BlogGang.com : : F_nakhon : เฉพาะแฟนชิงชัง (อวสาน อาลัย-อาวรณ์)

เฉพาะแฟนชิงชัง (อวสาน อาลัย-อาวรณ์)

ละคร ชิงชัง
บทประพันธ์ จุฬามณี
บทโทรทัศน์ ศิริลักษณ์ ศรีสุคนธ์
กำกับการแสดง สันต์ ศรีแก้วหล่อ
ผลิตโดย บ.Exact
ออกอากาศ ทาง ททบ.5 (จันทร์-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น.-21.25 น.)
ตั้งแต่วันที่ 3 สิงหาคม 2552 ถึง 29 ตุลาคม 2552
รวม 52 ตอน

ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกลา ในที่สุดชิงชังก็มาถึงบทอวสาน อาจเป็นบทอวสานที่ถูกใจใครหลายคนที่ชอบที่จะให้ตัวละครพบกับความสุข หรือแฟนนักอ่านของคุณเฟื่องอาจบอกว่าอยากให้จบเหมือนในนวนิยาย แต่สำหรับเราแล้ว ดังที่เคยคุยไว้กับคุณเฟื่อง ว่าถ้าหากผู้เขียนบทและผู้กำกับ เขาอยากให้คนดูมีความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ บ้าง เขาต้องให้แม่อิ่ม กับคุณชลาชลลงเอยกันด้วยดี เพราะตลอดสามเดือนที่ผ่านมา ละครชิงชังทำให้คนดูเสียน้ำตาเยอะมาก ถ้าเอาน้ำตาของคนดูทั้งประเทศมารวมกัน ป่านนี้อาจท่วมกทม.ไปแล้วก็ได้ ไม่อยากบอกว่าท่วมทั่วประเทศ กลัวโดนด่าหาว่าเวอร์ซะ

อีกอย่างในละครเขาปูพื้นมาว่า แม่อิ่มนั้นยังรักพี่ยอดอยู่เสมอ ไม่ได้ปูพื้นว่าเธอจะบวชโกนหัวเข้าวัด จึงไม่แปลกที่จะมีฉากแต่งงานในวันนี้ เพราะเวลาที่คนทั้งสองรอคอยสิ้นสุดลงแล้ว มันจึงเป็นช่วงเวลาแห่งการเฉลิมฉลอง

หลังจากเวลาผ่านไปหนึ่งปี กิ่งกับอาทิตย์มีความสุขกับความรักของตน อารีย์มีความสุขกับครอบครัว โดยครั้งนี้อาทิตย์ไม่ได้เป็นส่วนเกินอีกต่อไป บังอรกับอารีย์ก็ยังคงถกเถียงกัน ทะเลาะกัน แต่ในการทุ่มเถียงกันนั้นมีเยื่อใยของความเป็นพี่น้อง เป็นสายเลือดเดียวกันหล่อเลี้ยง
บอกให้เธอทั้งสองรู้ว่าในยามทุกข์ยากจะไม่ทิ้งกัน

แต่มีอยู่คู่หนึ่งที่ต้องหวานอมขมกลืนกับความรู้สึกของตน ยงชัย กับน้องสาวคนใหม่ ก้อย แม้คนทั้งสองจะพยายามปรับความรู้สึกกันใหม่ เพื่อความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างพี่น้อง แต่ความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เหมือนเนื้อเพลง "รักเจ้าเอย"นั่นแหละ

"ใครไม่รักไม่รู้ ถ้าใครไม่อยู่ตรงนี้ สิ้นไร้พลังต้านความเสน่หา ถ้าใครได้รักจะรู้ รักคือยอดปรารถนาชาตินี้จะคลาดคลา สิ้นรักไปดวงชีวาจบสิ้นกัน"

มันเจ็บนะ รักก็รักไม่ได้ แม้คนทั้งสองจะรักกันแค่ไหน ยิ่งใกล้ก็ยิ่งเจ็บ เพราะใบหน้าของคนคนนี้คือคนที่เคยรัก และไม่เคยเลิกรัก แต่ถ้าจะให้ทำใจเลิกรัก แล้วเปลี่ยนความรักฉันหนุ่มสาวเป็นความรักในสายเลือดเดียวกัน เป็นเราคงขอไปทำใจไกล ๆ เหมือนกับก้อยที่ต้องบินไปรักษาแผลใจไกลถึงอเมริกา คำพูดของยงชัยที่ว่า "ก้อยยังคงงดงามอยู่ในใจของพี่เสมอ " เปรียบเสมือนเข็มแหลมตอกย้ำให้แผลในใจนั้นเป็นรอยลึกมากกว่าเดิม

ความจริง อาการอกหักรักไม่สมหวัง มันเหมือนเป็นเรื่องปกติมากสำหรับหนุ่มสาวไม่ว่ายุคสมัยใด เชื่อว่าน้อยคนที่จะมีความรักโดยไม่เคยอกหัก แต่การอกหักมีหลายรูปแบบ เรารักเขา เขาไม่รักเรา หรือรักของเราแอบปันใจให้คนอื่น หรือเขาเห็นเราเป็นรักเผื่อเลือก เป็นตัวสำรอง เป็นรักที่หลอกลวง เมื่อทนกันไม่ได้ความรักจึงต้องมีเส้นขนานเข้ามาขีดคั่น

แต่ในกรณีของยงชัย กับก้อย เป็นหนึ่งในพัน หรือหนึ่งในหมื่นแสนล้านก็ตาม เป็นกรณีที่หากทุกคนจะต้องอกหักแล้วละก็ ขอเรื่องนี้อย่าเกิดขึ้นกับตนเองเลย เพราะจากคนรักจะต้องแปรเปลี่ยนเป็นพี่ชายกับน้องสาวมันเจ็บ...มันปวด ...มันรวดร้าว เมื่อยังต้องเห็นหน้ากันอยู่ทุกคืนวัน

วันนี้ชอบบทบาทการแสดงของก้อย หรือเต้ยมาก อาการกระอักกระอ่วนในสีหน้า มันบอกเลยว่าเธอยังทำใจไม่ได้ แม้จะพยายามยิ้มแย้มทำสดใสร่าเริงให้พี่ชายต่างมารดาเห็น ก็บอกแล้วว่ายิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ อาการนี้แหละที่เต้ยแสดงได้เนียนมาก เนียนจนเหมือนว่าเธอเคยอกหักแบบประเภทนี้มาก่อนสุดยอดค่ะ เต้ย

ความจริงวันนี้ยังมีอีกหลายฉากที่ประทับใจ เช่นฉากที่พระทั้งสองรูปออกธุดงค์ แสงสีทองที่พระมุ่งหน้าเดินไปในทิศทางนั้น เปรียบเสมือนแสงนำทางที่ชี้นำจิตใจ ให้น้อมรับเอาคำสอนของพระพุทธองค์มาสอนใจตนเอง ว่าโลกนี้ไม่มีความเที่ยงแท้แน่นอน มีเกิดมีดับ มีทุกข์มีสุข ทุกสิ่งอย่างไม่เคยหยุดนิ่ง เปลี่ยนแปรได้ตลอดเวลา และมันไหลย้อนมาหาเราทุกครั้งที่เผลอไผล ฉะนั้นใจทุกคนจึงไม่ควรตั้งอยู่ในความประมาท

ข้อเขียนวันนี้ เป็นข้อเขียนสุดท้ายของข้าพเจ้าที่มีต่อละครชิงชัง สามเดือน ห้าสิบสองตอนที่นั่งเฝ้าหน้าจอ เพื่อเฝ้าชื่นชมตัวละครที่เรารู้จักตั้งแต่ปี 48 ก่อนอื่นต้องบอกเหตุผลว่าทำไมถึงต้องดู

หนึ่งเพราะเป็นนวนิยายเรื่องแรกของเพื่อนร่วมฝันที่ร่วมประกวดโครงการเดียวกันแต่เขาเข้ารอบ แถมยังขายเป็นละครได้อีก ในขณะที่เราตกรอบแรก

สอง เพราะคุณเฟื่องเป็นเพื่อนสนิทที่ช่วยผลักดันจนโมริสามีวันนี้

สาม ดูเพราะอยากรู้ว่าเขาจะสร้างอย่างไร ถึงจะคุมตัวละครทั้งหมดได้

และสุดท้ายดูเพราะโดนบังคับแกมขอร้อง เพราะปกติไม่ดูละครเรื่องไหนเลย

นอกจากรายการชิงร้อยชิงล้าน กับตีสิบ

แต่เมื่อดูแล้วก็อยากเขียน เขียนในสิ่งที่เราคิด แม้เมื่อเริ่มต้นอาทิตย์แรกจะไม่ได้เขียนจริง ๆ จัง ๆ แต่พอคุณเฟื่องบอกว่าเราเขียนดี (เพิ่งรู้ตัวว่าบ้ายอ)

"คุณลีเขียนเถอะ เขียนไป เขียนทุกวัน เผื่อแฟนชิงชังจะมีหลงเข้ามาอ่าน" (อ้าวแล้วแฟนโมริสาล่ะ) เขาบอกว่ามันต้องมีผลดีตอบกลับมาแน่นอน หรือหากไม่มี มันก็ไม่สูญเปล่า เพราะมันช่วยฝึกฝีมือ ฝึกความคิดให้กับเรา แต่พอเขียน เขียนไป ก็เลยต้องเขียนทุกวันที่มีละครกลายเป็นงานพิเศษที่แทรกเวลาของเราเข้ามาโดยไม่รู้ตัว บอกตรง ๆ ว่าตอนแรกนั้นไม่ได้คิดจะเขียนทุกวัน แต่เมื่อขึ้นหลังเสือแล้วมันก็ต้องจับให้มั่น และทำต่อจนกว่าจะจบ (คุณเฟื่องบอก หรือหลอกใช้หว่า) ทำให้งานเขียนของตัวเองต้องหยุดไปชั่วขณะ

