เอกลักษณ์อีกอย่างหนึ่งของลูฟร์ คือ พีระมิดแก้ว ซึ่งออกแบบโดย ไอ. เอ็ม. เป สถาปนิก ชาวจีน-อเมริกัน ก่อสร้างเสร็จสมบูรณ์เมื่อปีค.ศ.1988 ริเริ่มโดยประธานาธิบดีฟร็องซัว มีแตร็องเพื่อใช้เป็นทางเข้าหลักของพิพิธภัณฑ์ โดยผู้เข้าชมจะต้องเข้าผ่านล็อบบี้ใต้ดิน ที่อยู่ใต้ฐานพีระมิด

โครงการนี้รวมไปถึง พีระมิดกลับหัว หรือ The Inverse Pyramid ซึ่งเป็นพีระมิดแก้วเช่นเดียวกัน แต่กลับหัวลงไปที่ชั้นใต้ดินของพิพิธภัณฑ์  โดยฐานพีระมิดจะอยู่บนพื้นผิวระดับถนน ซึ่งโครงการนี้เสร็จสมบูรณ์ในปีค.ศ.1993

ภาพปิรามิตแก้ว ถ่ายจากด้านในพิพิธภัณฑ์ ลูฟร์

หลังจากชมสถาปัตยกรรมภายนอกไปแล้ว เข้ามาดูข้างในพิพิธภัณฑ์ ลูฟร์ กันเลยคะ

ภาพวาดบนเพดาน สวยมากกกกกกกคะ

แรกเริ่มเดิมที ลูฟร์ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้เป็นป้อมปราการของเมือง ในปี คศ 1190 แต่ได้ถูกเปลี่ยนเพื่อใช้เป็นพระราชวังใน ศตวรรษที่ 16 จนกระทั่งในปี ค.ศ. 1793 พระเจ้าหลุยส์ที่สิบสี่ย้ายวังไปอยู่ที่พระราชแวร์ซาย

หลังจากนั้น ลูฟกลายเป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะการแสดงสะสมของพระราชวงศ์และสิ่งประดิษฐ์ต่างๆ  ในยุคการปกครองของนโปเลียน  สิ่งของต่างๆในพิพิธภัณฑ์ได้มาจากดินแดนที่พระเจ้านโปเลียนไปพิชิตมาได้ ในยุคนั้น พิพิธภัณฑ์ก็รู้จักในนาม พิพิธภัณฑ์นโปเลียน  แต่หลังจากความพ่ายแพ้ของนโปเลียน ที่วอเตอร์ลูพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ ก็กลับไปใช้ชื่อเดิมคือ ลูฟร์ โดยเปิดให้สาธารณชนเข้าชมได้เมื่อปี พ.ศ. 2336 (ค.ศ. 1793) หรือกว่า 200 ปีมาแล้ว

ระหว่างทางเดินใน ลูฟร์ ก็จะมีศิลปินมาวาดภาพก้อปปี้ได้ด้วยคะ แต่ต้องได้รับการอนุญาตก่อนนะคะ

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า งานที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือ พิพิธภัณฑ์ลูฟร์  คือ ภาพ Mona Lisa ที่วาดโดย ลีโอนาโด ดาวินชี  แม้ภาพจะมีขนาดเล็กเพียง 30 นิ้ว แต่ด้วยรอยยิ้มอันแสนจะลึกลับของเธอนี้ มีสเน่ห์นี้ดึงดูดผู้เข้าชมกว่าหลายล้านคนต่อปี

ด้วยความที่พิพิธภัณฑ์ลูฟร์ ช่างกว่างใหญ่ไพศาลเหลือเกินเราเลยเลือกเดินไปยังซีกที่มีรูปโมนาลิซ่าอยู่ ยังไงต้องไปดูให้ได้ ระหว่างทางเดินไปยังห้องภาพ โมนา ลิซ่า เราก็ได้เจอภาพวาดมากมาย ระหว่างทางก่อนเรามา เราก็ไม่ได้คิดว่าจะมาชมศิลปะอะไรมากมายที่ลูฟร์ แค่อยากจะมาดูโมนา ลิซ่าเท่านั้นเอง แต่ภาพวาดต่างๆ ที่เราเดินผ่านนั้น มันช่างสวยงามมากจริงๆ เราสัมผัสได้ว่าภาพนั้นๆ มีชีวิตจริงๆ

ระหว่างทางเดินเพื่อไปตามหาโมนา ลิซ่า มีภาพนึงสะดุดตาเรามากๆ คือภาพวาดของเด็กชายเท้าเปล่าคนหนึ่ง รูปร่างดูไม่สมประกอบ ในมือถือไม้เท้าของคนพิการ แต่งตัวมอซอแถมไม่ใส่รองเท้าด้วย แต่รอยยิ้มของเค้าช่างดูสดใสและมีความสุขเสียนี่กระไร

ภาพวาดชั้นนี้ชื่อว่า Boy with Club-Footed (เด็กชายเท้าปุก ) โดย Jusepe de Riberaศิลปินชาว (ปี ค.ศ.1642) ในมือของหนูน้อยคนนี้ยังถือกระดาษไว้แผ่นนึง มีข้อความว่า  “ Da mihi elimosinam propter amorem dei”  แปลว่า" สำหรับความรักของพระเจ้า โปรดให้ฉันขอ " เหมือนเป็น ใบอนุญาตจากพระเจ้าของเขา เพื่อให้เขาสามารถขอได้นะ เพราะแท้จริงแล้ว หนูน้อยคนนี้เป็นขอทานนั่นเองคะ น่ารักเนอะมีใบอนุญาตขอทานด้วย

ปล. อาการเท้าปุกคือลักษณะของเท้าที่ผิดรูป

เดินหลงไปมากว่าจะหาภาพ โมนา ลิซ่า เจอซะที หลายคนอาจจะสงสัยเมื่อไปถึงภาพๆนี้ว่าทำมั๊ย ทำไม ภาพนี้จะต้อง ล้อมด้วย กระจก  แถงเป็นกระจกกันกระสุนอีกต่างหาก  ทั้งยังกั้นให้ผู้เข้าชมได้ในระยะห่างๆอีกต่างหาก และยังขนาบข้างด้วยยาม  นี่ก็เป็นผลมาจากการ ที่มันถูกขโมยไป ในปี 1911 (แต่ตามกลับมาได้ในปี 1913) เพราะพี่นักโจรกรรมนี่เองที่ทำให้คนทั้งโลกต้องมองโมนา ลิซ่า ได้เพียงผ่านกระจกอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ (ว่าจะถูกขโมยอีก) 

เด็กนักเรียนฝรั่งเศสโชคดีมากที่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับศิลปะในพิพิธภัณฑ์ลูฟร์ จากภาพจริงของศิลปินเอกต่างๆ โดยเราคนไทยเรียนรู้จากหนังสือเท่านั้น

ในปี พ.ศ. 2549 พิพิธภัณฑ์ลูฟร์มีผู้มาเยี่ยมชมเป็นจำนวน 8.3 ล้านคนทำให้กลายเป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีผู้มาเยี่ยมชมมากที่สุดในโลก และยังเป็นสถานที่ที่มีนักท่องเที่ยวมาเยือนมากที่สุดในกรุงปารีส

รู้ไว้ ใช่ว่า Louvre มีผลงานศิลปะและวัตถุโบราณ รวมกว่า 380,000 ชิ้นที่ และมีประมาณ 4000 เป็นผลงานของศิลปินชาว ฝรั่งเศส

- วัตถุโบราณ ที่เก่าแก่ที่สุดในพิพิธภัณฑ์ เป็นวัตถุโบราณสมัยกรีกและโรมัน

- ลูฟร์ มีพื้นที่จัดแสดงนิทรรศการมากกว่า 650,000 ตารางฟุต

- พิพิภัณฑ์ได้รับเงินสนับสนุนค่าพื้นที่การถ่ายทำถึง 2.5 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ จากภาพยนตร์ชื่อดัง จากนวนิยายเรื่อง ดาวินชี่โค้ด ของแดน บราวน์

คือการเดินในลูฟร์  นี่มันเหนื่อยจริงๆ กว้างใหญ่ไพศาลเหลือเกิน 

ขอพักเก็บแรงนิดนึงนะฮ้าฟฟ

All rights reserved.

ปล. ติดตามประสบการณ์เดินทางได้

ใน Group เรื่องเล่าจากการเดินทาง นะคะ

Create Date : 07 เมษายน 2557
Last Update : 19 เมษายน 2557 17:07:12 น.		0 comments
Counter : 1388 Pageviews.
Share Tweet