Bloggang.com : สมาชิกหมายเลข 4149951 : Tobera トベラไม้ดอกที่มีกลิ่นหอมกิ่งและใบใช้เป็นเครื่องราง

Tobera トベラไม้ดอกที่มีกลิ่นหอมกิ่งและใบใช้เป็นเครื่องราง

Tobera เป็นไม้พุ่มที่เขียวชอุ่มตลอดปีของสกุล Tobera ในตระกูล Cheesewood มันเติบโตตามธรรมชาติบนชายฝั่งทางตอนใต้ของภูมิภาคโทโฮคุเกาหลีใต้ไต้หวันและจีนตอนใต้
出典: フリー百科事典『ウィキペディア

ขอบคุณของแต่งบล็อกโดย...

ไลน์สวยๆโดย...ญามี่ / ภาพกรอบ กรอบ goffymew / โค๊ตบล็อกสำหรัมือใหม่ กุ๊กไก่ / เฮดบล็อก เรือนเรไร /ไอคอน ชมพร / สีแต่งบล็อก Zairill /ภาพไอคอนRainfall in August / แบนด์..การ์ตูน ไลน์น่ารักๆๆจาก... oranuch_sri Mini Icon goragot

เครดิตภาพบีจี เรือนเรไร

เครดิตภาพไลน์ ญามี่

Yiruma Playlist | The Golden Collection

Pittosporum tobira เป็นพันธุ์ไม้ดอกที่มีกลิ่นหอมในวงศ์ Pittosporum Pittosporaceae ที่รู้จักกันในชื่อสามัญหลายชื่อ ได้แก่ ลอเรลออสเตรเลีย พิตโตสปอรัมญี่ปุ่น ส้มจำลองและชีสวูดญี่ปุ่น มีถิ่นกำเนิดในญี่ปุ่น (ทางตอนใต้ของคันโต) จีนไต้หวันและเกาหลี แต่มีการใช้ทั่วโลกเป็นไม้ประดับในการจัดสวนและเป็นไม้ตัดใบ

คุณสมบัติ

ใบส่วนใหญ่ยึดติดกับปลายกิ่ง ใบเป็นรูปไข่ปลาสลับสีขาวในเส้นเลือดหลักทั้งใบเป็นสีเขียวมันและทั้งใบบิดงอเพื่อให้รอบนอกเข้าด้านในเล็กน้อย ประมาณเดือนพฤษภาคมมีดอกห้ากลีบสีขาวมีกลิ่นหอม เมื่อผลไม้สุกจะแยกออกเป็นสามเมล็ดเผยให้เห็นเมล็ดจำนวนมากที่มีเมือกสีแดงซึ่งมีการกล่าวกันว่าจะถูกนำไปเกาะที่จะงอยปากของนก

บนชายฝั่งตั้งอยู่แถวหน้าของป่าชายฝั่งที่ขึ้นตามพืชสมุนไพรเช่นพืชชายหาดก่อตัวเป็นชุมชนเตี้ยและหนาแน่นและบางครั้งก็กลายเป็นต้นไม้สูงในป่าชายฝั่ง นอกจากนี้ยังทนต่อลมทะเลและความแห้งแล้งและปลูกในแถบริมถนนเพื่อการประดับตกแต่งหรือใช้เป็นต้นไม้ริมถนนเพราะเติบโตอย่างหนาแน่นด้วยใบมันวาว แตกต่างกัน

เนื่องจากกิ่งไม้และใบไม้ให้กลิ่นเหม็นเมื่อถูกตัดพวกมันจึงถูกนำมาติดไว้ที่ประตูทางเข้าเพื่อเป็นเครื่องรางพร้อมกับหัวของปลาซาร์ดีนที่เซสึบุน

ดังนั้นมันจึงถูกเรียกว่าต้นไม้ประตูและมันก็กลายเป็น Tobera (ชื่อวิทยาศาสตร์ก็ขึ้นอยู่กับสิ่งนี้เช่นกัน) ชื่อสกุล pitsporum มาจาก Pitta (เรซิน) และ Sporos (เมล็ด) ซึ่งได้รับเนื่องจากเมล็ดที่มีเมือกสัมผัสจากผลสุกตามที่อธิบายไว้ข้างต้น

Tobera เป็นไม้พุ่มที่เขียวชอุ่มตลอดปีของสกุล Tobera ในตระกูล Cheesewood มันเติบโตตามธรรมชาติบนชายฝั่งทางตอนใต้ของภูมิภาคโทโฮคุเกาหลีใต้ไต้หวันและจีนตอนใต้

ไม้พุ่มชนิดนี้เป็นพืชจัดสวนทั่วไปที่ทนแล้งและค่อนข้างแข็งแรง มีการพัฒนาสายพันธุ์มากมายรวมถึงรูปแบบของคนแคระและ 'Variegata' ที่เป็นที่นิยมซึ่งมีใบที่แตกต่างกัน ใช้สำหรับป้องกันความเสี่ยงหน้าจอความเป็นส่วนตัวที่อยู่อาศัยและกล่องชาวไร่ในร่มและกลางแจ้ง ลำต้นใบและผลแห้งใช้ในการจัดดอกไม้

