นึกภาพตามเลยครับพี่อิม
นึกถึงคำว่า "ต่างคนต่างอยู่" นะครับ
สังคมทุกวันนี้
ไม่ได้รู้จักทักทายกันเหมือนก่อนแล้ว

นั้นเลยค่ะ เรื่องจริงปฏิบัติจริงอย่างที่พี่เขียนเลยค่ะ

โอเล่เจอผู้ใหญ่แถวบ้านก็แค่ยกมือไห้วจริงๆค่ะ

ให้รู้ว่าเรานอบน้อมแต่ไม่กล้าแสดงออกด้วยคำพูดเยอะจริงๆค่ะ

เด็ก ๆ แถวบ้านก็แบบนี้ค่ะ เคยเจอเค้าตั้งกะตัวเล็ก ๆ ยังไม่เข้าเรียน จนถึงตอนนี้ เรียนมหาวิทยาลัยแล้วบ้าง ทำงานแล้วบ้าง ถ้าไม่เจอหน้ากันจัง ๆ เค้าก็ไม่ยกมือไหว้แล้วค่ะ บางทีก็ต้องแกล้งทำมองไม่เห็นบ้าง เค้าจะได้ไม่อึดอัดในการที่จะต้องยกมือไหว้เราก็มีค่ะ

แต่กับคนมีอายุ ยิ่งอายุมากขึ้น ยิ่งทักทายคุยกันมากขึ้นค่ะ

เด็กที่เคยเห็นแต่เด็กๆพอโต ก้าวสู่วัยรุ่น
มีบ้างทักทายด้วยการยกมือไหว้(ถ้าเจอแบบซึ่งๆหน้า)
แต่ถ้าเจอตามทางความสนใจเค๊าจะอยู่ที่มือถือค่ะ
เลือกที่จะมองไม่เห็นเรา ความสนใจสิ่งรอบข้างหรือบุคคลอื่นลดลง

สังคมมันเปลี่ยนไป ยิ่งเด็กในปัจจุบันจะยิ่งเปลี่ยนมากกว่านี้ เด็กสมัยนี้เล่นด้วยกัน (วิ่งเล่น) คงน้อยลงแล้วล่ะ ติดมือถือกันหมด

จากบล็อก
ผมไม่แน่ใจครับ ต้องดูตัวอักษรถึงจะบอกได้

สวัสดียามเช้าครับพี่อิม

เป็นสังคมก้มหน้าไปหมดแล้วค่ะ
เค้าทักทายกันทางมือถือ คนเดินถนนด้วยกันไม่สนใจแล้ว
ขนาดอยู่ในบ้านเนี่ย จะเรียกลูกกินข้าว ยังเรียกทาง
messenger เลยค่ะ อิแม่ขี้เกียจขึ้นบันได ไม่ชอบตะโกนด้วย
ลูกวัยครึ่งศตวรรษแล้วเนี่ย จะไปไหนด้วยกัน นัดเวลาเลยค่ะ
ล้อจะหมุนถึงจะรวมพล

จะไปเดินดูอะไรที่สถานที่กว้างหรือคนเยอะก็แยกย้ายเลย
หาที่เจอกันใหม่ทางมือถืออีก ยังคิดเรื่อยเลยว่า
ไม่มีมือถือจะอยู่กันยังงัย

ตอนนี้เลยต้องเลือก รร. แล้วครับพี่
เมือ่ก่อนเรียนจบ ป.6 จึงค่อยสอบ
เดี๋ยวนี้ รร. กลัวไม่มีเด็กเรียน
เลยเปิดให้สอบตอน ป.6 เทอม 1
ถ้าเด็ฏคนไหนสอบได้
ต้องจ่ายเงินค่าเทอมเลย
เค้ากลัวเด็กเปลี่ยนใจไปสอบ รร. อื่นต่อด้วยน่ะครับ

ได้เดินทั้ง 2 ฝั่งเลยค่ะ ซ้าย-ขวา

ชอบค่ะ ถ้ามีโอกาสกลับไปอีกแน่นอนค่ะ

ในซอยที่บ้านเชียงใหม่ ก็มีเด็ก ๆ รุ่นเดียวกับเรายังอยู่แต่จำกันได้ไม่กี่คนค่ะ

สวัสดียามเช้าครับพี่อิม

ชีวิตเด็กประถมจำไม่ค่อยได้ มันนานเกินไป ยกเว้นบางอย่าง

มัธยม จำได้ไม่กี่คนเหมือนกัน แต่จำสถานที่ได้ดี

เลยขึ้นไปที่เรียนต่อ จำได้ดี ติดต่อบางคนได้ แต่ถ้าตอนทำ
งานด้วยกันหลาย ๆ ปีมีทั้งความสุข กัดจิกกันบ้างแล้วก็ดีกัน

แต่ที่แน่ ๆ คงคล้ายกัน คือเราจำชื่อเด็กแถวบ้านไม่ค่อยได้
บางทีจำหน้าเด็กไม่ได้ แต่เด็กจำเราได้

สะท้อนภาพสังคมยุคนี้ได้อย่างชัดเจนค่ะ

อ่านแล้วเศร้านิ

บ้านเรือนติดๆกันทั้งนั้น แต่ก็เหมือนคนแปลกหน้า

ขนาดญาติกันแท้ๆ พ่อแม่ไม่บอกยังไม่ยกมือไหว้เลยค่ะ เจอมากับตัว

เด็กรุ่นหลังนี่จะเหลือแค่พ่อแม่ลูกแล้วล่ะมั้ง

สังคมมันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆเช่นคุณ Im ว่าจริงๆค่ะ
ลยพาลนึกถึงเรื่องของตัวเอง

