Lineทำนายทายทัก

“ว่าจั๋งใด” รับพรจากที่จะต่อว่าพี่สาวหน้านิ่งกลับต้องมาเสวนากับเพื่อนตัวแทน ก็ดูหน้าสวยๆของยัยแก้วตอนนี้สิ แทบจะร้องไห้ออกมาคงมีเรื่องร้ายเข้าขั้นทีเดียว คนปั้นเรื่องยังไม่ปริปากเธอชายตาไปที่คนที่อยู่ในห้องด้วยไม่อยากให้ได้ยินหรืออยาเป็นที่สุดที่จะให้รับรู้ก็เกินจะหยั่งถึงภารตีเหมือนเท่าทัน เธอปิดคอมพิวเตอร์และเดินสวนออกมานอกห้อง ตรงมาที่ขิมหยิบไม้นวมมาตีเล่นเย็นๆใจภาพนี้มันช่างกวนประสาทกรองแก้วดีแท้หล่อนหันมาพูดกับเพื่อนตัวด้วยเสียงที่ไม่ดังและไม่เบา

“ขอมาอาศัยชายคาเป็นศาลาพักใจสักสามสี่วันได้ไหม”

“หือ เป็นอะไรแก มีอะไร”

“จิตตกลงไปอยู่ในเหวลึกเลย” เด็กนวดค่าตัวแพงรีดเค้นน้ำตาออกมาได้ทันเวลา สร้างความสะเทือนใจให้เพื่อนสาวที่ผูกพันกว่าสี่ปีเจ้าเรือนดึงร่างมากอดหวังปลอบใจไม่ได้คิดเป็นอื่น..ก็เพื่อนกันนี่นะเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผนร้าย กรองแก้วก็ร่ายแหลต่อ

“ฉันจะเลิกทำงานนวดแล้วแต่พี่อีตาอ้นไม่ยอมบอกว่ามีคลิปพร้อมแฉถึงมหาวิทยาลัย แกจะทำยังไงดี” สาวมารยาจัดกระซิกๆตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จทั้งน้ำตา รับพรเชื่อหมดใจทั้งโกรธจัดเธอคว้าย่ามคู่กายใบเก่งทำท่าจะลุกไปจากห้อง

“จะไปไหน” คนกุเรื่องแหกปากลั่นตกใจที่เพื่อนสาวหุนหันพลันแล่นจะเสียแผนก็คราวนี้

“ก็ไปเอาเรื่องพี่อ้นของแกน่ะสิอยากจะมีเรื่องเดี๋ยวแม่จัดให้” เจ้าเรือนเจ็บแค้นแทนเพื่อนไอ้พี่อ้นริอาจทำตัวเป็นแมงดาออนไลน์ให้เพื่อนนักเลงหัวไม้ของพี่โหนไปสั่งสอนเสียหน่อยมั้ย

“อย่าให้ถึงขนาดต้องเปลืองแรงลงไม้ลงมือกันเลย ทนๆทำไปนานๆเข้าทีแล้วค่อยๆหายหัว น่าจะดีกว่า” กรองแก้วให้เหตุผลหนักแน่นสตอเบอร์แหลเต็มๆ ก็เรื่องนี้มันกุขึ้นมา ขืนยัยพรไปโวยความก็แตกโพล๊ะล่ะสิรับพรไม่อยากจะสาวความต่อให้ยืดเยื้อ สามสี่วันมานี่เหนื่อยสายตัวแทบขาดพักผ่อนรึก็น้อยเจ้าเรือนรีบตัดบทการสนทนาทันที

“ตามใจแก บ้านหลังนี้ใหญ่โตแกจะเทครัวขนญาติพี่น้องมาอยู่ยังได้ รกคนก็ยังดีกว่ารกหญ้า”

“งั้นฉันไปเก็บเสื้อผ้ามาเลยนะ”กรองแก้วลิงโลดใจหน้าบานสบโอกาสทั้งชิดใกล้และดำเนินแผนง่ายดายเธอลุกพรวดออกจากห้อง แต่เมื่อเดินผ่านแม่นางเฉยที่ยังบรรเลงขิมกลับตัวลีบไม่กล้าสบตารับพรทอดถอนใจ หัวบันไดเรือนของเธอไม่แห้งจริงๆ ใครๆต่างมารุมล้อมกับเราก็ไม่เห็นจะมีอะไรดี ซ้ำตัวเองยังเหมือนจะเอาไม่รอดด้วยซ้ำ!

ภารตีทำร้านสำหรับปลูกผักไฮรโดรโปนิกส์เสร็จแต่ภารกิจวันนี้ของเธอยังไม่สิ้นสุดหล่อนล้างมือและเดินมาหาเจ้าของเรือนที่ห้อง

“ผ่าง!” ประตูห้องถูกเปิดออกเบื้องหน้าสายตาเป็นรับพรในสภาพนุ่งน้อยห่มน้อยกำลังผลัดผ้าถุงเพื่อเตรียมจะไปอาบน้ำ

“ว๊าย!! เข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงแล้วมาแอบดูเค้าเปลี่ยนผ้าทำไม”ร่างเพรียวตกอกตกใจรีบจัดแจงนุ่งผ้าถุงให้เข้าที่เข้าทาง

“อายทำไม มากกว่านี้ก็เห็นหมดจดหมดเปลือกมาแล้ว”ก็เมื่อคราวล่อนจ้อนพร้อมเพรียงกันสามอนงค์นาง ที่ออนเซ็นนั่นไง

“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง นี่ห้องส่วนตัวเค้าเรือนตัวเองก็น่าอยู่จะตายไปทำไมไม่ไปนั่งเล่นนอนเล่นที่นั่น บ๊ะ!” เจ้าของห้องเหลืออดเอ็ดคนหน้านิ่งเข้าดังๆ

“ออกไปซื้อหนังสือมือสองที่เจเจเป็นเพื่อนหน่อยซี” ผู้เช่าแจ้งความจำนง

“ห้าร้อย” คำน้อยคำหนึ่งออกจากปากแม่ดาวไถคนชวนไม่มีละล้าละลังอยู่แล้ว เกทับมาให้เป็นแบงค์สีเทารับพรทำหน้าทะเล้นเอียงคอยิ้มเย้ย มุกนี้ใช้ได้ดีเสมอมา อิอิ...

ที่ตลาดนัดสวนจตุจักร แหล่งรวมสินค้าหลายหลากนานาชนิดจากทั่วทุกแห่งหนตำบลของประเทศสองสาวลงจากรถไฟฟ้าใต้ดินก็เดินออกมาถึงหน้าโซนหนังสือ ห่างเพียงไม่กี่สิบก้าวภารตีเทียวเข้าออกร้านโน้นทีร้านนี้ทีอยู่ราวครึ่งชั่วโมงเธอได้หนังสือติดมือมาเพียงเล่มเดียวแต่ดูประหนึ่งว่ายังไม่พอแก่ความต้องการ

“วู๊! เลือกนานจุง พรขี้เกียจรอแระร้อนด้วย หิวน้ำด้วย พี่ภาเชิญดูให้เพลิดเพลินสมใจไปคนเดียวก่อนนะอีกสักครึ่งชั่วโมงพรจะเดินกลับมา”

