แผ่วสายลมพรมเสกวิเวกฟ้า ดอกน้ำตาเกลื่อนกลิ้งไม่นิ่งหาย ระบมลึกเร้นร้าวเหน็บหนาวกาย ปร่าเปลี่ยวปลายหยดหวังยากรั้ง...คืน! กรุ่นกลิ่นหอมเย็นเศร้ามาเล่าขาน วัฎฎะกาลมาเยือนยากเลื่อนฝืน หยดน้ำค้างดอกน้ำตาเคล้ามายืน “พ่อ”ไม่ตื่นเหงาเหน็บจำเก็บเจอ สัมผัสว้างลอยใกล้วาบไหวหา “ไท้”จากหล้าลอยไกลร่ำไห้เอ่อ เงียบเหงาบรรเลงกับเพลง.. “เลอ” เงียบสิเธอ!ดอกน้ำตาเงยฟ้า..มอง สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณหาที่สุดมิได้ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ

Create Date : 18 ตุลาคม 2559
Last Update : 21 ตุลาคม 2559 11:15:13 น.		0 comments
Counter : 3244 Pageviews.
Share Tweet