:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 7 ::
:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 7 ::เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า
สถานที่ประจัญบานในครานี้ คือ ผาดับพยัคฆ์ สมรภูมิรบซึ่งมีหน้าผาสูงชันสองข้างขนาบอยู่
ตรงกลางเป็นร่องหลืบเขาเลี้ยวลดคดโค้ง
เสนาธิการได้กล่าวเตือนไป่จิงเหวินแล้วว่า มิอาจจัดทัพเดินผ่านช่องเขานี้ได้
เนื่องจากอันตรายอย่างยิ่งหากถูกลอบโจมตี ทุกครั้งเขาจะปรึกษาเสนาธิการคู่ใจ รับฟังคำแนะนำอย่างเชื่อมั่น
แต่ศึกคราวนี้ การพ่ายแพ้ในสองครั้งแรก ทำให้ไป่จิงเหวินหมดความเชื่อมั่นศรัทธาในตัวเสนาธิการไปจนสิ้น
ไป่จิงเหวินแย้งขึ้นว่า กลศึกมิอาจสู้ใจเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นในการรบ ครั้งนี้เขาจะละทิ้งเล่ห์กลศึกทั้งหมด เพื่อสู้อย่างบ้าดีเดือด
โดยปลุกใจทหารกล้าที่เหลืออยู่ทั้งหมด ให้สู้จนตัวตายเพื่อปกป้องต้าซ่งจากการรุกรานของพวกจินให้ได้
เสนาธิการพยายามโน้มน้าวให้เห็นถึงผลเสียหายซึ่งจะเกิดขึ้นตามมา
ไป่จิงเหวินโกรธจัดถึงกับสั่งให้ทหารพาตัวเสนาธิการไปคุมขังไว้ในกระโจม
หลังจากนั้นถ่ายทอดคำสั่งให้ทหารทุกนายของกองพลม้าขาวทะลวงโลกันต์เตรียมพร้อมเข้าสู้ศึกสุดท้าย
เพื่อตัดสินทุกสิ่งทุกอย่างให้เด็ดขาด !
............................................
ไป่จิงเหวินสวมชุดเกราะเต็มยศ ควบขี่ม้าขาวนำทัพอย่างทะแกล้วกล้า
มองไปเบื้องหน้าทัพจินปักหลักอยู่ตรงใจกลางผาดับพยัคฆ์
บุรุษอาชาไนยผู้หนึ่ง นั่งอยู่บนหลังม้าสีดำตัวใหญ่อย่างสง่างาม มือถือง้าว ใบหน้าสงบนิ่ง
มิต้องคาดเดาเลยว่านั่นคงเป็น เตมูบูจิน แม่ทัพใหญ่ของทัพจินอย่างมิต้องสงสัย
ไป่จิงเหวินนำทหารทั้งหมดที่เหลืออยู่ในราว 7000 นายขยับเข้าใกล้ทัพจินเข้ามาเรื่อย ๆ
อากาศนิ่งสงบไร้ลมพัด ทหารจินจัดตั้งขบวนทัพมั่นคงแน่วแน่
รอเวลาเข้าประจันบานกันอย่างเด็ดขาดโดยไร้ความหวาดกลัว
จนเหลือระยะห่างในราวหนึ่งลี้ กองทัพทั้งสองประจันหน้ากัน ไป่จิงเหวินควบม้าขยับเข้าไปใกล้
ตะโกนท้ารบกับเตมูบูจินด้วยเสียงดังกึกก้องไปทั่วหุบเขา
“เจ้าคนถ่อยเถื่อน วันนี้ข้าจะตัดหัวเจ้าเพื่อล้างแค้นแทนเพื่อนทหารที่สูญเสียไป
ข้าขอท้าดวลเจ้าให้สู้กับข้าตัวต่อตัวต่อหน้าทหารกล้าทุกคน เจ้าจะกล้ารับคำท้าของข้าหรือไม่ !!!”