“แหมๆ มีเงินช็อปปิ้งแล้วจะทิ้งกันเลยนะ”ปากเหมือนจะพูดประชดแดกดัน แต่มือนางกลับยื่นธนบัตรให้อีกพันหนึ่ง มีหรือที่จะไม่รับใช่ว่าเห็นแก่อำนาจเงินตรา ความคิดของสาวเจ้าจะทำเพื่อพี่สาวต่างหากเล่าร่างเพรียวปลีกออกมาเดินดูเสื้อผ้า หากแต่หาใช่เพื่อสนองความต้องการของตนไม่รับพรอยากเลือกซื้อเสื้อเหมาะๆสักตัวสองตัวให้ยัยพี่อวดดีต่างหาก ตั้งแต่เห็นกันมาก็มาชุดนี้ใส่เพียงเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์สุดเซอร์หรือว่า ซกมก!!?? ผ้าผ่อนก็ไม่เห็นว่าจะซักอี๋! อยู่ไปได้ยังไงประเดี๋ยวเนื้อนวลเนียนได้เป็นขี้กลากหรอกนั่น.. รับพรเดินไปบ่นในใจไปตาก็ปรายมองร้านนู้นร้านนี้ เธอมาสะดุดพึงใจกับเสื้อแนวฮิปสเตอร์ (hipster)แฟชั่นตามเทรนล่าสุดของสาวๆยุคนี้มันเป็นเสื้อเชิ้ตลายดอกไม้สีม่วงสดใสแนววินเทจเนื้อผ้าพลิ้วไหวกับกางเกงยีนส์สั้นพับขาเอวสูง ที่เค้าเรียกว่าอะไรน้า อ้อ แบบมัมยีนส์ (momjeans) เธอก็ไม่ใคร่สันทัดเรื่องแฟชั่นอะไรนักหนาหรอกอาศัยฟังๆจำๆจากขี้ปากยัยแก้วมาทั้งกระบิ ดูไปหากจับแม็ตช์กันคงเข้ากับลุกส์ของพี่สาวหน้านิ่งไม่หยอกไหนๆก็ไหนๆแล้ว คูลๆชิคๆ ไม่แคร์สื่อไปเล้ย บัณฑิตสาวเจ้ากี้เจ้าการทึกทักเอาเองจัดแจงซื้อให้เสร็จสรรพ ความจริงอยากจะซื้อหาให้อีกสักชุด แต่ก็นะเงินทองมีน้อยใช้สอยต้องคิด เพราะเงินที่เหลืออยากจะซื้อหาบางสิ่งให้พี่พิมพ์ด้วยยังไงสาวสวยพยายามจะให้ความยุติธรรมกับทั้งสองฝ่ายด้วยเพราะทั้งสองก็แสนดีกับเธอไม่มีใครด้อยค่าราคาต่ำไปกว่าใครพี่พิมพ์น้ำใจงามไม่แพ้เครื่องหน้า นอกจากจะเป็นเจ้าหนี้ที่น่าร๊ากที่สุดในสามโลกาพี่สาวยังให้เครดิตเอาขนมปังแซนวิช ชามาขายก่อนตั้งเดือน ทั้งยังสอนสูตรหมูทอดเด็ดสะระตี่ให้ฟรีๆอีกเมื่อครู่ได้เดินผ่านร้านขายฟิกเกอร์ เธอลานมะเน็งเล็งมานานแล้วกับตัวเซลเลอร์มูนสุดน่ารักเชียว ถูกอกถูกใจพี่พิมพ์แหงมๆ.. หลังจากใช้วิชาต่อรองราคาชนิดหั่นแหลกกดสุดๆทั้งยังบังคับเอาของแถมกับพ่อค้าเธอก็ได้ของขวัญสุดพิเศษมาไว้ในครอบครองสมใจ...เมื่อกลับมาบ้านทั้งสองตรงมาที่เรือนเล็กรับพรแวะซื้อส้มตำไทยรสจัดจ้านมาเปิบกับข้าวเหนียวและหมูทอดที่ตระเตรียมจะทำไว้ขายเช้าวันรุ่งขึ้นด้วยเหนืออื่นใดคือเธอไม่อยากจะร่วมมื้อกับแม่สุดา ยังเคืองและงอนแม่ตัวไม่จางน่ะสิ..การณ์ปรากฏว่าให้ได้เซอร์ไพร์สกันทั้งคู่ภารตีที่ประกาศให้โลกรู้ว่าไร้ศาสนา ซื้อหนังสือธรรมะมาอ่าน!! รับพรเดินมาที่นอกชานชะเง้อชะโงก

“มีอะไร” แม่นางเฉยสงสัยในอากัปกิริยาประหลาดๆ

“จะดูว่ามีอุกกาบาตชนโลกหรือเปล่า”

“ขนาดนั้น” สาวเจ้าเรือนไม่ตอบต่อความเดินกลับมานั่งลงข้างๆ ให้ความสนใจกับหนังสือสามสี่เล่มตรงหน้ามันเป็นไฟล์พระไตรปิฎก ไอน์สไตน์พบพระพุทธเจ้าเห็นของหมอสมและพุทธศาสนาตามแนววิทยาศาสตร์ โอ้ว! ท่าทางจะเอาจริงรับพรเพ่งพิศใบหน้าเกลี้ยงเกลาของภารตีหวังใจว่าคงจะไม่กลับลำไม่สุดขั้วถึงขนาดไปบวชเป็นยายชีหรอกนะ เธอหยิบเอาถุงเสื้อผ้าที่ซื้อมายื่นให้คนตรงหน้า

“จะให้วิจารณ์ว่าสวยล่ะสินู่นไปหาแฟชั่นนิสต้าอย่างยัยโคกมะตูมไป” สาวหน้านิ่งโวยเรื่องแต่งองค์ปัดหน้าทาเล็บเธอไม่มีความรู้สักนิด

“ป๊าว เค้าให้” ผู้เช่าเรือนเบิกตาให้โตกว่าเดิมเล็กน้อยด้วยรู้สึกประหลาดใจ รับพรฉวยเอาเสื้อเก๋ไก๋ออกมากางมันออกและตามติดด้วยกางเกงยีนส์สั้น

“ไปเปลี่ยนให้พรดูหน่อยสิ”แม่นางเฉยเหมือนไม่ได้ใส่ใจสนใจฟัง ทำเป็นเปิดหนังสือเห่อของใหม่ของตัว

“ก็ถ้าดื้อจะเรียกพี่ตุ๊กแกออกมา”โดนขู่ด้วยวิธีนี้ชักอยู่นิ่งไม่ได้ภารตียอมจำนนคนเยาว์กว่าแต่แทนที่จะเดินเข้าไปในสถานที่มิดชิดหล่อนกลับกวนประสาททั้งเย้ยฟ้าท้าดินเปลี่ยนมันเสียตรงนี้เลย.. สุดยอดอ่ะ มันงามหน้าชนิดที่คนนั่งอยู่ด้วยต้องอายแทน

“เฮ้! เปลี่ยนมันกลางบ้านนี่เลยไม่กลัวใครจะมาเห็นเหรอ อายผีบ้านผีเรือนบ้างเถิดนะพี่นะ”รับพรร้องห้ามแต่ได้ผลเสียที่ไหน

“เอ็กซิบิชั่นนิสต์ (exhibitionist) ไงชอบโชว์” คนโดนบังคับถอดผ้าผ่อนของตนออก สวมของใหม่ใส่อย่างลวกๆ รับพรอดรนทนไม่ได้เธอลุกขึ้นมาจัดแจงช่วยทำให้มันดูดี

“อย่างนี้สิ กิ๊บเก๋ยูเรก้าอย่าว่าแต่จตุจักรเลยเดินควงไปพารากอนได้ไม่อายแล้ว”คนชมเพ่งพิศสาวงามพิลาศตรงหน้า พี่ภาสวยจริงไรจริงเครื่องหน้าที่เป๊ะเวอร์สวยใสหมดจดไร้เครื่องสำอาง เป็นอย่างที่สาวเจ้ามโนไว้เมื่อเครื่องแต่งตัวสอดรับเข้ากับบั้นหน้าชนิดที่ลงตัวสุดๆ ชะรอยแม่นางงามแห่งตำบลอย่างพี่พิมพ์จะมีคู่แข่งสุดสูสีซะแล้ว ภารตียืนนิ่งเป็นท่อนไม้รู้สึกประดักประเดิดเล็กน้อยถึงปานกลางเมื่อต้องมาเป็นอะไรที่ไม่อยากเป็นนัก

“ชอบพี่เหรอ” จู่ๆสาวหน้านิ่งก็โพล่งออกมารับพรยักไหล่ตอบกลับแบบไม่ต้องใช้ชุดความคิด

“ใช่ แปลกคนดี พรชอบพี่นะ ไม่เหมือนคนอื่น”เจ้าเรือนไม่ปกปิดความรู้สึก ชอบก็บอกว่าชอบ ขี้เกียจจะโกหกพกลมเพราะหากเป็นอย่างนั้น คนแสนฉลาดอย่างแม่นางเฉยไฉนเลยจะไม่ล่วงรู้

“แต่..อย่าคิดเป็นอย่างอื่นเชียวชอบไม่ได้แปลว่ารักหรือว่าชอบแบบคนรักกัน” สาวเจ้าเอ่ยวาจากันท่าเพราะนั่นเท่ากับว่า ติดห้ามล้อความรู้สึกตนเองไม่ให้ไปไกลเกินกว่าที่ควรด้วย

“มันก็มีโอกาสพัฒนา?” สาวหน้านิ่งหยั่งระดับความลึกของหัวใจ

“ก็แค่มีโอกาส..ไปแล้วดีกว่าเชิญพี่อยู่กับหนังสือไปละกัน” เท่านี้ก็มากพอแล้วกับการเปิดให้ค้นใจสืบเสาะมากไปก็ไม่สนุกน่ะสิ เจ้าเรือนสาวเท้าก้าวลงบันไดอย่างรวดเร็ว

“ความรู้ ความจริง และปัญญาแตกต่างกันยังไง”ภารตียิงคำถามสุดยากให้คนมีดีกรีเกียรตินิยมตอบ รับพรหันขวับ

“โห! ข้อสอบโอเน็ตรึเปล่าเรื่องปรัชญาไปคุยกับคู่กัดพี่เถอะนะ ไอคิวต่ำอย่างพรไม่ไหวหรอก พูดแล้วปวดหัว”

“ขอบใจนะ”

“พูดเป็นด้วยเหรอคร้า ดีแล้วจะจีบพรต้องหัดเข้าไว้พูดหวานๆหน่อย ผู้หญิงทั้งโลกเขาชอบกันทั้งนั้น”

“ประดิษฐ์ไม่เป็นหรอก คร้านจะแต่งประโยคส่งครูน่ะ”ภารตีเว้ากันออกมาซื่อๆรับพรยิ้มปากกว้าง เธอชอบพี่ภาก็ตรงนี้แหล่ะ ไม่เฟค

