Group Blog
 
All blogs
 
คุณพระช่วย!!!...

"เดี๋ยวค่ะคุณมาหยา"มือเรียวของอิงค์กาญจน์ล้วงเอา key card ขึ้นมาจะเปิดประตูห้องแต่กลับถูกเพลินพิศสมัยหน่วงรั้งเอาไว้

“คะ?" ร่างปราดเปรียวหันหน้าสวยส่งสายตาสงสัย

“ถ้าคุณมาหยาว่างพิศอยากชวนให้ดูเหรียญที่ประมูลไว้ทาง ebayสักหน่อยค่ะ"

“ด้วยความเต็มใจยิ่งค่ะ"อิงค์กาญจน์ยิ้มกว้างกระวีกระวาดรับคำนัยน์ตาเป็นประกายเก็บอาการตื่นเต้นไว้ไม่อยู่วันนี้เป้าหมายมีการเคลื่อนไหวให้จับสังเกตเยอะจริง แทนที่จะเข้าห้องตนสายลับจับพิรุธเบนเข็มเอี้ยวร่างกลับหันข้างสืบเท้าเข้าห้องเพลินพิศสมัยตามคำเชื้อเชิญ

'เอาว้ายัยอิ๊งค์เข้านอกออกในห้องหับแบบนี้ได้สนิทใจอีกไม่นานภารกิจคงลุล่วงไม่ต้องสตอหลอกนางอีกแล้ว..ว่าแต่แฟนสาวของคุณพิศเธอไปไหนเสียตั้งแต่วันนั้นที่จ้ำจี้กันก็ไม่เห็นอีกเลย??' สายลับสาวเพ้อเจ้อตามประสาเพลินพิศสมัยเปิด MacBook Pro เข้า Safari และเวบไซต์ ebay อิงค์กาญจน์ที่นั่งข้างๆกันจ้องตาไม่กะพริบหน้าจอขึ้นเป็นการประมูลเหรียญเงินโบราณรูป Gaius Julius Caesar รัฐบุรุษของจักรวรรดิโรมันสภาพเก่าแต่ยังคงเห็นใบหน้าและลายเส้นบนตัวเหรียญชัดเจนทรงจะว่ากลมก็ไม่เชิงออกบิดเบี้ยว ทั้งคู่เข้าใจได้เพราะสมัยสองพันกว่าปีก่อนกรรมวิธีการหลอมโลหะยังเป็นภูมิปัญญาชาวบ้านไม่มีเครื่องจักรผลิตเช่นโรงกษาปณ์ในปัจจุบันอิงค์กาญจน์ที่ไม่ใคร่มีองค์ความรู้เรื่องของเก่านักมองดูสาวหวานคลิกๆที่เม้าส์ใส่ตัวเลข 1500 us dollar!! สายลับสาวถึงกับตะลึงงัน

“คุณพิศคะเหรียญเดียวตั้งห้าหมื่น ซื้อทองได้ตั้งสองบาทแน่ะ"

“คร้า.. เห็นไหมคะว่าเขาขึ้นว่า very rare อายุก็ใช่น้อยตั้งสองพันกว่าปีอีกทั้ง Caesar ก็ยังเป็นมหาเอกบุรุษของโลกใครได้มาครอบครองเก๋จะตายไปค่ะอีกอย่างชุดที่คุณมาหยาให้พิศมานี่แพงกว่าอีกตั้งเท่าตัวนะคะ" เพลินพิศสมัยแจงถึงเหตุผลคนรักคนชอบพิจารณาจากมุมไหนย่อมไม่แพงเกินไปกว่าคุณค่าที่ตนได้ให้ไว้สายลับจอมรั่วรู้ตัวว่าเผลอเผยไต๋อีกแล้วปรายตามาดูธนบัตรในกรอบรูปที่เบื้องหน้า..นั่นสินะ เกือบลืมไป ชุดธนบัตรรัชกาลที่ ๗กับเรือหงส์เลขตองนี่ก็ใช่ย่อย นางพี่โอมทุ่มทุนสร้างให้มากกว่าอีก

“กระนั้นก็เถอะค่ะคุณพิศรู้ได้ยังไงว่ามันจริงมันปลอม" สาวเปรี้ยวละสายตาจากหน้าจอเพ่งมองคู่สนทนาที่ทำหน้าปุเลี่ยนๆยิ้มจางๆ โอยยย น่าร๊ากอ่ะ

“แหะๆ..ไม่มีใครเกิดทันหรอกค่ะหรืออาจจะเกิดแล้วตายแล้วและก็จำไม่ได้เสียแล้ว"

“อ้าวแล้วกัน..”

