‘เฮ้อ เสร็จเสียที’

หญิงสาวปรารภกับตัวเองถอดแว่นสายตาออก กะพริบตาถี่ๆ เอี้ยวตัวซ้าย ขวาเพื่อผ่อนคลายอิริยาบทหลังจากคร่ำเคร่งกับหน้าจอมาพักใหญ่มือเรียวก็หยิบแก้วกาแฟร้อนที่บัดนี้กลายเป็นกาแฟแสนชืดมาจิบด้วยความเสียดาย

“คุณบอสที่รักและเคารพคะไหมส่งต้นฉบับ รอยรักรอยอดีตให้แล้วนะเจ้าคะแล้วอีกสามวันเจอกันและจะซื้อช็อกโกแลตลาวาของโปรดไปฝากเจ้าค่ะ”

นักเขียนชื่อดังหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และไลน์หาเจ้านายจอมเฮี้ยบเกือบครึ่งปีที่เจ้าหล่อนห่างหายไปจากวงการงานเขียน แม้ผลงานของเธอทุกเล่มจะเป็นเบสต์เซลเลอร์ระดับหาตัวจับยากเพราะงานเขียนที่เจ้าตัวถนัดคือแนวลึกลับสืบสวนสอบสวนและเรื่องผีสางนางไม้ซึ่งเป็นที่รู้กันในวงการนักประพันธ์ว่า ยากเข้าขั้นต้องเป็นระดับเทพระดับนางฟ้าเท่านั้นถึงจะเขียนได้ถึงกึ๋นถึงแก่น

ไหมเงินถือเป็นนักเขียนแถวหน้าของวงการซึ่งถ้าเอ่ยถึงนวนิยายหรือเรื่องสั้นชนิดหักมุมหลายสิบตลบผู้อ่านคาดเดาทางไม่ออกจนกระทั่งย่อหน้าสุดท้าย ไม่มีใครที่จะไม่รู้จักเธอ ‘ไหมเงิน รัตนพรวดี’

ด้วยพรสวรรค์ด้านการเขียนที่มีมาตั้งแต่เกิดเธอชนะเลิศการประกวดเรียงความวันพ่อตั้งแต่อยู่ในระดับชั้นอนุบาลและเป็นเช่นนั้นเรื่อยมา เพราะส่งงานประกวดประชันขันต่อที่ใดก็ชนะเลิศทุกครั้งไปจนถึงระดับมหาวิทยาลัยไหมเงินก็นำเสนอผลงานเขียนกับทางสำนักพิมพ์ชื่อดังระดับประเทศแห่งหนึ่งแต่เธอก็ถูกปฏิเสธกลับมาอย่างไม่ใยดี

หญิงสาวไม่ย่อท้อ พากเพียรเสนอผลงานให้กับสำนักพิมพ์อีกหลายแห่งพิจารณาและคำตอบก็กลับเป็นออกมาในท่วงทำนองเดียวกันว่า

‘ต้องขอโทษจริงๆ งานเขียนของคุณไอ้ดีก็ดีอยู่หรอกนะแต่มันไม่ใช่ตลาดบ้านเราทางสำนักพิมพ์คงไม่รับไว้พิจารณา’

ไหมเงินกลับมานั่งทบทวน ว่าผลงานของตนเป็นเช่นนั้นจริงหรือไม่อย่างไรคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับเธอคือคนอ่าน และท้ายที่สุดนั่นเองไหมเงินตัดสินใจลงผลงานในเว็บไซต์หนึ่งให้คนสามารถอ่านได้แบบฟรีๆ ด้วยเพียงเพราะอยากรู้ว่าตนเองจะพอมีหนทางให้ก้าวเดินในเส้นทางถนนนักเขียนนี้หรือไม่

เหตุการณ์กลับเกินคาดหมายไปมากกว่ามาก คนอ่านต่างเทใจยอมรับไหมเงินด้วยประทับใจในเรื่องราวมุมมองวิธีการเล่าเรื่องที่เป็นเอกลักษณ์และสำบัดสำนวนที่เธอนำเสนอ

