อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณก๋า

อย่าเพิ่งตกใจว่าทำไมวันนี้พี่มาแต่เช้าเลย
วันนี้ตาค้างค่ะ มาถึงบริษัทยังไม่หกโมงเลย
จะนอนพักต่อก็นอนไม่หลับ เอาหว่าหวานอนแทนไปละกัน 555
เดินไปเดินมา เลยเปิดบล๊อกดีกว่า

เจ็ดก้าวเข้าสู่นิพพาน
ด้วยเพราะวางทุกสิ่งที่รู้
รู้เช่น เห็นแล้ว แค่ดู
รู้หมด – ไม่รู้ - จึงรู้ !!!!

คุณก๋าพูดถึงเจ็ดก้าว ทำให้พี่นึกถึงคำทำนายของพระเกจิท่านหนึ่ง
ที่ท่านเคยทำนายพี่ไว้ว่า อีกเจ็ดชาติจะไม่ต้องมาเกิดแล้ว
ชาติเดียวก็ทุกข์แสนสาหัสแล้ว นี่อีกตั้งเจ็ดชาติ อัยย่ะ..

แต่พอนึกถึงพระพุทธองค์ ไม่รู้กี่อสงค์ไขยจึงบรรลุ
เรายังไม่ได้แค่แม้แต่ฝุ่นละอองที่ติดพระบาทเลยนะคะ
คำทำนายก็คือคำทำนาย ใครเล่าจะรู้ว่าเจ็ดชาตินั้นมันนับกันอย่างไร
แค่จบชาตินี้ ชาติหน้าก็ลืมทุกสิ่งไม่รู้อะไรแล้ว
ทุกอย่างเริ่มต้นใหม่หมด แล้วเจ็ดชาติน่ะชาติไหนกันล่ะ
อย่าไปรู้ ทุกสิงรู้แล้ววาง รู้เหมือนไม่รู้ เป็นดีที่สุดเนาะ

บุรีรัมย์...
พี่รู้ว่าที่นั่นมีอะไรรอพี่อยู่ ไม่ใช่ลูกและความรักของเขา
แต่เป็นสิ่งที่จะทำให้พี่เจริญในธรรมมากยิ่งขึ้น
ต้องไปค่ะ อยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว อะไรที่ว่านั้นเรียกร้องอยู่ตลอดเวลา
คงจะถึงเวลาแล้วสินะ....

โหวตเป็นกำลังใจให้คนทำงานเพื่อเพื่อนมนุษย์ค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต

พรไม้หอม Health Blog ดู Blog
ร่มไม้เย็น Book Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
สาวไกด์ใจซื่อ Travel Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog

โชคดีมีความสุขทั้งครอบครัวนะคะ

เรื่องยุง หรือแมลงบิน แมลงไต่ตอมทั้งหลายนั้น
พี่มีเรื่องประหลาดเล่าให้ฟังค่ะ

พี่ไม่ฆ่าสัตว์เหล่านี้มานานนับหลายสิบปีแล้ว
พระอาจารย์ท่านสอนให้แผ่เมตตา
เพราะเลือดของเราคืออาหารของเขา

เวลาพี่จะนอน พี่จะส่งจิตไปถึงสัตว์เหล่านั้น
แล้วแผ่บุญกุศลที่ได้ทำสำเร็จแล้วให้พวกเขา
พร้อมทั้งบอกว่า ถ้าหิว ให้มากัดกินเลือดพี่ได้
พี่อนุญาตให้เฉพาะแขนทั้งสองข้างเท่านั้น
เวลากินก็อย่าให้พี่เจ็บ อย่าทิ้งเชื้อโรคไว้ด้วย
อย่าทำให้สังขารของพี่บอบช้ำ กินอิ่มแล้วก็ไปตามทางของตัว
อย่ามาสร้างความรำคาญให้ เพราะพี่จะนอนพักผ่อน
(ปกติยุงชอบมามำเสียงหึ่ง ๆ ที่ข้างหูเรา)

เวลาพี่จะฉีดยากันยุง พี่ก็จะส่งจิตบอกพวกเขาว่า
เอ้า..ฉันจะฉีดยาไล่พวกเธอแล้วนะ รีบ ๆ ไปซะก่อนที่ฉันจะฉีด
ฉันฉีดเพราะไล่ให้พวกเธอไปไกล ๆ ไม่ได้ตั้งใจเข่นฆ่าทำร้ายเธอนะ
รีบหนีไปเสียเร็ว ๆ

พี่ทำอย่างนี้ประจำจนติดเป็นนิสัย
เชื่อไหมคะ อยู่ที่ไหน ยุง มด ไม่เคยมากัดพี่เลย
นาน ๆ จะมีตัวที่หิวจัด ๆ มากินเลือดสักที
และประหลาดที่มันกัดเฉพาะที่แขนทั้งสองข้างเท่านั้น

ปกติพี่เป็นโรคแพ้ยุงแมลงมีปีกเกือบทุกชนิด
แค่บินผ่านก็คันคะเยอ ขึ้นผื่นแล้วค่ะ
แต่ยุงที่มากัดกินเลือดพี่นั้น ไม่เคยทำให้พี่คันหรือมีตุ่มเลย

มันก็เป็นเรื่องแปลกแต่จริง
คุณก๋าจะนำเรื่องที่พี่เล่าไปลองทำดูบ้างก็ได้นะคะ
อธิษฐานหรือส่งจิตบอกเขาว่าอย่ามากัดลูกเมียฉันเลย
ถ้าจะกัดกินเลือดเพราะหิวก็มากินที่ตัวฉันแทน
อะไรทำนองนี้ ลองดูไม่เสียหายนะคะ
อาจจะได้เห็นอะไรประหลาด ๆ แปลก ๆ เกิดขึ้นก็ได้ค่ะ