“มันก็ไม่ถึงกับตาบอดตาใสหรอกค่ะคือพิศก็อาศัยดูจาก Feed back score ของคนขายเห็นไหมคะเขามีตั้งห้าพันอัพ อีกอย่างสินค้าของเขาก็มี สมาคม NGC(Numismatic Guarantee Corporation) การันตีให้ค่ะเท่านี้ก็อุ่นใจได้" อิงค์กาญจน์พยักหน้ารับคำตอบเสมือนหลักฐานมัดตัวเป้าหมายรู้ลึกรู้จริงแบบนี้เพื่อเอาไว้ปลอมแปลงเงินตราเป็นที่แน่คุณพิศนี่ตัวแม่ชัดๆ

“คุณพิศเชื่อคนในโลกออนไลน์..ช่างกล้าจังนะคะ"

“คนโลกสวยอย่างพิศกล้าเสมอค่ะขนาดคนที่รู้ว่าโกหกเรายังกล้าคบกันสนิทสนมได้เลยนี่นา" โดนเข้าไปอีกหนึ่งดอก เจ็บ & จุกสิคร้า

“เอ่อ..” สายลับจอมลวงหน้าเหวอ ต่อประโยคไม่เป็น RAM เต็มอีกแล้ว

“อย่าคิดมากสิคะพิศไม่ได้ว่าคุณมาหยานะคะ" นี่นะไม่ได้ว่า?! แล้วหากเป็นเช่นนั้นมิตายไปต่อหน้าดอกหรือ ฮร่ายยย

“วันหนึ่งคุณพิศจะเข้าใจค่ะ..มาหยาบอกได้เพียงเท่านี้" สายลับที่มาดมั่นตอบเพียงไม่ถึงครึ่งเสียงโกรธตนเองยังไม่หนักหนาเท่ากับทำร้ายคนน่ารัก

“เข้าใจวันนี้แล้วล่ะค่ะ..กระจ่างแจ้งที่สุด" เพลินพิศสมัยโต้กลับดั่งไม่คิดอะไรมากน้ำเสียงเรียบ แววตานิ่งก่อนจะกระชากอารมณ์ด้วยความตื่นเต้น

“อุ๊ย!..ดูต่อดีกว่าเนาะ ใกล้จะปิดประมูลแล้วเดี๋ยวมีตาอยู่ปาดหน้าเค้กคว้าเหรียญไปเชยพิศคงนอนไม่หลับไปหลายคืนแน่ค่ะ"จริงตามที่สาวหวานประหวั่นเมื่อเหลืออีกเพียงสามสิบวินาทีหน้าจอเด้งตัวเลขใหม่ขึ้นมาเพลินพิศสมัยกรอกตัวเลขที่สูงกว่ากลับไปอย่างรวดเร็วซึ่งเธอมั่นใจเสียเต็มประดาว่าอีกฝ่ายที่ไม่รู้ว่าอยู่มุมใดของโลกไม่กล้าสู้ราคาแน่ๆอิงค์กาญจน์ได้แต่ทำตาปริบๆคุณพิศจริงจังฝุดๆ ตัวเลขวินาทีนับถอยหลังลงเรื่อยๆสาวหวานจ้องที่หน้าจอจดจ่อตาไม่กะพริบ

3 sec.. 2 sec 1 sec..

Congratulations! You win this bid.

“เย้!!" สาวหวานหันมาโห่ฮิ้วยินดีปรีดากับเพื่อนข้างห้อง สายลับสาวเป็นงงเสียเงินแต่ดีใจนี่นะ?ซ้ำร้ายกว่านั้น เป้าหมายในภารกิจนี้มีสองบุคลิก?? แต่คงไม่ร้ายแรงถึงขั้น bipolar กระมังคุณพิศยิ่งรู้จักยิ่งยากแท้เกินจะหยั่ง ภายนอกเห็นหวานแหววอ่อนช้อยค่อนไปในทางอ้อนแอ้น แต่บทจะจริงจังกลับสู้ขาดใจ เด็ดเดี่ยว กัดไม่ปล่อยคนลักษณะนี้น่ากลัวมว๊าก!!