เพชรแท้ย่อมเจอเจ้าของที่คู่ควรเข้าสักวัน

ไหมเงินเองก็เป็นเช่นนั้น คมเดชน์นักธุรกิจหนุ่มที่หยิบจับสิ่งใดก็เป็นเงินเป็นทองประสบความสำเร็จไปเสียหมดราวกับเป็นเทพไมดาสจุติลงมา

หนึ่งในธุรกิจใหม่ของคมเดชน์ก็คือการเป็นเจ้าของสำนักพิมพ์อินดี้เล็กๆ ‘ประกายฝัน’ ที่กำลังเสาะแสวงหานักเขียนหน้าใหม่และแนวใหม่ๆถูกตาต้องใจกับผลงานของไหมเงินที่ใช้นามปากกาเดียวกับชื่อของเจ้าตัว

ชายหนุ่มมาดเนี๊ยบ ดูเนี๊ยบเกินผู้ชายทั่วๆไปจึงได้ติดต่อไหมเงินเพื่อพบปะพูดคุย หลังจากนั้น คมเดชน์อนุมัติให้เธอออกผลงานชิ้นแรกที่ได้ตีพิมพ์ออกมาเป็นรูปเล่มซึ่งเป็นเรื่องสั้นแนวสยองขวัญหักมุม 5 เรื่องรวมเข้าไว้ในพ็อคเก็ตบุ๊คไม่หนาไม่บางราว 350 หน้ากระดาษ และคมเดชน์ได้เปิดตัวนักเขียนหน้าใหม่ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติที่จัดขึ้นเป็นประจำทุกๆปี

การณ์ปรากฎว่าแฟนๆหนังสือให้การต้อนรับ และตอบรับเป็นอย่างดี

เกินคาดหมายจากทั้งตัวคนเขียนเองและเจ้าของสำนักพิมพ์ผู้หยิบยื่นโอกาสให้ จนต้องพิมพ์ซ้ำเป็นครั้งที่ 5 ในรอบ 2 เดือนซึ่งนับว่าเป็นปรากฎการณ์สำหรับนักเขียนโนเนมหน้าใหม่ถอดด้ามเช่นเธอ

จากนั้น ไหมเงินก็เริ่มมีชื่อเสียงขึ้นตามลำดับตามผลงานเรื่องที่ 2 และ 3 ผู้คนเริ่มกล่าวขวัญถึงบ้างก็ขนานนามให้เธอเป็น อกาธา คริสตี้ของเมืองไทยเลยนั่นเทียว

ความโด่งดังของเจ้าหล่อนในแวดวง ถึงขนาดที่ว่าเจ้าของสำนักพิมพ์ชื่อดังแห่งหนึ่ง ได้ออกมาให้สัมภาษณ์กล่าวถึงไหมเงินในทำนองว่าเขารู้สึกเสียดาย ผิดพลาดและโง่มากที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตที่ไม่ได้รับพิจารณาไหมเงินเข้าเป็นนักเขียนในสังกัด

หลังจากที่เธอเรียนจบคณะมนุษยศาสตร์สาขาวิชาเอกภาษาอังกฤษ ไหมเงินเริ่มมีเวลาว่างมากขึ้นเธอจึงผลิตผลงานได้มากมายไม่หยุดหย่อน ราวกับเป็นเครื่องจักรซึ่งภาษาอังกฤษเขาเรียกกันว่าเป็น prolific author คือเดือนหนึ่งๆไหมเงินสามารถออกหนังสือได้ถึงสองเล่ม

หล่อนโลดแล่นอยู่บนถนนสายนี้มากว่าสามปีมีผลงานเกือบห้าสิบเล่ม ทุกเล่มการันตีถึงคุณภาพคับเล่ม คนอ่าน ‘ฟิน’ ไปตามๆกัน รับประกันว่าได้ทั้งเงินทั้งกล่องไหมเงินยังคงยึดมั่นในแนวทางที่ตัวเองถนัดคือแนวสืบสวนสอบสวนและลึกลับไม่เปลี่ยนแปลง

