ณ มุมหนึ่งของวัน 25.3.2016 สวัสดีวันศุกร์ ... เย้ๆ ศุกร์แล้ว ศุกร์สักกะที วันนี้ตื่นสาย เกือบ 7 โมงแนะ ตั้งแต่ต้องมาทำงานด้าน sale export นี้ จะนอนไม่ค่อยหลับ เพราะต้องมีติดต่อกับลูกค้าต่างประเทศอยู่เนื่องๆ ตอนนี้มีลูกค้า ใหม่จาก Chihuahua Mexico ติดต่อมา การเปิดลูกค้าใหม่ๆนี้ช่างยากจริง ถึงว่า sale ในประเทศถึง ได้ขยันขายแต่กับลูกค้าเก่าๆ ลูกค้าใหม่ๆไม่ค่อยมี ส่วนเราก็ได้รับมอบหมาย (กึ่งบังคับ) ว่าเฮ้ย  เองช่วยเอางานขายต่างประเทศไปทำดิ ตอนนี้ไม่มีคนทำเป็นหลัก หันซ้ายหันขวา เจ้านายคงคิด  งั้นแกละกัน ฮ่าๆๆ กลับมาที่ลูกค้า Mexico กันต่อ ชื่อนางคือ Mr Ri.... (หน้าตาแอบพอใช่ได้ 555 นอกเรื่องซะงั้น)  อันดับแรกของการติดต่อลูกค้าใหม่ คือ ต้องเช็ค time zone กันก่อน(ไม่งั้นมีหวังโดนลูกค้าเชยชม แน่ว่าติดต่อมาไม่รู้จักเวล่ำเวลา) จากที่เช็คแล้วจึงทำให้ได้รู้ว่าเวลาเราต่างกัน 13 ชั่วโมง แต่่ปกติ เราก็จะไม่ค่อยได้คุยกันมากทาง whatsapp เท่าไร แต่เมื่อคืนมีปัญหาเรื่อง swift code ที่เราให้ นางไป but not working out นางจึงส่งข้อความมาแบบเงียบๆ และถามว่านอนรึยัง? เอิบ... เวลา ตีสองกว่าๆ ก็คงต้องนอนละนะ ถ้าไม่นอนแล้วจะให้ทำ...อะไรคร๊ะ พูด! เราจึงช่วยเช็คให้นาง และส่งข้อมูลแบงค์ให้ใหม่ บอกว่าสะดวกแบงค์ไหนก็โอนแบงค์นั่นนะ ไม่ซีเรียส แต่ขอให้โอนมา.. เสร็จแล้วนางก็อารมณ์เหมือนตื่นตันนึดนึง  Ri : Ok thank you but too late. Me : งงค่ะ อะไร too late ไม่นะ ขอร้อง Ri : For you to sleep. Me : ฮ่าๆ ตกใจหมดเลย ไม่ต้องเป็นห่วง ถ้ายูมีอะไรเร่งด่วน ยูส่งข้อความมาได้ตลอดเวลา :) ---- แอบคิดในใจ ทำไมไม่เห็นเหมือนลูกค้าอินเดียที่ติดต่ออยู่เลย ขานั่นนี้แม่มมกวนทีนมากอ่ะ  ต่อราคาก็เก่ง ขอตัวอย่างก็เก่ง เอะอะก็จะให้ส่งของไปให้หน่อย แล้วอีกอย่างแม่มมชอบ whatsapp มานอกเวลาทำการ แบบว่าหลังเที่ยงคืนงี้ คือ รู้นะค่ะว่าเวลาเราต่างกันแค่ 1.30 ชั่วโมง อย่ามาเนียน! ---- ส่วนลูกค้าเวียดนามนี้ก็เรียบร้อยเกิ้นน ตัวอย่างไม่ค่อยกล้าจะเอ้ยปากขอ อารมณ์ว่าจะขอซื้อสักชิ้น สองชิ้นได้ไหมยู เฮ้ย เอาไปเหอะ ให้ฟรี บอก account