บางครั้งยังเคยนึกอยากให้ชิงชังจบเร็ว ๆ เพราะวิตกกังวล กลัวคิดไม่ออกว่าคืนนี้จะเขียนอะไร จะดึงประเด็นไหนมาวิเคราะห์เจาะลึก เพื่อแฟน ๆ ของชิงชังจะได้มีอะไรอ่าน แต่พอดูไปเรื่อย ๆ มันก็มีประเด็นให้เจาะลึกได้ทุกวัน แถมยังไม่ค่อยซ้ำกันด้วย

แต่พอวันนี้ ชิงชังเดินมาถึงบทอวสาน เรากลับใจหาย เพราะรอยยิ้มอันน้อยนิดที่ได้จากชิงชังจะหายไปด้วย คราบน้ำตาบนแก้มของนักแสดงจะไม่มีให้เห็น รวมไปถึงคนดูอย่างเรา ๆ ก็จะไม่ต้องเสียน้ำตาให้กับชีวิตระทมทุกข์ของพวกเขาอีก

ขอพูดอีกนิดนึงว่า ระหว่างที่ดูคิดถึงคุณเฟื่องมาก คิดถึงในแง่ที่ว่าเขาทำงานชิ้นนี้ออกมาได้อย่างไร ถึงสมบูรณ์เพียงนี้ ไม่ว่าจะในแง่ศาสนาศีลธรรม มันถูกสอดแทรกเข้ามาได้อย่างพอเหมาะพอควร ในแง่ของการแก่งแย่งชิงดี ชิงเด่นระหว่างพี่น้อง และผลกระทบที่ตามมาทีหลัง หรือจะในแง่ของความแค้นระหว่างเพื่อนที่โดนหักหลังก็ตาม รวมไปถึงการวางตัวละครไปถึงรุ่นลูกที่ซาบซึ้งกินใจไม่แพ้รุ่นพ่อแม่ สิ่งเหล่านี้รวมกันเป็นหนึ่งอยู่ในเล่มเดียวกัน โดยผู้เขียนที่ใช้ชื่อ "จุฬามณี"

เพื่อนเอ๋ย เราภูมิใจในตัวเพื่อนจริง ๆ เลย

ขอบคุณทีมงานเเอ็กแซ็กที่ซื้อนวนิยายเรื่องนี้ไปสร้างละคร
ขอบคุณผู้เขีนบท ผู้กำกับที่เคี่ยวนวนิยายจนกลายเป็นบทละครที่เข้มข้น

ขอบคุณนักแสดงทุกท่านที่ทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยม

ขอบคุณผู้สร้างสรรค์เพลง "รักเจ้าเอย"

"ผิดเพราะรัก"ออกมาได้อย่างตรงกับเรื่องราวของนวนิยาย

ขอบคุณผู้อยู่เบื้องหลังทุกท่านที่มีส่วนร่วมกับละครเรื่องนี้ด้วยค่ะ

โมริสา

คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นหลังดูละครจบ ใครจะเห็นอย่างข้าพเจ้าหรือไม่ ไม่ใช่ความผิด ขณะเดียวกัน ข้าพเจ้าก็ไม่ผิดเช่นกันที่จะมีความเห็นเช่นดังที่กล่าวมาแล้ว

โปรดใช้วิจารณญาณ

โดย: โมริสา IP: 125.24.40.153 29 ตุลาคม 2552 23:51:51 น.

(น่าได้รางวัลจากสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติจังเลยเนอะ..)

ผมติดตามบล็อกนี้มาจนจบเรื่อง แต่ไม่เคยจะคอมเมนต์ซักที วันนี้ได้โอกาสตอนจบ อยากจะบอกเหลือเกินว่า...ไม่เคยเห็นบล็อกละครไหนที่น่าอ่านที่สุดเท่าบล็อกนี้ครับ

ทุกตัวอักษรของผู้แต่ง และผู้คอมเมนต์ คนวิเคราะห์วิจารณ์สนุกและทำให้ละคร ชิงชัง มีสีสัน ได้อารมณ์เพิ่มมากขึ้น

จริงอยู่ที่ แค่ดูละครก็มีความสนุกในตัวมันเองอยู่แล้ว แต่การที่ได้มาร่วมกันแสดงความเห็นต่างๆ นาๆ มันทำให้ผมรู้สึกว่าความสนุกที่เกิดขึ้นมันมีหลากหลายอารมณ์กว่าที่ตาเรามองเห็น หรือที่เราได้อ่านและฟัง ไม่เฉพาะความสนุก แต่แง่คิดต่างๆที่ได้ก็ยังแตกแขนงออกไปตามทัศนะของแต่ละคนอย่างไม่รู้จบ

เหมือนกับว่าดูละครจบแล้ว มาอ่านบล็อก ละครก็ยังคงดำเนินเรื่องต่อไป (เป็นภาคพิเศษที่มีฉากเก็บรายละเอียดมากมาย) อิอิ

บอกได้คำเดียวว่า ทั้งสนุกและอึ้งทึ่งไปพร้อมๆกัน

ผมขอชื่นชมผู้แต่งอย่างมากที่สามารถนำเสนอความซับซ้อนของเรื่องและอารมณ์ออกมาในรูปแบบของตัวอักษรได้ โชคดีที่ได้นักแสดงมืออาชีพของเเอ็กแซ็กท์ ทำให้บทละครที่ไม่ธรรมดาอยู่แล้วกลายเป็นละครที่ไม่ธรรมดาเข้าไปอีก

จะพูดว่าเป็นละครที่ผมติดมากที่สุด และรู้สึกว่าดีที่สุด สนุกและได้สาระมากที่สุดเลยก็ว่าได้ (จริงๆนะ)

ผมขอขอบคุณผู้แต่งมากครับที่แต่งบทละครดีๆ มาให้คนทั้งประเทศได้ชม ทั้งได้ความสนุก และยังช่วยเตือนสติใครหลายๆคนในสังคม ที่ยังคงทำตัวเป็นชิงชังรุ่นแม่กันอยู่ อิอิ

ขออภัยที่เป็นเพียงแค่ผู้อ่านเฉย ๆ นะครับ ไม่ได้มาร่วมแสดงความคิดเห็นเลยครับ ถึงผมจะเรียนนิเทศศาสตร์ แต่ก็คิดว่าตัวเองยังไม่แน่พอที่จะแสดงความเห็นได้ (โดยเฉพาะเรื่องที่สุดยอดแบบนี้ กลัวว่าเขียนไปจะทำให้เสียอารมณ์เรื่องซะเปล่าๆ)

สุดท้ายผมหวังว่า จะได้ชมผลงานของคุณจุฬามณีบนจอแก้วต่อไปเรื่อยๆนะครับ ผมจะรอ......

"ความชิงชังเป็นสิ่งดีๆ ที่ทำให้คนได้เห็นคุณค่าที่แท้จริงของความรัก"
โดย: Obasu IP: 58.8.220.172 29 ตุลาคม 2552 23:51:57 น.

เหมือนคุณ Obasu เลยค่ะ อ่านมาตั้งนาน เพิ่งมาคอมเม้นวันสุดท้าย อิอิ ตอนช่วงที่ยังไม่ถึงรุ่นลูก ก้อว่าจะคอมเม้นแล้ว แต่นึกว่าใกล้จบ (??) จนแล้วจนรอด ไม่ได้คอมเม้นสะที แต่วันนี้ คันปากจริงๆ นะ

จบแล้วเนาะ ถึงตอนจบจะผิดคาด แต่ก็เป็นไปตามที่ลุ้นก็ตาม (เอ๊ะ ยังไง) แต่สรุปว่า สี่สิบกว่าตอนนี้ พลาดไม่ได้ซักตอนเดียวเลยค่ะ

ขอบคุณคุณเฟื่องและคุณโมริสามากนะคะ ที่ขยันอัพบล็อกอยุ่ทุกเมื่อเชื่อวัน ออ แล้วขอบคุณคุณเฟื่องอีกที ที่เขียนนวนิยายสุดยอดอย่างนี้

ปล. น่าจะเอาคอมเม้นต์ทั้งของคุณโมริสาและคุณเฟื่องใส่ในบ๊อกเซทด้วยนะคะ อาจจะเพิ่มอรรถรสให้คอละครที่ไม่ได้เข้ามาอ่านในบล็อกนี้ก็ได้เนาะ

ขอบคุณค่า
โดย: bluemango IP: 125.27.49.17 30 ตุลาคม 2552 4:05:31 น.