แต่ในช่วงระยะปีหลังมานี้ จะด้วยเพราะไหมเงิน หมดไอเดียพล็อตตันตื้นเขิน หรือจะเป็นด้วยเพราะ หล่อนไร้ซึ่งแรงบันดาลใจทำให้ผลงานเรื่องล่าสุดที่กว่าจะเข็น ฉุด ลาก ดึง ออกมาจากก้านสมองได้ต้องใช้เวลานานพอดูเลยทีเดียว จนเจ้านายเริ่มชักไม่ค่อยแฮปปี้เขาเป็นกังวลว่าไหมเงินจะหมดไฟหรือพาลเลิกเอาเสียดื้อๆคมเดชน์ต้องเรียกไหมเงินเข้าไปพบเพื่อกระตุ้นเตือนหลายต่อหลายครั้ง

“ไหมมีแฟนหรือเปล่า? หรือมีปัญหาที่บ้าน?”

ผู้เป็นเจ้านายไลน์มาถามไม่ได้ขาด ไม่เพียงเพราะเป็นห่วงงานทั้งยังห่วงคนเขียนด้วย

นอกจากนี้สาวสวยตาคม ผิวสีน้ำผึ้ง ยังมีอาชีพเสริมหลายอย่างทั้งงานแปลครูสอนภาษา แถมยังมีกิจการของคุณพ่อ ที่เธอยังต้องช่วยแบ่งเบาภาระอีกเวลาที่อุทิศให้กับงานเขียนที่เธอรักจึงลดน้อยถอยลง

‘ถึงจะช้าแต่ก็ไม่เคยหยุดเดิน’

ไหมเงินตั้งใจไว้ว่าหลังจากนี้เธอจะขออนุญาตคุณพ่อ ลางานไปพักผ่อนที่กระบี่สักครึ่งเดือนหรือกว่านั้นสูดอากาศของทะเลริมฝั่งอันดามัน ปั้นเรื่องสักเล่มเกี่ยวกับสึนามิ

‘ยังไม่มีใครเอามาเขียนเป็นนิยายเลย เขียนมันส์ๆ แฟนๆนิยายน่าจะชอบอกชอบใจ’

คิดได้ดังนั้นเจ้าตัวก็เริ่มการโปรโมทด้วยการโพสต์ข้อความลงบนเฟสบุ๊คว่าจะหนีไปที่อันดามันเขียนนิยายสักเล่ม แฟนๆจะว่าอย่างไร

ไหมเงินเสริ์ชหาข้อมูลจากอินเตอร์เน็ต เกี่ยวกับที่พัก ระหว่างนั้นเองเสียงจากแอพพลิเคชั่นไลน์ก็ดังขึ้นมา สาวผิวเนียนคว้าโทรศัพท์มาดู

‘กว่าจะส่งมาได้นะหล่อน นึกว่าต้องรอข้ามปี วันนี้ขอพบด่วนๆเลยนะอีกสองชั่วโมงเจอกันที่เซ็นทรัลเวิร์ล ห้ามงอแง ห้ามเบี้ยว นี่คือคำสั่ง’

‘เฮ้ออออ!’

ไหมเงินทอดถอนใจยาว วางโทรศัพท์ลง เจ้านายก็คือเจ้านายหล่อนคงมิอาจปฏิเสธได้ ยิ่งมีความผิดติดตัวเป็นชนักปักหลังอยู่เยี่ยงนี้อย่างไรเสียก็คงต้องไปพบหน่อย

เจ้าหล่อนจัดการปิดโน๊ตบุ๊คเก็บข้าวของบนโต๊ะ สวมแว่นตาอันหนา ดื่มกาแฟที่เย็นชืดสนิทจนหมดแก้วและลุกเดินออกไป

ที่เซ็นทรัลเวิร์ล หญิงสาวจอดรถที่ส่วนของ Ladyparkไหมเงินลงจากรถและเข้ามารอเจ้านายก่อนเวลาที่ร้านอาหารญี่ปุ่นร้านเดิมสถานที่แรกที่เจอกันและทุกๆครั้งเจ้านายก็จะนัดเจอเธอที่นี่ ไม่ใช่ว่าคมเดชน์จะชอบอะไรซ้ำๆซากๆหรอกเพียงแต่ร้านนี้เขากินฟรี ก็เป็นเจ้าของนี่นะ

