พฤศจิกายน 2557

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
สิ่งที่เลิกยากที่สุดในชีวิต
สวัสดีค่ะ ไม่ได้เขียนบลอคหลายสัปดาห์เลย (เผลอๆเป็นเดือนแล้วแหละ) กลับมาอีกครั้งพร้อมความสดใสแบบไม่ได้เป็นมาหลายปี เหตุผลคือ... "การเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งยิ่งใหญ่"

จำไม่ได้เหมือนกัน ว่านอนก่อน4ทุ่ม ครั้งสุดท้ายคือตอนอายุเท่าไหร่ ตื่นเช้าๆโดยไม่มีนาฬิกาปลุกครั้งสุดท้ายตอนไหน ชีวิตในวัยเรียน(และวัยเล่น) มีกิจมากมายให้ทำ จนหลับหลังเที่ยงคืนทุกวัน ตอนช่วงสอบหรือช่วงปั่นโปรเจคต่างๆอยู่ยันสว่างก็เป็นบ่อย

พอปิดเทอมจะนอนไวๆก็นอนไม่หลับ และรู้สึกว่าปิดเทอมทั้งที ต้องเล่นให้คุ้ม เล่นเกมออนไลน์ยันเช้า บางวันหนักถึงขั้นเล่นถึงเที่ยงของอีกวันด้วยซ้ำไป

พอตอนนี้เรียนจบแล้ว จบมาเกือบจะครบปีพอดี ซึ่งเป็นช่วงระยะเวลาที่เคยคุยกับพ่อแม่ไว้ ว่าจะขอใช้ชีวิตแบบเรื่อยเปื่อย เหตุผลที่ฟังแล้วดูดีก็คือ อยากตามหาความฝันที่แท้จริงก่อน ว่าอยากจะทำงานอะไร ไม่อยากรีบร้อนเข้าไปเป็นหนึ่งในมนุษย์เงินเดือนที่ทำงานรอวันศุกร์ไปวันๆ และต้องบ่นทุกครั้งเมื่อเข้าวันจันทร์ แต่เหตุผลจากใจจริงเลยก็คือ "ขี้เกียจ" นั่นแหละค่ะ

เมื่อใกล้จะถึงเดือนสุดท้ายของปี แน่นอนแหละว่าหลายคนย่อมคิดทบทวนสิ่งต่างๆที่ผ่านมาในปีนั้นๆ เราก็เป็นอีกคนนึง ซึ่งจริงๆแล้วคิดอยู่ทุกครั้ง เวลาที่ได้ไปกินข้าวกับเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน และทุกคนต่างทำงาน มีเงินเดือน ปรับทุกข์เรื่องที่ทำงานกัน ส่วนเราก็ได้แต่นั่งตักข้าวเข้าปาก เพราะไม่รู้จะคุยด้วยในประเด็นไหน แม้บางทีจะรู้สึกว่า เรามีความสุขดีนี่หน่า ได้ใช้ชีวิตแบบที่หลายๆคนไม่ได้ใช้ แต่ความเป็นจริงแล้ว กลับรู้สึกว่า ทุกคน โตเป็นผู้ใหญ่กันหมด ดูมีวุฒิภาวะ มีความรับผิดชอบที่มากขึ้น ส่วนตัวเรา ยังเป็นเด็กที่ต้องขอเงินพ่อแม่ เที่ยวเล่นไปวันๆ

จะว่าไปแล้ว ทุกคนมีนิสัยบางอย่างที่แย่อยู่ในตัวนะ บางคนอาจจะหลายอย่างเลยด้วย หรือเรียกหยาบๆหน่อยให้เข้าใจง่าย ก็เรียกว่าสันดานนั่นแหละค่ะ นิสัยบางอย่างที่เลิกยากที่สุดในชีวิตของคุณคืออะไร ? เลิกบ่น ? เลิกเจ้าชู้ ? เลิกวีน ? เลิกบุหรี่ ? เลิกกินมื้อดึก ? เลิกใช้เงินฟุ่มเฟือย ? ส่วนตัวเรา แน่นอนแหละ ตามที่ได้บ่นไว้แล้ว นั่นคือ การเลิกเล่นเกมค่ะ 