เรื่องนี้พี่บอกเล่าสามีและเพื่อน ๆ ให้ฟัง
เขาลองเอาไปทำดู ปรากฏว่าไม่ต้องทะเลาะกะยุงกันอีกเลย
พวกเพื่อน ๆ และสามีเลิกฆ่ายุงมานานหลายปีแล้วค่ะ

จิตบริสุทธิ์ เจ็ดก้าวเข้าสู่นิพพาน
จิตปุถุชน ยิ่งก้าว ยิ่งรักโลภโกรธหลง กิเลสครอบงำ หาทางกลับไม่ถูก
ถ้าก้าวหกล้ม เจ็บตัวอีกต่างหาก แหะๆ
เท้าคุณก๋าเหรอครับ

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า
สองวันมานี้ อากาศเช้ามืดเย็นลงแปลกดีครับ( 15 เม.ย. 24 องศา ,16 เม.ย. 26 องศา)

ยามเช้าสวัสดีค่ะพี่ก๋า

มาคอนเฟิร์มคุณปอป้า

เดี๋ยวนี้ยุงแทบไม่กัดเราเลยค่ะ

น้อยมากจริงๆ ตั้งแต่ถือศีลปาณาฯ ได้

ลองดูนะคะคุณก๋า

มีความสุขมากๆ เช่นกันค่ะ

เอ่อ .. ดูท่า ..

เท้า โต .. เนอะ ..

ไม่น่ามีเรื่องด้วย ..



ไป ดี ฝ่า ..

สวัสดียามเช้าเช่นกันนะครับพี่ก๋า
ทำไมวันหยุดมันช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน

สวัสดียามเช้าค่ะ

สวัสดีค่ะคุณก๋า
คิดเหมือนน้องอู๊ดดี้เลย
วันหยุดทำไมผ่านไปเร็วจัง

"รู้เช่นเห็นแล้วแค่ดู
รู้หมด – ไม่รู้ – จึงรู้จริง !!!!!" ... คุณก๋าลงท้ายได้ลึกมากกกก :))

เรื่องชีวิตนิรันดร์ พี่ก็ว่าเหมือนนิพพานเหมือนที่คุณก๋าว่านะ ... ชีวิตปลายทางในความเชื่อของชาวคริสเตียน สิ้นสุดที่ ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข .. ไม่มีผูกพัน อันนี้พี่พูดตามที่พี่เข้าใจ ฟัง ๆ มานนะคะ อาจผิดได้ เหะ เหะ

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

กลับมาแล้ววน๊าคะ พี่ก๋า
...
มีความสุขมากมากนะคะ

เข้ามาทักทาย + โหวตให้ครับ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เริงฤดีนะ Sports Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

ขอขอบคุณที่ไปอวยพรวันเกิด ขอให้พรที่ให้มากลับคืนสู่คุณก๋าร้อยเท่าพันทวีครับ

งั้นคงต้องลองให้มาดามกับหมิงหมิงทำดูค่ะ

ตอนเราเด็กๆ เราก็ไม่ตบยุงนะคะ มาตีตอนโตพอควรแล้วน่ะ

ตอนนั้นเราก็รู้สึกว่ายุงไม่ค่อยกัดนะคะ แหะๆ

สวัสดีคร้าบคุณก๋า

อ.เต๊ะ เป้น แม่บ้านหน่อยไม่ได้ จะตีให้ขาหักเล้ยย 555

ซนจริงๆเล้ยย มันเหนื่อยรู้มั้ย ต้องเคยตามล้างตามเช็ด อยู่ทุกวัน

กระดาษก้มี ไม่รู้จักวาดเข้าไป อิอิ

คิดๆแล้วแค้นแทน แม่บ้านจริ้งๆ 555

ไอ้บร้า อ.เต๊ะ เอ็งรู้จักบ้างมั้ย ศิลปะนี่ เค้าไม่ได้จำกัด ว่าต้องวาดในกระดาษอย่างเดียว

เอาอย่างคุณก๋า เค้ามั่ง
ที่ไหนๆเค้าก้ทำได้ทั้งนั้น ไม่รู้เรื่องเล้ย ไอ้บร้า
555

ปล. โอ้โห นี่จะให้ อ.เต๊ะ เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ฝ่ายบล็อกเกอร์เลยเหรอคร้าบ

ทำยังกะจะให้ อ.เต๊ะ ไปสู่ขอเจ้าสาวให้อย่างไงอย่างงั้นเลยนะคร้าบนี่ 555

แล้วก็ งานบล้อกแก็งค์ อ.เต๊ะ ไม่กล้าไปนะครับ โจทก์แยะเกิ้นไปคร้าบ 555

สวัสดีค่ะคุณก๋า
บุ๊งแอบชอบแนวคิดคุณก๋าจังค่ะ
เอารองเท้ามาวาดวงกลมทุกวันแล้วถ่ายรูปไว้
เป็นการเก็บภาพเรื่อย ๆ พอเอามาดู ก็ให้ความรู้สึกเหมือนดูอดีตเลยค่ะ

สวัสดีน้องก๋า วันนี้มาชมย่างก้าวของน้องหมิงหมิงค่ะ
ชัวร์ ๆเลยใช่มั๊ย ใส่รองเท้าคร็อคคู่นี้กับภาพเท่

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog

เท้าโตจริงๆ
อย่างที่พี่ป๋องว่า

แจวดีกว่า..
ไม่อาวววว..ดกว่า

สวัสดีปีใหม่ไทยย้อนหลังนะคับ โมเสสกลับมาแล้ว

สวัสดียามค่ำค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ญามี่ Literature Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Dharma Blog