“ตรงเวลาสม่ำเสมอดีนะไหม”

คำทักทายจากชายร่างสูง หุ่นเฟริ์มดูดีมั่กมาก ในชุดสูทสีเทาเข้มผมเรียบเข้าทรง หน้าเนียนเสียยิ่งกว่าผู้หญิงหลายๆคนเดินตรงรี่มาที่โต๊ะของไหมเงิน

“สวัสดีเจ้าค่ะคุณบอส”

นักเขียนชื่อดังยืนขึ้น ยกมือไหว้ผู้ที่เป็นมากกว่าเจ้านายแน่นอนเขาผู้มีพระคุณ ทั้งยังไม่เบื่อที่จะคอยชี้แนะพร่ำสอน ขัดเกลาจนเธอมีวันนี้

ชายมาดเนี๊ยบเข้านั่งประจำที่ ใช้ตะเกียบคีบปลาซาบะดองขึ้นมาชิ้นหนึ่ง กินอย่างละเมียดละไม และหยิบผ้าเช็ดปากมาซับอย่างกับคุณชายก็มิปาน

“เข้าเรื่องเลยนะ เดี๋ยวจะต้องไปประชุมกับลูกค้าบนตึกอีกเราอยากให้ไหมเขียนหนังสือแนวใหม่อีกแนว เอานามปากกาใหม่เลย”

หนุ่มหน้าใสวัยเฉียดสี่สิบแต่ดูเผินๆอ่อนเยาว์กว่าวัยนักน่าจะยี่สิบปลายๆเสียมากกว่า พูดกับคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเรียบๆชัดถ้อยชัดคำทุกอักขระสมกับที่เป็นเจ้าของสำนักพิมพ์

หญิงสาวรับฟังด้วยท่าทีฉงนทั้งตื่นเต้นและอยากรู้ระคนกัน แต่ก็มิกล้าเอื้อนเอ่ยวจีอันใดเพราะข้อมูลน้อยมากๆยังไม่มีรายละเอียดให้ต่อคำ

เจ้านายหนุ่มจิบชาเขียวร้อนๆก่อนที่จะขยายความต่อ

“เราอยากให้ไหมเขียนนิยายยูริ”

“ยูริ? ญี่ปุ่นเหรอคะ?”

นักเขียนสาวทวนคำถามเธอไม่เคยได้ยินศัพท์แสงที่ว่ามาก่อนเลยในชีวิตแต่คาดเดาเอาจากชื่อเสียงเรียงนามแล้วมันก็น่าจะเกี่ยวกับญี่ปุ่นไม่มากก็น้อย

“ไม่ใช่ แต่ก็ไม่ผิดเราไม่มีเวลาอธิบาย”

เจ้านายมาดคุณชายหยิบหนังสือพ็อคเก็ตบุ๊คออกมาจากกระเป๋าเอกสารหนังสีดำสองเล่มมาวางตรงหน้าหญิงสาว

“เอ้า! เอาไปอ่านซะแล้วจะเข้าใจ เราต้องการให้ไหมเขียนแบบนี้แนวนี้ขอเดือนหน้าเลยนะ แต่ก่อนอื่นคิดนามปากกามาก่อน”

ไหมเงินหยิบหนังสือที่ว่ามาดู มันเป็นนิยายภาษาอังกฤษเล่มหนึ่งส่วนอีกเล่มที่เหลือเป็นนิยายภาษาไทย

ที่หน้าปกของพ็อคเก็ตบุ๊คภาษาอังกฤษเป็นภาพหญิงสาวสองคนกำลังนั่งหันหลังอยู่ที่ชายหาดหญิงสาวคนหนึ่งเอียงคอมาซบเข้าตรงหัวใหล่คนอีกคนหนึ่ง ชื่อเรื่องสั้นๆว่า ‘Her’ส่วนเล่มภาษาไทยเป็นนิยายชื่อ ‘ยามเมื่อสายฝนโปรย’ ประพันธ์โดยK. Toon best seller เล่มหนึ่งของหนังสือนวนิยายประเภทนี้

จากประสบการณ์ หญิงสาวเข้าใจได้ทันทีโดยไม่ต้องเปิดดูเนื้อเรื่องข้างใน ยูริก็คือ นิยายแนวหญิงรักหญิง!!

