มิถุนายน 2564
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
3 มิถุนายน 2564

:: นครแห่งความเศร้าโศกตรม ตอนที่ 2 ::


:: นครแห่งความเศร้าโศกตรม ตอนที่ 2 ::

ผลงาน : กะว่าก๋า








































 



Create Date : 03 มิถุนายน 2564
Last Update : 3 มิถุนายน 2564 5:27:09 น. 16 comments
Counter : 1372 Pageviews.  

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณหอมกร, คุณทนายอ้วน, คุณkae+aoe, คุณSweet_pills, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณtoor36, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณblue_medsai, คุณThe Kop Civil, คุณmultiple, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณcomicclubs, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณชีริว, คุณสองแผ่นดิน, คุณnewyorknurse


 
ถ้าตราบใดคนในบ้านเรายังไม่ตระหนักถึง
ความสำคัญขงอประชาธิปไตย เราก็คงอยู่
ในเมืองแห่งความเศร้าตรมกันต่อไปคุณก๋า





โดย: หอมกร วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:6:19:13 น.  

 
สวัสดีค่ะ เรือดำน้ำสำคัญมากในตอนนี้ค่ะ เด็กๆ โควิด รอไปก่อน


โดย: kae+aoe วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:8:31:51 น.  

 
fc ของคนนั้น ร้องไห้โลกแตก บ้าบอไปแล้ว ข่าวเด่นประเด็นดังไร้สาระสุดๆ เงินทองเหลือใช้ชีวิตความเป็นอยู่แต่ละวัน คงใช้บุญเก่าแล้วอิ่มทิพย์เอาแน่ๆจ้า


โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:9:07:24 น.  

 
คงเพราะความตรงใจ อีกทั้งความเศร้าความทุกข์ก็เกิดขึ้นได้กับทุกชีวิตนะคะ
เลยอดโยงในบางมุมไม่ได้ค่ะคุณก๋า



หน้ากากแต่ละภาพเว้นภาพแรก ช่วงปากคล้ายกันนะคะ
หรือจะเป็นศิลปินคนเดียวกันสร้างสรรค์
ขอบคุณภาพสวยๆด้วยค่ะ




โดย: Sweet_pills วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:9:09:23 น.  

 
นี่มันประเทศไทยชัดๆ มันเป็นมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ แล้ว ตั้งคำถามขึ้นมาจะโดนเพ่งเล็ง มันจะมีความอุบาทว์อย่างหนึ่งคือ นักเรียนถามครู ครูตอบไม่ได้ ครูมันก็เล่นง่ายโดยการบอกว่า "ดีเลยที่ถามมา ให้นักเรียนทุกคนไปทำรายงานเรื่องนี้มาส่ง" กลายเป็นว่าคนที่ถามทำให้เพื่อนเดือดร้อนอีก เจอแบบนั้น 2 -3 ครั้ง ไม่มีการถามอีกต่อไป เรื่องก็จบด้วยประการฉะนี้


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:9:18:07 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

วันนี้อ่านตอนสองของ นครแห่งความเศร้าโศกตรม ตอนสอง

ก็ยังคงวนเวียนอยู่ในเขาวงกตแห่งความเศร้า ครูขอพยายามเดินออก
จากเขาวงกตแห่งความทุกข์ให้เร็วที่สุด จ้ะ ห้าห้า

โหวดหมวด งานเขียน ฯ


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:10:08:22 น.  

 
บางครั้ง เราก็รู้ว่าเศร้าเพราะอะไร แต่ก็เดินออกมาจากจุดนั้นไม่ได้

เชื่อว่า หลายคน ก็คงเคยเจอกับสถานการณ์เช่นนี้



โดย: Love Memoirist (blue_medsai ) วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:10:13:57 น.  

 
ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ อันนี้ไม่รู้จะสดในเมื่อไหร่เลยครับ


โดย: The Kop Civil วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:13:51:17 น.  

 

พอแก้ไข อะไรไม่ได้ก็ต้องหาเครื่องบรรเทาทุกข์ แบบ ที่เค้าว่า

จน-เครียด-กินเหล้า เป็นวัฏจักรไป

พอสิ้นหวัง ก็ต้องไปพึ่งสิ่งศักดิืสิทธิ์ คือสิ่งเดียว
ที่จะช่วยได้ พอถูก หวย รวยรางวัล
ถึงจะได้ “รวย ชิล กินเหลา” นะครับ 555



โดย: multiple วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:14:17:19 น.  

 
ทุกคนมีความทุกข์อยู่ในใจกันทั้งนั้นนะคะ ไม่มีใครไม่ทุกข์ ใครเกิดมาแล้วไม่ทุกข์นี่ไม่มี


โดย: comicclubs วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:14:47:37 น.  

 
ขอบคุณสำหรับกำลังใจในบล็อก - Toplofty เขาใหญ่ด้วยนะครับ


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:16:53:59 น.  

 
ดูข่าวทีวี อ้าวคนที่เคยด่า คนโน่นคนนี่มานาน เข้าพรรคนั่นเฉยเลย

ดูคนนี่ยากจริง ๆ หมายถึงคนหัวเกรียนนะครับ


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:19:58:24 น.  

 
สวัสดีครับน้องแตง

คนเราเกิดมาพร้อมกับความทุกข์จริงๆครับ
แต่ตอนตายสามารถเลือกเองได้
ว่าจะตายไปกับทุกข์
หรือตายไปกับสุข




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:19:59:22 น.  

 
สวัสดีครับคุณก๋า

เรื่องการตั้งคำถาม
ทำให้นึกถึงตอนเด็กๆ
นั่งเรียนในชั้นจะไม่กล้าถามครูสักเท่าไหร่
อาย กลัวผิด กล้วเด๋อ กลัวถูกดุ
กว่าจะกล้าแสดงออกนี่นานเลยครับ
ซึ่งจริงๆ แล้วมันอยู่ที่ความกล้าในใจเราเอง


โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:21:09:18 น.  

 
นครนี้ เศร้าแล้วก็จมอยู่่กับเศร้า ไม่เคยมีใครมีความคิดปฏิวัติ หรือ กบถ
เช่นนั้น ก็ ทน จม อยู่กับความเศร้ากันต่อไป




โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 3 มิถุนายน 2564 เวลา:23:19:50 น.  

 

สวัสดีค่ะน้องก๋า


โดย: newyorknurse วันที่: 4 มิถุนายน 2564 เวลา:2:25:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]