วันนี้ ถือว่าจบอย่างสวยงาม (หรือที่เขาเรียก happy ending) ทุกอย่างคลี่คลาย ความชิงชังที่มีอยู่ในจิตใจหมดสิ้น อิ่มแต่งงานกับชลาชล (หรือพี่ยอดของเรา) ชอบฉากที่ยอดเข้ามาหาอิ่มในห้องแต่งตัวมากเลย เหมือนสมัยยังเป็นวัยรุ่น ๕๕๕๕+เขินแทนแม่อิ่ม กิ้วๆ

ในที่สุด อุ่นก็สำนึกผิด ยอมปริปากบอกความจริงกับลูกชาย ดีแล้วที่ทำแบบนี้ ไม่เช่นนั้นหากยงชัยกับก้อยจะรักกันต่อไป คงต้องเจ็บต้องปวดมากกว่านี้ร้อยเท่าพันเท่า (แง๊ๆๆๆๆๆๆ ยงชัยยยยยน่าสงสาร)

แต่ก็ถือว่าดีนะคะที่ยงชัยไม่ต้องบวชตลอดชีวิตก้อยยอมรับยงชัยเป็นพี่ชายได้

จะว่าไปแล้ว ดูชิงชังก็เหมือนคนบ้าจริงๆ ร้องไห้กับฉากที่ก้อยคนสวยน้ำตาไหล เมื่อรู้ความจริงว่าเธอและคนที่ตัวเองรัก แท้จริงแล้ว เป็นพี่น้องพ่อเดียวกัน

ร้องไห้กับฉากที่อุ่นทุบประตูวัด หาทางเข้าไปขัดขวางการกระทำคิดสั้นของยงชัย

ขวยเขินกับฉากยอด ไม่สิ! ต้องเป็นชลาชล (ก็ยอดเขาขอมา ว่าอยากเป็นชลาชล ๕๕๕๕+) กอดแม่อิ่ม คำพูดคำจาของทั้งสอง เหมือนวัยรุ่นจีบกันไม่มีผิด แม่อิ่มหน้าแดงด้วย น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก

ร้องไห้กับฉากที่ยงชัยกับก้อยพบกันอีกครั้ง ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (บ้าไปแล้ว) เจ็บปวดแทนทั้งสองคน ตอนที่มองหน้ากัน ประโยคที่ยงชัยพูดกับก้อย ระลึกถึงเรื่องเก่าๆ ว่าเคยลอกการบ้านกัน แบบว่าน้ำตาไหลพรากๆ แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยงชัยกับก้อยน่ารักที่สุด ๒ คนนี้จะอยู่ในความทรงจำตลอดไป

เขินกับฉากอาทิตย์กับกิ่ง น่ารักกุ๊กกิ๊กไป อีกแบบหนึ่ง ชอบตอนกิ่งทำแก้มป่องๆ น่ารักดีค่ะ ตลกด้วย

เรียกได้ว่าดูชิงชัง ได้ครบทุกอารมณ์จริงๆ มีสุข ทุกข์ เศร้า ขำปะปนกันไป

ในที่สุด ก็จบลง ชีวิตของลูกสาวผู้ใหญ่แก้ว ๔ คนดำเนินไปตามทางของแต่ละคน

บังอรกับอุ่น แม้จะเข้าใจกันแล้ว แต่ก็ยังทะเลาะกัน ตามประสาคนกัดกันมาแต่เด็กๆ ฉากนี้ แอบขำนิดหนึ่ง แหะๆ

หลายคนบอก ไม่อยากให้จบเลย พี่เฟื่องจะมีต่อภาค ๒ ไหมคะเนี่ยย ? ๕๕๕๕๕๕๕๕+

สู้ๆนะคะ ขอให้มีผลงานดีๆแบบนี้ออกมาอีก

Ps" รักชิงชังล้านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆครั้ง
โดย: RaBBiT IP: 125.26.145.189 29 ตุลาคม 2552 23:18:46 น.

ขออนุญาตลองวิจารณ์ความรักของตัวละคร เพื่อเป็นการฝึกฝนนะคะ

ผู้ใหญ่แก้ว - รักศักดิ์ศรี รักลูกเมีย แต่น้อยกว่าอย่างแรก กว่าจะรู้ว่าสิ่งไหนที่ควรจะมาเป็นที่หนึ่ง ก็ถึงเวลาอันสายไปเสียแล้ว

แม่ทองคำ - รักลูกเป็นที่หนึ่ง (เป็นแม่ที่ดี) แต่ไม่มีความกล้าพอ ที่จะทักท้วงการตัดสินใจที่เด็ดขาดเกินไปของผู้ใหญ่แก้ว

อิ่ม กับ ปิง - คล้ายกันมาก รักเดียว ใจเดียว และฝังใจ อภัยให้ไม่มีที่สิ้นสุด พร้อมที่จะเสียสละทุกอย่าง กับคนอันเป็นที่รัก จนดูเหมือนคนโง่

อุ่น กับ บังอร - นี่ก็คล้ายกันอีก รักจริงแต่เห็นแก่ตัว ไม่รู้จักปล่อยวาง ทำทุกทางเพื่อให้ได้มาซึ่งการครอบครองคนที่รัก โดยไม่สนใจว่าใครจะเดือดร้อน และอีกฝ่ายจะรักตนหรือไม่ สุดท้ายแล้ว สิ่งที่ได้คือความทุกข์

อารีย์ - รักสบาย ยินดีที่จะทิ้งทุกอย่าง และใช้ชีวิตอยู่กับการโกหกตัวเอง (โกหกคนอื่นยังไม่พอ) เพียงเพื่อขอให้พ้นจากความลำบาก

ยอด กับ ยงชัย - นี่ก็เลือดพ่อมันแรงจริง ๆ รักจริงจัง จริงใจ แต่ปนไปด้วยความรักแบบดันทุรัง ทุ่มไปทั้งตัว ทั้งใจ ยอมร้ายเพื่อรัก (ทำเสน่ห์) หรือจะดีเพื่อรักก็จะทำ (รักษาศีล 5) พยายามทุกทางให้ได้มาครอบครอง แต่ยังดี ที่เมื่อสมหวังแล้วก็ไม่ทิ้งขว้าง

ยิ่ง - รักเจียมตัว ถึงแม้จะรักมาก แต่รู้ดีว่าควรจะอยู่แค่ไหน ทำเพื่อนังอุ่นอันเป็นที่รัก แต่ยังรู้จุดยืน ไม่ช่วยเหลือในสิ่งผิด

อิน - รักแรง แค้นแรง ในเมื่อตนเองไม่สมหวังในตัวคนรัก คนอื่นที่ได้ไปก็อย่าหมายที่จะครองคู่อย่างราบรื่น ทุ่มเททุกอย่าง ยอมเสียเงิน เสียเวลา เสียงานเสียการ เพียงเพื่อตามจองเวรคนที่มันย่ำยีหัวใจ

อาทิตย์ - รักดี รักที่จะทำดี ใฝ่ดี (คนแบบนี้มีจริง ๆ เหรอ) เหมือนพ่อปิงไม่มีผิด (นี่ก็เลือดพ่อแรงเหมือน ยงชัย) ต่างกันตรงที่ อาทิตย์ฉลาดกว่าปิง เป็นคนดีก็จริง แต่ไม่ยอมโง่เพื่อใคร นอกจากแม่อารีย์

ก้อย - รักใส ๆ (ไม่ใช่หัวใจ 4 ดวงนะ) มองโลกเป็นสีชมพูไปซะหมด จนลืมนึกไปว่า โลกแห่งความเป็นจริงมันมีสีที่หลากหลาย แม้กระทั่ง "สีดำ"

กิ่ง - รักแบบมีสติ บางครั้งอาจจะดื้อรั้นไปบ้าง แต่อยู่บนรากฐานแห่งความเป็นจริง ถ้าอาทิตย์ไม่มีใจ ก็คงไม่ยื้อยุด ให้วุ่นวาย แต่ในเมื่ออาทิตย์มีใจให้ ก็สมปราถนา แต่ไม่หลงระเริง

เสมอพงษ์ - รักเป็น (ดูท่าจะฉลาดสุดในเรื่องของความรักนะ) รักที่จะเทิดทูน ให้เกียรติคนที่รัก แต่เมื่อรู้ความลับที่น่ารังเกียจของอารีย์ ก็ไม่อาจดื้อรั้นหลับหูหลับตาให้ท้ายต่อไปได้ ตัดคน ตัดใจได้ แต่ก็ให้โอกาส และอภัยให้เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายคิดได้แล้ว ให้เกียรติในความรักของผู้อื่น ถึงแม้อาริสา จะรักกับอาทิตย์ ก็ไม่รังเกียจ ในเมื่ออาทิตย์ เป็นคนดี หรือแม้แต่ เมื่อรู้ว่าอาทิตย์เป็นลูกอารีย์ เสมอพงษ์ก็ให้เกียรติในความรักความผูกพันของสายใยแม่-ลูก นอกจากไม่กีดกันแล้ว ยังเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้อารีย์คิดได้ ว่าควรกลับไปทำหน้าที่แม่ให้อาทิตย์บ้าง

ปลัด (ลืมชื่อ) - รักสนุก มองเห็นแค่นั้นจริง ๆ นอกนั้นบรรยายไม่ถูก ก็คุณสมบัติมันมีแค่นั้นจริง ๆ 555

Ps. ความคิดในมุมมองของ เงาหงษ์ ผิดแปลกไปจากความคิดใคร ขออภัยล่วงหน้า นะคะ

โดย: เงาหงษ์ IP: 192.168.2.163, 58.8.70.51 29 ตุลาคม 2552 17:52:30 น

นอกจาก cd boxset แล้วอยากให้ทำ soundtrack เดี่ยวๆ ที่มีเพลง ผิดเพราะรัก รักเจ้าเอย แล้วก็เป็นพวกดนตรีผิดเพราะ รักเจ้าเอย ที่เป็นแบบ เสียงไวโอลีน เสียงขลุ่ยประมาณว่า ออเครสต้า เวอร์ชั่น อคูสติก ไม่ก็ทำนองดนตรีไทย เหมือนที่มีอยู่ในละครอ่ะ เราว่ามันเพราะดีมากๆ

โดย: น้องจิน IP: 124.121.20.105 29 ตุลาคม 2552 14:48:33 น.

