Bloggang.com : Rain_sk : เพลง ต่าวิวอ ..คอลัมน์ วัฒน์ วรรลยางกูร..

เพลง ต่าวิวอ ..คอลัมน์ วัฒน์ วรรลยางกูร..

เมื่อความเป็นไทยในเสียงเพลง คือการใช้ภาษาไทยได้อย่างน่ารัก ...

ความน่ารักนั้นยังแปลกแตกต่างออกไป ไม่มีทางที่เราจะบังคับว่าทุกคนต้องน่ารักแบบเดียวกันเท่านั้น

แต่ว่าความน่ารักแบบเดียวกันโดยเต็ม ใจ ไม่มีใครบังคับก็มีอยู่ไม่น้อย

ดังได้กล่าวในอาทิตย์ที่แล้ว ว่าสาวสวยโรงงานทอผ้า จำเป็นต้องชื่อ ฉันทนา สาว สวยบ้านผักไห่ ต้องชื่อ วิไล ไอ้หนุ่มคนที่หัวใจเป็นแผล ต้องนั่งซึมขรึมใต้ต้นแค

ยังมีความน่ารักแบบเดียวกันนี้อีก เช่น

สาวที่จมน้ำตายในคลองบางกอกน้อย ต้องชื่อ "บัวลอย"

"สุดคลองบางกอกน้อย พายเรือตาม หาบัวลอย จนเหงื่อพี่ย้อย โทรมกาย" เพลง บางกอกน้อย-ก้าน แก้วสุพรรณ

เห็นไหมครับ เมื่อเป็น "ก้าน" ก็ต้อง "แก้ว"สุพรรณ ขณะที่ถ้าเป็น "ไวพจน์" ก็ต้อง "เพชร"สุพรรณ หรือถ้าเป็น "ดำ" ก็ต้อง "แดน"สุพรรณ

สาวนั้นชื่อ บัวลอย แต่หนุ่มไม่ได้ชื่อ "พี่ย้อย" นะครับ เพราะย้อยในที่นี้ เป็นคำขยายกิริยา คือ เหงื่อ "ไหลย้อย" อันหมายถึงของเหลวไหลลงต่ำ เหงื่อไหลย้อยลงต่ำ น้ำมูกไหลย้อย หินงอกหินย้อย-คือ หิน ย้อยลงต่ำ

เมื่อสาวสวยบ้านผักไห่ ต้องชื่อวิไล แล้วสาวสวย "ท่าฉลอม" จะชื่ออะไร...เก่งมาก ต้องชื่อ "พะยอม"

"พี่อยู่ไกลถึงท่าฉลอม แต่พี่ไม่ตรอม เพราะรักพะยอมยามยาก" เพลง ท่าฉลอม-ชรินทร์ นันทนาคร

ความเป็นไทยอันน่ารัก มิใช่ถูกจำกัดอยู่แต่ในภาษาไทยมาตรฐานของราชบัณ ฑิตยสถานเท่านั้น มันอาจจะอยู่ในภาษาสำเนียงชนเผ่า ไม่ว่าจะเป็น ลาว กะเหรี่ยง ไทยท้องถิ่นนานา

สำเนียงลาวแถวขอนแจ่น...เอ๊ย ขอน แก่น บางท้องที่ ออกเสียงสระเอือ เป็นสระเอีย อย่างที่เขาอำกันเป็นมุขอมตะว่า การออกสำเนียงเช่นนี้ มีปัญหาเวลาประกวดร้องเพลง แล้วดันไปสมัครใจร้องเพลง "มนต์เมียงเหนีย" เอ้อ...มนต์เมืองเหนือ

อุตส่าห์ซ้อมอย่างเคร่งเครียดมาดิบดีว่า "เหนือ-เหนือ-เหนือ" พอถึงเวลาร้องจริงต่อหน้าไมโครโฟน ความตื่นเวทีก็ทำให้ร้องออกมาเป็นสำเนียงแท้ดั้งเดิมว่า

"ป่าเหนียเมี่ยหน้าดอกไม้บาน" เพื่อนที่ลุ้นอยู่ข้างล่างบ่น กูว่าแล้ว

จำได้ว่า ช่วงหนึ่งของชีวิต ผมเคยต้องสอนหนังสือสหายอ้ายน้องบนภูพาน ก็ได้เจอกับสำเนียงลาวแบบ สระเอือ เป็นสระเอีย เลยเก็บตกมุขอำกันเองมาบังคับให้อ่านออกเสียง

"แกงเนื้อ ใส่หมากเขือ ลงเรือ ไปชนต้นหมากเดื่อ"

แน่นอนว่าต้องอ่านเป็น "แกงเนี้ย ใส่หมากเขีย ลงเรีย ไปชนต้นหมากเดี่ย"

แล้วเป็นไง ก็ "แกงเนี่ย เหี่ยเมิ้ด" คือแกงเนื้อหกหมด เหี่ย คือ หกเรี่ยราด

นั่นเป็นสำเนียงน่ารักๆ แบบลาวทางอีสาน แต่ถ้าเป็นทางภาคเหนือ ที่มีชนเผ่าอย่างพี่น้องม้ง ลัวะ

เวลามีการประกวดร้องเพลง (อีกแล้ว) คือการประกวดร้องเพลงนี่รู้กันว่า ต้องแม่นเป๊ะในอักขระแบบมาตรฐานใช่ไหมครับ ซึ่งประเด็นนี้มันขัดแย้งอย่างรุนแรงกับสำเนียงพื้นถิ่น

เอ้า...สหายจะร้องเพลงอะไร

สหายชนเผ่าชาวเขาก็ตอบอย่างมั่นใจอย่างยิ่งว่า

"ล้อเพง ต่าวิวอ" หมายถึง ร้องเพลง ต่าวิวอ

เพลงอะไรนะ "ต่าวิวอ" เอ้า ร้องเลย เพลงอะไรก็ไม่รู้

สหายชนเผ่าก็ยืนตัวตรง ร้องออกมาอย่างมั่นใจในสำเนียงอันน่ารักของตนว่า

"ต่า...วิวอ ออร้าพอพ่า ร้าแสหวาฉ่า พิจู่มะจำ ตาล่อทะคือ"

เพลงอะไรครับ ท่านผู้ฟังที่เคารพ

ไม่ได้อักขระ แต่ยังมีเมโลดี้ให้นึกออกว่า อ๋อ เพลง จูบมัดจำ ของ ทูล ทองใจ

"ต่างวิงวอนอ้อนรักพลอดพร่ำ รักแสนหวานฉ่ำ พี่จูบมัดจำตลอดทั้งคืน"

แหม ช่างร้องได้น่ารักน่าหยิกจริงๆ เชียว...เพลง ต่าวิวอ

credit : khaosodnews

Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2555

Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2555 5:04:46 น. 0 comments

Counter : 908 Pageviews.

Share
Tweet