สวัสดีครับคุณผู้อ่านที่รักทุกท่าน ด้วยความยินดีที่ยังมีชีวิตอยู่ กินอิ่ม นอนหลับ ครบ 32 และยังสามารถมาเขียนบล็อกเล่าเรื่องราวต่างๆของร้านหนังสือเล็กในถนนข้าวสารให้ได้อ่านกัน หลังจากผ่านปีใหม่กับความหนาวเย็นตลอดเดือนมกราคม ผ่านไชนีสนิวเยียร์ตอนสิ้นเดือน เข้าสู่เดือนกุมภาพันธ์ โดยเฉพาะปีนี้ที่วันวาเลนไทน์ตรงกันพอดีกับวันมาฆบูชา ก็คงจะได้มีการรณรงค์เข้าวัดวันวาเลนไทน์กันครึกครื้น ... หนุ่มสาววัยรุ่นทั้งหลายก็จะได้มาเวียนเทียนกัน โรงแรมม่านรูด จิ้งหรีดทั้งหลายอาจจะได้รับผลกระทบยอดจองห้องวาเลนไทน์ปีนี้ไม่เข้าเป้าก็เป็นได้ ... 555

เห็นข่าวตามเว็บบอร์ดว่า นักท่องเที่ยวจีนเข้าไปใช้ มช.เป็นสถานที่ท่องเที่ยว ตามการประกาศเชิญชวน มีการไปกางเต๊นท์นอนที่อ่างแก้ว ใช้สาธารณูปโภคไม่เหมาะสม ไม่รักษาความสะอาดบ้าง พ่นสีจารึกภาษาบ้านเกิดลงบนทางเดินบ้าง ก็ให้รู้สึกในข้อเท็จจริงของชีวิตว่า เหรียญมีสองด้านเสมอ ทุกอย่างมีทั้งบวกและลบ การเปิดหน้าต่างทิ้งไว้ย่อมมีข้อดีคือทำให้อากาศระบายถ่ายเทได้ดี แต่ก็ย่อมมีฝุ่นผงเป็นสิ่งที่ไม่ปรารถนาติดตามมา ให้ต้องกวาดทำความสะอาดเพิ่มขึ้น การเปิดรับการท่องเที่ยวก็เช่นกัน บ้านเราได้เม็ดเงินจากนักท่องเที่ยวที่มาใช้จ่ายเป็นข้อดี แต่ก็ย่อมจะต้องได้สิ่งไม่ปรารถนาบางประการติดเข้ามาด้วยอย่างที่เชียงใหม่เจออยู่ เราก็คงต้องปรับตัวรับกับสิ่งเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นการสื่อสาร แปะป้ายบอกข้อห้าม คำเตือนต่างๆ ตลอดจนร้องเรียนไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เท่าที่ทำได้ เพื่อบรรเทาเบาบางสิ่งไม่ปรารถนาเหล่านี้ลง ... เหมือนกับการอยู่ร่วมกันของคนหมู่มาก หรือแม้แต่กับครอบครัวเล็กๆ 2-3 คน ที่ก็ต้องมีกติกาให้อยู่กันได้เป็นพื้นฐาน ส่วนในกรณีที่สถานการณ์เปลี่ยนแปลงไป หรือการทำให้บรรยากาศดี อยู่กันได้อย่างแฮปปี้มากขึ้น ก็เป็นเรื่องของฝีมือในการเอาศิลปะมาปรับใช้แล้วครับ ... อย่างเช่นศิลปะในการดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข ศิลปะในการครองเรือน

