เรื่อง สามคราวิวาห์รัก

เขียน  หมิงเยวี่ยทิงเฟิง /เบบี้นาคราช-แปล

สนพ.แจ่มใส

จำนวนหน้า 1113 หน้า ราคา 679 บาท

--------------------------------------

♥♥ คำโปรย ♥♥

‘ไม่มีผลประโยชน์ข้าไม่ทำ’

คือคติประจำตัวของเขา ‘หลงเอ้อร์’นายท่านรองแห่งคฤหาสน์สกุลหลง

แต่กลับมีหญิงสาวตาบอดคนหนึ่งมาหลอกใช้เล่ห์กล

ทำให้เขาต้องควักกระเป๋าออกมาทำสิ่งที่ไร้ผลประโยชน์ตอบแทน

แล้วเขาจะปล่อยให้นางอยู่อย่างสุขสบายหรือไม่มีทาง!

‘จวีมู่เอ๋อร์’ รู้ว่าเขามีกิตติศัพท์เรื่องความเห็นแก่เงินเจ้าคิดเจ้าแค้น ซ้ำยังเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย

แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่เลิกราเสียทีเช่นนี้

แต่ละวิธีที่เขาสรรหามากลั่นแกล้งล้วนทำให้นางปวดหัวทั้งสิ้น

แล้วนางจะยอมให้เขารังแกอยู่ฝ่ายเดียวหรือไม่มีทาง!

ปะทะฝีมือกันก็หลายครั้ง ประฝีปากกันก็หลายครา

ทว่าเมื่อนางพูดประโยคหนึ่งออกมา

‘ข้าอยากให้ท่านหลงเอ้อร์แต่งงานกับข้า’

นับจากนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป

♥♥ อ่านแล้วก็คุย♥♥

หลงเอ้อร์ คือชายประหลาด ปะทะ จวีมู่เอ๋อร์ มีความฉลาดที่ไม่ธรรมดา

นิยามสองพระนางของเรื่องนี้ คือหลงเอ้อร์และจวีมู่เออร์ได้ประมาณนี้และดูเหมือนว่ามันจะเป็นคำนิยามที่ใครๆ ใต้หล้าน่าจะเห็นด้วยอย่างยิ่งว่า เขาและเธอช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมที่สุดในใต้หล้า ช่างเกิดมาเป็นส่วนผสมที่ลงตัว ช่างเป็นคู่ Mix&Match กันมากเลย

อ่านเรื่องนี้จบด้วยความรู้สึกอิ่มเอมมากค่ะ เหมือนอาหารที่ปรุงแล้วมันมีความอร่อยที่ลงตัวเรียกว่าเข้าขั้น กลมกล่อม เกินบรรยาย ไม่แปลกใจเลยที่ใครๆ จะชอบเรื่องนี้เพราะตัวเองอ่านไปแล้วก็ยินดีมอบมงให้แบบยินดียกให้เลยค่ะ

ความดีงามของเรื่องนี้ส่วนตัวเลยอาจจะขอมอบให้ในส่วนของ #คาแร็กเตอร์ของพระ-นางค่ะ คือ มันแปลกประหลาดที่จะสร้างพระเอกมาสักคนให้เป็นคนหนุ่มที่ดูดี มีการศึกษา มีความเก่งกาจขนาดฮ่องเต้ยังเกรงว่าถ้าหนุ่มคนนี้หันเหมารับราชการก็น่าจะเป็นที่น่ากลัวอย่างยิ่งแต่นี่เขากลับไม่เห็นแก่ความก้าวหน้าทางเข้าวังรับใช้พระองค์แต่กลับชอบแต่เงินและการค้า มันเลยเอื้อผลประโยชน์กันได้ทั้งสองฝ่าย นี่ล่ะค่ะ พระเอกของเรา หลงเอ้อร์ ผู้หลงในเงินทองมั่งมี ตระหนี่ขี้เหนียว คิดเล็กคิดน้อยเสียจนกระทั่งเรื่องไม่อยากแต่งงานเพราะไม่อยากเสียเงินให้กับแม่สื่อ 5555 อ่านแล้วก็ชวนให้คิดว่าไอ้หนุ่มคนนี้มันหน้าเงินเสียเหลือเกินนะเนี่ย แต่เขานั้นถึงจะรักเงินจนเกินพอดีไปบ้างแต่แล้วแต่เขามีข้อดีมากๆพอทำให้หยวนได้ คือ เขารักพี่น้อง ครอบครัว และคนในบ้าน ถ้าเขารักและหวงแหนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแล้วใครก็อย่าได้เข้ามาขวาง รักและดูแลอย่างจริงจังเขียวนะ

ส่วนนางเอกของเรา #จวีมู่เอ๋อร์ .... สาวใสวัย20 ลูกสาวเจ้าของร้านเหล้าที่แม้นางจะพิการตาบอดแต่นางก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ คือนางเก่งตรงที่ก่อนที่นางจะตาบอดนางเป็นมือพิณฝีมือดี เอาดีทางนี้เลยเชียวล่ะแล้วก็ยังเรื่องอื่นๆ ที่แบบว่าชายเองก็ยังอายที่นางทำได้ดี แต่แล้วก็เพราะว่านางต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับคดีที่นางอยากจะร้องเรียนเรื่องของ คดีการถูกใส่ความของสือป๋ออิน เซียนพิณมือดีคนหนึ่งที่รู้จักกับจวีมู่เอ๋อร์ แม้ว่าจะสืบสวนยังไงแต่ก็ยังคงมีปัญหาเพราะเพื่อนอีกคนที่ร่วมสืบก็ดันเสียชีวิตคดีความก็เหมือนยังค้างคาเพราะนางรู้ว่าเซียนพิณถูกใส่ความและถึงแม้นางจะตาบอดก็ตามแต่ก็ยังพยายามสืบหาความจริงตรงนี้ด้วยว่าใครใส่ความเซียนพิณ

