม่ไหวแล้วนะ ..นังยาย
เจ็ดแปดวันที่ ไม่ได้อะไรเลย

เมิงไปอาบน้ำ ยืดเส้น แล้วนั่งหายใจ
ยาว ๆ ไป

หายใจไม่ดี
ก็ไม่ต้องทำอะไรต่อ

จะให้แบกอารมณ์ขึ้นราตามสภาพอากาศแบบนี้
ไปอีกวันสองวัน
กุก็ไม่เอากะเมิงด้วยหรอกนะ

อิเHี้ย.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 14 กรกฎาคม 2559 เวลา:20:10:49 น.  

 
เมื่อคืนนั่งยืดเส้น หายใจ
ทำยังไม่ทันจบคลาส ตาจิปิด
สามท่าสุดท้ายลุงขึ้นปิดไฟ แล้วหลับเลย
ตามเคย ไม่เคยจบด้วยท่าพนมมือ
หลายครั้งแล้ว ตั้งแต่ฝึกแรก ๆ

จนมันเหมือนเสพติดนะ คืนไหนไม่ได้ทำแบบนี้
ก็นอนไม่หลับ หงุดหงิด ติดอารมณ์ไม่ดีขี้เกียจตลอดทั้งวัน
ติดต่อกันเลยวัน

ที่จริงแล้วมันพัฒนามาเป็นลำดับเรื่อย ๆ ตั้งแต่
เริ่มเปิดสะบักหลัง แล้วกำลังจะเปิดข้อต่อสะโพก

ท่อนหลังทั้งหลังแข็ง
ท่าที่ต้องใช้ความอ่อนตัวจึงทำไม่ได้
จะว่าไม่ได้เลย มันไม่ใช่
เพราะถ้าแค่ทำท่าทำได้นะ แต่มันหายใจไม่ได้
หายใจไม่ดี คลาสแรกจะติดท่าอูฐ
ติดมาตั้งแต่เริ่มฝึกแรก ๆ เลย
จนบัดนี้ก็ยังติด ถ้าหายใจแบบไม่ฝืนเลย
มันได้แค่ตั้งลำตัวให้ตรง ผลักสะโพกจนสุด
แล้วหายใจ ทำได้แค่นั้น
โค้งตัวลงไปเมื่อไร หายใจขัดทันที

กระดูกก็ดูเหมือนจะลั่นประสานเสียงซะไพเราะ
กร๊วบกร๊าบบบบ ชะน้อยแน่

อะไรที่เคยทำได้ พูดหยุดทำหลายวัน
คิดว่าตัวจะแข็ง จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
แต่เอาเข้าจริง ๆ ช่วงแรกเท่านั้นแหละ
พอทำไปสักพัก มันก็ไปได้ต่อ

และทำได้มากกว่าเดิม
โยคะดีงาม

ยังไม่รู้เมื่อไร จะเก็บกระบวนท่าพื้นฐานได้สมบูรณ์
ทำบ้าง ไม่ได้ทำบ้าง

วันไหนไม่ได้ทำ
กายหยาบมันฟ้อง
เมิงไม่ฝึกหายใจ กุประท้วงนะ

บางที มันก็น่าหมั่นไส้นะ
เดี๋ยวนี้ผิดเวลาหน่อยทำสำออย
มีปวดท้อง มีปวดขมับ มีขี้เกียจ
กวนตรีน

บางที กุก็สงสัย
กายสังขาร
กับ
ใจกุเนี่ย

อะไรกวนตรีนกว่ากัน

กุบอกให้พวกเมิงทำงานให้มันสามัคคีกันหน่อย
เข้าใจภาษากุไหม?



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 16 กรกฎาคม 2559 เวลา:8:57:39 น.  

 
ลงคอร์สมาตั้งแต่เดือน เมษายน ๒๕๕๙
บัดนี้ เป็นเวลาสามเดือนกว่าแล้ว
ยังทำไม่สำเร็จ
มีการพัฒนาบ้าง แต่ไปได้ช้า

แต่เมื่อเทียบกับเป้าหมายที่วางไว้แต่เริ่มแรกเลยคือ
รักษาอาการรองช้ำ ไมเกรน ถือว่าได้ผลดีเยี่ยม
ทุกวันนี้ไม่เจ็บปวดขาอีกแล้ว
ไมเกรนมีทำท่าบ้าง แต่ก็เล่นงานอะไรเราไม่ได้
รู้ตัวก็นั่งหายใจ สางผม ยืดเส้น
ดื่มน้ำ แล้วมันก็ไปของมันเอง

แต่ที่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าตัวเองมีปัญหานี่สิ เรื่องใหญ่
ร่างกายมันเริ่มฟ้องออกมาทีละอย่าง
- กระดูกสันหลังคดงอ จนเหมือนหลังค่อมกลาย ๆ
มันคดแบบ ไม่ยืดหยุ่น นั่งหลังตรงทำได้ แต่เหมือนไปฝืนมัน
ทำให้ปวดหลัง ดัดหลังไม่ได้ หายใจไม่ได้

พี่จำได้ว่าเคยฝันว่าถูกดัดหลัง ร้องเป็นคนบ้า
ตอนนั้นหลังเดี้ยง นั่งไม่ได้
ถ้าปล่อยไว้ ข้อต่อสะโพกน่าจะมีปัญหา
นี่เป็นเรื่องใหญ่ที่เห็นได้ชัดอันแรก ที่ร่างกายมันฟ้องออกมา
ตั้งแต่คลาสแรก ๆ ที่ทำเลย

บางท่าอย่างยืนด้วยไหล่ หรือคันไถ เป็นเรื่องยากของคนเริ่มต้น
แต่สำหรับพี่ มันง่ายมาก มันไม่มีปัญหาอะไรเลย
แต่ท่าอูฐที่ไม่ได้ยากเลย กลับทำไม่ได้

- ตำแหน่งที่สอง ช่องท้อง บอกไม่ได้ว่ามันเป็นอะไร
แต่มันไม่มีความสุขเลยเวลาที่กินอาหารเข้าไป
เคยชินกับท้องว่างเปล่า เป็นคนไม่เคยรู้สึกหิวเลย
หิวที่หมายถึงหิวข้าว หิวขนมของกินจุกจิก
ถ้าจะพอมีความหิว ก็จะเป็นกาแฟที่ขาดไม่ได้

พี่มีแต่ความอยาก แต่มันไม่ได้หิว เข้าใจใช่ป่ะ
อยากกับหิว ไม่เหมือนกัน
แล้วเนี่ย เดือนที่ผ่านมาอาการหนัก
อาหารไม่ย่อย หรืออะไรมิทราบ
ไม่ได้ถ่ายเป็นสัปดาห์ ขาดคาเฟอีน
กินไม่ถึง แรงไม่พอ มันเลยไม่ถ่าย
เหมือนลำไส้มันเสพติดกาแฟ
อินี่ฟ้องกุหนักมาก
ท้องเป็นไรที่เอาใจยาก
ช่วงที่กินผักเป็นอาหารหลัก จะรู้สึกดี ตัวเบา ๆ ท้องเบา ๆ
มันต้องได้ความรู้สึกแบบนั้น
นี่มันเหมือนมีอะไรหนัก ๆ คาหลงเหลืออยู่ แล้วไม่ยอมออกมา

มันทำให้ทางเดินหายใจติดขัด
หายใจได้ไม่ทั่วท้อง แบบนั้นนั่นแหละ

สงสัยต้องจัดการควบคุมอาหารจริงจัง
ควบคู่ไปกับการจัดการร่างกายและลมหายใจ
กินอาหารตามใจอยากไม่ได้การณแล้ว
ประท้องกุใหญ่ซะเถิด

เลอะเทอะใหญ่แล้วนะเมิงเนี่ย
ได้คืบจะเอาศอก
นี่กะจะให้กุอยู่คงกะพัน ไม่ป่วย ไม่เจ็บ ไม่ไข้เลยรึไง

คนเรา ป่วยบ้าง ไข้บ้าง มันก็เป็นเรื่องดีงามมิใช่เหรอฟร่ะ?
ไม่เอาสารเคมี ภายนอกกุก็กีดกันให้เต็มที่แล้ว
ยังจะให้กุคัดเอาแต่ผัก เอาแต่ผลไม้ ไม่เอารสเผ็ด เค็ม หวานเลย
เมิงเยอะเกินไปหน่อยแล้วนะ

เมิงถามกุยัง?

เกิดมาไม่เคยต้องมานั่งรู้สึกแบบนี้เลย
จะกินอะไรต้องคิดก่อน
ท้องกุจะรับได้ไหม?

คือ อะ ไร

บอกให้กุฟังเสียงร่างกายตัวเอง
พอกุฟัง พอกุทำความเข้าใจ
ได้ใจใหญ่ซะเถิด

โถ๊ะ!!!!!


.................................
จัดระเบียบร่างกายได้เรียบร้อยเมื่อไร
จะเอานายมาฝึกให้หายใจให้เป็นระบบ
แล้วจะสอนให้นายเล่นโยคะได้ในท่าที่จำเป็น
นายเขาใฝ่ฝันว่า เขาจะตีลังกาได้
เราวางแผนจะเล่นโยคะฟลายด้วยกัน
รอเขาโตพอจะซัพพอตนังยายไหว
5555555555555555555555555555

ตอนนี้ก็ฝึกสอน แตงโมลูกหย่ายยยยยย ไปก่อน

กำลังจะก้าวข้ามตัวเองได้แล้วเชียว
แดงเดือดมาเชี่ยะ กวงตริงกุทู๊กทีไป

มันลำบากตอนเริ่มต้นเท่านั้นแหละ
ถ้าเริ่มต้นได้ ทุกอย่างจะง่ายแสนง่ายดาย



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 16 กรกฎาคม 2559 เวลา:23:25:57 น.  

 
วันนี้วันโกน..ก่อนจะเข้าพรรษา
กุต้องทำท่ากลัวเมิงหน่อยป่ะ??!!


จะให้กุทำยังไง
จะให้กุรู้สึกยังไง
ปรึกษากุก่อนได้นะ

เผอิญช่วงนี้ ใจกุดี๊ดีนิดนุง
ได้ดูเฮียออนแอร์ตอนแรก
กุฟินเฟ่อ ตั้งแต่เมื่อคืนติดพันยันตอนนี้

กุคงบับ มิมีอารมณ์จิมาจิตตกให้มุงหรอกนะ

นี่กุฟินขนาด ยอมใช้ภาษาห่วย ๆ เฮงซวยในเดือนที่กุบับ
ยอมมิได้เชียวน๊าาาาา

เห็นป่าว กุลงทุน ยอมเมิงขนาดไหน

กุไม่เก่งหรอก
กุไม่ได้แกร่ง
กุไม่ได้แข็งแรง
กุแบบง่อยด้วยนะ

แรงก็ไม่มี โรคภัยเบียดเบียน
กุก็ไม่ได้มีฟามสุขเHี้ยไรนักหนาหรอก

กุจนด้วย อดอยาก ติดยา
สันดานไม่ดี

มีไรอีก เฮ้อออ

อยากให้กุตกต่ำย่ำแย่ ขนาดไหน
เมิงบอกกุสิ

เมิงกล้าไหม?
เดินเข้ามาบอกกุดีดี
อยากให้กุโดนใครด่า
อยากให้ใครเขามาทำร้ายกุ

เมิงต้องการอะไร

เมิงมาบอกกุนี่

อย่าไปยุ่งกับคนอื่นเขาทั่วรั่ว

สิ่งที่เมิงทำมันจันรายยยย มากเลยนะ EเHี้ย!!

.......................................

กุไม่รู้จะเอาไงกะเมิงแล้ว

เมิงมาหากุสิมา
กุเจอเมิง กุจะขอกราบขอโทษทั้ง ๆ ที่กุไม่สามารถกราบใครได้

จะเอากุให้ตาย????

กุตายแล้วเมิงมีความสุขเพิ่มขึ้นป่ะ?
กุตายแล้วทำให้ชีวิตที่เHี้ยอยู่แล้วของเมิงดีขึ้นมาได้ป่ะ??

ทำไมเมิงไม่หัด แหกตาส่องกระจกดูตัวเองบ้างฟร่ะ
ที่เมิงเป็นทุก ๆ วันนี้
ตัวเมิงเองทั้งนั้น

กุไปทำอะไรเมิง

เมิงเดินเข้ามาเอง

เมิงทำตัวเองทั้งนั้น
กุไปทำอะไรเมิง

กุแค่ทำตามหน้าที่

เมิงทำหลานกุ กุยังไม่ได้เช็คบิลเมิงเลยนะ
เมิงหาเรื่องอีกแล้ว

ไอ สัน ดาน

คนแบบนั้น เขาจะไปสู้ไรกะเมิง
มานี่ ๆ โผล่หน้ามา
อย่าส่งตัวเHี้ยไร ก็ไม่รู้มา

ถ้าเมิงยังไม่หยุด
ถ้าเมิงยังพรึมพรำอะไรไม่เลิก
อิตัวที่เมิงส่งมา
เมิงสำเหนียกไว้เลยนะ

"มาทางไหน กลับไปทางนั้น
บุญบารมีทุกอย่างที่กุเคยทำสะสมไว้
กุยกให้ทั้งหมด ไปตามทางของพวกเมิงซะ"


บอกมันด้วย
ไม่พอใจอะไร
ถ้ายังไม่ตายห่าน

มาหากุ

มาตัวเป็น ๆ

กุไม่ได้เก่งหรอก
กุก็แค่พร้อมจะมีเรื่อง.

อิ สร้น ตรีน หมา เน่า.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 18 กรกฎาคม 2559 เวลา:22:39:07 น.  

 
ใจไม่ดี
กายยังไม่เป็นอะไร

กุยอมแพ้
กุไม่สู้เมิงหรอก
กุไปนอนดีกว่า

ราตรีสวัสดิ์ประเทศไทย
พรุ่งนี้ ขอให้วันฟ้าใส เป็นสีทอง
คนไทยทั้งผองแห่แหนกันไปทำบุญ
บำเพ็ญอยู่ในศีลในธรรม

ขอจังไรล้างผลาญและอวิชชาเดรัจฉานพินาศแพ้ภัยตัวเอง.

ไม่เป็นไรหรอก.
เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
ทั้งทุกข์และสุข
ไม่มีอะไรอยู่กับเรานาน


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 18 กรกฎาคม 2559 เวลา:23:39:06 น.  

 
ตื่นมาวันนี้ ..เพราะมีคนโทรปลุก
งัวเงียถาม กี่โมงแล้ว? เที่ยงแล้ว!!!!!

ป๊าดดดด ลุกขึ้นได้ คว้าโทรศัพท์ชาร์ตแบตฯ

อาบน้ำ แล้วนุ่งผ้าถุงที่หาโอกาสใส่มานาน

นัดเด็ก ๆ ว่าวันนี้จะพาไปทำบุญ

ไปถึงแล้ว รถเยอะ คนเยอะ
ผู้คนดูน่ารัก อารมณ์ดี
ไม่หนาแน่นแออัดจนเกินไป

เข้าไปด้วยกันทั้งหมด
เด็กกับแม่ ถวายผ้าอาบน้ำฝน กับ ชุดสังฆทาน
แล้วก็ซื้อดอกไม้ธูปเทียน เข้าไปเวียนเทียนในพระอุโบสถ
พี่เดินตามได้รอบเดียว ขาหนัก ๆ เดินต่อแล้วขัด ๆ
ก็เลยออกมายืนรอข้างนอก

บอกว่าไม่ต้องตามไป อยู่ที่นี่แหละดีแล้ว
สักพัก อาการขาหนักก็หายไป
ก่อนจะออก แม่กับเด็ก ๆ เขาเอาแผ่นทองไปปิดพระพุทธรูป
แต่ละปาง ยืนมองด้วยความสงบพร้อมทั้งจ้องโฆษกที่ป่าวประกาศเชิญชวน พูดเก่งชะมัด ทีแรกคิดว่าเปิดเทปเอา พูดซ้ำไปซ้ำมา
ไม่ติดไม่ขัดไม่หยุด พูดตลอดเวลา

ออกมาแล้วไปหาอะไรกิน แล้วข้ามมาอีก ฝั่ง
ทำบุญกันเสร็จก็เดินจะออก ได้ยินโฆษกอีกที่
ที่นี่โจมตีท่านผู้นำ ฟังดูก็รู้ ตัวโฆษกเองก็รู้
มีแวะเวียนถึงเศรษฐกิจด้วย บอกว่าขายของไม่ค่อยได้
โถ คนเยอะจนรถติดแน่นขนาดนี้ยังบอกขายไม่ค่อยได้
รายได้ลดลงมาครึ่งหนึ่ง จะเอาอะไรอีก
บุญ กรรม มันมีกำไร รายได้ลดเพิ่มด้วยเหรอ?

ว่ากันไป๊ ... ขำดี เกี่ยวไรกะกรูฟร่ะ
55555555555555555555555555555555555

กลับมาก็นั่งคุยกัน

อืมมม วันนี้ดีขึ้นมาหน่อย
คืนนี้เราคงเอาตัวรอดกันได้ไม่ยาก

กลับมาพี่ไล่ถามหมดเลย
ไปทำบุญยัง
ใครยังไม่ได้ทำ
รีบไปทำกันนะ
บางคนทำในบ้าน
บางคนไปทำก่อน
บางคนไปเช้า
แต่ทุก ๆ คนได้ไป

แอร๊ยยยยยยย ..คือ ดี๊ดีอ่ะ
ให้มันได้อย่างนี้สิ




ก็ดีอยู่นะ
เด็กคนที่ไม่เคยสนใจอะไรเลย
วันนี้เด็กถามพี่ว่า
"ร่างรัฐธรรมมนูญหาดูได้จากที่ไหน"

"จะอ่าน"???

ยังพอมีเวลานะ
ถึงจะช้าไป
แต่ถ้าต่อไปนี้
ในหัวข้อพูดคุยของแต่ละวัน
เอามาตีแผ่
ข้อดี ข้อเสีย ฝ่ายต้าน ต้านเรื่องอะไร
ดีเบทกันไป

เครื่องมือเผยแพร่เยอะแยะ

มันไม่ใ่ช่ยุคที่ จะมาบอกว่า
เข้าไม่ถึงข้อมูลแล้วป่ะ?

ทำสิ ไม่ต้องรอใครเป็นเจ้าภาพ
จับกลุ่มคุยกันโลด

คุยมันทุกวัน
คืนวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ วันที่เฮียออนแอร์อย่ามาตัดเวลายายนะ

กุเคืองนะเว้ยยยยย

ทีวี มีตั้งหลายช่อง
เลือกเอาสักช่อง
เจ้าของช่องเขาไม่ว่าอะไรหรอก

หรือมีคนทำแล้ว แต่ยายไม่รู้
พยายามจะเปิดดูอยู่นะ
เห็นแต่เรื่องชาวบ้าน
เรื่องตัวเอง ไม่เห็ํนมีใครอยากจับประเด็นมาพูดถึง.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 กรกฎาคม 2559 เวลา:21:15:27 น.  

 
วันนี้รับรู้มาหลายเรื่องราวมาก
รู้สึกไม่ค่อยโอเคเท่าไรนักนะ

ถอนหายใจแล้ว หายใจเล่า
ไม่หาย วางใจลงไม่ได้

- เพื่อนเก่ากลับมาทักทาย เรื่องถ้ามีทริปอาสา หรืออะไรชวนได้
พร้อมแล้ว!!!! พร้อมของเธอหมายความว่าอะไร?????????

ที่จริงเราเคยรักกัน เคยรู้ใจกันมากมายเลยนะ
เราผ่านอะไรด้วยกันมามากมาย

แต่ตอนนี้เพราะอะไรไม่รู้ คุยกันไม่รู้เรื่อง สื่อกันไม่เข้าใจ
เพื่อนกำลังมีความทุกข์
ทุกข์ของเพื่อน เรารู้มาหลายครั้ง รู้เกือบทุกเรื่อง
ระยะหลัง ก็มีกุ้มใจ หลาย ๆ คนพอเจอเราก็ถามหาเพื่อน
จะตอบได้ยังไง ก็ไม่ได้คุยเลย ไม่ได้เจอเลย
เคยมีแอบคิดว่า ถ้าเราไม่ติดต่อไปแล้วเพื่อนจะมีใคร
เคยทักท้วง ยามใดที่เขาจะก้าวพลั้งพลาดไป

คำตอบคือ "ไม่มี"

ล่าสุดที่คุยกันคือเกือบสิบปีที่แล้ว ก่อนที่เขาจะเลิกกับสามีคนแรก

ที่บอกเขาว่า ให้มีชีวิตอยู่กับลูก เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวเถอะ
อย่าไปไขว่คว้าหาอะไรอีกเลย

เพื่อนไม่ฟัง แถมยังทำในสิ่งตรงกันข้ามกับที่เราคิดอีก

ให้กุทำไงฟร่ะ

อิยายรึ ทำได้แต่คอยดูห่าง ๆ
แล้วมันก็เป็นอย่างที่เราคิด

แยกทางกันอีกแล้ว
เพื่อนกลับมาหาเราอีก

เพื่อนจะไปทำอย่างที่เราไป
แต่ไม่สามารถไปเองได้
ต้องไปด้วยกัน

????????????????????????????????????????

ต้องการอะไร บอกมาตามตรง
อย่ามาสร้างภาพว่าตัวเองมีความสุข
ทั้ง ๆ ที่ในใจไม่ได้ต้องการอย่างนั้นจริง ๆ
จะหลอกตัวเอง ให้แนบเนียนเพื่อจะหลอกคนอื่นทำไม???

ไม่เข้าใจ.

อยากเตือนมาก
แต่ก็รู้ตัวว่า พูดไปสิ
ได้ตัดเพื่อนกันแน่
เพราะพี่พูดไม่ตรงไม่เป็น

ที่ทำได้คือ ไม่พูดอะไรเลย

หงุดหงิดเป็นบ้า

จะไปด้วยกันน่ะ ไม่ยากหรอก

มีเวลาให้กันหรือเปล่า????

เงินเมิงวางไว้ที่บ้าน
บัตรเอทีเอ็มเมิงวางไว้ที่บ้าน
ความสะดวกสบายเมิงวางกองไว้กับบ้าน
ความคิดถึงเมิงเขวี้ยงไว้ข้าง ๆ ทาง
แล้วก็ออกมาจากโลกของตัวเอง
ไปหาโลกของความจริง
แล้วค่อยคิดอยากไปด้วยกัน

ไม่มีความสบาย
ใช้เงินตามที่หยิบมา
มีเท่าไร ใช้แค่นั้น
ไม่มีรถ กุโบก โบกไม่ได้กุเดิน

ไม่มีผู้หญิงไทยดีดีที่ไหนเขาทำกันหรอก
แต่กุเป็นผู้หญิง
กุเป็นคนไทย
แล้วกุก็ดีนิดนุง

กุทำ เมิงทำได้ป่าว
บางวันกุก็ไม่ได้อาบน้ำนะ
ถ้าห้องน้ำแม่งไม่มิดชิด
บางมื้อกุก็ไม่ได้กินข้าว ถ้าไม่มีของอร่อย
หรือของที่กุกินข้าว
บางเวลากุก็แกล้งทำเป็นนิสัยไม่ดีบ้าง
เพื่อชีวิตที่ง่ายขึ้น
บางทีกุก็ต้องยอมเปลืองตัวเพื่อซื้อความไว้เนื้อเชื่อใจ

กุไปเพราะกุอยากไปไง
กุไม่ได้ไปเพราะกุประชดใคร
หรือกุไม่ได้ไปเพราะกุอยากโอ้อวดใคร

ใครจะไปตามกุ ก็ไปสิ

บางทีกุก็ต้องทนนอนห้องเหม็น ๆ
นอนบ้านเดียวกับนักท่องเที่ยวสันดานห่วย ๆ

บางทริปมันก็ไม่ได้ดังใจไปทุกอย่างหรอก
บางทีก็เจอคนใจดี บางทีก็มีคนใจร้าย

มันคาดการณ์อะไรไม่ได้หรอก
ตอนแรกกุก็มีแผน
หลัง ๆ มีแผนกุก็เปลี่ยนหมด
จนกุเริ่มติดใจกับการไม่มีแผน
สุดท้าย แผนคือ ไม่มีแผน

อะไรอย่างที่เมิงคิด
กุไม่มีให้หรอก

ความคิดกุ บางทีกุยังตามมันไม่ทันเล้ยยยยย

ถอนหายใจรอบที่ร้อย

ทนเห็นไม่ได้ สงสัยได้กดเลิกติดตาม
จะได้ไม่ต้องเห็น

ปล่อยไปสักพัก

ถ้านางอยากไปจริง ๆ
นางคงหอบเสื้อผ้า แล้วมาหาเมิงเองแหละนังยาย

คนอื่นนะ จะพูดแรงแค่ไหน พูดไปเถอะ
ไม่ต้องสนใจว่าเขาจะรู้สึกยังไง
แต่กับเพื่อน กัน คนสนิทนี่มิรู้เป็นไร
พูดไม่ออก
พอรุ้สันดานกันมาก ๆ
เลือกที่จะเงียบไปเลยดีกว่า

ทั้ง ๆ ที่อยากจะพูดใจจะขาด
ให้เวลาอีกสับดาห์
ถ้ายังไม่ดีขึ้น

ฮืมมมมมม

สองหน้ากระดาษพอ
ช่วงนี้เน้นความยาวแค่นี้
55555555555555555555555555555555555


บางที กุก็ให้เหตุผลกับ่ใจตัวเองไม่ได้ว่า
กุจะจิตตก เครียด วิตกจริตไปเพื่ออะไร

ไร้สาระ
เตือนไม่ฟัง
คุยกันไม่เข้าใจ
ก็ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว
ผ่านความตายก็ผ่านมาด้วยกันแล้ว

ลืมแระเหรอ?

ถ้าจะต้องพูดอะไรกับนาง
กุกระชากวิญญาณอะ

กุพูดปลอบใจอย่างคนอื่นไม่เป็น

จบ
...........................................

เมื่อวาน นางคนที่พี่ไม่คิดอยากจะคบเป็นเพื่อน
มาปรึกษาอาการอุปปาทานของนาง

แต่พี่ฟังแล้วบอกเลย
"เมิงไม่เจอกับตัว ไม่รู้หรอก"

กุผ่านตรงนั้นมาแระ
สั่งนาง เมิงกลับบ้านไปหาแม่เมิงเดี๋ยวนี้เลยนะ
สวดมนต์เมิงก็ทำไม่เป็น
เฝ้าพระเจ้าเมิงก็ไม่ได้ทำ
แถมยังประพฤติผิดเป็นนิจอีก
ลำพังกุจะช่วยอะไรเมิงได้

นางก็รีบไป
ไปจนได้เรื่อง
หมดแรงกลับมา
เห็นแล้วสงสาร

นี่ก็พูดไม่ออก
แต่จำเป็นที่กุต้องเครียดป่ะ???

ไม่จ้ะ

ปัญหาของเมิงนะ
กุช่วยไม่ได้
55555555555555555555555555555555555

พยายามจะทำร้ายคนที่นี่
แล้วจำเป็นที่กุต้องกุ้มใจ
จำเป็นที่กุต้องกลัวเมิงป่ะ????

กั๊วกลัว กลัวจะแย่อยู่แระ
กลัวจังไร

ถ้าจะมีบางอย่างให้กลัว

กุกลัวก็ได้นะ

กุกลัวจะทำได้ไม่ดีพอ
กลัวยังทำไม่เต็มที่

ที่จริงวันนี้มีหลายเรื่อง ให้อิ่มใจ
น้องถามว่า วันเกิดของน้องสาว
เราไม่ซื้อเค้ก แต่ซื้อของที่เขาชอบมาทำแทนได้ไหม?
เราอุบกันไว้ก่อน แอบทำ
เออเนอะ สร้างความประทับใจให้ชาวบ้าน คือ งานของเรา
ตั้งแต่เดอะแก๊งออกไปหมด
พี่ก็ไม่เคยไปเคาะห้องใครให้เป่าเค้กวันเกิดอีกเลย
ดับไฟทั้งตึกเลยนะ

ก่อนจะเป่ามีสบถก่นด่ามาก่อน
ใครฟร่ะ มาเคาะห้องไม่ดูเวลา
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

.....................................

ไฟกุไปไหน?
ฝันกุไปไหน??

เอาไฟกุกลับมา
เอาฝันกุคืนมา

ยังมีอะไรอีกตั้งหลายอย่าง รอให้ลงมือทำ

"เบื่อตัวเองไหม?"

มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ไปเอาเสื่อ มาปู
นั่งหายใจสักชม.
ไหว้พระอาทิตย์สักยี่สิบรอบ
เหงื่อไม่ออกมาหลายวันแล้ว

เสียเหงื่อดีกว่าเสียน้ำตานะจ๊ะ

บางทีมีคิด
อยากได้อะไรดีดี
เมิงไม่ต้องลงทุนซื้อทริปหรอก
เมิงลงทุนซื้อเสื่อดีกว่า
ปูรอ นอนหายใจ
เจ๋งกว่าเยอะ

ประหยัดและมีประโยชน์
เวิ่นเว้อเข้าสิ
ฟูมฟายเข้า
กุรอเก็บทีเดียว
ขอสองหน้ากระดาษก็พอ
คริ คริ

555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 กรกฎาคม 2559 เวลา:23:59:07 น.  

 
ดูท่าทางจะจูนความคิดกันติดยากซะล่ะมั้งงานนี้..

ตอนเรายังเรียนอยู่ด้วยกันนะ
เรามักจะมีปัญหากันบ่อย ๆ เพราะเพื่อนชอบว่า
พี่ไม่สนใจเขาเลย
มัวแต่ให้ความสนใจคนอื่น ๆ ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง
พี่เป็นเด็กดนตรีไทย เพราะฉะนั้นเวลาว่างทั้งหมดในโรงเรียน
จะอยู่กับการซ้อม แต่เพื่อนไม่ใช่
เราเพิ่งสนิทกันมาก ๆ ตอนม.ปลาย
ตอนที่คนอื่น ๆ แยกย้ายไปแล้ว แต่เพื่อนยังอยู่กับเรา

นิสัยแตกต่าง ความสนใจแตกต่าง
ไม่มีอะไรที่จะพอเป็นจุดเชื่อมโยงกันได้เลยนั่นแหละ
แต่เพราะเราเข้าได้กับทุกคน อันนี้รู้ตัวนิดนึง
พี่จะไม่อะไรกับคนใกล้ตัว
แต่ถ้าสิ่งที่เราสนใจ อยู่ไกลแค่ไหนพี่ก็ไขว่คว้าเอาจนได้
มันแตกต่างกับเขาตรงนี้

ฉันจะไป ฉันจะทำ ฉันจะต้องได้
ใครก็ฉุดไม่อยู่
มีเรื่องกันตลอดเพราะความไม่สนใจเขา

แต่เราก็รู้หมดนะ ว่าเขาทำอะไร ที่ไหน กับใครยังไง
ก็ได้แต่ดูห่าง ๆ เหลือทนพี่ก็จะเขียนเรื่องสั้น ๆ
ลงในไดอารี่ แล้วเดี๋ยวเขาก็จะมาเปิดอ่านเอง
เขาไม่พอใจเอง เดี๋ยวเขาก็กลับมาเอง
ไม่มีเพื่อนแล้วพี่จะแคร์อะไรไหม?

ไม่ เพื่อนสาวไม่เคยมีความสำคัญกับพี่มาตั้งแต่ไหนแต่ไร

ถ้าโลกนี้พอจะมีใครให้ติดบ้าง
ฉันติดพี่ชายย่ะ
กุไม่ได้ติดพี่สาว เพื่อนสาว

กุโตมากับพี่ชาย อยู่มาได้เพราะพี่ชาย
แล้วนับตั้งแต่พี่ชายตายจากไป
มันทำให้เรารู้ว่า
ต่อไปนี้โลกเป็นของเรา
ทุกอย่างต้องจัดการเอง
ไม่มีใครช่วยเราได้อีกแล้ว

เพื่อนมีไว้ทำไร????

ไม่รู้สิ

พี่ชายไม่อยู่ พี่ก็ไม่เคยคิดจะไปไขว่คว้าหาใครมาแทนที่เขา
โลกนี้มันไม่มีใครมาแทนที่ใครได้หรอก

เพื่อนก็เพื่อน พี่ก็คือพี่

ทะเลาะกับเพื่อน ขาดเพื่อนรู้สึกเฉย ๆ มาก
แต่ทะเลาะกับพี่ ขาดพี่นี่ชีวิตเปลี่ยนเยอะ

พี่ไม่อยู่ ทำให้เราโตขึ้นเป็นกอง
สอนอะไรเราได้หลายอย่าง
จะโกรธใคร ไม่พอใจใครหนักหนา
ใครว่าอะไร ใครจะด่าอะไรมา
อย่าไปตอบโต้เขา
อย่าไปทำให้เขาเสียใจ
ชีวิตคนมันสั้นนัก
พูดไม่ดีออกไปแล้ว
เราอาจจะไม่มีวันได้กลับไปเอ่ยคำขอโทษด้วยซ้ำ

.........................................

อยากให้พวกเขากลับมาไหม?

ก็อยากนะ
แต่เราเดินมาเลยจุด ๆ นั้นไกลแล้ว

พี่ไม่ใช่เด็กน้อย ที่จะมานั่งเสียใจกับเรื่องอะไรง่าย ๆ
น้ำตา ไม่ได้มีค่าแค่ความเจ็บปวด
เกลียดใคร ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องพูดจาว่าร้าย หรือทำไม่ดีต่อกัน
ยิ่งเกลียดใคร ก็ต้องยิ่งรักเขาให้มาก ๆ
ทำดีกับเขาให้มาก ๆ มันถึงจะถูกต้อง

การด่าทอ ไม่ใช่ต้นเหตุที่จะทำให้เราเป็นทุกข์ หรือรู้สึกเสียหน้า

กุก้าวพ้น มันมาไกลเกินไป
ที่จะกลับไปเก็บอารมณ์แบบนี้มาใส่ใจแล้ว

......................................

ลมมา ฝนก็ทำท่าจะมา

พรุ่งนี้มีนัด
แต่เช้า

อยากเขียนบันทึกให้จบ
แต่อารมณ์ไม่ได้แล้ว

เสียใจ บังคับใจตัวเองยังได้ไม่ดีพอ

เอาใหม่ พรุ่งนี้ต้องทำได้ดีกว่านี้สินะ





โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 20 กรกฎาคม 2559 เวลา:23:57:55 น.  

 
มีเรื่องได้เสมอ ..
มีเรื่องได้ตลอด ..

ไม่ว่าจะรักกัน หรือ เกลียดกัน
สุดท้ายแล้ว ก็ต้องจากกันอยู่ได้
จากเป็น หรือ จากตาย
ไม่มีใครอยู่กับเราได้นาน

คนไม่ชอบขี้หน้ากัน จากกัน มีความสบายอกสบายใจ
คนเคยรักกัน จากกันไป ความทุกข์ความอาลัยก็เกิดขึ้น

เป็นเรื่องธรรมดา ที่ต้องยอมรับ ใช่ไหม?


ความทุกข์มันวิ่งเร็วกว่าเราหนึ่งก้าวเสมอ

ใครน้าาาาา เคยบอกไว้ว่า
ให้รีบทำงาน
ให้รีบปฏิบัติหน้าที่ให้ไวและทำให้ดีที่สุด ก่อนที่ความวิตกกังวลจะทำงานของมัน

นี่กุทำงานช้า กว่าความวิตกกังวลอีกแล้วหรือนี่

ใช้ไม่ได้
คิดเฮียไรนักหนา พรุ่งนี้เฮียมาแล้ว อึ๋ยยย
ต้องลงมาดูกับน้องข้างล่าง จะได้ฟิน ๆ กันไป
ดูคนเดียว มันแหกปากได้ไม่สะใจ
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

นาน ๆ ต่อมติ่งจะทำงานทั้งที
55555555555555555555555555555555555

ไปไป๊ เปลี่ยนชุด แล้วมานั่งหายใจ.
เย็นนี้กินข้าวไปสามจาน พุงจิแตก
นาน ๆ จะยกบ้านนอกขึ้นตึกซะที
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มีนัดอีกทีวันจันทร์เลยนะ
อะ ก็ได้ อ่อยให้
อยากเครียดใช่ไหม?

เชิญเลยจร้าาาา ..ยินดีต้อนรับ
เชิญชม เชิญทัศนาจรกันให้เต็มที่

กุมีเวลาให้แค่ ไม่กี่วันนะ
วันจันทร์ เพื่อนกุมาแล้ว
พวกเมิงจะหนาว
555555555555555555555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 21 กรกฎาคม 2559 เวลา:23:09:40 น.  

 
บางที..วงล้อชีวิตมันก็มักจะหมุนมาหยุดที่อารมณ์

..กูเงียบดีกว่า..

เลือกไม่พูด ดีกว่า พูดอะไรที่มันไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย
คนบางคน เขาไม่ได้รับฟังอะไรด้วยข้อเท็จจริง
หรือฟังด้วยเหตุด้วยผล ฟังด้วยความเข้าอกเข้าใจ ใจเขาใจเรา

คนบางประเภท เขาเลือกที่จะรับฟังกันด้วยผลประโยชน์
อะไรที่ฟังแล้วมีแต่เสียผลประโยชน์
ต่อให้มันเป็นเสียงที่ดังขนาดไหน
แต่ไม่มีใครได้อะไรเข้าตัว
คนจำพวกนี้ก็มักจะหูหนวกตาบอด มองอะไรไม่ได้ยิน

แล้วจะให้กุพูดอะไร?!

ตบเลยดีไหม?คิดว่าใช่
5555555555555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555555555

หัวเราะจนกุจะเป็นบ้าอยู่แระ

....................................

เสียใจ อย่างเดียวที่เกิดขึ้นตอนนี้

กำลังทำอารมณ์คิดถึงอดีตไม่กี่เดือนได้มันส์ทีเดียว
กำลังจะจรดปากกาแบบเมามันอยู่แล้ว
อินี่ เสือกยัดเยียดอารมณ์สร้นตรีนหมามาให้ซะก่อน

ปรึกษากุบ้างไหม???

จวนจะปิดเรื่องที่ดองไว้เป็นปีได้อยู่แล้ว
เจ็บใจตัวเอง

ปล่อยมันกินกบาลได้ยังไงฟร่ะ

ทำไมใจกุถึงถูกกระทบได้ง่ายดายอะไรอย่างนี้

โมโหตัวเอง ให้กุกลับไปต่อใหม่
มันไม่ใช่แคปซูลที่หาซื้อได้ในเซเว่นนะเฟ้ยยย อิเHี้ย

เอาไฟกุกลับมาก่อน
เอาฝันกุกลับมาก่อนนนนน

......................................

เช้าวันที่เด็กนั่นไป
เด็กคนที่มาทำให้ชีวิตพี่เปลี่ยน
ปล่อยนางไปเรียบร้อย พี่ก็กลับบ้าน
เจอนายคนเล็ก นั่งอยู่หงอย ๆ
ไม่ชอบเห็นอะไรแบบนี้

สภาพเด็กที่ถูกเลี้ยงอย่างตามใจ
จะว่า พี่โรคจิตก็ได้นะ
คือตอนเลี้ยงกุทำไมดุนักวะ?
อินี่อินั่น เดินลงส้นเท้ายังไม่ได้
แต่พอมารุ่นหลาน
ตามใจกันซะ ทำไรเองไม่เป็น คือไร

เมื่อก่อนชวนมา นายคนเล็ก ไม่ค่อยอยากมาหรอก
เค้ารู้ว่า อิป้านี่โหดร้าย พาเดินพาลดน้ำหนัก เมื่อวานเหมือนถังแก๊ส เพื่อนพี่เรียก เดี๋ยวนี้หุ่นอย่างกะไม้ฟืน
เดินมาก ๆ เค้าว่า กลับบ้านดีกว่า 5555

คราวนี้ชวนมา ไม่มีคิด ไม่คิดก็เสร็จนังป้าล่ะซี
กุไม่ไปส่งหรอก แม่ถามไปกี่วัน
บอกไปเล้ยยย ตัวไม่ขาว ไม่อ้วน น้ำหนักไม่ขึ้น ไม่ต้องกลับ

นายโตพอจะดัดนิสัยได้แบบ เอาจริงจังแล้ว
ปล่อยเกินนี้ จะไม่ทันการณ์

ยากหน่อย กว่าจะรุู้นิสัย คงหลายสัปดาห์
ก่อนจะกลับบ้านคราวนี้
ต้องเริ่มสอนการเอาตัวรอด
ก่อนจะพาออกไปดูโลกกว้าง ๆ

นายคนเล็ก ต่างจากนายเยอะ
แทบจะไม่เคยผ่านความลำบาก
ปากหวาน พูดเก่ง ช่างเจรจา
มีดีที่ปาก

ก็ไม่ได้ยากเกินไป
ที่จะหลอกขายฝัน ให้ทำอะไรต่อมิอะไร
พี่รู้จุดอ่อนของเค้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสร็จอิป้าแน่เมิง
ให้จบเคสเครียดนี้ไปก่อน
แล้วพี่จะปิดเคสทั้งนายและเพื่อน
อย่างรวดเร็ว
การฝึกนายคนเล็ก ก็เหมือนได้ฝึกตัวเองไปด้วย

เอาใหม่นะยาย
เริ่มต้นเอาใหม่
ร่างกายเค้าเก่งพอ
เค้าได้จำของเขาไว้แล้ว
หัวใจก็เช่นกัน

55555555555555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 กรกฎาคม 2559 เวลา:23:47:09 น.  

 
อ่อ ..เดี๋ยวก่อน
วันนี้มีเรื่องน่ายินดี ต้องรีบจำเลย
อีกสองวันจะถึงวันเกิดเพื่อน

เพื่อนที่แตกต่างจากเพื่อนทั่ว ๆ ไป
พี่เชื่อว่า เพื่อนประเภทนี้ผูกกรรมกันมา
มันสนิท แบบไม่น่าจะเป็นไปได้

ตอนแรกเห็นหน้ากัน โคตรจะไม่ชอบขี้หน้า
แต่เพราะต่างคนต่างอวดสันดานเลว ๆ ให้กัน
แบบไม่มีปิดบัง และเราก็ยึดถือเหตุผลกันเป็นหลัก
จริงใจเกินร้อยเปอร์เซ็น
เวลาคุยกันนี่ แข่งกันอวดความเลว ๆ อวดความลำเค็ญ
ความลำบาก งัดความเศร้าโศกสลดมาอวดกัน
มันเลยทำให้เราต่างรู้สันดานกันอย่างรวดเร็ว
อายุเราแตกต่างกันเรียงปี คนละปี พี่มากสุด
เพื่อนอีกสองคนก็เรียงปีกันไป

ตลกดี อยู่ ๆ โลกก็เหวี่ยงคนแรง ๆ มาให้ได้รู้จัก
พอเรารักกันมากที่สุดแล้ว ก็เหวี่ยงคนพวกนี้ให้ออกห่าง
ไปไกลคนละฟากฟ้า

เป็นอยู่คนละสายงาน
แต่วันนี้ เพื่อนส่งสัญญาณมาว่า
"กุเริ่มจะว่างไปเที่ยวกับเมิงแล้วนะ"

คือ กุอยากกรี๊ดให้ดังถึงสามโลกด้วยความยินดีปรีดา

เพื่อนกุกลับมาแล้วโว่ยยยยย วิ้วววววว
55555555555555555555555555555555555555

โลกนี้ไม่มีใครเลวเท่าเพื่อนกุอีกแล้ว
คนที่ชอบยืนตดให้กุดมหน้าพัดลมด้วยกลิ่นเหม็นและเสียงอันดัง

รึเมิงจะตบกะเพื่อนกุ

555555555555555555555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 24 กรกฎาคม 2559 เวลา:0:47:15 น.  

 
แล้ววันเกิดเพื่อนก็ผ่านไป แบบหงอยๆ
คืนวันนั้น มันติดอารมณ์โมโห ขึ้นไปด้วย
พี่ยังคิด จะเอาอารมณ์ที่ไหน ไปหนุกหนานฟ่ะ

คิดอะไรไม่ออก หมดแรงจะทำอะไรเลย
แค่คิดก็มองเห็นแต่ความวุ่นวายของคนที่จะเข้ามาใหม่
ซึ่งก็ไม่ได้ใหม่อะไรนักหรอก

น้องลงมาจัดจานเค้กที่ทำเอง ด้วยวัสดุที่ไม่แปลกและไม่ฮาเลย

เห็นแล้วแบบ เฮ้ยยยเมิง เดี๋ยวพี่ทำเอง

แบบนี้จะให้กินช็อคโกแลตอย่างเดียวก็ไม่ใช่ป่ะวะ

พี่ไปซื้อไอติม ถั่ว มะขาม ลูกเกต แล้วเพิ่ม คือ มันไปด้วยกันได้ไหมเนี่ย แต่มันก็อร่อยทุกอย่างเลยนะ

เอาไอติมแท่งด้วยนะ ไม่จุดเทียน พอความเย็นเจอกับความร้อน
ไอติมก็ละลายสิคับทั่น เปื้อนมือกุต้องปาดเลียแพร็บแพร็บ ฮาา

คือต้องอย่างต้องจบเร็วมาก ก่อนจะไปลงมือทำยำมะม่วง
ทำเสร็จเก็บของแล้ว เอาแขนไปเบียดหม้อหุงข้าวที่เพิ่งจะเดือดจัด
ป๊าดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดสนั่นห้อง
ได้เรื่องเลย เป็นรอยเหมือนถูกฟาด

กุจะจำไว้ วันเกิดเมิงให้แผลเป็นกุ

โดนปุ๊บ ทาด้วยมะนาว สูตรแม่
ไม่เจ็บไม่แสบแต่เป็นแผลเลย

......................................

พานายมาตั้งแต่วันศุกร์
มาวันแรกนอนฉี่ ตอนกลางวัน
อาบน้ำ กินข้าว แต่งตัวเอง ไม่เป็น ดูง่อยมาก
แล้วก็งอแง ไม่ยอมพูดคุยกับใคร กลัวไปหมด

ผ่านไปสี่วันแล้วสิ วันนี้นายเก่งเป็นพิเศษ
ที่ว่ามาทั้งหมด ทำได้เองหมดแล้ว
นายพัฒนาได้เร็ว ปรับตัวได้ช้าหน่อย
แต่ก็พอทำได้
จะมีความเป็นห่วงบ้างเรื่องไม่สบาย
ตอนเอามาเหมือนจะเป็นหวัด แต่พออยู่กับพี่ ดูไม่มีปัญหาอะไร
ตัวไม่ร้อน พี่ให้งดน้ำเย็น
ไม่ให้โดนแดดเลย แทบจะไม่พาออกข้างนอกเลย

แต่เสร็จงานแล้ว พี่นัดกับนายคนเล็กว่า จะพาไปวิ่งที่สวนธารณะนะ

เขาจดจำสัญญาของเขาไว้เรียบร้อย

นายทั้งสองคน ยามป่วย ปอดมักอักเสบ ต้องนอนรพ.เป็นว่าเล่น
ไปจนเขารู้ว่า อาการขั้นไหนของเขา ที่เขาควรขอไปรพ.

หอบและเหนื่อย นายเหมือนจะแข็งแรง กล้ามเนื้อ แขนขาดูโอเค
แต่สักพัก นายเหนื่อย แล้วก็ไอ

เหมือนตอนเอานายคนโตมาเลี้ยงดัดนิสัยแรก ๆ
ก็ประมาณนี่ เขายังเลือกอะไรให้ตัวเองไม่เป็น
พอไม่รู้ว่าอะไรมีประโยชน์ อะไรไม่มีประโยชน์
ใครให้อะไร นายก็ตามเขาไปหมด
นายคนโต พี่เปิดนิทานชีวิตให้ดู
หลังจากนั้น ดูเขาจะเข้าใจอะไรได้ง่ายขึ้น
เข้าใจจนสุดท้าย เถียงนังยายคอเป็นเอ็น ฉับ ฉับ ฉับ
แหมอยากตบ

นายคนเล็ก ก็คงต้องใช้วิธีเดียวกัน
เขาน่ารักกว่าพี่ ที่บอกอะไร ห้ามอะไร พูดทีเดียว
และไม่ต้องพูดซ้ำ เขาจดจำได้ดีมาก
หยิ่งสมใจอิป้า
อย่าได้คิดชวน หรือคิดซื้ออะไรมาฝากโดยไม่ปรึกษาอิป้าเลย

นายจะนั่งนิ่งมาก เหมือนถูกปลูกฝังมาอย่างดี
กุทั้งเก๊กและทั้งหยิ่ง โคตรสะใจ
5555555555555555555555555555555

สั่งให้นั่ง ก็นั่งอย่างดี ไม่ลุกไปไหน
เพียงแค่ขายฝัน ให้ถูกใจ
ทุกอย่างจบปิ๊ง จิ๊บ จิ๊บ
555555555555555555555555555555

พูดง่ายอย่างนี้ ค่อยยังชั่ว
อย่าเผลอเสียงดัง
ดุด่าปากพล่อยล่ะอิยาย

ห้ามดุ ห้ามว่า
ไม่เอา ไม่พูด

ให้เขาดูแข็งแรงกว่านี้
จะพาออกไปเผชิญกับโลกกว้าง ๆ แล้ว

..........................................

เดี๋ยวนี้ กายหยาบดูจะหนักข้อขึ้นทุกวัน
ประท้วงแรง เตือนแรง
เลยเวลานิดเดียว
เมิงปวดท้อง บีบไส้กุซะ
เกินไปหน่อยนะ
กุให้งีบเดียวสั้น ๆ นะ




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 26 กรกฎาคม 2559 เวลา:1:37:24 น.  

 
เหมือนจะติดไข้เด็ก

คิดอะไร เห็นอะไร ไม่เคยผิด ไม่เคยไม่จริงเลยสักเรื่องเดียว
บางทีก็แอบคิดนะ
คิดผิด เห็นผิดบ้างก็ได้
กุยอม

ยอมทุกอย่างเลย
กุโง่ก็ได้ เป็นเHี้ยไรก็ได้
ยังไงก็ได้ เห็นจริงแต่เรื่องเHี้ย ๆ
ถอนหายใจซ้ำ ๆ วน ๆ อีกพันรอบ

คือโมโห คืออยากด่า คือเด็กสร้นตรีนหมา
กุเดินเข้าไปหาเมิงในวันที่เมิงยังไม่เจอปัญหา
แค่กุเล็งเห็นเฉย ๆ ว่ามันจะเกิดเรื่องนี้
ถ้าเมิงฟังกุสักนิด
ถ้าเมิงยอมเปิดใจ
เรื่องมันจะไม่ยิ่งใหญ่และแก้ไขยากเย็นปานนี้

กุเจอหน้านี่กุอยากจิกหัวมาตบให้หายโมโหก่อน
แล้วค่อยแก้ให้ทีละปม
อิสันดาน

คือแบบ กุบอกแล้ว กุเตือนแล้ว
กุพยายามทำให้ดีที่สุดแล้ว
เพราะเมิงไม่ฟังกุไง
เมิงมันมั่นหน้าเมิงเอาอยู่

สลัดผักเน่า

พอแบบที่สุดแระ
คิดจะส่งมาให้กุช่วย ดีออก

จะให้กุทำตัวเป็นคนแสนดี
เป็นคนรักเด็ก
เป็นนางฟ้า
เป็นอะไรที่ดูดี๊ดี

ฟายยยยย โคตรขัดกับสันดานกุเลย
อย่าให้เจอหน้านังตัวแม่และตัวพ่่อนะ
จะด่าให้ต่อมสำนึกต่อน้ำตาแตกเลย
กุด่าแม่มทั้งโคตรพ่อ โคตรแม่อะ
เลี้ยงลูกผู้ชายให้เป็นเทวดา
เอะอะอะไรก็โอ๋ เอะอะอะไรก็ตามใจ
ที่กับลูกผู้หญิงทำเป็นทาสในเรือนเบี้ย
พอมีปัญหา ก็ไม่มีปัญญาแก้ไข
อะไร ๆ ก็แม่

แก่จนหมาจะเลียตูดไม่ถึงแล้วยังแบมือขอตังค์แม่
ตัวเองยังเอาไม่รอด สะเหล่ออยากผสมพันธุ์
มันน่าตอนพร้อมตัดไข่ทิ้ง

คือโมโห อย่าให้กุเจอหน้าตอนนี้แล้วกัน

ช่วยก็ได้ แต่ขอด่าก่อน

สันดาน ตั้งใจเข้าไปพูดด้วยดีดี
หลีกหนีกุดีนัก
ไม่กล้าคุย ไม่อยากคุยกับกุ

กุไม่ใช่แม่พระ

ไม่เคยมีความคิดจะเป็นแม่พระ
...................................

พอแล้ว

ถอนหายใจยาว ๆ ไป
ชีวิตใคร ชีวิตมัน
ฝันร้ายคุกคามสินะ

วันนี้เป็นอีกวันที่ก้าวข้ามตัวเองอีกครั้ง
แพ้ตัวเองหลายรอบ
แพ้ทุกวัน แพ้จนท้อ
แพ้จนเกลียดตัวเอง
ยิ่งเก็บวันได้มากขึ้น
ความยากก็ยิ่งทวีคูณขึ้นทุกที
เคยทำได้ดีกว่านี้
แต่ไม่เป็นไรหรอก
พี่จะไม่ยอม
ดูใจกันไป
ชั่วโมงต่อชั่วโมง

อย่าไปคาดหวังอะไรเลย

#วันที่๗๖ ยากลำบากที่สุด ก็เอาชนะตัวเองนี่แหละ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 สิงหาคม 2559 เวลา:0:38:22 น.  

 
ระบบทางเดินหายใจ ..ยายคงมีปัญหาแล้ว
กุเปื่อยไม่ได้เลย จะเป็นจะตาย
ทำไมแค่หายใจง่าย ๆ ทำไม่ได้ฟร่ะ

อยากจะไข้ก็ไข้ไปดิวะ
เมิงจะมาตะบี้ตะบันไอทำเฮียไร
กุเหนื่อย เมิงเข้าใจป่ะ

จะพัฒนาเป็นถุงลมโป่งพองด้วยไหมเนี่ย
บุหรี่ก็ไม่ได้สูบกับเขานะ
จะมีก็แต่ ต้องเปิดช่องชาร์ปดมทุกเดือน
เดือนหนึ่งหลายสิบช่อง
กุดมมาสิบปีแระ กลิ่นก็ไม่ค่อยแฮปปี้เท่าไรนัก
ฝุ่นเยอะ สารพัดกลิ่นเลย น้ำยาฆ่าปลวก
กลิ่นบุหรี่ กลิ่นยาเHี้ยไรก็ไม่รู้ ผสมปนเป
ที่โคตรจะเกลียดเลย กลิ่นน้ำหอมเนี่ย
บรึ่ยยยยยย

มันเป็นปัญหากับการฝึกโยคะด้วยนะ
ทำท่าอูฐแล้วหายใจไม่ได้เลย
เรื่องง่าย ๆ ที่ไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย

กรูทำม่ายยยยล่ายยยยยยย อิเHี้ยยยยยย เศร้าแป๊บบบบ

ให้เวลากับมันมาเป็นเดือนแล้ว ยังไม่มีอะไรดีขึ้น
ป่วยคราวนี้ บอกเลย ติดเชื้อจากนายคนเล็ก
เอามาอยู่ด้วยสองสัปดาห์ หอมแก้วกันทุกวัน
หอมซ้าย หอมขวา หอมวน ๆ กันไป
จะไม่ติดกันได้ไง
พอเด็กหาย นังยายต่อคิวเลยจ้าาาาา

...................................

เมิงอย่ามาทำสำออย
อยู่คนเดียว จะเป็นเHี้ยไรนัก
ถามกุสักคำยัง
กุพร้อมจะเป็นไหมล่ะอิห่านจิก

กุไม่พร้อมจะเป็นไรทั้งนั้นแหละตอนนี้
เมิงเข้ามา เมิงก็ออกไป ฟรวยยยย

กุไม่ได้มีเวลาให้จู้จี้กะเมิงมาก

เป็นทีน้ำหนักกุหล่นหายอีก
กุลงทุนกินมาทั้งหลายปี
กว่าจะขยับขึ้นมาได้

พวกเมิงนี่นะ
เยอะ ๆ เป็นสังขารกุต้องอดทน
จำไม่ได้แล้วอ่อ

อย่าเยอะ.

พรุ่งนี้กุจะหาย สัส

ทำตามนี้ด้วย.

แค่นี้ เข้าใจ

จบไหม?


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 6 สิงหาคม 2559 เวลา:0:17:28 น.  

 
หิวอ่ะ .. แต่ไม่รู้จะกินอะไร

เดินไปร้านมาแล้ว ก็ได้แต่ยืนงง ๆ
ตกลงกุกินอะไรได้มั่ง

ชีวิต คิดอะไรเยอะแยะ

กิน ๆ ไปเถอะ พอกินไม่ได้ เดี๋ยวสังขารมันก็บ่นให้ได้ยิน
เป็นแค็กแค็กแค็กเองแหละ

คิดเยอะจนได้แต่น้ำกลับมาขาดหนึ่ง
กับเจเล่ นี่อาหารเมิงเหรอ อิยาย
55555555555555555555555555555555

นี่กุมาถึงจุด ๆ นี้ได้ไง
มีของกินอยู่เต็มตู้ ได้แต่นั่งมอง
ทั้งเหม็น ทั้งระคาย
ทำไมเมื่อกี้เมิงไม่ไปหยิบน้ำผลไม้รวมมา

เห็นมันเย็น ๆ เข้าใกล้ก็ไอสิ อิห่าน

เฮ้ยยยยยยยย


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 7 สิงหาคม 2559 เวลา:2:36:07 น.  

 
นั่งทำลิสต์รายการที่แพ้ แล้วเบื่อจะหายใจ

เคยคิดนะว่า จะไปเทสให้มันรู้แล้วรู้แรด
ก็กลัวว่า พอรู้เยอะ ข้อจำกัดการใช้ชีวิตจะเยอะตามไปด้วย

บางทีมันก็มีอารมณ์แบบ กุรู้นะ ถ้าเข้าใกล้ ถ้ากินมัน
กุจะป่วย แต่บางทีก็แบบกุพลีกายถวายชีพเพื่อสิ่งนี้

กินเสร็จค่อยว่ากัน 555555555555555555555555

ก็ช่างมันสิ
เกิดมาทั้งที ได้เป็นอะไรเยอะแยะ
แต่ตอนนี้เพลา ๆ ก่อน
นี่แค่น้ำยำที่มีส่วนผสมของกุ้งนะ ไม่ได้กินตัวเป็น ๆ ซะหน่อย

เล่นเอากินยาซะตัวบวม ๆ เลย
ไอเหนื่อยหอบไปหลายวัน

ดีนะ รู้สึกดี๊ดี
ความเป็นปกติที่น่าเบื่อมันดีอย่างนี้นี่เอง
ถ้าไม่ป่วยบ้าง ก็ไม่รู้หรอก
ว่าการอยู่โดยที่ไม่เป็นอะไรเลย
มันสบายและน่าภิรมย์ชมชอบสักแค่ไหน

5555555555555555555555555555555555555555


เอาความน่าเบื่อในชีวิตยายคืนม๊าาาาาา

จะเหงา จะเศร้า จะอะไรก็ช่างมันเถ๊อะ

..........................................

สัปดาห์ที่สามแล้ว ที่นายคนเล็กมาอยู่ด้วย
พัฒนาการด้านร่างกายของนายดีเยี่ยม
ป่วยหายเกือบปกติแล้ว

พี่ไม่ห่วงตัวนาย แต่พี่ห่วงจิตใจของนาย
นายจะโตมายังไง นึกไม่ออก
ดุไม่ได้ เสียงดังไม่ได้ ว่าไม่ได้
แค่พูดไม่มีหางเสียง คะ ขา ลูก
แค่พูดไม่ให้กำลังใจ ถึงกับนั่งเศร้าน้ำตาซึม
อิเด็กนี่

จะโตยังไงฟร่ะ ในสังคมปัจจุบันนี้ที่มันมีแต่จะเสื่อมลง ๆ ๆ ทุกที

กลับบ้านไป พี่ชายหมั่นไส้น้องด้วยเรื่องอะไร ยายยังไม่ได้คุย
ได้แผลกลับมาแผลหนึ่ง มีการมาเล่าให้ฟังว่า นั่งน้ำตาซึมเล่นโดมิโน โดนพี่รังแก ป๊าดดดดดดดดดด!!!

ผู้ชายอะไรใจเสาะ สุภาพเกินไปไหมลูก?!

นายคนเล็กปฏิบัติตามคำสั่งได้ดีมาก
แต่บางที ป้าก็ไม่ได้ต้องการแบบนี้นะ

มันดีเกินไปไหมลูก
บางที พี่ก็คิดมากเกินไป

ป้าเป็นห่วงที่ลูกติดหรู ชอบสบาย
วันก่อน พาไปกินข้าวที่ร้านประจำ
ข้างในเป็นแอร์ ข้างนอกเป็นสวน
อิป้าก็อยากนั่งสวน นายจะนั่งห้องแอร์

ไม่พอใจ นั่งหน้างอ ไม่พูด ไม่อะไรเลย
ดีที่ป้ารู้ทัน พอสั่งอาหาร ป้าก็สั่งตามใจป้าเลย
อินายอยากกินข้าวผัดเหมือนเดิม

อาหารมา ไม่ยอมกินเลย นั่งหน้างอ ไม่บอกไม่พูด
ดีที่อิป้ารู้ทัน ก็หอบกลับมากินกับงาดำที่แม่คั่วใส่ถุงมาให้

มีอะไรไม่พอใจ อินายพี่นี่หน้างออย่างเดียว ไม่พูด ไม่หือ
นิ่ง น้ำตาซึม คือไร???

เลี้ยงเด็กมาก็ตั้งหลายคน ไม่เคยเจอเด็กนิ่งได้ขนาดนี้
ไม่พอใจอะไร ทำปากบุ้ยหน้างอ ไม่พูด นิ่ง น้ำตาซึม!!!!

หายไปหลายวันได้หลายอย่างนะ
อย่างน้อยพี่ก็รู้ตัวเลยว่า ตัวเอง ใจเย็นลงมาก
มีหลุดเสียงดังบ้าง แต่ไม่บ่อยเท่าตอนอยู่กับนายคนโต

เพราะนายคนโตนั่น เขาติดเล่น ติดไม่ค่อยมีสมาธิ
ติดใจร้อน ไม่เรียบร้อย

คนนี้เขาแตกต่าง นายคนโตเถียงป้าคำต่อคำ ยียวนกวนให้โมโห
คนนี้ไม่เถียงซ้ากกกคำ และป้าห้ามดุห้าด่าห้ามว่า ห้ามไม่สุภาพด้วย หมดหนทาง อดบ่น อย่าว่าแต่บ่นเล้ยยย
พูดไม่ดียังไม่มีโอกาส

5555555555555555555555555555555555

.....................................


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 สิงหาคม 2559 เวลา:21:25:57 น.  

 
วันก่อน มีพี่ที่เคารพแวะเวียนมาหา
มาฝากน้องชายให้รู้จัก
เห็นแค่แว๊บเดียวก็รู้แระว่าไม่ใช่
กลับไปแล้ว ตอนเย็น พี่เขายังมีข้อความสำทับมาอีกระลอกหนึ่งด้วย

ไม่รู้จะปฏิเสธยังไงให้ไม่เสียน้ำใจ
โชคดีที่เป็นคนไม่ค่อยมีมารยาทปากตรงไปตรงมาอยู่แล้ว
เสียก็ต้องเสีย ไม่รักกันก็ไม่เป็นไร
ถ้าจะให้อยู่กับความอึดอัดเพราะเกรงใจ
มันก็ไม่ใช่ป่ะวะ

ไม่อยากปากยื่นปากยาว
จะคิดอย่างไรก็ช่างเถอะ
โชคดีมาก ที่วันนั้นป่วยและโทรมมาก
ปิดหน้ากากไปอีกตะหาก
โชคดีอะไรอย่างนี้เนี่ย

หึหึ

ในความป่วยนี่มีโชคดีหลายอย่างอยู่นะ
555555555555555555555555555555555555555555555

ที่เหลือ ไม่อยากจำ อย่าเล่าเลย

อ่อ มีเรื่องดีดีอยู่เหมือนกัน
แต่ยังไม่ชัดเจน
เอาไว้ให้ชัดเจนแล้วหายดีก่อน
ได้ลงมือทำ ได้เห็นแผนชัดเจน
ค่อยบอกดีกว่านะ

มีนัดกับนายคนเล็กว่าจะพาขึ้นนอน
นี่ก็นี่ทุ่มแล้ว
555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 11 สิงหาคม 2559 เวลา:22:10:31 น.  

 
การกินยามาก ๆ ทำให้มรึนและอารมณ์ดี
55555555555555555555555555555

ทุกวันนี้ก็ยังมรึน ๆ
งง ๆ อึน ๆ

ไม่อยากกินแล้ว พยายามจะหายใจให้ได้ด้วยตัวเอง
ยังมีกระแอมกระไออยู่บ้าง
วันนี้ไปฉลองเคราะห์มาด้วยไอกรีมสองถ้วยใหญ่ ๆ เลยนะ
ทั้งป้าทั้งหลานทีเดียว

ก่อนหน้าที่หมอจะสั่งหยุดยา ปากมันขม
ก็มีแอบไปกินถ้วยเล็กมาก่อนแล้ว

พอหมอสั่งหยุดยาแล้ว ดีใจใหญ่ซะเถิด
พ่อคุณทูนหัวป้า บอก "ขอถ้วยใหญ่ ๆ เลยนะ
ไม่ต้องแอบหมอแล้ว"

พอดูหนังเสร็จเดินผ่านร้านไอติม นายบอก
ป้า ๆ ดิรเหม็นไอติม

555555555555555555555555555555555

กินจนเหม็นขี้หน้ากันไปเลย
ขายฝันทุกวัน ทุกมื้อ

..........................................

ก่อนจะเข้าไปดูหนัง พานายไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือ
น่าอัศจรรย์ใจ นายใช้ตะเกียบเป็น
ฟินไปเลยยย ดูเหมือนจะชอบด้วย
เคยทดลองสั่งให้กินหลายอย่าง
กับร้านก๋วยเตี๋ยวนี่กินไม่เคยหมดถ้วย
วันนี้ให้กินวุ้นเส้น นายกินได้ดี
กินได้อร่อย ถ้าแบบนี้เขามักจะบอกว่า
ทีหลังซื้อมาให้กินใหม่นะ
พี่กับน้องเขาเหมือนกัน
โดยเฉพาะนายคนโต
เมื่อไรที่ได้ลิ้มรสอาหารถูกปาก
จะบอกทันทีเลยว่า "ขอกินอันนี้ทุกวันเลยนะ"

จะซื้อให้แบบเล็ก ๆ ใหญ่ ๆ ก็ตามใจป้าแล้วกัน

ความสุขของมนุษย์ป้า ก็แค่นี้แหละ

พากลับไปบ้านแล้ว ..เขาคงคิดถึงบ้านมาก ๆ
พี่ไม่เคยรั้งเด็กไว้ได้เลยสักวันเดียว

ต่อให้เราเลี้ยงดูเขาดีที่สุดแค่ไหน
สุดท้ายแล้ว เด็กเขาก็ยังคงต้องการพ่อแม่ ครอบครัวเขาอยู่วันยันค่ำแหละ

พยายามจะอ้อน วันหลัง ๆ มีแบบประชดป้า
ให้แปรงฟัน ทำเป็นทำไม่ได้ ทำไม่เป็น ทำรุนแรงทำร้ายตัวเอง
เจอป้าด่าไปให้ เงียบจ้อยไปอีก

"อย่ามาทำประชดป้านะ ป้าไม่เคยประชดหนู ป้าไม่เคยทำร้ายหนูเลย เอามาเลี้ยงนี้ ไม่ได้จะเลี้ยงให้เป็นคุณชาย ป้าต้องการให้ดูแลตัวเองเป็น ลูกทำได้ สี่ขวบแล้ว ไม่ใช่สองขวบ" บลา ๆ ๆ
แล้วก็ทำได้นี่ ต้องให้เสียงดัง

นั่นแหละ พูดแค่นี้เอง รบกลับบ้านเลย
บอกแล้ว ว่าอย่าดุ ๆ ๆ

.......................................

เดี๋ยวก็รู้ ว่าเดินทางเดือนหน้า เขาจะทำได้ดีแค่ไหน

ตอนนี้ก็ถือว่าโอเค คล่องแคล่ว
ถ้าไม่ได้ติดว่าป่วยทั้งคู่
ก็ไม่เลวนะ สำหรับการใช้ชีวิตด้วยกัน ครั้งที่สอง
ครบสามสัปดาห์พอดี

ถ้าได้สี่สัปดาห์นี่ ดัดสันดานจำจนตลอดชีวิต

มันยังเร็วเกินไป
เรายังคุยกันไม่ค่อยจะรู้เรื่องนัก

นายอยู่กับโลกของความฝัน ความหวัง และกำลังใจ
ยังคิดไม่ออกว่า จะพาเขาออกมาสู่โลกของความจริงได้ยังไง
เขายังเด็กเกินไป ที่จะยัดเยียดความจริงที่ไม่พึงปรารถนาไปให้

คิดไม่ออก ยังไม่ต้องคิดสิ

เอาทีละเรื่องดีกว่า
............................................
ตอนนี้ได้ยานอนหลับมาใหม่
กินเม็ดหนึ่งแล้ว เจ๋งใช้ได้

ต่อไปนี้ จะเลิกนอนใกล้สว่างได้แล้วใช่ป่ะ
5555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 สิงหาคม 2559 เวลา:0:53:06 น.  

 
ก้าวข้ามตัวเอง ดัง ๆ แรง ๆ สักที

ต้องเชื่อก่อนสิ ว่าตัวเองทำได้
สิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้
ถึงจะเกิดขึ้นได้สำเร็จน่ะยาย

อย่าปล่อยให้ประสบการณ์เฮงซวยกักขัง
ความฝัน จินตนาการ และแรงบันดาลใจไว้อย่างนั้น
จนไม่สามารถคิดอะไรได้ต่อไปได้อีก

บอกว่าจะเก็บมันได้
ก็ต้องเก็บมันได้สิวะ
ตอนนี้กุแค่ไอนิดเดียวเอง
มันก็เลยเหนื่อย
มันก็เลยหมดแรง
พักมาหลายวันแล้ว

พรุ่งนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก
เดี๋ยวก็จะทำจนได้เอง

เชื่อแล้วใช่ไหม??

คิดถึงวันเริ่มต้นสิ
เราเดินมาตั้งไกลแล้ว
แค่ยังไม่ถึงครึ่งทางเอง
ก็ยังคงต้องเดินต่อไป
วันต่อวัน
ไปเรื่อย ๆ

ต้องเชื่อว่า มันจะจบลง
พี่จะทำได้
แค่ชนะตัวเอง
ไม่เห็นจะยากเลย.

ชิ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 สิงหาคม 2559 เวลา:3:35:06 น.  

 
เก็บให้หมด ..เก็บให้เรียบเลยนะนังยาย

ตอนนี้ ได้รับแบบฝึกที่สั่งจองมาแล้ว
ระยะเวลาที่ใช้คือหนึ่งเดือน

ไม่ต้องรอเวลา เริ่มเลยก็แล้วกัน

ท้องไส้ไม่ค่อยจะโอเค
กินยามากเกินไป เหมือนกระเพาะจะเริ่มมีปัญหา
หายใจไม่ค่อยทั่วท้อง
มีเจ็บ ๆ แต่ก็ดีกว่า หายใจไม่ได้เลย
เส้นสาย ดูหย่อนตัว มีปัญหาเฉพาะจุด

กินเคมีมาหลายวัน
เวลาที่เหลือก่อนจะเดินทาง ก็ต้องกินคลีนสินะ

คิดแล้วงง กินยังไงฟร่ะ

ตอนนี้มีข้าว มีปลาหมึกฝอย มีงาดำคั่วแล้ว
ริมรั้วมีใบแมงลัก กะเพราะ โหระพานิดหน่อย
เห็นสูตรอาหารน่ากิน แต่ดูแล้วมันน่าจะทำกับไมโครเวฟไม่ได้

พี่คงไม่กักตุนอาหาร
ซื้อมาเก็บทีไร ก็ได้เก็บทิ้งทุกทีไปเชียว
ไม่เคยได้กินอะไรหมดกับเขาสักที

แล้วเย็นนี้จะกินอะไร
ข้าวคลุกงา ผักต้ม ผักสดแบบนี้เหรอ?
ก็ดีนะ ล้างยาซะหน่อย
แดงกวาผัดไข่สูตรง่าย ๆ
ผัดไข่วน ๆ ผักไป
5555555555555555555555555555

เอาอะไรผัดฟร่ะ???
การเป็นคนบ้านนอกในเมืองนี่มันใช้ชีวิตยากแท้ ๆ

มันต้องมีวิธีสิ
เขาบอกให้กินข้าวกับผลไม้
เพื่อสุขภาพที่ดี กุจะกินได้ไหมฟร่ะ
55555555555555555555555555555555

เนี่ย ๆ เวลาคิดที อลังการงานสร้าง
พอทำแล้ว ก็เหลือทุกที
ฝีมือปรุงรสแย่ลงทุกวัน ๆ
ล่าสุดทำให้นายกิน นายบอกรสชาติห่วยแตกมากเลยนะป้า
5555555555555555555555555555555555555555


ถ้ามันยากนัก ก็กินผักต้ม ต้มผักวน ๆ ไปเถอะยาย
น้ำพริกมีขาย ไม่ต้องทำเอง ซื้อเอานะ.

กิน ๆ ไปก่อน
ให้ขยันและมีแรงอีกนิด
จะทำป่นปลาทูให้กิน แบบอร่อยเด็ดขี้แตกขี้แตนหมดไส้หมดพุงไปเลย

น้ำยาป่าก็อยากกิน

ล้างท้องเอาเคมีออกก่อนนะ
ค่อยว่ากัน งานใหญ่เลยนะนี่
พี่ไม่สบายท้องเลยบอกตรง ๆ .



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 13 สิงหาคม 2559 เวลา:14:37:48 น.  

 
วันนี้เป็นวันที่ไม่ได้สักเรื่อง!!

เมื่อคืนขึ้นไปเอายา จะกิน
กินเสร็จท้องอืด นอนพัก คิดว่าสักพักจะลงมาฝึกโยคะข้างล่าง
พอเอนหัวลงนอน รู้สึกตัวอีกที มีคนโทรปลุกบอกต้องส่งแขกแล้ว
ป๊าดดดดดดด โอเค เดี๋ยวลงมาเอง

สว่างคาหมอน แล้วจะได้อะไร
เอาชนะตัวเองมาได้สองวัน
ทำต้มยำหัวปลีกินแบบสะใจมาก ๆ
ถ้าซื้อไปบ้าน ก็ไม่ได้เยอะอย่างนี้
ทำหม้อเบอร์๒๖ แต่ใส่สองหัวเลย
ถ้าอยู่บ้าน หม้อจะใหญ่กว่านี้
เวลากิน มันเคี้ยวหัวปลีได้ไม่เต็มคำ

อยากกลับไปทำให้พ่อกิน
ต้องเปลี่ยนวัตถุดิบซะใหม่
เอาให้อร่อยเด็ดกว่าเก่า
พ่อกินรสเปรี้ยวจัดขั้นสุด

หัวเราะได้ไหม?
555555555555555555555555555555555

เขามีเทคติกหัวเราะสี่สิบวันโดยไม่มีเหตุผล
พี่จะพยายามนะ

มีแต่คนมาหา พาแต่เรื่องไม่อยากรู้มาให้
เรื่องราวสนุกสนานแทบไม่มี นานแล้ว

เคยคิดว่า เราอยู่กับที่นะ รอคนนำพาเรื่องราวดีดีมาฝาก
ผ่านวันล่วงเลยไป คนเยอะแยะ
พาแต่เรื่องไม่น่าจะมีความสุขมาให้
ถดถอยเกินไปนะ
เอาใหม่ดีม่ะ เราอยู่กับที่ รอคนมาเอาความสุขและเสียงหัวเราะกลับไป ท่าจะดีนิ
555555555555555555555555555555555555555


ขบวนการสร้างภาพควรจะกลับมาออก(อาละ)วาดนะ
เห็นรูปทีไร ขำกระจุยกระจาย
เอาสิวะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อะไรที่มันทำให้เรามีความสุข
มันควรค่าที่จะเอาใจใส่และทุ่มเทมิใช่รึ?

...............................

เช้าวันนี้ หายใจได้ดีทีเดียว
ฝึกได้ดี กินได้เยอะ
นอนได้ แต่ถ่ายยังไม่โอเค

ถ้าถ่ายได้ดีกว่านี้ คงจะหัวเราะได้สุดเสียง
การขี้ได้ดี ชีวีมีเสียงหัวเราะ
55555555555555555555555555555555



พูดถึงเรื่องขี้แล้วคิดถึงนายทั้งสองคน
อิเด็กสองคนนี่ เวลาปวดขี้ชอบคิดถึงป้า

วันแม่พาไปดูหนัง กินไอติมไปสองถ้วย
ลงมาซื้อข้าวแกงขี้เหล็กป้อนกับไข่ดาว
กินด้วยกัน กินเสร็จ
ป้าสั่งส้มตำซั่วกิน
ยังไม่ทันมานายบอกปวดท้อง!!!

พาไปเข้าห้องน้ำในห้างฯ
มันถ่ายยาวเกือบฟุต
555555555555555555555555555555555555555

เด็กบร้าส์ อะไรฟร่ะ
555555555555555555555555555555555555555

พอลงมาเห็นจานส้มตำเขากินกันแระ
ตักใส่ปากคำหนึ่ง คนตรงข้ามทำหน้าแปลก ๆ
มีไรเหรอ?

ว่าจะบอกว่าเห็นแคปหมูในจานเขาใส่รวมกัน
ฮานี่บ่เฮ้ยยยย
55555555555555555555555555555555555555

คือนังยายกำลังจะตักคำที่สองเข้าปากอ่ะนะ
อดเรยตรู


ฝันเมิง เละเป็นโจ๊กเลยว่ะ

ปล.วันนี้มีเรื่องเครียดหลายเรื่องอยู่นะ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 สิงหาคม 2559 เวลา:23:05:13 น.  

 
สองวันแล้วที่กินสารสกัดพรมมิ ช่วยให้หลับง่าย

เออ มันหลับง่ายจริง ๆ เว้ยย หลับจะลืมเก็บวันเลย
555555555555555555555555555555555555

ช่วงนี้ชีวิตดี๊ดี กินแล้วขี้ วน ๆ ไป ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
55555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555

วัน ๆ ไม่ทำไร คิดแต่จะกินอะไร
ทำงานหมื่นห้าแต่แดรกอ่ะห้าหมื่นว่ะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
55555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555

ต้องไปชั่วน้ำหนักซะหน่อย
พี่ว่าแค่นี้แหละพอแล้ว
อ้วนกว่านี้ ไม่ไหวว่ะ อึดอัด
ไม่คุ้นกับการมีอะไรเต็มท้องเลย
เดินเหินลำบาก กว่าจะย้ายไปตะละที่ได้
ถ้ากินได้อย่างนี้ แล้วขี้ได้อย่างนี้
พอแล้ว ชีวิต
สัปดาห์หนึ่งมีเจ็ดวัน เราควรจะกินแค่ห้าวัน อีกสองวัน
ปล่อยท้องให้ว่าง ๆ บ้าง
วันนี้สลัดจานเดียวก็น่าจะเอาอยู่

กลับจากเดินทางคราวนี้จะวางโปรแกรมกินเสียใหม่
ต้องซื้อหม้อหุงข้าวใหม่ ใบเดิมนี่ยังไม่รู้จะทำยังไง
ไม่สะดวกใจที่จะกลับไปใช้มันหรอกนะ

หุงข้าวกินเอง กับซื้อข้าวเขากิน
ต่างกันเยอะมากในทุกเรื่อง
ซื้อกินเลือกเมนูไม่ได้ เขาขายอะไรก็ต้องกินอย่างนั้น
เบื่อวน ๆ ไป ไม่มีใครเขาขายอาหารบ้าน ๆ
อยากกินอะไรก็ใส่อันนั้น อยู่ใกล้ตลาดก็งี้แหละ
พอใจจะกินใส่ ไม่พอใจกินไม่ใส่
เพราะรู้ไง ว่ากินอะไรจะขี้ได้ดี
พี่ก็ใส่จะเฉพาะที่กินแล้วขี้
เป็นแบบนี้ จะไม่ให้ชีวิตดี๊ดีได้ไง

เออเนอะ รู้งี้ทำกินเองตั้งนานแล้ว
มัวแต่ซื้อเขากินแล้วท้องผูกอยู่นานตั้งหลายปี

555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 สิงหาคม 2559 เวลา:9:01:35 น.  

 
ช่วงนี้มีความรู้สึกตัวบวม ๆ ..
เดินไป กินไป ถ่ายรูปวน ๆ ไป
รู้สึกอิ่มมาก ..ไม่เคยมีเมืองไหนที่กินได้สบายใจเท่าเมืองนี้
แม้กระทั่ง เมืองมีนบ้านพี่ก็เหอะ
บ้านพี่มีอาหารหลากหลายก็จริงแต่ขาดรสชาติความอร่อย
หรือพี่เบื่อก็ไม่รู้นะ น่าจะเบื่อมากกว่า
เนื้อบ้านพี่ดีกว่าเนื้อที่นั่นเยอะ พี่กล้าพูด
แต่กินเนื้อแถวนี้ ไม่เคยใช้คำว่าอร่อย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แบบนี้เรียกใกล้เกลือไม่กินเกลือ ด่างก็ไม่กิน

ไม่ใช่ไม่อร่อยนะ คือเห็นเนื้อแล้วแทนค่าด้วยมะเร็ง
พี่ก็งดกินเนื้อไง
เพื่อนถาม "แกรกินได้ป่าว" เนื้อกุกิน กินได้ แค่ไม่อยากกิน
มันถ่ายยาก แล้วมันก็ไม่ดีกับสุขภาพเราด้วย ถ้าเรากินมาก ๆ เข้า

กับข้าวเข้าก็ รสชาติไม่ได้แตกต่างจากตอนไปกินที่มาเลย์
ดีกว่าหน่อย ที่ยังมีรสชาติบ้าง เพราะเราชินรสชาติจัดจ้านบ้านเรา
จัดทุกอย่าง ลองทุกอย่างอ่ะจ้า ลองจนกินไม่ลง
เดินจนก้าวขาแทบไม่ออก เจอกิโล ขอชั่งหน่อยเถอะ
เพราะเกลียดกิโลมานาน ไม่เคยขยับตัวเลขให้เลย หลายปีมาก
แต่ปีที่แล้ว เขามีทิศทางที่ดีขึ้น ระบบเผาผลาญพี่ทำงานน้อยลงเหรอ? มิรู้สิ ถ้ากลับมานอนดึก มันก็ลงเหมือนเดิม
ไม่ได้นอนติดต่อกัน ก็ลงเหมือนกัน

ป่วย กินข้าว กินยา นอน วนเรื่อยไปสัปดาห์ น้ำหนักก็ขึ้นอยู่นะ
ตัวบวม ๆ ตอนนี้รู้สึกได้เลย เท้าก็บวม

ดีใจนะ แทบกรี๊ดลั่นเมือง แต่แอบเกรงใจอยู่นิดนึง กรี๊ดในใจก็ได้
555555555555555555555555555555555

ดีใจที่น้ำหนักขึ้น แต่ไม่ชอบที่อึดอัด
คืนนั้นรู้สึกแย่มาก อาหารไม่ย่อย นอนไม่ได้ ต้องนั่ง
คว่ำหน้าลงกับหมอน ขยับตัวลำบาก จนคืนนั้นไม่ได้อาบน้ำ

เวลาอิ่มแล้วทำอะไรไม่ได้เลย
ไม่ชอบตรงนี้
คิดได้ไง ซื้อทุเรียนบ้านกิน คือ เป็นคนไม่กินทุเรียน ไม่ชอบกลิ่น
ไม่ชอบที่กินแล้วสำรอก ทุเรียน ลำใย ละมุด พี่ไม่กิน
แต่วันนั้นมีความอยาก เพื่อนก็ควบคุมน้ำตาลในเลือด
ทำไงล่ะ กินคนเดียวสิ ลูกไม่ใหญ่นะ แต่คนไม่กินอ่ะ นึกออกไหม? ทำไปได้ ก๋วยเตี๋ยวอีก อาหารว่างอีก โรตีอีก ชาร้อนอีก
ฯลฯ เจอของที่ไม่เคยกิน กุซื้อยัดห่านหมดอ่ะ

555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555

กุไม่ได้กินเล่น ๆ นะ กุมาไกล เพื่อจะมากิน
และยังกินไม่ครบเลย

ประเดี๋ยวเถอะ ได้นั่งรถเพลิน ๆ ลงไปกิน

นี่ยังไม่ใช่บันทึกนะ เป็นแค่เตือนความจำว่า
เออ กุมีโมเม้นท์นี้นะ

โคตรดีใจ ที่ที่อันตรายที่สุด คือที่ที่ทำน้ำหนักสำเร็จ
กินอย่างกะถ้าไม่ได้กิน กุจะเสียใจ
555555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555555

เรื่องวินเมิงไม่ได้แดรก
แต่ถ้าเรื่องแดรกพี่ไม่อั้น!!!!