ที่ร้านเองก็เจออยู่บ้างกับนักท่องเที่ยวจีนที่เริ่มเข้ามาเที่ยวแบบแบ็คแพ็คประเภทบินเดี่ยวบ้าง เป็นคู่ๆบ้าง ไม่ใช่เป็นกรุ๊ปอากง อาม่า อาเหล่าแปะ มากันทีละเป็นคันรถ 30-40 คนอย่างสมัยก่อนที่เรียกๆกันว่า "ทัวร์ศูนย์เหรียญ" ที่ไปเหมากรุ๊ปมาถูกๆ แล้วก็เอาไปลงตามแหล่งเชือดในโปรแกรมที่วางไว้แทรกอยู่ในรายการทัวร์ไม่ว่าจะเป็น วัด โรงงานจิวเวลรี่ ร้านขายของฝากต่างๆ อย่างอาทิตย์ที่ผ่านมาก็เจอลูกค้าเลือดมังกรรุ่นใหม่อยู่ เช่นหนุ่มจีนที่มาถามหาหนังสือเกี่ยวกับการเมืองของบ้านเกิด เพราะอยากรู้เรื่องในมุมมองของสายตาจากคนนอก ... สาวจีนหมวย สวย น่ารัก ที่พูดภาษาอังกฤษปร๋อเข้ามานั่งคุยที่ร้านพักใหญ่ ถามได้ความว่าพูดภาษาอังกฤษคล่องปรื๋อเพราะเธอไปโตอยู่ที่ ฝรั่งเศสและเรียนภาษาต่างประเทศหลายภาษา หรือแม้แต่กับคู่หนุ่มสาวจีนอีก 1 คู่ที่เอาหนังสือโลนลีแพลนเน็ตอินโดนีเซียปี 2007 เข้ามาแลกกับโลนลีแพลนเน็ตเซาท์อีสต์เอเชีย 2010 ไป โดยจ่ายเงินเพิ่มอีกเล็กน้อย ... คุยกันอยู่พักนึง ท่ามกลางภาษาอังกฤษที่หูผมฟังแล้วก็จับได้หลายๆประโยคที่ใช้ผิดบ้าง ฟังทะแม่งๆบ้าง ก็ได้ใจความว่าทั้งคู่ออกเดินทางท่องเที่ยวจากบ้านเกิดมาหลายเดือนแล้ว ไม่รู้ว่าผ่านทางไหนมาบ้าง แต่ดูเหมือนระยะหลังสุดนี่มาจากฟิลิปปินส์ ผ่านอินโดนีเซีย เข้ามายังเมืองไทยบ้านเรา และกำลังจะไป เขมร-ลาว-ญวน ต่อ

ผมฟังไปก็ตาโตคิดอยู่ในใจว่า "เฮ้ย นี่มันทริปท่องเอเชีย ของฝรั่งแบ็คแพ็คเกอร์ยุโรปหรือไม่ก็ไอ้กันแล้ว งบประมาณน่าจะตีเป็นตัวเลขหลายหลักอยู่ ไม่ใช่น้อยๆเลย"

"ยูเบรคซัมเมอร์เหรอ หรือเพิ่งเรียนจบ เลยมาเดินทางท่องเที่ยวตั้งหลายเดือน" ผมถามพร้อมพยักหน้า ยิ้มให้

"เปล่า ... พวกเราลาออกจากงานมาเที่ยวน่ะ" ชายหนุ่มตอบมา

ผมทำตาโต ชี้มือสลับไปมาทั้งสองคน และถามย้อนกลับไปให้แน่ใจอีกครั้ง "ทั้งสองคนเลยเหรอ"

"ใช่ ทั้งสองคนเลย" หญิงสาวตอบและพยักหน้าให้

"เยี่ยมจริงๆ ... ขอให้เดินทางให้สนุกครับ" ผมยกหัวแม่มือชูให้ทั้งสองมือและอวยพรให้ทั้งคู่

นี่ก็สองสาว ผมยาวผมสั้น ที่เข้ามาถามหาแผนที่กรุงเทพกับทริปท่องเที่ยวสั้นๆ ตลาดน้ำหรือวัดที่อยุธยา เมื่อปลายปีก่อน ... (ขออนุญาตนิดนึง เห็นแล้วนึกถึงสาวก้อยกับสาวลิเดีย ในมิวสิกวิดีโอเพลง "หัวใจไม่อยู่กับตัว" ของมาเรียม B5 จากคลับฟรายเดย์ซีรีส์ ตอน "รักเธอ รักเขาและรักของเรา" ... เสียงของมาเรียมให้อารมณ์ได้ดีจริงๆกับเพลงๆนี้)

หรือจะย้อนเลยปีใหม่ขึ้นไปอีก ก็มีแบ็คแพ็คเกอร์ชาวจีนรุ่นใหญ่อีกหลายคู่ให้กล่าวถึง ทั้งคู่รุ่นใหญ่กระเป่าหนักที่เข้ามาถามซื้อแผนที่ "ไทยแลนด์" ซึ่งส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใครเรียกหากัน เพราะคนจีนถ้ามาเที่ยวกรุงเทพอย่างเดียวก็เอาเฉพาะแผนที่กรุงเทพสิ

