<<
มีนาคม 2558
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
8 มีนาคม 2558

กายแพ้...ใจไม่แพ้ คนสู้ชีวิต



















ย้อนหลังไปเกือบ 40 ปีก่อน...เพียงเพราะฐานะยากจน พ่อ-แม่ต้องทำนา...หาเช้ากินค่ำ ทำให้ไม่มีเวลาจะพา “พัลลภ พุ่มนิล” ไปฉีดวัคซีน...จึงทำให้ “เขา” ต้องติดเชื้อไวรัสเฉียบพลัน และเมื่อเชื้อเข้าสู่ระบบประสาทกลาง จึงทำให้ “เซลล์ประสาทสั่งการ” ถูกทำลาย เกิดกล้ามเนื้ออ่อนแรงและอัมพาต


สุดท้ายทำให้ “เขา” เป็น โรคโปลิโอ...กลายมาเป็นคนพิการในที่สุด ต้องนั่งรถเข็นมาจนถึงทุกวันนี้!!!


แต่ด้วยความเป็นคนไม่ยอมแพ้ชีวิต แม้กายจะป่วย แต่หัวใจยิ้มสู้...เมื่อย่างเข้าสู่วัยหนุ่ม “พัลลภ” ซึ่งมีจิตใจรักสัตว์มาตั้งแต่เด็ก จึงได้ไปร้องขอ “พ่อ” ให้ช่วยซื้อ “พ่อพันธุ์-แม่พันธุ์” ของ “ไก่ชน” มาให้เลี้ยง เพราะ “เขา” ตั้งเป้าจะขยายพันธุ์ไก่ชน...แล้วขาย เพื่อนำเงินมาจุนเจือและช่วยเหลือครอบครัว และที่สำคัญ...ต้องการทำเพื่อ “แก้เหงา” เพราะสภาพร่างกายไม่เหมือนคนอื่น ทำอะไรมากไม่ได้เหมือนเพื่อนๆ คนอื่น


แต่แล้ว...ความคิดเพียงแค่ทำเพื่อ “แก้เหงา” และหาเงินมาช่วยเหลือครอบครัว...พอประทังชีวิต กลับกลายมาเป็น “อาชีพ” ที่ “พัลลภ” ภาคภูมิใจ...เพราะสามารถขยายพันธุ์ได้หลายตัว หลากหลายสายพันธุ์ ทั้ง...เหลืองหางขาว-ประดูหางดำ-พันธุ์ลูกผสม ฯลฯ และที่น่าชื่นชมคือ หลายตัวมีหน่วยก้านดี...เมื่อเพื่อนบ้านหรือลูกค้ามาซื้อไปแข่งตีไก่...ก็ได้รับชัยชนะมาหลายต่อหลายตัวแล้ว



“พัลลภ” เล่าให้ฟังถึงวิธีการดูแลไก่ที่เลี้ยงไว้มานานเกิน 10 ปี ซึ่งใครฟังแล้วก็ต้องทึ่ง...เพราะทุกๆ วัน “เขา” จะใช้เท้าทั้งสองข้างที่พอขยับเขยื้อนได้บ้าง คอยดูแล “ไก่” อย่างทะนุถนอม ด้วยการใช้เท้าจุดไฟแช็ค เพื่อติดไฟในเตานำอุปกรณ์ แล้วไปผิงไฟอุ่นๆ ใช้เท้าคีบกาน้ำ...เทน้ำใส่ขัน นำผ้าชุบน้ำ แล้วใช้เท้าคีบเศษผ้าเช็ดถูกตามซอกปีก คอ และลำตัว...เสมือนการอาบน้ำให้ “ไก่” เสร็จแล้วก็จะนำไปเข้า “สุ่ม” เพื่อนำไปตากแดด...ทำแบบนี้เป็นกิจวัตรประจำวัน เพราะถือว่า “ไก่” คือผู้มีพระคุณกับ “เขา” และ “ครอบครัว”


ที่น่าตะลึงและทึ่งยิ่งขึ้นไปอีก...“พัลลภ” โชว์ความสามารถพิเศษอีกอย่าง...ด้วยการใช้เท้าเหนี่ยวหนังสติ๊ก ยิงวัตถุที่อยู่ด้านหน้า ไม่ไกลมากนัก ได้อย่างแม่นยำเหมือนจับวาง ถือเป็นงานอดิเรก...ที่ “เขา” ใช้ฝึกความอดทนให้กับตัวเอง