“ว่าแต่คุณพิศคิดจะเก็งกำไรของพวกนี้เหรอคะเท่าที่มาหยาเห็นมันเต็มห้องไปหมดแล้ว"

“พิศอยากทำ museumย่อมๆน่ะค่ะ ตามสถานที่ท่องเที่ยวลงทุนครั้งเดียวกะให้เป็นเสบียงเลี้ยงตัวยามแก่น่ะค่ะ"

"ฮั่นแน่..ที่ไปหัวหินคราวนี้ก็แอบๆเล็งไว้ชิมิๆ"

"ก็..ประมาณนึงค่ะ..ไว้ถึงวันนั้นพิศจะชวนคุณมาหยาเป็นหุ้นส่วนกิติมศักดิ์เลยนะคะ"

“ให้เกียรติมาหยามากไปแล้วค่ะ"อิงค์กาญจน์ตอบไปตามมารยาท รู้สึกเศร้าจับจิต ใจดวงน้อยรู้ตัวดีไม่มีแน่ๆสำหรับวันนั้น คุณพิศในฐานะคนทำผิดต้องถูกลงโทษการปลอมแปลงธนบัตรและอาจจะร้ายกาจถึงเป็นเครือข่ายก่อการร้ายข้ามชาติแบบนี้ได้แก่ตายในเรือนจำแน่ๆในอีกมุมหนึ่งอาชีพสายลับก็ค่อนข้างเสี่ยงเจอเคสมาเฟียหรือพัวพันกับคนมีสีหรือนักการเมืองปะเหมาะเคราะห์ซวยอาจโดนอุ้มโดนเป่ากระหม่อมง่ายๆเหมือนกัน

“เดือนหน้าจะมีงานประมูลของเก่าเราไปด้วยกันนะคะ" สาวหวานคงไม่แจ้งใจถึงความปริวิตกของคู่สนทนายังคงจำนรรจาด้วยเสียงเสนาะสำหรับอิงค์กาญจน์แล้ว คำว่า 'เรา' ยิ่งฟังก็ยิ่งหดหู่ห่อเหี่ยว มันจะมีคำนี้ไปอีกได้นานเท่าใดหนอ ในเมื่อ 'เรา' ต่างก็เลือกแล้วที่จะเดินบนเส้นทางที่อันตรายยิ่งทั้งคู่และดูเหมือนว่ามันจะเป็นหนทางที่ขนานกันไปเป็น infinity

“น่าสนใจมากๆเลยค่ะมาหยาไม่พลาดแน่ๆ..ว่าแต่คนคิดระบบประมูล (auction/bidding) นี่เจ๋งมากเลยนะคะ"สายลับสาวเปลี่ยนประเด็น เธอไม่ปรารถนาจะอยู่ใน moment ที่เศร้าให้นานเนิ่น กฎกี่ข้อของสายลับเธอแหกมันเสียหมดรวมไปถึงความรู้สึกที่มีต่อเป้าหมายด้วย

“ค่ะ.. เนื้อแท้ก็คือหลักการเดียวกับการพนัน เล่นกับความโลภของมนุษย์ดึงเข้ามาอยู่ในเกมความต้องการ" นี่มันหลักวิเคราะห์พฤติกรรมศาสตร์ชัดๆสาวเปรี้ยวยิ่งเคลือบแคลง

“เอ๋?"อิงค์กาญจน์คุ้นหูกับประโยคพวกนี้ยิ่ง พยายามคิดทบทวนแต่ก็นึกไม่ออกเลาๆว่าวิทยากรที่ฝึกฝนเธอเป็นคนกล่าวไว้ เป้าหมายมีของที่มิอาจมองข้ามจริงๆ

“พิศก็เพ้อเจ้อไปเรื่อยน่ะค่ะจำคำพูดของใครต่อใครมาอีกทีหนึ่ง"

“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าเราจะสนิทกันได้เร็วถึงเพียงนี้มาหยาเองก็ทำไม่ดีไว้กับคุณพิศเสียตั้งมาก" สายลับสาวเปลี่ยนเรื่องไป-มากลับวกวนเข้าที่เรื่องของตนเข้าจนได้ ขว้างงูไม่พ้นคอจริงๆ

“คริคริ..สาวเปรี้ยวกับนางงามหลงยุค คงเป็นเพราะความที่เราต่างขั้วกันมั้งคะพิศเคยได้ยินมาว่าขั้วเดียวกันจะผลักกันส่วนต่างขั้วกันจะดึงดูดเข้าหากัน"