forwarder มานะ เดียวจัดให้ ฮ่าๆ --- อ่ะๆ เม้าลูกค้าพอหอมปากหอมคอ ^__^ มาต่อกันด้วยเรื่องต่อไป ที่ก็ยังเป็นเรื่องงานอยู่ สองสามวันก่อน รู้สึกว่าทำไมช่วงนี้งานล้นๆ โหลดๆ นั่งจัดของไป ก็คิดไป(เตรียมตัวไปหาลูกค้าเดือนหน้าที่เวียดนาม) ความรู้สึกเดิมๆกลับมาอีกแล้ว นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ต้องเดินทาง เป็นครั้งที่... ที่เท่าไรไม่รู้ น่าจะเกิน 10! ถึงแม้ว่าชั้นจะเพิ่งได้มาดูแล งานส่งออกเมื่อต้นปี แต่ปีก่อนๆชั้นบินเป็นว่าเล่นเลย บินไปออกงานแสดงสินค้าต่างๆ งานไหนที่ต้อง ออกนอกประเทศนี้ ทุกคนจะคิดถึงชั้นคนแรก แบบว่าขาดแกไป เจ้านายคงต้องไปเองอ่ะค่ะ คนอื่น ยังไม่ว่างใจ แต่กับชั้น เออเฮ้ย ปล่อยมันไปคนดียวก็ได้ ยังไงมันก็รอด ฮ่าๆๆ  ชั้นเองก็คิดว่า คงมีใครหลายๆคนแอบอิจฉา บินบ่อยอ่ะ ยิ่งกว่าแอร์ (กี่) สบายอ่ะได้ไปเที่ยวด้วย เฮ้ย เงินก็ไม่ต้องเสียอ่ะ บริษัทจ่ายให้หมด เบี้ยเลี้ยงก็มีให้ โห้ย สบายอ่ะ!!  ---> ลองถามชั้นมั้งไมละ ว่ารู้สึกแบบนั้นหรือเปล่า? บอกเลยว่าไม่ค่ะ การไปแบบนี้ เหนื่อยมากนะ ชั้นต้องทำทุกอย่างเอง เตรียมของเอง จองงานเอง นัดลูกค้าเอง ขายเอง จองตั๋วเอง จองโรงแรมเอง และที่หนักที่สุด คือ ชั้นต้องแบกความฝันและความคาดหวังของบริษัทไปด้วยนะ  ทุกๆครั้งที่ต้องเดิน ทางเพื่อไปทำงานที่ต่างประเทศ สิ่งสำคัญมากกว่าเรื่องงานที่ต้องรับผิดชอบ ก็คือ ต้องรับผิดชอบตัว เอง ต้องเอาตัวให้รอดนะคร๊ะ แม่มยากอ่ะ  นั่งจัดของไปก็คิดไป นึกถึงสุภาษิตที่เค้าว่า "ทำแทบตายได้พันห้า เดินไปเดินมาได้ห้าพัน" 555 เมื่อก่อนชั้นจัดอยู่ในกลุ่มพันห้าค่ะ คือทำแทบตาย แต่ตอนนี้เน้นเดิน เดินไปเดินมา เพื่อแลกกับ ห้าพัน คือ จะบอกว่าไอ้ทีเห็นมันเดินไปเดินมาแล้วได้เยอะกว่าเนี้ย อาจจะเป็นเพราะความรับผิด ชอบมันเยอะกว่า ต้องเดินไปเดินมาเพราะนั่งไม่ลง ฮ่าๆ ---> พอละวันนี้ อยากไปเล่นโยคะ รอกลับจากเวียดนามก่อนละกัน  ------------------------- สวัสดี Create Date : 25 มีนาคม 2559 Last Update : 25 มีนาคม 2559 14:08:52 น. 0 comments Counter : 839 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก