Group Blog
All Blog
|
หนู กับ แมว หนูตัวหนึ่งถูกแมวไล่กวดจนหมดหนทาง . . . . พบว่ามุมกำแพงมีรูเล็กๆ . . . จึงมุดเข้าไปซ่อนตัวไว้ เนื่องจากแมวตัวใหญ่กว่า . . . มุดเข้ารูไปไม่ได้ จำต้องเฝ้ารออยู่ปากรู แต่ว่ามันหิวมาก . . . อยากจับหนูกินเป็นอาหาร หนูอุดอู้หลบซ่อนอยู่ในรูราวครึ่งชั่งโมง . . . พบว่าข้างนอกไม่มีเสียงของแมว สักพักก็มีเสียงสุนัขเห่า . . . หนูนึกในใจว่าคงพ้นเคราะห์แล้วคราวนี้ . . . แมวคงถูกสุนัขขู่เตลิดเปิดเปิงไป จึงคลานออกจากรู . . . นึกไม่ถึงเพิ่งพ้นจากปากรู . . . ก็ถูกกรงเล็บแมวตะครุบเอาไว้ เจ้าหนูเจ็บใจมาก ถามว่า " พี่แมว พี่ไม่ได้ถูกหมาขู่กระเจิงไปหรือ ? เมื่อตะกี้ ข้าได้ยินเสียงหมาเห่าชัด ๆ !! " เจ้าแมวหัวเราะ ฮะ ฮะ ฮ่า แล้วพูดด้วยความกระหยิ่มใจว่า " น้องเอ๋ย ยุคสมัยนี้ ถ้าไม่รู้จักภาษามากกว่าสองภาษาแล้ว ยังจะหากินได้เหรอ ?! " * นิทานเรื่องนี้เป็นพี่ชายปอมนำมาลงใน line ของหมู่ญาติ . . ไม่ทราบนามผูแต่ง ปอมขออนุญาตนำมาเผยแพร่ และ กราบขอบพระคุณมา ณ ที่นี้ค่ะ KA-POM's note จริงๆแล้ว ตอนเรียน ปอมเป็นคนเกลียดภาษาอังกฤษ มาก ถึง มากที่สุด เพราะคะแนนภาษาอังกฤษของปอมแย่ . . . ปอมเลย entrance ไม่ติดคณะวิศวะ อย่างที่หวังเอาไว้ จนปอมเริ่มทำงาน . . . งานปอมต้องให้คำแนะนำด้านกฎหมายกับคนต่างชาติ . . . ยังจำได้ . . ตอนยกหูโทรศัพท์คุยกับลูกค้าญี่ปุ่นตอนนั้น . . มือปอมชุ่มไปด้วยเหงื่อ . . . ปอมกลัว ปอมมีนายเป็นชาวอังกฤษ . . . ปอมพูดกับเขาไม่รู้เรื่อง . . . ตอนนั้นปอมมี สองทางเลือก หนึ่งลาออก สอง ลองสู้ดูสักตั้ง แล้วปอมก็ตกลงใจไปบอกนายว่า . . . ปอมฟังนายพูดไม่รู้เรื่อง ช่วยพูดกับปอมช้าๆ ได้ไหม . . . นายใจดีตอบตกลง . . . เลิกงานแล้ว ปอมก็ไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมที่ YMCA ทุกเย็น ปอมก็คงเป็นเหมือนกับคนไทยทั่วๆไป ที่ไม่ได้ถูกส่งไปเรียนเมืองนอกแต่เล็ก . . . แท้จริงภาษา ต้องเริ่มจาก ฟัง - พูด - อ่าน - เขียน แต่ในชีวิตจริง บ้านเราเริ่มเรียนภาษาอังกฤษจาก เขียน และ อ่าน . . . เพราะคุณครูเราเองก็ไม่อาจพูดได้อย่างเจ้าของภาษา . . . เลยเป็นภาษาอังกฤษแบบไทยๆ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา . . เพราะพวกสิงคโปร์เอง หรือแม้แต่ชาติที่ไม่ใช่แม่แบบภาษาอังกฤษ ต่างก็มีสำเนียงเป็นของตัวเอง แต่เชื่อเถิดว่า เมื่อเจ้าของภาษาฟังเราพูด เขาจะพยายามทำความเข้าใจ จนรู้เรื่องว่าเราต้องการสื่อสารอะไร ปอมพบว่า คนไทยขี้อาย และปัญหาของเรามักกลัวจะพูดผิด กลัวใช้แกรมม่าไม่ถูกต้อง . . . ปอมตระหนักดีว่า . . . โอกาสของคนแต่ละคนไม่เท่ากัน หากเราไม่ควรรอให้โอกาสมาถึง . . . แต่เราควรแสวงหาโอกาสเอง การฝึกภาษาอังกฤษอาจทำได้โดยการดูภาพยนต์ หรือฟังเพลง การอ่านเยอะๆ ทำให้เราได้ศัพท์เยอะ หาโอกาสเขียนคุยกับเพื่อนต่างชาติบ้าง . . . ภาษาเราก็จะค่อยๆพัฒนาขึ้น ภาษาก็เหมือทักษะอื่นๆ ที่ต้องอาศัยการฝึกฝน ยิ่งเริ่มอายุน้อยเท่าไหร่ยิ่งง่าย แต่ไม่ว่าเวลาใด . . . ก็ไม่สายเกินไปที่จะเริ่มต้นค่ะ . . . ภาพ : Internet เพลง : คู่กัด - ธงไชย แมคอินไตย สวัสดีค่ะน้องกาปอมขอบคุณมากนะคะที่ไปโหวตให้กำลังงานตะพาบพร้อมสาคูแคนตาลูบหวานเย็นชื่นใจค่ะ
นืทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าปัจจุบันต้องทำตัวให้รู้หลายๆภาษาเพื่อเอาตัวรอดเป็นยอดดีค่ะ อิอิ วันนีโหวตหมดแล้วไว้มาใหม่นะคะ โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:23:22:50 น.
สวัสดีค่ะหลานปอม จริงอย่างหลานปอมว่า คนเราไม่ได้มีโอกาสทุกคน ก่ การหนั้งสือภาษาอังกฤษ ดูรายการ ทีวี และเดี๋ยวนี้มีสอนภาษาด้วย ช่วยได้มากที่เดียวค่ะ ถ้าสนใจและตั้งใจ น้าน้อยไปมาอเมริกา ตอนจบไม่ถึงสามปี ตอนแรกทำงานก็กลัวมาก และกลัวฝรั่งด้วย แถมทำงานกับหมอ ยิ่งกลัวมากขี้น แต่พอสักพักก็ รู้สีกว่าฝรั่งเขาเข้าใจ และพยายามพูดช้า และพยายามให้เราอธิบายจนเขาเข้าใจ ใช้ทั้งปากทั้งมือ .. แต่สรุปว่าน้าน้อยก็ไม่เก่งอะไรมาอยู่อเมริกาสี่สิบกว่าปี พอฟ้งรู้เรื่อง พูดได้พอที่ทำงานจนเกษียณได้ หลานปอมเขียนเป็นกำลังใจดี และน้าน้อยก็ว่าเป็นการให้กำลังใจกับคนที่เขาไม่มีโอกาส ไม่ต้องดิ้นรนที่จะไปเรียนต่างประเทศ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กาปอมซ่า Literature Blog ดู Blog โดย: newyorknurse วันที่: 10 พฤศจิกายน 2557 เวลา:2:55:35 น.