ชอบชิงชังจัง(ขออีกสักกระทู้)เป็นละครทั้งเรื่องมีแต่ความชิงชัง แต่ตอนจบประทับใจจังเลยทุกคนมีความสุขได้เพียงยอมรับความจริง
ตอนแรกที่ดูชิงชัง เราคิดว่า ละครเรื่องนี้มีพล็อตเรื่องที่ค่อนข้างแรง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเป็นเรื่องที่ พี่น้องแย่งผู้ชายกันเอง และเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรมในสังคมไทย ทำเสน่ห์ ผู้ชายแย่งผู้หญิง ผู้หญิงแย่งผู้ชาย แต่ก็ดูค่ะเพราะเราชอบนักแสดงที่เล่นทุกคน โดยเฉพาะคุณพิม กัปตัน และเปปเปอร์ และคุณสรพงษ์ แม้ตอนแรกเรื่องนี้จะแถบไม่มีกระทู้ในพันทิปเลย จนอดแปลกใจค่ะว่าทำไมเงียบเหงาม๊ากๆๆ ทั้งที่เราก็ดูและติดด้วย....นักแสดงเล่นดี แต่กลับไม่มีกระแสเลย สงสัยจะไม่มีคนดู คิดว่าจะแป๊กแล้วซะอีก....แต่เราก็ดูนะค่ะเพราะติดไปแล้ว

พอช่วงหลังกลับผิดคาด เริ่มมีกระทู้ชิงชังเยอะมาก รู้สึกดีใจจังเลย เรามีเพื่อนดูแล้ว คุยกับเพื่อนที่ทำงานก็พูดถึงชิงชังกันเยอะ มีเรื่องต้องเม้าท์กันตลอด รู้สึกเลยว่าทุกวัน จ-พฤ ต้องรีบกลับบ้านมาดูละคร ยอมยกเลิกนัด เพราะ ชอบละครเรื่องนี้มาก มีครบทุกรสชาติ ทั้ง สุข เศร้า สะเทือนใจ นักแสดงทุกคนแสดงดีมาก ทำให้คนดูอย่างเราลุ้นได้ตลอด ถึงแม้จะยืด จนเราปวดใจ..แต่ก็มีเรื่องให้ติดตามตลอด

เป็นละครอีกเรื่องที่ทำให้เราได้เห็นประเพณีของไทยตั้งแต่เปิดเรื่องจนถึงตอนจบเลย ทั้งพิธีสงกรานต์ ถวายผ้าทำบุญ รำกลองยาว งานศพ งานบวชและงานแต่งงาน ขอแสดงความชื่นชมจริงๆเพราะนานๆจะมีละครไทยสักเรื่องที่ใส่วัฒนธรรมที่มีคุณค่าลงในละคร ทั้งผู้กำกับและผู้เขียนบท ทำให้บทบาทของนักแสดงทุกคนมีมิติ มีที่มาที่ไป เหตุผลของการกระทำ และผลของการกระทำ ตัวละครมีความโดดเด่นเท่ากัน และนักแสดงทุกคนก็ทำได้ดีมากมาย แม้จะวุ่นวายกันทั้งเรื่องแต่ตอนจบกลับทำให้เรายิ้มทั้งน้ำตาจริงๆ

ปล.ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ดูชิงชังเป็นเพื่อนเราด้วย อิอิอิอิ
จากคุณ ชานชาลาที่ 19
เขียนเมื่อ: 29 ต.ค. 52 23:02:02 A:117.47.136.160 X: TicketID:237458
ที่มา //www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8488280/A8488280.html

กระทู้ชื่นชมในเว็บพันทิพ ห้องเฉลิมไทย หลังละครจบ

//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8488301/A8488301.html

//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8487976/A8487976.html

//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8487917/A8487917.html

//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8487992/A8487992.html

//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8488140/A8488140.html

//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8487952/A8487952.html

วันนี้ จุฬามณี ไม่มีคอมเม้นท์สำหรับตอนจบบริบูรณ์นะครับ
เหตุผล คือ ผมอยากอ่านคอมเม้นท์ของเเฟน ๆ ชิงชัง บ้าง และ เม้นท์ใครทำให้ผม..ตัวลอยขึ้นอีก ผมมีรางวัลให้ด้วยนะ ...

เป็นหนังสือ แต่ไม่ใช่ชิงชัง ที่ผมมีอยู่..

เม้นท์ มาได้เลยครับ...

แต่ที่ได้แน่ ๆ แล้ว...คุณ Obasu (ขอที่อยู่ที่อีเมล์ด้วยครับ f_nakhon@hotmail.com จะส่ง สะบายดี..หัวใจ ไปให้ระลึกถึงกัน)

และมีคนถามไถ่กันมาว่า ไม่จัดย้อนรอยอีกเหรอ.. ซึ่งตรงนี้..ผมขอดูยอดคนอยากไปเที่ยวท่าน้ำอ้อย ปากน้ำโพ บึงบรเพ็ด(ตอนนี้เขามีอะคอเรี่ยม ใหญ่บิ๊กระดับประเทศด้วยครับ) ก่อนนะครับ มีใครสนใจอยากไปด้วยกัน ก็แจ้งไปทางเมล์ได้นะครับ จัดย้อนรอยบ้านแม่อิ่ม ณ ท่าน้ำอ้อยเมื่อไหร่ผมจะส่งข่าวไปบอกนัดหมายกันอีกที...)

และวันจันทร์หน้า วันลอยกระทง.. อย่างไรก็อย่าลืมแวะเวียนมาที่นี่อีกครั้ง..วันนั้นผมจะเผยโฉมหน้าแม่อิ่ม หรือ ย่าหงษ์ ของผม ผู้ที่ทำให้หลานชายคนนี้มี 'ชิงชัง' สำหรับชาวโลก....

อย่าพลาดเชียวละ...

ปล. ของรางวัลมีไม่จำกัด

ปล.2 ขอบคุณคุณผักกาดแดง ขอบคุณคุณ bee boa สำหรับรูปสวย ๆ นะครับ ขอบคุณเพื่อน ๆ ชาวพันทิพ/บล็อกแก้งทุก ๆ คนครับ สำหรับมิตรภาพที่ผ่านมา..

Create Date : 30 ตุลาคม 2552

Last Update : 30 ตุลาคม 2552 10:33:00 น.

29 comments

Counter : 15803 Pageviews.

จบแบบอิ่มเอมใจมากเลยค่ะ

โดย: ploykarat IP: 124.157.243.166 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:10:32:45 น.

เรื่องนี้ทำเอาที่บ้านไม่ไปไหนตอน 20.20 เลยล่ะครับ ทำเอาแม่ผมจากติดรายการเกาหลีทาง TrueVision กลายเป็นต้องมาดูชิงชังแทน ทำเอาภรรยาเลิกนัดเพื่อนช่วงเย็น เดี๋ยวกลับมาไม่ทันดู แถมเป็นละครเรื่องแรกที่ภรรยาได้ดูตอนอวสาน เพราะปกติดูเรื่องอื่นตอนอวสานต้องหลับ

โดย: akumaTG IP: 124.122.159.176 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:10:32:49 น.

จบแบบ happy ending มากเลยคะ
สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆคะ
อยากให้คุณจุฬามณีเขียนต่อคะว่าต่อไปก้อยจะแต่งงานกับใครและยงชัยด้วยคะ เป็นชิงชังภาค 3 เลยคะ

โดย: chalachon-aim IP: 125.25.203.172 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:10:51:18 น.

ขอบคุณที่เข้าไปอ่าน blog ครับ เขามาเห็น ชิงชัง อยากจะบอกว่าผมก็ติดมากเลย 5555 ตอนจบเกือบกับไปดูไม่ทัน

โดย: พ่อมดกระป๋อง

วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:10:51:48 น.