พระเอกนางเอก .. ต่างก็มีลักษณะเป็นคนเหมือนไม่ยอมกันแต่ทำไมถึงมาอยู่ร่วมกันได้ เหตุเพราะแค่ว่าพระเอกคิดแล้วว่ามันคุ้มส่วนนางเอกก็เหมือนแค่ว่าต้องการแต่งงานหนีความวุ่นวาย เมื่อฝ่ายหญิงมาเอ่ยปากขอแต่งงานมันถึงได้เกิดเหตุวิวาห์กัน ตรงนี้ล่ะค่ะที่ชวนคนอ่านขำเพราะความที่ต่างคนต่างแบบว่ามีความเด่นเฉพาะทาง อย่างพระเอกนี่นอกจากเห็นตระหนี่ถี่เหนียวแล้วยังขี้แกล้งอีกและเหยื่อของเขาก็ไม่ใช่ใครเพราะเป็นนางเอกตาบอดของเรานี่เอง ส่วนนางเอกนั้นก็ไม่น้อยหน้าเพราะ เมื่อถูกแกล้งนางก็เอาคืนด้วยวิธีการธรรมดาแต่หน้าตาย คือ เรียกว่า ทั้งคู่ต่างก็เป็นคู่ที่เหมาะสมกันแล้วเพราะต่างรู้ใจกันถึงจะแกล้งจะอะไรแต่เขาสองคนต่างก็รู้ใจกันเสมอ

นอกจากเน้นความสัมพันธ์ของพระนางแล้วเรื่องนี้ก็ยังมีเรื่องของความรักความผูกพันของคนในครอบครัว มองโดยรวมแล้วถือว่าอบอุ่นดี เพราะเหมารวมกันทั้งมิตรภาพของตัวละครบางตัวที่แม้โผล่มาน้อยแต่ก็รู้สึกว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นซึ่งก็คงได้โผล่มาอีกเรื่องแน่ๆ รวมถึงตัวละครอย่างองครักษ์กับน้องสาวร่วมโลกของนางเอกที่แบบว่าโผล่มาทีก็น่ารักเหลือเกินค่ะ เรียกว่าบรรยากาศเกี่ยวกับตัวละครในเรื่องนี้ทำเอาอ่านแล้วอุ่นอิ่มดีจัง ...แม้ว่าจะมีความอุ่นกับครอบครัวแต่เรื่องนี้ก็มีเรื่องของ “คดี” ที่ต้องทำเอาทุกคนเหนื่อยหน่อย ตรงนี้เป็นส่วนที่น่าติดตามและคนเขียนทำได้ดีเลยนะคะ เพราะเส้นความเป็นมาเป็นไปของตัวละครฝ่ายร้ายมันมีเหตุผล และการสืบเสาะหาความจริงมันก็ชวนตื่นเต้นน่าลุ้นไม่น้อยเลย สัดส่วนของเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องของ ตัวละครหลัก ย่อย ตัวประกอบที่มาเป็นแขกรับเชิญ ต่างก็พากันตบเท้ามาเข้าฉากกันได้แบบเหมาะเจาะ ส่วนเรื่องคดีก็สร้างขึ้นมาได้ทำให้ไม่โหวงเรียกว่าเรื่องนี้กลมกล่อมจนเราขอมอบความไว้วางใจว่าเราจะติดตามงานของนักเขียนคนนี้ไปอีกคราอีกครา จนถึงสามคราสี่คราได้เลยล่ะค่ะ

อ้อ ก่อนไป นอกจากความสนุก เฮฮา ที่พาเราอิ่มเอมใจกับเรื่องนี้แล้วมันยังแฝงแง่คิดหลายหลากให้เราได้ชัดเจนในเรื่องของความ “เหมาะสม” ของคนรัก เช่นคู่ของหลงเอ้อร์และจวีมู่เอ๋อร์   ที่บางอย่างหลายคนอาจจะมองว่า มันแปลกมันใช่เหรอ  ไม่ใช่มั้ง    แต่ใครเลยจะรู้ว่าสำหรับบางคน บางคู่ความเหมาะสมมันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นมองเห็นและรู้สึก  แต่มันคือความเหมาะสมเฉพาะคู่ ที่คงมีแต่คู่ของเขาเท่านั้นล่ะค่ะที่จะตัดสินได้ว่าเขาและเธอมันเข้ากันได้ดีหรือเปล่า   คนนอกก็ย่อมเป็นคนนอก   เพราะขนาดที่เราว่ามันไม่น่าใช่แต่พอมาเจอคู่แปลกชนประหลาดอย่างคู่นี้ยังคงต้องบอกว่า 

ช่างเป็นคู่แปลกและประหลาดที่เข้าขากันมากมายแล้วล่ะ