เกมออนไลน์ แม้ปัจจุบันกระแสอาจจะซาๆลงไปบ้าง เพราะคนเล่นก็เป็นคนเฉพาะกลุ่มมากขึ้น และมีสิ่งเอนเตอร์เทนเม้นต์อื่นๆเข้ามา อย่างเช่น เกมมือถือ และโซเชียลเน็ตเวิรค์ สมัยนี้คนส่วนใหญ่จึงไม่ได้เล่นเกมกันทั่วไปอย่างในยุคแรคนาลอคแล้ว ช่วงยุคนั้นถือว่าเป็นยุครุ่งเรืองของเกมออนไลน์เลยก็ว่าได้ มีเกมเจ๋งๆในความทรงจำเราเพียบเลย นอกจากแรคนาลอค ก็ยังมีกันบาวด์ O2Jam ปังย่า Maple Story โยวกัง SDO ฯลฯ

ทำไมจึงติดเกมออนไลน์ ? อันนี้คือสิ่งที่คนไม่เคยเล่น มักสงสัย คำตอบก็คือ
1. ความสนุก แน่นอน ถ้าพูดถึงคำว่าเกม มันก็ต้องสนุกแหละ ถ้าไม่สนุกก็ไม่ติดหรอก ฮ่าๆๆๆ แต่ความสนุกในที่นี้ ไม่ได้เกิดจากแค่ content เกมเพียงอย่างเดียว แต่เกิดจากสังคมผู้เล่นในเกมออนไลน์นั้นๆด้วย

2. สังคมเกมออนไลน์ หลายๆคนอาจจะนึกถึงเด็กหัวเกรียนตะโกนโหวกเหวกเสียงดังในร้านเกม อันนั้นก็เป็นสังคมเกมออนไลน์ส่วนนึงนะ แต่ไม่ใช่ทั้งหมดหรอก สังคมเกมออนไลน์กว้างมากกว่าที่ใครหลายคนจะนึกภาพถึง บางเกมมีผู้เล่นหลักล้านคนด้วยซ้ำ จึงไม่แปลกที่คุณอาจจะเจอ คุณหมอ นักศึกษามหาวิทยาลัยดังๆ นักบัญชี เชฟร้านอาหาร ลูกเจ้าของร้านทอง หรือไม่ก็อีกแนวไปเลย อย่างเด็กแว้น เด็กประถม คนตกงาน ฯลฯ ส่วนตัวเรามองว่า นี่แหละคือความสนุกที่สุดของเกมออนไลน์เลยก็ว่าได้ที่เราได้เจอคนหลากหลาย ที่ในชีวิตจริงเราอาจจะไม่มีคอนเนคชั่นอะไรที่ต้องไปคุยกับพวกเค้า การที่ได้คุยกันโดยที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงอาจทำให้เราคุยกันได้สบายใจขึ้น ปรึกษา พูดคุยในบางเรื่องที่เราไม่กล้าคุยกับคนรู้จักในชีวิตจริง อย่างที่เคยเห็นในข่าวสมัยก่อนว่า คู่รักบางคู่เจอกันจากในเกมออนไลน์ก็มีเยอะถมไป ตัวเราเอง มีเพื่อนสนิทจากเกมออนไลน์หลายคนซึ่งยังคุยกันอยู่จนถึงทุกวันนี้ บางคนเกือบ10ปีแล้วด้วยซ้ำไป เกมออนไลน์ไม่ได้มีแต่หลอกไปฟันกันนะจะบอกให้

3. เพราะเพื่อนในเกมนี่แหละ ที่ทำให้การเลิกเล่นเกม เป็นไปได้โดยยาก ตราบใดที่แก๊งค์ของเรายังเล่นอยู่ เกมมันก็จะยังคงสนุก และไม่น่าเบื่อ แต่เชื่อสิ พอมีใครสักคนที่รู้สึกเบื่อขึ้นมา ก็จะกลายเป็นอุปทานหมู่ ให้คนที่เหลือๆ รู้สึกเบื่อตาม จนเลิกเล่นเกมนั้นกันไปในที่สุด แต่เมื่อมีเกมใหม่ๆที่น่าเล่นเข้ามา เหล่าชาวแก๊งค์ก็จะกลับมารวมตัวกันอยู่ดี

4. การไม่มีงานอดิเรกอย่างอื่นทำ บางคนคิดจะเลิกเล่นเกมมาหลายรอบแล้ว เราเองก็หนึ่งในนั้นอีกนั่นแหละ ฮ่าๆๆๆ แต่พอว่าง ไม่มีอะไรทำ ก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปในโลกออนไลน์อีก ถ้าอยากเลิกเล่นเกมออนไลน์ให้ได้ เราจะต้องหางานอดิเรกอื่นๆที่เราจะรักมันได้มากกว่าเกมออนไลน์

เหตุผลหลักๆ ก็น่าจะประมาณนี้นะ....