เคยเกริ่นไว้ว่าไม่ค่อยอยากดูละครชิงชังเท่าไหร่
เนื่องจากตัวละครไม่สามารถแสดงได้ดั่งใจ ตามที่เราจินตนาการ ตัวละครแสดงได้ไม่ซึ้งเท่าที่ปรารถนา
แต่ก็นั่งดูทุกวัน เ้ข้ามาอ่านคุณลีและคุรเฟื่องบรรยายให้อ่านหลังละครจบ ทุกวัน
อ่านแล้วก็รู้สึกว่า นี่เรายังไม่เข้าถึงตัวละครเหมือนคุณลีคุณเฟื่องนะเนี่ย
เพราะเราดูผ่านๆ ดูแบบจับผิดการแสดงมากกว่า (ไม่ใช่ทุกเวลานะคะ ดูแบบเข้าถึงก็มีบ้าง)
จนวันนึงได้ดูแม่ทองคำ แสดงความรู้สึกทางสายตา
โอ้ววว นี่แหละ สิ่งที่ต้องสื่อให้คนดูรับรู้ มันเหมือนเราออกได้ในหนังสือเลย

เมื่อวานกลับช้า พลาดไปเกือบหนึ่งตอนเต็มๆ
ได้มาดูตอนที่อิ่มสารภาพกับพระยงชัย
โอ้ว ทำไมพระตาเป็นแบบนั้นล่ะ (น้องบอกว่าร้องไห้มากไง)
โอ้โห สุดยอดดดดดดดดดดด
อุ่นก็แสดงดีมาก ร้องไห้ ปริ่มใจจะขาด
ดูแล้วน้ำตาจะไหล แต่อายคนในครอบครัวเลยได้แค่คลอๆ

เขินฉากที่ชลาชล อ้อนแม่อิ่ม อิอิ รู้สึกเหมือนโดนจีบเองเลย

ฉากสุดท้ายคืนงานแต่งของอิ่มกับชลาชล
พี่ๆ ที่ทำงานบอกว่าทำไมให้จบแบบนี้นะ ให้แต่งงานตอนแก่เนี่ยนะ ฮาจัง
จนได้มาอ่านเม้นท์ของคุณลีจึงเข้าใจว่าเพราะเค้าไม่ได้แต่งให้เห็นว่า
อิ่มตัดใจจากยอดแล้ว จะครองตัวเป็น เนกขัมมะ (ถูกไหมคะคุณเฟื่อง)

อ่านเม้นท์ของแฟนๆ ชิงชังในตอนที่ 52 แล้ว
รู้สึกดีใจ ปลาบปลื้มใจแทนคุณเฟื่องจริงๆ คะ

ขอให้ช่องเจ็ด สนใจองค์การบริหารส่วนหัวใจ ของคุณเฟื่องอีกนะคะ
กิ๊งจะติดตามชมคะ

โดย: เจ้ากิ๊ง IP: 221.128.75.82 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:10:59:07 น.

จุฬามณี-เฟื่องนคร-ชอนตะวัน
>>>>>นักเขียนคนปากน้ำโพ<<<<

สนใจนวนิยาย ชิงชัง สองเล่มจบ ราคา 420 เหลือจากผม เหลือเพียง 330.- รวมค่าจัดส่ง

โอนเงินมาที่ ธ. กรุงไทย สาขา ถ.มาตุลี ชื่อบัญชี นายนิพนธ์ เที่ยงธรรม ออมทรัพย์ เลขที่ 642-0-02733-0

แล้วอีเมล์มาแจ้งที่อยู่ f_nakhon@hotmail.com

และถ้าจะหาซื้อในกทม. มีจำหน่ายที่แพร่พิทยา ร้านบีทูเอส(บางร้าน)น่าจะสั่งเคาน์เตอร์ได้ หรือสาขาของ ณ บ้านวรรณกรรม มีที่เดอะมอลบางแค บางกะปิ ซีคอน ท่าน้ำศิริราช หรือสั่งซื้อได้ที่เว็บของ ณ บ้านวรรณกรรม (ครับ)

โดย: F_nakhon

วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:11:05:07 น.

ปล. ขอต่ออีกนิดคะ
ในหนังสือตัวละครอาทิตย์จะไปคนที่น้ำตาแตกง่ายมาก
แต่ในละครปูไข่ยังแสดงได้ไม่ถึงตัวอาทิตย์
แต่ก็สามารถลบล้างทุกอย่างลงได้
เมื่อเห็นฉากให้แหวนกับหนูกิ่ง น่ารักจริงๆ ชอบๆ

โดย: เจ้ากิ๊ง IP: 221.128.75.82 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:11:07:14 น.

บอกสั้นๆว่า ชอบละครเรื่องนี้มากค่ะ

ความจริงอ่านบล๊อกมาตั้งนานแล้ว

แต่ไม่ได้แสดงความคิดเห็น

วันนี้ถึงตอนจบของละคร

ก็ขอชื่นชมทุกท่าน นักประพันธ์

นักแสดง ตลอดจน ผู้มีส่วนทำให้ละครเรื่องนี้ได้

ออกสู่สายตาคนทั้งประเทศ

ทำให้เห็นถึงความสามารถของทุกคนค่ะ

โดย: มีน IP: 118.175.160.88 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:11:52:56 น.

วันจันทร์จะมาให้ไวไว

มารอดูแรงบันดาลใจของคุณเฟื่องครับ

แต่เมื่อคืนประทับทุกตอนครับ

รู้สึกผิดหวังในตอนจบเล็กน้อยอ่ะ

แต่ก็จะเก็บชิงชังไว้ในความทรงจำว่าเป็นละครที่ยอดเยี่ยมมาก

และในอนาคตหากใครจะนำชิงชังมาทำใหม่ต้องพิจารณามากถึงมากที่สุดเลยหล่ะ เพราะรุ่นนี้ของเค้าดีจริงๆ

โดย: ToM... IP: 203.151.10.61 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:12:14:41 น.

เข้ามาลงชื่อว่าติดตามทั้งละคร ทั้งกระแสในพันธ์ทิพเหมือนกันนะคะ ดีใจแทนคุณเฟื่องจริง ๆ เลย

แต่ใจจริงอยากให้จบตามแบบฉบับนิยายมากกว่า เอาให้รันทดกันไปข้างเลย 55555

โดย: ounjijang IP: 203.146.192.100 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:12:45:32 น.

ละครเรื่องนี้แฝงไว้ด้วยขนบธรรมเนียมประเพณีวัฒนธรรม คติธรรม ข้อห้ามต่างๆของสังคมไทย รวมไปถึงบทเศเร้า สนุกสนาน ตื่นเต้น ลุ้น และได้ถ่ายทอดจากนักแสดงมากฝีมือออกมาให้ผู้ชมน้ำตาท่วมท้นจริงๆ สุดยอดครับ ยกมือให้

โดย: อั๋น IP: 192.168.71.62, 58.137.21.40 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:13:13:24 น.

ชอบมากๆ เหมือนกันค่ะ เมื่อวานคุณแม่แฟนมาจากนครสวรรค์มาเที่ยวบ้านที่ชลบุรีค่ะ แต่ทั้งคุณแม่แฟนและเรา+แฟนก็ติดชิงชังกันงอมแลมเลยทีเดียว รีบๆทานข้าวกัน เพื่อจะได้รอดูชิงชัง แหมจบแบบเหนือความคาดหมาย ตอนแรกเดากับคุณแม่ว่าพระยงชัยคงต้องบวชไปตลอดชีวิตเพราะออกธุดงค์คงไม่กลับมาแล้ว ทีไหนได้โผล่มาให้เห็นอีก อ้าวเนี่ยเราเดาผิดนี่ แล้วก็เดาว่าพ่อยอดกับแม่อิ่มคงต่างคนต่างอยู่แบบเพื่อนก็ผิดอีกกลายเป็นว่าทั้งคู่ได้แต่งงานกัน เลยอมยิ้มไปด้วยดูไปด้วย ก็หวานซ้าเราอายแทนแม่อิ่มเลย ชิงชังจบแล้วยังไม่รู้เลยว่าจะดูเรื่องอะไรต่อ ยังไงหากมีละครของคุณเฟื่องมาทำเป็นละครอีกเราจะติดตามชมนะค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณเฟื่องและคุณโมริสาด้วยค่ะ

โดย: หนูเอ๋ยหนูดี IP: 202.129.41.174 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:14:18:28 น.

ชอบมากเลยอ่ะ เมื่อคืนประทับใจสุดๆ เห็นชุดแต่งงานแม่อิ่มแล้ว
แบบว่าสวยมาก อยากกลับไปแต่งงอ่านอีกรอบอ่ะ

โดย: sakana's world

วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:14:20:36 น.

เคยเมล์บอกน้องเฟื่องไว้ว่าถ้าคนที่บ้านอ่านนิยายจบแล้วใคร comment อะไรจะมาบอก แต่ปรากฎว่าพอได้หนังสือไปไม่มีใครอ่านจบสักคนยกเว้นพี่คนเดียว แต่ที่บ้านตั้งหน้าตั้งตาดูละครกันจนถึงวันจบ เมื่อวานนี้แม่พี่ก็พูดออกมาว่า "ดูมาตั้งนานกว่าจะรู้ว่าทำไมเรื่องนี้ถึงชื่อชิงชัง" พี่รีบถามว่าทำไมหรือหม่าม้าแม่บอกว่า "ก็พี่น้องไม่รักกันแอบเกลียดกัน เพิ่งจะมารักกันตอนจบที่ผ่านเรื่องร้าย ๆ มาตั้งเยอะ" 555 พอได้ยินวันนี้เลยต้องมา comment ให้น้องเฟื่องดีใจนะ นิยายของน้องเฟื่องได้สื่อให้คนดูได้รู้ถึงความตั้งใจของคนเขียนเจง ๆ พี่ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว (แต่ก็ไ่ม่รู้ว่าตั้งใจสื่อให้คนดูรู้แบบนี้หรือเปล่า ^_^) แม่พี่อ่านหนังสือไม่ออกก็เลยต้อง comment จากละคร อีกอย่างตอนต้นเรื่องรุ่นพ่อแม่ มีแต่คนด่าว่าละครไม่ดี ไม่มีศีลธรรม ตอนรุ่นลูกมีแต่คนสงสาร และบอกว่าเออเนอะ กรรมมันมีจริง สรุปละครเรื่องนี้ถือว่าประสบความสำเร็จอย่างสวยงามค่ะ ขอแสดงความชื่นชมนะคะ

โดย: แจ้ IP: 125.25.53.40 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:14:26:02 น.

