Bloggang.com : chabori : :: The Bus Number 11

:: The Bus Number 11 :: ( ตอนที่ 1 )

โชคชะตาหรือว่าบังเอิญ

ทุกครั้งที่เห็นรถเมล์วิ่งผ่านยังอดนึกขำถึงเรื่องราวเก่าๆไม่ได้ จะว่าไปเมื่อปี 2539 ดูเหมือนเพิ่งจะผ่านพ้นจากชีวิตมาไม่นานเท่าไหร่ ตรงกันข้ามเรื่องราวบนรถเมล์ต่างหากล่ะ ที่ยังน่าจดจำอยู่ไม่น้อยเลย นานๆทีที่จะได้ทักทายคนที่โดยสารบนรถเมล์โดยไม่ได้ตั้งใจ เป็นเหตุการณ์ที่ไม่ได้ตั้งใจจะมีสักกี่ครั้งในชีวิตล่ะที่ทำให้คนเราได้รู้รู้จักคนแปลกหน้าเพิ่มขึ้น

ถ้าไม่ใช่ความบังเอิญ มาทักทายกับโชคชะตา ได้ถูกที่ถูกเวลา หรือว่าผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ความบังเอิญที่เกิดขึ้นกับฉันเริ่มจากเย็นวันหนึ่งมีงานสังสรรค์ของคลื่น F.M Smooth 105 ที่ตอนนั้นเป็นขาประจำฟังเพลงสากลแบบสบายๆจากหน้าปัดวิทยุ

ทุกเดือนที่คลื่นนี้จะมีการนัดสังสรรค์พบปะกันระหว่างดีเจ กับผู้ฟังทางบ้าน ทางคลื่นปาร์ตี้จัดอยู่เดือนละครั้ง ด้วยความชอบโดยส่วนตัวของฉันเอง เมื่อเพื่อนๆไม่ชอบเพลงสากล เลยต้องไปเองคนเดียวไม่มีเพื่อนๆไปด้วยเพราะไม่มีใครเค้ามาฮิตฟังคลื่นภาษาอังกฤษเหมือนฉันเลยซักคน ไม่เป็นไรสำหรับฉันแล้วเพื่อนหาเอาข้างหน้าได้เสมอ

มาคราวนี้จัดที่แถวๆสุขุมวิท 22 ที่โรงแรมอิมพิเรียลควีนส์ปาร์ค พอใกล้งานเลิกฉันรีบเดินออกจากโรงแรมอิมพิเรียลควีนส์ปาร์ค ออกมาก่อนที่ฝูงชนจะออกมาพร้อมๆกัน เลยเลี่ยงออกมาก่อนเป็นการหลบหลีกฝูงชนทุกครั้งที่ไปงานมักจะออกมาก่อนเวลา หรือไม่ก็รอให้คนอื่นๆออกมาก่อน การไปเที่ยวคนเดียวแบบนี้ควรออกมาก่อนเวลาจะดีกว่า และไปจัดที่ไกลบ้านด้วย ต้องบวกระยะเวลากลับบ้านไม่ให้มืดค่ำเกินไปนัก

แม้คิดว่าออกมาจากงานก่อนใคร ยังอดเหลือบเห็นคนอื่นวิ่งมาที่ป้ายรถเมล์ที่ใกล้ที่สุดก่อนอีก ตอนที่อยู่ในงานไม่รู้เลยว่ามีฝนตกอยู่ข้างนอก พอออกมาข้างนอกถึงรู้ว่ามีฝนตก ฝนเริ่มซาเม็ดลงเรื่อยๆ ยังดีนะที่โรงแรมอยู่ไม่ไกลจากป้ายรถเมล์เท่าไหร่

ไม่นานนัก รถเมล์สายหลักจากป้ายนี้ มาพอดี ฉันลิงโลดยิ่งนักเมื่อเห็นรถปรับอากาศสาย ปอ.11 ปากน้ำ-ปิ่นเกล้ามาพอดี ก่อนรถจอดรับผู้โยสารที่ป้าย ยังแอบนึกอยู่ในใจว่า ขอให้มีที่นั่งเถอะนะ ไม่อยากยืนเลย เพราะต้องนั่งยาวเลยกว่าจะถึงที่หมาย วิ่งขึ้นไปลุ้นๆอยู่เหมือนกันว่าจะมีที่นั่งหรือเปล่ากว่าจะไปถึงบ้านที่ปิ่นเกล้า ถ้าต้องยืนโหนบนรถเมล์ความไกลของระยะทางจากสุขุมวิทกว่าจะถึงปิ่นเกล้าก็โหดพอดู

พอก้าวเท้าขึ้นไปบนรถมองไปด้านหลังเห็นเบาะว่างอยู่ที่หนึ่ง ทางฝั่งขวามือด้านหลัง เมื่อขึ้นรถแล้วเลี้ยวขวา เหลือบมองไปด้านหลังเห็นที่นั่งด้านหลังรถถัดขึ้นมาสองเบาะยังว่างอยู่ ฉันเดินปรี่เข้าไปทันที โชคดีที่มีคนขึ้นมาจากป้ายคือฉันเพียงคนเดียว กวาดตามองหาที่นั่งด้วยมุมมองกว้างๆ ว้าว..ท่าทางจะมีที่นั่งทางด้านหลังรถ เห็นที่ว่างข้างหน้าต่างรถ ข้างๆกันมีชายหนุ่มใส่แวนตานั่งข้างๆอยู่ พอดูท่าว่าฉันจะเข้าไปนั่ง เขาก็กระเถิบไปนั่งฝั่งหน้าต่าง เพื่อให้ฉันได้นั่งได้สะดวกขึ้น

“ขอบคุณค่ะ” เป็นคำแรกที่ออกจากปากของฉัน ต่อคนที่มีน้ำใจแบ่งที่ให้นั่ง ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมผงกให้หัวเล็กน้อยก่อนหย่อนนั่งลงข้างๆกัน พอนั่งรถไปได้สักพัก ฝนข้างนอกเริ่มขาดเม็ดแล้ว ไม่นานนักเห็นคนนั่งข้างๆขยุกขยิกตัวหาหลบน้ำที่หยดลงมาจากช่องแอร์ข้างบน คราวนี้ถึงบางอ้อแล้วว่าทำไมในตอนแรก เขาผู้นั่งข้างฉันในตอนนั้นไม่นั่งริมหน้าต่างระหว่างที่ไม่มีใครมานั่งข้างๆ เพราะช่องแอร์ฝั่งที่ติดหน้าต่างรั่วนี่เอง
อดนึกขอบคุณคนข้างๆไม่ได้ เมื่อเห็นอีกคนเสียสละให้ที่อย่างนั้น พอเห็นเขาหลบน้ำจากช่องแอร์ ฉันค้นกระดาษทิชชูในกระเป๋าของตัวบ้างพร้อมยื่นกระดาทิชชูให้เขาเช็ดน้ำที่หยดมาเปียกกระเป๋าเอกสารสีน้ำตาลบนตัก“ขอบคุณครับ” เขาเอ่ยพร้อมรับกระดาษชำระจากมือฉันพร้อมๆกับรอยยิ้มเค้าเริ่มชวนคุยก่อน

หลังจากที่นั่งดูเชิงกันพักหนึ่ง“ทำงานแถวนี้เหรอครับ ”ว้าว..พ่อหนุ่มหน้าตี๋ใส่แว่นตาคนนั่งข้างๆ ทักฉันก่อน คราวนี้ฉันหันไปสบตาพร้อมบอกว่า“เปล่าคะ..พอดีนัดเพื่อนไว้แถวนี้ค่ะ ” ไม่รู้ตัวเองว่ามุสาไปซะตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็ใครจะไปบอกกันตรงๆว่ามาปาร์ตี้ของคลื่นวิทยุ ในฐานะแฟนคลับน่ะ ไม่ได้หรอกนะเสียหายหมด

พอรถวิ่งไปซักพักเลยรู้ว่า เริ่มเข้าแยกราชประสงค์ เลี้ยวไปทาง World trade Center ในขณะนั้น เดี๋ยวนี้เปลี่ยนมาเป็น CTW Central World แล้ว ระหว่างที่รถเริ่มเลี้ยวเข้ามาจอดที่ป้าย หน้าห้างฝั่ง Zen เราเริ่มคุยกันมากขึ้น เลยรู้ว่าเขาทำงานอยู่ที่ บริษัท National and Panasonic เป็นของคนญี่ปุ่น สำนักงานใหญ่อยู่แถวๆบางนา

หลังจากที่คุยกันเลยได้รู้รายละเอียดว่าทำไมศกร์นี้ เขากลับบ้านค่ำกว่าทุกศุกร์ พอดีวันนี้ไปทานข้าวกับผู้ใหญ่ที่เป็นหัวหน้างานที่บริษัท เลยเลิกเย็นกว่าปกติ เสาร์-อาทิตย์จะกลับบ้านที่ปิ่นเกล้าครั้งหนึ่งเพราะที่บ้านมีพี่สาวและแม่พักอยู่ที่นั่น เพราะที่ทำงานไกลบ้านเดินทางไปไกลมากลำบาก เลยต่องอยู่หอพักใกล้ๆ ที่ทำงาน“ผมเป็นเด็กทุนมอนบุนโชครับ”

เขียนโดย

KorP@i

Create Date : 15 มิถุนายน 2552

Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2567 12:57:13 น.

3 comments

Counter : 383 Pageviews.

ปีใหม่มีโปรแกรมไปเที่ยวไหนเปล่าครับ
ขอให้มีความสุขนะครับ
ขอให้มีโชคหมดทุกข์โศกโรคภัย
พ้นเคราะห์ที่เลวร้าย พันภัยด้วยเทอญ
แง่บๆ

โดย: itoursab

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:21:31:42 น.

สุขสันต์วันคริสมาสต์ค่ะ

เป็นความทรงจำที่น่ารักนะคะ บางทีการคิดถึงใครสักคน มันก็มีความสุขแล้วเนาะ

ทักทายค่ะ

โดย: MoOmOo (aLwAY THE 2 oF uS

) วันที่: 25 ธันวาคม 2552 เวลา:8:35:22 น.

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมชมบล๊อก กับคำกลอนอวยพรปีใหม่ครับ

โดย: อัย (GIS_MAN

) วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:22:51:51 น.