P. tobira เหมาะสำหรับสภาพอากาศแบบเมดิเตอร์เรเนียน แต่อาจมีความอ่อนไหวมากกว่าไม้ประดับทั่วไปอื่น ๆ ต่อความเครียดที่เกิดจากความแห้งแล้ง ในปี 2014 การศึกษาเปรียบเทียบผลกระทบจากความเครียดจากความแห้งแล้งของไม้ประดับทั่วไป 5 ชนิดพบว่า P. tobira เป็นพืชชนิดเดียวที่ชีวมวลแห้งทั้งหมดได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ (สังเกตว่ามวลชีวภาพลดลง 19%) นอกจากนี้พืชยังอาจมีประโยชน์สำหรับการจัดสวนที่ทนไฟเนื่องจากมีความร้อนสูงจากการเผาไหม้ พืชชนิดนี้อาจเกี่ยวข้องกับความเสียหายที่มากขึ้นต่อพืชชนิดอื่น ๆ เมื่อเป็นพืชที่ไม่ใช่พืชพื้นเมือง การวิเคราะห์พันธุ์พืช 49 ชนิดในพื้นที่สีเขียวในมาดริดในปี 2559 พบว่า P. tobira เป็นหนึ่งในพุ่มไม้ที่มีแนวโน้มมากที่สุดที่จะเกี่ยวข้องกับความเสียหายต่อพันธุ์พืชพื้นเมือง

สายพันธุ์และพันธุ์ 'Variegatum' ได้รับรางวัล Garden Merit จาก Royal Horticultural Society

นิเวศวิทยาและปฏิสัมพันธ์

ศัตรูพืชที่พบบ่อยของพืชชนิดนี้ ได้แก่ เพลี้ยไรต่างๆและเพลี้ยจักจั่นเกล็ดฝ้าย (Icerya purchasesi) และไส้เดือนฝอยรากปม (Meloidogyne spp.) สามารถถูกโจมตีโดยระดับพิตโตสปอรัม (Planchonia arabidis) มีความเสี่ยงต่อเชื้อราที่ทำให้เกิดโรคพืช Erythricium salmonicolor ซึ่งเป็นสาเหตุของถุงน้ำดีและโรคตายที่เรียกว่าโรคใบไหม้สีชมพู

เชื้อราในพืชที่ทำให้เกิดโรค Rhizoctonia solani ก่อให้เกิดการแตกของฐานสีขาวคล้ายเว็บที่ด้านล่างของใบที่ติดเชื้อของเชื้อ Pittosporum tobira

ผลของพืชไม่มีพิษ แต่กินไม่ได้ อย่างไรก็ตามพวกมันถูกกินโดยนกปรอดหัวโขนและนกชนิดอื่น ๆ ในญี่ปุ่น สารเหนียวรอบเมล็ดช่วยให้พวกมันติดกับจะงอยปากของนกและถูกพัดพาไปได้ไกล กลิ่นเหม็นที่ได้รับเมื่อถูกทำลายคิดว่ามีวิวัฒนาการมาเพื่อขับไล่การปล้นสะดมจากสัตว์ที่หาอาหารได้ แต่มันเป็นที่ชื่นชอบของกวางซิลกา

++
แม้ว่าโดยทั่วไปจะไม่ถือว่ากินได้ แต่ก็มีการวิเคราะห์องค์ประกอบทางโภชนาการของเมล็ด P. tobira เมล็ดพืชส่วนใหญ่เป็นคาร์โบไฮเดรต (71.3%) ในขณะที่มีไขมันต่ำ (5.6%) หมายความว่าไม่สามารถจัดเป็นเมล็ดพืชที่มีน้ำมันได้ ปริมาณเถ้าสูงอาจบ่งบอกถึงการมีสารอาหารอนินทรีย์จำนวนมากในพืชชนิดนี้

ปริมาณฟีนอลิกทั้งหมดเท่ากับ 102.7 มก. เทียบเท่ากรดแกลลิกต่อกรัม (GAE / g) ในขณะที่ปริมาณฟลาโวนอยด์ทั้งหมดเท่ากับ 31.62 มก. ของคาเทชินเทียบเท่าต่อน้ำหนักแห้ง (CAE / g DW)

การวิเคราะห์ HPLC พบว่ามีกรดฟีนอลิก 5 ชนิดที่มีกรดคาเฟอิกอยู่มากที่สุด (38.57 มก. / ก.) กรดฟีนอลิกที่พบมากที่สุดอันดับต่อไป ได้แก่ กรดเฟรูลิก (20.07 มก. / ก.), กรดพีคูมาริก (12.85 มก. / ก.), กรดซินนามิก (5.14 มก. / ก.) และกรดแกลลิก (1.03 มก. / ก.) พบว่าส่วนประกอบสิบเก้าชิ้นในการแต่งหน้า 89.5% ของปริมาณน้ำมันหอมระเหยทั้งหมดที่มีเซสควิเทอร์พีนที่มีออกซิเจนอยู่มากที่สุด (57.5%) ตามด้วยไฮโดรคาร์บอน sesquiterpene (11.8%) และ monoterpenes ออกซิเจน (6.7%) Spathulenol เป็นส่วนประกอบที่เป็นตัวแทนมากที่สุด (48.0%) ตามด้วย isospathulenol (5.8%), δ-Elemene (4.2%), λ-gurjunene (4.0%) และการบูร (3.7%) นอกจากนี้ยังพบว่าน้ำมันหอมระเหยจากเมล็ด P. tobira มีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระที่สำคัญ

พบว่าสารสกัดเมทานอลของ P. tobira สามารถควบคุมการพัฒนาข้าวระเบิดได้(ช่วยรักษาต้นกล้า) มากกว่า 90% ซึ่งเป็นเชื้อโรคข้าวที่สำคัญสำหรับการผลิตข้าวเชิงพาณิชย์ที่ 1,000 μg / ml

Create Date : 15 พฤษภาคม 2564

Last Update : 15 พฤษภาคม 2564 9:28:07 น.

0 comments

Counter : 806 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณหอมกร