สวัสดีวันเสาร์ค่ะคุณก๋า


...............................

ไม่ขอออกความคิดเห็นวันนี้ จ้า

รู้แต่ว่า เป็นตัวของตัวเองเสมอ

สวัสดีครับ วันนี้ทำบุญเดือนสิบ

เดือนนี้เป็นเดือนที่เงียบทีสุดตั้งแต่ขายคัวมา 20 กว่าปี
เลยมีเวลาว่าง มีเวลาย่อยข้อมูลในการทำบล็อก
ใช้เวลาว่างทำคัดรูป 1 วัน เขียนบล็อกอีก 1 วัน
แล้วละในขณะทีบล็อกอื่นหลายวัน 55555

เวลาเขียนบะต้องกึ๊ดหยังนักตวยเจ้า
เพราะทุกอย่างอยู่ในหัว อยู่ในใจหมดละ
สิ่งที่อยากจะอู้ สิ่งที่อยากจะบอก บะเขียนออกไปหมดละ

นอกจากกาลเวลาที่ทำหื้อทุกสิ่งทุกอย่างเสื่อมไปตามโลกธรรม8
แต่บล็อกเกอร์มีส่วนทำหื้อบล็อกมันน่าเบื่อตวยเจ้า

โดยเฉพาะการไปเม้นส์ด้วยความบะจริงใจหนึ่งอย่างละ
และการบอกหื้อโหวตในเรื่องที่เขียนบล็อกมาแล้วบะอยากจะโหวตหื้อ บางทีบะตรงหมวด กะอีกเรื่องหนึ่ง
รวม ๆ แล้ว คือ ความใส่ใจในเพื่อนบล็อกต่อกันน้อยลง
มิตรภาพฉาบฉวยแบบนี้ บะต่างจากเฟชบุ๊คเต้าใด

ตอนปี้แปะลิ้งในแต่ละตัวอย่างที่นำมาหือดูในบล็อกนี้
มีหลายลิ้งค์ที่เข้าไปดูบล็อกเก่า ๆ ของตัวเอง
คิดบะถึงเหมือนกันว่า เขียนเข้าไปได้จะใดยาวมาก
เขียนบล็อกเล่าเรื่องเป็นคุ้งเป็นแควโดยเฉพาะบล็อกท่องเที่ยว
มาบะเด่วเขียนจะอั้นกะบะได้เน้อ

แล้วที่สำคัญไปอ่านเม้นส์ ตลกขนาด
อู้ถึงมะใดกะไค่เติงหาบรรยากาศเก่า ๆ แต้ ๆ เน้อ
ขบกัน ถุยใส่กันกะมี อย่างละอ่อนนิ ขบกันไปขบกันมา
แล้วบะใจ๊เกี๊ยดกั๋นหนา เฮฮาปาร์ตี้ขนาด
ลู้กันเจิมตลอด มีการบอกหลังไมค์ขะใจ๊ไปเจิมเร็ว ๆ กะมี 555

อย่างที่คุณก๋าว่านะ "เขียนบล็อกอย่างมีความสุข"
ตะก่อนมันเป็นแบบนั้นเจ้า
ทุกคนมีตัวตน เปิดเผย เป็นไผ๋มาจากไหน
ทำหื้อมิตรภาพจับต้องได้จริง พบเจอหน้ากันจริง ๆ
พัฒนามิตรภาพในจอออกสู่นอกจอ

การเขียนบล็อกที่ใช้ตัวตนของตัวเอง
มันบะทำหื้อเบื่อในการทำบล็อก มีพลังทำออกเรื่อย ๆ
(ยกเว้นบางเตื้อ อิดจากการงานล้ำไปเน้อ 555)

เม้าธ์เต้าอี้ก่อน
โจทย์นี้เขียนบล็อกม่วนขนาด เมิน ๆ จะได้เขียนแบบนี้

เขียนเรื่องที่ตัวเองชอบและมีความสุขนี่ใช่เลยครับ
เหมือนที่คุณก๋าบอกนะครับ บรรยากาศบล็อกแต่ก่อน นี่อบอุ่นมาก ๆ คุยกันเหมือนเป็นญาติ เป็นเพื่อนบ้าน เป็นแฟนกันเลย 555
วันนี้ลุ้นลิเวอร์พูลกันต่อ เตะคู่แรกเลยครับ

สำหรับพี่ ไม่ว่าจะยุ่งนุงนังแค่ไหน
บล็อกแก๊ง ยังเป็นที่ ๆ เข้ามาแล้วสุขใจเหมือนเดิมค่ะ
เขียนบล็อกให้น่าสนใจยังไงไม่รู้เหมือนกัน
ไม่เคยคิดว่าบล็อกตัวเองน่าสนใจด้วยสิ 555
พี่แค่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ ยังสนุก ยังสุขใจ เลยยังอยู่แถว ๆ นี้ล่ะค่ะ

สวัสดีค่ะพี่

ตอนนี้บัสยังเดินทางกลับไปมาระหว่าง กทม. กับ รพ. ที่พ่อรักษาตัวอยู่

สำหรับบัสการเขียน blog เป็นเหมือนบันทึกและจดหมาย ตอนเขียนครั้งแรกไม่ได้คิดว่าจะได้รางวัลจากถนนสายนี้มีตะพาบ และไม่คิดว่าจะมีคนอ่านสิ่งที่บัสเขียน คิดเพียงเพียงแค่หวังว่าอยากดขียนและส่งต่อข้อความไว้ให้คนที่บัสรักและคิดถึงได้อ่าน

แต่พอเขียนได้สักพักก็เริ่มได้กำลังใจและมิตรภาพจากคนที่ไม่เคยรู้จัก ส่งข้อความมาให้ และบัสก็เริ่มได้มีโอกาสแวะเวียนไปเยี่ยมblog เพื่อนๆ หลายท่าน

รู้สึกว่าที่นี่มีมิตรภาพดีๆ ส่งให้กันเยอะจัง ไม่ว่าจะผ่านทาง "รูปศิลป์ งานเขียน กลอน อาหาร การเดินทาง (เป็นโลกเสมือนที่สัมผัสได้ (^_^)"

ปล..งานตะพาบรอบนี้บัสคงมีการบ้านส่งพี่ไวน์ค่ะ 555 เขียนด้วยความรักและคิดถึงค่ะพี่

เฮาเขียนบล็อกตวยกันไปเรื่อย ๆ เนอะ
น่ากะกว่าจะเขียนไปเรื่อย ๆ เหมือนกันเจ้า
คิดว่าบะน่ามีหยังทำหื้อหยุดเขียนบล็อก

คราวก่อนสารภาพว่ามีเรื่องบะค่อยสบายใจ
มีความฮู้สึกด้านลบกับเพื่อนบล็อกบางคน
พาลทำหื้อทิ้งเพื่อนบล็อกดีๆ ไปหลายคน
ซึ่งพอมีสติ คิดดีแล้ว มันบะคุ้มค่าและทำหยังหื้อดีขึ้นมาเลย
ที่ตัดขาดจากเพื่อนดี ๆ แค่รู้สึกแย่กับเพื่อนบะดีแค่คน ๆ เดียว

แต่ทุกอย่างที่ผ่านมา คือ ประสบการ์และบทเรียนเฮาเนอะ
การที่หื้อความสนิทสนมกับเพื่อนมากเกินไป
มันมีทั้งข้อดีข้อเสีย ใจเฮาใจเขาใจ๊เหมือนกัน

ดังนั้น การกลับมาเขียนบล็อกอีกครั้งนี้
ยอมรับว่า ทำหื้อปี้รักษาระยะห่างจากเพื่อนบล็อกพอสมควร
ยกเว้น คนที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยเก่าก่อน
เช่น อ้ายติณ คุณก๋า นก ปู เอื้อ ริน คือ ยังอู้ได้ทุกเรื่อง
สบายใจที่ได้คุย บะโขดบะเกี๊ยดถ้าจะมีการเตือน ติเพื่อก่อ

เมื่อก่อนไผ๋มานี่ฮับแขกดะ
ปาไปหั่นนี่ ดูแลแขกบ้านแขกเรือน ใจแลกใจ
แต่หลัง ๆ มา คือบะว่างกะคือบะว่าง เอางานตัวเองเป็นหลัก
สมัยก่อน ปี้บะว่างอ้ายเต้ยรับแขกแตน
เพื่อนบล็อกที่สนิทกันในกลุ่มตะก่อนฮู้จักอ้ายเต้ย
บางทริปหื้ออ้ายเต้ยไปฮับส่งเขาแอ่วแตน
โดยที่ปี้บะได้ไปตวย

มันคงเป็นความล้ำเกินของปี้ไปที่หื้อใจเขาแบบนั้น
มันเลยมีการผิดพลาดเกิดขึ้น
แต่ก็ดีที่ได้บทเรียนมา บะอั้นกะจะบะได้ก้าวข้าม
ความบะพอดี จนกลายมาเป็นความพอดีที่ควรกระทำ

ปี้ถือทุกสิ่งอย่างที่เข้ามาในชีวิตคือบทเรียน
เพื่อหื้อเฮาแก้ไขและทำสิ่งที่ดีกว่า
เรื่องที่เกิดถือว่าดีแล้ว จะได้เรียนรู้ไว้ ดีกว่าบะรู้

ลูกก้าเริ่มเข้าฮ้านละเจ้า
ไว้เม้าธ์ใหม่

ใช่ ๆ เลย..เขียนบล๊อกด้วย ใจรัก และมีความสุขในการคิด
การเขียน ไว้ก่อน

ที่ออกโจทย์นี้มา ก็อยากจะให้มีคนเขียนบล๊อกเพิ่มขึ้น มีกำลังใจ
เพิ่ม บล๊อกจะไม่เงียบ มีนักคิด นักเขียน นักถ่ายภาพเสนอผล
งาน...มีมิตรภาพ... เพราะรักบล๊อกแกงอยากให้มีโฆษณาเข้า
เยอะ ๆ บล๊อกจะได้อยู่กับพวกเรา 555

สวัสดีครับพี่หนู

เวลานึกถึงบล็อกพี่หนู
ผมจะนึกถึงบล็อการเดินทางท่องเที่ยว
ที่เล่าเรื่องด้วย "ภาพ" ครับ

มีภาพให้ดูแบบจุใจไปเรื่อยๆ

บางคนก็อาจมีวิธีนำเสนอบล็อกท่งเที่ยวในรูปแบบที่ต่างกันออกไป
แต่ผมก็ชอบอ่านทุกแบบครับ
เพราะส่วนตัวผมไม่ค่อยได้เดินทางไปไหนเลย 555

สวัสดีค่ะพี่ก๋า
รินเห็นด้วยทั้งหมดเลย
มีความสุขที่ได้เป็น Blogger ที่ Bloggang ค่า ^^

สวัสดีมีสุขค่ะ

เขียนด้วยใจรักที่จะเขียน
และมีความสุขทุกครั้งทึ่เขียน
จริงตามที่คุณก๋าพูดค่ะ

อย่าไปกดดันตัวเองเหมือนแข่งเขียนเรียงความประกวด
อารมณ์ในการเขียนมันเสแสร้งยากค่ะ
คิดได้เขียนเลย พี่เป็นบ่อย อัตโนมัติค่ะ
สบายๆ ไม่มีข้อแนะนำอะไรให้ใคร เพราะไม่ใช่นักเขียน เป็นเพียงผู้บันทึกความทรงจำค่ะ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

มาอ่านตะพาบของก๋า จ้ะ ก็เป็นแนวทางที่จะเขียนในการ
เขียนอีกแนวทางหนึ่ง "เขียนอะไรก็ได้ ที่เราชอบ เรารัก แล้วเรา
มีความสุขในการเขียน " เป็นความจริง จ้ะ การทำในสิ่งที่เรารัก
เราชอบ มันเป็นความสุขจริง ๆ จ้ะ และจะเป็นการเขียนได้ง่าย
เพราะเขียนในสิ่งที่เราชอบ ย่อมถ่ายทอดเรื่องราวได้ง่ายกว่าเขียน
ในเรื่องที่เราขาดประสบการณ์

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

เหมือนคุฯก๋ค่ะ
เป็นไอดอลในการเขียนบล็อกของพี่อ้อ
นอกจากคุณอุ้มสี เป็นเป็นครูในการเขียนบล็อก
พี่ๆเพื่อนๆทุกคน เป็นครูน้อยๆของ"เริงฤดีนะ" เช่นกัน

สวัสดียามเย็นค่ะ
เขียนบลอกให้น่าสนใจ

ถามจริงๆ คนเขียนบลอกส่วนใหญ่ทุกวันนี้มีเรื่องน่าสนใจรึเปล่า
มันแตกต่างจาก ยุคก่อน บลอกเหมือนขุมความรู้ แขนงต่างๆ
ละเอียดย่อย จาก กระทู้ และมีความถนัดของผู้เขียนแต่ละคนที่ถ่ายทอด และตอบปัญหาให้ผู้สงสัย เย็นเข้ามาเก็บเกี่ยวความรู้อย่างเงียบๆเสมอ

เมื่อการสื่อสารพัฒนาขึ้น ทุกวันนี้ ข้อมูลข่าวสาร ความรู้มีให้เสพ
ได้หลายช่องทาง ทุกที่ ทุกเวลา มันง่ายมาก สอนแสดงเป็นวีดีโอ ชัดขึ้นไปอีก บลอกไม่ตอบปัญหา how to หรือ Diy ได้เก่งเท่ายูทูป คนก็หันไปใช้ยูทูป และยังมีช่องทางสร้างรายได้ ตอบโจทย์ทั้งสองฝ่าย

ในความคิดของเย็น บลอกทุกวันนี้ จึงลดระดับ เป็นเพียง การบันทึกและทักทายกัน ในกลุ่มผู้ถูกอัธยาศัย พูดคุยกันแบบเสมอภาค ไปไหนมาสามวาสองศอก ก็คุยกันไป. แต่ก็ยังมีหลายบลอกที่ยังทำสาระจัดเต็ม ใช้ข้อมูลไว้อ้างอิงค้นคว้าได้ อยู่ค่ะ

อ.เต๊ะ มาเขียนบล็อกนี่ เพราะเป็นคนชอบอ่านเรื่องสนุกๆ จำได้ว่า เคยอ่านงานของใครซักคน นานมาแล้ว
อ่านแล้วเหมือนยาเสพติด มันสนุกทุกบรรทัด ให้ตายซิ

อ่านแล้วชอบเหมือนติดยา เฝ้ารอว่าเมื่อไร เค้าจะเขียนให้อ่านอีกน้อ

พอมาเขียนบล็อกตัวเอง ก็อยากจะเขียนให้ได้แบบนั้นบ้าง
ถ้าเขียนไม่สนุก ก็จะไม่เขียนมันเลย
คุณก๋าบอก ก็แหงละ มิน่าบล็อกเอ็ง ถึงมีแค่ 3เรื่อง ปีนึง เย้ย 555

แล้วก็ อ.เต๊ะ ยังจำความรู้สึกที่ตอนสมัยเขียนบล็อกใหม่ๆ แล้วมีคนมาเม้นท์ แค่ บรรทัดเดียว แต่ก็ดีใจมากๆ

ถ้า อ.เต๊ะ มีเวลา แลtจะไปเม้นท์ใคร ขอบอกว่าอ่านละเอียดหลายรอบ เพื่อตั้งใจจะเม้นท์ให้ได้ แม้เรื่องจะน่าเบื่อซักเท่าไร ก็ไม่ย่อท้อ555
พยายามอ่าน ขอให้มีคำเด็ดๆๆซักคำ เดี๋ยวเม้นท์ได้แน่นอน

แต่ก้อีกนั่นแหละ บางคนก้ขยันอัพบล็อกซะเหลือเกิน
ไม่เห็นใจ คนตั้งใจเม้นท์บ้าง อิอิ

คุณก๋าบอก โชคดี ไม่ใช่ข้าแน่ ข้าแค่อัพทุกวันเย้ย555

เอาเป็นว่า ทุกอย่างถ้าทำแล้วมีความสุข เดี๋ยวมันต้องมีอะไรดีๆเกิดขึ้นบ้างแหละนะครับ อ.เต๊ะ เชื่ออย่างนั้น

เมื่อเช้ารีบตื่นมาอัพแล้วก็รีบออกมาบ้านป่า
ได้แต่แปะกำลังใจให้เพื่อนๆ เม้นท์อะไรไม่ทันเพราะไม่มีเวลาอ่าน
พี่ก็ยังคงเขียนไปเรื่อยๆตามความพอใจเหมือนที่ผ่านมากว่าสิบปี
บ่อยๆไปที่เขียนแล้วไม่มีใครอยากอ่าน ก็เขียนได้เป็นวรรคเป็นเวร
ก็มันอยากเขียน ไม่มีใครอ่านก็อ่านเอง

งานเขียนของม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมชอีกเรื่องที่คุณก๋าน่าจะอ่าน
แค่ชื่อเรื่องคุณก๋าก็ต้องร้องว่า ใช่เลย 55
เรื่อง โจโฉ นายกตลอดกาล คุ้นๆว่าเหมือนใครคนหนึ่งหรือเปล่า
สี่แผ่นดิน คุณก๋าก็น่าอ่าน เป็นเรื่องความเป็นอยู่ของคนไทยสมัยนั้น
แล้วอิงประวัติ์ศาสตร์อย่างเนียนมากๆ
ยังอีกเยอะค่ะที่นักอ่านจริงไม่ควรพลาด

ไม่ทราบว่าจะเขียนแบบไหนให้น่าสนใจค่ะ ส่วนใหญ่เขียนตามใจตัวเอง
แต่เน้นภาพมากกว่าการเขียนเรียบเรียงเป็นเรื่องเป็นราว เขียนไม่ค่อยเป็นค่ะ

พี่ก๋าพูดได้ดี จะว่าไปไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ขอให้เราเริ่มที่ "ความสุข" และสิ่งต่างๆ มันก็จะตามมา

มาดึกอีก
มาอ่านเรื่่องราวของเพื่อนๆบล็อก เรื่องทำบล็อกให้น่าสนใจครับ
ทำบล็อกแล้วสุขใจ มีความสุขที่ได้ทำบล็อก แบ่งปัน ทักทายกัน

หลับฝันดีครับ

สวัสดีค่ะน้องก๋า
อ่านแล้วได้คำแนะนำดีๆด้วยค่ะ

เพิ่งได้ตามมาค่ะพี่ก๋า เขียนด้วยความสุขนะคะ