Bloggang.com : สมาชิกหมายเลข 1911635

เด็กโต๋ๆๆๆ

ใครก็อยากได้เด็กดีๆเรียบร้อย พูดง่ายแและเชื่อฟัง....แต่ที่นี่...

หนาวมากเช้านี้....ต้มน้ำร้อนจิบชา กาแฟ แก้หนาวกับแก้วชาที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งซื้อมาให้ด้วยความตั้งใจของเค้า เป็นเด็กเร่ร่อน...ขอทาน ที่ผมเห็นเค้าที่สะพานแม่สายมายุคแรกๆ ตั้งแต่ยังเล็กๆชีวิตที่หลับนอนอยู่ข้างทางพร้อมถุงกาว...ถูกไล่ตีไล่จับ....เราเคยยื้อแย้งเพื่อจะช่วยให้เค้าเข้ามาเรียนส่วนแม่ก็ดึงแขนอีกข้างเพื่อจะเอาไปขอทาน...จนผมเคยคิดว่าเค้าไม่น่าจะรอดมาได้....จนแล้วจนรอดเราก็ต้องยอม ให้ แม่...อย่างไรความรักความผูกพันธ์ทางสายเลือดก็เป็นบทพิสูนจ์ต่อการเปลี่ยนแปลงชีวิตยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใด.....เค้าอยู่เพื่อใคร...เพื่ออะไร....? จากวันนั้นเค้าเติบโตเป็นหนุ่ม ทำงานรับผิดชอบ...เค้ากลับมาเยี่ยมผม พร้อมแก้วน้ำชาสวยๆ "ผมส่งเงินให้แม่และ มาเยี่ยมแม่ ผมมีแฟนแล้วครับครู"....ผมทึ่งในสิ่งที่เกิดขึ้นใหม่ในชีวิตของเค้า ความรักความผูกพันธ์ระหว่างที่แม่พาเค้ามาเร่ร่อนขอทานเป็นสิ่งที่ก่อเกิดความรักความผูกพันธ์ความเห็นอกเห็นใจกัน เมื่อเวลาผ่านพ้นไปเค้าหันกลับมาย้อนหลังเห็นร่องรอยของความยากลำบาก "แม่" จึงเป็นสิ่งเดียวที่ยึดใจเค้าไว้ไม่ว่าใครจะมองแม่เป็นอย่างไร...."ผมต้องการโอกาสครับครู...ผมอยากทำงานไปเรียนไปด้วย" มีเหรอที่เด็กคนหนึ่งเอ่ยปากเพื่อขอโอกาส...แล้วเราจะมอบให้เค้าไม่ได้.....เพราะอาจเหลือที่นี่ที่เดียว ที่เด็กโต๋ๆ อยู่กันทำงานและเรียนไป.....