ด่านสุดท้าย
วันนี้ ผมเดินทางไปรับตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายขายของบริษัทแห่งหนึ่ง เงินเดือนแปดหมื่นเหรียญ ตลอดกระบวนการสมัครงานครั้งนี้ ผมต้องแข่งขันกับคู่แข่งเป็นร้อย และในที่สุดผู้อำนวยการก็เรียกผมเข้าพบ วันนั้น ผมเดินตัวปลิวเข้าไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการ ผู้อำนวยการไม่อยู่ มีเพียงเลขาสาวสวยที่โปรยยิ้มแบบมืออาชีพเดินเข้ามาต้อนรับผม พร้อมกับพูดว่า สวัสดีค่ะ ท่านผู้อำนวยการไม่อยู่ ท่านบอกให้คุณโทรหาท่านด้วย ผมล้วงเอามือถือออกมาแล้วกดเบอร์โทร ขณะนั้นเองเหลือบไปเห็นโทรศัพท์สองเครื่องบนโต๊ะทำงาน จึงถามเลขาสาวว่า ผมจะใช้โทรศัพท์นี้ได้ไหมครับ ได้ค่ะ เลขาสาวยังคงยิ้ม ผมยกโทรศัพท์ขึ้น และติดต่อกับผู้อำนวยการได้แล้ว ได้ยินเสียงที่ดูตื่นเต้นของผู้อำนวยการดังมาจากปลายสายว่า คุณหวัง ผมได้อ่านประวัติโดยย่อของคุณ และได้ฟังรายงานการสอบสัมภาษณ์ของคุณแล้ว คุณมีคุณสมบัติดีเลิศ ยินดีต้อนรับคุณเข้าร่วมงานด้วยครับ หลังจากวางสาย ผมดีใจสุดขีด สิ่งแรกที่อยากทำก็คือส่งข่าวให้แฟนสาวของผมรับรู้ให้เธอร่วมดีใจกับผม ครึ่งเดือนที่แล้วเธอเดินทางไปปฎิบัติงานในต่างประเทศ ผมกดเบอร์มือถือโทรถึงเธอ แต่แล้วก็ลังเล โทรทางไกลข้ามประเทศนะเนี่ย นาทีนั้นเองผมเหลือบไปเห็นโทรศัพท์บนโต๊ะอีก พลันคิดได้ว่า ผมก็จะได้เป็นพนักงานในบริษัทอยู่รอมร่อแล้ว พวกเขาเป็นบริษัทใหญ่ คงไม่ถือสากับค่าโทรศัพท์แค่นี้กระมัง และแล้วผมก็ยกหูโทรศัพท์ขึ้น มิ้นท์หรือ ผมจะบอกข่าวดีคุณ ผู้อำนวยการได้รับผม...... พอดีโทรศัพท์อีกเครื่องดังขึ้น คุณคะ โทรศัพท์ของคุณ เลขาสาวยิ้มกับผมอย่างมีเลศนัย ขอโทษครับ คุณหวัง เมื่อครู่ที่ผมประกาศรับคุณเข้าทำงานนั้นตอนนี้เป็นโมฆะแล้วครับ ผมเสียใจ ผ่านการจับตาดูแล้วพบว่าคุณไม่ผ่านด่านสุดท้ายนี้ ผู้อำนวยการพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอบอุ่น ทำไมหรือครับ ผมถามอย่างงๆ เลขาสาวส่ายหัวด้วยความเสียดาย ถอนหายใจแล้วพูดว่า อืม คนหลายคนก็เช่นเดียวกับคุณ ล้วนมองข้ามรายละเอียดปลีกย่อยเล็กๆ นี้ไป ก่อนที่จะเป็นพนักงานของบริษัทอย่างเป็นทางการ ใช้โทรศัพท์ของบริษัทโทรในธุระส่วนตัวนั้นเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง ความจริงคุณก็มีโทรศัพท์ในมือ ทำไมไม่ใช้ของคุณโทรออกล่ะ ***ก็เพราะเห็นแก่การเอารัดเอาเปรียบเพียงเล็กน้อยทำให้โอกาสดีที่หาได้ยากต้องหลุดลอยไป ความพยายามก่อนหน้านั้นจึงต้องสูญเปล่า เป็นที่น่าเสียดาย ความเคยชินที่ไม่ดีต่อให้เล็กน้อยแค่ไหนก็ยังคือความเคยชินที่ไม่ดี หากไม่แก้ไขให้ทันท่วงที อาจจะนำมาซึ่งความสูญเสียใหญ่หลวงในที่สุด ***** ***หมายเหตุ ข้าพเจ้าขอเรียนชี้แจงว่า นามปากกา"กระเรียนป่า" ที่เขียนบล็อค "อ่านเอามาเล่า" นี้คือคนเดียวกับนามปากกา syrubbocaboro ซึ่งได้หยุดเขียนบล็อคไปชั่วคราวตั้งแต่ปลายปีที่แล้วเนื่องจากเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่ และบัดนี้กลับมาเขียนใหม่โดยใช้นามปากกา "กระเรียนป่า เพื่อให้เป็นเอกภาพเดียวกันกับที่ลงในบล็อคอื่นๆ จึงเรียนมาเพื่อทราบ และขอขอบคุณทุกท่านที่เคยติดตามผลงานแปลของข้าพเจ้า
| Create Date : 18 กันยายน 2555 |
| Last Update : 18 กันยายน 2555 8:25:15 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1391 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