“เคร.. พรุ่งนี้เจอกันฝันดีฝันเด็ดเห็นเลขอะไรก็มาบอกกันบ้าง” สิ้นคำสาวเจ้าก็มุ่งตรงกลับไปที่เรือนใหญ่วันนี้ยัยพี่ภามาแปลก ทั้งซื้อหาหนังสือพุทธศาสตร์ทั้งถามเอากับคำถามพิสูจน์ปัญญาทั้งซักไซ้เราเรื่องหัวใจ บ้าชะมัด! รับพรรำพันในใจ...ร่างเพรียวกลับมาถึงห้องของตน นี่ก็ค่ำมืดแล้วอดสงสัยไม่ได้ว่าตกลงยัยแก้วจะกลับมาไหม เห็นว่าไปเก็บข้าวของมือเรียวคว้าโทรศัพท์จะมาเปิดดู นึกขึ้นได้ว่าอวัยวะที่ 33 พอไม่มีก็ไม่ถึงกับตายแฮะจากที่เคยติดอย่างกับมันเป็นเจ้านาย ก็เสียงเรียกเข้ามาก็ต้องรับไลน์ดังขึ้นมาก็ต้องอ่าน ทั้งยังต้องคอยชาร์จแบตฯให้ ซื้อหาเคสสวยๆมาประดับ โอย..สารพัน นี่ล่ะเจ้านายตัวจริง ระหว่างที่บ่นๆกับเจ้าเครื่องมือสื่อสารเสียงไลน์เจ้ากรรมจากโทรศัพท์ก็ดังเตือนขึ้นถี่ๆ นี่ก็ปวดหัวใช่น้อยรับพรคร้านจะอ่านข้อความด้วยเพราะไม่อยากจะรับรู้อะไร แสนเหนื่อยและล้าเต็มทนแต่ด้วยความที่หน้าจอมันค้างอยู่เป็นสีเขียวๆแบบนั้น นิ้วชี้เตรียมจะกดปิดแต่สายตาปะทะเข้ากับข้อความดังกล่าว

“พี่พิมพ์!” ภาพหน้าจอเป็นพิมพ์ลภัสโพสต์รูปรถคันงามเสยเข้ากับเสาไฟฟ้า‘ซวยโคตร โดนมอ’ไซค์ปาดหน้า หักหลบชนเสาไฟฟ้าจั๋งหนับ ฮือๆ..’ มันเป็นข้อความในบรรทัดถัดมา เวลาที่โพสต์คือ 19.30 น. ของวันนี้!!

ไวเท่าเทียมกันรับพรเหลือบหางตามาดูนาฬิกาบนฝาผนัง 19.28น. เหลืออีกสองนาที! ไม่รีรอเพราะต้องแข่งกับพระกาลเธอกดปุ่มโทรออกหาพี่สาวทันที

“ พี่พิมพ์อยู่ที่ไหนคะ ขับรถอยู่หรือเปล่าถ้าใช่จอดรถก่อนนะ ด่วนๆเลย พรไม่มีเวลาอธิบาย” เป็นจริงไปแล้วครึ่งหนึ่งเพราะเสียงดนตรีป๊อบร็อคดั่งกระหึ่มสอดแทรกเข้ามาบ่งบอกว่าพี่สาวอยู่ในรถและมันคงไม่ได้จอดอยู่เฉยๆแน่พิมพ์ลภัสกำลังจะเลี้ยวเข้าซอยหมู่บ้าน

“หือ อะไรนะคะ มาหาด่วนๆเหรอ” ปลายสายตอบกลับมาหาใช่หยอกเอินตามประสา แต่เธอได้ยินไม่ชัดจริงๆ ลูกสาวร่างทรงร้อนรนใจเป็นอย่างมากตะโกนสุดเสียงกลับไป

“ฟังพรชัดๆนะคะ ซีเรียสมาก พี่พิมพ์จะขับรถชนรีบจอดรถก่อนเลย”

“เหลวไหลนะคะ พี่ไม่เคยขับรถชน” สาวหน้าเข้มมั่นใจในฝีมือของตนยิ่งเป็นรถหรูสมรรถนะเยี่ยมแบบนี้แม้แต่รอยครูดยังไม่มี แต่การขับรถไปคุยไปแม้จะ synchronize เข้ากับรถมันก็ถ่วงหน่วงให้เธอขับรถชะลอลงโดยอัตโนมัติจนโดนรถกระบะคันหลังเลี้ยวปาดหน้าเธอเสียได้

“ว่าพรว่าดื้อตัวเองใช่น้อยนะคะ พรอ่านไลน์..” ไม่ทันจะสิ้นคำ เหตุการณ์ดูประหนึ่งว่าจะเกิดขึ้นจริงๆ!!

“เอี๊ยดดด!! โครม!!” เสียงเบรกดังสนั่นตามติดมาด้วยเสียงวัตถุชนกัน รับพรตกใจสุดชีวิต

“พี่พิมพ์!! พี่พิมพ์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”

“มะ..ไม่ใช่พี่เป็นกระบะคันหน้าหักหลบรถมอเตอร์ไซค์ที่ปาดหน้าพุ่งชนเสาไฟฟ้าเคราะห์ดีเหลือเกินค่ะ พี่เบรกทันพร” สาวหน้าหยกเป่าปากดัง เธอก็ให้ตกใจไม่น้อยปะติดปะต่อร้อยเรื่องราวเข้าด้วยกัน มันคือ..