เมื่อคืนสงสารก้อยกับยงชัยมากๆ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่า จุดจบต้องเป็นเส้นขนานกัน แต่มันก็อดทำให้นึกไม่ได้ว่า ความรู้สึกในตอนนั้นของก้อยกับยงชัยจะเจ็บปวดมากมายขนาดไหน เมื่อรู้ความจริง แต่ก็ต้องฝืนทำใจให้เป็นพี่น้องกัน ทั้งๆที่รักกันมาก แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะ สำหรับละครที่ดี ซึ้งมากค่ะ ชอบทุกตอนเลยค่ะ

โดย: แฟนละครชิงชัง IP: 117.47.54.83 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:14:35:16 น.

I watched Ching Chang series via youtube from overseas.
It is very touching and made me feel at home.
Ching Chang should get the best series of the year!!!
I really love the story plot,all actors and the Thai cultural theme.
Thank you all so much for producing the great series.

โดย: Ching Chang lover IP: 219.74.215.42, 220.255.7.109 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:15:15:14 น.

เป็นละครที่ดูตอนจบแล้วรู้สึกอิ่มมากจริงๆค่ะ
นอนหลับฝันดี จริงๆ

โดย: แม่น้องมิว IP: 118.172.144.93 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:15:18:53 น.

ยินดีด้วยกับคุณจุฬามณี วันนี้ยอดผู้ชมทะลุเป้าแน่ ....
ชิงชังจบแล้ว ยังไม่รู้ว่าจะติดละครเรื่องไหนต่อ แฟน ๆ ชิงชังหลายคนอาจกลับไปเป็นแฟนซีรีย์เกาหลีอีก ก็ไม่แปลกเพราะก็เป็นผู้หนึ่งที่ชอบหนังเกาหลีเพราะมีฉากที่เดินทางไปที่เกาะต่าง ๆ หรือมีวิวสวย ๆ ให้ได้ชมกัน ในชิงชัยก็มีในฉากสถานีรถไฟ ที่อยู่ของปิง กับอารีย์ สายถนนสวรรค์วิถี พูดถึงหดนาฬิกา ฝากอีกนิด การเดินทางไปสถานที่ต่าง ๆ ของตัวละคร ก็มีส่วนทำให้คนดูตื่นเต้นได้เหมือนกัน

โดย: แอน_แฟนชิงชัง IP: 125.25.207.135 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:16:22:46 น.

ชืนชมทุกฉากเลยค่ะ

แต่น่าสงสารก้อยกับยงชัย ที่สุดเลย

ดูแล้วรับรู้ถึงความเจ็บปวดของคนทั้งคู่

แต่สุดท้ายก็จบไปได้ด้วยดี อย่างมีความสุขโดยรวม

โดย: ta (tookta_tt

) วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:16:37:43 น.

อยากไปทัวร์ย้อนรอยชิงชังด้วยคนครับ
ถ้ามี update ข่าวรบกวนคุณเฟื่องหรือหัวหน้าทัวร์ส่งรายละเอียดมาที่อีเมลของผมด้วยนะครับ

kaito_obasu@hotmail.com

.................................

ตื่นมาเที่ยงกว่าๆ เพราะเมื่อคืนมัวแต่ย้อนดูชิงชังตอนที่ผ่านๆมาอีกหลายๆรอบใน youtube

สุดท้าย...ผมก็ยังคงสงสารปิงที่สุดครับ

มันน่าอึดอัดใจขนาดไหน ที่ไม่สามารถบอกลูกที่พลัดพรากจากกันมากว่า 20 ปีว่าตัวเองเป็น"พ่อ"

ลูกที่ตัวเองรักยิ่งกว่าสิ่งใดต้องไปตกระกำลำบากในคุึกในตะราง แต่ตัวเองทำได้เพียงแค่ยืนมองและภาวนา ดูแล้วมันอึดอัดใจจนอยากจะเอาหัวโขกเหลี่ยมเสาแทนสักสิบยี่สิบทีเสียจริงๆ (อินจัด)

ฉากที่ปิงไหว้แม่อิ่ม เพื่อขอร้องไม่ให้บอกอาทิตย์ว่าตัวเองเป็นใครที่โรงพัก ดูแล้วน้ำตามันไหลออกมาไม่รู้ตัว อยากจะบอกว่า ไม่เสียแรงที่เอ็กแซ็กท์เลือกพี่หนุ่ม อรรถพร มาเล่นบทนี้จริงๆ สุดยอดมากครับ

เฮ้อ!

กว่าที่ปิงจะได้สัมผัสความอบอุ่นจากลูกเมื่อตนเองอยู่ในฐานะของ"พ่อ" ก็สายเกินไปเสียแล้ว
แต่ยังดีที่แม้ปิงจะตาย แต่ก็ตายไปพร้อมกับรอยยิ้ม "ยิ้ม"ที่ตัวเองไม่เคยได้ยิ้มแบบนี้มาตลอดทั้งชีวิต

ไม่ไหวแล้วครับ เริ่มดราม่าจัดอีกแล้ว ขอตัวไปอาบน้ำอาบท่าดีกว่า ไม่งั้นล่ะก็ไม่ได้ทำอะไรแน่ๆวันนี้ ผ้าเช็ดหน้านี่บิดน้ำออกได้เป็นกะละมังแล้วมั้ง อิอิ

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ตัวเองจะหลงรัก"ความชิงชัง"ได้มากขนาดนี้

ต้องยกให้เป็นปรากฎการณ์แล้วกระมังครับ

โดย: Obasu IP: 61.90.6.16 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:16:51:59 น.

ชิงชังเป็นเรื่องแรกที่ทำให้ไม่พลาดดูตั้งแต่ต้นจนจบเลยค่ะ
ประทับใจมากๆค่ะ *-*

โดย: kazu IP: 117.47.192.22 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:17:00:01 น.

สวัสดียามบ่ายแก่ๆจ้าพ่อยงชัย

เรียกได้แล้วเนอะ สึกมาแล้วนิ ฉันนะประหลาดใจระคนดีใจที่มีเสียงทักทายตอนเช้ามาไกลจากนครสวรรค์ คิดๆอยู่ว่าวันนี้อดเม้นท์ให้พ่อแต่เช้า เพราะติดธุระเอารถ(บริษัทฯ)เข้าตรวจเช็คตามระยะ แล้วศูนย์ก็ให้รอเนิ่นนานเหลือใจ อึดอัดเหมือนกันที่ไม่ได้เม้นท์ แต่ไม่คิดว่าจะมีคนรอให้ส่งการบ้านวิชา"ชิงชัง"อยู่ 555 ไม่ได้ลืมจ้ะ เดี๋ยวฉันจัดให้ตามด้านล่างนี้เลย อาจมีลืมๆไปบ้างนะ เพราะว่านี่ก็บ่าย แก่แล้ว ไอ้ฉันเองก็ยิ่งปลาทองอยู่ด้วย (เพื่อนๆมันบอกว่าฉันเนี่ย....ปลาทองตัวแม่เลยทีเดียว)

ตอนที่ 52 (อวสาน) ที่พลัดพรากจะได้พบ ที่ได้พบจะพลัดพราก

เริ่มเรื่องต่อจากที่คุณชลแกถามอุ่นให้แน่ใจว่าพ่อของพระยงชัย คือพี่ยอด(หรือคุณชล)จริงใช่มั้ย พอทุกคนรับรู้ว่าเป็นจริงก็ปรึกษากัน และได้ข้อสรุปว่าถึงเวลาที่ต้องพูดความจริงแล้ว ถึงแม้ว่าความจริงจะทำให้ตัวเรา หรือคนที่เรารัก ต้องเจ็บปวดในตอนนี้ก็ตาม แต่มันก็ย่อมดีกว่าจะปล่อยให้ยืดเยื้อต่อไป ใช่ว่ารู้ภายหลังจะไม่เจ็บปวด แต่มันกลับยิ่งเจ็บปวดมากกว่าเพราะระหว่างนั้น คนที่ไม่รู้ความจริงอยู่ด้วยความทุกข์ทรมานนั่นเอง ก็ต่างคนต่างกลับไปบอกคนของตัวเอง อุ่นบอกพระ คุณชลบอกน้องก้อย ตามคาด พระรับไม่ได้ถึงต้องขังตัวเองในโบสถ์เพื่อสงบสติอารมณ์ และคงจะต้องการเวลาทำใจปลงให้ตกในชะตากรรมที่เกิดกับตัวเอง ใครจะไปคิดว่าจะได้พบพ่อที่แท้จริง แล้วก็พ่อที่แท้จริงเป็นคนเดียวกับพ่อคนที่ตนรัก จากคนรักสู่พี่น้อง ยากเกินจะทำใจในเวลาอันรวดเร็วจริงๆ

สำหรับพระยงชัย และหนูก้อย ในตอนนี้ ชอบฉากที่คนเป็นแม่สำนึกผิด ยอมกราบพระลูกเพื่อขอโทษที่เป็นเหตุให้ลูกต้องเจ็บช้ำ ไม่สมหวังในรักซึ่งคนเป็นแม่เคยสัมผัสมาก่อน และรู้เต็มอกว่าทรมานเพียงใด ถึงขั้นจะทำร้าย ตัวเองเมื่อไม่สมหวัง แหละนั่นเองยิ่งทำให้คนเป็นแม่ยิ่งทรมานใจ ทุกข์ใจ เหตุเพราะกลัวบุตรแห่งตนจะประพฤติตนเฉกเช่นกัน ดังฉากที่อุ่นร้องไห้ พร่ำเรียกพระ บอกหลวงพี่ว่าตนเองนั้นกลัวเพียงใด ว่าลูกจะเป็นเหมือนตัวเอง คุณพิมแสดงได้ดีมากๆ ดูแล้วรู้สึกทรมานไปด้วย ลุ้นไปด้วยว่าพระจะทำจริงมั้ย ยิ่งน้าบังอรแอบดูและเห็นเช่นนั้น คุณเปปเปอร์ก็แสดงเป็นพระได้ดี คอยพูดเตือน ให้สงบสติ และเพราะฉากนี้ทำให้เห็นว่า สาวๆสี่คนลูกผู้ใหญ่แก้ว เมื่อมีปัญหาของพี่น้อง เค้าไม่เคยทิ้งกัน ในที่สุดพระยงชัยก็คิดตก(เชื่อว่าพระคงจะมีเหตุ มีผล และใช้สติมากขึ้นหลังจากสึกแล้ว) ฉากที่พระทั้ง 2 รูปออกธุดงค์นั้น แสงที่พระทั้งสองเดินเข้าไปหาพอดีนั้น สื่ออะไรได้มากเหลือเกิน (ที่สำคัญฉากนั้นแสงสวยมากจริงๆ)

เมื่อเรื่องร้ายๆผ่านพ้นไป ผู้อาวุโสที่สุดของบ้านได้เห็นสิ่งที่เป็นบุญตาแล้ว(หลานบวช) ได้รู้ว่าสิ่งที่ตนของนั้นก็ได้เป็นจริงแล้ว(ลูกๆกลับมารักและสามัคคีกันเหมือนเดิม) ไม้ใกล้ฝั่งก็หมดห่วง และพร้อมที่จะละทิ้งสังขารอันเป็นเหตุแห่งทุกข์ ไปสู่ที่แสนไกล ที่คนผู้เป็นที่รักได้ไปรออยู่ก่อนนานแล้ว คุณเดือนเต็มคะหนูอยากจะบอกว่า เพราะการแสดงที่สุดยอดของคุณเดือนเต็มนั้น ทำให้ฉากที่ยายทองคำ พูดกับรูปผู้ใหญ่แก้วผัวรักว่า "เรื่องร้ายๆในบ้านผ่านไปแล้ว ลูก หลานเราก็มีความสุข เข้าอกเข้าใจกันดีแล้ว ฉันคงได้เวลาไปหาพี่เสียที พี่แก้วอยู่ที่ไหน รอฉันด้วยนะ ฉันจะไปหาพี่แก้วแล้ว" พูดจบก็เอารูปมาจูบ และนอนกอดพร้อมหลับตาพริ้ม มันทำให้ความรู้สึกฉันเต็มตื้น รื้นขึ้นมาเป็นน้ำตาอีกจนได้ แสดงนิดเดียวแต่มีพลังมาเหลือเกิน ขนลุก และคงไม่เกินจริงที่จะยอมรับว่าตอนที่เขียนถึงอยู่นี้ น้ำตาก็เอ่อๆเหมือนกัน คนที่รักกันมากๆ ผ่านอะไรๆในชีวิตมาด้วยกัน เมื่อคนนึงจากไป ทิ้งให้อีกคนอยู่เบื้องหลังแต่ความผูกพันนั้นยังมีอยู่เต็มเปี่ยม ไม่รู้จะพูดยังไง อธิบายไม่ถูกรู้แต่ว่าความรักที่รักเพราะรักเท่านั้นมีอยู่จริง และมีพลังสร้างสรรค์ได้อย่างน่าอัศจรรย์จริงๆ (เผอิญที่บ้านคุณตากับคุณยายก็รักกันมาก เพราะเค้าผ่านอะไรๆมาด้วยกันเยอะ แต่คุณตาเสียไปก่อนแล้ว พอคุณยายเหงา ๆ ก็บ่นถึงคุณตาให้ฟัง เลยพอจะเข้าใจและอินกับความรู้สึกนี้มากๆ) ขอยกให้ฉากนี้เป็น ฉากที่งดงามในการแสดงที่สุดของตอนอวสานค่ะ

หลังเมฆหมอกร้ายๆ พัดผ่านไป งานมงคลของคนสองคนที่รักกันมาก และรอคอยกันมานานก็เริ่มขึ้น ท่ามกลางความยินดีปรีดาของทุกๆคน (ดูไปก็คล้ายเรื่องแต่ปางก่อนเลยเนอะ รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา) ผิดกับเริ่มเรื่อง เพราะนั่นคือ แค่คิดรักก็ผิดแล้ว กิ่งกับอาทิตย์น่ารัก กุ๊กกิ๊กกันดี (แม้ว่าในหนังสือจะเป็นงานแต่งของอาทิตย์กับกิ่งก็ตาม) สังเกตว่าตั้งแต่แม่อารีย์ยอมรับอาทิตย์ คุณกิ่งก็มีใจให้ เจ้าหนูจะดูมีความสุขขึ้นมาก พูดคุยมากขึ้น ยิ้มแย้มและขี้เล่นมากขึ้น ไม่มีแววอมทุกข์อีก กลับกันกับหนุ่มน้อยหน้ามนยงชัย ที่เคยคึกคะนอง พูดเล่นหัว เย้าแหย่ กลับดูเป็นคนที่เหมือนมีอะไรในใจ ดูเงียบ และนิ่งมากขึ้น แต่ก็ยังพยามยามปลอบใจคนที่เคยเป็นที่รัก แต่ตอนนี้เป็นน้องสาวสุดที่รักแทน (ก็นึกถึงเรื่อง คำมั่น สัญญา กับ พี่เลี้ยงอีก) ในหนังสือยงชัยบวชไม่สึก แต่ในละครให้สึก คงเพราะกลัวไม่มีใครดูแลแม่กับน้า เพราะแม่อิ่มแต่งงานออกไปนั่นเอง เพราะในหนังสือขณะที่ลูกบวช แม่อุ่นก็ยังไม่ได้เลิกเป็นออหรี่ และกินเหล้า สูบบุหรี่เลย อีกอย่างแม่อิ่มก็ไม่ได้แต่งงาน (ความคิดของฉันคนเดียวนะจ้ะ)

ฉากจบของเรื่องทุกคนถ่ายภาพหมู่ร่วมกัน รอยยิ้มที่ฉาบในหน้าของทุกข์คน หลังจากผ่านเหตุการณ์ต่างๆมามากมาย ประสบการณ์สอนให้รู้ว่าการแก่งแย่งชิงดี อิจฉาริษยา ให้ร้ายชิงชัง นำความทุกข์ทรมานมาสู่พวกเธอและคนที่รักรอบข้างร้ายแรงเพียงใด ทำให้เข้าใจชีวิต และใช้มันอย่างมีสติมากขึ้น คอยปลอบโยนกัน เตือนกันยามพลาดพลั้ง เป็นกำลังใจให้แก่กัน และยินดีในยามที่พี่น้องแห่งตนมีความสุข (ฉากจบที่คุณชลาชลและพี่อิ่มได้สมหวังในรักเสียที) และเชื่อมั่นเหลือเกินว่า ครอบครัวใหญ่นี้ จะได้ใช้สติ ความมีเหตุผล การหันหน้าพูดคุยกัน และความรักหล่อเลี้ยงให้ครอบครัวใหญ่นี้มีความสุขสืบไป (ดังที่หลวงพี่ว่านะ ทำอะไรต้องมีสติ สมาธิเกิด ปัญญาก็จะตามมา) ชิงชังไม่ได้มีดีแค่น้ำเน่า คำนี้คงพิสูจน์ละครเรื่องนี้ได้ดีทีเดียว

ปล. ขำขัน ใครสังเกตุบ้างรูปยายทองคำ ตอนแรกที่แม่อิ่มกราบตอนจะแต่งงานหน้าบึ้ง แต่พอตอนจบกล้องแพนมาเรื่อยๆกลับหน้ายิ้มซะงั้น เอ...ผียายทองคำแกเฮี้ยนใช่เล่นนะนี่ 5555

ขอให้แฟนคลับชิงชัง และแฟนๆบล็อกนี้มีความสุข ใช้ชีวิตอย่างมีสติทุกคนค่ะ ขอบคุณคุณเฟื่องที่ประพันธ์เรื่องชิงชัง ขอบคุณแอ็กแซ็กส์ที่นำไปทำละครดีๆ ขอบคุณนักแสดงมีคุณภาพทุกท่าน ที่ถ่ายทอดตัวละครให้โลดแล่นราวกับมีชีวิตจริง ขอบคุณผู้แต่งเพลงประกอบที่สื่อีความหมายเข้ากับเนื้อเรื่องเหลือเกิน ขอบคุณผู้แต่งบทละคร ที่แม้จะปรับบทประพันธ์แต่ก็ยังคงแก่นแท้ของเรื่องไว้ และทำให้เรื่องครบรสสมบูรณ์ขึ้น ขอบคุณคุณโมริสา คุณเฟื่อง และแฟนคลับที่เม้นท์ในบล็อกนี้ทุกคน ที่ทำให้พวกเราได้มีพื้นที่แลกเปลี่ยนความคิดเห็น ในละครที่ชื่นชอบเหมือนกัน

ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ค่ะ (ว่าจะไม่ยาวแล้วเชียว)

ณัฐเอง

โดย: จุฬามณี IP: 222.123.175.30 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:17:33:31 น.

เป็นละครที่สอดแทรก คติธรรมทางพุทธศาสนา เตือนใจให้คนให้ใช้ชีวิตในทางที่ถูกที่ควร แม้ทั้งเรื่องต้นเหตุจะเกิดจากความรัก ความผิดพลาด จนกลายเป็นความชิงชัง แต่สุดท้ายการยอมรับความจริง แก้ไขสิ่งผิดให้กลายเป็นสิ่งที่ถูกที่ควรสุดท้ายความสุขที่แท้จริง.......อยู่ที่การให้อภัย

นักแสดงทุกคนเล่นดีเกินคาด...ถ่ายทอดเรื่องราวความเป็นมนุษย์ ที่ความลึกของตัวละคร กิเลสของมนุษย์ที่มีในจิตใจมนุษย์ ไม่มีใครไม่เคยทำผิด... การกระทำของตัวละครและผลของการกระทำกระแทกอารมณ์ของคนดู ทำให้คนดูรู้สึกอิน... และคิดว่าถ้าเป็นเรื่องจริงเกิดขึ้นกับเรา...จะทำอย่างไร เคยคิดเล่นๆว่าถ้าชิงชังเป็นเรื่องจริง...คงกลายเป็นตำนาน 4 สาวแห่งท่าน้ำอ้อย ชาวบ้านคงนินทากันสนุกปากเลยเชียว

ผู้กำกับและผู้เขียนบทเก่งมาก ทีมงานและนักแสดงทุกคนทำการบ้านกับตัวละครมาอย่างดี บทบังอรยอมรับว่าช่วงหลังกลายเป็นสีสันของเรื่อง...มีพัฒนาการตีคู่มากับนังอุ่นเชียว เธอทำให้เราเกลียด หมั่นไส้ เห็นใจ สงสารและรักเธอได้ในที่สุด...

ผู้ใหญ่แก้ว เราเชื่อว่าพ่อทุกคนรักลูกแต่มีวิธีการแสดงออกที่ไม่เหมือนกัน พ่อในสมัยก่อนมักจะเป็นช้างเท้าหน้าเสมอ ความรักลูกกลายเป็นทิฐิ ทำให้กว่าจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว...แม่ทองคำเป็นแม่ที่รักและหวังดีกับลูกและหลานแบกรับความทุกข์ใจตลอดมา...ความหวังของคนเป็นแม่เพียงได้เห็นความสงบสุขเกิดขึ้นกับครอบครัว พี่น้องรักใคร่กัน...ก็เพียงพอแล้ว ดังที่แก่พูดว่า"ถึงแม่จะต้องตายก็นอนตายตาหลับแล้ว"

อิ่มและอาทิตย์ เป็นตัวแทนของคนที่ทำความดีทำดีย่อมได้ดี พร้อมที่จะให้อภัยผู้อื่น และสุดท้ายก็ได้รับความสุขและได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก

ปิงและยิ่ง....ผู้ชายที่ทำทุกอย่างให้ผู้หญิงที่ตนเองรัก...แม้รู้ว่าจะไม่ได้รับความรักตอบแทนกลับคืนมา...บางครั้งคนเราก็ไม่สมหวังเสมอไป

อุ่น อารีย์ ยอด อิน ผิดเพราะรัก...เป็นตัวละครที่มีอยู่ในสังคมไทยบางส่วนจริงๆ เพราะ ความรักทำให้คนตาบอด เห็นแก่ตัวได้อย่างร้ายกาจ และสุดท้ายตัวละครทุกตัวก็ไม่สามารถหลีกหนีความจริงไปได้ เพราะความลับไม่มีในโลกเพียงยอมรับความจริงและสำนึกผิด ก็พร้อมที่จะได้รับการอภัยจากคนรอบข้าง

ยงชัยกับก้อย เป็นผลผลิตแห่งความผิดพลาดของพ่อแม่ แอบเศร้าไปชะตากรรมของทั้งสองคน...เพราะสายเลือดเดียวกันย่อมรักกันไม่ได้ เมื่อไม่รู้ความจริงก็ไม่ผิด...แต่เมื่อรู้แล้วต้องตัดใจและทำใจแม้ว่าจะยากเย็น เวลาจะช่วยรักษาแผลใจ...การที่ยงชัยสึกออกมา...ทำให้รู้ว่าบางครั้งความผิดหวังไม่จำเป็นที่เราจะต้องปิดกั้นตัวเอง เพราะชีวิตเรายังต้องเดินต่อไป...และความรักที่เกิดจากความปรารถนาดีให้แก่กัน ย่อมมั่นคงและยืนยาวตลอดไป... ผู้เขียนบทมีจุดจบให้กับตัวละครสองตัวนี้งดงามและลงตัวที่สุด

ขอชื่นชม เสื้อผ้าหน้าผม การแต่งกายของนักแสดงแสดงให้เห็นว่า ความงามแบบไทย อุปกรณ์ ฉาก แสง มีหลุดน้อยมากทำได้ละเมียดละไมใส่ใจรายละเอียด สอดแทรกวัฒนธรรมที่มีคุณค่าลงในละครอย่างลงตัว เป็นละครของเอ็กแซ็กที่ไม่มีโฆษณาแฝงมากวนใจ...แต่ก็เป็นละครเรายอมนั่งดูแม้แต่โฆษณา ก็ไม่อยากพลาดสักตอนเลยนี่ค่ะ

สุดท้าย ขอบคุณเจ้าของบทประพันธ์ จุฬามณีและคุณโมริสาค่ะ คอมเมนต์ของคุณ ทำให้เราดูชิงชังได้อย่างสนุกและเข้าใจความรู้สึกของตัวละครมากขึ้น ขอเป็นกำลังใจให้คุณและหวังว่าเราจะได้เห็นผลงานของคุณผ่านจอแก้วอีกหลายเรื่องๆนะค่ะ

ขอบคุณทีมงานเอ็กแซ็กที่เลือกจบชิงชังอย่างไม่ทำร้ายจิตใจคนดู(ซึ่งผิดวิสัยละครเอ็กแซ็ก) .... ชิงชังจึงจบลงอย่างสมบูรณ์และสร้างความอิ่มอกใจให้กับคนดูอย่างเรามากมาย....

โดย: ชานชาลาที่ 19 IP: 114.128.241.191 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:23:06:43 น.

ละครจบไม่เหมือนนิยาย แต่ก็สร้างความอิ่มใจให้กับ
คนดูที่ติดตามลุ้นคู่ยอดกับแม่อิ่มเนอะ

น่าจะให้คู่อาทิตย์ได้แต่งพร้อมกิ่งด้วยเลยนะ

ตอนอ่านนิืยายก็ให้ได้อารมณ์นึง ดูละครก็ให้อีกอารมณ์นึง
ไม่คิดว่าจะอ่านชิงชังได้จนจบทั้ง 2 เล่ม ก็ตัวละครช่างเยอะซะเหลือเกิน ปลาทองอย่างเราจำไม่ค่อยได้
แต่ในที่สุดก็อ่านจบภายใน 1 อาทิตย์ แล้วก็คิดว่า ทำม้ายยย
เพิ่งอ่านนะ ซื้อมาดองได้ตั้งนาน

ดีใจด้วยเน้อ มะเฟื่อง ขอให้เงินทองไหลมาเทมาเน้อ

โดย: Jum IP: 199.40.204.245 วันที่: 31 ตุลาคม 2552 เวลา:9:34:47 น.

บรรยายไม่เก่ง แต่อยากเข้ามาบล็อกนี้

เพื่อ เขียนแสดง ความชื่นชม...

เจ้าของบทประพันธ์ ทีมงาน EXACT ผู้กำกับ คนเขียนบท คนแต่งเพลง นักร้องจากเดอะสตาร์ทั้ง2คน
และที่สำคัญนักแสดงมากฝีมือทุกคน ที่ช่วยกันทำให้ชิงชังกลายเป็นละครที่มีทั้งมูลค่า และคุณค่ามากที่สุดในปีนี้

สุดท้ายหวังเหลือเกินว่า ละครชิงชังจะได้รางวัลจากสถาบันใดก็ตาม...เพื่อการันตีความยอดเยี่ยมสักรางวัล

ขอบคุณ อีกครั้งสำหรับความสุขและข้อคิดดีๆที่ได้จากละครเรื่องนี้

โดย: เกล็ดดาว IP: 124.121.125.88 วันที่: 31 ตุลาคม 2552 เวลา:10:45:56 น.

ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อยากดูอีกจังอิอิ^^

ปล.พี่อินกับยงชัยหล่อมาก555+

โดย: PloyZ IP: 192.168.0.203, 58.9.224.197 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:26:44 น.

แทบจะไม่ได้ดูเลย
แต่ก็เลือกชิงชังมาทำโครงงานภาษาไทยค่ะ!!!!

โดย: Bow~zzzz IP: 117.47.165.3 วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:22:20:21 น.

นางอารีย์ก็กลับมาเป็นโสดอีกครั้ง หลับให้สบายนะ ปิง

โดย: กบในขวด IP: 49.49.245.227 วันที่: 22 เมษายน 2559 เวลา:14:32:35 น.

ไอ้ฉัตรชัยมันต้องได้รับโทษประหารชีวิตเพียงสถานเดียว ฐานฆ่าผู้อื่นโดยเจตนาเเละไตร่ตรองไว้ก่อน

โดย: กบในขวด IP: 49.49.245.227 วันที่: 22 เมษายน 2559 เวลา:14:43:04 น.