“ทฤษฎีไหนคะนี่มาหยาเคยได้ยินแต่กฎแห่งแรงดึงดูด (Law of attraction) สิ่งที่เหมือนกันจะดึงดูดเข้าหากัน"สองอนงค์ต่างแลกเปลี่ยนมุมมอง

“ช่างมันเถอะค่ะของบางอย่างแค่มองตาก็รู้ใจเนาะ อย่าได้พยายามหาสาเหตุเลยค่ะ" เพลินพิศสมัยไม่เพียงพูด มือสวยปิด Macbook ยิ้มหวานละมุนสบนัยน์ตาของสาวเปรี้ยวอิงค์กาญจน์ก็ไม่หลบสายตา มิอาจทานกระแสแห่งความปรารถนาของหัวใจ

'คุณพิศคะอย่าหวานไปกว่านี้ได้ไหม ระดับน้ำตาลท่วมท้นหัวใจอิ๊งค์ไปหมดแล้ว' สายลับสาวผู้ละเมิดกฎได้แต่ร่ำร้องภายในเธออยากจะเลิกเป็นจารชนสาวโลดโผนกลับมาใช้ชีวิตราบเรียบเป็น normalgirl ธรรมดาคนหนึ่งแต่ด้วยหน้าที่การงานจำต้องโยนความรู้สึกดียิ่งและไม่เคยบังเกิดกับผู้ใดทิ้งไปเสีย

'เธอคืออาชญากรคำว่า เรา นั้นไม่มี อิงค์กาญจน์เธอต้องใจแข็งสิร้ายกว่านั้นเธอมีคู่รู้ใจอยู่ทั้งคน' ความสับสนระหว่างปัจจัยเหตุผลและความรู้สึกที่ถลำลึกแย้งย้อนกันรุนแรงก่อตัวขึ้นชัดเจนราวกับsuper hurricane 2 ลูกตั้งขนาบซ้ายขวาของฝั่งคาบสมุทรรอวันถาโถมโหมกระหน่ำสาดซัดเท่านั้นหากไม่รีบปิดคดีเสียโดยเร็วก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจคงต้องสลายไปกับพายุแห่งรักเป็นแน่แท้

“บายค่ะคุณพิศ"ร่างปราดเปรียวเปรยขึ้นสั้นห้วนแต่สีหน้าบ่งบอกถึงความอาวรณ์ลุกพรวดขึ้นและปลีกตัวไปทันทีทิ้งให้เจ้าของห้องยิ้มขากรรไกรค้างตามอารมณ์ไม่ทันกับการหักมุมของสาวเปรี้ยว

“อะไรของเค้าอ่า..บ้าบอที่สุดคุณมาหยา" เพลินพิศสมัยบ่นอุบหลังจากที่ประตูห้องปิดแต่เธอไม่ยอมให้ความสัมพันธ์ที่ดีต้องยุติลงเป็นแน่ นับเป็นภาพที่ขัดกันอย่างประหลาดหญิงสาวที่ดูมาดมั่น คล่องแคล่ว ฉลาด ทำไมมาพลาดเรื่องนี้ง่ายดายกันเล่าคลิกกันแล้วยังจะมีเงื่อนไขอะไรให้มากความอีก สาวหวานเพ้อไปตามท้องเรื่องหันมาดูกรอบรูปแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่...

ในห้องส่วนตัวของอิงค์กาญจน์สายลับสาวเขียนแผนผังเพื่อหาความเชื่อมโยงอยู่สองสามนานขีดเขียนแล้วก็กาทิ้งแล้วก็เขียนใหม่วนซ้ำดั่งหนูถีบวงล้ออยู่ในกรง.. ระหว่างที่คิดไม่ตกอยู่นั้นเอง คู่บัดดี้ก็โทรวีดีโอคอลเข้ามาแทบจะเสี้ยววินาทีที่กดรับ ภาพหน้าจอเป็นเก้งกล้ามโตที่แยกเขี้ยวใส่ก่นด่าเสียงขุ่นมาตั้งแต่ไก่โห่

“ยัยรั่วเอ๊ย!ทำพี่หน้าแหกแหวกชิมิแล้วไหมล่ะ"

“อะไรอีกเจ้าคะ"อิงค์กาญจน์ขึ้นเสียงเข้าสู้บ้าง

“ก็แขกขาวที่หล่อนสงสัยอ่ะดิ..”เมื่อรู้ตัวว่าเสียงแหลมสู้สาวแท้ไม่ได้เก้งกล้ามโตก็ลดดีกรีความเข้มลงมาในระดับปกติ

“เออสิลืมไปแล้วนะนี่..แล้วไง พี่โอมเจออะไรบ้าง

“หนังโป๊เกย์..เต็มกระเป๋าเลยกับไวอะกร้านิดหน่อย บ้ามากๆอรรถชัยสายลับมาดเท่เก๋กระเด้งต้องมาเจอเรื่องนี้ก็เพราะเธอ ยัยรั่ว!"คนโดนบริภาษหาได้กริ่งเกรงไม่ ซ้ำยังหัวเราะเยาะใส่อีกต่างหากนึกภาพตามแล้วสุดขำอ่า

“เอิ๊กๆๆ..ก็เค้าบอกแล้วว่าแค่ต้องสงสัย"

“ไม่ต้องมาแถเลยคราวหน้าก็ดูให้ดีหน่อยนะแม่คุณ คนปิดจ๊อบจะบร้าตายขายขี้หน้า"

“คร้าคุณพี่..แล้วของกลางล่ะอย่าบอกนะว่าแอบแฮฟมาหมดเป๋าน่ะ"

“เฮ้ย!..อยู่สน.ย่ะ ตำรวจท้องที่เขารับผิดชอบไปแล้ว..แค่นี้นะ เก้งเพลีย"

“เดี๋ยวสิจะไม่ฟังข่าวดีบ้างรึ

“ว่ามา"

“เค้าติด GPSที่รถเป้าหมายได้สำเร็จแล้วนะ"

“Well done!.. แต่อย่าให้ดีแตกนางเอกตายตอนจบแล้วกันอย่าลืมนะว่ายัยรสิตารอจ่อเชือดหล่อนอยู่ แล้วไปปฏิบัติภารกิจที่หัวหินถิ่นมีหอยอย่าหลงเสน่ห์เป้าหมายเชียวนะ" หัวหน้าทีมกำชับ ทั้งๆที่รู้ทางกันดีว่ารถไฟขบวนนี้หยุดไม่อยู่เสียแล้ว

“จร้าคุณพี่ไม่ต้องย้ำแร้วววเชื่อมือสิ เครนะ" อิงค์กาญจน์ตอบส่งเดชเธอไม่อยากเอาประเด็นวุ่นวายมาคิดให้ปั่นป่วนอีกก่อนจะตัดสายไป...

รุ่งขึ้นประมาณ7 นาฬิกาเศษ อิงค์กาญจน์ขับรถออกจาก apartment มาดหมายว่าจะกลับไปเยี่ยมแม่ที่อยุธยาสักหน่อยสาวเปรี้ยวเหยียบคันเร่งยังไม่ทันจะพ้นปากซอยดีเห็นสองเพื่อนสนิทเพลินพิศสมัยและบุศยมาศแต่งองค์ในชุดลำลองเสื้อยืดกางเกงขาสั้นสวมหมวกและแว่นตากันแดดสะพายเป้เหมือนเตรียมจะไปเที่ยวที่ไหนสักแห่งยืนแกร่วอยู่ริมฟุตบาทไม่ต้องคิดมาก สายลับสาวจอดรถบีบแตรทักทันที

“จะไปไหนกันคร้าสาวๆ"

“เราจะไปไหว้พระ ๙วัดที่อยุธยากันน่ะค่ะ พอดียัยมาศถูกสามตัวตรงแล้วบนไว้" อะไรจะบังเอิญขนาดน้าน อิงค์กาญจน์อึ้งไปเล็กน้อย

“เหรอคะถูกเท่าไหร่เอ่ย”

“ยี่สิบบาทค่ะแค่นั่งรถไปกลับก็เข้าเนื้อแล้ว แต่ทำยังไงได้ บนแล้วก็ต้องแก้”บุศยมาศตอบแบบเซ็งเป็ดเซ็งห่าน แบบนี้เขาเรียกบุญมีแต่กรรมหนักกว่า

“ฮิฮิเวลาขอคงลืมบอกว่าถูกเท่าไหร่สินะคะทำไมคุณพิศไม่เอารถไปล่ะคะชั่วโมงเดียวก็ถึงแล้ว”

“พิศเอารถไปเช็คสภาพที่ศูนย์บริการค่ะ ต้องทิ้งไว้วันหนึ่งถึงจะเสร็จครั้นจะไปเอารถพรุ่งนี้ก็กระชั้นกับทริปหัวหินเกินไปไม่มีเวลาพักเลย วันนี้ยัยมาศหยุดด้วยก็เลยเป็นโอกาสดีที่สุดแล้วเราจะนั่งรถไฟไปกันค่ะ นี่รอเรียก taxi ไปหัวลำโพง"อิงค์กาญจน์ฟังไปก็ลุ้นไปกับประโยคอธิบายเสียยืดยาว ก็แม่พลอย 2015พูดเนิบช้ายิ่ง อีกใจก็อดประหวั่นไม่ได้ หากพนักงานศูนย์เจอเครื่อง GPSที่เธอติดไว้ล่ะก็ งามไส้!!

“รถไฟ? หูย..กว่าจะถึงไหว้ได้แค่วัดเดียวมั้งคะ"

“งั้น..เราไปรถทัวร์ก็ได้เห็นป่าวยัยเพลินบอกแล้วก็ไม่ฟัง ชอบจริ๊งอะไรช้าๆเนี่ย" บุศยมาศหันมาเอาเรื่องเพื่อนสาวที่ยืนกรานจะไปพาหนะนับญาติกับหอยทาก

“ให้มาหยาไปส่งดีกว่าค่ะ แปบเดียวก็ถึง มาหยา..เอ่อไม่มีอะไรค่ะขึ้นรถดีกว่าเนาะ" สายลับสาวเกือบหลุดปากเรื่องส่วนตัวซึ่งคุณพิศในฐานะเป้าหมายจะรู้ไม่ได้เด็ดขาด

“อยุธยา?เขาไม่เรียกไปส่งแล้วค่ะ เขาเรียกว่าไปด้วยแล้ว" บุศยมาศตอบแบบเสียอารมณ์เป็นที่รู้กันว่าฟร้อนท์สาวไม่ใคร่ชอบสาวเปรี้ยวนักทั้งยังออกแนวกีดกันไม่อยากให้เพื่อนสนิทไปแนบชิดกับผู้ต้องสงสัยว่าเป็นคนไม่ดีในสายตาอิงค์กาญจน์ใช่ว่าจะไม่แจ้งใจ แต่แสร้งแอ๊บว่าไม่รู้เท่านั้น

“ขึ้นรถมาสิคะ แดดร้อนคุณมาศจะยิ่งหงุดหงิดนะคะ" เพลินพิศสมัยจูงมือเพื่อนสาวขึ้นรถมาแบบเสียมิได้ส่วนลึกสาวหวานดีใจนักมีคุณมาหยาไปด้วยไม่ว่าจะที่ไหนเมื่อใดอุ่นใจและหัวเราะได้ทุกคราวไปเมื่อพนักหลังติดเบาะอิงค์กาญจน์เริ่มเปิดฉากชวนคิดชวนคุยทันที

“ไม่รู้อีกเมื่อไหร่นะคะความหวังความฝันของคนทั้งชาติจะเป็นจริง"

“ไทยไปบอลโลกหรือคะ"สาวหวานรับลูกรู้อยู่เต็มอกว่าสาวเปรี้ยวหมายความถึงสิ่งใด

“คริคริ เข้าใจอำนะคะนั่นก็เรื่องนึงค่ะ มาหยากำลังหมายถึงรถไฟความเร็วสูงต่างหากค่ะ"

“นั่นสินะคะจากกรุงเทพฯไปอยุธยาคงแค่ไม่ถึงชั่วโมงเนอะ"

“บ้านเรา infrastructureพัฒนาช้ามากค่ะจากที่เคยภาคภูมิใจว่าได้เปรียบบัดนี้จะถูกเพื่อนบ้านแซงหน้าไปแล้ว" เพลินพิศสมัยใช้ความเป็นแอร์โฮสเตสที่เห็นโลกภายนอกมาเยอะกว่าวิเคราะห์อย่างน่าฟัง

“ยังไงคะ"

“เพื่อนพิศชาวเวียดนามที่เป็นแอร์ด้วยกันน่ะค่ะเธอบอกว่าอีกสิบห้าปีจากนี้ สนามบินแห่งใหม่ของ โฮจิมินห์ซิตี้ Long Thanh International Airport จะเปิดใช้งานเต็มประสิทธิภาพรองรับกับยุทธศาสตร์ของประเทศเวียดนามคือจะเป็นศูนย์กลางการบินของทวีปเอเชียแทนที่สุวรรณภูมิของเรา"