“ไลน์!” คู่สนทนาพูดออกมาแทบจะพร้อมกัน

“พี่พิมพ์ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วนะคะ งั้นพรวางก่อนนะฝันดีค่ะ”

“ค่ะ มายเบบี้พรุ่งนี้เช้าเจอกันนะ”แทบจะทันทีรับพรเปิดไลน์อีกครั้ง ข้อความเมื่อครู่หายไปในบัดดลหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ

“คราวหลังต้องแคปหน้าจอไว้แล้ว เฮ้อ! เรื่องจริงๆหรือนี่”

“บ่นอะไรยัยพร”ผู้เป็นพี่ชายเดินผ่านหน้าห้องที่ยังเปิดประตูทิ้งไว้ เขาจึงเดินเข้ามาหาน้องตัว

“พี่โหนคือว่า...” รับพรอธิบายความอย่างละเอียดกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดไปหมาดๆโหราพยักหน้า นิ่งไปราวนาทีเศษ ใช้ความคิดหนักหน่วง

“เหมือนว่า เหตุการณ์ยังคงมีอยู่ แต่มันเบาบางลงหรืออาจจะเปลี่ยนเจ้าทุกข์” อาสาสมัครกู้ภัยได้ข้อสรุปเนื่องด้วยเหตุยังคงอยู่ผลของการกระทำจึงยังมี

“ถ้างั้น..พรุ่งนี้เราก็ไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้เลย?”

“เราต้องไม่พลาด ชีวิตคนเรือนร้อยพี่ต้องยับยั้งไม่ให้เกิด” โหรากำกำปั้นของตนแน่นเกร็ง สีหน้าจริงจังแววตามุ่งมั่นจดจ้องมาที่กรอบรูปของบิดา..รับพรเป็นกังวลใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากเรื่องนี้มันใหญ่ยักษ์ ทำไมเบื้องบนถึงได้ลิขิตให้คนตัวเล็กๆอย่างเธอกับคนรอบข้างต้องมาเกี่ยวข้องด้วยตาก็ดูที่หน้าจอ เลื่อนรายชื่อไปมา ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่พลันก็นึกอะไรขึ้นได้

“พ่อปู่ หรือว่าคำทำนายของพ่อปู่จะเกี่ยวกับสิ่งนี้..ใช่ เราต้องใช้ประโยชน์จากมัน ก็ถ้ามันทำนายเหตุร้ายของพี่พิมพ์ได้เราก็สามารถรู้ความเคลื่อนไหวล่วงหน้าของรายชื่อเพื่อนที่เรามีอยู่ทั้งหมดได้เช่นกัน”ร่างเพรียวเดินออกมานอกห้อง ขอมองดูพระจันทร์กลมโตเสียหน่อยท่ามกลางความมืดมิดย่อมมีแสงสว่างรออยู่เสมอแล้วมันจะใช่อย่างที่เจ้าตัวคิดหรือเปล่านะ

“แม่หมอ!” ระหว่างที่ใจลอยลูกสาวร่างทรงเหมือนยินเสียงแผ่วเบากระซิบที่ข้างหูเธอเมียงมองไปรอบกายแต่ไม่เห็นอะไร ไม่ใช่เสียงพี่โหน เจ้าตัวกลับเข้าห้องไปแล้วทั่วสรรพางค์ของรับพรขนลุกชันตามสัญชาตญาณหรือเสียงนี้จะเป็นคำตอบเท่ากับเป็นการต่อจิ๊กซอว์ให้สมบูรณ์

“เราจะเป็นแม่หมอ ทำนายเหตุการณ์เอาจากไลน์นี่ล่ะแต่ทั้งหมดทั้งมวลยังเชื่อไม่ได้เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์การทดลองยังคงต้องพิสูจน์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จึงจะมีความน่าเชื่อถือทางสถิติและเหตุการณ์พรุ่งนี้จะเป็นข้อพิสูจน์” ร่างเพรียวให้ข้อสรุปกับตนเองเธอโทรถามกรองแก้วว่าจะมาค้างหรือไม่ตามความตั้งใจเดิมเพื่อนรักบอกว่าวันนี้ไม่มาและรีบตัดสายทิ้งไปรับพรตะหงิดๆเหมือนเสียงยัยแก้วกระเส่าๆยังไงพิกล ระ..หรือว่าโดนตามตัวไปทำงานและกำลัง..กำลังปฏิบัติกามเอ้ยการกับลูกค้าอยู่ โอ๊ะโอ! หุหุผิดจังหวะไปหน่อยโทษทีหว่ะเพื่อน เจ้าเรือนปิดเครื่องก่อนจะกลับเข้าห้องนอนของตน...

