อยู่บ้านมาครบปีแล้ว
เรามองกลับไปที่ปีที่แล้ว 2016 เห็นตัวเองวิ่งวุ่นทำสิ่งต่างๆ เต็มไปหมด ตั้งแต่ต้นปีที่เราไปทางโยคะ พอกลับมาก็ปลูกผัก เลี้ยงไส้เดือน ไปหาบ้านผู้สูงอายุ ไปคอร์สพันพรรณ กลับไปเรียนทำกาแฟ บ้าวาดรูป สมัครคอร์สธุรกิจ ไปอบรมต่างๆ ไปเรียนเซรามิก ไปสัมนาเรื่องการศึกษา
มีคนบอกว่า เอ็งมันไม่มีสมาธิ แห่ตามเขาไปหมด ไม่โฟกัสอะไรสักอย่าง
เรามองกลับไป เราเห็นอีกอย่าง เราไม่ได้เห็นว่าไม่มีสมาธิ ทำอะไรไม่จริง แต่เราเห็นความพยายามที่จะอยู่ที่นี่ให้ได้ ที่จะหาความหมายให้ชีวิตตัวเองอีกครั้ง หาสิ่งที่จะยึดโยงเรากับที่นี่ ให้เราสร้างชีวิตที่นี่ได้ออีกครั้ง
คล้ายๆ เมื่อตอนเป็นเด็กนะ ช่างฝัน ทดลองทำทุกอย่าง อะไรผ่านเข้ามา คว้าหมด แต่ต่างกันตรงที่ ตอนนั้นมันเป็นความอยากรู้ อยากรู้จักตัวเอง อยากรู้ว่ามีความสามารถอะไรบ้าง แต่ครั้งนี้มันเจือด้วยความคับแค้น ความเสียดาย ความอยากจะลืม ความไม่ปกติของจิตใจ เราวิ่งหาไปสิ่งต่างๆ คล้ายกับเพื่อที่จะปลอบใจตัวเองว่า นี่ไงความสนใจของเรา
มันเป็นผลจากการที่เรา พยายามมองสิ่งต่างๆ ในแง่บวก เราไม่ได้ไม่โฟกัส แต่เราพยายามทำทุกอย่างที่ผ่านเข้ามา ไม่ใช่เพื่อหาตัวตน อันนั้นเจอแล้ว แต่เพื่อที่จะลืมต่างหาก ลืมความทรมานจากความรู้สึกว่างเปล่า เราพยายามจะดิ้นรนออกจากความแห้งเหี่ยว ให้เรารู้สึกมีชีวิตอีกครั้ง เราพยายามทำทุกสิ่งที่เราชอบ หรือเคยชอบ เพื่อที่จะทำให้เรารู้สึกถึงชีวิตอีกครั้ง ทำให้หัวใจเราเต้นแรง และอยากจะตื่นขึ้นมาในแต่ละวัน แต่จนแล้วจนรอดเราก็รู้สึกได้แค่ว่า หัวใจเราเต้นช้าลงทกวันๆ ฉันคิดว่า .. มันอยากจะหยุด
| Create Date : 31 มกราคม 2560 |
| Last Update : 31 มกราคม 2560 15:05:22 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1223 Pageviews. |
 |
|
สวัสดีจ้าา มาทักทายจ้า 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [
ถ้าใจไม่กลับ ก็เอาตัวกลับไป