เออเว้ยยย ..เดินไปเดินมา
กุมาเดินทางสายยัดห่านได้ไงฟร่ะ



งานกินนี่ต้องไปกับนายคนเล็ก
ป้ากินไร นายคนเล็กกินไอ่นั่น
นายคงชอบ .. แต่ขอฝึกให้เอาตัวรอดเก่งกว่านี้ก่อนนะ
ค่อยไปด้วยกัน นายควรจะได้รู้ บางส่วนของโลกความจริง
ที่มันไม่ได้สวยงามอย่างที่นายคิด
จะได้ทำใจได้ เสียแต่เนิ่น ๆ
พี่จำได้ดีว่า ความจริงอันโหดร้ายที่กระชากความฝันให้จากเราไป
มันเป็นยังไง.. เคยมีบางคนพยายามที่จะบอกว่า "จงอย่าหยุดฝัน" ฝันกุตกอยู่ตรงไหน กุยังจำไม่ได้เลย
แตกเป็นเสี่ยง ๆ กระจัดกระจาย ไม่มีชิ้นดี

เนี่ย พอนอนดึก อารมณ์นี้ก็มา
แบบมันเบื่อ มันเงียบ มันรู้สึกกุอยากเดินออกไป ๆ ๆ ๆ ๆ เรื่อย ๆ ๆ ๆ
นั่งตรงนี้ทีไร จิตตกทุกที ต้องเปลี่ยนที่นั่งใหม่ซะแระ
ทำให้ดูมีสไตล์ ไฉไลกว่าเก่า สมองจะได้แล่นปี๊ด ๆ ๆ ไม่เดิน ๆ หยุด ๆ เหมือนรฟท.
5555555555555555555555555555555555555555555555

ตีสองแล้ว พี่ควรนอน... พักลูกตาและกายหยาบ

ไม่อยู่บ้าน.แค่ไม่กี่วัน กลับมาพี่ชายโดนแช่แข็งซะแล้ว
ไว้อาลัยให้นิดนึงดีไหมน้า
5555555555555555555555555555555555555555555555

ถ้าจะให้ดี หยุดโครงการของแก๊งทำท่อระบายน้ำด้วยก็ดีนะ
จะไหว้งาม ๆ เพื่อความเป็นพระคุณอย่างยิ่งทีเดียว

บ้านเราเป็นเมืองตลก
คนบ้านเราก็เป็นคนตลก

5555555555555555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555555555555

นี่ ๆ อยากเล่าว่า ครั้งที่สองแล้วนะ เดินทางนอนต่างถิ่นแล้วฝันเห็นแฟนพี่ คนที่ทุกคนก็รู้ว่าใคร
5555555555555555555555555555555555555555555555

ตลกอีกแระ น่ารักกระทั่งในความฝัน
ย้อนดูก่อนนอนมั้ง เลยเก็บไปฝัน
ตลกดี เป็นคนที่ ถ้าทำร้ายนางเอกแล้วพี่จะโปรดมาก
สมน้ำหน้า เวลาฉากไหนจบ โอ้ยยย ไม่อยากดู
รับไม่ได้ หมั่นไส้ กุไม่มโน กุไม่ฟิน กุหมั่นไส้
555555555555555555555555555555555555555555555

เป็นอะไรมากไหมเนี่ย
ตอนแรกว่าจะเขียนโครงเรื่องไว้ก่อน
คิดคำ คิดสโลแกน นี่นั่น
คิดไปคิดมา เออเฮ้ยยย คนบ้านเราแม่มไม่ชอบอ่านเยอะ
จะคิดทำไมให้เปลืองสมอง เพราะยังไงก็แยกที่มา ที่ไปอยู่แล้ว
คิดมาก จะกลายเป็นปรุงแต่ง พี่ไม่ชอบ
มันไม่ดิบแท้

แต่คิดนะ จะทำเป็นท่อน ๆ ท่อนละสองหน้า
สิบตอนจะจบทริปไหมฟร่ะ
555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555

ทำยังกะเวลากุเยอะ
งานของเพื่อน เอาภาพประกอบไปก็พอแล้ว

.......................................
แค่นี้ก็ไม่ไหวจะเคลียร์.




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 26 สิงหาคม 2559 เวลา:2:21:17 น.  

 
อยากเขียนงานตามใบสั่งเพื่อนให้เสร็จนะ
แต่พี่ไม่ไหวแระ ..ง่วงมาก อิ่มมาก และก็แน่นมากด้วย

ตอนแรก ..อยากทำน้ำหนักให้แตะสักห้าสิบ
แต่พอเป็นแบบนี้ พี่กลับไปกินอาหารมื้อเดียวดีกว่า
ยิ่งกินยาช่วยให้หลับง่ายช่วยด้วย ยิ่งแล้วกันไปใหญ่
พอได้เวลา ตาจ้องจะปิดอย่างเดียวเลย

ไปดีกว่า ...พรุ่งนี้ไม่มีใครอยู่
อยู่คนเดียว น่าจะเงียบได้ใจ

ค่อยกลับมาเก็บทุกอย่างให้เข้าที่ของมันเนอะ



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 28 สิงหาคม 2559 เวลา:0:35:59 น.  

 
คนเรา เมื่อรู้เวลาของตัวเองแน่นอน
ต่อให้เป็นคนที่เกลียดกัน ถ้าต้องแยกจากกัน
มันก็น่าใจหายอยู่ดี

เคยมีความคิด เมื่อไร คน ๆ นี้จะหลุดวงโคจรของยายไปซะพ้น ๆ ซะที ช่างเป็นคนที่น่ารำคาญ และดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์เอาซะเลย

มันเป็นเรื่องที่ยัดเยียดความไม่ดีโดยอคติ

ในความจริงใจและซื่อตรง เขามีเต็มร้อยเลย
ซื่อจนบื้อนะบางที ซื่อจนน่ารำคาญ
ยามใดที่พูดคุยสื่อสาร ก็ต้องใช้เสียงตะคอกอันดัง
มิเช่นนั้นแล้ว จะฟังกันไม่เข้าใจ
นับว่าเป็นโชคดีของนังยาย
ที่พ่อกับแม่เรา ไม่ใช่คนแก่ที่ไร้ประโยชน์อย่างที่เราเห็นคนอื่นเป็น

มิงั้น กุนี่บาปตายห่านเลย ..

ยังพอมีความคิด ถ้าเป็นพ่อ เป็นแม่เราบ้าง
เขาจะรู้สึกยังไง แต่พ่อแม่กุไม่ได้เป็นแบบนี้ไง

คนเหมือนกัน แต่ละคนไม่เหมือนกัน ปลอบใจนังยายได้ดีที่สุดแล้ว

เวลาโมโห ก็เก็บปากแล้วเดินหนี
ไม่อยากด่าคนแก่
ไม่อยากเถียง ยังไงเสีย เขาก็เถียงสู้เราไม่ได้หรอก
โดนตะคอกให้ทีหนึ่ง ก็แทบจะน้อยใจลาตายแล้ว

เขาไม่ได้บอกกับพี่ บอกทุกคนนะ ยกเว้นพี่
แอบคิดเล็ก ๆ เพราะกุตะคอกวันนั้นหรือเปล่า
หลัง ๆ นี่ เขาหัดออกคำสั่งพี่บ้าง
แบบสะเหล่อสุดโต่งเลย

อยากคุยเข้าใจ แต่คุยกันไปก็พูดไม่รู้เรื่อง
กุพูดไม่เป็นหรอกนะ แบบว่า ค่อย ๆ พูด ค่อย ๆ อธิบายให้เข้าใจ แม่ม เสียเวลา
ไม่เข้าใจ ก็ไม่ต้องมาพยายามเข้าใจ
เข้าใจอะไรยากเย็น ช่างน่ารำคาญ

นิสัยไม่ดี อันนี้กุรู้ตัวนิดหนึ่ง

ไม่อยากต้องจากกัน ด้วยมีอะไรติดใจ ที่มันไม่ดี ๆ
ที่จริง เขาเป็นคนมีน้ำใจ เป็นคนที่ดีคนหนึ่ง
เขาก็แค่ทำบุญมาเท่านั้น
เขาแค่พัฒนาได้เท่านั้น

เรามันไม่ดีเอง คนแก่คนเดียว เลี้ยงให้ดีไม่ได้

เป็นหัวหน้าที่แย่มาก เกลียดตัวเอง
ที่เอาชนะความเกลียดไม่ได้

เมตตากุหายไปไหนหมด ก็ไม่รู้
ใจกระด้างขึ้นทุกที ๆ ๆ ๆ

...................................

ทำอะไรสักอย่างนะยาย ..อย่างน้อยสิ้นปีนี้
ยายก็ควรจะมีอะไรพิเศษ
ต่อให้ไม่เหลือใครอยู่อีกเลย
ยายก็ต้องทำ.

ทำเถอะ ..เมื่อถึงวันที่ต้องไป
ยายจะได้ไม่ต้องเสียใจ
ที่ปล่อยเวลาผ่านไป โดยไม่ได้เก็บเกี่ยวอะไรไว้เลย

รักกันก็ต้องจากกันด้วยดี
และเกลียดขี้หน้ากัน ก็ต้องจากกันไปด้วยดีเช่นกัน.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 29 สิงหาคม 2559 เวลา:21:37:56 น.  

 
มีภารกิจต้องหาของที่ไม่ใช่ของเรา แต่ยังอยู่กับเราให้เร็วที่สุด
วันนี้ได้มาสามสิ่ง ซึ่งก็ไม่รู้ว่า มันคืออะไร
พยายามจะหาสิ่งของที่มันอยู่ผิดที่ผิดทาง
คนบ้าอะไร นับตั้งแต่นางเข้ามา ชีวิตพี่มีแต่ความเสี่ยง
ไม่น่าปลอดภัย นางออกไปเริ่มจะมีความสบายใจ
สบายใจแบบลุ่ม ๆ ดอน ๆ ไม่สม่ำเสมอ
ถ้าคิดว่าจะเจอ มันก็ต้องเจอสิเนอะ

.................................

วันก่อนที่กลับบ้าน
เด็กหญิงคนโตก็ได้มีโอกาสกลับมาหาแม่ของเขาด้วย
เธอดูมีความต้องการความรัก ความเข้าใจ
น่าเสียใจที่ความรักที่เธอต้องการกลับไม่ใช่ความรักที่เกิดจากคนรอบตัวของเธอ

"ป้า ๆ ขอกอดหน่อย" !!!! พี่แอบตกใจเงียบ ๆ
นังยายไม่รู้ว่าเด็ก ๆ เขาคุยอะไรกัน
พี่ไม่รู้ว่าเด็ก ๆ เขาคุยอะไรกัน จำได้ดีเลย กลับบ้านเดือนก่อนโน้น เราได้เจอกัน เด็กชายแนะนำให้พี่สาวมากอดยาย
หล่อนกอดด้วยอาการเขินอาย เหมือนไม่เคยได้ทำมาก่อนเลย

ยายถาม "อยากกอดแม่บ้างไหม?"
เด็กตอบ "อยาก"
ยายถาม "แล้วทำไมไม่เดินเข้าไปขอกอดเลยล่ะ"
เด็กตอบ "แม่ไม่ยอมกอด"

!!!!!!!

"การกอด" สำคัญนะ โดยเฉพาะครอบตัวที่แตกสาแหรก
ครอบครัวที่สมบูรณ์เองก็เถอะ ควรบำรุงใจให้เด็ก ๆ สม่ำเสมอ

พี่พยายามบอกแม่เขาว่า ให้กอดลูกบ้าง
แต่เพราะเขาแสดงออกไม่เป็น มันก็เลยไม่ได้ผลเท่าที่ควร

กอดยายหรือจะสู้กอดแม่
มันรู้สึกจุกในลำคอ พี่ไม่รู้จะช่วยอะไรให้พวกเขา
มีชีวิตที่อยู่รอดปลอดภัยได้ดีไปกว่านี้

เด็กเขาก็เหมือนผ้าขาว ป้อนอะไรใส่ให้ เขาก็เติบโตไปเป็นอย่างนั้น

ฝันของเด็ก ๆ ที่ยายไปขายไว้คือ
เด็ก ๆ เขาอยากไปเที่ยวพร้อม ๆ กัน
ไม่ใช่เอาแต่เพียงใครคนใดคนหนึ่งไป
แล้วยายก็รับปากเด็กว่า รอให้ปิดเทอมก่อนนะ
แล้วเดี๋ยวยายจะพาไปเที่ยว

คงจะต้องเบียดเบียนเวลาออกทริปไปให้เด็ก ๆ บ้าง
ชีวิตก่อนแปดขวบปีนี้สำคัญนัก
พฤติกรรม ความคิด การดำเนินชีวิตของพวกเขาจะติดตัวเป็นลักษณะนิสัยส่วนตัวไปตลอดชีวิต

น่าสงสารที่เด็กๆ ถูกยัดเยียดความไม่สมบูรณ์แบบของครอบครัวให้โดยเขาไม่ได้มีความผิดอันใดเลย

ชีวิตใครชีวิตมัน นะยาย

ทำให้เด็ก ๆ พ้นทุกข์ไม่ได้
แต่เราสร้างความสุขให้กับพวกเขาได้

ยากและเหนื่อย ..แต่ยายจะพยายามจ้ะ เด็ก ๆ .


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 กันยายน 2559 เวลา:19:47:39 น.  

 
ขายฝันเด็กแล้ว ..พี่ก็ขายฝันพ่อต่อเลย

กลับจากเฝ้าพระเจ้าเนื่องในวันสำคัญ
กลับมาตั้งใจจะมาขอกอดพ่อ แต่พ่ออาการกำเริบ
เป็นเชื้อรา คันเฟะไปทั้งตัว บอกแล้วว่ากินอะไรไม่ได้ให้เลี่ยง

พ่อขยับหนี ไม่ให้พี่โดนตัว แล้วพี่ก็แอบเห็นน้ำตาแกหล่นออกมาจากเบ้าตา หลายหยดทีเดียว พ่อแสดงอาการกลบเกลื่อนดูเหมือนไม่เป็นอะไร พี่รู้ พ่อเป็น ไม่ใช่ไม่เป็นอย่างที่จะโชว์

ชีวิตคนใกล้ฝั่งจะต้องการอะไรมากไปกว่าลูกหลานมาห้อมล้อม

กลับบ้านตอนแรก ฝนตก พ่อเดินมาบอกว่าให้ปิดหน้าต่าง
พี่ไปปิดแต่ไม่ถูกใจแก แกด่าสาดเสียเทเสีย หงุดหงิดตัวเองแล้วระบายอารมณ์ร้ายกาจมาก

เออ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องอารมณ์ร้ายได้ขนาดนี้
อยากจะตะโกนถาม เป็นอะไรล่ะ ปากร้ายไม่มีเหตุผล
แต่ดูอาการที่พ่อประสพแล้วเข้าใจ เป็นเราก็หงุดหงิด

ได้แต่พยายามข่มใจ พูดให้ดีไม่ได้ อย่าพูดดีกว่า
เช้าวันรุ่งขึ้นเขามีเทศนา (แปลให้) เรื่องเกี่ยวกับพ่อแม่
ปากพ่อแม่นี่ศักดิ์สิทธิ์นัก พูดอะไรได้อย่างนั้น
พูดอยากให้ลูกเป็นอย่างไร ลูกก็จะได้ในสิ่งนั้น

ถ้าพูดให้ลูกได้ดีไม่ได้ ก็จงทำใจหนัก ปากหนัก อย่าพูดเสียดีกว่า

พี่เอาความนี้กลับมาเทศน์ต่อให้กับทุก ๆ คนที่ไม่ได้ไปได้รับฟัง

สิ่งที่ตั้งใจทำไปทั้งหมด
ก็เพื่อจะให้พ่อกับแม่ได้มีรอยยิ้มบ้าง
พี่เหนื่อยกับการตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ
แต่เพื่อการกลับมารวมตัวกันของทุก ๆ คน
ลำบากแค่ไหนก็คงต้องยอม

งานสร้างความลำบากให้คนอื่น พี่ถนัด
เล็ก ๆ นังยายไม่ ใหญ่ ๆ นังยายทำ
555555555555555555555555555

ขายฝันพ่อไว้ก่อน
ปีหน้าพี่จะกินลิ้นวัว เครื่องในวัว ซุปหางวัว
ต้องเตรียมซื้อหม้อก๋วยเตี๋ยว ต้องหัดทำก๋วยเตี๋ยวกินเองก่อน
ได้สูตรมาแล้ว พี่คิดว่า พี่ทำแดรกคนเดียวให้อร่อยได้
55555555555555555555555555555555

คนเราเมื่อรู้ว่าตนเองจะต้องมีชีวิตอยู่เพื่อจะทำอะไร
ก็สามารถอยู่ได้ต่อไปเรื่อย ๆ
พี่คิดเช่นนี้ และพ่อจะต้องเป็นเช่นนั้น
ฝันพี่มีเยอะ ขายวน ๆ ไปสิจ๊ะ
555555555555555555555555555555555

เปลี่ยนชื่ออีกทีดีม่ะ "นังยายขายฝัน"

555555555555555555555555555555555



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 15 กันยายน 2559 เวลา:20:12:52 น.  

 
เมื่อเช้าพี่ฝัน ..และเป็นฝันที่ไม่อยากเจอเลยจริง ๆ

พี่ฝันว่า หลานชายเสียชีวิตพร้อมกันสองคน
ตายคนละสาเหตุ เราดูมีความเศร้า
พี่ฝันว่านายตาย และตายเพื่อจะมาเกิดใหม่
ดูนายเศร้า ไม่อยากจากไป
จากไปเร็วเหลือเกิน อีกคนหนึ่งเป็นหลานชายที่โตขึ้นมาหน่อย

วันนี้ ที่บ้านมีคนตายอีกแล้ว เป็นผู้ใหญ่เก่าแก่ เป็นผู้นำทางศาสนาของหมู่บ้าน อายุมากแล้ว ใจหายแหละ มันถึงช่วงเวลาการเปลี่ยนแปลง เพราะตำแหน่งที่เขาปกครองอยู่ เป็นตลอดชีวิต แม้กระทั่งหลงลืมแล้ว ก็ไม่สามารถสับเปลี่ยนได้ ทำได้แค่รักษาการณ์เท่านั้น เป็นครูที่สอนกุรอ่านคนแรกของพี่เลย เราเกือบจะเป็นคนรุ่นสุดท้ายที่ได้เรียนกับครู
ครูดุมาก เนี๊ยบ แล้วครูก็เป๊ะ คิดถึงครู ก็เห็นไม้หวายผูกปลายด้วยหนังยางก่อนเลย โดนทุกวันเลย วันละสามไม้โทษฐานที่เกิดเป็นลูกพ่อ ลูกแม่ หลานตา ครูจะย้ำตลอดว่าห้ามทำผิดเด็ดขาด
ครูไม่เคยปล่อยผ่านสักครั้งเดียว ถ้าไม่ตั้งใจพอโดนหนักมาก
โดนอยู่คนเดียวในรุ่น โดนจนจำได้ว่า
กลับมาบอกแม่ว่า ไม่เรียนแล้วกับครูที่นี่
แม่ไม่ได้ถามหรอกว่าเพราะอะไร แม่ก็แสนดี จ้างครูสอนพิเศษ
ปิดเทอมมีส่งไปค่าย จนจำได้ว่าโตขึ้นมาหน่อย
หนีไปเล่นดนตรีเพื่อจะไม่ไปเรียน หรือไปค่ายดัดนิสัยตอนปิดเทอม

แต่ครูก็สอนดีมาก จนจำได้จนทุกวันนี้
ไม่เคยมีเรื่องอะไรที่ครูสอนแล้วจะลืม คือสอนกันจนจำยันตาย
จำจนตายจริง ๆ พี่เป็นเด็กรุ่นสุดท้ายของบ้านที่ได้เรียนกับครู
แต่เด็กบ้านอื่น ๆ พี่ไม่รู้นะว่า รุ่นสุดท้ายนั้นอายุเท่าไร

เรียนกับครูเมื่อก่อน เรียนเช้า เย็น ค่ำก็ไปเรียนที่บ้านอีก
วันทั้งวันเรียนแต่หนังสือ ไม่นับเสาร์อาทิตย์และปิดเทอม

ทุกวันนี้ ถามว่ารู้สึกผิดอย่างที่หลาย ๆ คนพูดไว้ไหม?
ก็ไม่นะ ถ้าให้ทำ พี่ก็ทำได้ แค่ไม่เก่งเท่่าหรือได้ครึ่งหนึ่งของแม่
ก็เท่านั้นเอง แม่เป็นลูกศิษย์รุ่นแรก แต่เป็นศิษย์โปรด
แม่เล่าให้ฟังแบบนี้ พี่คงไม่ไปเจริญรอยตามเป็นคนโปรดของครูสายขาวเหมือนแม่หรอก เต็มที่ก็พอไม่เป็นภาระให้ใคร

แม่พี่เป็นคนอาบน้ำศพ ตอนที่ยังพอทำไหว
แต่ตอนนี้แม่ยกต่ำแหน่งนี้ให้คนอื่นแล้ว
ทำได้แค่ที่ปรึกษา ไม่ทำให้ใครไม่ไหวแล้ว
ถ้าจะพอทำอะไรได้บ้าง พี่ก็คงจะเรียนรู้วิธีจัดการศพให้กับคนในครอบครัวก็พอ คนแก่ ๆ หายไปเกือบหมดแล้ว
นับได้ไม่ถึงห้าคนด้วยซ้ำ

คนบางคนตายไป จนพี่ลืมว่า ตายแล้วรึยัง
...................................
ไปทำพิธีส่งครูเสร็จ พี่ก็แต่งตัวมาทำงาน
เพิ่งถึงที่ทำงานได้ไม่นาน แม่โทรหา
"เมิงนั่งรถตู้สายอะไร!!!" ถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน

"ถามทำไม" ก็มีรถชน เลยรีบบอกแม่ว่า
ถึงแล้ว มาแท็กซี่
ความตายมันใกล้แค่นี้เอง รถคันนั้นผ่านหน้าพี่ไปแค่เสี้ยววินาที
ถ้าไปทันและฝนไม่ตกก็นั่ง เดชะบุญที่ฝนตก
พี่กลัวฝน ไม่อยากลุยฝน เลยตัดสินใจ ไม่ขึ้น เขาดูใจร้อน
ไม่รู้จะรีบไปไหน

เมื่อวานที่มีเรือล่ม เพื่อนนังเพื่อนก็โทรถามแต่นังเพื่อนปิดเครื่อง
ร้อนรนกันใหญ่ แกรถึงบ้านยัง
มีเรือล่มที่อยุธยา และพี่ก็ไปนั่งเรือด่วนเจ้าพระยา
แต่มันคนละที่กัน

เอาเข้าจริง เมื่อถึงเวลา ..อะไรก็ยั้งเราไว้ไม่อยู่หรอก
ถึงจะผ่านความใกล้ตายมาหลายครั้ง
ถ้าจะต้องเผชิญกับมันอีก เราก็ไม่คุ้นชินหรอก
ว่าอะไร ทางไหน คือทางของมัน
ทางที่ดี อย่าประมาทดีที่สุด

ถอนหายใจยาว ๆ ไป
มีหลาย ๆ เรื่องที่จะเล่าให้ฟัง
แต่ขี้เกียจเสียแล้ว

เอาไว้ให้ใจนิ่ง ๆ อีกสักพัก



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 กันยายน 2559 เวลา:21:25:56 น.  

 
อยากทำบันทึกให้เสร็จภายในวันนี้นะ
แต่คิดชื่อเรื่องมาสองวันแล้ว คิดไม่ออก

ที่จริงมันไม่ได้ตันขนาดนั้น
เป็นคนไม่ชอบประดิษฐ์คำให้เวอร์วัง
นำพาอินเนอร์ให้ผู้อ่าน
ไม่ได้อยากให้ใครติด ไม่ได้อยากให้ใครมาอ่าน
พี่บันทึกเพื่อสนองตัณหาตัวเองเว้ยยย
ว่าวันหนึ่ง เมื่อมันหมดพลังแล้ว จะกลับมาหาเอาจากวันเก่า ๆ
เป็นพวกชอบคิดถึงเรื่องเก่า ๆ

แต่พอเวลามันผ่านมัน หลาย ๆ เรื่องที่เราบันทึก
มันสอนเราว่า "เราไม่ประดิษฐ์คำก็ได้แต่เราเลือกมุมมองที่จะจดจำได้ ในเรื่องที่รู้สึกแย่ เราสามารถเปลี่ยนมุมให้มันกลายเป็นความทรงจำที่ดีได้"

ทริปนี้ไม่มีอะไรแย่ แต่ตลอดเวลาที่ใช้ไป พี่สำเหนียกเสมอว่า
นี่อาจจะเป็นทริปสุดท้ายที่จะได้เดินทางกับนังเพื่อน
ซึ่ง มันรู้สึกแปลก ๆ ว่ะ
เราพยายามเบี่ยงเบนความสนใจ
เราพยายามจะลดวัน ลดอะไรต่อมิอะไร
ที่จริง ถ้าไม่ไปตอนนี้ แล้วเปลี่ยนไปเชียงใหม่ก็ได้
แต่ด้วยจองทริปไว้แล้ว มันจะเสียงานส่วนรวม
ไปก็ได้ มีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย

มันคิดเสมอว่า เราต้องเก็บเวลาให้ดีที่สุดในทุก ๆ วินาที

เราก็ทำได้ดีเสมอเช่นเดียวกัน

........................................

ครบทุกรสชาติ ด้วยความเอร็ดอร่อย
ตั้งแต่ไปยันกลับ
เราเริ่มมีความจัดเจนในการเฟ้นหาที่พัก ฮ่ะฮ่า
หลังจากโดนหลอกให้นอนโฮมเตย์ราคาแพงคุณภาพนอนบ้านเพื่อน 555555555555555555555555555

หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยจองที่พักที่ไหนอีกเลย

และหลังจากผ่านมืออิเจ้ เราก็ไม่เคยจ่ายเงินโดยไม่เห็นห้องพักอีกเช่นเดียวกัน่ คือมีความเก่ง และตัดสินใจดี คุ้มราคา
เริ่มมีรีวิวไว้เป็นตัวไม่เลือก หลังจากที่โดนหลอกมานับไม่ถ้วน
555555555555555555555555555555555555

อันที่จริง รีวิวก็ไม่ได้หลอกอะไรดอกนะ
แต่สไตล์และสันดานอาจจะไม่ตรงกัน
รสนิยมก็คงจะแตกต่างกัน
เราก็เลยมีความคิดที่ว่า
คนเขียนนี่ ได้กิน ได้นอนที่ไม่โอเคแล้วจะไม่ยอมกิน
ไม่ยอมนอนคนเดียวหรือเปล่านะ???????

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

55555555555555555555555555555555

ถ้าที่ไหนดีนะ ..เราจะไม่บอกให้ผู้คนแห่มาเยอะจน
เรากลับไปอีกไม่ได้แล้ว

คือไม่ชอบคน เข้าใจใ่ช่ป่ะ

ได้ฮา ได้ขำ เกือบจะได้เลือดนิดหน่อย
มีความตื่นเต้น ตกใจ

ทุกครั้งที่เราไป ไม่มีครั้งไหนไม่โหด

คิดไม่ออกเลย ว่าจะตั้งชื่อว่าอะไร
ให้มันดูไม่เป็นการสั่งลา
เราไม่ชอบคำว่า "สุดท้าย"
ถึงจะรู้เสมอว่า มันเป็นเช่นนั้น
ยังแอบคิดว่า น่าจะมีอีก ทริปสั้น ๆ ก่อนเพื่อนจะเดินทาง ไม่ไกลเท่าไร 5555555555555555555555555


และระหว่างเพื่อนไม่อยู่
นังยายคงหยุดไปไหนไกล ๆ แบบไม่มีแผนสักระยะยาว ๆ เลย
เอาเวลาแปดเดือนที่เพื่อนไม่อยู่ด้วย ไปเทคคอร์สรอนังเพื่อนกลับมาดีกว่า

แปดเดือนถ้าตั้งใจฝึกโยคะดีดี พี่คงยืดเส้นได้ร้อยเปอร์เซ็น แล้วก็คงเริ่มต้นทำเฮดสแตนได้ มั้ง หราาาา!!

นังเพื่อนทิ้งกล้องถ่ายรูปฝากไว้ให้นายฝึกถ่ายรูปหนึ่งอัน
นายยังไม่พอใจ เพราะเขาอยากได้โพราลอยด์
และก็ทิ้งเสื่อโยคะฝากให้พี่ฝึกอันหนึ่ง เป็นเสื่อที่คุณภาพดีกว่าของพี่นิดหนึ่ง ซึ่งพี่คาดหวังไว้ว่า ถ้ายืดเส้นได้ร้อยแปดสิบองศาก่อนแล้วค่อยซื้อเสื่อผืนละหกพันซึ่งมันแพงมากในความคิดเรา
ดูคุณภาพของนังเพื่อนแล้ว น่าจะอยู่ที่พันต้น ๆ
ยังไม่ได้ลองใช้

มันมีบางสิ่งบางอย่างระหวางการเดินทางที่ทำให้คิดว่า
เอ้ยยย บังเอิญไปหรือเปล่า
........................................

ด้วยความอยากเดินทางไปเชียงใหม่โดยรถไฟด้วยกัน
เชื่อไหม? เก็บไปฝันสามคืนติดต่อกัน เป็นเรื่องเป็นราว
แต่ดูเหมือนเราจะเที่ยวกันยังไม่เสร็จดี ก็ตื่นซะก่อน

ไม่ได้เล่าให้เขาฟัง
ที่จริงอยากไปส่ง แค่จังหวัดใดจังหวัดหนึ่งก็ยังดี
ไม่ต้องสุดทางอย่างที่เคยไป

หรือ อาจจะนั่งไปแล้วบินกลับ
หรือ อะไรสักอย่าง ยังไม่รู้

ความอยากงอกเงยเสมอ สวนทางกับวันเวลาที่ว่างจนทางสะดวกโยธิน เฮ้ยยย กุไม่ได้ว่าง แค่กุอยากไป กุจะไป กุต้องได้ไปป่ะวะ 55555555555555555555

ห้ามกุหน่อยสิ ใครก็ได้สักคน ห้ามกุที ห้ามกุหน่อย
เร่งให้ความอยากมันพุ่งชนเพดานไปโลด

พ่อแม่เขาก็ไม่ห้ามกุ เพื่อนนี่ตัดหางกุปล่อยวัดแระ
เพื่อนร่วมงานเขาก็ไม่สนใจแระ พี่น้องนี่ตามกดไลค์อย่างเดียว
ไม่มีใครโทรตามแล้วว่ะ เริ่มไม่ค่อยตื่นเต้นแระ

เฮ้อออ นังยายมาถึงจุด ๆ นี้ไงได้ฟร่ะ


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 กันยายน 2559 เวลา:23:37:14 น.  

 
เวลาผ่านไปแค่ไม่กี่วัน..ทำไมมีอะไรผ่านมาให้จำ ให้คิดมากมายเต็มไปหมดเลย เฉพาะวันนี้วันเดียว ก็หลากความรู้สึก

เริ่มมีความรู้สึกอยากสั่งสอนพ่อ อยากดัดสันดานพ่อ
อยากให้ยาแรงกับพ่อ พ่อได้รับการเยียวยาทุกอย่างที่เกี่ยวร่างกาย
แต่ลึก ๆ แล้ว พี่ว่าเขามีปัญหาเกี่ยวกับจิตใจ
เพราะส่วนหนึ่งเขาเป็นเด็กกำพร้าและเกเร
มองโลกแง่ร้าย มีความเก่งมาก และขี้เกียจมาก

แม่ดัดมาหลายที แต่ก็ไม่สำเร็จ

จำได้ว่า พี่เคยดัดนิสัยพ่อตอนเป็นวัยรุ่น
เขาอารมณ์ร้ายกาจและคิดว่าตนเองเป็นใหญ่ทุกคนต้องตามใจ
และล่าสุดที่เขาอารมณ์ร้ายใส่พี่
พี่สะบัดหน้าแล้วเดินหนี
จำได้อีกทีคือ เวลาไม่พอใจใคร พี่ออกจากบ้านเลย
ไม่ได้หนีอย่าที่ละครหลายเรื่องทำดราม่า

พี่เป็นเด็กที่ถูกเลี้ยงมาหลายบ้านตั้งแต่เด็ก ๆ
เราไม่ได้เติบโตแบบเด็กปกติ ทั่วไป

เราอยู่กับคนนี้คนนั้น เป็นคนญาติเยอะ
อยู่ที่นี่ไม่สนุก ก็ไปอยู่อีกบ้านหนึ่ง
มีบ้านหลายหลังที่พร้อมจะดูแลซัพพอตเรา

ไม่พอใจก็เปลี่ยนบ้านนอน แค่บอกเขาว่าจะไปไหน
ทุกอย่างจบ

หลัง ๆ ที่ออกจากบ้านบ่อย ๆ เริ่มหัดทำตัวเป็นเด็กหอ
อยู่หอเป็นหลักและไม่กลับบ้าน

ตั้งแต่นั้นมา อารมณ์ร้ายกาจของเขาดูจะเบาลง

หลัง ๆ มานี่ ใครอารมณ์ร้าย เสียงดัง พี่ตะคอกกลับและดังกว่า

กลับบ้านไป แม่มีฟ้อง

ล่าสุดที่เอานายคนเล็กมาดัดสันดาน จนนายฯเข็ดป้า
ชวนอีกที นายบอกว่า เขาเก่งแล้วให้เอาพ่อพี่ไปบ้าง

คือมีความคิดดี

........................................
พี่รู้ว่า เกิดอะไรขึ้น
แต่พลังพี่ยังไม่พอจะทำอะไรหนัก ๆ ได้

เปลี่ยนความคิดคนเพืยงคนเดียว
จะทำให้คนอีกหลายคนได้ประโยชน์
ควรค่าแต่การกลายเป็นลูกทรพีนะ

ต้องทำนะ ..นังยาย
พลีชีพทุกอย่างเพื่อสิ่งนี้
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่จะยอมรับมัน

พี่อยากให้วันที่พ่อตาย ได้ความรู้สึกอย่างที่ครูตายในวันนี้
ครูจากไปอย่างสมบูรณ์แบบมาก ๆ
เป็นความตายที่น่าปรารถนา
ครูพร้อมตายนานมาก แค่เพียงรอเวลาก็เท่านั้น

ถ้าพ่อเตรียมตัวได้สักครึ่งของครูก็ยังดี
แค่นี้ก็โชคดีแค่ไหนแล้ว
ที่ยังพอได้มีเวลาเตรียมใจ
พี่ยังไม่พร้อมหรอกนะ ถ้าจะต้องมีใครรอบตัวต้องเป็นอะไรไป
ขอเวลาให้จัดการทำอะไร ๆ ทียังติดค้างในใจให้สำเร็จเสียก่อน

........................................

เห็นคนมาเยี่ยมครู แล้วคิดถึงพ่อ คิดถึงตัวเอง
ความอยากตายที่เคยมี มันฟ้องว่า พี่ยังไม่พร้อม
ยังขาดอะไรอีกตั้งหลายอย่าง
พี่อยากตายอย่างครู
ตายอย่างมีความดีใจที่ได้จากไปเสียที

เดินไปหามันอย่างคุ้นเคย
นอนรอมันอย่างสวยงาม
คนมาส่งมีความภูมิใจ ยินดี และเป็นเกียรติที่ได้รู้จักกัน
โลกของความตายช่างหอมหวานสำหรับคนพร้อมถึงเสียจริง ๆ


พี่คิดว่า พี่ต้องการพบจิตแพทย์เพื่อขอคำปรึกษา
เอาจริง ๆ เลยนะ

อยากเปลี่ยนทัศนคติของพ่อที่มีด้านทำลาย
ให้กลายเป็นทางสร้างสรรค์
ถึงมันจะดูยากที่จะมาเปลียนความคิดคนตอนใกล้จะตาย
แต่พี่คิดว่า ถ้าคนเรายังคงหายใจได้อยู่ ย่อมมีโอกาสเสมอ

ใช่ป่ะวะ?!

ทำเถอะเมิง อิยาย กุเชื่อ เมิงทำได้.
เมิงเลวพอ.

5555555555555555555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 20 กันยายน 2559 เวลา:0:46:03 น.  

 
รู้สึกไม่ดีเลย ..จิตตก

อะไรที่มันไม่ดี คิดแค่นี้ รู้แค่นี้ก็พอมั้ง
ไม่ต้องไปเติมรายละเอียดหรอกว่า ไม่ดีนั้น
ไม่ดียังไง ทำไมถึงไม่ดี
เรื่องบางเรื่อง ก็ไม่จำเป็นต้องเข้าใจ

เองงิดีกว่า กุจะทำไงให้หลุดพ้มอารมณ์ขึ้นรานี้ไปได้ฟร่ะ ????
ท้องฟ้าก็ขึ้นราทั้งวัน

เขาบอกมาว่าให้อ่านวนๆ ไป สี่สิบครั้งต่อวัน
เฉลี่ยเวลาละห้าครั้งก็ยังไม่ครบ ต้องทำเวลาละแปดครั้ง
วัน ๆ นี่แทบไม่ต้องทำอะไรเลย

เอาว่ะ ..ไม่มีทางเลือกนี่.



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 21 กันยายน 2559 เวลา:19:44:39 น.  

 
พยายามจะก้าวข้ามตัวเองรอบที่แสนแปด..

วันนี้ไม่ดี
หายใจไม่ดี
เจ็บสังขารหลายที่
สับสนโดยเฉพาะ เรื่องที่ศรัทธากับความชอบมันสวนทางกัน

ทำไมวะ??????????????????????????

จิตตกวน ๆ ไปสิเมิง
ดูอะไรก็ไม่ดีไปหมด โดยเฉพาะทุกสื่อช่วงนี้นะ

เปิดทีวีวนไปเรื่อย ๆ เจอช่องที่มีท่านผู้รู้ (เขาบอกว่าตนเองเป็นเช่นนั้น) พูดถึงสังคม และผู้หญิงในสังคมนั้นซึ่งรวมพี่อยู่ด้วย

ฟังแล้วแบบรู้สึกกุโคตรเลว ระยำ สันดานหยาบ
ทั้งภายนอก ภายใน ทั้งความคิดและจิตใจ

พยายามจะทำหลายปีมาก แต่มันก็ทำใจไม่ได้
รับตัวเองไม่ได้หรอกนะ ถ้าทำตัวภายนอกแต่ในใจมันไม่ใช่
มันเป็นรอบที่เท่าไรฟร่ะ ที่รู้สึกเหมือนกุเกิดผิดที่ผิดทางเปล่าฟร่ะ

ฟังได้ไม่นานหรอกนะ เมื่อรุ้ว่าฟังแล้วใจไม่ดี
พี่ก็เปลี่ยน แล้วก็ปิดไปในที่สุด

จะปรุงต่อทำไม กุรู้แล้วว่าเมิงใจจะขาดเสียให้ได้

...........................................
หายใจ นังยาย
หายใจเข้าลึก ๆ
หายใจออกยาว ๆ

นั่งหายใจวน ๆ ไป

เมื่อวานพยายามสุด ๆ ได้สามรอบ
วันนี้ ก็พยายามเข้าไปอีก
เดี๋ยวก็ถึงวันละสี่สิบรอบจนได้เองแหละ

นี่ไม่ใช่เวลาที่เมิงจะมานั่งสับสนว่า
ต้องทำอะไร หรือ ต้องคิดยังไง
มันเป็นเวลาที่เมิงต้องรีบเร่งทำให้เสร็จเรียบร้อยให้เร็วที่สุด

สำเหนียกไว้หนัก ๆ ด้วยนะ
ไม่ใช่ทำให้เสร็จเฉยๆ
ต้องเสร็จให้เร็วที่สุด
เวลาเมิงไม่ได้มีมากมายนักนะ

อยากตกก็ตกไปดิ
กุไม่ตกไปด้วย เมิงจะทำไม?????

ถ้าจะคิดให้ดีไม่ได้
ก็ไม่ต้องคิด

อย่าปล่อยตัวเองว่าง
ยังมีเรื่องที่ต้องรอให้ทำอีกตั้งเยอะ

.................................

ปูเสื่อแก้เครียดดีกว่านะยาย

ข่างมัน
ข่างมัน
ช่างมัน




โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 22 กันยายน 2559 เวลา:23:42:42 น.  

 
ณ วันที่จิตตก แต่บันทึกในวันที่ใจดีเป็นพิเศษ

คืนนั้น วันที่บ่นว่าจิตตกนี่แหละ ฝนตกพรำ ๆ แทบตลอดทั้งคืน
หลังคาช่องแคบที่มันผุอยู่แล้ว รองรับน้ำฝนไม่ไหว น้ำเข้าจนไฟฟ้าช็อตในขณะที่ระแวกเสาไฟฟ้าล้มหลายต้น

ท่านเจ้าคุณผู้มีระเบียบจัดเมามายกลับมา แจ็คพ็อตไฟฟ้าช็อตที่ห้องท่านพอดีเป๊ะ เดือนร้อนสิจ๊ะ รอไร ฝนก็ตก น้ำก็อาบไม่ได้ ไฟไม่ติด
ร้อนก็ร้อน ท่านก็เดือนลงมาข้างล่าง ในคืนวันที่พี่อยู่คนเดียว

พอลงมาไม่เจอใคร ก็นั่งรอนอนรอ จนกลิ้งลงมานอนบนพื้นข้างล่าง

พอดีวันนั้น หมาโย่งไม่อยู่ ลุงคนชราไม่อยู่และพี่ก็อยู่คนเดียว
เออดีเนอะ เดี๋ยวนี้ท่านเจ้าคุณผู้เจ้าระเบียบลงมาเฝ้าให้เองเลย
ไม่ได้เฝ้าธรรมดานะ นอนเฝ้า!!!!


5555555555555555555555555555555555555

อย่าไปบอกใครนะ.

5555555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555

ช่างน่ารัก ..รู้จักดูแลตัวเอง
และรู้จักดูแลผู้อื่น
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 กันยายน 2559 เวลา:19:17:13 น.  

 
วันเดียวหลากอารมณ์

วันนี้มีคนเกือบตาย ในตอนเช้า
แต่ตกค่ำ ก็เพิ่งรู้ว่า มีนกตัวหนึ่งตาย
พี่เสียใจ ถ้าวันนั้นตัดสินใจเอาใจใส่มันสักหน่อย
มันอาจจะรอดชีวิตก็ได้
มันหลงหลบฝนเข้ามาในช่องแคบ ๆ
แต่มันก็ไม่มีอากาศ ไม่มีน้ำ ไม่มีอาหาร และไปไหนไม่ได้
หลงเข้ามาเพื่อจะมาตายแท้ ๆ เสียใจ
ที่ช่วยมันช้าเกินไป

ไฟฟ้ากระแสแรงมาก ระเบิดออกมาแรงระเบิดวัตถุใกล้ ๆ ดำปี๊เลย แต่โชคดีที่ไม่ติดไฟ และไม่มีใครเป็นอะไร
พี่รอดมาได้ยังไงฟร่ะ

อย่าคิดว่าจะทำอะไรกุได้ วันนี้ใจกุดีเยี่ยม ดีมาก ดีที่สุด

หวังว่ามันจะดีอย่างนี้ติดต่อได้อีกหลายๆ วัน
ไปช่วยเพื่อนแต่งห้อง ไปทำอะไรที่ไม่คิดว่าจะทำได้มา ตลกดี
อารมณ์ดีเพราะเจอร้านส้มตำอร่อย ถูกใจมาก ๆ
ไว้จะถ่อสังขารไปกิน แค่นี้เอง

...........................

หลังจากอิแม่นกตัวนั้นฟักไข่ลูกของมันจนบินได้
ทำสนธิสัญญากับนกว่า ให้เวลาสามวัน เมิงต้องคืนพื้นที่กระถางต้นไม้ให้ยายนะ พวกมันก็ฟังภาษาคนเข้าใจดีนะ
แต่พอมันจากไปได้ไม่ถึงสองวัน ต้นไม้พี่ก็เฉาตายเพราะไม่ได้น้ำมาร่วมหนึ่งเดือน ใบไม้ใบสุดท้าย แห่งเหี่ยวจนสังเคราะห์แสงไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ..เสียใจ

วันนี้มีคนถามหานาย ..นายคนโตไปโรงเรียนแล้ว
เด็กบ้านพี่ เมื่อถึงวัยเรียนแล้ว จะเรียนหนักมาก
นอกจากสามัญแล้วต้องเรียนศาสนาควบคู่ไปด้วย
จนไม่มีเวลาขยับไปทำอะไรได้หรอก
เวลาระหว่างยายกับนาย ใกล้จะปิดเคส
และตอนนี้นายก็ช่วยเหลือตัวเองได้เกือบทุกเรื่องแล้วด้วย

ส่วนนายคนเล็ก เข็ดจนนังยายหลอกเอามาอยู่ด้วยไม่ได้แล้ว
เขามีความรักบ้าน คิดถึงบ้าน
น่าสงสารนะ เวลาอยู่ด้วยกัน เขาจะดูเหงาหงอย
เรียบร้อย ทำตามคำสั่ง แต่ก็ไม่ร่าเริงตามปกติของเด็กทั่วไป

อยู่คนเดียวไปสิเมิง เดือนหน้านังเพื่อนก็ไปทำงาน ตั้งแปดเดือน

คิดหนักเลย ..เพื่อนคนไหนก็ไม่เหมือนนังเพื่อน

ไม่มีใครร่วมเดินทางได้สะใจเท่านังเพื่อนอีกแล้ว

วันนี้สิ้นสติมาก คิดเHี้ยไรนักหนาล่ะเมิง

หมดรึยัง?

อยากกลับบ้าน ต้องหาเวลาแว๊บกลับบ้านสักวันเร็ว ๆ นี้
เมิงอย่ามาหาข้ออ้างด้วยระยะทาง หรือ เวลา
ถ้ากุจะไป ถึงไม่มีเวลา กุก็ไปได้
ให้ไกลแค่ไหน กุก็ไปได้

และไม่มีอะไรที่กุจะทำ กุจะไป แล้วไม่ได้ทำ ไม่ได้ไป

จะไปไหนก็ไปได้ แค่จะกลับบ้าน ไม่มีปัญญา อิเHี้ย!!!!!

เกลียดตัวเอง.

ทำงานวน ๆ ไป.. ทำจนต้องถามหาภาระว่ามีอะไรให้กุทำอีกไหม?

วันนี้กุคิดเยอะจริง ๆ เริ่มจะปวดหัวตะหงิด ๆ
ยังมีอีกตั้งหลายเรื่อง พยายามจะยัดเยียดจริง ๆ
แต่อย่าคิดนะ ว่ากุจะยอมรับ
กุไม่รับ ใครจะทำไม
เมิงไม่ทำ กุทำเองก็ได้ ฝัด

หมดเวร หมดกรรมกันไป
เกิดมาใช้เวร เกิดมาใช้กรรม

นี่ขนาดท่านเจ้าคุณยังลงมานอนกองกับพื้นได้

มีอะไรอีก ที่จะเป็นไปไม่ได้

กุบอกแล้ว ว่าจิตกุไม่ตก

มีอะไรอีกไหม?

5555555555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555555



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 กันยายน 2559 เวลา:21:11:40 น.  

 
ชีวิตใคร ชีวิตมัน ชีวิตฉันจะไม่ยอมไล่ใครออกไปให้เคว้งคว้างไม่มีที่นอนเด็ดขาด.

มันเป็นความบีบคั้นหัวใจยิ่งนัก ยามใดที่ต้องเจรจาต่อรอง
ฉันรู้ว่าไม่มีใครทำกัน ถ้าอยู่ร่วมกันไม่ได้ ก็พิจารณาตัวเองออกไป
และถ้าต้องเผชิญกับความรู้สึกเช่นนี้บ่อย ๆ อีกหน่อยนังยายก็คงต้องพิจารณาตัวเองแล้วเลือกเดินออกไปตามทางตัวเองเหมือนกัน

ตัดสินใจมาหลายวัน จนกระทั่งต้องใช้ยาแรงพิมพ์จม.เมื่อวานนี้
แต่ก็ตัดใจเอาส่งให้ไม่ได้
มาถึงต้องเจรจากันวันนี้ พี่ก็พูดอย่างที่เนื้อหาในนั้นกล่าวไว้ และย้ำด้วยว่า มันถึงที่สุดแล้ว พี่จะไม่ไล่ แต่พี่มอบตัวเลือก
และไม่ได้ให้ไปวันนี้ พี่ให้เวลาคิดคืนหนึ่ง และเผื่อเวลาให้เตรียมตัวอีกตั้งสามวัน

แม่นกตัวหนึ่งกับลูกอีกสองตัว ยังให้อยู่อาศัยจนต้นไม้ตายมาแล้ว
กับคนเป็น ๆ คนหนึ่งที่รอนแรมมาเหมือนลูกนกหัดบิน

พี่จะให้เขาออกจากรังนอนไปโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ก็คงไม่ใช่

เป็นเรื่องที่บีบหัวใจ จะไปก็รับผิดชอบ จะอยู่ก็ต้องโดนดัดสันดาน
เลือกเอานะ ทำตัวเอง พี่ไม่ได้ใจร้ายเลยสักนิด
และอย่ามาบีบน้ำตาทำเหมือนจะร้องไห้ ฉันไม่สงสารแม้แต่น้อย

กุสงสารตัวเองมากกว่า นี่ยังคิดนะ อย่ามาคิดว่ากุใจร้าย
กุไม่อยากเป็นอิเจ้ และจะไม่มีทางเป็นอิเจ้เด็ดขาด
แต่ก็ไม่ใช่เรื่อง ที่จะมาเอาเปรียบกันนะเว้ยยยยยยย

เข้าใจเสียใหม่...

ถ้าสิ้นปี แล้วยังทำยอดไม่ได้ สงสัยได้ควักกระเป๋าจ่ายเงินทำยอดซะเอง
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียใจอ่ะ มีแต่คนทิ้งกุ
555555555555555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 27 กันยายน 2559 เวลา:19:03:50 น.  

 
ฝันไม่ค่อยดี และแปลกติดต่อกันมาสามวันแล้ว

ทำไมต้องมีคนตาย ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย

เมื่อวาน ตัดสินใจติดต่อไปหาแม่บ้าน
คนที่รู้สึกผูกพันมากที่สุดในชีวิต
ไม่เคยมีใครดูแลเราได้ดีไปกว่าแม่บ้านอีกแล้ว

คนไม่มีสายเลือดเดียวกัน แต่รักกัน รู้ใจกันตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน
เป็นคน ๆ เดียวที่ยอมกิน ยอมนอนด้วยกันได้

แม่บ้านแตกต่างจากคนอื่น และก็เป็นแม่บ้านคนเดียวที่เราจะยอมรับ คนอื่นเป็นได้แค่เพื่อนร่วมโลก มาเจอกันแล้วก็จะจากกันไป

ไม่รู้ว่าทำไม รู้แต่คิดถึง มันเป็นสิ่งดีสิ่งเดียวที่หลงเหลืออยู่
ในทุกสิ่งที่บัดซบ

ใกล้จะสิ้นเดือน ใจวกกลับมาที่เดิม และเริ่มมีข่าวการชำระความกับคนกระทำความผิด ระยำชาติ

.........................................

ชีวิตคน มีความตลกร้าย
มันยิ่งกว่านิยายหลายสิบเรื่องมารวมกัน
ไม่รู้เพราะอะไร ในที่สุด
นังยายก็จะได้เป็นญาติกับแม่บ้านจริง ๆ

วันนี้ คนงานอีกครอบครัวหนึ่งแวะมานอนพักค้างด้วย
ปี ๆ หนึ่งได้คุยกันก็แค่ครั้งเดียวเท่านั้น
รวม ๆ สามปี ก็สามครั้งพอดี
แต่ละครั้งที่ได้เจอกัน ยายมักจะมีกล้องถ่ายรูปติดมือไปด้วย
ก็ลั่นชัตเตอร์กันไป รวม ๆ สามปี ก็ได้หลายรูป

ระหวางนั่งคัดไฟล์อยู่ นึกขึ้นได้ว่า ถ่ายรูปใครต่อใครมานัก
แต่ไม่เคยเอาไปลงไว้ หรือไม่เคยเอาไปอัดที่ไหน

ปกติแล้วมักจะชอบทำรูปใส่กรอบให้ใครมากมายหลายๆ คน
ในหลาย ๆ โอกาส ติดทำกรอบรูปมาตั้งแต่ปี ๒๐๑๔
ปีนี้ก็เป็นเวลาสองปีแล้ว ยังไปไม่ถึงร้านกรอบรูปเลยสักที

มีความคิดจะแจกรูปและกรอบให้กับคนใหม่ ๆ ที่เขามาอยู่ด้วยกัน
ให้กันตอนอยู่ ดีกว่า ให้ไว้เป็นที่ระทึกตอนจากกันไปแล้ว

วันนี้มีความแปลก มีแต่คนมาขออาศัยอยู่ด้วย
รวมทั้งแม่นกตัวเดิม ก็ทำท่าจะมาฟักไข่อีกแล้ว

เมิงจะแรดเกินไปแล้วนะ ลูกเพิ่่งจะออกจากไข่ ยังบินไม่แข็งเลย เมิงจะฟักไข่อีกแล้วเหรอ?

คราวที่แล้ว ทำต้นไม้กุตายไปกระถาง
คราวนี้อย่ามาหวังว่ากุจะนึกสงสาร
สันดานไม่ดี มาขออยู่แล้วทำตัวเบียดเบียนสิ่งมีชีวิตอื่น
เมิงมันบินได้เว้ยยย ขยับตัวได้
แต่ต้นไม้กุอ่ะ มันขยับหนีเมิงไม่ได้
ที่ให้อยู่มีตั้งเยอะแยะ กระแดะจะมานอนตรงต้นไม้กุเนี่ย
สัส กุนิ ขนใส่กระเป๋าหอบเอามาจากบ้านเชียวนะ

กุไม่ได้รักษ์เล่น ๆ นะ กุรักษ์ของกุจริง ๆ
ดูแลกันมาสิบปีแล้ว จากต้นเล็ก ๆ ที่กำลังจะเฉาตาย
ตอนนี้มันดูกระจัดกระจาย ไม่เขียวชะอุ่มเหมือนเดิม

นอกจากปลาแรดในอ่างที่วางต้นไม้ไว้บนขอบที่ชอบทำลายต้นไม้กุแล้ว ยังจะมีนกแรด ๆ อีก เวรรรรรร

ปลูกต้นไม้กับเขาทั้งที ก็ต้องหิ้วกันไปหิ้วกันมา
น่าสงสาร
ชีวิตเมิงนี่ อย่าคิดเลี้ยงอะไรที่มันมีชีวิตเลย กุขอร้อง

เมิงไม่ควรจะหาอะไรมาใส่เพิ่มเติมให้ชีวิตมันหนัก ๆ แล้ว
อิบร้าส์ เอาออกไปบ้าง อย่าสะสม
อย่าเก็บอะไรไว้

บ่น ๆ แพล่ม ๆ อะไรไว้ ก็ลบ ๆ มันซะบ้าง
จะได้ใช้พื้นที่สมองไปคิดอย่างอื่น

จะจำทำไมกับเรื่องเก่า ๆ
ความรู้สึกเหล่านั้นมันควรจะจบลงได้ตั้งนานแล้วป่ะ

จะมาเพ้อเจ้อเพ้อฝันอะไรของเมิง
โลกใบใหญ่เป็นบ้านของทุกคน ไม่ใช่ของเมิงคนเดียว
จะแบกไว้ทำไม โลกมันมีไว้เหยียบ ไม่ได้มีไว้แบก

.................................
เกลียดไอ้พวกมั่วสุมอยู่ แม่มให้ความรู้สึกเหมือนกุเป็นมาม่าซัง
มาเอาพวกมันออกไปที ขยะแขยงเต็มทน
ทำไมเดือนนี้ คนพวกนั้นไม่คิดมาจากขอข้อมูล หรือค้นพื้นที่นะ

ทีงิล่ะ ไม่อยากจะมา มาดี๊ อิห่าน

หมดยัง ..อยากจะตัดหัวเมิงทิ้งจริง ๆ

ควรจะพอ จะรื้อฝอยอะไรออกมาคิดเล็กคิดน้อย
เสร็จเรื่องจัดการรูปแล้ว พี่จะจัดการคำบ้าง
จะทิ้งเสียให้สิ้นซากเลยทีเดียว

พี่ว่าร่างกายกับจิตใจมันเริ่มจะจับมือกันได้บ้างแล้ว

อีกสักหน่อยก็คงจะสั่งใจได้ตามต้องการ

ถึงจะยังทำไม่ได้ดี
แต่ต้องมีสักวันอันใกล้นี้

ชีวิตจะได้เป็นของเราจริง ๆ สักทีนะ
....นังยาย....



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 28 กันยายน 2559 เวลา:23:18:11 น.  

 
ต้องลองดูนะ..ว่าพี่จะมีความดื้อ ความด้านระดับไหน..

ใจไปอยู่โน่นแล้ว ..ยังแอบใจชื่นอยู่บ้าง
เมื่อวานฝากเงินให้เขาช่วยไปทำบุญล่วงหน้า
ได้ทำหรือ ไม่ได้ทำ ขึ้นอยู่กับเขาแล้ว
เอาเงินประเคนให้ถึงมือ ยังจะหยิบบุญไว้ไม่ได้
ก็สุดแต่บุญที่สะสมกันมา

ไม่เคยมีครั้งไหน ที่นังยายอยากทำแล้วไม่ได้ทำ
ทุกครั้งที่จะทำก็เป็นแบบนี้
ทรมานหัวใจ ลำบากยากเย็น ไม่มีอะไรได้มาง่ายดายเลยสักอย่างเดียว

หรือเพราะเราควรจะต้องไปลำพัง เตรียมก๊วนอย่างดี
แล้วเป็นงี้ทุกทีเลย...ให้ตายเหอะ กุจะมีเพื่อนกับเขาบ้างไม่ได้หรือยังไง

พอกำลังเข้ากันได้ดี เป็นอันต้องแยกกันทุกที

นังเพื่อนมันว่า แกรต้องสร้างเครือข่ายใหม่นะ
คนที่เคมีและสันดานเหมือนๆ กัน มันหาง่ายนักเหรอวะ
จนป่านนี้แล้วยังฟันธงอะไรไม่ได้เลย
.............................

จะบีบคั้นหัวใ่จกันไปถึงไหน..ขอความแน่นอนบ้างสักเรื่องไม่ได้เหรอ

แต่กุมีทางออกเตรียมไว้ชิ่งแระ
กุไม่บอกเมิงร๊อก ชิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เวลา กับ นังยาย เนี่ย
กุอยุ่เหนือมัน
สำเหนียกไว้สิ

มิได้โอหังนะ แค่จะบอกว่า
เมิงทำอะไรกุไม่ได้ด้วยกฎเกณฑ์ของเวลาหรอก ชิ!!


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 30 กันยายน 2559 เวลา:7:30:20 น.  

 
ตัดสินใจจนวินาทีสุดท้ายเลยนะ

ไปก็ดี ไม่ไปก็ไม่ได้

ให้ทำยังไงฟร่ะ

ถ้ากุเป็นคนพูดแล้วทำก็ได้ ไม่ทำก็ได้
ชีวิตก็คงจะง่ายดายกว่านี้สิเนอะ

เฮ้ออออ ถอนหายใจ เขาพระสุเมรุ

................................

เจตนาไว้เช่นไร ก็ต้องทำตามนั้นแหละยาย

ยายจะลังเลสงสัยอะไรอีก

ชีวิตไม่เคยเป็นของยายมาแต่ไหนแต่ไรแระ

ลืมแล้วเหรอ?

ไปเถอะ ..เพราะอุปสรรคเยอะไง
ยายจึงต้องไปทำให้สำเร็จ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 30 กันยายน 2559 เวลา:19:48:12 น.  

 
เหนื่อยเป็นบ้า ..เหมือนยายจะช็อก..

เป็นการตัดสินใจที่ช้ามาก และเกือบจะไม่ทันเวลา
อินี่คิดว่าจะได้ไปกินนมสดที่บางลำพูอีกรอบเสียแล้ว
ก๋วยเตี๋ยวอร่อยมาก อยากกลับไปกินอีก
เอาสิ เมิงลองไปไม่ได้ดูสิ กุนิเล็งภูกระดึงไว้
เล็งตราดไว้ เล็งพิษณุโลกไว้ คือกุเล็งไว้หลายที่เลยอ่ะ

นิสัย สันดานไม่ดี
คนอื่นเขากลัวกุจะถูกตำหนิ กลัวกุจะถูกด่า
ก็ลองด่ากุดูสิ
5555555555555555555555555

แอบคิดหนัก แอบคิดเยอะ
เขามีแนะนำว่า ให้โกหก ให้หาเหตุผลดู
กุจะโกหกไปเพื่อ??????
พ่อเจ็บแม่ป่วย แล้วถ้าพ่อแม่กุเจ็บจริงป่วยจริงแล้วจะรู้สึกยังไง
ไม่สบายทำงานไม่ไหว ถ้ากุไม่สบายจริง ๆ ทำไง
ไปธุระ ธุระเHี้ยไร

กุแคร์มากนะ แคร์ว่า เดือนหน้ากุจะไปนานหลายวันจริง ๆ
มันจะกระทบ ไม่จำเป็นก็ไม่อยากไปไหนให้เดือดร้อนใคร

ถ้ามีคนอยู่นะ พี่จะเที่ยวได้อย่างน้อยสองวันแน่ะ
ไปได้ตั้งหลายที่ แต่นี่ไม่มีใครอยู่
แค่กุไปได้นี่ เขาก็ตกใจกันหมดใหญ่โตแล้ว

อย่าถามว่า กุทำได้ยังไง กุก็ไม่รู้
จริง ๆ พลาดอะไรอีกหลายอย่าง
แต่คิดแล้ว มันไม่ทันจริง ๆ
มันต้องไปด้วยความสงบ ไม่แน่ เดือนนี้
ไม่นานนี้แหละ อาจจะได้ขึ้นไปอีกรอบ พร้อมกับไปเดิน

หัวใจจะวาย มีเวลาครึ่งชม.กินข้าวร้านที่ดูเหมือนเพิ่งจะเปิดใหม่
รอนานสองนาน แทนที่จะทำให้เราจนเสร็จหมดทุกอย่างก่อน
ดันทำให้โต๊ะข้าง ๆ ไปพร้อม ๆ กัน จนต้องบอกซ้ำว่า
พี่รถหนูออกเที่ยงนะ มีเวลาไม่ถึงสิบนาที
กับข้าวสามอย่าง กินสองคน เสิร์ฟเสร็จบอก พี่เก็บตังค์เลย

กินไม่หมดสักอย่าง แต่ไม่อร่อยเลย ไก่ทอดพอกินได้ เลยบอก แกร เอาใส่ถุงกลับบ้านอย่างอื่นช่างมัน

ไปตจว.แถบอีสานเหนือ หากินยากมาก
แทบไม่มีอะไรกิน รถแวะจอดให้กินข้าว
ไล่ดูทีละร้าน กินไม่ได้เลยสักร้าน หิวสิเพ่
กุหิว
.........................
ถึงตอนตีสี่ ว่าจะหาข้าวต้มกิน
ข้าวกลางวันไม่ได้กิน ข้าวเย็นไม่ได้กิน
เย็นเมื่อวานรถติดมาก กว่าจะไปถึงก็ดึกแล้ว
คิดว่าจะไปหาอะไรกินชิว ๆ มันชิวไม่ลงแระ

ออกจากหมอชิต จะกลับไปหาเพื่อนที่คอนโด
ไปได้ไม่ถึงไหน เพื่อนลืมไปว่ามีนัดแล้ว
ก็ต้องวกกลับไปที่เดิม ตลกดี

เอาไงเมิง ไปดูก่อน ถ้าไม่มีรถไป
กุก็ไม่กลับหรอกนะ
เดินออกมาแล้ว ย้อนกลับไม่เป็น
55555555555555555555555555555

สุดท้ายเราก็ได้รถไปนะ ในราคาที่แพงกว่าปกติ
รถเก่ามาก วิ่งเร็วมากด้วย
ถึงตีสามครึ่ง จะหารร.นอนในเมืองก็ดูไม่ใช่เมืองท่องเที่ยว
อะไรที่จะมาซัพพอตคนอย่างเราจึงดูจะหายากไปเสียหมด

น้องถาม ไปไง ไปรถอะไรดี

"เดินสิเมิง" มันไกลขนาดเดินไม่ได้เลยหรา

มากับพี่ เดินสิ เดินวนๆ ได้พักหนึ่ง ไม่นานนัก
มาเจอตลาดโต้รุ่ง ที่ดูแล้วไม่น่ากินอะไรได้เลย
มีคนกินเหล้ากลุ่มใหญ่ เข้าไปนั่งแล้ว สั่งแล้วด้วย
คุยกันสักพัก บอกแค่ค้าว่า เราไม่กินหมู
แม่ค้าบอก ที่นี่ใช้น้ำมันหมู ฮ่ะฮ่า

จะให้กุแหลกอารายยยล่ายยยย
ขอบใจนะ ที่บอก เดินออกสิเมิง

คืนนั้นก็ฝากท้องไว้กับอาหารเจ ชีวิตไม่มีอะไรยาก
พ่ออินางมารับ เราก็เข้าบ้านนอนกัน
ตอนจะตีห้าแล้ว ที่จริงไม่อยากนอน
รู้ด้วยนะ หัวถึงหมอนแล้ว ก็จะนอนตื่นสายชัวร์ ๆ
นางว่า มีนาฬิกาปลุก ไม่เป็นไร หราาาาา

โน่น จะแปดโมงเช้าแล้ว ตะวงตะวันไม่ต้องคิดจะเก็บกันแล้ว
กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ไปเกือบไม่ทัน

น้องถามไปซื้อตั๋วกลับก่อน หรือจะเข้างานก่อน???

เข้างานก่อนสิเว้ยยย มาขนาดนี้ ถ้าไปไม่ทันนี่กุเฟลเลยนะ
น้องบิดรถแบบไม่สนใจหน้ากันเลย

น้องนางยังไม่เคยมานะ งานแบบนี้รอบที่แล้วนางก็มาไม่ทัน
นางเป็นคนที่นี่นะ แต่พี่พานางเที่ยว กุจะเอาฮาไปไหน
5555555555555555555555555555555

แกร ต้องทำนั้นสิ อันนี้สิ ต้องแบบนี้ ต้องแบบนั้น
เสร็จงานแล้ว ได้ทุกอย่างครบแล้ว
โดนขนมมงคลเหวี่ยงใส่หัวเถิกด้วย เจ็บก็เจ็บแถมไม่ได้กินอีก

ออกมาใกล้จะเที่ยงรีบมาหารถกลับ

จริง ๆ น้องจะชอบนั่งรถประจำที่เขาเคยนั่งกันเป็นเอกชน
แต่พี่ไม่ชอบรถร่วมของเอกชน
ยังไงก็แล้วแต่ขอเป็นรถของรัฐดีกว่า
ดี ไม่ดี ยังไง เราจะได้คอมเพลนให้ปรับปรุง

สภาพดูหรูหรานะ นังเพื่อนเห็นแล้วบอกไม่น่าจะใช่รถบขส.
ใช่เว้ยยย กุลองแระ เบาะนวดก็ลงแระ
เรานั่งแบบธรรมดาแหละดีแล้ว ไม่ได้มีความแตกต่าง
ขับดี ปลอดภัย ช้า แต่ชัวร์ บริการโอเค
แต่พี่ว่า บขส.จากใต้ ดูมีมาตรฐานบริการดีสุด

เพราะมันวิ่งช้า รถเยอะ และรถก็ติด ก็ต้องทำใจกันไป
นั่งรถมานี่ คิดตลอดทาง อยากจะหายตัวได้ อยากจะบินได้จริง ๆ
มันมีวิธีอื่นไหม? ที่จะไปถึงได้เร็วที่สุด

พอใกล้จะลงเขาให้เตรียมตัว มองลงไปเห็นวินมอเตอร์ไซด์
อินี่ แบบดีใจสุดชีวิตอย่างกะกุเจอบ่อทองคำแบบนั้น

ลงมาแล้วไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
เดินไปเจรจา ...พี่ ๆ ไป...ไหม?
เขาก็ไปนะ แล้วมีแบบคิด คิด ๆ
เมิงไม่ต้องคิด กุคิดให้ สามร้อย โอไหม?

มีการบอกไกลนะ ไกลเHี้ยไร ดูหน้ากุสิ
ที่จริงมันมีทางลัด แต่กุไม่มั่นใจ เลยไม่ได้ให้มาทางนั้น
ก็ทางตรงนี่แหละ เขาขอเพิ่มห้าสิบบาท
เออ ได้ แลกกับเวลาที่ติดแหงกบนถนน กุยอมหมดอ่ะ
วินาทีนี้ ค่อย ๆ ไต่ ค่อย ๆ ลุยมา ใช้เวลาไปเกือบชม.

เป็นการซื้อเวลาที่ทำให้สบายใจที่สุดเลย

เหนื่อยนะ แต่พอรับได้

เวลามันเดินเร็วนะ
แต่เร็วกว่าเวลาก็นังยายนี่แหละ
55555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555

กุช็อกตัวเอง!!!



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 1 ตุลาคม 2559 เวลา:22:22:35 น.  

 
ใจไม่ดีแต่เช้า

วันนี้พี่ที่เคารพรักจะแวะมาเยี่ยม

คนเดิม ๆ ไม่มีใครอยู่เลย
จะบอกว่าไม่มีใครอยู่ ก็ไม่ใช่นะ
เพราะเขาไปกันหมดแล้ว

จะเหลือก็แต่ยายคนเดียวสินะ

หดหู่บอกไม่ถูกว่ะ
นี่ต้องก้าวข้ามตัวเองอีกแล้วใช่ไหม?

ครั้งที่เท่าไร รอบทีเท่าไร

ตอนนี้พี่รับอะไรไม่ค่อยจะได้หรอกนะ

ศรัทธาที่มีอยู่คนสุดท้าย
อย่าเพิ่งเอาของฉันไป
ขอให้เขาได้พยายามทำบ้านให้เป็นบ้านให้เรียบร้อยเสียก่อน

ไปเพื่อให้เห็น กลับมาเพื่อให้เข้าใจ

ยิ่งซอกแซกยิ่งรู้เยอะ
จนบางที ไม่อยากไปแล้ว ความคิดอย่างนี้ผุดขึ้นมาได้ยังไง

เมื่อช่องว่างระหว่างสังคมมันแคบลง
ความคลางแคลงสงสัยต่างๆ จะหายไป

จะลดมันยังไง ทำได้ไหม???

พ.ศ.ใหม่ที่จะมาถึง
คงมีใครอีกหลาย ๆ คนเดินจากไป
พร้อมกับคนใหม่ ๆ ที่เข้ามาแทน
เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน ความรู้สึกก็เปลี่ยนตามกันไป

แต่กุยังนั่งอยู่ที่เดิม
ยังนั่งมองทุกคนเหมือนเดิม

เดอะแก๊งที่ได้ใหม่ เมื่อสามปีก่อน ตอนนี้กำลังกระจัดกระจาย
ด้วยความต้องการความมั่นคงในชีวิต
ต่างคนต่างไป ในแบบที่ตัวเองคิดว่าทำแล้วดี ทำแล้วรวย

ก็ดีนะ ดีที่เขารู้จุดมุ่งหมายของตัวเองแน่นอน
ขอให้แต่ละคนไปดี ขอให้ทำสำเร็จ

บางคนพ่อแม่สนับสนุนและชอบเพราะได้อยู่กับที่
พ่อแม่พี่ก็เช่นกัน
เขาชอบที่จะให้พี่นั่งตรงนี้
ชอบที่ไม่ต้องตะเวนเร่ร่อนไปไหนนาน ๆ

เอาอะไรมาเล่นสักอย่างสิยาย
อยุ่เฉย ไม่มีของเล่น
สักวันกุคงฟุ้งซ่านถึงขั้นต้องไปขอยาปรับเคมีในสมอง

ใจไม่ดี
ใจไม่ดีเอาเสียเลย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 3 ตุลาคม 2559 เวลา:8:31:23 น.  

 
วันหนึ่งก็มีเวลาแค่นี้
ชีวิตก็แค่นี้
ตัวกุก็แค่นี้
จะเอาเรื่องอะไรมาใส่ให้รู้นักหนาล่ะเฮ้ยยยย


เยอะแยะตาแป๊ะไก๋

เอาศีลธรรมกลับมา โลกาจะอยู่รอด
เพราะคนมันจังไร ไปไหนก็เจอแต่คนบ้า

เล่าไม่ถูกเลย ไม่รู้จะเอาเรื่องไหนมาเล่า

แต่ก็มีโมเม้นต์ดีดีนะ
ใครจะไปรู้ อยู่ ๆ ก็มีคนมาทำอะไรให้เรารู้สึกดี
ดี๊ดีอ่ะ พี่ที่เคารพรักกัน พยายามทำอะไรให้
เอาไว้มาใช้ตกแต่งห้อง
พอได้รู้ว่า มีคนตั้งใจทำอะไรให้เรา
เหยยย มันดีอ่ะ คืองานทำมือ คือความตั้งใจ
แค่รู้ว่าตั้งใจทำ หัวใจก็พองโตแล้ว

พอได้มานะ ก็เอามาทำให้ใครต่อใครอีก
เหยยย มันคือแค่คิดก็มีความสุขแระ

แค่นี้ก็พอแล้วสินังยาย วัน ๆ หนึ่งจะเจอกี่เรื่อง
ก็ช่างมันเหอะ

วันนี้ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีที่สุดของวันเลย
ให้เป็นเบสออฟเดอะเดย์ก็แล้วกัน

555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555
หัวเราะยาว ๆ ไป กิกิ

555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 5 ตุลาคม 2559 เวลา:22:08:16 น.  

 
วันนี้ตอนค่ำจ้ะ ..มีหญิงชราคนหนึ่งเดินมาหานังยาย

ขอคุยด้วย ถามรายละเอียดเกี่ยวกับที่นี่
ได้ไปแล้ว นางดูไม่ค่อยพอใจกับข้อมูลที่บอก

นังยายเลยย้อนถาม ต้องการอะไร? แบบไหน? อยู่เองรึเปล่า?

เท่านั้นแหละค่ะ เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

เพิ่งทราบเดี๋ยวนี้เองว่า หล่อนเป็นแม่ของผู้ชายผู้ซึ่งใคร ๆ ก็อยากรู้จัก !!! อร๊ายยยยยยยยยยยยส์

อยากจะขายข่าวซะมิมี
5555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555

คุยกันเสร็จสรรพ นางบอกกับนังยายว่า
แม่จะให้เข้ามาอยู่กับหนูนะ ฝากด้วยนะคะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดส์

อยากกรี๊ดให้ลั่นตึก ถามว่าทำไมเลือกที่นี่
นางว่า อยากให้อยู่ใกล้ ๆ กัน บอกให้เขามาดูตั้งนานแล้ว
เขาก็ไม่มาสักที อั๊ยยยยยยส์

ทำไมแม่แกรน่ารักอย่างนี้อ่ะ

อย่างนี้ไม่ต้องมาถามบ่อยๆ เดี๋ยวหนูส่งคนไปอ่อย เอ้ยยย
ส่งคนไปติดต่อกลับเองค่ะ

งานมโนก็มา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ตลกดี นาน ๆ จะมีอาหารตาโผล่มาให้ดูสักที
นานแล้วที่ไม่ได้เจอคนนิสัยน่ารักมากมายจนต้องนำขึ้นหิ้งความทรงจำ

หิ้งพี่มันร้างผู้คนมาหลายปีแล้ว

.................................

ได้เวลาคนเก่าออกไป ก็ต้องเร่งสร้างเครือข่ายใหม่ ๆ
การจะเอาเครือข่ายเก่า ๆ คนเดิม ๆ มารวมกับคนใหม่ ๆ
เวลามันไม่ได้ตรงกัน

แบบนี้ค่อยมีแรงอยากทำนี่ทำนั่นหน่อยนึง

พอมันนั่งคิดว่า จะเหลือใครดูสิ่งที่เราทำ แล้วมันก็ห่อเหี่ยว

กุจะทำไปเพื่ออะไรฟร่ะ

เอาว่ะ เอาฮาก็ยังดี ชอบนัก
ชอบเป็นขี้ปากชาวบ้าน

สนุกสนาน กลัวชาวบ้านเขาจะเหงา
ไม่มีเรื่องไรเล่าสู่กันฟัง

5555555555555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555555555



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 7 ตุลาคม 2559 เวลา:23:29:09 น.  

 
วันนี้วันที่สองแล้ว ที่ไปพานายมาอยู่ด้วย
รอบนี้ ได้เวลาแค่สามวัน พรุ่งนี้ตอนเช้าก็ต้องพากลับไปส่ง

กำลังจะคิดว่า อาจจะยืดเวลาออกไปอีกสักหน่อย
เพื่อที่จะรอไปส่งแพททีเซียเดินทางไกลก่อน
แล้วค่่อยกลับไปเรียนหนังสือต่อ

นายเริ่มเรียนแล้วเรียนหนักมาก แทบจะไม่มีเวลาว่างเลย
เพราะเด็กบ้านพี่ต้องเน้นเรียนศาสนาเป็นหลัก
ยามว่างจากสามัญจึงอัดแน่นเต็มที่

ได้คุยกับนาย เมื่อวานตอนกลางวันนายควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ไม่ดีพออย่างที่ยายคาดหวัง บางทียายอาจจะคาดหวังจากนายมากเกินไป เรียกว่าไม่น่ารักนั่นแหละ กวนตีนมาก กวนประสาทที่สุด
พูดจาไม่น่ารัก แต่พอตกกลางคืน อยู่สองคนแล้วมีสติดี
เขาได้ทบทวนก็พอเข้าใจกันบ้าง

เช้ามาได้ดูการ์ตูนมากไปหน่อยช่วงที่ยายนอนพักผ่อน
พอดูมากแล้วเป็นอย่างนี้ทุกที นายจะอินกับการ์ตูนจนคิดว่าโลกนี้เป็นโลกของการ์ตูนไปซะหมด

ลงมาข้างล่างอยู่ไม่เป็นสุข อยู่เป็นเบนเทน เป็นตัวนี่ตัวนั่นที่เขาคิด
เอ็ดแล้วก็ยังไม่ฟัง จนต้องแจกปูกันไป
พอเห็นนั่งซึม ๆ ยายเอ่ยขอโทษแล้วบอก อะให้เอาคืน
เขาขย้ำยายเต็มแรง ทำเอาแขนยายเนื้อแหว่งเป็นจ้ำ ๆ
แสบถึงกับต้องเอายามาทา ความเจ็บใจที่มันมันมากมายเหลือเกิน
เพิ่งรู้สึกตัวนะ ว่าเราทำร้ายเขาให้เจ็บขนาดนี้เชียวหรือ

พอพูดกันไม่รู้เรื่อง ยายเลยบอก "โอเคได้ เลิกเป็นป้าเป็นหลานกัน พูดกันไม่ฟัง ก็ไม่ต้องอยู่ด้วยกันแล้ว เราคงไปด้วยกันไม่ได้"
แล้วยายก็เดินเข้าห้อง ปล่อยให้เขาอยู่เพียงลำพัง

เขาก็เล่นไม่นิ่งตามประสา แค่ไม่เห็น ก็ไม่ได้สนใจ
พอมันค่ำ แล้วพี่ก็เลยเรียกให้เขามาในห้อง
คิดว่าจะปรับความเข้าใจกัน
แต่ก็ดูพฤติกรรมสักพัก ปล่อยให้เล่นคนเดียว
ที่ไหนล่ะ พอหันไป นายเล่นตะกายผนังทำเป็นสไปเดอร์แมน
แล้วถีบขาเพื่อให้กระโดดได้ไกล ๆ แหม แม่เจ้าาาาา

กุจะเก็บเมิงไว้ไหม???

มานี่เลย พี่คว้าเอาฟุตเหล็ก
แล้วถามว่า "ผิดไหม?"
ผิด
"ตีได้ไหม?"
ได้ แล้วเขาก็ยื่นมือให้

"ให้ตีกี่ที"
ทีเดียว

แต่ยายไม่ได้ตีมือหรอกนะ
บอกให้ยืนตรง ๆ แล้วก็ฟาดไปที่น่องเต็ม ๆ แรงทีเดียว

เขานิ่งไปพัก ดูก็รู้ว่าเจ็บและเสียใจ

บอกให้มานั่งสงบสติอารมณ์ตัวเอง
เขาลงไปนั่งกองกับพื้น

แล้วสักพัก พี่ก็ได้ยินเสียงสะอื้นพร้อมกับก้มหน้านอนคว่ำ

พอยายขอโทษก็ทำเป็นเอ๋อ ไม่รับรู้อะไรเลย

ง้ออยู่นาน จนกว่าจะยอมบอกความรู้สึกตัวเอง
ตั้งแต่เลี้ยงดูกันมา ไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงขนาดนี้

คราวนี้นายโตจนไม่สามารถขายฝันอะไร หรือหลอกล่ออะไรได้อีกแล้ว

เวลาพูดแล้วไม่ฟัง มันน่าโมโห
เลียนแบบพฤติกรรมได้น่ากวนประสาทที่สุด

.........................................
เวลาเขาน่ารักนะ ่เขามักจะใช้คำพูดว่า
"ป้าจะว่าอะไรไหม? ถ้า..."

หรือ "ป้า ๆ ขอถามหน่อย .."

ตอนเย็นพี่เลยเอามาใช้บ้าง

"มิน ๆ ป้าขอถามหน่อย ทำไมมินต้องดื้อ ต้องอยู่ไม่นิ่ง"

"มันเป็นกฎนะป้า กฎของเด็ก"

นี่กุต้องพยายามปรับความเข้าใจทัศนคติตัวเองใช่ไหม?

พอบอกว่า จะทิ้ง นางรีบสวน
มินก็จะทิ้งป้าเหมือนกัน ป๊าดดดดดดดดดด
อย่าทิ้งกรู กรูแกร่แร้ววววววววววววววว
กรูขอโทษ!!!

ต่อไป ยายคงจะยัดเยียดอะไรให้นายไม่ได้อีกแล้ว

คงจะทำได้แค่ ห่วงอยู่ห่าง ๆ

...............................

สัญญาว่า จะทำไอศกรีมโฮมเมดให้กิน
จนจะกลับแล้ว ยังไม่ได้ทำ มันอิ่ม
พรุ่งนี้เช้า ยายจะทำให้นะ
ตื่นมา กินอาหารเช้าแล้วต่อได้ของโปรดเลย
แล้วค่อยกลับบ้านกัน

เขาดูเสียดายที่ต้องกลับเร็ว

แต่ได้แค่นี้ จะทำยังไงได้

เราไม่เคยโกรธกันข้ามคืนหรอก

จริง ๆ แล้ว เขาน่ารักมากกว่าจะน่าโมโห

เพียงแต่ที่นี่ ไม่ใช่ที่ที่เด็กจะมากระโดดโลดเต้น
และยายก็คาดหวังเอากับเขามากไป

ถ้าไม่คาดหวังเลย
ก็จะได้เห็นว่า
เขาหายไปนาน มีพัฒนาการที่ดีมากทีเดียว

อยากให้เรียนรู้ได้ไวกว่านี้ เพราะโลกเราเหวี่ยงแรงมากขึ้นทุกที ๆ
แต่ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติของเด็กจะดีกว่านะ ยายนะ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 9 ตุลาคม 2559 เวลา:21:36:11 น.  

 
อยากร้องไห้หนักและนาน เอาที่มันอยู่ข้างในออกมาให้หมดจะได้เลิกร้องไห้สักที

แต่ก็ทำได้แป๊บเดียว ก่อนที่มันจะขาดใจตายไปซะก่อน
หายใจไม่ออก
เหมือนจะขาดใจตาย

บางทีก็ขี้เกียจจะหายใจแล้ว

ไม่ไหวนะ ร้องไห้แบบนี้ ไม่มีความสุข

มันไม่ใช่การระบาย


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 2 พฤศจิกายน 2559 เวลา:0:37:40 น.  

 
นี่ขนาดไม่กินยา ยังเบลอหนักขนาดนี้

ถ้ากินยาเข้าไปด้วย จะเบลอบรรลัยสักแค่ไหน

ไม่อยากจะคิดต่อเลย

ทำงานขาดทุนยับ
สติสตางค์ ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

อยู่แบบนี้ ไม่อยู่เลยเสียดีกว่า
วัน ๆ ต้องหาอะไรมากระตุ้นให้มีความรู้สึกดีต่อจิตใจ
มันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน

มันยิ่งกว่าทุกความรู้สึกเลวร้ายมารวมกัน
บอกไม่ถูกว่า มันคืออะไร
รู้แต่ว่า ..ใจจะขาด..

ให้ทำยังไงฟร่ะ
แค่คิดยังไม่ได้เลย
ทีวีก็ดูไม่ได้
รูปภาพก็ยังดูไม่ได้
เพลงนี่ แทบไม่ต้องคิดฟัง
จะให้ทำอะไร

วาดรูป??????

ก็คงจะดี อยากลองดูว่า
คนที่ไม่คิดว่าจะวาดสิ่งมีชีวิตได้
จะทำรูปท่านได้สำเร็จไหม?

ดีต่อจิตวิญญาณ

มากกว่าใจแตกสลายก็จิตวิญญาณกระเจิดกระเจิงนี่แหละ

ยิ่งอยู่ ยิ่งเห็น ก็ยิ่งเกลียด ยิ่งอยากไปให้พ้น

ต้องทนใช่ไหม?
แล้วต้องใช้ความอดทนอีกถึงแค่ไหน จึงจะได้สักเสี้ยวหนึ่ง
ของที่ท่านทน่มา

ทั้งชีวิต??????

................................

ต้องทำยังไง ถึงจะหายเป็นแบบนี้

อยู่นิ่งไม่ได้ อยู่เฉยไม่ได้

ชักเริ่มเกลียดที่นี่

ไม่อยากเข้ามาแล้ว

เกลียดอารมณ์ รู้สึกแบบนี้

ใจ จะ ขาด.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 2 พฤศจิกายน 2559 เวลา:21:17:34 น.  

 
ช่วงนี้เป็นบ้าอะไรไม่รู้
ฝันบรรลัย
นั่งรอคิวนาน เผลอหลับยังฝัน555
นั่งรถนาน เผลอหลับก็ยังฝัน

หลับไปได้งีบเดียวก็ยังฝัน

นี่ยังไม่นับรวมที่ฝันเมื่อคืนก่อน
จนตกใจต้องมาลบโพสต์ไปสองอัน

คือตกใจมากมาย เราเขียนแรงเกินไปหรือเปล่า

ต้องพยายามควบคุมตัวเองให้มากขึ้น

ช่วงนี้ได้คนงานมาใหม่
ยังไม่ทันไร นิสัยออก
และก็เริ่มจับสังเกตได้ว่า ต่างขั้วกัน

เขาพยายามเอาใจเรา
แต่เผอิญอิยายออกตัวล้อฟรีไปแล้ว

เอาสิ ปากเมิง กะปากกุ
ใครจะด่าเจ็บกว่ากัน

กุรู้ ว่าเมิงก็ใช่ย่อย
แต่หมาในปากกุก็ไม่ใช่น้อย เลี้ยงไว้เยอะมานานหลายปี

นี่ถือว่าเดชะบุญ แกร่แล้ว

การควบคุมตัวเองมีมากขึ้น

เวลาจะพูดทีนี่ต้องคาดหวังผล
กุไม่เสียน้ำลายให้ใครง่าย ๆ อย่างไร้ประโยชน์
ด่าทั้งที มันต้องกระทบทั้งหมดทุกฝ่าย
อย่าพูดมากให้เมื่อยปาก ไม่ชอบพูดบ่อย ๆ

นั่นแหละ วันนี้นางเลยว่าของใช้กระทบอิยาย

คิดว่ากุไม่รู้ ชะหนอยแน่

ขอบให้สตอร์?!

ก็ได้ ... จะเมตตาถือว่าโปรดสัตว์ก็แล้วกัน

ไม่หมดง่ายนะ

ชีวิตก็แบบนี้ .. คนรู้ใจเอาออกห่าง
คนเกลียดนักหนาชอบเอามาเวียนว่ายวน ๆ ไป

แล้วไง ..คิดว่ากุจะสิ้นความสงบ

พูดมากขนาดนี้ ง่ายเลย

ไม่พูดด้วย ไม่เปลือง

...................................

เห็นแวววุ่นวายตั้งแต่ไม่พ้นเดือน

คนไม่มีความจริงใจให้แก่กันตั้งแต่แรก
คบหากันลำบาก

อยู่กันยาก เผลอเป็นกัด เผลอเป็นแทง

พยายามจะตีสนิท
พยายามจะเอาใจ
เมินซะ .. คงไม่มีใครเคยบอกกระมัง

ว่า กุหยิ่งยโสและโอหังมากมาย

555555555555555555555555555555555

กุไม่ได้หยิ่งน้อย ๆ เลย

นังยาย

อดทนเอาไว้มาก ๆ

อย่าทำร้ายใครอีก

สำเหนียกเอาไว้เยอะ ๆ

อดทน อย่าทำร้ายใคร ไม่ว่าจะทางใดก็ตาม

คนเหมือนกัน แต่ละคนไม่เหมือนกัน

รู้ว่าเขาเป็นแบบนั้น
แค่เจอกันก็เลวร้ายเกินพอแล้ว

เอาตัวรอด เอาใจให้รอด
ไม่มีใครอยู่กับเราได้นานตลอดไปหรอก

ตอแหลไม่ไหว ก็เงียบไป

กุขอร้อง.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 21 พฤศจิกายน 2559 เวลา:19:25:06 น.  

 
ที่จริงวันนี้มีนัดกับหมอตอนค่ำ

แต่ขี้เกียจกินยาแล้ว

เลยเบี้ยวซะ

ถ้าไป ก็ได้ยากลับมาอีกแหละ
บอกแล้ว ว่าไม่อยากกิน

เนี่ยเขาคงปราณีสุด ๆ แล้ว

รึพี่ไม่ยอมเดินทางฟร่ะ ..พอไม่เดินทาง
โอกาสที่จะได้หายใจกับอากาศบริสุทธิ์เลยไม่มี
ดมแต่ยาฆ่าปลวกทุกเดือน

เดือนนี้ทำไง เหลืออีกไม่กี่วัน
ต้องหาเรื่องหนีไปหายใจ

ยาย กุรู้แล้ว
ทำไมเมิงถึงฝันบรรลัย

อิฉิกไห

กุว่า เมิงเสพติดคีย์บอร์ดมากเกินไป

นั่งเผลอหลับ แต่มันยังคิดไม่หยุด
ก็นึกว่าพิมพ์ไปไกลแล้ว

ที่ไหนได้ กุยังอยู่ที่เดิม

พอนิ่งจนหลับ
เสือกไม่หยุดใช้ความคิด

ก็ฝันบรรลัยสิเมิง

ควรจะหยุดได้แล้ว

พอ เบื่อ

ถ้าจะเอาทุกความรู้สึกนึกคิดมาจับเรียง
เท่าไรถึงจะพอ

ไม่เคยคิดปรุงคำเลย
คิดบ้างก็ได้นะ

...............................

อาการหนัก
บางทีมันแยกไม่ออกอะไรฝัน
อะไรจริง

แต่วันนี้เป็นเรื่องจริง
ยอมรับความจริงได้แล้ว

๔๐ วันผ่านไป ต่อไปนี้คือเรื่องจริง

ใจจะขาดก็รู้ แต่จะเศร้าหมองจนเพ้อเจ้อไปนัก ไม่เห็นสมควร

ถ้าไม่พัก กลับไปกินยาอีกคราวนี้ ได้โดนสมน้ำหน้าแน่นอน

คิดว่าฝันไม่พอ แถมยังมีคนมากกว่าหนึ่ง
มีสนทนาตอบโต้ มีฉากต่อฉาก

ถ้าหยุดตัวเองไม่ได้
ก็ต้องเลิกพฤติกรรมบ่นสะสม

ด่าแม่มเลย ไม่ต้องบ่นสะสมเอาไว้

งุงิงุงิ ใครจะไปรู้

บอกให้อดทน บอกให้ใจร่ม ๆ
เมิงสั่งตัวเอง ด่าแม่มเลย

แล้วเมิงก็นั่งเถียงกันนี่นะ

เกลียดนัก

พาตัวเองให้รอดนะ

ยาไม่กินก็ควรจะไปพัก

หายใจไม่ดี
ไปเริ่มต้นเอาใหม่นะ

ใจเย็น ๆ หายใจลึก ๆ

เรื่องอื่นช่างแม่ม

คิดเองได้ เดี๋ยวมันก็หยุดคิดเองได้

ฝันแล้วไง ก็แค่ฝัน
เห็นแล้วไง ก็แค่เห็น
ตกใจแล้วไง ก็แค่นั้นแหละ

วันนี้ก็แค่เหนื่อย แต่อีกประเดี๋ยวมันจะดีขึ้น

ช่างมันเถอะ.






โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 22 พฤศจิกายน 2559 เวลา:1:15:59 น.  

 
เมื่อวานเหมือนจะดีนะ แต่ยังเอาดีไม่ได้

#วันที่๑๐๐ เอาชนะตัวเองให้ได้เป็นพอ

ไม่ค่อยพอใจตัวเองเท่าไรนัก
ตื่นเช้ามาก เพราะไม่มีใครอยู่
ใช้เวลากลางวันอันยาวนาน

กับการไม่ทำอะไรเลย
มีแต่นั่งคุยกับผู้คน
มีทั้งคนเก่า ๆ ที่กลับมาแวะหา
และคนที่กำลังจะเข้ามาใหม่

ทุกวิธีการ เป็นเรื่องน่าเบื่อหน่าย

ทำได้ไม่ดี เบื่อที่จะปั้นหน้า เบื่อแต่งตัว
คนพวกนั้น ถ้าเขาไม่มีความจำเป็นจริง ๆ ก็คงไม่เข้ามาคุยกัน

แปลกใจ จำเป็นอะไรนักหนา
ที่อยู่อาศัยคงหายากมากขึ้นทุกทีสินะ
ทำเท่าไรไม่เคยพอกับความต้องการ
ผู้คนไร้ที่อยู่ยังมีอีกเยอะ
คนที่มีที่อยู่อยู่แล้ว บ้างก็พอใจ บ้างก็ไม่พอใจ
และอีกหลายคนไม่รู้จักพอ

เขาคงทำบุญมาดีมาก จึงมากด้วยทรัพย์ที่อยู่อาศัย

ทำอะไรเหรอ? วัดอันมีชื่อโด่งดังทั่วราชอาณาจักรและใกล้เคียง
ทำเข้าไปสิ สร้างกันเข้าไป แล้วแต่วิจารณญาณนะ
แต่ความจริงเป็นเช่นนี้แหละ

นั่งมาก นั่งนาน เส้นสายไม่ค่อยจะโอเค
ลามขึ้นกบาลกระมัง
ตอนค่ำจึงทำท่าจะปวดหัวฉับพลัน
แต่แปลกอย่างหนึ่ง พอด่าแล้วหาย
สร้นตรีนหมาเน่าอิฉิกไหเป็นเHี้ยไรของเมิงยุ่งกะกุนักหนา

ยาสักเม็ดไม่ได้กิน รู้ว่าตัวเองเครียดแต่หาสาเหตุไม่เจอ
ไม่รู้ว่าเครียดเรื่องอะไร ทำท่าจะเล่นโยคะ
แต่ท้องเต็มไปด้วยอาหารทั้งวันเพิ่งจะได้กินตอนสองทุ่ม

ดูแม่ดาวเรืองได้นิดนึง ดูมากไม่ได้
เดี๋ยวแม่งขนมาทั้งอโยธยาศรีรามเทพนคร
ขนกันมาทวงคำสัญญา
กุคงเป็นบ้าได้แน่แท้
ขนาดไม่ดูกุยังเฉียดจังหวัดนั้นไม่ได้

ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ฝันไปเท่านั้นเอง
อย่าไปเก็บมันมาใส่ใจ
มันแค่ฝัน

พูดไปก็ดีเหมือนกันที่เอาละครเรื่องนี้มาฉายซ้ำ
เมื่อถึงตอนสำคัญ คนที่มีหน้าที่จะได้สำเหนียกได้บ้างว่า
ถึงเวลาต้องทำแล้วรึยัง
ปล่อยปะละเลยผ่านไปกี่ร้อยปีแล้ว
มันจะคิดได้ไหมฟร่ะ?!

อุตส่าห์เจอพระเจดีย์แล้ว
หวังว่าคนที่ทำเรื่องนี้ยังไม่ตายหายไปเสียก่อนนะ

เรื่องของพวกเขาป่ะ ไม่ใช่หน้าที่ของยาย
นังยายก็แค่รู้เรื่องแล้วก็ยังติดตามข่าวอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันเท่านั้นเอง



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 พฤศจิกายน 2559 เวลา:8:13:52 น.  

 
วันนี้สังขารไม่ค่อยโอเค
มึนหัวแต่เช้า ยาก็ไม่ได้กิน
เสียดายวันเวลาดีดี ที่ไม่ได้เก็บ

แต่มีความหวังอยากกินนี่ อยากกินนั่น

เพราะความหิวเมื่อวาน มันพาให้อยาก

อยากกินน้ำเต้าหู้ คิดถึงเมนูหัวปลีที่หายาก
หัวปลีนี่กินแล้วขี้ดีจริง ๆ กินปุ๊บถ่ายปั๊บ

ล้างลำไส้กินทั้งสัปดาห์ เดี๋ยวก็ดีขึ้น
เมนูแม่ลูกอ่อน คนสร่างไข้
คนปกติกินก็สบายไปสิ
แต่มันหายาก และต้องทำเอง
วันนั้นกลับบ้านมีสองหัว
แต่อยู่ไม่ถึงค่ำ เลยอดกินแน่ ๆ

หาที่ไหนฟร่ะ ต้องไปเดินตลาดเก่าฝั่งโน้น และต้องเช้า ๆ
นี่ก็สายแล้ว เอ็งจะนั่งจิ้มสร้นตรีนไรอีก กุจะได้กินไหม?

ไปหาหัวปลีมาก่อน เมนูค่อยว่ากัน

นอกจากหัวปลีแล้วก็ยังอยากกินน้ำเต้าหูที่หากินยากมาก
ทุกวันนี้มันขายน้ำอะไรไม่รู้ ไม่ได้มีความเข้มข้นของถั่วเหลืองเลย
ซื้อกินตั้งแต่ห้าบาทจนทุกวันนี้สิบบาทบางร้านสิบสองบาทเป็นขวดสิบห้าบาท เออเมิงจะขายยี่สิบกุก็ซื้อ ถ้ามันอร่อยเหมือนเดิม

อยากรู้ว่าร้านไหนขายน้ำเต้าหู้ที่เป็นน้ำเต้าหู้จริง ๆ
มันจะจนลงมากไหม? ถ้าทำของกินไม่งกวัตถุดิบ?!

มีคนยุ ให้ทำขายสิ เรื่องไรล่ะ
กุทำก็กินเองสิ ขายเพื่อ?

วันนี้จะได้กินไหม?

ความอยากกินกองใหญ่เท่าภูเขาแบบนี้
อะไรก็หยุดไม่อยู่

รออะไรล่ะ .. แช่ถั่วสักแปดชั่วโมง น่าจะพอได้

ยังจะมีขนมครกอีก ถ้าอุปกรณ์ไม่เยอะก็ได้กินแล้ว
ความคิดเมิงนี่ มีแต่เรื่องกิน
ไม่ค่อยเห็นแก่กินเลยนะ

ก็กุหิว ..เด็กอ้วนมาถาม ข้าวร้านไหนอร่อย?
เป็นคำถามที่ตอบยากมาก

ซื้อหม้อหุงข้าวมาใหม่แล้ว
ต้องรอเปลี่ยนที่ปลูกผักใหม่
จะได้ใช้ครัวสักที

ก็ไม่ได้มากมายอะไรนะ
ฝันครั้งนี้ พี่ขอ48กิโลก็พอ.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 23 พฤศจิกายน 2559 เวลา:8:54:25 น.  

 
วันนี้ต้องออกไปตลาด หยิบผ้าติดมือออกไปโพ้งด้วย
ป้าเขาบอกว่า ร้านไหนก็รับเย็บทั้งนั้น ที่รับตัดเสื้อ!!!

จ้ะ เดินไปเลยจ้ะ ยินดีปรีดา จะได้ผ้าผืนที่เรียบร้อยซะที
พอไปถึง ร้าน พูดด้วยความคาดหวังเต็มเปี่ยม
ปรากฎว่า มานปฏิเสธกุทุกร้านเลย อิเชี่ย แอบโกรธเล็ก ๆ
เดินซอยนี้ออกซอยโน้น แล้วถามทุกร้านด้วยนะ
"รู้ไหมที่ไหนรับโพ้ง?" ไม่ทราบ ไม่รับ ไม่มีใครรับ
ตอบมาได้ ทำได้แล้วหยิ่งนะ ใจร้าย

ตั้งแต่ร้านที่บ้านแล้วอ่ะ ไปถามจะตัดเสื้อที่ไม่เคยมีความคิดอยากทำ ไม่รับคิวยาว ถาม แล้วจะได้เมื่อไร รอได้ ไม่รับ ลูกค้าเยอะ

น่านนนน ว่าไปนั่น งานเยอะขนาดนั้น

เคืองรุนแรงมาก

ไม่มีใครรับใช่ไหม?

นังยายทำเองได้เมื่อไรนะ กุจะทำให้ฟรีเลย
แต่ถ้าร้านพวกนี้มาให้ทำ จะโก่งราคาสุด ๆ ไปเลย

พอทำได้ แล้วทำเป็นเยอะ

ไม่เคยมีความคิดจะเย็บผ้าเองเลย เกลียดมาก
ประเดี๋ยวเถอะเมิง คอร์สแรก พี่จะเรียนตัดเสื้อ
ถ้ากุตัดเสื้อเองได้เมื่อไรนะ

ไม่อยากจะรังแกคนทำมาหากิน
ไม่โกรธสิยาย เคืองแรง เดินรอบเลยนะ
เขาทำได้ กุรู้ไง แต่ไม่รับทำให้ไง คืออยากได้แต่เงินเยอะ ๆ
สามร้อย สี่ร้อย ไม่กี่สิบบาท ไม่อยากเสียเวลา
หรือช่างไม่อยุ่ใช้จักรไม่เป็นก็บอกดิ
กุไม่ได้รีบป่ะ ทิ้งไว้ก็ยังได้
ทำเป็นแล้วหยิ่ง เคืองแรงส์

อิร้านเจ้ที่ตลาดอีกร้าน
ถ้านังยายทำเองได้นะเจ้
เจ้จะขายของไม่ออก พี่บอกเลย

จะเอาเงินไปถมที่รึยังไง


ช่างมันเถอะ
กุเย็บมือเองก็ได้.

...............................

ตัดเสื้อ เย็บเสื้อ ไม่ยากเท่าทำงานมุกมั้ง

ผ่านงานมุกมาแล้วโลกนี้ไม่มีอะไรยากเลย

การนั่งเลื่อยเปลือกหอยทั้งวันมันที่สุดแระ

ไม่โกรธสิ ต้องขอบคุณที่กดดันให้เคืองแรง

ถ้าไม่เคืองต่อมอยากคงไม่ทำงาน

นิสัยแม่งเหมือนกันหมดป่ะวะ ไม่เห็นมีใครแตกต่าง

งานยาก งานเยอะเข้าใจ แต่เรื่องเล็กน้อยไม่ได้ยากเย็น
ทำไม ไม่ใส่ใจ บางคนแม่ง ไม่รับ พอถามหาแพทเทินทำเงียบ

นิสัย แค่นี้ก็บอกไม่ได้ จะงกอะไรนักหนา เอามาก็ไม่ได้ทำกันได้ง่าย ๆ ป่ะ งานฝีมือป่ะ ใครทำใครได้ป่ะ ฝีจักรของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันป่ะ งกเพื่อ

กุไม่เข้าใจหรอก
มีมองหน้า มีมองบน มองล่าง มองการแต่งตัว คิดว่ากุไม่มีตังค์จ้างเหรอ? คือไร

แค่แบกเป้ ใส่หมวก กุจะตัดเสื้อไม่ได้เหรอ?
ก็ผ่านมาพอดี เลยเข้าไปถาม ไปขอซื้อผ้า
แล้วกุก็ซื้อป่ะ เอามาทำโบว์ว่ะ ไม่ได้เอามาตัดอะไรทั้งนั้น
โบว์กุเมตรละร้อยด้วยนะ ไม่ใช่เมตรละยี่สิบห้า

ต้องอ่อนโยน คือไร อ่อนไม่ไหวหรอก อยากด่า เคือง

ป้าคนเดิมถามว่า ทำได้ไหม เสร็จไหม?
ได้ที่ไหนล่ะป้า อิร้านของป้านะ ไม่เคยรับทำอะไรทั้งนั้น
ไปหลายที ไม่เคยรับทำอะไรเลย เขารับเฉพาะคนสนิทเท่านั้นล่ะมั้ง คนอื่นไม่รับ ช่างไม่อยู่ก็บอกได้ ทำไม่ได้ก็บอกได้
ไม่มีอะไรก็บอกได้ ไหนล่ะ ร้านที่ว่ารับทุกร้าน
กุก็เดินทุกร้านไม่มีร้านไหนรับสักร้านเดียว

รับทุกร้าน แหมมั่วซะ มีการแนะนำ แถวบ้านมีไหมล่ะ?

หึ คิดเหรอว่าอิยายจะกลับบ้านไปหา ..มีน่ะมี

แต่กุเคืองขนาดนี้แล้ว ซื้อจักรโพ้งเลยดีกว่าไหม?
กุเย็บเองก็ได้ไหม?

ให้กลับไปเพื่อจะไปทำเรื่องง่าย ๆ แค่นี้ แต่เสียเวลาเป็นวัน เพื่อ?


บ้านน่ะกลับนะ แต่ไปทั้งที
มันต้องได้ทำอะไรหลาย ๆ อย่าง
ไม่ใช่แค่เอาผ้าไปโพ้งแน่นอน

เคืองจนฟ้าสว่างจนได้

ไม่ต้องนอนมันแล้ว
เดี๋ยวเก็บไปฝันบรรลัย

อิยาย!!!
เพิ่งหายป่วยป่ะ เมิงใช้งานสังขารมากเกินไปหน่อยแล้ว
เมิงควรจะพากุไปพักผ่อนนอนหลับให้เพียงพอ


อย่าไปโกรธเคืองเขา
เราต้องคิดกับเขาดีดี
คนเขามีความจำเป็น
จะด้วยเหตุผลอะไรก็เป็นความจำเป็นของเขา

ทำเองได้ ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำไปสิ

เก็บความขุ่นเคืองไว้ก่อน
ทำไม่ได้ ก็หัดทำให้ได้

เมื่อก่อนตอนยังใช้พิมพ์ดีดไม่เป็น
เคยคิดไหมล่ะ ว่าจะใช้ได้?? ไม่เคย
แล้วก็ทำได้ ไม่เห็นจะยากเย็นอะไรเลย

เมื่อก่อนเคยใช้โครเชต์ไม่เป็น
เคยคิดไหมว่าจะถักโครเชต์ได้ ไม่เคย
แล้วก็ทำได้ นิตติ้งก็ยังทำได้ ไม่เห็นจะยากเย็นอะไรเลย

เมื่อก่อนเคยคิดว่างานประณีตศิลป์ทำยากเข้าไม่ถึง
เคยคิดไหม? ว่าจะทำได้ ไม่เคย
แต่ก็ไปลองทำมาแล้ว
ก็ทำได้ ไม่มีอะไรยากเลย
แค่ละเอียดมากก็เท่านั้นเอง

แค่นี้เอง รู้หมดทุกอย่างต้องทำยังไง
แค่ไปลงมือทำ

คอยดูนะ ..ยายจะฝึกจนกระทั่งทอผ้าเองเป็นเลย.










โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 24 พฤศจิกายน 2559 เวลา:7:05:11 น.  

 
เมื่อวานนี้ ..เพลียกับการทำน้ำเต้าหู้ครั้งแรก

ทำไปหม้อหนึ่ง ได้มาแก้วเดียว เสียดาย

รู้ซึ้งเลยว่า เตาแม่เหล็กไฟฟ้านี่มันไม่เหมาะกับการทำขนมจริง ๆ

เผลอแป๊บบบบ เดียว ล้นออกเกือบไม่ได้กิน
อึ้ง ทำอะไรไม่ถูก 5555555555

เสียดายก็เสียดาย

หึ ดีนะ ลองแช่ถั่วแค่นิดเดียว

ถ้าแช่ไปสักครึ่งกิโล คงได้นั่งปาดน้ำลาย

อาทิตย์นี้ต้องกลับบ้านให้ได้



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 พฤศจิกายน 2559 เวลา:20:45:01 น.  

 
วันนี้ เหมือนจะเริ่มรู้สึกมีปัญหากับลูกน้อง

ไม่รู้จะพูด ไม่รู้จะบอกว่ายังไงดี
ให้เข้าใจกันง่าย ๆ คือ กุล้อฟรีออกตัวแรงส์ไปแล้วไง

แล้วก็ไม่ชอบพูดอะไรซ้ำซากด้วย

นางพยายามจะเอาใจ ให้ได้เป็นคนโปรดมาก

ตอนนี้พี่ต้องวางเฉย แต่พอเฉยไม่พูดด้วยปุ๊บก็เหมือนจะโกรธไปอีก

อยากจะบอกว่า เมิงไม่ต้องมาเอาใจกุ
แค่ตั้งใจทำงานก็พอ
มีอะไรคุยกันได้ แต่ไม่ใช่มาตอแหลสร้างภาพ
ดราม่า มโนไปเอง
เราอยู่กันด้วยความซื่อตรงไม่มีนอกใน

ที่จริงเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนักหนา
แต่ที่นี่ไม่ใช่ตลาดที่ใครจะมาขายอะไร
จะอัธยาศัยดีกับใครก็ได้

คืออยู่ที่นี่ต้องตัวใครตัวมัน
อย่าสอดรู้สอดเห็นเรื่องของใคร

เข้าใจใช่ป่ะ

แล้วกุต้องพูดยังไงให้เขาเข้าใจว่ะ

บอกไปแล้วนะ ว่าเรื่องของคนอื่น อย่าเสือก!!!!

อินี่ใช้คำนี้เลย เกรงว่าจะไม่เข้าใจและจะไม่สำเหนียก

ต้องให้กุพูดว่าอะไร ถึงจะเข้าใจว่า "อย่าเสือก"

เฮ้ออออออ. . . ถอนหายใจเท่าเขาพระสุเมร

เป็นห่วง เป็นมิตร เป็นเอาใจใส่ เข้าใจนะ

แต่บางที กฎก็คือกฎ สิทธิต้องรู้จัก
หน้าที่ต้องระวัง อย่าละเมิดสิทธิของผู้้อื่นจะคนอื่นได้รับความเสียหาย

ได้แต่หวังว่า ต้องเจอกับตัวเอง ถึงจะรู้
พูดไปก็เท่านั้น แล้วเขาก็ไม่ได้บอกว่า
จะต้องมาอยู่ด้วยกัน แค่ลองอยู่
ยังไม่ได้อยู่ด้วยกันจริงจัง

มีแอบคุยกับน้องว่า แบบนี้ต้องเอาไปขายของ
คนเป็นแม่ค้าให้มานั่งเฝ้าบ้านได้ไง

แม่ค้าก็ต้องขายของ
ถ้าเรื่องขายนี่ พี่ยอมใจเลย
ต้องยกนิ้วให้ ของไม่ได้ก็ยังขายได้
เป็นคนที่ปากดีมีศิลปะในการพูดมาก
พูดให้ตัวเองดูดีเป็นพิเศษ โคตรเก่ง

มีเพชรอยู่ในมือ แต่ถ้าวางผิดที่ก็หมดราคา

เขาเก่ง แต่เรื่องความจริงใจมีบกพร่องนิดนึง

เราอยู่ด้วยกันไม่ได้ แต่พี่รู้ว่าเขาควรจะได้อยู่ตรงไหน

ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดยังไงให้เข้าใจ
พื้นฐานความรู้ ความเข้าใจไม่เหมือนกัน
เขาชอบที่จะพูดให้เราฟังมากกว่าที่จะฟังเราพูด

เขาอยู่คนละฟากความคิด ต้องปรับทัศนะกันอีกเยอะ

............................................