“ฟังเหมือนเรื่องตลก ขี้โม้เลย มันจะเป็นไปได้ยังไง" บุศยมาศที่นิ่งเงียบมาพักใหญ่ขอแย้งย้อนเธอภูมิใจกับสนามบินหนองงูเห่าเสียเต็มประดา ใหญ่โอฬารยึดหัวหาดมาก่อนเวียดนามมีหรือจะแซงได้

“แต่มาหยาเชื่อค่ะว่าจะเป็นจริงเผลอๆรถไฟความเร็วสูงพี่ไทยเรานี่หล่ะค่ะจะเสร็จรั้งบ๊วยในอาเซียน" สายลับสาวที่เข้าใจโลกมากกว่าเห็นด้วยเต็มประตูกับสาวหวานแม้นจะไม่แซงแต่หากเขาพัฒนาก็สามารถกินส่วนแบ่งของสนามบินสุวรรณภูมิที่มีผู้โดยสารประมาณ50 ล้านคนต่อปีไปได้มากทีเดียวทั้งตำแหน่งที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของเมืองโฮจิมินห์ยังใกล้เคียงกับสุวรรณภูมินักสิ่งที่เพลินพิศสมัยได้ยินมาจึงไม่ใช่เรื่องเพ้อฝันเลยทั้งสามไม่พูดอะไรกันต่อเพราะมันไกลตัวพวกเธอเกินไปมากรู้ไม่จริงอาจจะวิพากษ์วิจารณ์กันผิด ราวชั่วโมงเศษอิงค์กาญจน์ก็ขับรถจากสายเอเชียเข้าสู่บริเวณรอบเกาะเมืองอโยธยาสายลับสาวดูเวลาแล้วเกือบๆจะ 9 นาฬิกาเหลือเฟือสำหรับกิจกรรมมงคล

“มี planกันไว้ยังไงบ้างคะ"

“แหะๆไม่มีอยู่ในหัวเลยอ่ะค่ะ review ก็ไม่ได้อ่านกะว่ามาหาพี่ตุ๊กๆแล้วให้แกพาไปน่ะค่ะ" เพลินพิศสมัยสารภาพเรื่องเที่ยวเรื่องทัวร์บุญเธอไม่อยากจะเคร่งครัดกับมันนักชีวิตมีเรื่องให้ต้องคิดมากพออยู่แล้ว

“งั้น..เราจะเริ่มกันที่วัดใหญ่ชัยมงคลนะคะ"สาวเปรี้ยวทำหน้าที่เสมือนไกด์นำเที่ยวในความเป็นจริงเธอมันเจ้าถิ่นอยู่แล้ว สายลับสาวเริ่มต้นเส้นทางบุญจากวัดพนัญเชิงวัดพระมงคลบพิตร และวัดแม่นางปลื้มจากวัดแม่นางปลื้มก็ได้เวลาประเหมาะเลยเพลมาเล็กน้อยได้เวลาของสามสาวที่ใช้พลังไปพอสมควรที่จะเติมเรี่ยวแรงด้วยมื้อกลางวันสักมื้อง่ายๆมาถึงเมืองกรุงเก่าก็ต้องแวะทานก๋วยเตี๋ยวเรือน้ำตกต้นตำรับใกล้กันกับวัดแม่นางปลื้มนั่นเองเมื่อท้องอิ่มก็ได้เวลาอิ่มบุญกันต่อ อิงค์กาญจน์นำทางเริ่มต้นรอบบ่ายด้วยวัดธรรมมิกราช วัดหน้าพระเมรุ วัดเชิงท่าและวัดกษัตราธิราชฯตามลำดับ เสร็จสิ้น ๙วัดในเวลาประมาณบ่ายสามโมง

“เหนื่อยไหมคะน้องๆชะโงกทัวร์เหมือนกันนะนี่" สายลับสาวถามอีกสองหน่อที่เหลือแม้จะเทียวขึ้นเทียวลงรถหลายคราวก้มกราบพระจนเข่าช้ำเดินก็ใช่น้อยแต่ผลจากความสุขทางใจที่ได้มากลบความอ่อนล้าทางกายได้เต็มร้อย

“ไม่เลยค่ะหนุกหนานๆ"

