การไม่รู้ แล้วศึกษา พบแล้วลองปฏิบัติถ้าเป็นจริงก็ ปฏิบัติต่อ
ผมว่าใช่เลย เป็นวิธีที่ถูกต้อง

แต่.. แต่นะครับสิ่งไหนอยากรู้แต่เสี่ยงเกินไปก็ งดเว้นไว้ก่อน

ความรู้ไม่มีที่สิ้นสุด
รร.ของหนูอยู่ทุกๆที่
อย่าอายที่จะไขว่คว้า

หยุดเรียนรู้ ต่อเมื่อหมดลมหายใจ

สวัสดีคุณกะว่าก๋า ครับ

เข้าใจล่ะ ไม่เพียงรร.ของหนู
แต่ของเต่า งู กระต่าย เพนกวิน ด้วยนี่เองค่ะ

สวัสดีครับ

มาอ่านเรื่องราวประกอบภาพสวยๆครับ
สอดแทรกคติและการเล่าเรื่องกับภาพได้น่ารักดีครับ

ชีวิตเราคือการเรียนรู้ที่ไม่รู้จบจิงๆ ครับ
นี่แหละทำให้เราอยากไปอวกาศ พอไปอวกาศก็อยากไปดวงจันทร์
พอดวงจันทร์ก็อยากไปไกลออกไป
ถ้าเราไม่มีความอยากรู้อยากเห็น ป่านนี้คงไม่มีโครงการสำรวจจักรวาลอื่นอ่ะนะครับ ^^

จากบล๊อก
จิงๆ รุ่นผมก็ไม่ให้ตีเด็กแล้วนะครับ แต่มัธยมยังมีอยู่ แต่มีแค่ 2 คนที่มีสิทธิ์ตี แปลกที่อาจารย์ทั้ง 3 เป็นคนตีเจ็บที่ นร รักมากๆ
รร ผมไม่มีการตียกห้องครับ มีแต่เรียกไปตีให้ห้องปกครอง
อย่างผมโดดกำแพงเป็นเมนูโต๊ะจีนแบบนี้ โดนแน่นอนครับ 5555
ส่วนอื่นๆ ที่โดนปกครองตีแน่ๆ ก็คือ วิวาทกันเองกับ รร อื่น

พี่น้องต่อยกันนี่พ่อจับตีทั้งคู่ครับ 5555
รร เน้นเรื่องพี่น้องมาก “เป็นผู้นำ รักเพื่อน นับถือพี่ เคารพครู กตัญญูพ่อแม่ ดูแลน้อง”

ส่วนไม่ทำการบ้าน มาสาย แต่งตัวผิดระเบียบ คุยกันในแถว โดดเข้าแถว วิ่งรอบสนามยาวๆครับ
เช้าๆ นี่วิ่งกันอย่างกับเป็นกรุงเทพมาราธอนเลยครับพี่

สวัสดีครับคุณก๋า

น้ำ = อากาศธาตุ = h2o = ก๊าซไดรเจน กับ ก๊าซออกซิเจน

“ก่อนเรียนรู้เซน ภูเขาคือภูเขา แม่น้ำคือแม่น้ำ
ขณะเรียนรู้เซน ภูเขาไม่ใช่ภูเขา แม่น้ำไม่ใช่แม่น้ำ
หลังถ่องแท้ในเซน ภูเขาคือภูเขา แม่น้ำคือแม่น้ำ”

ก่อนเรียนรู้ “น้ำ” คือ “น้ำ” ใช้ ดื่ม กิน อาบ ล้าง
ขณะเรียนรู้ “น้ำ” คือ อากาศธาตุ
หลังถ่องแท้ “น้ำ” คือ “น้ำ” ใช้ ดื่ม กิน อาบ ล้าง

หลังจากถ่องแท้แล้ว เราก็มองน้ำ เป็นน้ำเหมือนเดิมนะครับ
แต่เราเห็นน้ำนั้นอย่างเข้าใจลึกซึ้งมากขึ้น เห็นสัจธรรมความจริง
เห็นความว่างเปล่าในสรรพสิ่ง ทำให้เราจะปล่อยวางได้มากขึ้น

โลกนี้ยังมีอะไรที่เราไม่รู้อีกมากมาย แบบที่คุณก๋ากล่าวเอาไว้ครับ
มันเริ่มต้นจากไม่รู้มาก่อน
ขอแค่ อย่าหยุดความอยากรู้ของตัวเอง
อย่าปิดกั้นตัวเองจากความรู้ในแง่มุมอื่นๆ ซึ่งมีอยู่มากมายนะครับ

สวัสดีค่ะคุณก๋า
ใช่เลย...ชีวิตคือการเรียนรู้ที่ไม่สิ้นสุด
โรงเรียนของหนู...ก็เป็นแหล่งความรู้เบื้องต้น นั่นละ
เขียนเล่า และภาพประกอบ สวยงามค่ะ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

โรงเรียนของหนู งานเขียนตะพาบครั้งนี้ ก๋าเขียนได้ตรงเป็า
หมายจริง ๆ แม้แต่ "หนู" ยังอยากเรียนรู้เลย ปะสาอะไร
เราเป็นคน ถ้าไม่หมั่นหาความรู้ ก็อายหนูแย่เลย อิอิ ก๋า เข้าใจ
ตีความหมายของ โจทย์ จ้ะ ความคิดสร้างสรรค์ดี จ้ะ ชอบนะ

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

ขอบใจที่อธิบายงานเขียนบล็อก "ภควาน" ให้เข้าใจจ้ะ

สวัสดีเจ้า

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
เผด็จการควรเรียนรู้ว่าไม่เคยมีจุดจบที่ดีนะคุณก๋า

การเรียนรู้ไม่มีวันสิ้นสุดจริง ๆ ครับ สิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือ ไม่รู้คิดว่าตัวเองรู้นี้ น่ากลัวเลยครับ

คือการเรียนรู้ตลอดชีวิตนะคะ

โลกเรามันมีอะไรให้เรียนรู้ไม่รู้จบจริงๆ ครับ บางเรื่องที่เราเรียนรู้จนฝังเป้นความเชื่อตลาดทั้งชีวิต พอวันหนึ่งเราพบว่า มันเป็นเรื่องไม่จริง บางครั้งมันก็น่าเจ็บปวดใจ และอยากจะหยุดหาคำตอบเพิ่มเติม แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะหาข้อมูลเพิ่มทั้งที่มันอาจสร้างความเจ็บปวดเพิ่มขึ้น สงสัยซาดิส ชอบความเจ็บปวดในใจ

จากบล็อก
ที่ญี่ปุ่น เท่าที่คุยกับคนญี่ปุ่น บางคนเลือกโรงเรียนเพราะชุดนักเรียนเลยก็มี

ชีวิตจริง กับ ชีวิตในโรงเรียน แตกต่างกัน
คนที่ประสบความสำเร็จในวิชาการเรียน ใช่ว่าจะสำเร็จในวิชาการใช้ชีวิต

ฝนตกหนัก ลมแรงช่วงค่ำๆครับ มีไฟฟ้าดับเป็นช่วงๆ

ดูบอลด้วยหรือเปล่าครับ

จากบล็อก สอบเข้ายากจริง ๆ ครับ ยกเว้นจะเป็นเด็กในเขตเปอร์เซ็นต์ค่อนข้างน้อยนะครับ