“พี่ภา นอนหรือยัง”หลังจากกระสับกระส่ายอยู่ไม่เป็นสุข นอนพลิกไปพลิกมาหลายตลบก็มิอาจข่มตาลงได้คนกระวนกระวายจึงมาร้องเรียกอยู่หน้าเรือนเล็ก ต่อให้หลับไปแล้วก็ตื่นขึ้นมาได้ทีหล่อนยังมากวนอกกวนใจอยู่บ่อยครั้งไป คืนนี้ขอเป็นตัวช่วยให้น้องน้อยหน่อย

“มีอะไร กำลังอ่านหนังสืออยู่” แม่นางเฉยเดินสะเงาะสะแงะออกมาอยู่ในชุดเสื้อสีม่วงตัวใหม่ที่ซื้อให้ แต่ไม่กลัดกระดุมปทุมถันจึงโผล่ออกมาเต็มๆสองตา พระเจ้า!!

“แต่งตัวให้เรียบร้อยบ้างไรบ้างไม่ได้เชียวหรือแล้วเห่อของใหม่สิท่า” เจ้าเรือนบ่นอุบ สุดทนกับพฤติกรรมบวมๆ

“มันร้อนนี่ ลมอับๆพิกล จะเปิดแอร์ก็เสียงดังกวนสมาธิพัดลมก็เอาไม่อยู่ ส่วนเสื้อเพิ่งซักไปเมื่อกี้” ภารตีแจงยิบคนฟังหันนมองไปที่เสื้อยืดตัวเก่งและตัวเดียวที่วางพาดอยู่ตรงรั้วชาน ไหนว่าซักนี่มันผึ่งผึ่งลมชัดๆ โว๊ะ!

“ถ้าซักผ้าไม่เป็นพรทำให้ก็ได้”สาวหน้านิ่งไม่ตอบกลัวจะโดนชาร์จค่าบริการน่ะสิ รับพรดั่งรู้แกว พูดจริงจัง

“ฟรีน่า จริงๆ”

“อือ ตกลงถ่อมาถึงนี่มีอะไรอย่าบอกว่าจะมาขอตังค์ไปซื้อน้ำ”

“พรนอนไม่หลับ กลุ้มใจมากถึงมากที่สุด คืนนี้ขอนอนด้วยคนนะ”ถึงคราวเจ้าบ้านเป็นฝ่ายมาขอร่วมห้องบ้าง ไม่ไหวจริงๆอยู่คนเดียวแล้วมันห่อเหี่ยวเหลือกำลังจะรับ

“เรื่องพรุ่งนี้เหรอ” ในส่วนลึกภารตีก็ให้กังวลไม่น้อยเรื่องร้ายแรงขนาดนั้น ถ้านิ่งเฉยดั่งบุคลิกคงใจอำมหิตผิดมนุษย์มนารับพรพยักหน้าและแจงความต่อ

“อือ ร้ายกว่านั้น เมื่อกี้นี้...” เธอเล่าเหตุการณ์ของพิมพ์ลภัสให้แม่นางเฉยฟังจนสิ้นความ

“พี่เองเองก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งนะว่าไปตอนนี้อยากจะเจอในสิ่งที่พิสูจน์ได้ยาก เจ้าข้าเอ๊ย ถ้าเจ้าที่ ผี มีจริงก็โผล่ออกมาเลย มาทักทายกันหน่อย” หูย..แร๊งส์ ! หล่อนกล้ามาก

“เอ๊ะ! ปากเสียตัวอยากเจอก็เจอไปคนเดียวแล้วกัน” คนเชื่อหมดใจหันมาแหวใส่ใครเขาใช้ให้ท้าทายลบหลู่ในสิ่งเหล่านี้เล่า เจอดีขึ้นมาจริงๆจะวิ่งหนีกันไม่ทันร่างเพรียวปลีกตัวไปนอน ส่วนภารตียังตั้งใจอ่านหนังสือพุทธศาสตร์อยู่เกือบค่อนคืนจึงตามเข้าไปในห้อง

“ภารตี..ยัยภา”ระหว่างที่ภารตีนอนอยู่ในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น เหมือนตัวเธอยินเสียงเรียกเข้าที่ข้างซอกหูร่างที่กำลังนอนหงายจึงเปิดเปลือกตาขึ้นภาพแรกที่เห็นคือตรงปลายเท้ามีชายคนหนึ่งยืนอยู่! เขาปรากฏเป็นเงาลางๆในสภาพที่ไม่น่าดูเท่าไหร่เลือดท่วมกาย ใบหน้าอมทุกข์อย่างสาหัส น้ำตาไหลอาบเต็มสองแก้มชายคนนั้นคือคนเดียวกับคนที่ทำบุญให้เมื่อเพลนี้ อิทธิเทพ!! แม้จะตกใจแต่เธอก็มีสติพอพยายามจะยันตัวลุกขึ้นจากเตียง แต่ไม่สำเร็จ เธอชาที่ปลายมือและเท้าไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ร่างกายทุกส่วนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้ปากจะขยับส่งเสียงยังยากเย็น ยกเว้นเพียงดวงตาที่ก็แค่กลอกไปมาได้รอบๆเท่านั้นร่างนั้นปรากฏมีให้เห็นอยู่ราวนาทีหนึ่ง แต่มันช่างยาวนานราวปีหนึ่งเสียมากกว่าก่อนจะหายวับไปกับตา เท่านั้นภารตีก็เริ่มจะขยับร่างของตนได้เล็กน้อย

