แม่ก็ออกจะเรียบร้อย (อิอิอิ คิดเอาเองนะ)
พ่อหนูก็ดูเฉยๆ นะ (ออกแล้วตี๋ญี่ปุ่นเรียบร้อยอ่ะ)
แต่ทำไม๊ ทำไม น้องไหมถึงซน แก่นแก้ว ได้ปานนี้นะ
เด็กตัวกระเปี๊ยก ไม่กลัวใครเลย
แย่งของใคร ก็จะเอามาให้ได้
ของเล่นของคนอื่นหนูก็ชอบไปแย่งเขามา
ชอบถือของหนักๆ อีกต่างหาก หม่าม้าไม่เห็นเด็ก
อายุรุ่นราวคราวเดียวกันชอบแบกของหนักแบบหนูเลยหง่ะ
โลดโผนโจนทะยานมาก ปีนมันทุกอย่าง
ไม่ได้ดั่งใจหนูก็ร้องกรี๊ดลั่น ไม่ว่าจะอยู่ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต
ที่ร้านกาแฟ ฯลฯ บางครั้งเริ่มมีลงไปนอนดิ้นกับพื้นแล้วนะ
ถ้าได้ปล่อยให้เดินเองแล้วละก้อ ไม่ต้องทำอะไรกันเลย
เดินตามลูกเดียว จูงมือก็ไม่ยอมด้วยนะ จะเดินคนเดียว
แล้วก็เดินไปรื้อโน้นรื้อนี้ หม่าม้ากับโต้ซัง้เดินไล่เก็บของ
กันเหนื่อยไปเลย
เมื่อก่อนเป็นห่วงว่าหนูจะถูกอิจิเมะ(ถูกแกล้งจากเด็กคนอื่น)
ตอนนี้หม่าม้ากลัวหนูไปแกล้งคนอื่นอ่ะ
ตามขอโทษไม่หวาดไม่ไหวแน่เลย
เลี้ยงน้องไหม สรุปได้อย่างนึงเลยว่า "นิสัย" "คาแรกเตอร์"
ของคนแต่ละคนนี้ ส่วนหนึ่งมันเกิดมาตั้งแต่เกิดเลยนะ
เด็กแต่ละคนนิสัยก็แตกต่างกันไปจริงๆ แต่ก็ยังเชื่อว่า
ส่วนใหญ่น่าจะพัฒนาต่อยอด-ปรับปรุงได้นะ
บ่นไปงั้นแหล่ะ จริงๆ แล้วก็ดีใจที่ไหมแข็งแรงร่าเริงดี
มีอะไรใหม่ๆ ให้ค้นหาทุกวันเลย
กระโดดลงไปเล่นในลิ้นชักของอากง