“มีเวลาเหลือคุณฉัตรเอ้ย คุณมาหยาพาเราไปตลาดน้ำอโยธยากันหน่อยได้ไหมคะ" บุศยมาศจากที่เคยตั้งธงคัดค้านอคติในใจเริ่มจะยอมรับอิงค์กาญจน์ทีละน้อยๆ มีเพื่อนใหม่ยังเสียดีกว่าเป็นคนไร้มิตรชีวิตคิดบวกก็มีความสุขได้เสมอ

“ดีเลยยัยมาศว่าจะหาซื้อของฝากอยู่พอดี ฉันรู้มาว่ามีร้านขายของเก่าด้วย" antiquelover ตัวแม่ส่งเสียงสนับสนุน แต่อิงค์กาญจน์ดูไม่ค่อยจะเต็มอกเต็มใจพาไปสถานที่นี้สักเท่าใดนักพิกัดมันใกล้กับบ้านเธอยิ่งยวด สาวเปรี้ยวชักจะรู้สึกหวานอมขมกลืนทำหน้าบอกบุญไม่รับเสียอย่างนั้น

“มีอะไรหรือเปล่าคะคุณมาหยา?"

“เอิ่ม..ไม่มีค่ะ คงเพลียแดด" สายลับจอมรั่วให้เหตุผลมึนๆได้แต่ภาวนาให้คุณพระทั้ง ๙ วัดคุ้มครองด้วย อิงค์กาญจน์หมดทางบ่ายเบี่ยงจำต้องพาชาวคณะมาที่ตลาดน้ำจนได้ระหว่างที่เดิน shopping อิงค์กาญจน์ดูลุกลี้ลุกลนจนผิดสังเกตเพลินพิศสมัยได้แต่ซุบซิบกับเกลอรัก

“คุณมาหยาของเธอท่าทางจะมีโจทก์ที่นี่แหงมๆดูสิ เดินเป็นแม่ปูไม่มีตรงทางเลยเหลียวซ้ายแลขวาตลอดอ่ะ"

“คิดมากไปหรือเปล่ายัยมาศเธออาจจะแค่ดูของก็ได้" ความแคลงใจถูกไขในบัดดลเมื่อผู้ต้องสงสัยถูกเรียกด้วยเสียงดังลั่นตลาด

“ยัยอิ๊งค์!"

'แม่!!!!!' สายลับสาวสะดุ้งโหยงสุด shock หันขวับมาทางต้นเสียงเจอใครไม่เจอดั๊นมาเจอแม่ตัวเอง จะมีอะไรซวยได้มากกว่านี้ไหมมาไหว้พระทำบุญแท้ๆน้ออิงค์กาญจน์หาทางเลือกทางรอด i-core 7 เหมือนจะย้อนยุคตามอายุของเมืองราชธานีเก่ากลายเป็นanalog สายลับสาวเลิ่กลั่ก ทำอะไรไม่ถูก หลับตาปี๋เรือหายแล้วยัยอิ๊งค์ค์ค์ค์!!!!!!...




Create Date : 21 พฤศจิกายน 2558
Last Update : 21 พฤศจิกายน 2558 12:35:40 น. 0 comments
Counter : 367 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

writer_k toon
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]




เป็นคนธรรมดาๆคนหนึ่งค่ะ ที่อยากเป็นคนดี
และเป็นคนเก่งขึ้นทุกๆวัน

ชอบดื่มกาแฟเป็นชีวิตจิตใจ โปรดสุดก็ Starbucks หากอยู่ในฤดูงบน้อย อะไรที่เป็นกาแฟดำ ได้หมด

ชอบอ่านหนังสือ แนวHowto และนิยายของคุณทมยันตี จนวันหนึ่งเกิดอยากจะเขียนหนังสือให้คนอื่นอ่านบ้าง โดยมีคุณทมยันตีเป็นต้นแบบ เป็นแรงบันดาลใจ

เริ่มต้นขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ไม่รู้ลงท้ายจะเป็นอย่างไร แต่หวังไว้ว่ามันจะดีกว่าที่หวัง

จะคุยได้นานกับคนที่มีฝัน มีเป้าหมายในชิวิต รักครอบครัว และคิดบวก

แอบหวังว่าคนที่เข้ามาที่Blogนี้จะออกไปอย่างมีความสุขนะคะ

Loveๆทุกคนค่ะ

ปล.ขอสงวนลิขสิทธิ์ข้อความและรูปภาพทั้งหมดใน blog นี้ตามกฎหมาย ห้ามนำไปใช้หรือเผยแพร่ก่อนได้รับอนุญาตนะคะ

New Comments
Friends' blogs
[Add writer_k toon's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.