“พี่ภา เป็นอะไร”รับพรสะดุ้งตื่นเมื่อรู้สึกว่าที่เตียงเหมือนมีเสียงกุกกักๆจึงลุกพรวดมาดู

“เปล่า ไม่มีอะไร ไปนอนต่อเถอะ” ภารตีไม่กล้าบอกเจ้าของเรือนคราวนี้เห็นชัดๆกับตาในสิ่งที่เรียกหาครั้นจะไม่เชื่อก็ไม่ได้แต่ใจหนึ่งกลับแย้งย้อนหาเหตุว่า เป็นเพราะเธอคิดมากไป ความเหนื่อยและเพลียรวมไปถึงที่ขยับกายไม่ได้คงเพราะตะคริวอาจจะกิน ทั้งหมดทั้งมวลรวมกันเข้าจิตเลยอ่อน หลอนไปเอง...

รับพรตื่นมาแต่เช้ากลับมาที่เรือนใหญ่เพื่อที่จะเตรียมของไปขายอันเป็นสัมมาชีพที่เจ้าตัวตั้งใจว่าจะทำมันให้ดีที่สุด..เช่นเคย พิมพ์ลภัสมาช่วยเป็นเรี่ยวแรงและกำลังใจที่สำคัญวันนี้ขายดีมาก นอกจากเจ้าหนุ่มจอมตื้อคนนั้นแล้วยังมีลูกค้าประจำมาซื้ออีกหลายคนทำให้หมูทอดสูตรคุณยายหมดเร็วกว่าที่ควรจะเป็น

“ขายดีอย่างนี้อย่าเพิ่งโหมเพิ่มปริมาณนะคะค่อยๆเพิ่มทีละน้อยๆ” ผู้มีประสบการณ์สอนวิชา บัณฑิตยิ้มหวานดีใจที่ได้ครูดีการปฏิบัติจริงย่อมเข้าใจถ่องแท้ลึกซึ้งกว่าเอาแต่จดเล็คเชอร์อยู่ในคลาส

“พี่พิมพ์คะ พรซื้อของขวัญมาให้”รับพรส่งของให้หลังจากที่ขายหมูทอดและเก็บข้าวของเสร็จ

“เนื่องในโอกาสอะไรคะ แล้วเป็นอะไรเอ่ย” คนถูกถามไม่ตอบได้แต่ยิ้มหวาน สาวหน้าเข้มแกะออกดู ถูกอกถูกใจเธอเสียจริง

“ว้าว! น้องพรของพี่น่ารักที่สุดเลยค่ะ อย่างนี้ต้องมีรางวัล”

“หูย! ไม่ดีกว่าค่ะรางวัลเกมพาโชคอะไรนั่นจะพาพรซวยเอาเสียมากกว่า คราวก่อนนู้นก็ออนเซ็นถัดมาก็หอมแก้ม ไม่ไหวๆ ขืนพาพรไปขึ้นขาหยั่งตรวจภายในขึ้นมา อึ๋ย!” แม่นางน้อยทำหน้าหวาดเสียว เธอไม่อยากโดนพี่พิมพ์ล่อลวงเข้าอีก

“พร้อมไหมคะ” ประโยคสั้นๆแต่ทั้งคู่รู้ดีว่าหมายถึงสิ่งใด

“ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมค่ะ” ลูกสาวร่างทรงหันมาตอบยิ่งใกล้เวลาไปมากเท่าไหร่ ทั้งสองก็ยิ่งลุ้นระทึกจิตด้านดีไม่ปรารถนาจะให้เหตุการณ์เกิดขึ้น แต่จากที่แล้วมาคำทำนายไม่เคยมีข้อผิดพลาด และถ้ามันเกิดขึ้นจริงเธอจะยอมรับและใช้วิถีนี้เป็นหนทางของการก้าวมาเป็นแม่หมออย่างสมบูรณ์เต็มหัวใจ...

Create Date : 21 กันยายน 2558
Last Update : 21 กันยายน 2558 17:23:37 น.		1 comments
Counter : 700 Pageviews.
Share Tweet