พี่จะพยายามก็แล้วกัน
พยายามจะไม่เอามาใส่ใจ
จะพยายามมีเมตตาให้มากเท่ามาก

ถ้าช่วยคนนี้และครอบครัวนี้ได้
จะเท่ากับ พี่จะช่วยคนได้ทั้งหมู่บ้าน

มีความเป็นผู้นำชุมชน
ถ้าได้อะไรที่ถูก ที่ควรไป
เขาน่าจะเผยแพร่ได้ดีที่เดียว

ผ่านมาเพื่อใช้เวร
ผ่านมาเพื่อให้ได้รู้จัก
ผ่านมาเพื่อให้รู้ว่า มันยังมีคนอีกมากที่ต้องการการแก้ไข

ถ้าไม่ต้องแก้ไขส่วนใด ๆ เลยของชีวิต
คงไม่ได้โคจรมาเจอกัน

ช่วยยายด้วยนะ ..ขอให้ยายทำให้สำเร็จในเวลาไม่นาน
เพราะไม่รู้เหมือนกันว่า เราจะมีโอกาสใช้เวลาด้วยกันอีกนานนักแค่ไหน

เปิดใจให้เขารับฟังเรา
และเปิดสมองให้เรา เข้าใจในสิ่งที่ถ่ายทอด
ขอให้พวกเขาได้รับการแก้ไขและมีชีวิตที่ดีขึ้น

ขอให้พี่ใจเย็นและเย็นมาก ๆ
อย่าให้เผลอพลั้งปากต้องมีปากเสียงกัน

ขอพลังจงเป็นของยาย.


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 25 พฤศจิกายน 2559 เวลา:23:33:21 น.  

 
เมื่อวานกลับบ้าน ..กลับไปทำน้ำเต้าหู้กินเอง

เดือดร้อนคนไปทั่ว เพราะเครื่องปั่นที่บ้านพังไปแล้ว

กว่าจะได้กิน ใช้เวลาเป็นชั่วโมง แช่ถั่วไปคืนหนึ่ง
ถึงบ้านสามทุ่มกว่า ก็แช่ถั่วเลยทันที

เป็นการกลับบ้านที่บีบคั้นหัวใจมาก
ไม่เคยเดินทางกลางคืนเอง นานแล้ว
ต่อไปถ้าต้องกลับบ้านกลางคืนดึก ๆ อีก
จะไม่นั่งรถแท็กซี่คนเดียวเด็ดขาด

มันคิดไปไกล แท็กซี่ก็ขับรถกวนประสาท
ไม่รักษาความเร็วให้คงที จับนี่จับนั่น
เหมือนพยายามทำให้ง่วง มีเคลิ้มๆ ปกติถ้ามีคนอื่นไปด้วย
พี่หลับแล้ว แต่นี่มันรู้สึกเหมือนมีคนปลุกตลอดเวลาว่า อย่าหลับ ๆ

จนใกล้จะถึงแล้ว เขาก็เพิ่มความเร็วมาอีกนิด
ถ้ารถไม่ติด มันก็ไม่ได้ไกล อะไร ครึ่งชม.ก็ถึงแล้ว
แต่นี่ ความรู้สึกมันยาวนาน ทำไมขับรถช้าขนาดนี้
ปล่อยให้คนอื่นแซงตลอด กุนั่งแท็กซี่นะ ไม่ได้นั่งสองแถว จะได้ขับแช่รอรับคนอยู่นั่น วิตกกังวลคิดไปไกล

พอถึงบ้านแล้วก็โล่งใจ ต่อไปจะไม่นั่งแล้ว กลางคืนอันตรายเสี้ยวนาที

บ้านวันนี้ดูแปลก ๆ เด็กเล่นแป้งขาวทั่วบ้าน ยังไม่ได้ชำระ
พอจะเอาความ นายเขาว่า เขาไม่ได้ทำ นายคนเล็กเป็นผู้นำ
แบบต้องการจะป้ายความผิดให้น้อง

ใครจะทำก็เถอะ เมิงไม่แก้ไข ยังไงก็ผิดด้วยกัน

.........................................

ใจไม่ค่อยดีนะ วันนี้ พยายามทำอะไรหลาย ๆ อย่าง
ทำเสร็จบ้าง ไม่ได้ลงมือบ้าง
เหนื่อยหัวใจ แม่ก็ดูเหนื่อยหัวใจ
คนเอาเปรียบก็จ้องจะเอาเปรียบวันยันค่ำ

พ่อเพาะต้นไม้ไว้ให้ จะให้เอามาปลูกป้องกันสัตว์ร้าย

ร่างกายแย่มาก หลังจากหายป่วยแล้ว
มันต่อต้านทุกสิ่งอย่างเลยทีเดียว
แพ้ไปหมด อยู่ลำบาก ไม่ได้ถึกและทนอีกต่อไปแล้ว

ต่อไปต้องระมัดระวัง กระทั่งอากาศก็ต้องรักษาร่างกายให้คงที่
ไม่เย็นเกินไป และไม่ร้อนจนเหงื่อออกแพ้เหงื่อไปอีก

แพ้เหงื่อนี่ก็หมดหนทางจะไปแทดแถแล้วนะ

ต้องหาเวลาไปอบตัวสักที สองที ไล่ของเสียออกจากร่างกาย

ไม่มีอะไรดีเลย
เสียหายไปหมด
เริ่มต้นจากอะไรก่อนดีล่ะ



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 27 พฤศจิกายน 2559 เวลา:21:23:08 น.  

 
เลี้ยงเด็กผู้ชายไม่ใชเรื่องง่าย

เมื่อวาน ครอบครัวของลูกน้องคนใหม่ ถึงกับต้องบนบานกันทีเดียว
พี่ทราบว่าลูกชายเกเร ไม่ค่อยจะโอเคเท่าไรนัก พ่อแม่ก็หนักใจ
ไม่ได้คุยกันหรอกว่า เคยทำอะไรไม่ดีมาบ้างหรือเปล่า
เขาพยายามจะยัดเยียดให้พี่เป็นคนสั่งสอนลูกชาย
ขนาดตัวเองเป็นพ่อแม่ สอนไม่ได้ แล้วจะให้ใครไปสั่งไปสอน

เลยบอกไปว่า หนูไม่พูดหรอก ไม่ใช่ธุระที่จะต้องพูด
ทำได้ก็แค่ให้โอกาสก็เท่านั้นแหละ
เขาดูมีความดีใจ ที่เราใจดีกับเขา
เปล่า เมิงไม่ต้องมาดีใจ ทีทำไปก็เพราะเกรงว่าตำรวจจะมาจับ
โทษฐานใช้แรงงานเด็กก็แค่นั้น

พ่อแม่พูด ไม่ได้ทำไม่ได้ แต่อยู่กับเรา มันอยู่ด้วยกันไม่ได้ถ้าพื้นฐานมาไม่เท่ากัน อยู่ได้ก็อยู่กันลำบากเพราะจะพูดกันไม่รู้เรื่อง
เอาแต่จะกลับบ้าน อยากมีเพื่อนเขี่ยโทรศัพท์

พี่ถามว่า "เลี้ยงมายังไง"
ตอนแรกก็คิดว่า เขาจะโกรธ ที่ไปว่าเขาเลี้ยงลูกไม่ดี
แต่เขายอมรับความจริงกับเรา ว่าเขาเลี้ยงไม่ดีเอง
ตามใจลูก และลูกก็ดื้อมาตั้งแต่เล็ก ๆ
ดูท่าแล้วจะไม่กล้าทำโทษลูก ไม่กล้าตีลูก
คนเป็นพ่อก็ไม่มีปากไม่มีเสียงอะไร
คนประเภทนี้ก็ยังเลือกเป็นผู้นำกันอีกเนอะ
ไม่สงสัยเลยว่า ทำไมบ้านเราทุกวันนี้จึงเป็นกันแบบนี้

หน่ายหัวใจ ดีที่ตอนเย็นมีความคืบหน้า
มีคำสั่งให้พี่พาทั้งพ่อทั้งลูกกลับไปเรียนเพื่อพัฒนาตัวเองให้มีความมั่นใจ ก็ดี ได้เพื่อนแล้วกุ

รู้สึกพลังเหลือเฟือเลย ใช้ไปเยอะ วันนี้เลยหมดสภาพ

........................................

กลับไปนั่งคุยกับเด็กชายและเด็กหญิงแล้วก็พี่สาว
วันนี้เด็กชายแสดงความต้องการออกมาบ้างแล้ว
นังยายรู้สึกจุกในอก ไม่รู้คนเป็นแม่จะรู้เรื่องด้วยหรือเปล่า

เขาขาดความรัก เขาต้องการพ่อ เขาอยากไปอยู่กับพ่อ
เขาพูดออกมาเลยว่า อยากสลับกันบ้าง เอาพี่สาวมานี่
แล้วให้พวกเราไปอยู่โน่นบ้าง

แต่เด็กหญิงตัวแสบบอก ไม่ไปหรอก พ่อไม่ดี

บ้านนี้ก็อีกบ้าน เลี้ยงลูกยังไงให้ลูกด่าว่าพ่อแม่
จะเป็นเปรตกันทั้งบ้าน

หลานให้ลูกโทรสั่งพ่อให้เขาเครื่องปั่นมาให้ยาย
ยายก็นั่งฟัง กระชากเสียงออกคำสั่งอย่างเจ้านายสั่งลูกน้อง
รู้ไหม? เร็ว ๆ ด้วยนะ เข้าใจนะ คำที่ใช้ก็เป็นคำชั้นต่ำ
น้ำเสียงระดับสิบแปดบวก กระแทกเสียงเข้าไป
พอเขาพูดจบ ยายเรียกเข้ามาหา บอกว่า
"หนูรู้ไหม? ที่ทำเมื่อกี้ไม่ดีเลย ผิดและไม่น่ารัก"
เขาถามว่า เมื่อกี้ คือเมื่อไร พูดว่าอะไร

"ก็ทั้งหมดที่หนูพูดนั่นแหละ"
ตอนแรกทำท่าจะไม่เข้าใจ
ยายเลยต้องบอกว่า
จะทำแบบนั้นต่อไปก็ได้
แต่ตายไปเป็นเปรตนะ

อยากเป็นเปรตก็ทำต่อไป
ที่ผ่านมาหนูไม่รู้ ไม่เป็นไร
แต่ต้องขอโทษพ่อนะ
ผิดไปแล้วขอโทษได้ ต่อไปจะพูดกับพ่อต้องพูดดีดี
พูดให้ดี ไม่ได้ ก็อย่าพูด
พูดกระชากลากเสียงยาว ๆ อย่าทำ
เป็นเปรตปากจู๋มือเท่าใบลานตัวเท่าต้นตาลนะ

เหมือนตอนที่เด็กชายและเด็กหญิงมากันใหม่ ๆ
นายมาถามป้าว่า "ป้า ๆ อีดอกแปลว่าอะไร ...เขาด่ามิน"

ปากกุก็ไม่ใช่ว่าจะดี พูดจาไพเราะซะที่ไหน
แต่สกิลการด่ากุก็ไม่เคยใช้ทำเทือกนี้
ฟังแล้วมันอึ้ง พูดออกมายังขนาดนี้
ที่อยู่ในใจขนาดไหน

มีแต่เรื่องให้คิดตลอดเวลา
แทบหาเรื่องราวดีดีไม่ได้เลย

เขาแข่งกันฟ้องความผิดของกันและกัน
มีบอก เด็กหญิงทะลึ่งทำท่านี้ พร้อมกับทำท่าให้ดู
ยายเลยถาม ไปเอาตัวอย่างมาจากไหน
นางบอกนางดูโทรศัพท์

เฮ้อออออออ 555555555555555555555

บอบช้ำกันมาขนาดนี้
กลับบ้านอาทิตย์ละวัน แก้ไขอะไรทันกันวะนี่

ขาดกันทุกอย่าง
ขาดความรัก ก็เลยโหยหาคนรัก

พูดยังไม่ทันได้ยัดเยียดอะไรใส่หัว
เด็กหญิงอ้วนถาม ยายมีแฟนไหม?

ยายเลยย้อน ทำไมต้องมีด้วย
เขาว่าป้ายังมีเลย
ยายเลยบอก แฟนยาย เฮียไง
ไม่รู้จะรู้จักไหม ไม่อยากจะบอกไปว่า
ยายไม่ได้ขาดความรัก ไม่จำเป็นต้องมี
หันไปมองรอบข้าง จะกระทบใจหลายคน
ไม่พูดเลยจะดีกว่า

นายคนโตกับนายคนเล็กก็ไม่ได้แตกต่าง
เพียงแต่เด็กสองคนโตมากับผู้ใหญ่
เรื่องปรับทัศนคติไม่มี ใส่ให้ได้เลย

แต่เด็กคนอื่น ๆ ต้องปรับใหม่ทั้งหมด
จะทำได้ดีแค่ไหนยังไม่รู้
มีแต่ความหนักใจ

ไม่มีใครอยากให้ชีวิตตัวเองยับเยินหรือดูแย่หรอก
ต่างก็ต้องการใกล้เคียงความสมบูรณ์แบบด้วยกันทั้งนั้น

ไม่ได้ห้าม ไม่ได้บอกว่าจะต้องทำอะไร หรือทำอะไรไม่ได้
ที่ทำได้ก็แค่เอาโอกาสไปให้
บอกแค่ว่า ถ้าทำเช่นนี้ จะเป็นแบบนี้
ถ้าเดินแนวนี้ ก็จะเป็นแบบนี้
ที่เหลือคิดเอง แล้วก็แก้ไขทุกอย่างด้วยตัวเอง

อันนี้ทดลองกับนายแล้ว นายชอบมาก
เวลาได้ผล เขาจะบอกว่า วิธีของป้านี่ได้ผลแฮะ
และถ้าพี่ไม่บอก เขาก็จะบอกว่า
แค่นี้ป้าไม่บอก ป้าคิดไม่ได้เหรอ?

กุผิด?

เจอคนเดียว กุก็เหนื่อยแย่แล้ว
มาทีเป็นขบวน สงสารกุบ้างเถ๊อะ



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 27 พฤศจิกายน 2559 เวลา:23:28:41 น.  

 
ต้องเอามันออกไปอะยาย ..มิเช่นนั้น วันทั้งวัน อยู่ไม่เป็นปกติสุขแน่

เมื่อคืนหลับ นอนข้างล่างเพราะช่วงนี้ต้องตื่นมาล้างจมูก
เคยขึ้นไปนอนข้างบนเช้ามาอาการไม่ค่อยดี
ตุ๊กตาก็เก็บทิ้งหมดแล้ว เหลือแต่ต้องปีนเอาพัดลมลงมาล้าง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฝันเห็นแบบนี้
นอนห้องนี้ทีไร ได้เรื่องเสมอ
ตกใจ เพราะคนที่เห็นคือคนใกล้ตัว
กับคนนี้ ครั้งนี้ก็ครั้งที่สามแล้ว

สองครั้งมาโดยไม่รู้สาเหตุ
อยู่ดีดีก็เห็น ครั้งแรกนั้น
เหมือนจะมาดัดตัวให้ ตอนที่สังขารพี่แย่มาก
หลังงอ จนจะเดินไม่ได้
เขามาดัดตัวให้ ตอนแรกไม่เห็นหน้า
พยายามจะมอง ก็เห็นเป็นคนนี้แหละ

งง งง ไม่ค่อยจะเข้าใจอะไรนัก แต่ก็ไม่ได้สนใจนักหนา
ผ่านไปหลายปี
แล้วเพิ่งมาเห็นครั้งที่สองตอนนอนห้องนี้แหละ
ฝันย้อนไปประมาณไม่ต่ำกว่าร้อยปี
กับคน ๆ เดิม อีกแล้ว แต่พี่กลับมีนิสัยเลวและร้ายจนรับตัวเองไม่ได้ ทำไมเลวเห็นแก่เงินได้ขนาดนั้น เกลียดตัวเองในฝัน

ยังไม่สนใจ ยังเห็นเป็นเรื่องตลก

จนกระทั่งเมื่อคืนนี้แหละ คนเดิม ครั้งที่สาม
กุขำไม่ออกแล้วนะเว้ยยย เมิงจะฆ่ากุเหรอ?
เมิงจะทำอะไรกุ เมิงวางยากุทำไมอ่า
เมิงต้องการอะไร เมิงคุยกะกุดีดีก็ได้ไหม?

คือ มันไม่ตลกแล้วอะ มันเหมือนจริงมาก ๆ

กุฝันว่าไฟไหม้ กุกลัวมาก ๆ เพราะมันเหมือนจริง
ยังไม่น่ากลัวขนาดนี้เลย

ภาพที่เห็นค่อนข้างจะไฮเทคโนโลยี
เป็นรถตู้นะ แต่มีทุกอย่างเลย
คล้าย ๆ รถบ้าน แต่ก็มีความเป็นสาธารณะ
แบบรถแบบนี้จะหาไม่ได้ตามรถเช่าปกติ
มันถูกดัดแปลงมาเฉพาะกาล

แล้วกุถูกจับให้ขึ้นไปบนนั้นแบบเบลอ ๆ
เหมือนจะหลับแต่พยายามบอกตัวเองว่า อย่าหลับ
อย่าเผลอ เหมือนตัวเองจะไม่สบายแต่ก็พยายามบอกตัวเองว่า
อย่าแสดงออก อย่าให้เขารู้ว่าเราไม่ไหวแล้วเราช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แล้ว ทั้งหมดนี้อิเด็กอ้วนก็เห็นเหตุการณ์แต่มานไม่ช่วยอะไรเลย
มันปล่อย มันนั่งนิ่ง ๆ

นานพอตัว จนกุกลัวไปหมด กว่าจะตั้งสติได้ว่า นี่ฝันนะ
ก็กินเวลายาวนาน เหมือนจะทำอะไรไม่ได้ ระหว่างที่เขาอยู่ตรงนั้นด้วย แต่เหมือนเขาจะถูกเรียกตัว หรือต้องไปสื่อสารกับใครนี่แหละ
เท่านั้น พลันนึกขึ้นได้ นี่แค่ฝันเราสามารถหายตัวได้เลยเพียงแค่คิด

ฉากที่ถูกจองจำก็เปลี่ยนไป
มิเช่นนั้นมันคงแปลงร่างให้พี่ แล้วจะพาไปลงเรือ
เรื่ออะไรก็ไม่รู้ แต่ได้ยินเขาคุยกัน กับอีกฝ่ายซึ่งไม่ทราบว่าเป็นใคร

นี่กุยังคิด อย่าให้กุออกไปได้ กุจะแฉพวกเมิง
จะแจ้งสอบพวกเมิง
555555555555555555555555555555555555

กุควรจะใช้อารมณ์ไหนฟร่ะ
แล้วอิคนที่เห็นนี่นะ
รู้จักกัน สนิทกันระดับหนึ่ง
ต้องเล่าให้มานฟังไหม? ว่าเกิดอะไรขึ้นในความฝันกุบ้าง

ถ้าเจอหน้าอีก
อยากจะบอกว่า ขอโทษ ขออโหสิกรรม
คงทำกันไว้มากมายทีเดียว
ตามหลอกหลอนกุได้ขนาดนี้
กุกลัว

เห็นครั้งแรก กุก็คิดนะ กุบ้า
เห็นครั้งที่สอง กุก็ยังคิด กุเพ้อเจ้อ
เห็นครั้งที่สาม นี่วางแผนจะทำอะไรสักอย่าง กุแล้ว

กุยังจะบ้า กุยังจะเพ้อเจ้อไหม?

ถ้าจะบอกว่า คิดถึงจนเก็บไปฝัน
ไม่แน่นอน
ไม่เคยมีคน ๆ นี้อยู่ในสารบบประสาทความรู้สึกนึกคิดเลยแม้แต่น้อย

มันไม่ได้โผล่มาแล้วหายไป แบบหล่อ ๆ แล้วหายวับเป็นผีน้อยแคสเปี้ยนนะเว้ยยย มันมาเป็นขบวนการและไม่ได้มาคนเดียว

เหี้ยมเกินไปไหม?

ถ้าจะทำร้ายกุขนาดนั้น คุยกะกุดีดีก็ได้
กุเข้าใจอะไรได้ง่าย ๆ
ไม่ต้องวางแผนให้เหนื่อย กุขี้เกียจซ้อนแผนเหมือนกัน
ชีวิตจริงกุคงหายตัวไม่ได้แค่คิดเท่านั้น

แล้วมันจะจบยังไง ถ้ากุหายตัวหนีไม่ได้

............................................

มันแค่ฝันลูก มันเป็นแค่ความฝัน
ขนาดชีวิตจริงมันยังหลอกลวงขนาดนั้น
ความฝันจะเหลือเหรอ?
อย่าไปคิด อย่าไปปรุง อย่าไปให้ความสำคัญ

ต่อให้มันจะเชื่อมโยงกับความจริงจนเหมือนเรื่องเดียวกันก็เถอะ

เมิงทำอะไรกุไม่ได้หรอก เสียใจด้วยนะ
ต่อให้เป็นความฝัน หรือ ชีวิตจริง
กุก็ไม่ยอมเมิง มีไรป่ะ

แค่เฟลไปหลายชั่วโมง นี่ก็ที่สุดแล้ว


ถ้าวันไหน จิตตก จิตอ่อน พวกนี้ชอบขนกันมา
มากันเป็นฉาก ๆ ตอน ๆ
ก่อนจะมาขออนุญาตกุยัง?

มันแค่ฝันน่ะยาย
ที่มันดูแปลก ไม่เหมือนคนอื่นเพราะสันดานเมิงไง
ไม่ฝันเมิงก็จดจำรายละเอียดทุกอย่างได้อยู่แล้ว
เวลาฝันจะแปลกอะไร ที่เราจะจดจำรายละเอียดได้ทั้งหมดเหมือนกัน

ถ้าได้เห็น จะจำได้ จะจับสังเกตได้ทุกรายละเอียด
มันเป็นเรื่องปกติ ไม่ได้แปลกอะไรเลย

ส่วนมาเป็นขบวนการ มาเป็นแผน
คิดเรื่องลูกค้าที่เป็นตำรวจมากเกินไปมั้ง

แค่ฝัน แค่ความฝันเข้าใจนะ.





โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 28 พฤศจิกายน 2559 เวลา:9:27:50 น.  

 
พอเริ่มเคลื่อนวันออกจากเทศกาลปีใหม่
ก็ย่างกรายเข้าสู่เทศกาลวันเด็ก

ปีนี้ดูจะคึกคักกว่าทุกปี เพราะสองหน่อที่บ้านเริ่มโตรู้เรื่องดีแล้ว
และมีอีกสองหน่อยย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน
เจี๊ยวจ๊าวเลยทีนี้
กลับบ้านทีอยู่ไม่เป็นสุข
การมีเด็กมาอ้อนมันก็รู้สึกดีอยู่นะ
แต่พอเจอเด็กรุมกันอ้อนนี่ ถ้าใจไม่เย็นพอ มีหงุดหงิดเหมือนกันนะ
จะนอนทีต้องออกคำสั่ง อยู่ไกล ๆ ป้าหน่อย ป้าต้องการพักผ่อน!!


เห็นเด็กพวกนี้แล้วอยากกลับไปเป็นเด็กอายุเท่านี้อีกครั้ง
วัยก่อนวัยเรียนเป็นอะไรที่โคตรมีความสุขเลย
ช่วงที่เพิ่งไปเจอเพื่อนใหม่ ๆ
ช่วงที่ต้องปรับตัวให้เข้ากับสังคมใหม่ ๆ
ช่วงที่ตื่นขึ้นมารับรุ้ว่าจะเล่นอะไรดีนะ

มากมายหลากหลายคำพูดเพื่อจะงัดมาเอาอกเอาใจ
เด็กชายดูพูดเก่งและมีสาระมากขึ้น
เขาโตกว่าเด็กทุกคน เพราะฉะนั้นสาระการเรียนรู้จะมีเหตุและผลมากกว่า เป็นเรื่องที่ต้องอาศัยประสบการณ์การเรียนรู้ที่คุณครูสอน
ในขณะที่เด็กคนอื่น ๆ รู้จากจินตนาการและสิ่งที่พบเห็น

ตอนนี้นายคนโตขายฝันเพื่อนเรื่องที่เขาผ่านสมรภูมิขึ้นและลงภูกระดึงเองและรับไปประกาศนียบัตรมาแล้ว อันเป็นที่เลื่องลือในกลุ่มเพื่อนมา เด็ก ๆ มาอ้อนวอนแม้กระทั่งนายคนเล็กที่เพิ่งได้ฉายาใหม่ว่าชายเหลว ตัวนี่อ่อนปวกเปียกไปหมด
พามาดัดสันดานครึ่งเดือนทำเป็นเข็ดขยาดไม่ยอมมาอีกเลย
ทีนี้จะขอไปภูกระดึงด้วย อิป้าบอกว่า ไหนลองไปยืนเทียบกับพี่ ๆ สิ ตัวเองตัวแค่นี้ ข้าวก็กินน้อย นมจืดก็ไม่อยากกิน จะกินแต่นมช็อคโกแลต อดเถอะ ใครจะเอาไปเป็นภาระ

ที่จริงลืมไปว่า ควรจะพาไปเดินสวนที่มีขนาดใหญ่เสียก่อนจะพาเข้าไปเดินป่าขึ้นภู

กลัวอะไร เคยกลัวซะที่ไหน นังยายไม่เคยได้ทำอะไรง่ายๆ อยู่แล้วด้วย เด็กชายและเด็กหญิงมีความอึดมากกว่านายและนายคนเล็ก นายพี่เขาเคยไปแล้ว จะมีก็แต่ความประมาท แต่พี่คิดว่า ถ้ามีพี่เลี้ยงแบบตัวต่อตัว ก็ไม่น่าจะมีปัญหา

ก็ต้องลองดู เด็ก สี่ ห้า หก ขวบกับระยะทางแค่เก้ากิโล
555555555555555555555555555555555555


อยากขายฝันอยากไปกันเองนะ
พี่ไม่ได้ขายให้ซะหน่อย
คือแบบว่า อินายมันเอามาเล่า
แล้วเขาก็อยากไปเอง
นังยายเปล่าน๊าาาาา
ยายไม่ได้รู้เรื่องด้วยจริงจริ๊ง
555555555555555555555555555555555555


โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 10 มกราคม 2560 เวลา:21:22:45 น.  

 
เมื่อเช้าวานนี้ฝันแปลกมาก ..ปกติมันก็ฝันบรรลัยอยู่แล้วนะ
แต่นี่บรรลัยฉิกไหไปเลย

.................................
ไปที่ไหนสักแห่ง เป็นตึกสูงใหญ่ตั้งเด่นเป็นสง่าประมาณสิบกว่าชั้นได้
รอบด้านเป็นกระจก ซึ่งไม่รู้จักแต่มันฟ้องในความรู้สึกว่า
ที่นี่เป็นที่ของเรา อยู่ใกล้ ๆ กับสะพานยกระดับ ก็ไม่รู้จักอีก
ไปยืนอยู่หน้าตึกนั้นที่เต็มไปด้วยขยะถุงพลาสติกและต่าง ๆ นานา
รู้สึกแบบ นี่มันคืออะไรฟร่ะ อย่างกับตึกร้าง ผู้คนหายไปไหนหมด
ทำไมปล่อยให้สกปรกแบบนี้ กำลังจะเดินเข้าไปในตึก
ไปหาถุงดำมาเก็บขยะ ก็ไปเจอกับผู้ชายและเด็กวัยรุ่นสองสามคน
กำลังถือถุงดำเก็บขยะอยู่พอดีและมีอีกหลาย ๆ คนเก็บอยู่รอบบริเวณ เออดีเนอะ แค่คิดจะเก็บก็เตียนซะแล้ว คิดแบบนี้ด้วยนะ

เดิน ๆ เข้าไป ฉากเปลี่ยนเป็นเรือนไม้หลังเก่าผุพังซากอย่างกับย้อนไปสองร้อยปีเห็นจะได้ พระอาจารย์อยู่ในนั้น มันฟ้องว่าแบบนี้ และรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กก้นกุฏิ คอยต้อนรับใครต่อใครอยู่
สักพักเดินออกมาข้างหน้าเจอชีคนหนึ่งกำลังมาสวมรองเท้าจะกลับ นังยายก็ยกมือไหว้ชี แล้วไปเลือกรองเท้าจะใส่ออกไปข้างนอก รองเท้าคู่สีดำ กับอีกสองคู่ แล้วจำไม่ได้ว่า สรุปได้เลือกไหม?

แล้วก็ตื่น!!!!

ก็ไม่รู้สินะ วันนี้เลยซื้อรองเท้าใหม่ไปหนึ่งคู่ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่า
ซื้อมาแล้วจะใส่ในโอกาสไหน
55555555555555555555555555555555

ขยะกองใหญ่พี่คงไม่เอา
กุฏิเก่า ๆ พี่ก็คงไม่ไป



โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี วันที่: 19 มีนาคม 2560 เวลา:5:16:04 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กระติก น้ำชา ลีลาวดี
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิ์ของพระเจ้าแต่เพียงผู้เดียว
เรียบง่ายอย่างมีแบบแผน..ตามแนวทางของผู้สร้างทั้งชั้นฟ้าและแผ่นดิน
Friends' blogs
[Add กระติก น้ำชา ลีลาวดี's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.