ต้นปี 2562 น่าจะ มีนาคม
เคยเดินเดินผ่านซอยรามบุตรีไปถนนข้าวสาร
ตัวเองไปกับน้องๆที่กระทรวงฯ พม.
ไปเลี้ยงส่งเด็กที่เคยคุ้นเคยกันและเป็นลูกศิษย์ชั้นเรียนภาษาอังกฤษ
เด็กๆเลือกให้ไปถนนข้าวสาร(ด้วยไม่เคยไป)
เดี๋ยวไปเรียนต่อเมืองนอก ฝรั่งถามจะตอบไม่ถูก

มีเด็กหนุ่มเด็กแนว หน้าตาดีมาก เดินมาขวางหน้า
สาวๆที่ไปด้วยกิ้วกว้าวกันใหญ๋
็เด้กหนุ่มถามว่า" พี่อ้อใช่ไหมครับ..จำผมได้หรือเปล่า?"
ตอบทันที.." จำไม่ได้ค่ะ"
เด็กหนุ่ม.."บ้านผมอยู่ติดๆกัน และ ตอนเด็กๆ5-6 ขวบผมไปเล่นกับคุณยายและพี่อุ้มสีที่บ้านพี่อ้อบ่อยๆ"

ตัวเองตอบแบบงงๆ..."อ๋อ..ตอนนี้ทำอะไอยู่รล่ะ?"
เด็กหนุ่ม.."ผมตามแม่ไปเรียนที่อังกฤษ..อยู่มหาลัยปี 2 ช่วงนี้ ปิดเทอม กลับมาเมืองไทย มาเที่ยวข้าวสารครับ"
ตัวเอง.."OK แล้วเจอกันนะ มี facebook ไหม?
เด็กหนุ่ม.."ผม add+hollow พี่อ้อ ตั้งนานแล้ว"

ก็ถ่ายรูปกัน แขะๆ
เพื่อเป็นหลักฐานกลับไปถามน้องสาว..ใครนะ

ตั้งใจมาทักทายเพื่อนๆที่เขียนงานตะพาบค่ะ
มาถึงแล้วจึงนึกได้ว่า คุณอิมไม่เขียนงานตะพาบนี่นา
แต่ก็มาแล้ว สวัสดียามสายนะคะ

คิดถึงตอนเด็ก ๆ เหมือนกันค่ะวิ่งเล่นกับต้นไม้ใบหญ้า ตอนนี้เด็ก ๆ จับแต่มือถือ

ผมโชคดีครับพี่อิม
งานที่ร้านทำให้เจอคนเยอะมาก
มีทุกแบบเลย
เวลานั่งฟังแต่ละคนเล่า
ก็ได้รับอะไรใหม่ๆมากมายครับ

บางที่การแก้ปัญหาในขณะที่เราตกใจมากๆ
ก็อาจคิดไม่ถึงได้นะคะ ยิ่งถ้าเป็นเด็กเล็กๆ แล้ว
เราอยากแก้ให้ได้ทันที ก็คงต้องออกแรงกันบ้างค่ะ
ไม่ถึงกับตีลูกก็ยกโทษให้นะคะ

บังเอิญว่าของยัยตัวน้อยของเรานั้นกลับมาบ้านแล้ว
อยากให้เค้าหลาบจำด้วย ต้องคิดเยอะเลยค่ะ

ขอบคุณที่แวะไปนะคะ ขอบคุณคอมเม้นท์ดีๆด้วยค่ะ

สวัสดียามเช้าครับพี่อิม

GenY เช่นกันครับ คิดถึงสมัยเด็กๆที่มารวมตัวกันเล่นกับลูกพี่ลูกน้องที่บ้านยาย
พอโตขึ้นก็ใช้เวลากับเรื่องของตัวเองมากขึ้น ภาพเด็กๆรวมตัวกันก็หายไปเรื่อยๆ

มีดาวพิษบทที่ 8 รออยู่ค่ะ
อย่าไปอ่านตอนอิ่มมื้อเด็ดๆนะคะ
ไมาสปอล์ยหรอกค่ะ
เอนทรี่นั้วางถึงวันอาทิตย์ค่ะ
ว่างๆค่อยไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ คุณอิม

จริงๆถ้าพี่อิมเล่น facebook
เค้ามีเพจลงทุนแมนครับ
สามารถตามอ่านได้เลยครับพี่

สวัสดียามเช้าครับพี่อิม

สวัสดีค่ะ

จริงทุกอย่างเลยค่ะ
คนสมัยนี้ ถึงเรารู้จักกันตอนเด็ก หรือเด็กๆข้างบ้านที่เราเคย
ดูแล เดี๋ยวนี้เป็นผู้ใหญ่ ก็คงจำเราไม่ได้ หรือไม่อยากจะจำ

สังคมสมัยนี้ ไม่แน่ใจว่าจะอธิบายอย่างไร
อาจจะเป็นแบบ ลืมคนเก่า คบแต่คนใหม่
หรือแบบไม่อยากยุ่งกับคนสมัยเก่าๆมัง...
ส่วนคนรุ่นเก่าๆ ก็จำเขาไม่ค่อยได้ด้วย..

มาอีกรอบค่ะ มาชวนไปบล็อกใหม่

รุ่นเบบี้บลูม แวะมาทักทายวันเสาร์ค่ะ

สวัสดีกันเดือนก.ค.ครับ