Bloggang.com : chinging : คำถามจากเด็กน้อยถึงอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์

คำถามจากเด็กน้อยถึงอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์

หลังจากที่ตัดสินใจทำโฮมสคูลให้กับลูก ฉันผู้ซึ่งจบการศึกษาและทำงานด้านบริหารธุรกิจมาตลอดก็หันมาสนใจการศึกษาอย่างอย่างจริงจัง และเป็นดั่งคุณพ่อคุณแม่หลาย ๆ บ้านที่พยายามจะปฏิบัติหน้าที่โดยสุดกำลังตามความคิดความเชื่อที่จะพัฒนาลูกให้มีความสุขทั้งกาย ใจ แต่การณ์กลับเป็นว่าติดกับดักเข้าไปอยู่ในกรงขัง และขาดอิสรภาพในการดำเนินชีวิต และการจัดการศึกษาให้กับลูก

จวบจนกระทั่งได้อ่านหนังสือ “เดินสู่อิสรภาพ” โดยอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ ทำให้เกิดสติระลึกรู้ความหมายในใจ และพาตัวออกมาพบกับอิสรภาพที่แท้จริง
(ขอขอบคุณคุณจิบที่ได้พาไปพบกับอาจารย์ตัวเป็น ๆ ค่ะ ลำพังตัวเองได้แต่เขียนจดหมายหาค่ะ)

นับแต่นั้นมาฉันก็ปาวารณาตัวเป็นศิษย์ของอาจารย์ ลูกสาวรับรู้ได้ถึงความศรัทธาที่แม่มีต่ออาจารย์ และเชื่อว่าอาจารย์จะช่วยตอบคำถามในใจได้ จึงฝากคำถามถึงอาจารย์ในแต่ละคราวที่แม่มีโอกาสไปพบอาจารย์ค่ะ

คำถามแรกคือการที่พระพุทธเจ้าทรงอธิษฐานว่าจะไม่ลุกจากที่นั่ง และไม่ออกจากสมาธิ จนกว่าจะได้ค้นพบหนทางแห่งความจริงนั้น ไม่เท่ากับเป็นการทรมานตนเองอีกครั้งหรือ

อาจารย์ตอบว่ามันเป็นหมุดหมาย โดยคนเราจะต้องมีหมุดหมายในการทำความดี เราจึงจะเห็นวิถีหรือเส้นทางที่จะเดินไปเพื่อให้ถึงหมุดหมายนั้น อาจารย์เล่าเสริมว่าก่อนออกจากบ้านที่สมุย อาจารย์ได้กอบดินหนึ่งกำมือหน้าบ้านใส่ผ้าเช็ดหน้าเก็บไว้กับตัวเพื่อเป็นวัตถุมงคล และไว้ระลึกถึงบรรพบุรุษ เวลาผ่านไปสามสิบปีอาจารย์ตัดสินใจออกเดินจากเชียงใหม่ถึงสมุย เมื่อถึงสมุยอาจารย์ได้นำดินนั้นไปคืนที่หน้าบ้าน

คำถามที่สอง การบบวชเรียนนั้นเป็นสิ่งดีงาม จริง ๆ แล้วทุกคนควรจะบวชใช่ไหม

อาจารย์ตอบว่า ทุกคนมีหน้าที่เป็นของตนเอง สามารถที่จะสร้างความดีงามได้ตลอดเวลา ไม่จำเป็นจะต้องมาบวช อุบาสก อุบาสิกาหลายองค์เป็นอรหันต์โดยไม่ได้ออกบวช

คำถามที่สามชีวิตหลังความตายเป็นอย่างไร หนูยังสามารถตีขิมได้ไหม

อาจารย์ตอบว่าจริง ๆ อาจารย์ก็ไม่อาจรู้ได้ แต่เชื่อว่าความตายเป็นสภาวะทางร่างกายเท่านั้น แต่จิตวิญญาณของเรายังคงอยู่ และตีขิมได้
อาจารย์ยกตัวอย่างเสริมว่าก่อนที่ศร ตัวเอกเรื่องโหมโรง จะหมดลมหายใจ เขาได้ตีระนาดและได้ยินเสียงดนตรีที่เขาเล่น โดยทำท่าไม่ได้ตีระนาดจริง ๆ มันเป็นความหมายบางอย่างในใจ

สามคำถามนี้เป็นสามคำถามที่อยู่ในใจเด็กน้อยมานาน เด็กน้อยยังไม่เข้าใจในคำตอบของคำถามที่สามนัก แต่ก็เพียงพอที่จะรู้สึกได้ถึงความหมายนั้น

เราสองแม่ลูกรู้สึกขอบพระคุณอาจารย์ประมวล และภรรยาอาจารย์สมปอง เพ็งจันทร์เป็นอย่างยิ่ง หลังจากนั้นหลายปีเมื่อเด็กน้อยเริ่มโตขึ้น ก็ได้ติดตามแม่ไปฟังคำสอนอาจารย์อีกหลายครั้งในรูปแบบต่าง ๆ ทั้งนั่งคุย ฟังอาจารย์บรรยายในที่ต่าง ๆ

บล็อกนี้ถ่ายทอดคำพูดของอาจารย์บางส่วนเท่านั้น เพราะว่าจขบ. ไม่มีความสามารถเพียงพอในการทวนคำพูดที่งดงามของอาจารย์ได้ครบ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ค่ะ

เราสองแม่ลูกยังต้องเดินทางอีกไกล ระหว่างทางโชคดีที่มีอาจารย์เป็นแสงนำทางเพื่อไปให้ถึงหมุดหมาย

ขอขอบคุณ BG สวย ๆ จากคุณยายกุ๊กไก่ค่ะ

Create Date : 30 ธันวาคม 2558

Last Update : 22 กันยายน 2559 20:14:06 น.

6 comments

Counter : 2472 Pageviews.

ขอบคุณมากที่แวะไปส่งความสุขปีใหม่นะคะ
ต้องขออำภัยอย่างแรงที่หายศีรษะไปซะนานเลย
พักหลัง ๆ เวลาเล่นบล็อกน้อยลง แต่พยายามอัพบล็อกอยู่เรื่อย ๆ
เลยต้องเลือกที่จะตระเวนเยี่ยมเพื่อนบล็อกน้อยลง
ได้แค่ไปเยี่ยมตอบเพื่อน ๆ ที่แวะไปคุยกันที่บล็อกเท่านั้น
แต่ก็คิดถึงคุณเคนเสมอค่ะ
รู้จักอาจารย์ประมวลตอนที่ท่านเดินทางไกลด้วยเท้า
แล้วมีรายการไปสัมภาษณ์ท่านหลายครั้ง
ต้องชมลูกสาวคุณเคนที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินตัว
แต่ละคำถามเราก็สงสัยเหมือนกัน
อาจารย์ให้ตอบที่ดีและลึกซึ้งมาก ๆ
นาน ๆ มาทีเลยเม้าธ์ยาวเลย
ปีใหม่นี้ขอให้คุณเคนและครอบครัวมีความสุขมาก ๆ ไม่เจ็บไม่จน
คิดอะไรก็ให้ได้อย่างที่หวังและโชคดีตลอดทั้งปี โหวตหมวด parenting ส่งท้ายปีให้ สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