"คุณมีแผนที่ไหม" สาวใหญ่ในชุดเสื้อคอบัว กางเกงยาวกรอมเท้ากับรองเท้าบัดดี้ ขนาดออกกำลังเช้าๆตามสวนลุม ถามมา

"กรุงเทพหรือครับ ภาษาอังกฤษหรือภาษาจีนดี" ผมถามพร้อมชี้มือไปที่แป้นหมุน หน้าที่เป็นแผนที่กรุงเทพ ทั้งภาษาอังกฤษ จีน ญี่ปุ่น เยอรมัน รัสเซีย

"ไทยแลนด์แมพ ไม่ใช่แบงคอกแมพ แล้วก็ไชนีสแลงเกวจ มีไหม" อาเจ๊ตอบพร้อมอธิบายเพิ่มเติมมา

"อ้า มีครับ ไทยแลนด์หน้านึงแล้วก็อีกหน้านึงมีหลายจังหวัดรวมกัน เป็นภาษาจีน" ผมพยักหน้าแล้วเปลี่ยนใหม่ หันแป้นหมุนไปหน้าแผนที่ประเทศไทยและดึงสิ่งที่ต้องการออกมา ส่งให้ ... เจ๊แกรับไปพร้อมกับจ่ายเงินโดยไม่ถามราคาสักคำ

"อาร์ยูไชนีส" อาเจ็กที่นั่งรอที่เก้าอี้หวายหน้าร้าน มองมาที่ผมแล้วถาม

"ใช่ ผมเป็นไชนีส แต่ผมเกิดเมืองไทยนี่ เป็นเซคคั่นด์เจนฯ" ผมพยักหน้า

"แคนยูสปีคไชนีส" อาเจ็กถามเพิ่มยิ้มๆ

ผมดึงจังหวะ เลือกคำเหมาะๆ อยู่อึดใจนึง ก่อนตอบไปยิ้มๆ "จัสวันเวิร์ด - นิห่าว" ... ส่วนในใจบอกว่า "คำด่า ไม่เอาละกัน อู๋โบ้ เก๋าเจ้ง ... ดอกไม้สีสวย หรืออะไรเน่าๆ อย่านำเสนอเลย เดี๋ยวเสียภาพลักษณ์ อิ อิ ... จริงๆก็เคยฟังๆ จำๆมาจากตอนเด็กๆ นานแล้วครับ มาจากใครก็ไม่แน่ใจ ไม่รู้เหมือนกันว่าอ่านหนังสือเอา หรือเพื่อนด่าเล่นกันข้างบ้านหรือโรงเรียน ... "

"ไอทิงค์ยูอาร์คอเร็ค" อาเจ๊ตอบ พร้อมชมสำเนียงว่าใช้ได้ ทำเอาผมยิ้มแก้มแทบแตก

หรือจะเป็นอากงกับอาม่าอีกคู่หนึ่ง แก่แล้วแต่ยังมีไฟอยู่ มาเที่ยวและถามหาแผนที่กรุงเทพเป็นภาษาจีน ซึ่งก็ซื้อไปโดยไม่ดูราคาเลย เพราะหาทางกลับไปยังสถานีรถไฟใต้ดินไม่ได้

"Where is Airport link?" อาม่าถามหาสถานีสุดสายแอร์พอรทลิงค์ ... ผมชี้ให้ดูสถานีทีพญาไท ดูเหมือนทั้งคู่จะผ่านแถวนั้น แต่ไม่แน่ใจว่าแค่ผ่านหรือโรงแรมที่พักอยู่ใกล้ๆกัน

"Where is China town station?" อากงถามต่อหาทางไปเยาวราช ... ผมชี้ให้ดูสกายเทรนสายแรกมาที่สยาม สกายเทรนสายที่สองต่อมาที่สีลม ต่อด้วยเมโทรมาสุดทางที่หัวลำโพงใกล้สุดกับไชนาทาวน์

"เมื่อวานเราหลง หาทางกลับไปแอร์พอร์ทลิงค์ไม่ถูก เหนื่อยมาก" อากงบ่นมาพร้อมกับส่ายหน้า ขณะที่อาม่าพยักหน้าเข้าใจเส้นทาง และดูมั่นใจลุยต่อมากขึ้น

