:: แสงลอดเมฆ ตอนที่ 4 ::
:: แสงลอดเมฆ ตอนที่ 4 ::
ภาพและคำ : กะว่าก๋า
19.
ความโง่เขลาของฉันเกิดขึ้น
เมื่อฉันปล่อยชีวิตให้จมอยู่กับอดีต
อดีตที่ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก
อดีตซึ่งเหมือนกับภูเขาสูงชัน
ซึ่งไม่อาจผลักดันให้ขยับเขยื้อนเคลื่อนที่ได้
ไม่ว่าจะพยายามออกแรงผลักมากเท่าใด
จนในที่สุดมันก็ทำให้เราเสียแรงเปล่า
ทำให้ต้องสูญเสียการมองเห็นทัศนียภาพที่งดงามเบื้องหน้า
ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ใบหญ้า ลำธารป่าเขา
หรือหมู่เมฆขาวที่ลอยผ่านหน้า
คนเรามักปล่อยตัวเองให้เคยชินกับความทุกข์
ปล่อยชีวิตให้จมอยู่กับอดีต
คิดถึงแต่สิ่งที่ทำอะไรกับมันไมได้อีกแล้วนอกจากเสียใจ
และนั่นคือวิธีการทำลายความสุขในปัจจุบันของเราอย่างแท้จริง
20.
ความผูกพัน
คือรอยต่อของความทรงจำ
ความทรงจำ
คือลิ้นชักของกาลเวลา
และกาลเวลา...
คือจำนวนนับอันไม่สิ้นสุดของความผูกพัน
21.
ในโมงยามแห่งการพลัดพราก
เรากลายเป็นเด็กน้อยตัวเล็กๆ
ที่เล่นซ่อนหากันในความรู้สึก
โดยมีเงื่อนไข
ว่าใครจะค้นพบความจริงอันแสนเจ็บปวด
และน่าขมขื่นได้ก่อนกัน
22.
เราสามารถถอดชนวนแห่งความเศร้า
ออกจากหัวใจของเราได้
ก่อนที่ความเจ็บปวดนั้นจะเผาทำลายทุกอย่าง
ด้วยคำว่า ให้อภัย
23.
ความเกลียดชัง
ดื่มกินอาหารที่มีนามว่า อคติ
มันแบ่งแยก แสวงหาความแตกต่าง
ไม่ยอมรับความเห็นต่าง
ผลักไสอีกฝ่ายให้ไปยืนอีกฝั่ง
แล้วสร้างแต่ศัตรู
24.
การก้าวไป
ไม่ใช่การก้าวถึง
หากทุกก้าวที่ย่างไป
ผิดทิศ ผิดทาง
| Create Date : 18 พฤษภาคม 2557 |
| Last Update : 18 พฤษภาคม 2557 5:29:53 น. |
|
29 comments
|
| Counter : 1682 Pageviews. |
|
 |
|
|
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
สวัสดีค่ะน้องก๋า
การให้อภัย เป็นสิ่งที่ทำยาก แต่ถ้าทำได้ จิตใจก็จะดีขีัน แทนที่จะหมกมุ่นอยู่กับความเจ็บ ความแค้น
ดอกพวงชมพูสวยจังค่ะ