Group Blog All Blog
|
2014 30 Dec เพ-ลา เพลิน สวนดอกไม้แดนอีสานใต้ บุรีรัมย์ จะว่าเป็น trip ก็ไม่เชิงจะว่าทางผ่านกลับบ้านก็ไม่ผิด เอาเป็นว่ากลับบ้านแล้วแวะเที่ยวก็แล้วกัน เข้าเรื่องเลยดีกว่า.....ตอนนี้ชักจะเป็นเรื่องปกติซะแล้วกับการขับรถไปเยี่ยมย่าที่ร้อยเอ็ดแล้วแวะพักแถวๆ นางรอง บุรีรัมย์ ตื่นขึ้นค่อยไปต่อ ครั้งนี้ก็เช่นกัน เป็นการกลับร้อยเอ็ดช่วงหยุดยาวต้อนรับปีใหม่ 2558 แต่เนื่องจากต้องเดินทาง 3 คนที่มีวันหยุดต่างกัน จะต้องปรับหาจุดสมดุลย์ก่อน รายละเอียดคร่าวๆ ของการเดินทางครั้งนี้.....เรื่องของครอบครัว
เมื่อวันหยุดไม่ตรงกัน ต้องยึดคนช้าเป็นหลักโดยให้แม่ลาวันที่ 30 Dec14 วันที่ 29 ก้อทำงานแค่ครึ่งวันพอ ตั้งใจว่าจะออกจากกรุงเทพ ประมาณเที่ยง ให้ถึงบุรีรัมย์ประมาณ 4 โมงเย็น ไม่ห่วงรถติด เพราะคาดว่าคนจะกลับปีใหม่กันหมดแล้ว หรือส่วนที่เหลือก็คงกลับเย็นวันที่ 30 ซึ่งเป็นวันที่ราชการประกาศหยุดอย่างเป็นทางการ เอาเข้าจริงกว่าจะไปรับแม่ที่ กฟผ ก็เกือบเที่ยง ฝ่าดงรถติดจากสะพานพระราม 7 มาถึงวิภาวดีได้ก็ประมาณบ่ายโมงกว่าๆ แวะกินมื้อเที่ยงที่ร้านข้าวแกงบ้านสวน (จำไม่ได้ว่าสาขาเท่าไหร่ แต่เป็นร้านใหญ่ ซื้ออีโต้ไปให้ย่าด้วย) แล้วก็ตรงดิ่งไปยังบุรีรัมย์ โชคไม่ค่อยดีที่ไปถึงนางรองประมาณ 5 โมงเย็นซึ่งมืดแล้ว เพราะถนนจากนางรอง-บุรีรัมย์ ถนนยังเป็นแบบสวนเลน ต้องเปิดไฟขับรถ ซึ่งขับค่อนข้างลำบาก กว่าจะถึงบุรีรัมย์ก็ 6โมงกว่าๆแล้ว จองห้องพักไว้ที่ Thebest Western ผ่าน Agoda ที่ราคาประมาณ 1100 บาท เข้าไป check in ได้ห้องตึก B นี่เป็นครั้งที่ 2 แล้วที่มาพักที่นี่ ครั้งแรกได้ตึก A วิวสระว่ายน้ำ ครั้งนี้ได้ตึก B ที่ไม่ได้วิวเลย ต้านหลังเป็นลานจอดรถ ภาพรวมสำหรับโรงแรมนี้ ถือว่าดีเลยทีเดียว ก่อนหน้านี้จะนอนประจำที่นางรอง พลอย รีสอร์ท ราคาประมาณ 700 บาท ไม่มีอาหารเช้า คิดรวมๆ แล้วที่นี่ OK กว่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความปลอดภัย หรือ ความสะอาด.
หลังจากเข้าห้องแล้วก็เริ่มคิดหามื้อเย็น เห็นโฆษณาแปะใน lift ว่ามีบุฟฟเฟท์ บาร์บีคิวก็เลยลงมาลองๆถามดู เพราะอากาศค่อนข้างเย็น อยากกินบาร์บีคิวเหมือนกัน ได้ความว่าเป็นบุฟเฟท์รวม ผู้ใหญ่ 200 เด็ก 100 ก็เลยจัดไป รวมเครื่องดื่มเบ็ดเสร็จก็ 700 บาท พอดี (แอบสั่งเบียร์ขวดนึง) อาหารก็ธรรมดาๆ รสชาติกลางๆ ไม่ได้ดี ไม่เลว กินได้ 30 Dec14
แล้วจะเจอทางเข้าอีกทางที่เราสามารถซื้อตั๋วได้ ถ้าใครไม่ได้เข้าจากด้านหน้า แต่ถ้าเข้าจากด้านหน้าก็ใช้ตั๋วใบเดียวกัน
แม่-ลูกนั่งรอ พ่อต้องเดินกลับไปเอาที่รถด้วยระยะทางประมาณ 700 ร้อยเมตร ไป-กลับก็ กิโลกว่าๆ ไม่เป็นไรพอทนได้ แต่ๆๆๆๆๆๆๆ ลืมกุญแจรถในกระเป๋าที่แม่-ลูกนั่งรอ ต้องเดินกลับไปเอากุญแจ เหนื่อยๆๆๆๆ
เหนื่อยมากแล้ว หิวด้วย ทำไงดี หาอะไรกินหน่อย กินไรดี กินไรดี....ก็เป็นอาหารประจำยามฉุกเฉินไง...ได้แก่ มาม่าคัพ ทั้ง 3 คน จากนั้นก็ได้เวลาเดินทางต่อไปที่ไร่สตรอบอรี่ ซึ่งจะมีรถรางมารับวนตลอด จริงๆ แล้วไม่มีสตรอบอรี่ให้เก็บหรอกแค่เป็นกระถางมาวางในสวน ส่วนใครอยากชิม ก็มีขายที่หน้าสวน แพคละ 50 บาท มีประมาณ 6 ลูก เปรี้ยวใช้ได้เลย
มีทุ่งดอกคอสมอส แระมาณ 200 ตารางวาได้
นั่งรถรางกลับมาด้านหน้า
บ๊ายบาย เพ-ลาเพลิน แล้วเจอกันใหม่ สรุปภาพรวม ไม่ค่อยมีอะไรนะ แต่ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี สำหรับการท่องเที่ยวในภาคอีสานที่ไม่ค่อยจะมีอะไรแบบนี้ ถ้าอยู่ใกล้บ้านคงแวะไปบ่อยๆ เพราะชอบทิวลิปเป็นการส่วนตัว เห็นบอกว่าดอกไม้จะมีเปลี่ยนธีม ไปเรื่อยๆ ตามเทศกาล ระดับความพอใจ 65%
|
Link |