เตมูบูจินยิ้มรับคำท้าด้วยสีหน้ามั่นใจ เขาตะโกน “อ่าห์” ด้วยเสียงกัมปนาท
แล้วชักม้าทะยานสู้กับไป่จิงเหวินในทันที
ง้าวแรกของเตมูบูจินฟาดไปที่ไป่จิงเหวินอย่างรุนแรงแม่นยำ เขายกดาบขึ้นรับ
ใบดาบถึงกับสะท้านสะเทือนสั่นจนเกิดเสียงวิ๊งๆๆๆๆ สองแขนชาหนึบ
ไป่จิงเหวินประเมินคู่ต่อสู้ของตนต่ำเกินไป นี่ไม่ใช่แม่ทัพหนุ่มผู้ไร้ประสบการณ์
แต่เป็นนักรบผู้ห้าวหาญเก่งกล้าเกินคาดคิด
ง้าวสองปัดป่ายเข้ามาที่เอวของเขาราวงูฉกเหยื่อ ไป่จิงเหวินพลิกคมดาบเข้ารับ
กระตุกเชือกให้ม้าคู่ใจบิดตัวมาทางขวา เพลงดาบที่ทรงประสิทธิภาพมาโดยตลอด
ปัดป่ายส่ายซัด ฟันขึ้นฟันลงนับสิบครั้ง แต่หาได้สร้างริ้วรอยใดให้เกิดขึ้นกับร่างกายของเตมูบูจินไม่
เตมูบูจินเปลี่ยนกลยุทธ์จากใช้ง้าวฟัน เปลี่ยนมาเป็นการจ้วงแทง โดยถอยระยะให้ห่างออกมา
เนื่องจากง้าวเป็นอาวุธยาว การสู้ในระยะห่างย่อมทำให้ได้เปรียบคู่ต่อสู้มากขึ้น
ไป่จิงเหวินจึงตกเป็นรองอย่างเห็นได้ชัด เขาถูกเตมูบูจินต้อนไล่เข้าไปใกล้ยังทัพจินโดยไม่รู้ตัว
ในขณะที่ทหารซ่งทุกคนกลับมัวแต่ยืนตะลึงทึ่งในความสามารถของแม่ทัพหนุ่มเตมูบูจินโดยไม่ได้ขยับตามไป
สู้กันไปอีกราว 30 เพลง เตมูบูจินแสร้งทำทีเป็นเพลี่ยงพล้ำ ชักม้าหันหลังกลับมุ่งตรงไปยังทัพของตน
ไป่จิงเหวินลำพองใจคิดว่าตนได้เปรียบ รีบควบม้าตามไปทันที
เตมูบูจินสอดนิ้วใส่ปากแล้วเป่าจนเกิดเสียงดังเฟี๊ยว ไม่ทันที่ใครจะคาดคิด
บนยอดโตรกผานั่น ทหารจินโผล่หัวขึ้นมาเป็นจำนวนมาก
พร้อมธนูในมือและยิงสาดเกาทัณฑ์อันแหลมคมพุ่งใส่ไป่จิงเหวินในทันที !!!
ธนูอันแหลมคมจำนวนมากพุ่งปักร่างม้าคู่ใจของไป่จิงเหวินจนขาดใจตายในทันที
เขาใช้วิชาตัวเบาถีบตัวลอยขึ้นกลางอากาศ เหวี่ยงดาบกวัดแกว่งป้องกันตัวเป็นพัลวัน
กองพลม้าขาวทะลวงโลกันต์เห็นแม่ทัพตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก หมายจะเคลื่อนทัพเข้ามาช่วย
กลับเกิดเรื่องไม่คาดฝัน เมื่อทัพจินตลบหลัง พุ่งเข้าใส่กองทัพซ่งโดยมิทันตั้งตัว
สถานการณ์สับสนอลหม่านวุ่นวาย ทหารซ่งพากันล้มตายดุจใบไม้ร่วง ด้านหน้าด้านหลังถูกขนาบ
ด้านข้างซ้ายขวามีห่าเกาทัณฑ์ซัดส่ายหมายปลิดชีวิตอยู่ตลอดเวลา
ไป่จิงเหวินมองดูลูกน้องของตนล้มตายโดยมิอาจช่วยเหลืออะไรได้
ลำพังตัวเขาเองก็ยากนักที่จะเอาตัวรอดในสถานการณ์คับขันเยี่ยงนี้
เขากระชากตัวลูกน้องมาใช้เป็นโล่มนุษย์ป้องกันตนเองจากศาสตราวุธ
เขาไม่เคยรู้สึกกลัวมากเท่านี้มาก่อนในชีวิต ความตายอยู่ใกล้เพียงปลายจมูก
เลือดไหลนองทั่วผืนแผ่นดิน เสียงกรีดร้องก้องโหยหวนชวนอาเจียน
ทหารซ่งเสียขวัญแตกพ่ายยับไปหมดแล้ว ทหารจินยิ่งฮึกเหิมลำพองใจ
เดินหน้ารุกไล่ฆ่าอย่างมันมือ กองพลม้าขาวทะลวงโลกันต์ซึ่งเคยยิ่งใหญ่เกรียงไกรไร้พ่าย
กลับต้องย่อยยับสิ้นชื่อไปในครานี้นี่เอง !!!
…………………………………..
