Bloggang.com : jackfruit_k : โอตสึ อิจิ เดอะซีรี่ส์

โอตสึ อิจิ เดอะซีรี่ส์ - ลำดับที่ 1-4

เรื่อง ฉันหายไปในวันหยุด, โทรศัพท์ทะลุมิติ, บาดแผล และ โกธ คดีตัดข้อมือ
เรื่องโดย Otsuichi ภาพโดย Hiro Kiyohara และ Kendi Oiwa

--- MAJOR SPOILER ALERT ---
ฉันหายไปในวันหยุด

สุงาวาระ นาโอะ อยู่กับแม่จนได้พ่อเลี้ยงที่ร่ำรวยเมื่ออายุหกขวบ แต่แม่ก็เสียไปหลังจากนั้นสองปี ทำให้นาโอะรู้สึกไม่มั่นคงเพราะไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับครอบครัว เมื่ออายุสิบสี่ พ่อก็แต่งงานใหม่อีกครั้ง เมื่อรู้สึกไม่ดีกับแม่เลี้ยงก็เลยหนีออกจาบ้านไปอยู่กับเพื่อนสองสามวัน

เมื่อเธอคิดกลับบ้านอีกครั้ง ก็เลยไปบังคับขู่เข็นคนรับใช้ คุสุโนะกิ คุนิโกะ ให้เธอได้อยู่ให้ห้องพักที่เรือนเล็ก เพื่อเรียกร้องความสนใจเลยสร้างเรื่องว่าถูกลักพาตัว โดยใช้ติดโทรศัพท์ที่ตัวคุนิโกะ คอยแอบฟังความเป็นไปและการสืบสวนของตำรวจในบ้านใหญ่ แต่เมื่อเข้าใจความรู้สึกของพ่อแม่แล้ว ก็ต้องหาทางลงเลยจะทำเรื่องการส่งค่าไถ่ปลอมๆ ซึ่งจะทำได้หรือ ...

เห็นท้ายเล่มบอกว่าเป็นผลงานของผู้แต่งตอนเรียนอยู่ปีสี่ ซึ่งก็ต้องบอกว่าน่าสนใจเหมือนกันนะคะ แต่ออกจะทำให้มองโลกในแง่ร้ายได้

[10/04/15]

เรื่อง โทรศัพท์ทะลุมิติ

ในโยโกฮามะ ไอฮาระ เรียว เป็นเด็กสาว ม. 4 ที่โดดเดี่ยว ไม่มีเพื่อน พูดเบาเหมือนแมลง และอยู่คนเดียวมาเรื่อย และที่ไม่เหมือนใครคือเธอไม่มีมือถือที่ทำให้ยิ่งออกนอกวงโคจรของคนรุ่นเดียวกัน เรียวที่อยากได้มือถือมากจึงจินตนาการถึงมือถือที่อยากได้ จนวันหนึ่งก็ได้ยินเสียงเรียกสายเข้า

คนที่โทรมาด้วยมือถือในจินตนาการคือ โนซากิ ชินยะ ชั้น ม. 5 ที่ฮอกไกโด พ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต และก็โดเดี่ยวจากคนอื่นเช่นเดียวกัน ชินยะชอบหาของเครื่องใช้อิเล็คทรอนิกส์เอาไปซ่อม และจะทำงานในร้านรีไซเคิลหลังเรียนจบ

อีกคนที่เรียวโทรติดเป็นสาวออฟฟิสอายุยี่สิบแปดชื่อ ฮาราดะ ซึ่งเป็นมือโปรและแนะนำวิธีใช้งานต่างๆ ให้เรียว เช่นการพิสูจน์ว่าไม่ได้ประสาทหลอน รวมถึงบอกว่าการติดต่อข้ามเวลาด้วย โดยเวลาของเธอฉีกออกไปมาก ส่วนเวลาของเรียวเร็วกว่าของชินยะหนึ่งชั่วโมง

เด็กหนุ่มสาวสองคนที่เงียบเหงาก็ติดต่อกันเป็นเพื่อนสนิท ช่วยเหลือกันในเรื่องต่างๆ ซึ่งเรียวก็ได้ฝึกตัวเองจนมีความมั่นใจมากขึ้น และเมื่อชินยะมีโอกาสเข้ามาโตเกียว ทั้งสองก็นัดพบกันที่สนามบิน แต่ชินยะเข้าช่วยเรียวที่กำลังจะถูกรถชนจนเสียชีวิต เดรียวที่เวลานำอยู่ก็พยายามหาทางเปลี่ยนชะตาชีวิต ..