ส่วนสาเหตุที่ทำให้เราเลิกเล่นได้ (ตอนนี้เลิกเล่นมา 1 เดือนแล้ว) เป็นเพราะหนังสือเล่มนึง นั่นก็คือ "คิดจะไปดวงจันทร์ อย่าหยุดแค่ปากซอย" เขียนโดยคุณรวิศ หาญอุตสาหะ ปกติเราเป็นคนไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือเท่าไหร่ ที่อ่านได้จนจบเล่มก็มีแค่นิยาย กับหนังสือเรียนที่จะต้องใช้สอบ แต่บังเอิญได้ไปงานหนังสือ เห็นชื่อเรื่องน่าสนใจดี จึงอดไม่ได้ที่จะซื้อมาลองอ่าน ในหนังสือมีการปลุกระดม กระตุ้นคนอ่านอยู่ตลอดแทบทุกบท ด้วยถ้อยคำหรือประโยคที่ประทับใจ อย่างเช่น "โลกไม่เหลือที่ยืน สำหรับผู้ที่ไม่เปลี่ยนแปลงอีกต่อไป"  "ถ้ารอพร้อม100%ชาตินี้ไม่ต้องทำอะไรแน่นอน" นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงการใช้ชีวิตอย่างมีวินัย เช่น ตั้งเป้าหมายว่าหนึ่งสัปดาห์จะอ่านหนังสือกี่เล่ม, จะออกกำลังกายกี่วัน, จะพักผ่อนด้วยสิ่งใดบ้าง ที่สำคัญคือ ตั้งเป้าหมายเหล่านั้นแล้วต้องทำให้ได้ด้วย อ่านถึงตอนนี้หละมั้ง ที่ทำให้ไตร่ตรองดูว่า หนึ่งปีที่ผ่านมา เราใช้ชีวิตแบบไร้วินัยเอาเสียมากๆ ไม่มีสาระอะไรเลย วันที่อ่านหนังสือเล่มนี้จบจึงตัดสินใจหาหนังสือเล่มอื่นอ่าน อ่านทั้งวันสลับกับเล่นเน็ท เพื่อให้ผ่านพ้นวันนั้นไป โดยไม่นอนเลย เพื่อให้ง่วงมาก และจะได้หลับได้ง่ายในช่วงเวลาการนอนที่ไม่คุ้นเคย นั่นก็คือ 4 ทุ่ม ซึ่งก็ได้ผล คืนวันนั้นหลับ 4 ทุ่มรอบแรกในรอบหลายปีเลยก็ว่าได้ ตื่นเช้ามาตอน 6 โมง เพื่อออกไปวิ่งที่สวนสาธารณะ พอวิ่งไปสักพักก็รู้สึกเหนื่อยมาก เป็นสัญญาณที่บอกให้รู้ซ้ำว่า ที่ผ่านมาไม่เคยมีวินัยจริงๆ ร่างกายถึงได้อ่อนแอถึงเพียงนี้

การใช้ชีวิตของมนุษย์ บางทีควรจะตระหนักอยู่เสมอ สิ่งใดเป็นสิ่งที่สำคัญ เป็นสิ่งที่ควรทำ เราให้ความสำคัญกับอะไรบางอย่างที่ไม่จำเป็นกับเราหรือเปล่า ถ้าเช่นนั้นแล้ว เราควรจะลด ละ เลิก สิ่งนั้นซะ และหันไปทำสิ่งที่มีประโยชน์ต่อตนเองและคนรอบข้างให้มากกว่าเดิม

สุดท้าย ท้ายสุด ได้แต่ขอให้ตนเองมีวินัยแบบนี้ไปได้นานๆ อย่ากลับไปใช้ชีวิตแบบเก่าอีกเลย แม้จะมีความสุขมากในช่วงที่ใช้ชีวิตเอาใจตัวเอง แต่มันไม่ได้มีคุณค่าที่แท้จริง ยังไงซะ โลกที่เราอาศัยอยู่ก็ต้องเป็นโลกที่เป็นดาวเคราะห์ที่เป็นบริวารของดวงอาทิตย์ ไม่ใช่โลกที่เป็นโลกออนไลน์

เอวัง ด้วยประการชะนี้ 



Create Date : 21 พฤศจิกายน 2557
Last Update : 21 พฤศจิกายน 2557 20:40:05 น.
Counter : 1966 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ฮัสกี้สีชมพู
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]