เย้ๆๆๆ ดีใจที่พี่หนูหล่อชอบ เรื่องที่ปอมนำมาลงคราวนี้จ้า
จะรออ่านว่าทำไมพี่ถึงชอบเรื่องคราวนี้นะคะ สวัสดีค่ะพี่กิ่ง . . . นิทานเรื่องนี้สอนปอมว่า การที่แมวพูดภาษาหมาได้ ทำให้มีโอกาสจับหนูได้มากขึ้นกว่าเดิมค่ะ คนเราก็เช่นกัน . . . เฉพาะแค่การอ่าน . . . คนที่อ่านหนังสือออก ย่อมมีชีวิตที่ง่ายกว่า คนที่อ่านหนังสือไม่ออก ทำให้มีโอกาสที่ดีกว่า สำหรับปอม ตำราหลายเล่มที่ดีๆ ไม่ถูกแปลเป็นภาษาไทย . . . การเข้าถึงข้อมูลจึงไม่มีทางเลือก นอกจากต้องอ่านภาษาอังกฤษ ที่เป็นภาษากลางของโลกให้ได้ งานของปอมก็ต้องสื่อสารด้วยภาษากลางเช่นกัน . . . อาจมองว่าเป็นการเอาตัวรอดในการใช้ชีวิตอย่างที่พี่ว่าค่ะ สวัสดีค่ะน้าน้อย . . . จริงอย่างที่น้าน้อยว่าค่ะ . . เดี๋ยวนี้รายการสอนภาษาอังกฤษ บ้านเรามีรายการดีๆ ที่อยากแนะนำ คือของ Voive TV ช่วง คุยกับอาจารย์อาดัม ( Talk with Adam ) สอนสนุกค่ะ มีคลิปน่ารักๆมาเปิดให้ดู แถมสอนสำนวนที่เรามักใช้ผิด หรือสอนวิธีใช้สำนวนต่างๆ โดยแฟนๆรายการเขียนถามมา . . . ปอมเห็นด้วยกับน้าน้อยว่าค่ะว่า เราสามารถใช้ภาษาอังกฤษได้ดี แม้ไม่ต้องจบจากต่างประเทศ เพราะมีรุ่นพี่คนหนึ่ง . . . ภาษาเขาดีมากๆ ไม่มีใครยอมเชื่อว่าพี่เขาเรียนในเมืองไทยนี่เอง . . . เป็นรุ่นพี่ที่ธรรมศาสตร์ ส่วนหนึ่งอาจเพราะสภาพแวดล้อม ที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลัก และ ความสนใจใฝ่รู้ของตัวพี่เขาเองด้วยค่ะ ดังนั้น การศึกษาในยุคนี้อยู่ที่ไหนก็เรียนได้ทั้งนั้นค่ะ หากอยากจะเรียน วันนี้มาทักกันไวหน่อย เพราะปอมมีเวลา และ อยากแลกเปลี่ยนความคิดกันนะคะ มีอาหารญวนมาฝากทุกท่านค่ะ . . . ปอมเลือกเป็นหมูย่างทานกับขนมจีนนะคะ แล้วพบกันช่วงปลายๆ สัปดาห์นะคะ โดย: กาปอมซ่า วันที่: 10 พฤศจิกายน 2557 เวลา:10:06:46 น.
ก่อนอื่นนะ น้องปอม พี่ต้องยอมรับความจริงข้อหนึ่งว่า
การจะเรียนอะไรให้ได้ผลดีต้องเรียนรู้ให้จะแจ้งชัดเจน โดยเฉพาะการเรียนภาษาซึ่งการใช้ในบางโอกาสคลาด เคลือ่นไม่ได้ เช่นในกฏหมาย แต่ถ้าไม่ได้สนใจเรียนมาตั้งแต่เด็ก การเรียนภาษาให้ได้ ผลดีเป็นธรรมชาติ ยากมากทีเดียว อย่างพี่สาวของพี่ซึ่ง ตั้งแต่เด็กก็เรียนเก่งหลายวิชา แต่ภาษาอังกฤษที่น้องปอม เรียกภาษากลางของโลกนี่ เธอไม่เอาเลย จนเมื่อเลือก สายอาชีพ เธอชอบสาย marketing แม่เตือนเสมอว่าให้ สนใจเรียนภาษาให้ดีด้วย เธอก็ยังคงรอๆๆๆๆว่า แล้วก็ ได้เองแหละ แต่เมื่อออกมาทำงานเข้าจริงก็พบสัจธรรมว่า มันไม่ง่าย อย่างที่เธอคิด จนถึงบัดนี้ เธอพูดได้คล่องมาก สื่อสาร ได้การได้งานดีเรียนบร้อย แต่อนิจจาเอ๋ย ภาษาที่เธอพูด ไม่มีไวยากรณ์เลยนะ ด้นไปเรื่อย พ่อแม่ได้ยินเธอคุยกะ ฝรั่งทีไร ทั้งขำทั้งกลุ้ม ในที่สุดพ่อก็บอกว่า ช่างเค้าเถอะ พูดได้รู้เรื่องอย่างมั่นใจก็พอแล้ว มันไม่ใช่ภาษาพ่อแม่ เมื่อจะต้องพูดก็ต้องกล้ามากและไม่มัวแต่อาย ตอนนี้นั่ง ตำแหน่งไดเร็คเตอร์แล้ว แต่ก็ยังด้นภาษาอังกฤษแบบ เดิมๆ นายก็ขำ แต่ฝีมือเรื่องการตลาดเป็นที่ยอมรับ พี่จึงมักเห็นด้วยอย่างมากว่าการเรียนภาษาอังกฤษต้อง เริ่มตั้งแต่เด็ก ไม่ต้องไปเมืองนอกเมืองนาหรอก ความ ตั้งใจเรียนและความกล้าพูดนั่นแหละที่จำเป็น และอยาก ให้คนทั่วไปคิดแบบน้องปอมนี่แหละ ถึงได้ชอบเอนทรี่ นี้มากๆเลยครับ โหวตข้อคิดให้ครับ ไม่วางแล้ว ยาวมาก โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า ) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2557 เวลา:16:36:05 น.
