เมืองเชียงใหม่เป็นอีกแหล่งท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมทั้งจากคนไทยและต่างชาติ ถึงเช่นนั้นระหว่างที่อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวรุดหน้าไปอย่างรวดเร็ว กลับมีเรื่องท้าทายกับคนในชุมชน โดยเฉพาะประเด็นเรื่องการอยู่ร่วมกันท่ามกลางวัฒนธรรมที่หลากหลายในชุมชนเดียวกันเช่นเขตกำแพงเมืองเก่าด้านนอกของเมืองที่เรียกว่า "ชุมชน5ธันวา", บริเวณใกล้โรงเรียนเมตตาศึกษา และโรงเรียนยุพราชวิทยาลัย ซึ่งเป็นเขตเมืองชั้นในของเมืองเก่าเชียงใหม่ที่มีประชากรอาศัยหลากหลาย ทั้งกลุ่มคนไทยเผ่าปะโอ ไทยใหญ่ คนไทลื้อ คนไทเขิน คนไทยเชื้อสายพม่า เหตุนี้เยาวชนในพื้นที่จึงร่วมกันผลักดันกิจกรรม "โครงการคนสองวัยภาพยนตร์เชื่อมสัมพันธ์เมืองเก่าเชียงใหม่" โดยเลือกใช้ภาพยนตร์สั้น และศิลปะเป็นสื่อที่เชื่อมโยงความแตกต่างเหล่านั้นเข้าด้วยกัน

" อ.เมือง จ.เชียงใหม่ ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม ทั้งปะโอ ไตยใหญ่ พม่า คนลั๊วะ คนเขิน วัฒนธรรมของคนต่างถิ่นที่อาศัยในชุมชนทั้งผู้อยู่เดิม และผู้อยู่ใหม่พลัดถิ่นมาอยู่ร่วมกัน บนวัฒนธรรมที่แตกต่างและคล้ายกันทั้งหมดนี้จึงอยู่ในสถานะที่หลุดราก คือมีความสัมพันธ์และรู้จักกันน้อยมากโดยเฉพาะคนรุ่นใหม่อันเนื่องมาจากความเจริญของเมืองอุตสาหกรรมท่องเที่ยวที่ไร้ทิศทาง คนไม่เห็นรากเหง้าตน ไม่รู้จักเพื่อนชาติพันธ์เพื่อนบ้านใกล้บ้านใกล้โรงเรียน ดังนั้นจึงใช้การใช้กระบวนการละคร เรื่องเล่า เป็นสื่อกลางความเข้าใจระหว่างกัน" ศศิธร คำฤทธิ์ ผู้ประสานงานโครงการฯ เล่าถึงที่มาของโครงการฯ ซึ่งเป็นหนึ่งชุดโครงการสุขแท้ด้วยปัญญา และมีสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ(สสส.) สนับสนุนด้านองค์ความรู้

การทำความเข้าใจกับชุมชนที่มีความหลากหลายเช่นนี้ "สื่อ" ที่ถูกนำมาใช้ มิใช่เพียงแค่ทำหน้าที่ด้านความบันเทิงเท่านั้น แต่ยังเป็นกระบวนการที่สร้างเสริมศักยภาพระดับบุคคลและชุมชนเกิดกระบวนการคิดวิเคราะห์ แยกแยะผิด ชอบ ด้วยตัวเองภายใต้การเคารพซึ่งศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ และเสรีภาพ ความเท่าเทียม ทั้งในระดับบุคคลคือจิตใจ ร่างกาย สติปัญญา และสังคมในการอยู่ร่วมกันอย่างมีเสรีภาพและสอดคล้องกับสังคมปัจจุบัน

ขั้นตอนกิจกรรมนั้น "ศศิธร"เล่าว่า เริ่มจากเยาวชนและผู้เฒ่าผู้แก่ได้ร่วมเรียนรู้ความเป็นมาของเมืองเชียงใหม่จากการบันทึกของผู้อยู่เดิม ณ หอศิลปวัฒนธรรมเมืองเชียงใหม่ เพื่อให้เห็นการย้ายถิ่นในอดีต เยี่ยมชมเมืองพร้อมศึกษาเมืองใหม่ในมิติของความหลากหลายทางชาติพันธุ์ทั้งในอดีตถึงปัจจุบัน ศึกษาชุมชนในแง่มุมต่างๆที่ถูกมองข้ามไปในชีวิตประจำวันก่อนจะร่วมกันผลิตผลงานเป็นภาพยนตร์สารคดี4เรื่องจาก4ประเด็กที่เด็กอยากนำเสนอ ซึ่งกระบวนการด้านการใช้สื่อนี้เปรียบเสมือนการจัดกระบวนการสื่อสารและพัฒนา เพราะสื่อนับเป็นช่องทางหนึ่งที่จะบอกเล่า และสื่อสารเพื่อพัฒนา เพื่อให้เด็ก เยาวชน คนหนุ่มสาว และผู้ใหญ่ในชุมชนได้เรียนรู้ ตระหนักถึงต้นทุนที่มีอยู่เดิมของตนเองและจัดปรับ รับมือกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับชุมชนเมืองเก่าเชียงใหม่ภายใต้การพัฒนาพื้นที่เศรษฐกิจเพื่อการท่องเที่ยว"กระบวนการละครและการทำภาพยนตร์สั้นเพื่อการการเล่าเรื่อง" เป็นแนวทางหนึ่งที่จะสร้างความสนใจแก่เด็กและเยาวชน กระทั่งผู้ใหญ่เอง เมื่อเขาได้สื่อสารออกมาจะทำให้เห็นคุณค่าศักยภาพของตนเอง กล้าสื่อสาร แลกเปลี่ยนความคิด กล้าบอกว่าตนเองเป็นใคร มีทัศนะต่อสังคมอย่างไร เกิดการยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น ทั้งจากกลุ่มคนที่เป็นคนละวัยและกลุ่มคนที่มีความแตกต่างกับตัวเอง" ศศิธร อธิบาย

"กระจายสุข" สำรวจแล้วว่า สำหรับภาพยนตร์สารคดีสั้นที่ถูกผลิตออกมานั้น แบ่งออกเป็น 4 เรื่อง 4ประเด็นที่น่าสนใจ ได้แก่ ประเด็นเรื่อง 1.การใช้ภาษาคำเมืองที่เด็กรุ่นใหม่อายที่จะใช้ภาษาคำเมืองอันเกิดจากความสงสัยที่มาของการใช้ภาษาของตัวเอง 2.ประเด็นเรื่องวัดในเมืองเก่ากับสถาปัตยกรรมที่ทั้งคล้ายและต่างกัน อันเป็นการสะท้อนว่าคนในชุมชนแม้จะต่างที่มาแต่ว่าเราต่างวัฒนธรรมแต่รากความเชื่อไม่ต่างกัน 3.ประเด็นเรื่องอาหาร อาทิ เรียกว่า "ข้าวต้มมัด"ที่คนทุกคนในชุมชนต่างรู้จักกันดี อันสะท้อนว่ารากเหง้าในเรื่องของอาหารมีความคล้ายคลึงกัน และ 4.ประเด็นประเด็นเรื่องชุมชนแออัดสะท้อนถึงคนผลัดถิ่นใหม่ซึ่งเป็นผลของการพัฒนาเมืองอย่างไร้ทิศทางประชากรที่มีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ประเด็นที่ถูกเลือกซึ่งเป็นเรื่องใกล้ตัว กับการเลือกใช้สื่อที่เสพง่าย และใช้เวลามามากจึงผสมผสานกันลงตัวและน่าติดตามเป็นอย่างยิ่ง

โฆษณากันสักนิดว่าผลงานที่เยาวชนได้ปลุกปั้นมานี้ จะถูกนำเสนอในโรงเรียนต่างๆที่สนใจในปลายพฤศจิกายน ก่อนจะเป็นส่วนหนึ่งในกิจกรรม "งานพื้นที่สร้างสรรค์ ชุมชนห้าธันวานี้ดีแต้" ที่ ชุมชนห้าธันวา ต.หายยา จ.เชียงใหม่ จะจัดขึ้นในวันที่ 5 ธันวาคมนี้ด้วย ซึ่งบรรยากาศและเรื่องราวที่น่าสนใจเราจะรายงานให้ทราบในพื้นที่แห่งนี้แน่นอน