“อัมพร พุ่มนิล” พ่อของพัลลภ กล่าวถึงลูกชายที่พิการแต่ใจสู้ อย่างภูมิใจว่า...“ลูกชายป่วยเป็นโปลิโอตั้งแต่เด็ก แต่ด้วยความพยายามของเขา มีความสามารถพิเศษหลายอย่าง เพื่อให้ดำรงชีวิตอยู่ได้ หลังเริ่มเลี้ยงไก่...ได้ไม่นาน ก็เริ่มหัดยิงหนังสติ๊กเรื่อยมา จนมีความชำนาญและแม่นยำ ทุกวันนี้จะอาบน้ำให้ไก่ เพื่อเตรียมไว้ขาย ซึ่งราคาขายจะดีหรือไม่ ขึ้นอยู่กับความสามารถของไก่แต่ละตัว ถ้าตัวไหนหน่วยก้านดี ตีเก่ง ก็จะแพงหน่อย ราคาก็ขายได้ 1,000 - 2,000 บาท เขาดูแลไก่ได้ทุกอย่าง ยกเว้นการดูแลชีวิตตัวเอง ที่บางอย่างทำไม่ได้ ต้องให้พ่อกับแม่คอยช่วยเหลือ โดยเฉพาะเรื่องเวลากินข้าว แต่ส่วนตัวรู้สึกภูมิใจลูกมาก แม้ว่าจะเกิดมาพิการ แต่ก็ยังไม่ยอมอยู่เฉย ๆ ยังคิดช่วยพ่อ-แม่หาเงินมาเลี้ยงครอบครัว ถึงแม้เงินจะไม่ได้มากมายอะไร แต่ก็ทำให้ชีวิตเขามีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่”



แม้ร่างกายจะพิการ แต่หัวใจไม่เคยแพ้ ยังคิดดิ้นรนต่อสู้ชีวิต หารายได้ในหนทางที่ตัวเองถนัด เป็นอาชีพเสริมให้กับครอบครัว...ครอบครัวที่อาศัยอยู่บ้านเลขที่ 81 หมู่ 4 ต.บ่อกระดาน อ.ปากท่อ จ.ราชบุรี...ถือเป็นบทเรียนของนักสู้ชีวิต...เป็น “ชีวิตจริง” ยิ่งกว่า “นิยาย” เสียอีก...







นิยายชีวิต อาทิตย์สไตล์
ข้อมูล : ถวิล ลิ้มคุณธรรมโม / ราชบุรี
เรียบเรียง : ภีมพศ








ข้อมูลโดย เดลินิวส์














Create Date : 08 มีนาคม 2558
Last Update : 8 มีนาคม 2558 11:00:01 น. 3 comments
Counter : 979 Pageviews.  

 



โดย: ญามี่ วันที่: 8 มีนาคม 2558 เวลา:11:02:24 น.  

 
เป็นคนสู้ชีวิตที่กายแพ้แต่ใจไม่แพ้จริงๆค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
tifun Literature Blog ดู Blog
Ariawah Auddy Photo Blog ดู Blog
ชมพร About Weblog ดู Blog
คนบ้านป่า Home & Garden Blog ดู Blog
ญามี่ Education Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น


โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 10 มีนาคม 2558 เวลา:17:36:43 น.  

 
ญามี่ Education Blog ดู Blog


โดย: newyorknurse วันที่: 11 มีนาคม 2558 เวลา:5:47:57 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ญามี่
Location :
ภูเก็ต Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 260 คน [?]






อัพบล็อกครั้งแรก ๑๔ มีนาคม ๒๕๕๑
free counters
who's online
คนพูดน้อยคิดบ่อยแต่ไม่เงียบ
ไร้ระเบียบเคลิ้มครุ่นอณูคุ้นฝัน
ไม่ประวิงหากทิ้งจักลืมวัน
พลัดผ่านพลันหากจากยากฝากคอย...











[Add ญามี่'s blog to your web]