สวัสดีค่ะน้องปอม
พี่ต๋าเห็นด้วยอย่างยิ่งกับน้องปอมค่ะ ทักษะทั้งภาษา ดนตรี กีฬา ฯลฯ ย่อมต้องอาศัยการฝึกฝนนะคะ คนที่เตรียมความพร้อมเสมอ เมื่อโอกาสมาถึงก็จะได้เปรียบกว่าในการที่จะคว้าโอกาสนั้นไว้ ขอบคุณน้องปอมสำหรับสาคูแคนตาลูปด้วยนะคะ น่าทานมากค่ะ ส่งกำลังใจให้น้องปอมค่ะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กาปอมซ่า Literature Blog ดู Blog ....................... นอนหลับฝันดีคืนนี้ค่ะน้องปอม โดย: Sweet_pills วันที่: 11 พฤศจิกายน 2557 เวลา:0:21:39 น.
พี่ัพันเป้นคนไม่ใช่ขี้อายอย่างเดียวนะ..พูดกับคนน้อยมากๆพูดทีเหมือนกลัวพิกุลร่วง
โอกาสพูดภาษาที่สองคือต้องกลับชาติไปเกิดใหม่แล้วหล่ะ.. พี่พันขอหากินกับคนไทยแล้วกันนะ..๕๕๕ ถ้าเมืองไทยอยู่ไม่ได้เพราะต้องพูดภาษาที่สอง พี่พันก็จะไปขุดรูอยู่ กับใส้เดือน..แฮ่ๆๆๆ โดย: พันคม วันที่: 11 พฤศจิกายน 2557 เวลา:11:25:43 น.
ดีจังคับ เพิ่งเคยได้ยิน นิทานเรื่องอย่างนี้ คนแต่งเข้าใจคิดเนอะ ชอบภาษาอังกฤษคับ แต่รักภาษาไทย ^__^
โดย: Kungfu Monkey IP: 110.77.236.246 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2557 เวลา:15:59:09 น.
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจไปให้คุณปอมครับ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กาปอมซ่า Literature Blog ดู Blog โดย: **mp5** วันที่: 11 พฤศจิกายน 2557 เวลา:21:46:04 น.
สวัสดีค่า คุณปอม ^^
จริงๆค่ะ ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองของเราที่จำเป็นต้องรู้ คนที่ไม่ได้ไปเรียนต่างประเทศก็ต้องเรียนรู้ขวนขวายเอา สำเนียงแบบไทยๆ ก็ไม่เป็นไร แค่เรากล้าที่จะพูดออกมา เขาก็จะพยายามทำความเข้าใจ บางทีลืมหมดนะคะ พูดให้ถูกหลักไวยากรณ์ แต่พอสื่อสารออกไป เข้าใจแฮะ 55 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่า มีความสุขมากๆในวันทำงานนะคะ โดย: lovereason วันที่: 12 พฤศจิกายน 2557 เวลา:8:16:07 น.
คุณปอม... เราก็เกลียดภาษาอังกฤษ แต่ต้องเรียนในผ่าน เปิดวิทยุคลื่นที่มีภาษาอังกฤษทั้งคืน ฟังเพลง ฟังข่าว....ฟังไม่รู้เรื่อง แต่ดันละเมือ พูดภาษาอังกฤษได้ซะงั้น อิอิ |
แต่ตั้งใจมาขอบคุณที่ไปส่งขนมอย่างเดียว
พรุ่งนี้มาโม้ใหม่เน้อ ว่าทำไมถึงชอบมากมาย
ราตรีสวัสดิ์ครับ น้องปอม