ถึงผู้แต่งจะออกตัวว่าเป็นเรื่องตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยปีสามที่แต่งอย่างรวดเร็วในคืนวันคริสต์มาสที่กินอุด้งอยู่คนเดียว เป็นเรื่องลำกับต้นๆ ที่น่าอาย เวลาเห็นการ์ตูนที่สวยมากก็เขินจนจั๊กจี้ ^_^ จขบ. รู้สึกว่าดีนะคะ น่ารัก อบอุ่น เข้มแข็ง ถึงจะจบโศกก็ไม่จิตตกนะคะ

[20/03/15]

บาดแผล

เคโงะ ที่ยังอยู่ชั้นประถมมีบ้านที่แตกแยก พ่อชอบใช้กำลังทำร้ายทำให้มีแผลเป็นตามร่างกายหลายแห่ง เมื่อป่วยหนักไม่มีทางรักษา แม่ก็หายตัวไป ทำให้ถูกทิ้งกับลุงป้าที่เพียงหวังบ้าน เมื่อมีปัญหาที่โรงเรียนก็ถูกย้ายไปห้องพิเศษที่มีความบกพร่องทางร่างกายหรือเข้ากับชั้นปกติไม่ได้ แต่เคโงะก็ชอบเพราะคุยกับครูได้ และไม่มีใครมาคอยล้อ

เมื่อมีเด็กเข้าใหม่ อาซาโตะ ที่มีปัญหาคล้ายกัน คือแม่แทงพ่อตายติดคุก และต้องไปอยู่กับญาติ ทั้งสองก็เริ่มสนิทกัน ทำให้เคโงะพบว่าอาซาโตะมีพลังพิเศษที่ย้ายแผลของคนอื่นไปอยู่บนตัวได้ เมื่อฝึกมากขั้นก็ยังสามารถย้ายแผลเป็น และยังย้ายออกจากตัวอาซาโตะไปไว้ที่ร่างคนอื่นได้ด้วย เคโงะเลยใช้ร่างพ่อที่นอนโคม่าเป็นผู้รับแผลทั้งหลาย แต่ในระยะยาวคนที่ช่วยไว้ก็หนีหาย ความรู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งรุนแรง ...

เห็นว่าเรื่องนี้ก็เขียนตอนปีสี่ โดยบังคับตัวเองให้มีผลงานออกมาตลอด (ขยันดีจัง) โดยได้แรงบันดาลใจจากหนังสือเรื่อง Somebody Else's Kids ของ Torey Hayden ที่เป็นนักจิตวิทยาเด็กและครูผู้ดูแลชั้นเรียนพิเศษด้วย

[10/04/15]

โกธ คดีตัดข้อมือ

เรื่องนี้เป็นการรวมเหตุการณ์สี่เรื่องห้าตอนที่นักเรียน ม. ปลายชายหญิงสองคน คามิยามะ อิตสึกิ และ โมริโนะ โยรุ ที่เข้าไปเกี่ยวข้อง เรื่องแรกเกี่ยวกับดคีคนร้ายตัดข้อมือ (รวมถึงเท้าสัตว์) เรื่องสองฆ่าหั่นศพทิ้งในภูเขา เรื่องสามเอาคนฝังดินทั้งเป็น เรื่องสี่เกี่ยวกับการแขวนคอตายของฝาแฝดโยรุ

เรื่องนี้ผู้วาดคนละคนกับสามเล่มแรกนะคะ (แต่ไหงดูแล้วเขียนก่อน) เห็นบอกว่าเป็นผลงานรวมเล่มเรื่องแรกด้วย ลายเส้นเลยสู้สามเล่มแรกไม่ได้ บวกกับเนื้อหาที่หลอกว่ากันเยอะ คือที่ผ่านมาถึงจะไม่ได้แฮปปี้ แต่ก็มีจุดที่จรรโลงใจอยู่ด้วย แต่ในเรื่องนี้ดูจะจิตตกหลอนตลอด เลยทำเอาสยองแบบไม่มีแนวคิดที่ใช้ประโยชน์ได้ รู้สึกไม่สบายใจกับความเฉยชาต่อความผิดน่ะค่ะ (แบบว่าถ้ามาเป็นเรื่องแรกในชุด สงสัย จขบ. คงไม่อ่านต่อ) อ้อ รู้สึกการจัดระยะหว่างระหว่างบรรทัด ขนาดตัวอักษร และการขีดเส้นใต้เน้นคำดูแปลกๆ อย่างไรไม่ทราบ อ่านแล้วไม่ลื่นไหล สรุปได้ว่าเน้นความโหดเหี้ยมแบบตรงไปตรงมาละกันค่ะ

[16/04/15]

ที่มา
[1] Otsuichi & Hiro Kiyohara. โอตสึ อิจิ เดอะซีรี่ส์ ลำดับที่ 1 ฉันหายไปในวันหยุด (Shissou Holiday). TKO Comics, เล่มเดียวจบ, 2554 (ต้นฉบับ 2006).
[2] Otsuichi & Hiro Kiyohara. โอตสึ อิจิ เดอะซีรี่ส์ ลำดับที่ 2 โทรศัพท์ทะลุมิติ (Kimi no Shika Kikoenai). TKO Comics, เล่มเดียวจบ, 2554 (ต้นฉบับ 2007).
[3] Otsuichi & Hiro Kiyohara. โอตสึ อิจิ เดอะซีรี่ส์ ลำดับที่ 3 บาดแผล (Kizu). TKO Comics, เล่มเดียวจบ, 2554 (ต้นฉบับ 2008).
[4] Otsuichi & Kendi Oiwa. โอตสึ อิจิ เดอะซีรี่ส์ ลำดับที่ 4 โกธ คดีตัดข้อมือ (Goth). TKO Comics, เล่มเดียวจบ, 2555 (ต้นฉบับ 2003).

Create Date : 20 มีนาคม 2558

Last Update : 18 เมษายน 2558 15:00:30 น.

0 comments

Counter : 2554 Pageviews.