คู่อาตี๋กับอาหมวยอีกคู่หนึ่งที่เข้าร้านมาดูโลนลีแพลนเน็ตปกเก่าอยู่เงียบๆครึ่งค่อนชั่วโมง ก่อนที่จะกลับมาอีกครั้งพร้อมกับหยิบเอาโลนลีแพลนเน็ตไชนาปกเก่าเก๋ากึ้กจากมุมราคาเทกระจาดมาถามผม

"Can you give me discount? ... คุณลดราคาให้อีกหน่อยได้ไหม" ... อาตี๋ถามยิ้มๆ

"This is the very old edition which sales under very special price. Do you want me to discount more? ... เล่มนี้เก่ามากแล้ว ขายลดราคาพิเศษด้วย จะให้ลดราคาให้อีกเหรอ" ผมถามกลับยิ้มๆ แต่ในใจ จิตฝ่ายมารบอกว่า-ให้ฟรีเลยดีไหม ส่วนจิตฝ่ายเทพบอกว่า-ลดได้ แหม ของซื้อ ของขาย

"Yes, I am going back home. I have not so much money. ... ใช่แล้ว ผมกำลังจะกลับบ้าน มีเงินเหลือไม่เยอะ" ... พ่อหนุ่มตอบมา

"You take a look on this book so long. I have latest edition both new and used book. Why don't you take one of them? Information shall be more update. ... คุณพลิกดูเล่มนี้อยู่นานสองนาน พอดีผมมีฉบับใหม่ล่าสุด ทั้งใหม่ทั้งมือสอง ทำไมไม่เอาของใหม่ล่ะ ข้อมูลน่าจะอัพเดทกว่ากันนะ" ... ผมพยายามเสนอทางเลือกอื่น จะได้ไม่ต้องลดราคาเล่มเก่านั่น

"No. ... You see these notified wording inside. I think they look like writing from my aunt. ... ไม่อ่ะ ... คือคุณดูนี่สิ ลายมือที่เขียนไว้ข้างในพวกนี้น่ะ ผมว่ามันเหมือนลายมือของอาที่เมืองจีนน่ะ" ... ชายหนุ่มพลิกเปิดหน้าในหลายๆหน้า มีลายมือโน๊ตไว้สั้นบ้าง ยาวบ้าง เป็นภาษาจีน

"Huuu ... really? ... จริงรึ" ... ผมโก่งคิ้ว ตาโต หัวเราะสะอึกในลำคอ กลั้นยิ้มแทบตาย ... แต่ในใจ-จิตฝ่ายมารบอกว่า จำลายมือญาติได้ด้วยเรอะ เทพจริงๆ

"Yes, of course. I am not sure I can find his name in this book or not? So I may take this to him for surprising. ... ใช่ ผมคลับคล้ายคลับคลานะ เผลอๆจะเจอลายเซ็นชื่ออาเขียนจารึกไว้หน้าไหนหรือเปล่า ผมจะได้เอาไปเซอร์ไพรซ์" ... ตี๋ขยับแว่นเล็กน้อย ก่อนตอบและพยักหน้ามั่นใจ

"OK ... ok" ... ผมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี  พยักหน้ายอมแพ้ พร้อมบอกราคาลดพิเศษเป็นพิเศษให้ไป จิตฝ่ายเทพบอกว่าถ้าจริงก็ขอเกาะกระแสเซอร์ไพรซ์ด้วย ส่วนจิตฝ่ายมารบอกว่าถ้าไม่จริง แต่ "To die for" ปั้นเรื่องเพื่อหลอกเอาส่วนลดจากคนขาย ก็จะขอให้จู๊ดๆ ใน 3 วัน 7 วัน

โลนลีแพลนเน็ตไชนา ปกเก่าฉบับนั้นที่อาตี๋จะซื้อกลับไปเซอร์ไพรซ์อาที่บ้าน จากลายมือที่คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นเจ้าของเก่า ... ฮะ ฮ่า

เจตตจัน
085-8035412
087-0719858
jettajan227@yahoo.com

ปล. ฝากโปสการ์ดเล็กๆ อารมณ์ดีๆ จากเมืองไทยไปเสิ่นเจิ้นของลูกค้าชาวจีนที่ ทักทายไปสั้นๆแค่ประโยคเดียว แต่ยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี

ชอบรอยยิ้มกว้างอารมณ์ดี กับนิ้วมือ 2 นิ้วที่ชูอยู่ข้างๆ ... "นิห่าว"

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2557
Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2557 22:40:00 น.		2 comments
Counter : 1188 Pageviews.
Share Tweet