“บ้าเหรอคะบอส! จะให้ไหมเขียนนิยายเลสเบี้ยนนี่นะ ไหมไม่เอาด้วยหรอก ไร้สาระสิ้นดี”

นักเขียนสาวเผลอพูดเสียงดังเพราะความโกรธ ทุบโต๊ะดังปังและลุกยืนขึ้นจนคนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆหันมามองไหมเงินรู้ตัวว่าทำกิริยาฉุนเฉียวมากเกินงามไปหน่อยจึงทำหน้าจ๋อยๆรู้สึกผิดเล็กๆก่อนจะกลับไปนั่งในท่าเดิม แต่หน้ายังคิ้วขมวดอยู่ดี

เจ้านายหนุ่มคาดการณ์มาก่อนว่าไหมจะงิ้วออกด้วยเพราะรู้ถึงนิสัยใจคอกันดีก็คุ้นชินกันมานาน คมเดชน์ไม่ได้ขุ่นเคืองอันใดกลับพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ช้าๆเนิบๆเช่นเคย

“ก็ลองเขียนดูสักเล่มจะเป็นไรไป คนมันมีพรสวรรค์ก็น่าจะเขียนได้ทุกอย่าง คิดเสียว่า เราเป็นคุณครูเมื่อสมัยมัธยมสั่งการบ้านเอากับไหมก็แค่นั้น”

“มันจะแค่นั้นได้อย่างไรคะบอส ไหมไม่เคยทำมันมาก่อน ไม่เคยรู้สักนิดยูรงยูริที่ว่าก็เพิ่งเคยได้ยินเมื่อกะตี้เอ้ยตะกี้นี้เองแถมบอสยังให้เขียนอะไรไม่เขียน ให้ไหมมาข้องเกี่ยวกับเรื่องวิปริตผิดเพศแบบนี้ด้วยไหมรับไม่ได้หรอก ทำไมบอสไม่ให้กุ้งนางเขียนล่ะคะรายนั้นเป็นเจ้าแม่นิยายรักอยู่แล้วไหมเชื่อว่ากุ้งนางจะทำได้ดีกว่าไหมหลายร้อยเท่าพันทวี”

ไหมเงินร่ายยาว ปฏิเสธแบบตรงๆ พร้อมให้เหตุผลที่เธอคิดแล้วว่าดีได้แต่หวังว่าคนตรงหน้าจะเปลี่ยนใจ

แต่หาใช่กับคนที่ชื่อคมเดชน์ไม่ เจ้านายมาดเนี๊ยบยังคงสงบนิ่งเชือดเฉือนด้วยคารมคมคายที่เหนือเมฆ

“คิดแบบนี้เราถึงได้เป็นเจ้านายของไหมยังไง เราต้องการความแปลกใหม่แบบเฟรชๆน่ะถ้าเราคิดแบบเดิมๆกรอบเดิมๆเอาคนที่เขียนเรื่องรักมาทำมาปรุงมันก็จะออกมาแนวเดิมๆไหมรู้มั้ยว่าคนเขียนเรื่องแบบนี้ ผุดขึ้นราวกับดอกเห็ด นักเขียนหน้าใหม่เกิดขึ้นแทบทุกวันมากกว่าแนวอื่นคนอ่านก็มีมากขึ้น ไม่ได้จำกัดเฉพาะพวกเลสอย่างที่ไหมเข้าใจหรอกนะมันกำลังอยู่ในกระแส แต่เรายังไม่เห็นงานแบบที่เรียกได้เต็มปากว่ามีคุณภาพมากนักเราเลยตั้งใจ หมายมั่นปั้นมือให้กระบี่มือหนึ่งของเราเป็นคนริเริ่มโปรเจ็คนี้ทำไมไหมไม่คิดว่านี่คือความท้าทายใหม่ๆที่จะเป็นบทพิสูจน์ความสามารถของตัวเองบ้างล่ะไหมลองพิมพ์คำว่าอคติและลบมันออกไป อย่าลืมลบมันออกจากใจด้วยถ้าทำได้ไหมจะติดปีกเลยเราเชื่อว่าไหมจะยิ่งมีชื่อเสียงมากกว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้เสียอีก อ้อ!อีกอย่างเราคิดว่าไหมกำลังจะหมดไฟ เราหวังว่าการเริ่มต้นอะไรใหม่ๆจะเป็นการจุดพลังที่มีมากมายมหาศาลของไหมให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง เอาล่ะเราต้องไปแล้ว ยังไงไหมก็ต้องทำ ไม่มีแต่ ไม่มีปฏิเสธ ไม่มีคำว่าไม่ได้นี่เป็นการขอร้อง และเป็นคำสั่งด้วย”