“กองทัพนับหมื่น เหลือรอดมิถึงร้อย ข้ายังจะกล้าเอาหน้ากลับไปพบใครได้อีก”
ไป่จิงเหวิน รำพึงรำพันกับตัวเอง
กองทัพจินยังรุกไล่ตามมาอย่างต่อเนื่อง ต้องการบดขยี้มิให้ทหารซ่งเหลือรอดกลับไปได้แม้เพียงคนเดียว
ไป่จิงเหวินหวาดกลัวจนสติแตก สั่งแลกม้าและเปลี่ยนชุดเกราะที่ใส่อยู่กับทหารของเขา เพื่อปลอมตัวเป็นพลทหาร
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์จวนตัวเข้ามาเรื่อย ๆ ไป่จิงเหวินสั่งลูกน้องทั้งหมดให้ซุ่มสกัดอยู่สองข้างทางซึ่งทัพจินจะติดตามมา
ส่วนตัวเองหนีเอาตัวรอดไปโดยลำพังอย่างไร้ศักดิ์ศรีของความเป็นผู้นำ เขาวิ่งหนีเตลิดไปอีกทางมุ่งหน้าเข้าไปในป่ารก
ส่วนลูกน้องทุกคนที่เหลือ ไม่มีใครรอดชีวิตเลยแม้แต่คนเดียวหลังจากทหารทัพจินตามมาทัน !
………………………………………
สามวันสามคืนที่ไป่จิงเหวินเตลิดหนีอยู่ในป่าดงดิบ ประทังชีวิตด้วยผลไม้ซึ่งเก็บได้ในป่า
แม้เสียงกรอบแกรบเพียงเล็กน้อย ก็ทำให้เขาสะดุ้งกลัวสุดตัว หวั่นใจไม่หายว่าทัพจินจะบุกตามมาสังหารตัวเอง
ร่างกายแสนอ่อนล้า จิตใจยิ่งตกต่ำดำดิ่ง เขาร่ำไห้อย่างสิ้นอาย จบสิ้นแล้วชะตากรรมชีวิต
จบสิ้นแล้วความรักที่ปรารถนา จบสิ้นแล้วความแค้นซึ่งยังมิได้สะสางของพ่อแม่
บัดนี้ในมือเหลือเพียงมีดสั้นอันเดียว เขายกปลายมีดจ่อไว้ที่คอหอยของตน
หวังฆ่าตัวตายเพื่อล้างอายในครานี้ แต่อนิจจา...เขาขี้ขลาดหวาดกลัวเกินไป
มือสั่นเทามิอาจกดปลายมีดให้ทะลวงลำคอได้ ไป่จิงเหวินทรุดตัวร่ำไห้ ก่นด่าฟ้าดินว่าไร้เมตตา
สบถคำหยาบด่าทอโชคชะตาที่ไม่เคยเป็นใจ
......................................................
หลังเดินหลงวนอยู่ในป่าทึบราว 7 วัน ไป่จิงเหวินหลุดรอดมาถึงชายเขา
พบหมู่บ้านเล็ก ๆ ซึ่งซ่อนตัวตัดขาดจากโลกอันแสนวุ่นวาย มีกระท่อมซ่อมซ่อเพียงไม่กี่หลัง
ไป่จิงเหวินเดินไปขอข้าวขอน้ำกินจากชาวนาผู้แก่ชรา สื่อสารกันแทบไม่รู้เรื่อง
เนื่องจากชาวนาผู้นี้พูดภาษาจีนกลางได้เพียงน้อยนิด
แต่ในที่สุดก็สอบถามได้ความว่า หากเดินออกจากหุบเขานี้ไปได้ อีกสี่ห้าสิบลี้ก็จะเดินทางถึงตีนเข้าคุ้นลุ้น
“อารามหมื่นลี้ !!!”
ไป่จิงเหวินอุทานขึ้นด้วยความตกใจความเดิมจากตอนที่แล้วตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3
ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6
| Create Date : 20 สิงหาคม 2562 |
| Last Update : 20 สิงหาคม 2562 20:50:28 น. |
|
19 comments
|
| Counter : 2808 Pageviews. |
|
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณTui Laksi, คุณสองแผ่นดิน, คุณหอมกร, คุณkae+aoe, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณThe Kop Civil, คุณตะลีกีปัส, คุณtuk-tuk@korat, คุณอุ้มสี, คุณJinnyTent, คุณmultiple, คุณเริงฤดีนะ, คุณhaiku, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณธนูคือลุงแอ็ด, คุณSweet_pills, คุณSai Eeuu, คุณnewyorknurse |
โดย: Tui Laksi   วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:7:42:32 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:8:01:01 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน  วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:8:12:47 น. |
|
|
|
| โดย: Tui Laksi วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:11:28:05 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส  วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:12:34:42 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:15:15:25 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:20:37:20 น. |
|
|
|
โดย: JinnyTent  วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:20:55:33 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 20 สิงหาคม 2562 เวลา:22:54:48 น. |
|
|
|
โดย: Sai Eeuu  วันที่: 21 สิงหาคม 2562 เวลา:3:17:40 น. |
|
|
|
|
|
สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า
เคร...คร้า !
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