เมื่อเห็นว่าบอสจอมบงการยืนยันกระต่ายขาเดียว ในความคิดตนแถมให้เหตุผลที่ยืดยาว หญิงสาวก็จนปัญญาที่จะทัดทานแต่ก็มิวายขอแสดงออกบ้างถึงความไม่พอใจ

“บอสห้ามว่าด้วย ถ้าไหมจะละเลงงานเขียนชิ้นนี้ให้เละเป็นโจ๊กปั่นเลย”

“ไหมไม่ทำหรอกเราเชื่อมั่นว่างานเขียนที่ไหมรักและบูชาทุกๆชิ้นจะต้องออกมาดีที่สุด เสมอ”

ชายหนุ่มกล่าวทิ้งท้าย ถกแขนเสื้อมาดูเวลาจากนาฬิกาสุดหรูคว้ากระเป๋าเอกสารและลุกออกจากที่นั่งยิ้มนิ่มๆแบบผู้ดีให้คนตรงหน้าที่ยังออกอาการกระฟัดกระเฟียดเหวี่ยงสุดๆและเดินจากไป ทิ้งให้ไหมเงินเกาหัวแกรกๆ ส่ายหน้าทั้งไม่เข้าใจและผิดหวังในตัวบอสสุดประมาณ

‘ใช่ที่บอสพูดไม่ผิดที่เรารักและบูชาอาชีพนี้มากและตั้งใจใส่ใจทุกตัวอักษรที่กลั่นออกมาจากสมองแต่ทว่า บอสไม่เคยรู้หรอกว่า เรารู้สึกแย่กับพวกผิดเพศแค่ไหนแล้วทำไมเราต้องมาทนทำในสิ่งนี้ด้วยนะ’

หญิงสาวยังคงขุ่นเคือง มองหนังสือสองเล่มตรงหน้าแบบเซ็งเป็ดเซ็งห่าน หยิบเข้าใส่ในกระเป๋าอย่างเสียมิได้ไหมเงินตัดสินใจโทรหาใครบางคน หล่อนต้องการที่ระบาย

“ฮัลโหล ว่าไงไหม กำลังจะชวนกินข้าวเย็นอยู่ทีเดียวเชียว”เสียงหวานๆจากปลายสายฉอเลาะตอบรับกลับมา

“ถ้าทำอะไรค้างอยู่ก็หยุดเลย รีบมาให้ว่อง ตอนนี้เค้าเครียดมาก”

ไหมเงินพูดเป็นเชิงบังคับ เรื่องเอาแต่ใจถ้าไม่นับบอสล่ะก็เธอเป็นสองรองใครเสียที่ไหน

“บ้าเหรอ นุชติดลูกค้าอยู่นะ อีกชั่วโมงถึงจะว่างเอาเป็นว่าเดี๋ยวจะโทรกลับนะจ๊ะ” ปลายสายพูดจบและวางไปทันทีคนฟังแทบจะอกแตกตาย ได้แต่คีบซาบะดองที่บอสจอมบงการเหลือไว้ให้ดูต่างหน้า

Create Date : 07 พฤษภาคม 2558
Last Update : 7 พฤษภาคม 2558 12:35:36 น.		0 comments
Counter : 512 Pageviews.
Share Tweet